Author: kiko

Η σιωπή δεν είναι χρυσός
Είναι χρυσή αυγή και συνενοχή

H Δικτύωση Αυτοοργανωμένων Εγχειρημάτων Βορείων Συνοικιών Αθήνας,  πραγματοποίησε μοίρασμα αντιφασιστικού κειμένου γραμμένο από μαθητές από Δευτέρα22/10 εως και Πέμπτη 25/10, σε σχολεία των βορειοδυτικών περιοχών της Αθήνας  στα πλαίσια της διεύρυνσης  του αντιφασιστικού αγώνα σε κάθε κοινωνικό πεδίο.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε

Σήμερα  βιώνουμε  μία  από  τις  μεγαλύτερες  κρίσεις  του καπιταλιστικού συστήματος και αντιμετωπίζουμε ραγδαίες αλλαγές σε κάθε πτυχή  της καθημερινότητάς μας. Αυτές οι  αλλαγές  απορρέουν  ακριβώς από  την ίδια  την κρίση και  τον  τρόπο  με  τον  οποίο  έχει επιλέξει το σύστημα να την αντιμετωπίσει. Ας  προσπαθήσουμε,  όμως, να  εξετάσουμε  κάποιες από αυτές, πιο συγκεκριμένα και πιο αναλυτικά.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ένα από τα φλέγοντα ζητήματα αυτή τη στιγμή, είναι η εκπαίδευση, μέσω της οποίας βάλλεται ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.

Η εκπαίδευση αποτελεί έναν από τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται από το κράτος για να καθοριστεί η μελλοντική σύνθεση του κοινωνικού ιστού. Το κράτος προσπαθεί να πειθαρχίσει το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, μαθητές, φοιτητές, δασκάλους και καθηγητές που αντριδρούν, είτε εδραιώνοντας ένα πρόγραμμα σπουδών που εξυπηρετεί το ίδιο το σύστημα, είτε αποστερώντας την οποιαδήποτε υλικοτεχνική υποδομή, και εν τέλει, καταπνίγοντας οποιαδήποτε προσπάθεια αντίδρασης της εκπαιδευτικής κοινότητας σε όλα αυτά.

Το πρόγραμμα σπουδών επηρεάζεται σε τέτοιο βαθμό, ώστεα να διδάσκεται ό,τι εξυπηρετεί τον κυρίαρχο. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει γίνει λόγος για απαράδεκτα βιβλία ιστορίας, που παραποιούν ιστορικά γεγονότα, παραλείπουν άλλα ή διαστρεβλώνουν εντελώς την πραγματικότητα. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο το γεγονός ότι από την 3η δημοτικού, τα θρησκευτικά είναι υποχρεωτικό μάθημα και μάλιστα με αρκετές ώρες διδασκαλίας.

Η υλικοτεχνική υποδομή είναι πλέον τόσο λίγη που πολλά σχολεία υπολειτουργούν με κίνδυνο μελλοντικά να κλείσουν, λόγω στέρησης των απαιτούμεν κονδυλίων από το κράτος, και να λειτουργήσουν, σε ιδιωτικό ουσιαστικά, επίπεδο, πλέον.

Το σύστημα των πανελληνίν δενπροωθεί την ουσιαστική μόρφωση, αλλά υποχρεώνει τους μαθητές να αποστηθίζουν τεράστια ύλη, αν θέλουν να έχουν κάποιες πιθανότητες να πάρουν καλούς βαθμούς, εκμηδενίζοντας έτσι κάθε έννοια συλλογικού πνεύματος και προτάσσοντας ένα δρόμο ατομικό,μέσα σε ένα κλίμα ψυχοφθόρου ανταγωνισμού.

Το εξεταστικό σύστημα οδηγεί αναγκαστικά τους μαθητές στα φροντιστήρια, δείχνοντας ότι η παιδεία που επιδιώκουν έιναι μια παιδεία ιδιωτική και για λίγους.

Όλα αυτά λειτουργούν προς μία και μοναδική κατεύθυνση, τη δημουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος »για τους λίγους» που θα δημιουργεί τα μελλοντικά δθηνά εργατικά χέρια, αμόρφωτος εργαζόμενους που δεν θα γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και δεν θα αγωνίζονται για αυτά, πολίτες- πειθήνια όργανα στα χέρια του κράτους, υπηκόους που δεν θα αντιδρούν, που θα συντηρούν το ίδιο σάπιο σύστημα που τους δημιούργησε.

Σήμερα όλα αυτά γίνονται όλο και πιο εξόφθαλμα. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, έχουν ανάγκη τη δημιουργία μιας εκπαίδευσης σε αυτά τα πρότυπα. Φαίνεται ξεκάθαρα, με τις ελλείψεις βιβλίων, καθηγητών, με τις εικασίες για ελλείψεις σε πετρέλαιο, με τις ακόμα μεγαλύτερες περικοπές από τον προυπολογισμό, για την εκπαίδευση.

ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

Αυτές τις μέρες, πλησιάζουμε σοτν καθιερωμένο θεσμό των παρελάσεων, μέσω του οποίου έχει διαστρεβλωθεί, από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, η ουσιαστική έννοια της επετείου. Βιώνουμε τη μέρα της παρέλασης ως μια μέρα στρατιωτικοποίησης και υπακοής των μαθητών, αποτυπώνοντας, ουσιαστικά, και τον ίδο τον τρόπο λειτουργίας οτυ συστήματος, καταδεικνύοντας τις ιεραρχικές δομές του και την υποταγή που επιδιώκουν.

