Παλαιό εφετείο. Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες. Κατω τα χέρια απ’ τα αδελφια μας.

Παλαιό εφετείο.

(*) Sachafe = Φίλος, αδελφός, σύντροφος.

« Μας σταματούν στο δρόμο για έλεγχο. Τους δείχνουμε τα χαρτιά μας και εκείνοι αφοι κοιτάξουν στα γύρω μπαλκόνια για το αν τους βλέπει κανείς, μας τραβούν απόμερα μας χτυπούν και μας βρίζουν. Μετά μας διώχνουν η μας αφήνουν κάτω σακατεμένους και φεύγουν…για να συνεχίσουν την περιπολία τους»

μαρτυρία μετανάστη Εφετείο Ιούνης 09.

Είμαστε ολοι/ες εσωτερικοί μετανάστες.

Στο παλαιό εφετείο, στη Σωκράτους – στον εγκαταλειμμένο αυτό στάβλο πρωην «ανάκτορο» της ελληνικής δημοκρατίας και της «δικαιοσινης» που βρήκαν καταφύγιο εκατοντάδες ανθρώπινες ψυχές φαίνεται ότι η Δημοκρατία συνεχίζει το δικαστικό της «λειτούργημα» και εξακολουθεί να «τιμωρεί» το «διαφορετικό».

Στην αποθήκη ανθρώπινων ψυχών. «Δικάζεται» και «καταδικάζεται» από το κράτος δικαίου η αλληλεγγύη η αξιοπρέπεια ο σεβασμός. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια στραγγαλίζεται στα άθλια απομεινάρια των σκουπιδιών του κράτους και της εξουσίας. Εκεί όπου στοιβάζονται άνθρωποι σε βρόμικα και άθλια δωμάτια χωρίς ηλεκτρικό –νερό και αποχέτευση

Η Αθήνα δεν έχει ξυπνήσει ακόμη.

Όμως από πολύ νωρίς το πρωί οι αστυνομικές δυνάμεις ως στρατός κατοχής βρίσκονται παραταγμένες στην Ομόνοια , στην Αγίου Κωνσταντίνου, στην πλατεία Καραϊσκάκη. Περιπολικά και πεζές περιπολίες πίνουν καφέ κουβεντιάζοντας με σεκιουριταδες και διάφορα φιλαράκια τους με πολιτικά..

Μενάνδρου και αγίου Κωνσταντίνου, το μικρό αδιέξοδο στενάκι που οδηγεί υποτίθεται στο κάτι καλύτερο…. Στο παλιό εγκαταλειμμένο κτίριο του εφετείου όπου στεγάζονται σε απάνθρωπες και άθλιες συνθήκες οι τελευταίοι εναπομείναντες μετανάστες, κυρίως Αραβες. Από τη Σομαλία το Ιράκ την Αφρική την Παλαιστίνοι το Μαρόκο την Αλγερία

Ένα πολύ μεγάλο τμήμα των μεταναστών από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία έχουν ήδη φύγει.

Αποθήκες ψυχών.

Στο εφετείο, στις αποθήκες ψυχών ο έξω κόσμος χωρίζεται από τον μέσα από δυο κομμένα κάγκελα.

Ένα λύγισμα του κορμιού πάνω από το μαντρότοιχο και γλιστράς από το αυτοσχέδιο άνοιγμα στις σιδεριές. Ο άλλος κόσμος… Για τους περισσότερους/ες φαντάζει εξωπραγματικός και απίστευτος ενώ για κάποιους άλλους χαρακτηρίζεται ως αποτρόπαιο θέαμα που χαλάει τα χριστά ήθη της ελληνικής κοινωνίας. Για όλους όσοι έχουν σηκώσει τα λάβαρα του ρατσισμού της ξενοφοβίας του μίσους και της διχόνοιας η συνταγή έρχεται από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.

Καταδικάζουν το διαφορετικό το αλλόθρησκο το κάθε μη ελληνικό σε εξόντωση και εξαφάνιση.

Εξ άλλου πιο εύκολα εξαφανίζονται οι άνθρωποι χωρίς χαρτιά οι οποίοι μάλιστα βρίσκονται και σε καθεστώς «γκετοποιησης» «απομόνωσης». Ουσιαστικά για το κράτος –το βαθύ κράτος και το παρακράτος αυτοί οι άνθρωποι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ παρά μόνο σαν μια «βρώμικη» μάζα κρέατος.

Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Τα σημάδια των ξυλοδαρμών τους από τα αστυνομικά όργανα της τάξης εμφανή στα σώματα τους. Δεν είναι σημάδια από ένα χτύπημα αλλά από βασανιστήρια που τα έκαναν ένστολοι μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας επειδή ο τάδε πιτσιρικάς μαροκανος ένας ιρακινός ένας αφρικανός βρέθηκε στο δρόμο της πεζής περιπολίας και κρίθηκε ύποπτος .

Και που είχε χαρτιά δεν σήμαινε τίποτα γιατί όπως οι ένστολοι φασίστες έκριναν δεν είχε σεβασμό και τρόπους προς τα όργανα…

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών… δεν μένει μόνο στις λέξεις του γνωστού συνθήματος που βροντοφωνάζετε, αλλά προχωράει πιο μακριά και γίνεται πράξη καθημερινά σε αυτό το άθλιο κτίριο του εφετείου.

Ένα τσουρέκι αγορασμένο ρεφενέ, ένα μπουκάλι χυμός, έναν καφέ, ένα πακέτο τσιγάρα, ότι έχει ο καθένας το μοιράζεται με τον διπλανό του.

Οι περισσοτεροι θελουν να πανε στην Ιταλία η στη γαλλία. Αναζητούν δουλειά, φαγητό και θελουν να ζουν σαν ανθρωποι και όχι σαν ποντικια σε αθλιες τρογλες.

Το νερό είναι κομμένο στο παλαιό εφετείο όπως και το ρεύμα.

Χρησιμοποιούν πλαστικά μπουκάλια για να κάνουν μπάνιο.

Τα υπάρχοντας τους ελάχιστα. Ένα στρώμα ανάμεσα στα γκρεμισμένα

πορτοπαράθυρα λίγα σκεπάσματα ένα δυο μπλουζάκι κρεμασμένα από καρφί στον ξεφτισμένο από την υγρασία τοίχο.

«Μας κατηγορούν ότι βρομάμε αλλά δεν έχουμε καν νερό να πιούμε. Κάνουμε μπάνιο μετά φέροντας νερό σε κουβάδες και μπουκάλια.»

«Μας κατηγορούν ότι κλέβουμε ότι ληστεύουμε ότι βιάζουμε. Τίποτα από αυτά δεν κάνουμε. Δεν έχω ούτε δέκα λεπτά στην τσέπη μου αλλά αυτά που μας καταλογίζουν δεν τα κάνουμε. Μόνο δουλειά ζητάμε για να φάμε»

«Είμαστε άνθρωποι αλλά μας διώχνουν από παντού. Άμα γυρίσω στο Ιράκ θα με σκοτώσουν μόνο και μόνο επειδή κατάφερα να φύγω»

Στην γειτονία του εφετείου στην Αθήνα δεν υπήρχαν τηλεοπτικά συνεργεία ούτε οι γνωστές κορώνες μίσους. Έλειπαν οι αγανακτισμένοι πολίτες της χρυσής αυγής που τους βλέπουμε να περιφέρονται ως κάτοικοι Ομονοίας, ως κάτοικοι, Πατησίων, ως κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα.

Τα καλέσματα μίσους διώκονται ποινικά όπως και ο ρατσισμός. Ο φασισμός και οι δολοφονικές συμμορίες όχι. Ο φασισμός ο ρατσισμός και η ξενοφοβία εκκολάπτεται μεθοδευμένα και φωλιάζει σε συγκεκριμένα ιδεολογήματα, πολιτικές και πρακτικές αν μη τι άλλο φασίζουσα αντίληψης και νοοτροπίας.

Υ.Γ (1) Ένας από τους μετανάστες έχει έρθει δυο φορές στην Ελλάδα με βάρκα.

Ο ίδιος δεν ξέρει κολύμπι.

Την πρώτη φορά ήρθε με ένα φουσκωτό με θαλασσοταραχή φορώντας για σωσίβιο μια σαμπρέλα. Συνελήφθη λίγες ημέρες αργότερα στην Αθήνα… και απελάθηκε.

Επέστρεψε τρεις μήνες αργότερα. Πάλι με βάρκα, πάλι με θαλασσοταραχή αυτή τη φορά χωρίς σωσίβιο αλλά δεμένος έξω από την ξύλινη βάρκα με ένα σκοινί.

Μαζί τους στο ήδη υπερφορτωμένο καρυδότσουφλο ήταν και τρία βρέφη.

Υ.Γ (2) στα αραβικά Sachafe συμβολίζει τη φιλία την αδελφοσύνη και τη συντροφικότητα

Είμαστε ολοι/ες εσωτερικοί μετανάστες.

κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

Δημοσίευση: athens.indymedia.org