Month: June 2009

“Μορφή θεσμικά αποδεκτής βίας αποτελεί η φτώχεια, η ανεργία, η απειλή της απόλυσης, μορφή βίας αποτελεί να ζεις με τον τρόμο της επιβίωσης. Μια βία όμως που τείνει να πάρει τις διαστάσεις ενός “φυσικοποιημένου” κακού, μια βία που δε θα ποινικοποιηθεί από κανένα δικαστήριο και οι δράστες της θα απολαύουν μια αδιατάρακτη ασυλία”.
Φωτεινής Τσαλίκογλου – καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου.

Σε μια καπιταλιστική κοινωνία όπως η σημερινή , το κράτος είναι και λειτουργεί ως το μέσο της νομιμοποίησης της βίας που ασκεί έντεχνα και καθημερινά η άρχουσα αστική τάξη.

Βία είναι να είμαστε σε όρθια χωριά, στις πολυκατοικίες.
Βία είναι να καθόμαστε στους καναπέδες να βλέπουμε τηλεόραση.

Βία είναι, από τον παιδικό σταθμό μέχρι τα μεταπτυχιακά, 30 χρόνια στα ιδρύματα, ιδρυματοποίηση , αυτό είναι βία.

Βία είναι το κάψιμο των δασών και η καταπάτηση τους .

Βία είναι η εργασιακές συνθήκες , η ανεργία , η φτώχεια .

Βία είναι η λεηλασία του δημοσίου πλούτου .
Βία είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ.

Βία είναι η δολοφονία της ελπίδας και του μέλλοντος.

Αυτή η βία όμως είναι νομιμοποιημένη και ασκείτε μέσω του κράτους και των νόμων του, χωρίς να κρίνετε ένοχος κανείς.

Και το χειρότερο;

Θεωρείται από τους περισσότερους, αποδεκτή βία

Αυτό είναι βία.

Και όπως κάθε δράση φέρνει την αντίδραση , έτσι και η βία φέρνει την αντί-βία.
ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΒΙΑ.

«Η βία, είναι η μαμή κάθε παλαιάς κοινωνίας που κυοφορεί μέσα της μια καινούρια. Η ίδια αποτελεί οικονομική δύναμη»

Κάρολος Μαρξ, “Κεφάλαιο”

Μια επαναστατική βία η οποία συνδέεται άμεσα με την εξέλιξη της ανθρωπότητας, τις οικονομικές σχέσεις, τις μορφές εξουσίας που αυτές συνεπάγονται και τέλος με τη διαδικασία συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης.

Αν κάποιος θέλει να λέγετε και να είναι επαναστάτης πρέπει να έχει απεγκλωβιστεί από τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό και να έχει δεδομένη την αναγκαιότητα της ένοπλης σύγκρουσης με το υπάρχον πολιτικό σύστημα και την άρχουσα αστική τάξη που το ίδιο υπηρετεί.

«το όπλο της κριτικής δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κριτική των όπλων».
Κάρολος Μαρξ

Γιατί το κράτος και η άρχουσα αστική τάξη δεν σκοπεύει ούτε να παραιτηθεί απλώς από τα κεκτημένα του αλλά και ούτε να παραδώσει κάποια από αυτά, θα αμυνθεί και έπειτα θα επιτεθεί με κάθε τρόπο και κάθε μέσο χρησιμοποιώντας τους μπάτσους , τον στρατό, τους παρακρατικούς και την αστική του δικαιοσύνη για τον αποκλεισμό της εργατικής τάξης από τη συμμετοχή στην κατανομή του κοινωνικού πλούτου που οι ίδιες παράγουν

Αυτή η άρχουσα αστική τάξη που καλύπτει τον τρομοκρατικό της χαρακτήρα πίσω από διακηρύξεις περί ισονομίας και κράτους δικαίου και αυτή την αντί-βία , την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΒΙΑ, την βαφτίζει τρομοκρατία αλλά και της αρνείται τον πολιτικό χαρακτήρα της όποιας δράσης της, προσπαθώντας να την μεταφέρει ,με σκοπό την απαξίωση της στα μάτια της εργατικής τάξης , στην σφαίρα του κοινού ποινικού δικαίου.

Αλλά πόσο εύκολα ξέχνα η άρχουσα αστική τάξη και η αστική τους δημοκρατία την “μαμή” που την ξεγέννησε από τη φεουδαλική κοινωνική συγκρότηση?

Ποια είναι αυτή η “μαμή”?

Μα φυσικά , Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.

«Εάν η βάση μιας λαϊκής κυβέρνησης σε καιρό ειρήνης είναι η αρετή, στη διάρκεια της επανάστασης είναι ταυτόχρονα η αρετή και ο τρόμος. Η αρετή χωρίς την οποία ο τρόμος είναι όλεθρος, ο τρόμος χωρίς τον οποίο η αρετή είναι ανήμπορη».
Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος
Ομιλία στην Συμβατική 5.2.1794

Ο Ροβεσπιέρος (ένας από τους πιο μεγαλοφυείς εκπροσώπους της αστικής πολιτικής, τον καιρό της ανόδου της αστικής τάξης) δεν διστάζει να θεωρήσει ότι ο τρόμος και η αρετή είναι η βάση μιας λαϊκής κυβέρνησης (σημείωση: κάθε αστική κυβέρνηση θεωρεί τον εαυτό της λαϊκή κυβέρνηση, επειδή εκλέγεται μέσω καθολικής ψηφοφορίας και άρα αντλεί τη νομιμοποίησή της από το λαό). Οπότε η τρομοκρατία ως κρατική πολιτική διακηρύχτηκε επίσημα και καθαγιάστηκε ως τέτοια μέσα στους πολιτικούς αγώνες της εποχής χωρίς ηθικολογίες χωρίς τίποτε άλλο, απλα…

Η τρομοκρατία είναι μορφή πολιτικής πάλης.

Αλλά μια μορφή πολιτικής πάλης η οποία δεν μπορεί να είναι ατομική και μεμονωμένη διότι είναι άσκοπη, επιζήμια και θα οδηγήσει σε αποτυχια, μόνο αν βρίσκετε σε στενή και άμεση σύνδεση με το μαζικό κίνημα θα προσφέρει όφελος Μόνο έτσι στενά δεμένη με το μαζικό κίνημα θα πάρει την αξία και την δύναμη που χρειάζεται ώστε να επιτύχει τον σκοπό της.

Τον ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό, την κατοχή της ισχύος από τους εργαζόμενους, την αποκέντρωσή της, την αυτοδιαχείριση, για διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, μέσα σε ένα γενικό πολιτικό σχέδιο. Για μια πολιτική μορφή που μόνο τα γενικά της χαρακτηριστικά έχουν περιγραφτεί μέχρι σήμερα

ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Πηγές:

Αρθρο του Π. Γιώτη στην εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ

αποσπάσματα από κείμενο του Δημήτρη Κουφοντίνα

“την τελευταία εβδομάδα 20-30 μετανάστες τραυματίστηκαν από χτυπήματα αστυνομικών”

Ζούρι Αμπντέρ

“Με χτύπησαν πριν από 20 μέρες, έχει βγει ο ώμος μου”

18χρονος Μουράτ

“Με έκαψαν με καμινέτο.Ξέρω ποιος αστυνομικός το έκανε. Στο Τμήμα Ομονοίας”

Σαλέμ

“Δεν θέλω άδεια παραμονής, δεν θέλω τίποτα. Μόνο να μου φτιάξουν τα δόντια που μου σπάσανε”

16χρονος Καρίμ

“Μας στριμώχνουν τις νύχτες και μας χτυπάνε. Αστυνομικοί με μπλε στολές. Μερικούς μάς πηγαίνουν στο Τμήμα Ομονοίας, σκίζουν όποιο χαρτί υπάρχει επάνω μας, μας πήραν και τα κινητά τηλέφωνα…”

πρόεδρος της μαροκινής κοινότητας

“Τα σημάδια που φέρουν προφανώς προκλήθηκαν από κλομπ και κλοτσιές. Αν κάποιος είναι παραβάτης, τον συλλαμβάνεις. Είναι ακατανόητη η πρακτική τού “περνάω και δέρνω!..””

Νικ. Κανάκης, πρόεδρος της οργάνωσης “Γιατροί του κόσμου”

“ρατσιστική κτηνωδία της ΕΛ.ΑΣ. με στόχο να τρομοκρατήσει και να διασκορπίσει τους μετανάστες που δεν μπορεί να συλλάβει γιατί γέμισαν τα κρατητήρια”

Θαν. Κούρκουλας από την “Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό”

Πηγή: Ελευθεροτυπιά

«Δεν είναι το τραγούδι μου απλοϊκό κι ευχάριστο σαν το τενεκεδένιο σήμα μιας πολιτικής παράταξης ή ενός αθλητικού συλλόγου. Δεν κολακεύει τις συνήθειές σας ούτε και διασκεδάζει την αμηχανία σας, την οικογενειακή σας πλήξη ή την ερωτική σας ανεπάρκεια. Δεν είναι το τραγούδι μου μονόφωνη αρτηρία ούτε μια πολυφωνική και λαϊκή υστερία. Είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο μ’ απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες…».

«Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα»

«καμία πολιτική σκοπιμότητα δεν θα με κάνει να πω το μαύρο-άσπρο και το άσπρο-μαύρο, συνεπώς δεν είμαι το κατάλληλο στοιχείο για συμπαράσταση σε οργανωμένες καταστάσεις».

