Day: May 11, 2010

 

Καλή συντρόφια με τον Κανέλο να ‘χεις Σαν-Παπιέ

• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΑΠΟ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ
• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
• ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΔΝΤ-ΕΕ ΜΕ 48ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
• ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ

Η πρώτη πράξη εφαρμογής του κοινωνικού Μεσαίωνα στη χώρα μας που επιχειρεί η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ σφραγίστηκε με το αίμα αθώων συναδέλφων μας, των τριών εργαζομένων στην τράπεζα της Μαρφίν. Η Συμφωνία και η προσχεδιασμένη πορεία προσφυγής της χώρας μας στο ΔΝΤ μέσω της ΕΕ, έχει απορριφθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων. Έχει ηττηθεί στη συνείδηση του λαού. Δεν έχει καμία πολιτική νομιμοποίηση. Για αυτό πάνω στο αίμα των τριών νεκρών της Μαρφίν και πριν καν κηδευτούν, στήθηκε μια πρωτοφανής, ανήθικη εκμετάλλευση της δολοφονίας, από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ για να οικοδομηθεί η πολιτική συναίνεση, ώστε να περάσουν τα μέτρα στους εργαζόμενους με το λιγότερο δυνατό κόστος! Για αυτό: Καταγγέλλουμε το άθλιο και ανήθικο όργιο εκμετάλλευσης των νεκρών από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και από μεγάλο τμήμα των ΜΜΕ!

 

Το εργατικό κίνημα θρηνεί για τα τρία αθώα θύματα της τράπεζας στη Μαρφίν!
Γιατί ξέρει τι θα πει θάνατος στα σύγχρονα κάτεργα του εργασιακού μεσαίωνα! Η πολιτική ευθύνη για το αίμα των τριών αθώων της Μαρφίν ανήκει στην ίδια! Είναι απαράδεκτη η προσπάθεια να συκοφαντηθεί, να ταυτιστεί ή να συσχετισθεί το ταξικό εργατικό κίνημα και η μεγαλειώδης απεργιακή συγκέντρωση με την εγκληματική ενέργεια της δολοφονίας! Τέτοιες εγκληματικές ενέργειες έχουν αντικειμενικά το χαρακτήρα προβοκάτσιας ενάντια στο εργατικό κίνημα! Καταγγέλλουμε το όργιο βίας και τρομοκρατίας της ΕΛΑΣ, το αστυνομικό κράτος και τους σκοτεινούς μηχανισμούς του!
Καταδικάζουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την εργοδοσία και καταθέτουμε την οργή μας για τα σύγχρονα εργατικά γκέτο που έχουν δημιουργηθεί με προεξάρχοντες τους τραπεζίτες. Στα γκέτο εκείνα που στο όνομα της κερδοφορίας ασκείται η μέγιστη εργασιακή βία, οδηγώντας εργοδότες να κλειδώνουν εργαζόμενους μέσα στις επιχειρήσεις προκειμένου να μην απεργήσουν. Ας αναλάβουν αυτοί όλοι τις ευθύνες και ας μην προσπαθούν θρασύτατα να μεταθέσουν ευθύνες αλλού αναγορεύοντας τον εαυτό τους σε τιμητή.
Διαχωριζόμαστε αποφασιστικά και καταδικάζουμε την εγκληματική ενέργεια αυτών που σαν μέσο αντίδρασης διαλέγουν την τυφλή βία που στρέφεται τελικά κατά του ίδιου του λαϊκού κινήματος, δίνοντας το άλλοθι στις δυνάμεις καταστολής του «σερίφη» Χρυσοχοϊδη να επιτεθούν στους διαδηλωτές που λειτουργούν ηθελημένα η άθελα τους σαν «συγκοινωνούντα» δοχεία με τις δυνάμεις καταστολής. Τώρα είναι αναγκαίο περισσότερο από κάθε άλλη φορά η πολιτική καταδίκη και η απομόνωσή τους από το εργατικό λαϊκό κίνημα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