Δεν θα έπρεπε να γιορτάζουμε τη μέρα με στρατιωτικού τύπου παρελάσεις, έτσι όωπς τις καθιέρωσε ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, μέσω της Ε.Ο.Ν. , αλλά με μέρες αντίστασης κα αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού, ναζισμού και ιμπεριαλισμού.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Τώρα είναι λοιπόν η ώρα και εμείς να δώσουμε μια απάντηση σε όλα αυτά. Δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσουν όλα όσα ετοιμάζουν για την παιδεία. Πρέπει, συλλογικά, αποφασισμένοι, να χρησιμοποιήσουμε ότι μέσο έχουμε στην διάθεση μας για να τους σταματήσουμε.

Ένα από τα πιο ισχυρά μέσα, ήταν και είναι οι καταλήψεις. Αν κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, θα διαπιστώσουμε ότι τόσο το μαθηματικό, όσο και το φοιτητικό κίνημα κατάφερε με καταλήψεις και συνεχή οργάνωση του αγώνα τους, μέσω αυτών, να αντρέψει τα σχέδια τους για την παιδεία, καταργώντας επί της ουσίας, νόμους, που έμειναν στα χαρτιά, πετυχαίνοντας σημαντικές νίκες απένταντι στην σχεδιαζόμενη πολιτική. Πάντα, όμως υπήρχε απένταντι μας η κρατική καταστολή.

Μέσω των Μ.Μ.Ε., αρχικά, κατάφεραν να εγκληματοποιήσουν πολιτικά και κοινωνικά τις καταλήψεις. Στα μάτια του κ΄σομου που βρισκόταν αμέτοχος θεατής σε όλα αυτά, η λέξη »ΚΑΤΑΛΗΨΗ» ισοδυναμεί πλεόν με αραλίκο και τεμπελιά, ισοδυναμεί και με βία και σπάσιμο της »σχολικής περιουσίας»…

Κατάληψη δεν είναι απλά δέκα μέρες αραλίκι, παίζοντας μπάλα στο προαύλιο του σχολείου και ακούγοντας μουσική. Κατάληψη είναι το ισχυρότερο όπλο των μαθητών ενάντια σε κάθε προσπάθεια χαλιναγώγησης της νέας γενιάς και υποβάθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος.

Μετά από όλα αυτά, λοιπόν, φτάνοντας στο τώρα, η κρατική καταστολή, είναι πιο ισχυρή και πιο έντονη από ποτέ. Διαβάζουμε για κταλήψεις οι οποίες δέχθηκαν την επίθεση της αστυνομίας. Αστυνομικοί εισβάλλουν στα σχολεία, μαθητές συλλαμβάνονται και παραπέμπονται στον εισαγγελέα, συχνά, ακόμα και με την συνδρομή κάποιων »πρόθυμων» καθηγητών. Και όλα αυτά στο πλαίσιο της »νομιμότητας».

Συγκεκριμένα, το τελευταίο διάστημα, συνέβησαν δύο τέτοια περιστατικά, αστυνομικής βίας σε σχολεία, στο 2ο ΕΠΑΛ Λαμίας και στο 1ο Γυμνάσιο-Λύκειο Χολαργού, με αστυνομικούς της ομάδας Δέλτα και ασφαλίτες να εισβάλλουν στο χώρο των σχολείων και να συλλαμβάνουν μαθητές που θέλησαν να στηρίξουν τη συλλογική τους απόφαση, να πραμείνουν τα σχολεία υπό κατάληψη.

Πρέπει όλη η μαθητική κοινότητα, στο σύνολο της, να καταδικάσει τα γεγονότα αυτά και να εκφράσει την αλληλεγγύη της στους μαθητές που βίωσαν στο πετσί τους την κρατική καταστολή, αυτή τη φορά και στα σχολεία. Πρέπει όλοι συλλογικά και οραγανωμένα να παλέψουμε να μην αγγίξουν άλλο την παιδεία. Πρέπει να τους δείξουμε ότι θα μας βρίσκουν συνεχώς απέναντί τους.

Οι ενέργειες αυτές δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν..

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις..

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ »ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ»

Όλα αυτά, λοιπόν, στο πλαίσιο της »νομιμότητας» …

Στο πλαίσιο της »νομιμότητας» και οι συνεχείς επιθέσεις της αστυνομίας σε μαζικές εκδηλώσεις που έχουν σκοπό να εκφράσουν την αντίθεση τους στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Στο πλαίσιο της »νομιμότητας» και οι δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών, στις τελευταίες διαδηλώσεις, ύστερα από δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και ξύλο. Στο πλαίσιο της »νομιμότητας»  οι συλλήψεις και οι βασανισμοί αντιφασιστών-αντιφασιστριών και αλληλέγγυων προς αυτούς.

Ένα παράδειγμα κορύφωσης της κρατικής καταστολής είναι η δολοφονία ενός μαθητή το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008. Σύμφωνα με την αστυνομία, η αιτία του θανάτου του συμμαθητή μας, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν η »εκπυρσοκρότηση» του όπλου ενός μπάτσου. Το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα στον κόσμο να εξεγερθεί, όχι μόνο για το θάνατο του Αλέξη, όχι μόνο για την ωμή απροκάλυπτη κρατική βία, αλλά να εξεγερθεί ενάντια στη γενικότερη εφαρμοζόμενη πολιτική και το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα, το πραγματικοό προσωπείο του οποίου, φαίνεται τώρα περισσότερο από ποτέ, ένα σύστημα φτώχειας, ανισότητας και καταπίεσης.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε απαριθμώντας κι άλλα περισταστικά στυνομικής βίας και καταστολής που γίνονται »στο πλαίσιο της αυτό» , αλλά δεν έχει νόημα. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι το ελληνικό κράτος έχει κάνει, τον τελευταίο καιρό, μια συγκεκριμένη και καθ” όλα ξεκάθαρη επιλογή.