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=VrTiHX_QhBQ[/youtube]

« Η απόφασή μου είναι να μην ξαναπατήσω στην Ελλάδα όσο θα υπάρχουν αυτοί οι αλήτες που κυβερνάνε σήμερα. Κάθε μέρα κι αποκαλύπτεται μια πιο εφιαλτική πραγματικότητα, που οι “κύριοι” αυτοί ανεξέλεγκτα επιβάλλουν.
Οι δίκες, οι ποινές που επιβάλλουν, τα γεγονότα της Κύπρου, η βαθιά ανηθικότητά τους, μ’ έχουν κάμει βαθιά απελπισμένο για το παρόν και το μέλλον της χώρας μας….Θα ησυχάσω μόνο σαν τους δω κρεμασμένους στο Σύνταγμα, τους σημερινούς παράγοντες και κυβερνήτες. Όχι μόνον τους Παπαδόπουλο και Σία, αλλά και όλα τα ανώνυμα ζωύφια που χρόνια τώρα και μ’ όλες τις καταστάσεις, κυβερνάν πραγματικά την χώρα. Γι’ αυτό και δεν υποστηρίζω θνησιγενείς αλλαγές. Γι’ αυτό και υπήρξα εναντίον κάθε “προοδευτικής” κινήσεως. Το κράτος δεν λειτουργούσε με προοδευτικές κυβερνήσεις. Γιατί είναι φτιαγμένο από χωροφύλακες. Με τον Παπαδόπουλο βρήκε την ταυτότητά του. Να μια ευκαιρία να ξεριζωθεί. Η Μόνη.»

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=sKFt9Dtc0kE[/youtube]

«…Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Όσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Έλληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς.

Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ’ τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ως τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ως τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Εξύβριση αρχής – έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής – έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια – όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.

Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν’ αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου… κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν… ανακαλύπτονται.

Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ’ αφέλεια, σ’ όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δε συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (…) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό, τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ.»

Πηγή: tvxs.gr

Την τετάρτη 3 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στον χώρο του Τ.Ε.Ι. Αθήνας εκδήλωση ενάντια στην αποστείρωση, τον έλεγχο και την καταστολή, με σκοπό την επανοικειοποίηση του Τ.Ε.Ι. με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.

Το τελευταίο διάστημα, παρατηρείται μια έντονη κινητοποίηση από τις πανεπιστημιακές αρχές με σκοπό να μετατρέψουν το ίδρυμα σε έναν αποστειρωμένο χώρο. Με την καταπάτηση κάθε είδους ελεύθερης έκφρασης, σβήνοντας συνθήματα και αφαιρώντας αφίσες και πανό. Με την ανακαίνιση της διοίκησης τοποθετώντας παντού θωρακισμένες πόρτες, ρολά ασφαλείας κ.τ.λ., θέλοντας να αποτρέψουν μια ενδεχόμενη κατάληψη στο χώρο. Με τις προσλήψεις περισσοτέρων σεκιουριτάδων – πληρωμένων ρουφιάνων, οι οποίοι καταγράφουν κινήσεις ατόμων μέσα στο Τ.Ε.Ι.. Με την τοποθέτηση στις πύλες μπαρών ελέγχου εισόδου – εξόδου και υποχρεώνοντας τους οδηγούς να εκδίδουν κάρτες εισόδου, με σκοπό την καταγραφή των στοιχείων – κινήσεων τους. Με τον αποκλεισμό της ταράτσας (ένα χώρο που περνούσαν πολλά άτομα κάποιες ώρες της ημέρας), όπου τοποθετήθηκαν μεταλλικοί τοίχοι κατά μήκος της. Κινήσεις που γενικότερα θέλουν να διαμορφώσουν μια κατάσταση υποταγής, ολοκληρωτικού ελέγχου και επιτήρησης, υπενθυμίζοντας έμμεσα το ρόλο που πρέπει να έχει ο καθένας σε ένα τέτοιο χώρο, αντανάκλαση της γενικότερης κοινωνικής συνθήκης.

Αντιστεκόμενοι σε όλα αυτά, διοργανώσαμε μια εκδήλωση με σκοπό την επανοικειοποίηση του Τ.Ε.Ι. ως κοινωνικού χώρου, θέλοντας να δημιουργηθεί μια εστία αντιπληροφόρησης (μοιράζοντας κείμενα, κολλώντας αφίσες και αναρτώντας πανό) ενάντια στη σάπια κανονικότητα που μας αναγκάζουν να αφομοιωθούμε. Καταστρέψαμε το άρρωστο – νοσοκομειακό γκρι που μας περιβάλλει, κάνοντας γκράφιτι και γράφοντας συνθήματα, βάφοντας και ζωγραφίζοντας, γιατί ο ρόλος των άψυχων γκρίζων τοίχων είναι καταστροφικός για τα μάτια μας. Αποκαταστήσαμε την ελεύθερη είσοδο στο Τ.Ε.Ι. καταστρέφοντας τις μπάρες ελέγχου εισόδου – εξόδου, γιατί ο ρόλος τους είναι να δημιουργούν διαχωρισμούς ανάμεσα στους μέσα και στους έξω, αλλά και ανάμεσα στους “ξεχωριστούς” (καθηγητάδες – διοικητικούς – ρουφιάνους – λαμόγια) και τους υπόλοιπους. Καταστρέψαμε έναν από τους μαντρότοιχους της ταράτσας για την αποκατάσταση της δημόσιας και ανοιχτής της χρήσης. Καταστρέψαμε την λογική της ύπαρξης των ιδιωτικών εταιριών, του εμπορεύματος και του αντιτίμου, σαμποτάροντας τη σωστή λειτουργία του κυλικείου, απαλλοτριώνοντας φαγητό. Σπάσαμε τη σιωπή τους βάζοντας μουσική. Καταστρέψαμε την αποξένωση και τον ανταγωνισμό, λειτουργώντας συλλογικά και ανταλλάσοντας σκέψεις με αρκετό κόσμο.

Όπως ήταν αναμενόμενο, επακόλουθο αυτής μας της δράσης ήταν οι οξύτατες αντιδράσεις από καθηγητές – επιστήμονες, φοιτητές – καριερίστες και παρατάξεις, με αποκορύφωμα το προκλητικό δελτίο τύπου που έβγαλε το συμβούλιο του Τ.Ε.Ι. στις 4/6, προφασιζόμενο επίθεση και τραυματισμό καθηγητή (διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα), βανδαλισμούς και καταστροφές, βρήκε το χώρο να λασπολογήσει κατά του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού και της εκδήλωσης, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο. Όμως τίποτα δεν σταμάτησε εκεί. Στις 10/6 εκδόθηκαν αντίστοιχα δελτία από τους συλλόγους εκπαιδευτικού προσωπικού και διοικητικού προσωπικού, αλλά και από υποτιθέμενο Δ.Σ. της σχολής υγείας και πρόνοιας που διαχειρίζονται καθεστωτικές παρατάξεις. Τέλος την Πέμπτη 11/6 αποφασίστηκε η αναστολή της λειτουργίας του Τ.Ε.Ι. για τις 15/6, (γνωστό κολπάκι του Νίνο) σε ένδειξη συμπαράστασης στον βαρεμένο καθηγητή, ο οποίος παρά το βαρύ τραυματισμό του, συνεχίζει να έρχεται στο Τ.Ε.Ι. -οδηγώντας μηχανή- και να παραδίδει μαθήματα.

Αυτοί που επικαλούνται την προάσπιση του ασύλου, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελεύθερη έκφραση, είναι οι ίδιοι που το καταργούν, και τολμούν να αναφέρονται σε εμάς μιλώντας για φασιστικές πρακτικές και τραμπουκισμούς. Αυτοί που συνεργάζονται με μπάτσους, παράδειγμα με τον αρχιασφαλίτη Χρ. Μπουράνη που είχε καταφανώς καταλύσει κάθε έννοια ασύλου μέσα στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας, στήνοντας παρακρατικό κύκλωμα και με το αζημίωτο βέβαια… Αυτοί που καταχρώνται χιλιάδες ευρώ στο καζίνο, που αξιοποιούν κονδύλια των εργαστηρίων μόνο για τη βιτρίνα του ιδρύματος, και για τις τσέπες τους, αυτοί οι ίδιοι μας καλούν να εγκαταλείψουμε τις καταλήψεις μας. Τόσα χρόνια ποιος ανέχεται ποιόν; Για ποια περίοδο χάρητος μιλάμε;

Κι όλα αυτά συμβαίνουν το διάστημα που το κράτος οξύνει την καταστολή και έχει αναδείξει σε σημεία αιχμής της κατασταλτικής πολιτικής του, τους μετανάστες, τον κόσμο της εξέγερσης, και τους αναρχικούς – αντιεξουσιαστές, με την αύξηση των αστυνομικών δυνάμεων και η δημιουργία νέων ομάδων καταστολής. Δημιουργώντας νέα μέτρα για το ιδιώνυμο της κουκούλας και της περιύβρισης της αρχής, προσπαθώντας σε περίοδο οικονομικής κρίσης να εξασφαλίσει ότι δεν θα υπάρχει αντίδραση. Κάνοντας παράλληλα τοποθετήσεις σε σχέση με το άσυλο και στοχοποιώντας καταλήψεις και στέκια εντός και εκτός πανεπιστημιακού χώρου. Προωθώντας ακροδεξιές συμπεριφορές, και προετοιμάζοντας το έδαφος ώστε να πραγματοποιηθούν ομαλά οι επιχειρήσεις “σκούπα” και τα πογκρόμ. Προβάλλοντας στα δελτία ειδήσεων και τις καθεστωτικές φυλλάδες τις καταστάσεις, θέλοντας να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον των αντιστεκόμενων ώστε να διαμορφώσει ευνοϊκές για την καταστολή συνθήκες.

