Author: kiko

Όσοι βρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής πλησίον του χώρου της κατάληψης έγιναν μάρτυρες ενός ακόμα κινηματογραφικής έμπνευσης φιάσκου της ΕΛ.ΑΣ. και πιο συγκεκριμένα της νεοσύστατης μονάδας μοτοσικλετιστών, τραμπούκων, της ομάδας ΔΙΑΣ που σκοπός της είναι η ΄΄ άμεση ΄΄ αστυνόμευση και η αύξηση της καταστολής  στις ζωές μας.

 Τα γεγονότα λοιπόν έχουν ως εξής: Στης 19:30 μπροστά ακριβώς από την είσοδο της κατάληψης 20! Αστυνομικοί της ομάδας  ΔΙΑΣ, επικαλούμενοι έναν τυπικό έλεγχο των στοιχείων ενός συντρόφου την ώρα που επέστρεφε στην κατάληψη , με το φορτηγάκι του, τον επιτέθηκαν και χτυπώντας τον στα γεννητικά όργανα και στο κεφάλι αποπειράθηκαν τον δημόσιο εξευτελισμό του προσπαθώντας να τον ρίξουν στην άσφαλτο.

 Αφού δεν τα κατάφεραν λόγο της αντίδρασης γειτόνων και των συντρόφων της κατάληψης του φόρεσαν χειροπέδες και τον έβαλαν σε ένα περιπολικό, λέγοντας στον κόσμο που αντιδρούσε ότι ακόμα πρόκειται για ένα τυπικό έλεγχο. Έπειτα τον μετέφεραν στο Α.Τ. Τούμπας , όπου στη συνέχεια ο σύντροφος και το όχημα του υπέστησαν εξονυχιστικό έλεγχο από τον οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο , δεν προέκυψε τίποτα απολύτως. Έτσι για να δικαιολογήσουν το όλο φιάσκο , 10 μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ που απόκλεισαν την κατάληψη κλείνοντας την Γρ. Λαμπράκη και στα 2 ρεύματα για 20 λεπτά τουλάχιστον ,επινόησαν το αδίκημα της απείθειας που βαρύνει τον σύντροφο και τον υποχρεώνει σε δίκη.

 Όλα αυτά έγιναν από την αστυνομία με σκοπό να δημιουργηθεί κλίμα τρομοκρατίας στους συντρόφους , ενόψει  Δ.Ε.Θ. και να δημιουργηθεί σύγχυση και ψευδής εντυπώσεις στην γειτονιά και τους περιοίκους σχετικά με την κατάληψη.

 

 Η τρομοκρατία τους δε θα περάσει, ο αγώνας για την ελευθέρια δεν κάμπτετε από την καταστολή .

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια την Τρίτη 12:00(7-9-10).

 Δεν μας φοβίζουν , μας  εξοργίζουν   .    

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΥ.

Πάμε Θεσσαλονίκη!

Όσο περνάει ο καιρός το κίνημα ενάντια στα διόδια διευρύνεται, δυναμώνει, γίνεται πιο αναγνωρίσιμο και κερδίζει έδαφος στη συνείδηση του κόσμου. Όλο και περισσότερος κόσμος συμμετέχει στις επιτροπές ενάντια στα διόδια, όλο και περισσότεροι οδηγοί αρνούνται (και στην πράξη) το χαράτσι που επιβάλλουν κυβέρνηση, μεγαλοεργολάβοι. Με την ανάπτυξη του κινήματος αυτού μεγαλώνει κ η επίθεση – αντίδραση από μεριάς της κυβέρνησης και των κατασκευαστικών συμφερόντων. Για αυτό από μεριάς μας χρειάζεται ανασύνταξη, επαναδραστηριοποίηση με καλύτερους όρους και ακόμη πιο φρέσκιες ιδέες. Πρώτος σταθμός των επιτροπών ενάντια στα διόδια για τη νέα χρονιά είναι η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης. Καλούμε τους πολίτες της Λάρισας σε ανοιχτή σύσκεψη για την επαναδραστηριοποίηση της τοπικής επιτροπής και για να οργανώσουμε το «ελεύθερο πέρασμα» των διοδίων μέχρι τη Θεσσαλονίκη.