Έχει επιλέξει να επιστρέψει μερικές δεκαετίες πίσω, σε ότι αφορά τις πρακτικές που χρησιμοποιεί. Η αλήθεια είναι ότι δεν απέιχε ποτέ πολύ από αυτές, τώρα όωμς είναι πασιφανές ότι τις ενστερνίζεται πλήρως. Έχει επιλέξει ότι όποιος προσπαθήσει να του αντιτεθεί, δεν θα επιβιώσει.Θα χτυπηθεί από την αστυνομία, θα εισπνεύσει καρκινογόνα χημικά, θα κρατηθεί σε απάνθρωπες συνθήκες στη ΓΑΔΑ, θα στερηθεί τα δικαιώματα του και θα στοχοποιηθεί.

..ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Όλα αυτά στο πλαίσιο της »νομιμότητας»..;;

Όχι.Όλα αυτά έρχονται ν ασυμπληρώσουν μια εικόνα γενικότερης συντηριτικοποίησης και εκφασισμού της κοινωνίας. Διανύουμε εξάλλου, αναντίρρητα, μια περίοδο, κατα΄την οποία και το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει.Έχουμε ένα νεοναζιστικό κόμμα πολιτικά και ηθικά νομιμοποιημένο, από μισό και πλέον, εκατομμύρι έλληνες, με την είσοδο του στη βουλή. Έχουμε μαζικά πογκρόμ και από το ίδιο το κράτος που, συμφωνώντας με τους ναζί, αποφάσισε ότι αποδιοπομπαίος τράγος της κατάστασης είναι οι μετανάστες, αλλά και από την χρυσή αυγή, καθημερινά στους δρόμους και τις γειτονιές του κέντρου και όχι μόνο.΄Εχουμε και την ελληνική αστυνομία , στο πλερό των ναζί με σκοπό την διεκπεραίωση του έργου τους.

Έχουμε, με λίγα λόγια, ένα ελληνικό κράτος που με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, θρέφει και προστατεύει τους ναζί, αφού το ίδιο τους επιστράτευσε όταν τους χρειάστηκε. Όλοι μαζί κυνηγούν τους μετανάστες αλλά και οποιονδήποτε τολμήσει να τους υπερασπιστεί ή γενικά να αντιδράσει. Ταυτόχρονα κράτος, μ.μ.ε., αστυνομία και ναζί διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι ουδεμία σχέση έχουν ή έλουν να έχουν μεταξύ τους, αφού οι μεν, κατα τους δε, είναι »αυτοί που έχουν καταστρέψει την Ελλάδα» και οι δε είναι »εχθροί της Δημοκρατίας».

Έτσι, αυξάνονται συνεχώς τα κρούσματα ρατσιστικών επιθέσεων εις βάρος των μεταναστών. Εις βάρος ανθρώπων που συναντάμε καθημερινά σε κάθε γειτονιά, ανθρώπων που προσπαθούν με αξιοπρέπεια να δουλέψουν, να σπουδάσουν και να ζήσουν μαζί μας, δίπλα μας. Κι ακόμη, ανθρώπων που τα παιδιά τους είνια συμμαθητές μας και οι γονείς μας συνάδελφοι στη δουλειά.

Συνεχώς αυξάνεται και ο αριθμός των μαθητών που εισχωρούν και δρουν σε φασιστικές-ρατσιστικές οργανώσεις. Ανάμεσα στ” άλλα, φορείς της ρατσιστικής βίας είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ, παιδιά 16 17 και 18 χρονών.

Οι μαθητές στο σύνολό τους πρέπει να βρίσκονται απένταντι σε κάθε τέτοιου είδους φαινόμενα, ενάντια σε κάθε είδους φασιστική-ρατσιστική βία!

 ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ…

Όλα αυτά, λοιπόν, και πολλά άλλα συνθέτουν την εικόντα μιας σάπιας, μέχρι το κόκκαλο, ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει, επομένως, όλοι να παλέψουμε να σταματήσει να εξελίσσεται τα ίδια πρότυπα.

Πρέπει όλοι να παλέψουμε, για μια κοινωνία με καλύτερη παιδεία, μια παιδεία για όλους, που θα μορφώνει πραγματικά. Για μια κοινωνία στην οποία, η κρατική βία και καταστολή δε θα έχουν θέση. Για μια κοινωνία στην οποια, ο φυλετισμός και ο ρατσισμός θα είναι λέξεις άγνωστες. Για μια κοινωνία στην οποία, δε θα χωράει καμιά έννοια φασισμού ή ναζισμού. Για μια κοινωνία που δεν θα ζούν οι »λίγοι» εις βάρος των πολλών.

Πρέπει να αγωνιστούμε, για μια τέτοια κοινωνία..ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!