• Να καθίσει στο σκαμνί, να ανατραπεί η βάρβαρη αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, μαζί με την κρατική καταστολή και τις πρακτικές προβοκάτσιας, που αποτελούν τους ηθικούς και πολιτικούς αυτουργούς του εγκλήματος
• Να καθίσει στο σκαμνί ο Βγενόπουλος και κάθε εργοδοτικός μηχανισμός, που φυλακίζουν τους εργαζόμενους με την απειλή της απόλυσης.
• Να συλληφθούν και να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας και να αποκαλυφθεί δημόσια και πολιτικά ο ρόλος τους, μαζί με τη σύνδεση τους με τους κρατικούς μηχανισμούς.

Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ καλεί τους εργαζόμενους σε συγκέντρωση μνήμης την Τρίτη 11 Μάη 2010 στις 19.00 έξω από το υποκατάστημα της Marfin στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στην συνέχεια στην Βουλή. Αποτείνοντας με αγωνιστικό τρόπο φόρο τιμής στην μνήμη των τριών αδικοχαμένων συναδέλφων μας.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

Μια ενδιαφέρουσα φράση. Που αναφέρεται άραγε;

Τι σημαίνει;

Ποια είναι τα κρυφά νοήματα που θέλει να πει ο ποιητής;

Ή δεν είναι καν κρυφά;

Δεν χρειάζεται να είναι…

Ποια είναι αυτή η χαραμισμένη ζωή στην οποία αναφέρεται;

Και γιατί την έχουμε αποδεχτεί κιόλας;

   Εδώ και χρόνια από όταν πρωτοθυμάμαι τον εαυτό μου να κάνει σκέψεις γύρω από το μέλλον πάντα αγχωνόμουν. Κάποιες από τις παραμέτρους που έπρεπε να υπολογίσω για την επίλυση του προβλήματος «το μέλλον μου» έλειπαν. Ήταν υπερβολικά θολές και όσο και αν προσπαθούσα να τις βρω δεν τα κατάφερνα. Πάντα στην ιδέα ότι θα περάσει ο καιρός και δεν θα έχω ζήσει τη ζωή μου με κυρίευε ένας ανεξήγητος φόβος. Στο σχεδιάγραμμα που μου είχαν δώσει για σπουδές, δουλειά και οικογένεια δεν έβγαζα άκρη…

Και ο φόβος παρέμενε…

Κάθε φορά που κυλούσαν οι δείκτες του ρολογιού κυλούσε και ο φόβος μου για μια χαραμισμένη ζωή…

Πρόσφατα τόλμησα να κάνω μια απρόσμενη σκέψη..

Ότι το πρόβλημα μου δεν είναι ο φόβος..ότι το πρόβλημα μπορεί να είναι σε εκείνο το σχεδιάγραμμα και όλα αυτά που συνεπάγεται..

Αν σκεφτόμουν τη ζωή μου χωρίς αυτό, και ήμουν ελεύθερη να τη ζήσω ο φόβος ξαφνικά έπαυε να υπάρχει..Γιατί πλέον θα τη ζούσα! Με το δικό μου πρόγραμμα και όχι με κάποιο που μου επέβαλαν..Περίεργο..

   Δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω στη ζωή μου. Υπέθεσα ότι θα το άφηνα στην τύχη και αυτή θα με βοηθούσε να πάρω το σωστό δρόμο. Ακόμα το υποθέτω και το ελπίζω. Να ήταν αυτό το τυχερό μου. Θυμάμαι όταν έπρεπε να επιλέξουμε τις σχολές στις οποίες θα κάναμε αίτηση κάποιοι καθηγητές μας έλεγαν να επιλέξουμε ένα επάγγελμα που μας αρέσει και οι περισσότεροι μας έλεγαν να βρούμε ένα επάγγελμα με καλά λεφτά που να μην έχει κορεστεί ακόμα. Όσο για τους γονείς δεν το συζητώ. Πάντα πρώτα στις προτιμήσεις σε κάθε οικογένεια ήταν να γίνεις παιδί μου γιατρός,δικηγόρος, δάσκαλος. Αυτά είναι βλέπεις τα επαγγέλματα με κύρος!