 

Δευτέρα 6 Σεπτέμβρη στις 20.30

στο Οικονομικό Επιμελητήριο, Παπαναστασίου 23 ( 2^ος όροφος)

Πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 4/9 και την Κυριακή 5/9 παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από το BANQUET. Συμμετείχαν σε κάθε κινητοποίηση περίπου 50-60 αλληλέγγυοι. Η παρουσία εργοδοσίας και αστυνομίας ήταν πιο διακριτική σε σχέση με προηγούμενες κινητοποιήσεις.
Την Κυραική 5/9 κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης πετάχθηκαν από ταράτσα διπλανής πολυκατοικίας ντομάτες ενάντια στους συγκεντρωμένους χωρίς να δωθεί όμως κάποια συνέχεια στο περιστατικό.

Νέες κινητοποιήσεις:

-Δευτέρα 6/9 στις 8:30μμ Παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το μαγαζί (συγκέντρωση Ναυαρίνου με Μητροπόλεως)

-Τρίτη 7/9 11πμ συγκέντρωση στα δικαστηρια όπου δικάζεται με ψευδείς κατηγορίες μέλος της επιτροπής  αλληλεγγύης

 -Τεταρτη 8/9 στις 7μμ διαδηλωση με συγκέντρωση στην καμαρα

-Νέα συνάντηση της επιτροπης αλληλεγγυης τριτη 6μμ στο εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης 

 

Πηγή: athens.indymedia.org

Κρατούμενοι κοιμούνται στο πάτωμα, ασθενείς κάνουν… ταξίδι για να τους δει γιατρός, τουαλέτες χωρίς πόρτες ή φως… Τριτοκοσμικές και απάνθρωπες παραμένουν οι συνθήκες διαβίωσης και περίθαλψης στις φυλακές της χώρας. Οι φωτογραφίες που παρουσιάζει αποκλειστικά το «Εθνος της Κυριακής» είναι αποκαλυπτικές για τις εικόνες ντροπής που επικρατούν στα σωφρονιστικά ιδρύματα: υπερπληθυσμός, συνθήκες ασφυξίας και εγκατάλειψης μετατρέπουν τα κελιά σε αποθήκες ψυχών… Στο μοναδικό νοσοκομείο εντός φυλακής, στον Κορυδαλλό, 12 ασθενείς νοσηλεύονται σε ένα δωμάτιο, χωρίς στοιχειώδεις όρους υγιεινής, ιατρικής περίθαλψης και… χώρου για να κινηθούν.

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στο τέλος Αυγούστου, με τη βοήθεια του πρώην κρατουμένου Παναγιώτη Γεωργιάδη και τη στήριξη της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, που εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται για συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης στις φυλακές.

«Οι τριτοκοσμικές συνθήκες που καταγράφουν οι φωτογραφίες αποτελούν ένα μικρό δείγμα», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο πρώην κρατούμενος Π. Γεωργιάδης. Ο Π. Γεωργιάδης βρέθηκε προφυλακισμένος με 100 εντάλματα, αποφάσεις και βουλεύματα που αφορούσαν κλοπές αυτοκινήτων. Στην πορεία, τα 96 κατέρρευσαν, αφού αποδείχτηκε ότι αφορούσαν άλλους με ίδιο όνομα και επώνυμο, με διαφορετικό όμως πατρώνυμο και όνομα μητέρας! Κατάφερε να αποφυλακιστεί πριν από τέσσερις περίπου μήνες. Τα τέσσερα εντάλματα, που ακόμη εκκρεμούν, καθυστερούν στην εξέταση της αίτησης ταυτοπροσωπίας που ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί.