Μαθητές-μαθήτριες από τη

Δικτύωση Αυτοοργανωμένων Εγχειρημάτων Βορείων Συνοικιών Αθήνας

http://diktiosivd.espivblogs.net/

  ΟΣΟ ΚΟΥΡΝΙΑΖΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ, ΖΕΣΤΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ

Δικτύωση Αυτοοργανωμένων Εγχειρημάτων
Βορείων Συνοικιών Αθήνας

Λάβαμε ενα μειλ με μαρτυρία για την δράση της χ.α για ευνοήτους λόγους δεν αποκαλύπτουμε το όνομα του αποστολέα που μας περιγράφει τα εξης:

”Σημερα ειδα ραμματα στο κεφαλι ενος γνωστου μου ρωσσοποντιου και τον ρωτησα τι του συνεβη.η απαντηση ηταν απιστευτη… συμμετειχε σε ενα ντου της χα σε ενα σπιτι οπου διεμεναν πακιστανοι υπηκοοι στον ασπροπυργο και κυριολεκτικα τους θερισαν!

το’παιξα ανηξερος-σχεδον γοητευμενος- και αρχισα να τον ρωταω τι γινεται εκει

Οποιος λοιπον συμμετεχει ενεργα σε τετοιες επιχειρησεις εχει πρωτ’απ’ολα δωρεαν ρουχισμο(μπλουζακια-παντελονια-αρβυλες) της χα αλλα και εξοπλισμο (στιλετα-ροπαλα ακομα και πιστολια).επισης εχουν εκπτωση 40% σε συγκεκριμενα σουπερ μαρκετ και 65% εκπτωση σε πρατηρια της nike και της addidas!!!

φυσικα δεν τελειωνει εδω…οποιος συμμετεχει σε επιχειρησεις μετα τις 10 το βραδυ (οι οποιες μου αφησε να εννοηθει οτι ειναι δολοφονικες απο τους σκληρους πυρηνες) λαμβανει ενα bonus το μηνα περι τα 500 ευρω!!!

οι επιθεσεις ειναι πολυ καλα οργανωμενες με τσιλιαδορους και σε συννενοηση με τις αστυνομικες αρχες!!!στις επιχειρησεις αυτες η πλειοψηφια που λαμβανει μερος ειναι αλλοδαποι μεταναστες(ρωσσοι-αλβανοι κ.α.) και οι ”ελληνες” που συμμετεχουν κανουν χρηση κοκαινης η οποια κι αυτη ειναι δωρεαν φυσικα…

”ελα να δεις πως ειναι..περναμε πολυ ωραια…” μου ειπε…πισω απ’αυτη τη μαστιγα που ονομαζεται χα υπαρχουν οπως διαφαινεται ευποροι μεγαλοκαταστηματαρχες και μεγαλοκαρχαριες οι οποιοι πριμοδοτουν την οργανωση αυτη με σκοπο αλλου ειδους οφελη ενω οι θεσμοι και οι νομοι του κρατους δεν ισχυουν γι’αυτους αφου η αστυνομια τους προστατευει πολυ καλα!!!μεταναστες για λιγα χρηματα χτυπουν και σκοτωνουν μεταναστες…κραμερ εναντιον κραμερ και η τρελα αυτη που θα καταληξει?

ομως το χειροτερο ειναι οτι ολοι εμεις τους παρακολουθουμε αποσβολωμενοι ενω αυτοι γιγαντονωνται μεσα στην ελλειπη δημοκρατικης παιδειας αστικη ταξη η οποια προκειμενου να διαφυλαξει τη περιουσια και την εκμεταλευση της αλλα και τα τοσα χρονια ανοχης σ’ ενα ατελειωτο πολιτικο αλισβερισι τωρα εναποθετει τις ελπιδες της στη βια, στην επιβολη, στην τρομοκρατια και τον φασισμο της εγκληματικης οργανωσης που ονομαζεται χα.

φευγοντας μου ψυθιρισε ”οτι προβλημα εχεις παρε με τηλεφωνο….”

αυτα τα ολιγα…παρακαλω το ονομα μου να μεινει μεταξυ μας…..ο αγωνας συνεχιζεται….”

τα συμπεράσματα δικα σας,ας αναλογιστούμε ολοι και ολες αν έχουμε πάρει αρκετά στα σοβαρά τον φασισμό…

http://www.erea.gr

«Αντιφασιστικός αγώνας σε κάθε γειτονιά»

                 Δημοσιογραφική απάντηση στη συμμορία της Χρυσής Αυγής

Ναζιστικοί χαιρετισμοί / ελληνικές σημαίες και η συμμορία των δολοφόνων.

Αυτοί είναι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού μας δυστυχώς. Οι εκπρόσωποι της πιο επαίσχυντης βίας (αυτής που με τη λογική της αγέλης επιτίθεται σε αδύναμους ανθρώπους) στυγνοί δολοφόνοι, υβριστές της ίδιας της ανθρώπινης ζωής. Αυτοί είναι οι μιντιοπρόβλητοι υπερασπιστές του χτυπημένου απο την κρίση λαού.

Χθες εκδήλωσαν… «έμπρακτα» την αλληλεγγύη  τους σε απεργούς – εργάτες στα ΜΜΕ. Με χειρονομίες, μούντζες-κωλοδάχτυλα, βρισιές, απειλές και ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥΣ χαιρετισμούς για άλλη μια φορά έδειξαν σε όλους όσους  δεν θέλουν να ακούσουν, να μάθουν ή και να ξεχάσουν με ποιανών το μέρος είναι. Μούτζωναν και έβριζαν ανθρώπους του μεροκάματου που παλεύουν για ένα καλύτερο άυριο. ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν μούτζωναν ή δεν έβριζαν τον Πρεντετέρη, τον Καψή και όλους τους πρόθυμους μνημονιακούς εντεταλμένους κονδυλοφόρους. Έβριζαν απλούς εργαζόμενους ανθρώπους που μάχονται για καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Αυτή ειναι η Χρυσή Αυγή. Αυτοί ειναι οι Χρυσαυγίτες: Σκυλιά των αφεντικών και σίγουρα όχι με την πλευρα των απεργών, των απολυμένων, των απλήρωτων, των αγωνιζομένων.