Μετά το Δεκέμβρη η κατάσταση πολώνεται. Ο καθένας, με τον τρόπο του, έχει επιλέξει στρατόπεδο. Η δική μας θέση είναι η επιλογή της αυτοοργάνωσης, της καθημερινής αντίστασης, της αλληλεγγύης, της δημιουργικότητας και της επικοινωνίας.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΑ ΣΤΕΚΙΑ
ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΝΙΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΟ Τ.Ε.Ι.!
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Μαρτυρίες ανήλικων μεταναστών

• «Μόλις είδαμε το λιμενικό, ο Γ… έσκισε τη βάρκα και βρεθήκαμε στο νερό. Δεν ήξερα κολύμπι και άρχισα να χτυπάω τα χέρια μου φωνάζοντας στ’ αγγλικά «ελπ, ελπ». Σε λίγο άρχισα να πίνω νερό και κατάλαβα ότι θα πεθάνω. Σκέφτηκα τη μάνα μου, ότι θα την δω και δεν ένιωσα φόβο. Μετά θυμάμαι να ανοίγω τα μάτια μου και να κρυώνω. Ημουν πάνω στο καράβι του λιμενικού και μας πήγαιναν στην Μυτιλήνη.

15χρονος Αφγανός

• «Νόμιζα ότι… πέθανα.
  Οταν φτάσαμε στη Μυτιλήνη, μας πήγαν στο κέντρο κράτησης. Αργότερα θα μάθαινα ότι ο φίλος μου είχε πνιγεί. Μου έδωσαν κουβέρτες και με έβαλαν σε ένα μεγάλο δωμάτιο. Το πρώτο που θυμάμαι είναι η μυρωδιά. Νόμιζα ότι κάποιος είχε πεθάνει. Οτι εγώ μπορεί να είχα πεθάνει και να τα έβλεπα στο όνειρό μου ενώ στην πραγματικότητα σάπιζα», αφηγείται 16χρονος Αφγανός.
  Στο δωμάτιο υπήρχαν πιο πολλοί άντρες, αλλά κάποιες φορές φέρνανε γυναίκες με παιδιά. Εκεί είδα και άκουσα πράγματα που θα ήθελα να μην έχω ζήσει…»

16χρονος Αφγανός

• «Ο φίλος μου έλεγε ότι δεν θέλουμε άσυλο και να μην μας πάρουν αποτυπώματα. Τελικά μας πήραν αποτυπώματα, μας έδωσαν ένα χαρτί και μας έδιωξαν. Νόμιζα ότι το ίδιο βράδυ θα ήμουν στην Αγγλία, στο Λονδίνο και το χαρτί θα με βοηθούσε. Τελικά, το χαρτί έλεγε να εγκαταλείψω τη χώρα σε 30 ημέρες…»

16χρονος Πακιστανός

• «…Την άλλη μέρα μάς πήγανε στους αστυνομικούς. Μου μιλάγανε ελληνικά και δεν καταλάβαινα. Μετά κάποιος αστυνομικός μου είπε “χάου όλντ” και άρχισε να μετράει με τα δάχτυλά του. Εγώ έδειξα με τα δάχτυλά μου 14»

ανήλικος από το Ιράκ

• «Στην Αθήνα έμεινα 4 μήνες. Δούλευα σε ένα ράφτη, σε ένα υπόγειο κάπου στην Κυψέλη και τα μισά λεφτά μου τα έπαιρνε ο Ελληνας για το ενοίκιό μου. Πληρώσαμε 500 ευρώ ο καθένας και μας έφεραν στην Πάτρα. Εχω προσπαθήσει να φύγω 4 φορές. Δεν τα κατάφερα. Τις δύο με πιάσανε και με πήγανε στο τμήμα, όπου έφαγα ξύλο. Προσπαθώ να μπω κατευθείαν στο πλοίο και όχι μέσα σε φορτηγό»

14χρονος από το Αφγανιστάν

• «…Ξεκινήσαμε να περάσουμε από τις γραμμές του τρένου για να βγούμε στο λιμάνι. Εκεί κρυφτήκαμε κάτω από φορτηγά και περιμέναμε. Ο φίλος μου είχε φέρει σχοινιά για να δεθούμε από κάτω. Τότε ήρθε η πολιτσία. Ολοι άρχισαν να τρέχουν και να προσπαθούν να κρυφτούν. Εμένα με πρόλαβαν. Με πήγαν σε λεωφορείο της αστυνομίας και μου έδεσαν τα χέρια. Το λεωφορείο γέμισε και ξεκινήσαμε για Αθήνα, για το Αλλοδαπών»

15χρονος Πακιστανός

• «Δεν περίμενα από την Ελλάδα να δείχνει τέτοια συμπεριφορά. Μετάνιωσα που ήρθα. Εμείς οι Αφγανοί δεν θέλουμε πόλεμο, γιατί αν ήμασταν πολεμιστές θα μέναμε στο Αφγανιστάν. Στην τηλεόραση κάθε μέρα βλέπαμε να μιλάνε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά εμείς που ήρθαμε στην Ευρώπη είδαμε κάτι άλλο»

ανήλικος Αφγανός

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα ως δημοσιογράφος-ρεπόρτερ σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό στη Φιλαδέλφεια. Ασχολούμουν, κυρίως, με ζητήματα στέγασης, που ανέκυπταν στην πόλη.

Σε μία από τις αρχαιότερες πόλεις των Η.Π.Α, τα προβλήματα στέγασης, φυσικά και δεν έλειπαν, όταν η πλειοψηφία των κτισμάτων ήταν, μόνιμα, σε κακή κατάσταση και ειδικά σε περιοχές, όπου ζούσαν μαύροι, Πουερτορικανοί και φτωχοί αλλοδαποί.

Υπήρξα ρεπόρτερ σε διαφορετικές περιοχές της πόλης (…) και μου είναι αδύνατο να ξεχάσω μία διαδήλωση για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, που οργάνωσαν οι ένοικοι μίας πολυκατοικίας σε μία συνοικία στη νοτιοδυτική Φιλαδέλφεια. (…)

Η εξωτερική όψη των κτιρίων ήταν ελκυστική και ξεχωριστή, χάρη σε διακοσμητικές επεμβάσεις -σύμβολα μίας επαναστατικής εποχής- των αρχιτεκτόνων, οι οποίοι, σαν πραγματικοί καλλιτέχνες, φρόντισαν για την ομορφιά των κτισμάτων.

Όταν με ενημέρωσε ένας διοργανωτής της διαδήλωσης, έτρεξα και μπήκα μέσα στο κτίριο.

Οι συνθήκες που επικρατούσαν μου έκοψαν την ανάσα. Τα ταβάνια έπεφταν επικίνδυνα μέσα σε παιδικά δωμάτια, τα υδραυλικά ήταν πρόχειρα διορθωμένα και, γενικά, η έλλειψη επιδιορθώσεων μετέτρεπε το κτίριο σε απειλή για την ασφάλεια όλων των ενοίκων.

Οι διαδηλωτές δεν έκρυβαν την οργή τους.

Όταν μετά από χρόνια ξανασκέφτηκα την ιστορία, συνειδητοποίησα, ότι το ζήτημα δεν ήταν η στέγαση. Το θέμα ήταν η αντίσταση. Αυτό έδωσε νόημα σε αυτήν τη συμπτωματική ιστορία, διότι αντιπροσώπευε την αντίσταση της εργατικής τάξης στην καθημερινή αδικία και τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, που αντιμετώπιζαν.

Πολλά χρόνια αργότερα, μέσα στους τενεκέδες του Αμερικανικού Οίκου του Πόνου (η φυλακή), θα ερχόταν και η σειρά μου. (…)

Πράγματα που είδα στο «διάδρομο του θανάτου»

Για καθένα από τους χιλιάδες ανθρώπους που ήταν φυλακισμένοι ολόγυρά μου, θα μπορούσα να πω μία ξεχωριστή ιστορία για τους λόγους που βρίσκονταν εκεί – ή καλύτερα, για τη διαδικασία που οδήγησε στην καταδίκη τους.

Το αμερικανικό σύστημα δικαιοσύνης μοιάζει με μηχανή του κιμά: αν το κοιτάξεις προσεκτικά τα γρανάζια της είναι σαπισμένα.

Έχω γράψει πολλά άρθρα για παράνομα ή άδικα καταδικασμένους κρατούμενους, που υπέστησαν απερίγραπτη βία. Που υπήρξαν θύματα διεστραμμένης γραφειοκρατίας ή τέτοιας απανθρωπιάς που σου σηκώνει την τρίχα.

To 1995, τιμωρήθηκα αρκετές φορές, επειδή «επιδόθηκα σε δημοσιογραφικές εργασίες». Χρειάστηκαν χρόνια αγώνα μέσα σε δικαστικές αίθουσες, για να παραδεχτούν, επιτέλους, ότι το αμερικανικό Σύνταγμα παρείχε το δικαίωμα και την προστασία τέτοιων εργασιών. (…)

Ούτε υπολογιστές, ούτε ραδιόφωνα ή cd

Οι υπολογιστές δεν έχουν θέση, ακόμα, στη φυλακή. Λαμβάνω γράμματα, στα οποία μου δίνουν τα email τους, θεωρώντας δεδομένο, ότι έχω πρόσβαση στο ίντερνετ. Εδώ, δεν υπάρχουν ούτε υπολογιστές, ούτε κασετόφωνα. Είμαστε σαν δεινόσαυροι, που ζουν σε άλλη εποχή, και ζουν, γενικά, «χωρίς».