Υπνος στο πάτωμα
Κατά τα 9 χρόνια της κράτησής του, ο κ. Γεωργιάδης υπέστη περισσότερες από 100 μεταγωγές, με αποτέλεσμα να έχει δει την κατάσταση στις περισσότερες φυλακές της χώρας. Οι περισσότεροι κρατούμενοι, περιγράφει, κοιμούνται στο πάτωμα γιατί τα στρώματα είναι βρώμικα και έχουν κοριούς και άλλα… ζωύφια. Δραματικές είναι οι συνθήκες, ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. «Ξέρετε πόσες φορές είχα σκεφτεί ότι δεν θα καταφέρω να επιβιώσω από τη ζέστη μέσα στη φυλακή; Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Ούτε σκούπες ούτε σφουγγαρίστρες ούτε απορρυπαντικά μας έδιναν για να καθαρίσουμε. Στο δε νοσοκομείο και να πεθαίνεις, δεν έρχεται γιατρός από πάνω σου. Πρέπει να περπατήσεις έναν μακρύ διάδρομο για να σε δει γιατρός -δεν μπαίνουν όχι τόσο από φόβο όσο από σιχασιά…», μας λέει.

Ο μακρύς διάδρομος αποτυπώνεται καθαρά στις φωτογραφίες, όπως επίσης και ο υπερπληθυσμός στο νοσοκομείο. Οι ασθενείς με καροτσάκια αναγκάζονται να μεταφέρονται από κρεβάτι σε κρεβάτι για να φτάσουν στο σημείο που μπορούν να επιβιβαστούν σε αναπηρικό… Ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού συμπληρώνουν το σκηνικό της ντροπής.

«Σκουπίδια παντού, τουαλέτες που αποτελούνται από μια… τρύπα μόνο, που δεν καθαρίζονται και δεν έχουν καν πόρτα!», περιγράφει η Ιωάννα Δρόσου από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. «Πάγιο αίτημα των κρατουμένων είναι να υπάγεται το νοσοκομείο Αγιος Παύλος στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Παρά το γεγονός ότι πριν από δύο χρόνια, πέρασε με νομοσχέδιο το νοσοκομείο να υπάγεται στο ΕΣΥ, στην πραγματικότητα αυτό δεν έχει ισχύσει ακόμα», εξηγεί.

ΑΔΕΙΕΣ
Ενας θεσμός που τείνει σιγά σιγά να εκλείψει

Μετά και την προσπάθεια του γνωστού κρατουμένου Βαγγέλη Πάλλη το περασμένο Σάββατο να βάλει τέλος στη ζωή του επειδή έλαβε ακόμη μία αρνητική απάντηση στην αίτηση για άδεια που είχε υποβάλει, το θέμα των αδειών των κρατουμένων επανέρχεται στο προσκήνιο.

«Ο θεσμός των αδειών είναι ο σημαντικότερος δίαυλος επαφής των κρατουμένων με τον έξω κόσμο και συμβάλλει στην κοινωνική επανένταξη. Με τη δικαιολογία της ”κακής χρήσης άδειας” και την αναγωγή των εξαιρέσεων σε κανόνα, ο θεσμός τείνει να εκλείψει. Κι όμως, από την εφαρμογή του μέχρι σήμερα προκύπτει ότι ένα μικρό μόνο ποσοστό κρατουμένων, που δεν υπερβαίνει το 4%, κάνει κακή χρήση της άδειας» τονίζει η «Πρωτοβουλία».

Πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως ο Ν. 3772/09 που ψηφίστηκε επί υπουργίας Δένδια, αυστηροποιούν την πρακτική χορήγησης αδειών σχετικοποιώντας και τα κριτήρια, με αποτέλεσμα, όπως λένε τα μέλη της «Πρωτοβουλίας», οι άδειες να περικόπτονται αναίτια ή και αναιτιολόγητα ή με τυπικές αιτιολογίες. Παραμένει επίσης το πρόβλημα των καταδικασθέντων με βάση τον νόμο περί ναρκωτικών, καθώς με την τροπολογία του Ν. 3811/09 αυτοί εξακολουθούν να αποκλείονται από ευεργετικές διατάξεις, όπως η χορήγηση άδειας και η μεταγωγή σε αγροτικά καταστήματα μετά την έκτιση του 1/5 της ποινής.

ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ

Πηγή: ethnos.gr

Σύμφωνα με τηλεφωνική καταγγελία εργαζόμενου και συνδικαλιστή, ο οποίος συμμετείχε και στην κοινή σύσκεψη των εργατικών κέντρων και των Επιτροπών Αγώνα, κατά τη χτεσινή διέλευσή του (5.29μμ) από τα διόδια Μακρυχωρίου στη Λάρισα και μετά την άρνησή του να πληρώσει τα διόδια, ανακριτικό της τοπικής τροχαίας που βρισκόταν στα διόδια του έκανε σήμα να σταματήσει. Σκοπός του ελέγχου ήταν η λήψη των στοιιχείων του εργαζόμενου και η εκχώρησή τους στον επόπτη διοδίων, ο οποίος ακολούθησε το όχημά του μέχρι το όχημα της τροχαίας προκειμένου να λάβει τα στοιχεία του οδηγού αλλά και να υπογράψει το έγγραφο το οποίο οι Αυτοκινητόδρομοι Αιγαίου έχουν συντάξει προκειμένου να εκφβίζουν όσους δεν πληρώνουν τα παράνομα διόδια.   Κατά την συνομιλία του με τον αστυνομικό, ο εργαζόμενος δήλωσε ότι δεν δίνει τα στοιχεία του ούτε στον αστυνομικό και ότι μετά τη σύσκεψη των εργατικών κέντρων στη Χαλκίδα που συντάσσονται με το κίνημα κατά των διοδίων στην οποία συμμετείχαν και οι Επιτροπές Αγώνα, είναι υποχρεωμένος να ανφέρει επί τόπου το περιστατικό στον πρόεδρο του σωματείου του αλλά και στη διοίκηση του εργατικού κέντρου για τη λήψη μέτρων τόσο κατά του επόπτη των διοδίων αλλά και για την υπέρβαση καθήκοντος του αστυνομικού οργάνου.
Μετά τη σύντομη στοιχομυθία ο αστυνομικός του ανακριτικού της τροχαίας δεν ξαναζήτησε τα στοιχεία του οδηγού ο οποίος έφυγε παρά τη σχετικά μικρή καθυστέρηση.   Όπως είναι γνωστό, κανένα αστυνομικό όργανο δεν εμπλέκεται στις περιπτώσεις άρνησης πληρωμής και σε κάθε τέτοια περίπτωση όλοι οι συναγωνιστές του κινήματος πρέπει να καταγγέλουν άμεσα τον “υπέρβάλλοντα ζήλο” αστυνομικών που μετατρέπονται σε σεκιουριτάδες ιδιωτικών εταιρειών που ληστεύουν το εισόδημα των εργαζομένων.

4/9/2010    ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Πηγή: athens.indymedia.org

ΠΟΓΚΡΟΜ ΜΗΝΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΗΨΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ BANQUET ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ BANQUET»