Εξάλλου το μακρύ χέρι του κεφαλαίου που (υπο)στηρίζουν υβρίζοντας απεργούς τους ταϊζει μια χαρά απο τα τηλεοπτικά παράθυρα καθημερινά. Προσπαθεί εναγωνίως να ξεπλύνει τα αιματοβαμένα χάλια τους με αστειάκια και δήθεν αντικειμενικότητα ή ακόμα και με “το γάντι” σκληράδα απο “αδέκαστους ερευνητές” και από αχειρωανθρωπάκια της μικρής οθόνης. Όσα όμως δεν θέλουν τα  “καλόπαιδα”  μελανοχίτωνες να μαθευτούν και να ακουστούν οι αγωνιζόμενοι τα ξέρουν ήδη.

Ξέρουν ότι όπου δεν φτάνει η απόλυση του αφεντικού, φτάνει ο τραμπουκισμός του φασίστα και όπου δεν φτάνει η τρομοκρατία του εργοδοτικού φτάνουν τα μπράτσα του φουκωτού και όπου δεν φτάνει  το γκλοπ του μπάτσου φτάνει το ρόπαλο και το μαχαίρι του ΝΑΖΙ.

Οι αγωνιστές και οι εργάτες όμως έχουν μνήμη και δεν ξεχνούν, πως εκεί που φτάνει η δύναμη της οργής του λαού δεν μπορεί να φτάσει κανένα από τα νοσηρά σχέδια όλων των ρουφιάνων μαζί.”

Υ.Γ (1) Φωτογραφίες/ πηγή  : Μαχόμενη Δημοσιογραφία

Υ.Γ (2)  Οδηγός μοτοσικλέτας από το κομβοι των νεοναζί φορούσε κράνος μπάτσου λευκό σπαστό , το ανάλογο κουκουλάκι από μέσα και από πάνω τα γυαλιά ηλίου. Ο τρόπος οδήγησης όπως αυτός των μπατσων.  Οι τελευταίοι της συμμορίας ήταν οι Ζηταδες, Δελτάδες και οι (αη)ΔΙΑΣ που ακολουθούσαν στην ουρά της πορείας – αλλά δεν καταλάβαμε αν ήταν σε εντεταλμένη υπηρεσία συνοδοί τους η απλά διαδήλωναν μαζί τους…

Υ.Γ (3) Σε μια αντίστοιχη ” μηχανοκίνητη πορεία της συμμορίας των νεοναζί” το Σαββατοκύριακο στην Κυψέλη, ο εκ των πρωτοπαλίκαρων της Χ.Α. Ηλίας Παναγιώταρος όταν οι αστυνομικοί τους σταμάτησαν για έλεγχο τους έβρισε και λακούβιασε τον ουρανό ενός ΙΧ αλλά φυσικά ουτε που τον άγγιξαν τα όργανα της στρατοχωροφυλακής – όπως προκύπτει και από το βίντεο που ακολουθεί – χτύπησε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο ενώ στο τέλος του ίδιου βίντεο ακούγεται να μιλά …για τον “τζιτζιοφόγκο αξιωματικό στη ΓΑΔΑ” … Κατά τα άλλα οι μπάτσοι δεν τους καλύπτουν ουτε δουλεύουν όλοι μαζί (!)  Για του λόγου το αληθές… το επίμαχο βίντεο… « «Παναγιώταρος Κυψέλη, νέα ήθη και έθιμα» : http://www.youtube.com/watch?v=hd_9GJgVd4g

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Υ.Γ (4)  Το  σύνθημα με το οποίο οι δημοσιογράφοι απεργοί «χαιρέτησαν» τους χρήσιμους ηλίθιους της συμμορίας της χρυσής αυγής… που παρέλασε στο κέντρο  ήταν πολύ συγκεκριμένο:

                        «Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες»

Υ.Γ (5) Και έτσι για να μας θυμάστε και να σας «χαιρετούν» όπως σας πρέπει σε κάθε γειτονιά.

Πινακίδες κυκλοφορίας των νεοναζί από το κομβόι τους:

ΙΡΕ  595 / ΒΖΙ  107 /  ΙΗΜ 319 / ΙΟΕ  629 / ΧΕΚ 694 / ΒΝΗ 452 / ΖΡΤ  933 /

ΤΡΒ  32 /  ΙΟΧ –6

κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

ομάδα αντιπληροφόρηση πάντα παρών

ρεπόρτερ του πεζοδρομίου.

O,ΤΙ μπορεί να ειπωθεί για την ψηφοφορία μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση.

Να ψηφίζεις σημαίνει να παραιτείσαι απ’ τη δύναμή σου.

Να εκλέγεις έναν ή πολλούς αφέντες, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα, σημαίνει ν’ αποποιείται κανείς την ελευθερία του.

Πες τον απόλυτο μονάρχη, συνταγματικό βασιλιά, ή απλό βουλευτή, ο υποψήφιος που ανεβάζεις στο θρόνο, στο έδρανο, ή την πολυθρόνα, θάναι πάντοτε ο αφέντης σου. Πρόκειται για πρόσωπα που βάζεις “πάνω” απ’ το νόμο, δοσμένου πως έχουν τη δύναμη να φτειάχνουν τους νόμους, και επειδή είναι αποστολή τους να βλέπουν ότι τους υπακούουν.