Μα τι είναι αυτό το κύρος; Σχετίζεται με τα φακελάκια των γιατρών στα νοσοκομεία;  Ίσως με την εκπροσώπηση «αθώων» πελατών με μεγάλες τσέπες στα δικαστήρια; Ή μήπως με τους δασκάλους που χωρίς να έχουν καν την απαραίτητη εκπαίδευση μπαίνουν στα σχολεία και πλάθουν στα τρυφερά μυαλά των παιδιών  διεστραμένες και πάνω από όλα φιλελεύθερες ιδέες όπως «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι»; Επαγγέλματα με κύρος σου λέει μετά. Εγώ προσωπικά πιο πολύ κύρος και αξιοπρέπεια βλέπω στους υδραυλικούς…

   Το φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία που σου ζητάν να αποφασίσεις τι θέλεις να γίνεις είναι να μη ξέρεις τι θέλεις. Έτσι πας στην τύχη! Και ό,τι κάτσει! Ραντεβού στα τυφλά με την μοίρα! Να υπήρχε άραγε κάποιος τρόπος να κάνω ένα τεστ δεξιοτήτων και να μου πουν τι επάγγελμα μου ταιριάζει ανάλογα με τον χαρακτήρα μου και τις κλίσεις μου.. Ούπς! Το ξέχασα! Υπάρχει! Ένα μικρό πρόβλημα μόνο. Δεν υπάρχει στα σχολεία δωρεάν όπως θα έπρεπε. Μόνο αυτός που θα το ανακαλύψει  από τον ειδικό οργανισμό και θα δώσει και το ανάλογο αντίτιμο μπορεί να μάθει τι του ταιριάζει σαν επάγγελμα..Δεν πειράζει. Εγώ δεν στενοχωριέμαι που δεν τον ήξερα ή δεν διέθετα τα λεφτά. Έτσι και αλλιώς τι να μου πουν μερικές σελίδες χαρτί. Μπορεί να με βοηθούσαν μπορεί και όχι. Καλά θα ήταν όμως να είχα και την επιλογή. Αλλά έτσι είναι η ζωή..Πρώτο δείγμα αποδοχής.

Με τα πολλά τα καταφέρνεις! Μπαίνεις στο πανεπιστήμιο. Ήρθε η ώρα να ανοίξει το μυαλό. Ο αριθμός των μαθημάτων απίστευτος. Πόλλά από τα οποία είναι εντελώς άχρηστα με ατο αντικείμενο μου, αλλά υπάρχουν γιατί ο καθηγητής θέλει να συμπληρώσει ώρες για να πάρει καλό μισθό.-Επάγγελμα με κύρος. Την ικανότητα ορισμένων καθηγητών να διδάξουν ούτε καν τη σχολιάζω. Την αντικειμενικότητα με την οποία φέρονται στους φοιτητές θα τη σχολιάσω. Είναι μαγική! Είδα φοιτητές που ασχολούνταν με κόμματα και χρωστούσαν τα μισά μαθήματα της σχολής στο τελευταίο έτος, να παίρνουν πιο νωρίς πτυχίο από μένα! Αξιοκρατεία! Είναι όλοι τους μάγοι εκτός από μένα; Ε αφού δεν είμαι τι μπορώ να κάνω. Έτσι είναι η ζωή. Δεύτερο δείγμα αποδοχής.

Όταν με το καλό καταφέρνω και παίρνω πτυχίο ήρθε η ώρα της αναζήτησης επαγγέλματος. Καθώς λένε πως το σχολείο είναι μικρογραφία της κοινωνίας έμαθα καλά την αξιοκρατεία και όπως το περίμενα την συναντώ σε κάθε φάση της καθημερινής μου ζωής. Πρέπει όμως να το αποδεχτώ γιατί δεν έχω άλλη επιλογή. Πρέπει να δουλέψω για να ζήσω.