Σήμερα Πέμπτη 2/9, η αστυνομία ύστερα από αλλεπάλληλες μηνύσεις της εργοδοσίας του ρεστοράν Banquet προχωρεί σε διώξεις και συλλήψεις εργαζομένων από την «Επιτροπή Αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του Banquet». Η εργοδοσία στο Banquet, αφού αρνήθηκε να καταβάλει τα δεδουλευμένα (μισθούς, επιδόματα, υπερωρίες, νυχτερινά, αργίες), αφού έβαλε ανθρώπους της να δείρουν τρεις εργαζόμενους της Επιτροπής Αλληλεγγύης, αφού έκλεισε το μαγαζί για πάνω από δυόμισι μήνες ώστε να εξοντώσει οικονομικά τους εργαζόμενους, ξανάνοιξε πρόσφατα το εστιατόριο, προχωρώντας σε ακόμη περισσότερες απολύσεις εργαζομένων και ξεκινώντας μία βιομηχανία μηνύσεων με ψευδείς κατηγορίες ενάντια σε εργαζόμενους του εστιατορίου Banquet και σε εργαζόμενους που στέκονται αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα τους. Την Τρίτη 31/8 συνελήφθη ο συνάδελφος εργαζόμενος στο εστιατόριο Banquet Γ.Κ. και μετά από διαμαρτυρία εκατοντάδων εργαζομένων αφέθηκε ελεύθερος, αφού του καθορίστηκε τακτική δικάσιμος. Σήμερα Πέμπτη 2/9, συνελήφθη ένας άλλος εργαζόμενος μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης, ο Βασίλης Γούτας, ενώ η αστυνομία προσπαθεί να συλλάβει αρκετούς άλλους εργαζόμενους-αλληλέγγυους. Ο Βασίλης Γούτας κρατείται στην Γ.Α.Δ.Θ. και αύριο το πρωί οδηγείται στον εισαγγελέα.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με το Μνημόνιο που ψήφισε με ΕΕ και ΔΝΤ πριν από λίγους μήνες και μπροστά στην εφαρμογή της επικαιροποιημένης εκδοχής του, προχωρά στην ωμή κατάργηση των δημοκρατικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης στηρίζουν απροκάλυπτα την εργοδοσία στο Banquet, που έχει σχεδόν παραβιάσει κάθε άρθρο της εργατικής νομοθεσίας και προχωρούν σε συλλήψεις εργαζομένων και συνδικαλιστών που αγωνίζονται να υπερασπίσουν τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων, το δικαίωμα στην εργασία και το δικαίωμα στη συνδικαλιστική διαμαρτυρία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κινητοποιεί την αστυνομία για να συντρίψει τον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στο Banquet και όσων εργαζομένων τους συμπαραστέκονται, για να συντρίψει μία εστία αγώνα στη Θεσσαλονίκη και να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους της πόλης, ώστε να μη διαδηλώσουν μαζικά στα εγκαίνια της ΔΕΘ και για να σταματήσουν τις διαδηλώσεις, απεργίες και διαμαρτυρίες τους.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα αφεντικά της Τρόικας ματαιοπονούν. Οι εργαζόμενοι του Banquet και οι χιλιάδες εργαζόμενοι που συμπαραστάθηκαν μέχρι τώρα στον αγώνα τους δεν πρόκειται να κάνουν πίσω. Οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που θα διαδηλώσουν στη ΔΕΘ δεν πρόκειται να φοβηθούν. Ο δίκαιος αγώνας των εργαζομένων στο Banquet και των εργαζομένων που τους συμπαραστέκονται θα συνεχιστεί με ακόμη μεγαλύτερη ένταση, γιατί είναι ένας αγώνας για την υπεράσπιση του μισθού μας, για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας μας, για την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών μας ελευθεριών, για την υπεράσπιση του δημοκρατικού μας δικαιώματος να αντιστεκόμαστε στην αντεργατική λαίλαπα της κυβέρνησης και του Μνημονίου, να μπορούμε να υπερασπίζουμε τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.

• ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
• ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΦΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ BANQUET ΠΟΥ ΑΠΟΛΥΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ
• Όλοι στη Συγκέντρωση διαμαρτυρίας Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης όπου οδηγείται στον εισαγγελέα ο συναδέλφος Βασίλης Γούτας
• Όλοι στη Διαδήλωση την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου στην Καμάρα στις 7:00 μ.μ., που θα καταλήξει σε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το Banquet

«ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ BANQUET»