Να ψηφίζεις είναι αρμοδιότητα των ηλιθίων.

Είναι τόσο ανόητο όσο να πιστεύεις πως οι άνθρωποι, απ’ την ίδια πάστα με μας, θ’ αποκτήσουν σε μια στιγμή, με το κτύπημα μιας καμπάνας, τη γνώση και την αντίληψη των πάντων. Φυσικά έτσι είναι. Το εκλεγμένο σου πρόσωπο θα πρέπει να νομοθετεί πάνω σε κάθε θέμα υπό το φως του φεγγαριού· πώς ένα κουτί σπίρτα έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει, ή πώς να κάμουν πόλεμο· πώς να βελτιωθεί η γεωργία, ή πώς να σκοτώσουν μια φυλή Αράβων ή λίγους Νέγρους με τον καλλίτερο τρόπο. Πιθανώς να πιστεύεις πως η ευφυΐα τους θ’ αυξηθεί ανάλογα με την ποικιλία των θεμάτων στα οποία θα επικεντρωθούν· αλλ’ η ιστορία και η εμπειρία διδάσκει τ’ αντίθετο.

Η κατοχή της εξουσίας έχει μια εξωφρενική επίδραση· τα κοινοβούλια επέφεραν πάντοτε δυστυχία.

Στις διοικητικές συνελεύσεις, μ’ ένα μοιραίο τρόπο, η βούληση που επικρατεί είναι κείνη κάτω του μέσου όρου, τόσο ηθικά όσο και διανοητικά.

Να ψηφίζεις σημαίνει να προετοιμάζεις προδότες και μια αισχρή προδοσία.

Οι εκλέκτορες πιστεύουν σίγουρα στην ειλικρίνεια των υποψηφίων, κι αυτό είναι ως ένα βαθμό υπαρκτό ενώ η ζέση και η θέρμη του διαγωνισμού παραμένει.

Αλλά κάθε μέρα έχει κι ένα αύριο. Απ’ τη στιγμή που οι συνθήκες μεταβάλλονται, όμοια κι οι άνθρωποι αλλάζουν. Σήμερα ο υποψήφιός σου υποκλίνεται ταπεινά ενώπιόν σου· αύριο θα πει “φτου” σε σένα. Από ένα ζητιάνο ψήφων έχει μετατραπεί σ’ έναν αφέντη σου.

Πώς μπορεί ένας εργάτης, που εντάχθηκε από σένα στην άρχουσα τάξη, νάναι ίδιος όπως πριν, δοσμένου ότι τώρα μπορεί να μιλήσει στο πλαίσιο της ισότητας με τους άλλους καταπιεστές; Κοίταξε τη δουλοπρέπεια του καθενός απ’ αυτούς, γραμμένη σ’ όλο του το πρόσωπο, ύστερα απ’ την επίσκεψη σ’ έναν “υπουργό βιομηχανίας”, ή όταν ο Βασιλιάς τον προσκαλεί στον προθάλαμο της αυλής του !

Η ατμόσφαιρα του “Οίκου” δεν είναι για βαθειές αναπνοές· είναι διεφθαρμένη. Εάν στείλετε έναν από σας σ’ ένα βρωμερό μέρος, δε θα πρέπει να εκπλαγείτε ύστερα εάν έρθει πίσω σε σάπια κατάσταση.

Ως εκ τούτου, μη συμμετέχεις με την ελευθερία σου.

Μην ψηφίζεις!

Αντί να εμπιστεύεσαι την υπεράσπιση των συμφερόντων σου σε Άλλους, δες το πράγμα από μόνος σου. Αντί να προσπαθείς να επιλέξεις συμβούλους που θα σε καθοδηγούν σε μελλοντικές πράξεις, κάνε το αυτό από μόνος σου, και κάνε το τώρα! Άνθρωποι καλής θέλησης δε θα έπρεπε να κοιτάνε μάταια για μακρό χρονικό διάστημα για την ευκαιρία.

Το να φορτώνουμε στους ώμους των άλλων την ευθύνη των πράξεων κάποιου είναι ανανδρία.

Μην ψηφίζεις!

Από το MOTHER EARTH (εκδ. Έμμα Γκόλντμαν)

Πηγή: http://classwar.espiv.net

Πέρσι, η μικρότερη κόρη μου, γυρίζοντας από το σχολείο μου είπε: «Βρίσκομαι σε μεγάλη αμηχανία. Μου εξήγησαν ότι όλοι έχουν καθήκον να ψηφίζουν. Εν τω μεταξύ, εσύ δεν ψηφίζεις. Εξήγησέ μου γιατί!»

Είχα, τότε, καλά επιχειρήματα, σήμερα είναι ακόμα καλύτερα.

Κάποτε οι πολιτικές ιδέες είχαν σημασία στα μάτια των πολιτών και καθόριζαν την εκλογική τους επιλογή. Υπήρχε τότε ένα πολύ ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, ανάμεσα στους προοδευτικούς και τους συντηρητικούς. Ήδη όμως από τότε φαινόταν καθαρά ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κερδηθεί πρώτα απ’ όλα στους δρόμους, με τις εξεγέρσεις, τις απεργίες ή τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις. Οι λαϊκοί ρήτορες και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι σοσιαλιστές και «κομμουνιστές» απέδιδαν κατόπιν στον εαυτό τους τα εύσημα και επωφελούνταν για
να ασκούν την επιρροή τους στις μάζες. Χωρίς την αποφασιστικότητα των διεκδικητικών κινημάτων δεν θα υπήρχε ούτε μείωση του χρόνου εργασίας, ούτε πληρωμένες διακοπές, ούτε δικαιώματα περίθαλψης, επίδομα ανεργίας, προνόμια που οι πολυεθνικές μαφίες κατεδαφίζουν σήμερα, με τη βοήθεια των κυβερνήσεων της δεξιάς και της αριστεράς.