Ανακάλυψη ενός κινητού τηλεφώνου. «Τι είναι αυτό;»

Πρόσφατα, ένας κρατούμενος, ο Αμίν, αποφυλακίστηκε μετά από επανάληψη της δίκης του, αφού είχε περάσει 20 χρόνια φυλάκισης με θανατική ποινή. Όταν του επέστρεψαν τα υπάρχοντά του και ήταν έτοιμος να φύγει, ένας άλλος κρατούμενος, που μόλις είχε αφεθεί ελεύθερος, είδε ότι ο Άμιν ένιωθε χαμένος και του έδωσε το κινητό του για τηλεφωνήσει σε κάποιον. Ο Άμιν τα έχασε. Δεν ήξερε ούτε τι ήταν αυτό, ούτε πως λειτουργούσε. «Γκατζετάκι από το Star trek», το χαρακτήρισε.

Κάποιες άλλες ιστορίες, όμως, δεν θέλουμε να τις σκεφτόμαστε.

Πριν από κάποιους μήνες, ένας κρατούμενος, ο Bill Tilley, κουρασμένος από τα χρόνια που είχε περάσει στους γκρι τοίχους του κελιού του, έβγαλε τα κορδόνια των παπουτσιών του και κρεμάστηκε. Κάποιες ημέρες πριν την αυτοκτονία του, είχε εκμυστηρευτεί σε συγκρατούμενούς του, ότι πίστευε πως είχε καρκίνο και ότι δεν άντεχε να ξαναπεράσει τέτοιο μαρτύριο. Ουσιαστικά, ανακοίνωνε την αυτοκτονία του και πως προτιμούσε να πεθάνει, παρά να υποφέρει κι άλλο. (…)

Στην πόρτα του κελιού του έγραφε «Τελείωσα με αυτήν την ιστορία. Με πόνο.»

Υπάρχουν χιλιάδες ιστορίες στον Οίκο του Πόνου και έχω γράψει αρκετές από αυτές. Αυτό είναι ο άσος στο μανίκι μου, που ούτε ο πιο ατρόμητος δημοσιογράφος δεν μπορεί να «νικήσει». Ναι, αυτό είναι το όπλο μου. Και σκοπεύω να το χρησιμοποιώ με τον ίδιο επαγγελματισμό και συνέπεια, όπως όταν ήμουν ελεύθερος.

Παρόλο που αυτός ο κόσμος είναι κρυμμένος και δεν τον βλέπει πολύς κόσμος, παραμένει δημόσιος, κοινός κόσμος, γιατί τον συντηρούν οι φόροι του πολίτη.

Δεν πρέπει και οι πολίτες να ξέρουν πού επενδύονται τα χρήματά τους; (…)

Μάχομαι για να μην είμαι εδώ. Αλλά είμαι εδώ! Κι όσο είμαι εδώ, θα είμαι ενεργός.

Πηγή:  tvxs.gr

Παλαιό εφετείο.

(*) Sachafe = Φίλος, αδελφός, σύντροφος.

« Μας σταματούν στο δρόμο για έλεγχο. Τους δείχνουμε τα χαρτιά μας και εκείνοι αφοι κοιτάξουν στα γύρω μπαλκόνια για το αν τους βλέπει κανείς, μας τραβούν απόμερα μας χτυπούν και μας βρίζουν. Μετά μας διώχνουν η μας αφήνουν κάτω σακατεμένους και φεύγουν…για να συνεχίσουν την περιπολία τους»

μαρτυρία μετανάστη Εφετείο Ιούνης 09.

Είμαστε ολοι/ες εσωτερικοί μετανάστες.

Στο παλαιό εφετείο, στη Σωκράτους – στον εγκαταλειμμένο αυτό στάβλο πρωην «ανάκτορο» της ελληνικής δημοκρατίας και της «δικαιοσινης» που βρήκαν καταφύγιο εκατοντάδες ανθρώπινες ψυχές φαίνεται ότι η Δημοκρατία συνεχίζει το δικαστικό της «λειτούργημα» και εξακολουθεί να «τιμωρεί» το «διαφορετικό».

Στην αποθήκη ανθρώπινων ψυχών. «Δικάζεται» και «καταδικάζεται» από το κράτος δικαίου η αλληλεγγύη η αξιοπρέπεια ο σεβασμός. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια στραγγαλίζεται στα άθλια απομεινάρια των σκουπιδιών του κράτους και της εξουσίας. Εκεί όπου στοιβάζονται άνθρωποι σε βρόμικα και άθλια δωμάτια χωρίς ηλεκτρικό –νερό και αποχέτευση

Η Αθήνα δεν έχει ξυπνήσει ακόμη.

Όμως από πολύ νωρίς το πρωί οι αστυνομικές δυνάμεις ως στρατός κατοχής βρίσκονται παραταγμένες στην Ομόνοια , στην Αγίου Κωνσταντίνου, στην πλατεία Καραϊσκάκη. Περιπολικά και πεζές περιπολίες πίνουν καφέ κουβεντιάζοντας με σεκιουριταδες και διάφορα φιλαράκια τους με πολιτικά..

Μενάνδρου και αγίου Κωνσταντίνου, το μικρό αδιέξοδο στενάκι που οδηγεί υποτίθεται στο κάτι καλύτερο…. Στο παλιό εγκαταλειμμένο κτίριο του εφετείου όπου στεγάζονται σε απάνθρωπες και άθλιες συνθήκες οι τελευταίοι εναπομείναντες μετανάστες, κυρίως Αραβες. Από τη Σομαλία το Ιράκ την Αφρική την Παλαιστίνοι το Μαρόκο την Αλγερία

Ένα πολύ μεγάλο τμήμα των μεταναστών από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία έχουν ήδη φύγει.

Αποθήκες ψυχών.

Στο εφετείο, στις αποθήκες ψυχών ο έξω κόσμος χωρίζεται από τον μέσα από δυο κομμένα κάγκελα.

Ένα λύγισμα του κορμιού πάνω από το μαντρότοιχο και γλιστράς από το αυτοσχέδιο άνοιγμα στις σιδεριές. Ο άλλος κόσμος… Για τους περισσότερους/ες φαντάζει εξωπραγματικός και απίστευτος ενώ για κάποιους άλλους χαρακτηρίζεται ως αποτρόπαιο θέαμα που χαλάει τα χριστά ήθη της ελληνικής κοινωνίας. Για όλους όσοι έχουν σηκώσει τα λάβαρα του ρατσισμού της ξενοφοβίας του μίσους και της διχόνοιας η συνταγή έρχεται από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.

Καταδικάζουν το διαφορετικό το αλλόθρησκο το κάθε μη ελληνικό σε εξόντωση και εξαφάνιση.

Εξ άλλου πιο εύκολα εξαφανίζονται οι άνθρωποι χωρίς χαρτιά οι οποίοι μάλιστα βρίσκονται και σε καθεστώς «γκετοποιησης» «απομόνωσης». Ουσιαστικά για το κράτος –το βαθύ κράτος και το παρακράτος αυτοί οι άνθρωποι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ παρά μόνο σαν μια «βρώμικη» μάζα κρέατος.

Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Τα σημάδια των ξυλοδαρμών τους από τα αστυνομικά όργανα της τάξης εμφανή στα σώματα τους. Δεν είναι σημάδια από ένα χτύπημα αλλά από βασανιστήρια που τα έκαναν ένστολοι μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας επειδή ο τάδε πιτσιρικάς μαροκανος ένας ιρακινός ένας αφρικανός βρέθηκε στο δρόμο της πεζής περιπολίας και κρίθηκε ύποπτος .

Και που είχε χαρτιά δεν σήμαινε τίποτα γιατί όπως οι ένστολοι φασίστες έκριναν δεν είχε σεβασμό και τρόπους προς τα όργανα…

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών… δεν μένει μόνο στις λέξεις του γνωστού συνθήματος που βροντοφωνάζετε, αλλά προχωράει πιο μακριά και γίνεται πράξη καθημερινά σε αυτό το άθλιο κτίριο του εφετείου.

Ένα τσουρέκι αγορασμένο ρεφενέ, ένα μπουκάλι χυμός, έναν καφέ, ένα πακέτο τσιγάρα, ότι έχει ο καθένας το μοιράζεται με τον διπλανό του.

Οι περισσοτεροι θελουν να πανε στην Ιταλία η στη γαλλία. Αναζητούν δουλειά, φαγητό και θελουν να ζουν σαν ανθρωποι και όχι σαν ποντικια σε αθλιες τρογλες.

Το νερό είναι κομμένο στο παλαιό εφετείο όπως και το ρεύμα.

Χρησιμοποιούν πλαστικά μπουκάλια για να κάνουν μπάνιο.

Τα υπάρχοντας τους ελάχιστα. Ένα στρώμα ανάμεσα στα γκρεμισμένα

πορτοπαράθυρα λίγα σκεπάσματα ένα δυο μπλουζάκι κρεμασμένα από καρφί στον ξεφτισμένο από την υγρασία τοίχο.

«Μας κατηγορούν ότι βρομάμε αλλά δεν έχουμε καν νερό να πιούμε. Κάνουμε μπάνιο μετά φέροντας νερό σε κουβάδες και μπουκάλια.»

«Μας κατηγορούν ότι κλέβουμε ότι ληστεύουμε ότι βιάζουμε. Τίποτα από αυτά δεν κάνουμε. Δεν έχω ούτε δέκα λεπτά στην τσέπη μου αλλά αυτά που μας καταλογίζουν δεν τα κάνουμε. Μόνο δουλειά ζητάμε για να φάμε»

«Είμαστε άνθρωποι αλλά μας διώχνουν από παντού. Άμα γυρίσω στο Ιράκ θα με σκοτώσουν μόνο και μόνο επειδή κατάφερα να φύγω»

Στην γειτονία του εφετείου στην Αθήνα δεν υπήρχαν τηλεοπτικά συνεργεία ούτε οι γνωστές κορώνες μίσους. Έλειπαν οι αγανακτισμένοι πολίτες της χρυσής αυγής που τους βλέπουμε να περιφέρονται ως κάτοικοι Ομονοίας, ως κάτοικοι, Πατησίων, ως κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα.