Αν καταφέρω και βρω δουλειά πρέπει να ανεχτώ κάθε καταπίεση και δείγμα αξιοκρατίας και δικαιοσύνης. Η πληρωμή μου στο τέλος του μήνα θα είναι η λύτρωση μου. Ακόμα και αν τα λεφτά δεν αρκούν πια ούτε για τις βασικές ανάγκες. Αλλα δεν πειράζει εγώ δεν τρώω και κάθε μέρα, δεν έχω και οικογένεια να θρέψω. Αν θελήσω να βγάλω τα πολλά λεφτά θα πρέπει να μπω και εγώ στο κόλπο. Να γίνω ένας από αυτούς. Να καταπιέζω και να πατήσω πάνω στη δυστυχία των άλλων για να μπορέσω να κάνω διακοπές σε εξωτικά νησιά..

Ωστόσο, αν εγώ δεν είμαι έτσι; Αν δεν με απασχολεί να γίνω πλούσια, αλλά απλά να ζω; Τότε δουλεύω τα κανονικά ωράρια μου και ίσως και υπερωρίες και δε μιλάω. Όταν πάω σπίτι μου θα ξεκουραστώ. Πολλές φορές από την πίεση και την καταπίεση ξεσπάω στα κλάματα. Νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο. Αλλά δεν πειράζει τουλάχιστον πληρώνομαι. Με τα λεφτά μου μπορώ πλέον να ζήσω τη ζωή μου. Πότε όμως; Μετά από τις ώρες ψυχολογικής και σωματικής κούρασης δεν έχω το κουράγιο να κάνω τίποτα. Κάθομαι μπροστά στη τηλεόραση μου. Θα ζήσω αύριο δεν πειράζει. Ίσως πάω μια βδομάδα διακοπές όταν μου δώσουν άδεια. Εκεί θα γλεντήσω με τη ψυχή μου. Θα ζήσω τη ζωή μου μια ολόκληρη βδομάδα. Έτσι είναι η ζωή τι να κάνω. Τρίτο δείγμα αποδοχής.

 Έτσι θα περάσουν τα χρόνια θα φτάσω εκεί κάπου στα 60 γερή και δυνατή, δεν θα έχω πάρει ακόμα σύνταξη, αλλά δεν πειράζει! Όσο αναπνέω ζω-δουλεύω και η δουλειά είναι χαρά άρα ας πεθάνω δουλεύοντας. Να πάω χαρούμενη δηλαδή όχι τίποτα άλλο!

Κοιτάω πίσω στα χρόνια που πέρασαν Βλέπω λύπες χαρές και λύπες. Περίεργο. Συνήθως ήμουν δυστυχισμένη. Μα γιατί;

Όλα αυτά τα πράγματα τα οποία αποδέχτηκα μου έφαγαν τη ψυχή σιγά σιγά. Μια ζωή χαραμισμένη όπως έλεγε και η αρχική φράση.

Ζούμε σε έναν κόσμο που μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Παρά μόνο να αποδεχτούμε την αδικία, την εκμετάλλευση και τη σκλαβιά. Κέντρο όλων είναι το χρήμα. Και το έχουμε αποδεχτεί. Η απανθρωπία είναι πλέον πιο φυσιολογική από την ανθρωπιά. Τι ενδιαφέρον που θα ήταν όμως να ζούμε σε μια κοινωνία που κέντρο της είναι ο άνθρωπος.

Μια κοινωνία όπου δεν θα είμαι απλά ένας τροχός σε ένα άρμα που κάνει τους πλούσιους πιο πλούσιους και τους φτωχους πιο φτωχούς.

Υπάρχει και αυτή η επιλογή..Υπάρχει…

Πηγή: Yiota M.