Πολύ σύντομα είδαμε το εργατικό κίνημα να γίνεται γραφειοκρατικό. Φάνηκε ότι τα κόμματα και τα συνδικάτα τα απασχολούσε περισσότερο η αύξηση της εξουσίας τους παρά η προστασία ενός προλεταριάτου που μέχρι τη δεκαετία του 1960 υπερασπιζόταν μια χαρά τον εαυτό του. Το κόκκινο έγινε ροζ και το ρόδο φυλλορρόησε. Καθώς ο σοσιαλδημοκρατικός ρεφορμισμός γινόταν καπνός, η απάτη του λεγόμενου «κομμουνιστικού» κινήματος κατέρρεε με τη διάλυση της σταλινικής αυτοκρατορίας, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο σε μια πραγματική αποικιοποίηση των μαζών. Η ανάδυση και η κυριαρχία μιας οικονομίας κατανάλωσης ήρθαν όντως στην κατάλληλη στιγμή να αντισταθμίσουν τα δυσάρεστα αποτελέσματα της απο-αποικιοποίησης που οι λαοί του τρίτου κόσμου είχαν αποσπάσει διά της βίας.

Ο μύθος της κοινωνίας της ευδαιμονίας, που προπαγανδίζει ο καταναλωτισμός και που καταγγέλθηκε απ’ το Μάη του ’68, αποσυντίθεται σήμερα και συνοδεύει στη χρεοκοπία του τον χρηματιστηριακό καπιταλισμό, που η κερδοσκοπική του φούσκα σκάει και αποκαλύπτει
γύρω μας το κενό που δημιούργησε το τρελό χρήμα, το χρήμα που χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή του σε κλειστό κύκλωμα (όχι χωρίς να γεμίζουν στο διάβα του οι τσέπες των μαφιόζων μπίζνεσμαν και των πολιτικών, που μόλις ξαναεκλεγούν θα συστήσουν λιτότητα).

Εν τω μεταξύ το σουπερμάρκετ έγινε το πρότυπο της δημοκρατίας: διαλέγουμε ελεύθερα οποιοδήποτε προϊόν, φτάνει να το πληρώνουμε βγαίνοντας. Το σημαντικό για την οικονομία και αυτούς που επωφελούνται είναι να μας κάνουν να καταναλώνουμε οτιδήποτε για να ανεβαίνει ο τζίρος. Μέσα στην πελατειακή πολιτική που μας μαστίζει σήμερα, οι ιδέες δεν έχουν περισσότερη αξία από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Αυτό που μετράει για τον υποψήφιο είναι να μεγαλώσει την εκλογική του πελατεία, ώστε να πάνε οι δουλειές του καλύτερα για τα εγωιστικά του συμφέροντα.

Tι θα πει πραγματική δημοκρατία; Μια συνέλευση πολιτών διαλέγει αντιπροσώπους για να υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις της, τους δίνει εντολή να την εκπροσωπούν και τους ζητάει να δώσουν λόγο για την επιτυχία ή την αποτυχία της αποστολής τους. Όμως, σε τι θα με κπροσωπούσαν αυτοί που:
–κλέβουν τον δημόσιο πλούτο,
–χρησιμοποιούν τους δασμούς και τους φόρους των μισθωτών και των μικροεπαγγελματιών για να ξελασπώσουν τις καταχρήσεις των μπάνγκστερ,
–διαχειρίζονται τα νοσοκομεία σαν κερδοσκοπικές επιχειρήσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ασθενείς,
–προωθούν τα σχολεία-στρατόπεδα και κατασκευάζουν φυλακές και κλειστά κέντρα αντί να πολλαπλασιάζουν τα μικρά σχολεία,
–υποστηρίζουν τις μαφίες των αγροτικών προϊόντων που εκτρέπουν τη διατροφή από τη φύση,
–καταστρέφουν τους τομείς προτεραιότητας (μεταλλουργία, υφαντουργία, κατοικία, ταχυδρομεία, μεταφορές, υαλουργία, εργοστάσια αγαθών χρήσιμων στην κοινωνία);