Τα καλέσματα μίσους διώκονται ποινικά όπως και ο ρατσισμός. Ο φασισμός και οι δολοφονικές συμμορίες όχι. Ο φασισμός ο ρατσισμός και η ξενοφοβία εκκολάπτεται μεθοδευμένα και φωλιάζει σε συγκεκριμένα ιδεολογήματα, πολιτικές και πρακτικές αν μη τι άλλο φασίζουσα αντίληψης και νοοτροπίας.

Υ.Γ (1) Ένας από τους μετανάστες έχει έρθει δυο φορές στην Ελλάδα με βάρκα.

Ο ίδιος δεν ξέρει κολύμπι.

Την πρώτη φορά ήρθε με ένα φουσκωτό με θαλασσοταραχή φορώντας για σωσίβιο μια σαμπρέλα. Συνελήφθη λίγες ημέρες αργότερα στην Αθήνα… και απελάθηκε.

Επέστρεψε τρεις μήνες αργότερα. Πάλι με βάρκα, πάλι με θαλασσοταραχή αυτή τη φορά χωρίς σωσίβιο αλλά δεμένος έξω από την ξύλινη βάρκα με ένα σκοινί.

Μαζί τους στο ήδη υπερφορτωμένο καρυδότσουφλο ήταν και τρία βρέφη.

Υ.Γ (2) στα αραβικά Sachafe συμβολίζει τη φιλία την αδελφοσύνη και τη συντροφικότητα

Είμαστε ολοι/ες εσωτερικοί μετανάστες.

κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

Δημοσίευση: athens.indymedia.org

O ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την ασφάλεια και συνεργασία στην Ευρώπη) είναι ο μεγαλύτερος διακρατικός οργανισμός για τη διαφύλαξη της «παγκόσμιας ασφάλειας» και την ανεμπόδιστη λειτουργία των αστικών δημοκρατιών του σήμερα.

Από την 1/1/2009 την «τιμή» της προεδρίας του φορέα – υπερμπάτσου της Ευρώπης έχει η Ελλάδα.

Εδώ, στο νησί της Κέρκυρας, το διήμερο 27-28 Ιουνίου θα λάβει χώρα άτυπη σύνοδος του ΟΑΣΕ με τη συμμετοχή πολλών υπουργών εξωτερικών μεταξύ των οποίων και η ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον. Το θέμα της συνόδου: Η ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Αυτοί λένε πως εργάζονται για την ασφάλειά μας. Εμείς ξέρουμε πως την ασφάλειά μας απειλούν αυτοί…

… στην Ευρώπη, όπου χρόνο με το χρόνο αναβιώνουν ναζιστικοί νόμοι που επιδιώκουν να στρατιωτικοποιήσουν και να οχυρώσουν τις κοινωνίες ενάντια στη μετανάστευση, μετατρέποντάς τες σε «λιμνάζοντα βρωμόνερα».(Δε χρειάζεται να αναφερθούμε στους χαφιεδίστικους νόμους Μπερλουσκόνι – Σαρκοζί σύμφωνα με τους οποίους κάθε «περίθαλψη» παράνομου μετανάστη τιμωρείται με πολυετή φυλάκιση.)

… στην Ευρώπη της κρίσης από την υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγους.

… στην Ευρώπη της ανθρωπόφοβης κοινωνίας, της οποίας οι υπήκοοι ζητούν οι ίδιοι τη μεσολάβηση του κράτους και των media σε κάθε πτυχή της ζωής τους.

… στην Ευρώπη που τελικά κινδυνεύουμε να ζήσουμε την πεμπτουσία του φασισμού.

… στην Ευρώπη της κρατικής τρομοκρατίας και της καταστολής που κλείνει τα τείχη της σε όλους μας.

Από το Σιάτλ στη Γένοβα και από τη Θεσσαλονίκη του 2003 στα Δεκεμβριανά του 2008 ο κοινωνικός πόλεμος συνεχίζεται…

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ 27-28 ΙΟΥΝΙΟΥ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ-ΦΡΟΥΡΙΟ.

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΕΙΧΗ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ/ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΟΑΣΕ

Ενας απο τους Φασίστες της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής που περιφέρεται από συνοικία σε συνοικία δηλώνοντας αγανακτισμένος πολίτης…

Τις τελευταίες ημέρες και με αφορμή τα όσα συμβαίνουν με τους μετανάστες τόσο στον Άγιο Παντελεήμονα όσο και στο παλιό Εφετείο στη Μενάνδρου τα ρουφιανοκάναλα -κυρίως- αλλα και κάποια άλλα αστικά μμε ξαφνικά ανακάλυψαν έναν… (και καλα) ”αγανακτισμένο” κάτοικο  του Αγίου Παντελεήμονα.

Ο συγκεκριμένος τύπος, λοιπόν, όπου βρεί κάμερα πάει και στήνεται απο πίσω προκειμένου την κατάλληλη στιγμή να πετάξει κάποια ”φαρμακερή” ατάκα και έτσι ο δημοσιοκάφρος να γυρίσει το μαρκούτσι του στο στόμα του ”αγανακτισμένου” για να κάνει και αυτος ο… κατακαημένος μια δήλωση. «Φτάινε οι λαθρομετανάστες. Φταίνε οι μετανάστες. Φτώχεια, ανεργία, αρρώστιες… Όλα απο αυτους προκαλούνται. Να φύγουν όλοι τώρα»!!!

Η στιγμή της ”καταξίωσης” για τον συγκεκριμένο ήρθε πριν απο τρείς ημέρες όταν τον έβγαλε (ποιός άλλος) ο Ευαγγελάτος στο πιο ξενοφοβικό δελτίο ”ειδήσεων” που υπάρχει στο χαζοκούτι. Πάλι το ίδιο παραμύθι… «Οι λαθρομετανάστες φταίνε για το ένα, για το άλλο, για την άλωση της πόλης (Istanbul τα… τελευταια χρόνια), για τα 400 χρόνια… σκλαβιάς» και άλλα πολλα. Απο εκείνη την στιγμή και μετά ο τύπος έχει γυρίσει σχεδόν όλα τα τηλεπαράθυρα!!! Σε κάθε ευκαιρία διαχωρίζει την θέση του απο την ”Χρυσή Αυγή” (και καλα) και ξεκαθαριζει πως ο ίδιος δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους μετανάστες απλα… καλό θα ήταν να γυρίσουν στην πατρίδα τους! Πλήρης ψυχική συγχυση…

Ο συγκεκριμένος τυπάκος, ωστόσο, πουλάει τρελο παραμύθι σε όλους (ή έτσι νομίζει, τουλάχιστον) γιατι είναι γνωστό τι σκατά κουβαλάει μέσα στο άδειο του κεφάλι. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

Το όνομα του είναι Δημήτρης Πιπίκιος. Έφεδρος λοχίας πεζοναυτών (!!!). Τυχαίο προφανώς… Πρόεδρος του Στρατιωτικού Συνδέσμου Ελλήνων Εφέδρων. (!!!) Επίσης τυχαίο… Επιπλέον προπαγανδίζει την ”χρυση αυγη” σε  σποτάκι (σχετικο link με το βίντεο παρακάτω) για τις πρόσφατες ευρωεκλογές όπου εμφανίζεται (όλως τυχαίως πάλι αυτός) ως ”ταλαίπωρος” κάτοικος που όλοι -πλήν της χρυσής αυγής- τον έχουν εγκαταλείψει!!!

Σε πρόσφατο πέσιμο των φίλων του μπάτσων στο παλιό εφετείο, συνομιλούσε και έδινε οδηγίες σε δυο χρυσαυγουλα. Έναν ”ανδρα” και μία ”γυναίκα” η οποία μάλιστα φορούσε και μπλούζα ACAB – Hellas (τρομάρα της). Εδω για όσους δεν γνωρίζουν πρέπει να σημειώσουμε οτι το ACAB σημαίνει «All Cops Are Bastards». Σε οτι αφορά τα χρυσαυγουλα, ωστόσο, το «Bastards» μετατρέπεται αυτομάτως σε… «Brothers». Ο Πιπίκιος, μάλιστα,  εμφανίστηκε στους δημοσιογράφους που ήταν στο σημείο ως αγανακτισμένος κάτοικος της περιοχής που δεν ανέχεται άλλο να τον κλεβουν, να τον χτυπούν και να τον βιάζουν (!!!!) οι λαθρομετανάστες. Δεν άφηνε, μάλιστα, να τραβούν φωτογραφίες τους μπάτσους γιατί -λέει- ειναι πιθανόν κάποιοι ”άπλυτοι” (εμάς εννοούσε) να τις δημοσιευσουν στο ”εντεμιδια”!!!

Πέρα απο κάτοικος της Μενάδρου, ωστόσο, στα κανάλια τις τελευταίες ημέρες δηλώνει και κάτοικος Αγίου Παντελεήμονα και βέβαια χρησιμοποιεί την γνωστή επιχειρηματολογία. Μην σας προκαλέσει καθόλου εντύπωση αν αυριο- μεθαυρίο ο Πιπίκιος εμφανιστεί ως κάτοικος Μεταξουργείου, Πατησίων, Παγκρατίου, Κολωνού ή οποιασδήποτε άλλης συνοικίας της Αθήνας όπου οι φίλοι του μπάτσοι αποφασίσουν να εφαρμόσουν τις κατασταλτικές μεθόδους τους πάνω στους μετανάστες.