Απ’ την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά, αυτό που προέχει είναι η αναζήτηση πελατείας, είναι η εξουσία, το ψέμα, η απάτη και τα φούμαρα. Είναι η περιφρόνηση του φουκαρά που ρίχνει στα χαμένα την εμπιστοσύνη του στην κάλπη χωρίς να σκέφτεται τη χολέρα της απογοήτευσης που, καθώς τον οδηγεί εξαγριωμένο στην τυφλή λύσσα, τον προετοιμάζει για τη βαρβαρότητα του «ο καθένας για πάρτη του» και του «όλοι εναντίον όλων».
Μα, θα πείτε, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι, δεν ξοδεύουν όλοι το χρήμα του φορολογούμενου σε επαγγελματικά ταξίδια, σε έξοδα παραστάσεως, σε διάφορες καταχρήσεις. Μερικοί είναι έντιμοι και αφελείς. Σίγουρα, αλλά αυτοί δεν μένουνε καιρό στην αρένα.
Εν τω μεταξύ χρησιμοποιούνται για προπέτασμα από τους διψασμένους για εξουσία, τους άρρωστους για κυριαρχία, τους διαχειριστές της εκλογικής φάρσας, τους προαγωγούς ενός ίματζ που κοτσάρουν παντού χωρίς να φοβούνται τη γελοιοποίηση. Ας μην παρεξηγηθώ: αν και η κοινοβουλευτική δημοκρατία σαπίζει όρθια, δεν προτείνω ούτε να την εξαφανίσουμε ούτε να την ανεχθούμε σαν το μη χείρον. Δεν θέλω ούτε το «Βούλωσ’ το!» ούτε το «Μη σταματάς να μιλάς!». Θέλω να ξαναβρεί η πολιτική το αρχικό της νόημα: τέχνη της διακυβέρνησης της πολιτείας. Θέλω μια άμεση δημοκρατία που να πηγάζει όχι από δαρμένους, προδομένους πολίτες που λένε «καλά είμαι εδώ», αλλά από άνδρες και γυναίκες που νοιάζονται να προάγουν παντού την αλληλεγγύη και την πρόοδο του ανθρώπου.

Όταν τοπικές κοινότητες δρώντας συνολικά –στο πρότυπο των διεθνών ομοσπονδιών–
αποφασίσουν την αυτοδιαχείρισή τους και εξετάσουν:
–Με ποιο τρόπο θα προωθηθεί η δημιουργία μορφών δωρεάν ενέργειας προς χρήση όλων.
–Πώς θα ιδρυθεί ένας επενδυτικός συνεταιρισμός που θα χρηματοδοτήσει την οικοδόμησή της.
–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία η συλλογική διαχείριση ενός επενδυτικού ταμείου συγκροτημένου με τέτοια χρηματοδοτική συμμετοχή που να καθιστά δυνατή την άρνηση των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων να καταβάλλουν τους δασμούς και τους φόρους που επιβάλλει το Κράτος-μπάνγκστερ.
–Πώς θα γενικευθεί η κατάληψη των εργοστασίων και η διαχείρισή τους από τους εργαζόμενους σε αυτά.
–Πώς θα οργανωθεί μια τοπική παραγωγή που θα προορίζεται για κατανάλωση από τις τοπικές και τις ομόσπονδες κοινότητες, ώστε να γλιτώσουμε από τις κομπίνες της αγοράς και να εξασφαλίσουμε σιγά σιγά τη δωρεάν διάθεση των αγαθών επιβίωσης, που καταργεί το χρήμα. (Μην πείτε πως είναι ουτοπία! Αυτό ακριβώς έκαναν το 1936 οι ελευθεριακές κοινότητες της Καταλονίας και της Αραγoνίας, πριν να τις συντρίψουν οι κομμουνιστές.)
–Πώς θα διαδοθεί η ιδέα και η πρακτική αυτού του δωρεάν που είναι το μόνο απόλυτο όπλο απέναντι στο εμπορευματικό σύστημα.
–Πώς θα ευνοηθεί η εξάπλωση των λεγόμενων βιολογικών αγροκτημάτων και η διείσδυσή τους μέσα στις πόλεις.
–Πώς θα πολλαπλασιαστούν μικρές σχολικές μονάδες γειτονιάς, απ’ όπου να έχουν εξοριστεί οι έννοιες του συναγωνισμού, του ανταγωνισμού και της αλληλοσφαγής. Ουτοπικό; Όχι. Στο Μεξικό, στο Σαν Κριστομπάλ, το Πανεπιστήμιο της Γης προτείνει μια δωρεάν εκπαίδευση στους πιο διαφορετικούς τομείς (συν τους παραδοσιακούς: εργαστήρια τσαγκαράδων, μηχανικών, ηλεκτρονικών, σιδηρουργίας, φυσικής καλλιέργειας, μαγειρικής, μουσικής, ζωγραφικής κτλ). Η μόνη απαιτούμενη ιδιότητα είναι η επιθυμία για μάθηση. Δεν υπάρχουν διπλώματα, αλλά ζητιέται από αυτούς «που ξέρουν» να μεταδίδουν δωρεάν και παντού τις γνώσεις τους.
–Πώς θα προικιστούν οι τοπικές κοινότητες με υγειονομικούς σταθμούς, όπου θα μπορεί να εξασφαλίζεται η βασική περίθαλψη με τη βοήθεια αγροτικών και συνοικιακών γιατρών.
–Πώς θα οργανωθεί ένα δίκτυο δωρεάν μεταφορών, που να μη μολύνει.
–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία μια ενεργή αλληλεγγύη με στόχο τα παιδιά, τους γέροντες, τους αρρώστους και τους αναπήρους, τα άτομα με νοητικές δυσκολίες.
–Πώς θα φτιαχτούν εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας ανοιχτά σε όλους.
–Πώς θα μετατραπούν τα σουπερμάρκετ σε αποθήκες, όπου τα προϊόντα, τερπνά και ωφέλιμα, θα ανταλλάσσονται με πράγματα ή με υπηρεσίες, με στόχο να εξαφανιστεί το χρήμα και η εξουσία.

Τότε θα ψηφίσω. Με πάθος!!!

Τίτλος πρωτότυπου: Pourquoi je ne vote pas

1η έκδοση: Siné Hebdo, τ. 80, 17/3/2010

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα: Bibliothèque des enfants perdus, Αθήνα 2010

(Μτφρ. natadipa)

Πηγή: http://classwar.espiv.net