Το ερώτημα που δημιουργείται, πάντως, είναι ένα: Είμαστε κακοπροαιρετοι και θεωρούμε πως τα κάναλια μέχρι και σήμερα (δεν) ήξεραν τι σκατα είναι ο συγκεκριμένος τύπος και γι’ αυτο του έδιναν βήμα για να  πει τις μπούρδες του. Απο σήμερα, ωστόσο, που γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει Δημήτρης Πιπίκιος (πολυκάτοικος- χρυσαυγίτης έφεδρος λοχίας πεζοναυτών) θα του ξαναδώσουν βήμα;;; Πολυ πιθανό…

Γιατί τα καθάρματα δουλευουνε μαζί…

Υ.Γ (1) Ο περιφερόμενος φασίστας της Χρυσής Αυγης σε τηλεπαράθυρο.http://4.bp.blogspot.com/_f3mDyreLdU/SjFMxOYwt8I/AAAAAAAZSU/yzuwsRX2kGE/s1600-h/Untitled-3_copy.jpg (φωτο απο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1)

Υ.Γ (2) Είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε το πρόσωπο του εν λόγο φασίστα που περιφέρεται παντού ως αγανακτισμένος πολιτης. ΔΕΝ αναπαράγουμε τα μηνύματα των φασιστών της χρυσής αυγής. Το παρα κάτω video είναι στο youtube και προπαγανδίζει με ρατσιστικές και φασιστικές αθλιότητες τα ασπόνδυλα. Εκτοξεύονται απειλές και μηνύματα επικίνδυνα, καλώντας τον λαό στη διχόνοια και το μίσος.

Πράξεις που σύμφωνα και με τον δικονομικό κώδικα αποτελούν αδικήματα και διώκονται ποινικά.

http://www.youtube.com/watch?v=Tq71Xj4JJLk (Προπαγανδιστικο βίντεο ”χρυσής αυγής”. Ιδιαίτερη προσοχή απο το χρονικό σημείο 4:50 έως 5:05 –προς το τέλοσ- οπου ο συγκεκριμένος φασίστας εμφανίζεται για πολλοστή φορά σε τηλεπαράθυρα)

Υ.Γ (3) http://www.youtube.com/watch?v=yf67LuGYqyI (βιντεο απο δελτίο ειδήσεων Αλτερ)

κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

Δημοσίευση: athens.indymedia.org

Την περασμένη Πέμπτη, 28/5, κατά τις 6 το απόγευμα επισκεφτήκαμε την πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα.
Ησυχία επικρατούσε στην πλατεία. Μετανάστης ουδείς. Κάποια παιδιά καθόντουσαν έξω από την κλειστή πια παιδική χαρά.
Μιλήσαμε μαζί τους.
Ένα αγοράκι 11 ετών μας δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τους ξένους διότι «μας έχουν βρωμίσει την πλατεία». Το 14ων ετών κορίτσι που καθόταν δίπλα του είχε διαφορετική άποψη: «εγώ πιστεύω πως δεν τα προκαλούν οι ξένοι αυτά, όλοι βάζουν το χεράκι τους. Μπορεί να υπάρχουν κακοί ξένοι, αλλά υπάρχουν και κακοί έλληνες. Θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μαζί την κατάσταση. Θα πρέπει αν μην είμαστε τόσο εγωκεντρικοί, να μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ώστε να ζούμε καλύτερα όλοι μαζί»
Το τρίτο αγόρι όμως 13 ετών διαφωνούσε απολύτως «πρέπει να τους διώξουμε τους βρωμιάρηδες» και συνέχισε εξιστορώντας μας περιφανώς το χθεσινό συμβάν: «ένας από εμάς εχθές έδιωχνε έναν ξένο και ο ξένος άρχισε να φωνάζει και τότε ο δικός μας τον έριξε στα κάγκελα και τον χτύπησε και έπειτα ήρθε ένας άλλος από εμάς με ντουντούκα και του ζήταγε χαρτιά κι έπειτα τον χτύπησε και αυτός με την ντουντούκα και ο ξένος έφυγε»

Εντός ολίγου άρχισαν να συρρέουν στην πλατεία 40-50 αντιεξουσιαστές, αποκαλούμενοι «αλληλέγγυοι των μεταναστών». Με ταχείες κινήσεις και τον απαραίτητο εξοπλισμό άρχισαν να σπάνε την αλυσίδα που κρατούσε κλειστές τις καγκελένιες πόρτες εισόδου της παιδικής χαράς της πλατείας, τις οποίες είχε σφραγίσει, ιδία βουλήσει, η επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα, με τη δικαιολογία ότι «το βράδυ οι Αφγανοί έμπαιναν στο πάρκο, έσπαγαν τις κούνιες και τα παιδιά τους δεν μπορούσαν να παίξουν». Σύμφωνα βέβαια με μαρτυρίες άλλων κατοίκων (Ελλήνων) στα πέριξ της πλατείας, ουδέποτε είχε δημιουργηθεί πρόβλημα με τους Αφγανούς και τα παιδιά τους. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε τελευταία με την παραπληροφόρηση από τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και τις σχετικές κινητοποιήσεις ένθεν και ένθεν. Εντύπωση πάντως προκαλεί η απουσία φύλακα της παιδικής χαράς.

Αφού ολοκλήρωσε το έργο της αφαιρώντας εξολοκλήρου τις καγκελένιες πόρτες της παιδικής χαράς, η ομάδα των αντιεξουσιαστών αποχώρησε με τη συνοδεία των ΜΑΤ και τη σκυτάλη πήρε η Επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα – περί τα 25 άτομα μεγάλης ηλικίας (50-70). Κατά πως μάθαμε, η διαδικασία αυτή, με κάποιες παραλλαγές, επαναλαμβάνεται καθημερινά τους τελευταίους μήνες.
Με ντουντούκες καλούσαν τον κόσμο να βγει από τα σπίτια του «Μην κάθεστε τα σπίτια σας, κατεβείτε μαζί μας, εσείς τους τρώτε στη μάπα». Μια ομάδα ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη στο πάρκο τοποθετώντας ένα αυτοσχέδιο κοντραπλακέ στην είσοδο του πάρκου, στη θέση της πόρτας, επί του οποίου έγραψαν με μπλε μπογιά τη λέξη Ελλάς! Σαφές το μήνυμα: το πάρκο ανήκει στους Έλληνες και θα το κρατήσουμε ελληνικό ακόμα κι αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη στέρηση της απόλαυση του πάρκου ακόμα και από τους ίδιους τους Έλληνες. Αυτή εξάλλου δεν είναι και η ιστορία της μικρής και απομονωμένης πλην τίμιας και καθαρόαιμης Ελλαδίτσας μας;

Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε με όσους παρευρίσκονταν στην πλατεία. Αρκετοί (Έλληνες) μας εκμυστηρεύτηκαν πως φοβούνται πλέον να κατέβουν στην πλατεία, πως φοβούνται όχι τους ξένους αλλά τους Έλληνες και πως συμφωνούν με την κίνηση των αναρχικών να ανοίξουν το πάρκο, μια και δεν τολμούν να το πράξουν οι ίδιοι. (Σημειώνουμε ότι ο πατέρας Προκόπιος του Αγ. Παντελεήμονα δέχεται καθημερινά προπηλακισμούς από την Επιτροπή κατοίκων εξαιτίας της πρωτοβουλίας του να οργανώνει συσσίτια για τους ενδεείς μετανάστες της περιοχής.) Άλλοι βέβαια διαφώνησαν σφόδρα και, εν μέσω ύβρεων και μπουκαλιών που εκσφενδόνιζαν κατά πάνω μας ώστε να μας καταστήσουν σαφέστατη την απαίτησή τους να φύγουμε από την «πλατεία τους», υποστήριζαν πως αφού δεν υπάρχει κράτος να τους προστατεύσει έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους.
Α, ναι η πλατεία τελεί πράγματι υπό κατάληψη, την έχουν καταλάβει 20-25 έλληνες εις βάρος όχι μόνο των αλλοδαπών αλλά κυρίως των ελλήνων κατοίκων της περιοχής.

Αντί για επίλογο θα παραθέσω μια σύντομη ιστορία:

Ένας κύριος κάθεται στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα και καπνίζει πακιστανικά τσιγάρα. Στην ερώτηση μας σχετικά με την κατάσταση στην πλατεία απαντά συνοπτικά: «είμαι κομμουνιστής και ρατσιστής». Όσον αφορά τα τσιγάρα που καπνίζει, η απάντησή του είναι επίσης σαφής: «αυτά δεν με πειράζουν, είναι φτηνά και καλά τσιγάρα».
Η σύντομη αυτή στιχομυθία αποδίδει εύληπτα τον σκληρό πυρήνα του προβλήματος της μετανάστευσης. Οι χώρες υποδοχής θέλουν τα προϊόντα και την εργασία, αλλά όχι τους ανθρώπους που φέρουν τα προϊόντα και εκτελούν την εργασίας. Εδώ και έναν αιώνα οι ενασχολούμενοι με το μεταναστευτικό ζήτημα προσπαθούν, ανεπιτυχώς φυσικά, να βρουν με ποιο τρόπο θα δέχονται εισροές εργατικών χεριών και ουχί ανθρώπων – κατά την περίφημη φράση του Max Frisch «We asked for workers, and human beings came».

Πηγή: Αφημένες κάποιες Σκέψεις

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης μετά από τις ευρωεκλογές παγιώθηκε η τάση της ακροδεξιάς και εθνικιστικών μορφωμάτων. Όχι πως δεν το είχαμε καταλάβει πιο πριν ή δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή τους, απλά πλέον απέκτησαν μια ορατότητα που θα τους δώσει μεγαλύτερο θάρρος να δράσουν. Σε όλες τις χώρες η δύναμη των ξενοφοβικών παρατάξεων αυξήθηκε επικίνδυνα. Όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες προτιμούν από την ανθρώπινη αλληλεγγύη, την αγκαλιά ενός ακροδεξιού κόμματος που τους παρέχει “ασφάλεια” από τον φόβο της συνύπαρξης με εξαθλιωμένους ανθρώπους. Δυστυχώς φαίνεται πως τα ακροδεξιά κόμματα μπορούν να επηρεάσουν την πολιτική ατζέντα ασκώντας σημαντική επιρροή, κάτι που ήδη να συμβαίνει στην Ελλάδα με το ΛΑΟΣ που πόνταρε στην ξενοφοβία για να αντλήσει ψηφοφόρους να θέτει ήδη ζήτημα μεταναστευτικής πολιτικής. Η δημόσια ανασφάλεια κυρίως λόγω της περιόδου “ισχνών αγελάδων” στα οικονομικά και οι συνεχείς κοινωνικές κρίσεις που δημιουργούνται λόγω των ανισοτήτων, δημιουργούν ένα σκηνικό που ωφελεί την ακροδεξιά στο να εγκλωβίσει τον δημόσιο λόγο στις καιροσκοπικές επιδιώξεις της. Τα κόμματα αυτά όπως έχει διαπιστωθεί είναι φορείς αναπαραγωγής διακρίσεων και πολιτικά ορθού λόγου, μιλώντας με “κοινή λογική” και δίνοντας απλοϊκές απαντήσεις για σημαντικά θέματα. Πρόσφατο παράδειγμα στην ελληνική περίπτωση τα γεγονότα που συμβαίνουν στον Άγιο Παντελεήμονα, όπου αντί για ουσιαστικές λύσεις, οι ακροδεξιοί κύκλοι αναμασούν ρατσιστικές ατάκες με στόχο να διεγείρουν το θυμικό των απελπισμένων πολιτών.

Το ΛΑΟΣ κατάφερε να εκμεταλλευτεί κοινωνικές φοβίες και κλειστοφοβικά σύνδρομα, ώστε να κινητοποιήσει έναν αντιμεταναστευτικό ζήλο και να πάρει υπό την σκέπη του δυσαρεστημένους πολίτες, χρησιμοποιώντας τους μετανάστες ως την αιχμή του δόρατος της πολιτικής τους. Για ιστορικούς λόγους (δικτατορία Μεταξά, Χούντα, Ναζιστική κατοχή) η ακροδεξιά στην Ελλάδα δεν μετατράπηκε ποτέ σε υπολογίσιμη δύναμη αφού συνδέθηκε με μελανές σελίδες. Όμως φαίνεται ότι οι Έλληνες δεν έχουν καλή μνήμη και έδωσαν ένα ποσοστό κοντά στο 8% στο κόμμα του Καρατζαφέρη, ενώ 25000 (ίσως και λίγοι παραπάνω) ψήφισαν την Χρυσή Αυγή, μια καθαρά φασιστική οργάνωση. Το ΛΑΟΣ υιοθέτησε την πάγια ιδεολογία της Ακροδεξιάς κυρίως σ’ επικοινωνιακό επίπεδο δημιουργώντας μια βάση που συμβιώνουν οι συνωμοσίες, οι “προδότες”, οι πανταχού εχθροί της Ελλάδας, ακόμα και οι Σιωνιστές με την Νέα Παγκόσμια Τάξη! Το ΛΑΟΣ κατάφερε να συνδυάσει αντιφατικά μεταξύ τους πράγματα όπως η αμφισβήτηση του Συστήματος και ο αντιαμερικανισμός (στοιχεία της Αριστεράς) και την λατρεία της παράδοσης και τον αντι-εκσυγχρονισμό (στοιχεία της Δεξιάς). Ένα χυδαία λαϊκίστικο μόρφωμα, που καπηλεύεται τον πατριωτισμό και την αρχαία παράδοση για να αναπτύξει την ρητορεία του.

Ακόμη κι η ίδια η διαδικασία των εκλογών δημιουργεί αδιέξοδα, ένας θεσμός που θεωρείται ως η “κορυφαία στιγμή της Δημοκρατίας” αλλά δεν φαίνεται να την νιώθουν δική τους αρκετοί άνθρωποι. Τα κόμματα λοιπόν του κοινοβουλίου σε μεγάλο ποσοστό δεν εκφράζουν πλέον την κοινωνία αφού έφτασαν σε παρακμή, δεν παράγουν πλέον ιδεολογίες ούτε πολιτική. Χρειάζεται να δημιουργηθούν νέοι πολιτικοί τόποι, τα κόμματα να ανανεωθούν κι όχι να παραμένουν μεταπολιτευτικά μουσειακά εκθέματα, εκφράζοντας μόνο τον ίδιο τους τον εαυτό. Οι νέες γενιές οφείλουν να τα “αλώσουν”, να δημιουργήσουν τους δικούς τους σχηματισμούς και δομές, απορρίπτοντας τα αποφάγια που τους άφησαν οι γονείς τους. Να αμφισβητήσουν τον ίδιο τον ρόλο των κομμάτων στο πολιτικό σύστημα. Το αυγό του φιδιού έσπασε όχι μόνο λόγω της ανόδου της ακροδεξιάς, αλλά κυρίως λόγω της αηδίας για το Κράτος. Το κράτος του Βατοπεδίου, της Siemens και των λοιπών σκανδάλων…ανεξαρτήτως χρώματος. Το κράτος των πελατειακών σχέσεων, της παρατεταμένης λιτότητας, των πεταμένων στα σκουπίδια ευκαιριών. Η ακροδεξιά είναι επικίνδυνη και για έναν επιπλέον λόγο: Μπορεί να καμουφλάρεται εύκολα συνδυάζοντας λαϊκισμό, αυταρχισμό, εθνοκεντρισμό, σοβινισμό, φιλελευθερισμό, δημοκρατικότητα προσανατολισμένη στον “λαό”, αντικοινοβουλευτισμό, εναντίωση στο πολιτικό κατεστημένο και πολιτικό συγκεντρωτισμό, αντιπλουραλισμό. Κυρίως τα ακροδεξιά κόμματα είναι καθαρά προσωποκεντρικά όσο αφορά την δομή τους, αλλά τεχνηέντως θέλουν και την ύπαρξη δημοψηφισμάτων όπου η γνώμη του λαού συμπλέει με του “αρχηγού”. Έτσι ο εξουσιαστής χρησιμοποιεί ως πρόσχημα των αποφάσεών του την “λαϊκή εντολή”. Η ακροδεξιά επίσης, προσπαθεί να οικειοποιηθεί θέσεις της Αριστεράς, ενώ θεωρεί πως όλοι είναι ίσοι αρκεί να διαφέρουν! Δηλαδή σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία οι αλλοδαποί δεν πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα, ίσοι θεωρούνται οι γηγενείς μόνο.

Οι προκλήσεις που έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε είναι πολλές ως κοινωνία. Δεν πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα των ΜΜΕ, στην προπαγάνδα των εύκολων λύσεων και των ψευδο-ισορροπιών. Το πολιτικό σύστημα αναφέρεται πλέον μόνο στον εαυτό του κι έχει πάψει να αποτελεί το μέσο για την επίτευξη των συμφερόντων των πολιτών. Ναι ο κυνισμός, η αδιαφορία, η απάθεια παραμένουν μεγάλοι εχθροί ΑΛΛΑ οφείλουμε να καταλάβουμε πως όποιος δεν παλεύει για την ανατροπή των υπαρχουσών εξουσιαστικών δομών, η σηψαιμία στα σπλάχνα αυτής της κοινωνίας θα παραμένει.

Πηγή: No More Trends

Αλλεπάλληλοι επιθανάτιοι ρόγχοι, αίματα από τη μύτη και το στόμα. Οι παλμοί πέφτουν και η καρδιά σταματάει να δίνει σήμα. Κλοτσιές στην πόρτα του θαλάμου, φωνές. Μάταια γιά αρκετή ώρα φωνάζουμε τους δεσμοφύλακες να ανοίξουν. Ο πρώτος που φτάνει, ψυχρός, κυνικός, δέσμιος του διαρκή του φόβου γιά απόδραση μέσω σκηνοθετημένων περιστατικών αλλά και των πολλών ταινιών που βλέπει, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ξεκλειδώσει. Ούτε καν η θέα του αιμόφυρτου σε κώμα παιδιού δεν τον συγκίνησε. Έπρεπε, λέει, να ενημερώσει το διευθυντή. Άλλο ένα δεκάλεπτο καθυστέρησης και η καρδιά του Σπύρου Γαρδικλή δεν αντέχει άλλο. Η πόρτα του σωφρονισμού γίνεται συνώνυμο με την πύλη για τον Άδη. Δεν υπάρχει φορείο γιά να μετακινήσει το νεκρό, ενώ παράλληλα είναι γνωστό ότι όταν κλειδώνουν τα κελιά και τους θαλάμους η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και το ιατρικό προσωπικό εξαφανίζονται. Η καταμέτρηση των κρατουμένων είναι η τελευταία διαδικασία. Και σήμερα έλειπε ο Σπύρος. Οι υπόλοιποι απλά μετράμε τους νεκρούς μας και ορισμένοι ορκιζόμαστε εκδίκηση.

Να γκρεμίσουμε τις φυλακές

Αντίο Σπύρο

Αγροτικές Φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου, 4/6/09

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ- ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Update 1: Photos|
Update 2: Videos

Χθες Τρίτη 9 Ιουνίου 2009, ομάδα ρατσιστών πραγματοποίησε επίθεση εναντίον δυο γονέων και του παιδιού τους στην παιδική χαρά του Αγ. Παντελεήμονα. Τα ρατσιστικά φαινόμενα και τα φαινόμενα λιντσαρίσματος πολιτών και γονιών συνεχώς αυξάνουν.

Μετά από τις ρατσιστικές επιθέσεις που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα εναντίον μεταναστών, τις τελευταίες ημέρες πυκνώνουν συνεχώς τα ρατσιστικά περιστατικά και εναντίον Ελλήνων.

«Αγανακτισμένοι πολίτες» και ρατσιστικές οργανώσεις απέκλεισαν την πλατεία Αγ. Παντελεήμονα και τη παιδική χαρά. Έβρισαν ζευγάρι Ελλήνων γιατί πήγαν το παιδί τους στην παιδική χαρά. Με απειλές προς τον πατέρα «θα πεθάνετε» «θα σας θάψουμε ζωντανούς εδώ» «θάνατος στους προδότες» κι άλλα χυδαία που δεν γίνεται να δημοσιευτούν, προσπάθησαν να τους διώξουν. Κάποιοι άρχισαν να βρίζουν «μούλο» και «μπάσταρδο» το παιδί που υπέστη σοκ!

Στη συνέχεια η μεγάλη αστυνομική δύναμη, περίπου 30-40 άνδρες, παρενέβη για να «ηρεμήσει» τα πράγματα. Η παρουσία τους «εξόργισε» τους ρατσιστές γιατί δεν τους άφηναν να λιντσάρουν τους Έλληνες.

Μετά από λίγο όμως και υπό τα απαθή βλέμματα της αστυνομίας κάποιοι ρατσιστές μπήκαν στην παιδική χαρά και χτύπησαν και τον πατέρα και τη μητέρα του παιδιού. Άλλοι ρατσιστές εκτόξευαν ξύλα και μπουκάλια εναντίον τους και του παιδιού τους που έκλαιγε πανικόβλητο.

Οι γονείς μεταφέρθηκαν στο Α.Τ. Αγ. Παντελεήμονα, ενώ στη διαδρομή οι ρατσιστές εφορμούσαν μέσα από τις αστυνομικές δυνάμεις για να τους λιντσάρουν. Μαζεύτηκαν έτσι έξω από το Α.Τ. προσπαθώντας να μπουν μέσα και να λιντσάρουν εκ νέου τους γονείς.

Επίθεση δέχτηκαν επίσης και οι δικηγόροι οι οποίοι πήγαν στο Α.Τ..

Αν αυτή η ρατσιστική τρομοκρατία δεν σταματήσει άμεσα εμείς οι γονείς του Αγ. Παντελεήμονα θα είμαστε τα επόμενα θύματα των ρατσιστικών πογκρόμ. Κινδυνεύουμε να σακατέψουν και εμάς και τα παιδιά μας γιατί έχουμε το «θράσος» να θέλουμε τα παιδιά μας να παίξουν στην παιδική χαρά και να μην αποδεχόμαστε τη ρατσιστική βία.

Σήμερα που δεν έχουμε το δικαίωμα να παίζουν τα παιδιά μας στην πλατεία της γειτονιάς μας, σήμερα που απειλούμαστε με ομαδικό λιντσάρισμα από ρατσιστές με την ανοχή και την υποβοήθηση αστυνομικών δυνάμεων, θα παραμείνουμε όμηροι των ρατσιστών;

Πρέπει να δώσουμε απάντηση με τη δική μας παρουσία στη πλατεία. Δεν δεχόμαστε το δίλημμα «ή ρατσιστές ή δαρμένοι από τους ρατσιστές».

Καλούμε όλους τους αρμόδιους να πάρουν αμέσως μέτρα.

Καλούμε τους φορείς να πάρουν θέση εμπράκτως και να στηρίξουν το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη κίνηση και των παιδιών στο παιχνίδι χωρίς ρατσιστές και λιντσαρίσματα: Τα κόμματα και οι πολιτικές οργανώσεις. Τις κοινωνικές οργανώσεις. Οι σύλλογοι των καθηγητών και των δασκάλων των σχολείων της περιοχής. Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων. Η Διδασκαλική Ομοσπονδία.

Πηγή: athens.indymedia.org
tvxs.gr
Πρωτοβουλια Αναρχικων Αιγαλεω

* Μπαμπά, ο δάσκαλος μας είπε ότι στις 7 Ιουνίου έχουμε εκλογές και ότι όλοι εσείς οι μεγάλοι πρέπει να πάτε να ψηφίσετε.

* Έχει δίκιο παιδί μου..

* Τί είναι οι εκλογές μπαμπά;

* Τη μέρα εκείνη πηγαίνουμε οι μεγάλοι άνθρωποι στα σχολεία. Εκεί μας δίνουν κάτι χαρτάκια με τα ονόματα κάποιων ανθρώπων και σημειώνουμε σ’ αυτά ποιοι απ’ αυτούς θέλουμε να γίνουν αρχηγοί .

* Και τί δουλειά κάνουν οι αρχηγοί μπαμπά; Τί τους χρειαζόμαστε;

* Να μας λένε τι να κάνουμε..

* Και που ξέρουν αυτοί τι πρέπει να κάνουμε;

* Κοίταξε. Μαζεύονται, μιλάνε και το βρίσκουν.

* Εσείς οι άλλοι μπαμπά, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό;

* Όχι, παιδί μου.

* Γιατί;

* Έχουμε άλλες δουλειές..

* Τί δουλειές;

* Να κάνουμε τις δουλειές που μας είπαν οι προηγούμενοι αρχηγοί.

* Κι αν δεν τις κάνετε;

* Τότε μας μαλώνουν και μας τιμωρούν.

* Όπως κάνει ο δάσκαλος στο σχολείο;

* Ναι, παιδί μου.

* Εσύ μπαμπά θα πας στις εκλογές;

* Όλοι πρέπει να πηγαίνουμε.

* Χα , χα ,χα. Νομίζω μπαμπά πως είσαι βλάκας.

* Γιατί παιδί μου; Εσύ τί θα έκανες;

* Εγώ μπαμπά όταν θέλω να παίξω, φωνάζω τους φίλους μου. Λέει ο καθένας τι παιχνίδι θέλει να παίξουμε. Πολλές φορές τσακωνόμαστε. Άλλες συμφωνούμε. Εάν δεν συμφωνούν όλοι, τότε βλέπουμε.. Τη μία γίνεται το χατίρι το δικό μου, την άλλη του Κωστάκη, την άλλη της Μαρίας. Πάντως, στο τέλος παίζουμε κάτι. Δεν βάζουμε αρχηγό να μας πει τί θα παίξουμε.

Αν είσαι νέος , ζητάς όσα δικαιούσαι και αγωνίζεσαι για κάτι καλύτερο …

Τότε είσαι επικίνδυνος….

Πολύ επικίνδυνος για αυτή την κοινωνία

Εδώ και μήνες όλο το σύστημα , όλοι όσοι το δομούν είτε ως θεσμοί είτε και ως φυσικά πρόσωπα , και μαζί τους συμπαρασύροντας λίγο πολύ τους πάντες να ασχοληθούν με τα πεπραγμένα τους, έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση όπου βλέπουμε καθημερινός την λεηλασία του “εθνικού” πλούτου και του “εθνικού” συμφέροντος μέσω διαφόρων σκανδάλων στα οποία όσοι τα δημιούργησαν και πρωτοστάτησαν σε αυτά είτε αθωώνουν τους εαυτούς τους (παραγραφή) είτε φυγαδεύονται ώστε να μην τύχει και μιλήσει “κατά λάθος” κάποιος από αυτούς είτε μέσω της καθυστέρησης της “δικαιοσύνης” επέρχεται η παραγραφή τον όσων έχουν κάνει. Και οι μόνοι που ίσως διωχθούν είναι όσοι δεν γνωρίζουν τίποτα και μπλέχτηκαν στην όποια υπόθεση είτε από παραλείψεις τους είτε λόγο ότι είδαν την πίτα και τόλμησαν και αυτοί να απλώσουν το χέρι να πάρουν κάποιο ψίχουλο.

Την ίδια στιγμή το ίδιο σύστημα φέρεται εκδικητικά σε όσους ζητάνε όσα δικαιούνται ή αγωνίζονται για κάτι καλύτερο.

Μια νεαρή κρατούμενος , η Χριστίνα Κυρημοπούλου που βρίσκεται στη φυλακή ουσιαστικά από τα δεκατρία της, χωρίς οικογένεια και αγράμματη, που δεν έχει καν ταυτότητα, ούτε ληξιαρχική πράξη, είχε κάνει αίτηση για συγχώνευση των ποινών της και το δικαστήριο την έκανε δεκτή. Με την επιστροφή της στις φυλακές Κορυδαλλού οι “σωφρονιστές” της, επιχείρησαν να της κάνουν κολπική εξέταση. Η Χριστίνα αρνήθηκε, άλλωστε το δικαιούται. Στην αξιοπρέπεια της Χριστινας, απάντησαν με την κτηνωδία της απομόνωσης.

Ενώ την ώρα που εισαγγελέας ζήτησε την παράταση της κράτησης ανηλίκου για ακόμα 6 μήνες που συνελήφθη στα επεισόδια του περασμένου Δεκεμβρίου εξαντλώντας την αυστηρότητά της ελληνικής Δικαιοσύνης ενώ αδρανεί μπροστά σε γεγονότα που πλήττουν ανεπανόρθωτα το δημόσιο βίο (οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου της Siemens διαφεύγουν στο εξωτερικό παρακάμπτοντας τον ελληνικό νόμο και οι «εγκέφαλοι» υποθέσεων όπως το Βατοπέδι και τα Ομόλογα παραμένουν ελεύθεροι.).

Η δικαιοσύνη εν τέλει δεν είναι τυφλή, ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ.

ΣΕ ΜΙΑ ΑΣΤΙΚΗ “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΝΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ .

ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΣ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΖΗΤΑΣ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥΣ

Πηγή:

tvxs.gr

tvxs.gr

athens.indymedia.org