Πηγή: athens.indymedia.org

Στους καινούριους λογαριασμούς που στέλνει ο ΟΤΕ έχει επιβαρύνει με ΦΠΑ 23% όλες τις κλήσεις και υπηρεσίες κι όχι μόνο αυτές που έγιναν μετά τη 1/7 όταν άρχισε να ισχύει ο νέος συντελεστής! Η ποταπή δικαιολογία είναι ότι οι λογαριασμοί εκδώθηκαν μετά τη 1/7!!! Έτσι κλήσεις που έγιναν Μάιο και Ιούνιο επιβαρύνονται με 23% αντί του 21% όπως θα έπρεπε! Είναι μια μεγάλη απάτη σε βάρος των καταναλωτών! Τη τελευταία φορά που αυξήθηκε ο ΦΠΑ είχε γίνει ορθά διαχωρισμός ανάμεσα στις κλήσεις που έγιναν με τον παλιό και αυτές που έγιναν με το νέο συντελεστή. Αυτή τη φορά ο ιδιώτης ΟΤΕ καταργεί τη νομιμότητα ζητώντας 23% από το Μάιο ήδη!
Αντιδράστε με διαμαρτυρίες ή απευθυνθείτε στο Συνήγορο του Καταναλωτή.

Πηγή: athens.indymedia.org

2/9/2010

Η εργοδοσία του ΜΠΑΝΚΕΤ συνεχίζει την βιομηχανία ψευδών μηνύσεων εναντίων των απολυμένων εργαζόμενων της επιχείρησης και αλληλέγγυων συναγωνιστών.
Και σήμερα ασφάλεια και αστυνομία πάνε σε σπίτια συναγωνιστών επιδιώκοντας αυτόφωρα, προφανώς με άνωθεν εντολή μιας και οι μηνύσεις είναι καταφανώς ψεύτικες και εν γνώση της αστυνομίας που είναι καθημερινά παρούσα στις συγκεντρώσεις έξω απο το κατάστημα. Συνεχίζεται επίσης η προσπάθεια της εργοδοσίας να στήσει καυγάδες ώστε να επέμβει η αστυνομία βρίζοντας και προπυλακίζοντας.
Συνεχίζουμε σταθερά και μαζικά τις κινητοποιήσεις. Δεν τσιμπάμε στις προκλήσεις, έχουμε στο νού μας το συμφέρον των ίδιων των εργαζομένων και όχι το συναισθηματισμό και τον αυθορμητισμό μας.

Πέμπτη 2/9, 6μμ συνεδριάζει η επιτροπή αλληλεγγύης στις 6μμ στο ΕΚΘ

Όλοι στη συγκέντρωση στο ΜΠΑΝΚΕΤ την Παρασκευή 3/9 στις 8:30μμ (Συγκέντρωση Μητροπόλεως με Ναυαρίνου)

Πηγή: athens.indymedia.org

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, καλεί κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη, κάθε πολίτη που εξακολουθεί να πιστεύει στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και στην αληθινή και όχι υποκριτική δικαιοσύνη, να παρίσταται στην συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Βαγγέλη Πάλλη που νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Τρικάλων μετά απο απόπειρα αυτοκτονίας του μέσα στις φυλακές. Ο Βαγγέλης δεν άντεξε την υποκρισία του “σωφρονιστικού” συστήματος και του συστήματος υποτιθέμενης “δικαιοσύνης”. Ας του δώσουμε λίγο απο το κουράγιο μας για να ζήσει!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ Β.ΠΑΛΛΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 11:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ ΜΕ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ.

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΟΠΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΕΤΑΙ Ο ΠΑΛΛΗΣ.

Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων Λάρισας

Σήμερα το απόγευμα η αστυνομία συνέλαβε, με τη διαδικασία του αυτόφωρου, απολυμένο εργαζόμενο του Banquet με τη (ψεύτικη προφανώς) κατηγορία ότι παραβίασε τους όρους των ασφαλιστικών μέτρων της εργοδοσίας. (Έχει κάνει δύο αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων κατά των εργαζομένων και της επιτροπής αλληλεγγύης, οι οποίες βασίζονται σε ψέματα. Έχασε την πρώτη αίτηση, αν και “κέρδισε” το ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να βρίζουν, να προκαλούν δολιοφθορές κλπ. Κατόπιν έκανε νέα αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με την οποία ισχυρίζεται ότι οι εργαζόμενοι έβριζαν (!) ότι προκάλεσαν δολιοφθορές (!) και ζητά να επιβληθεί πρόστιμο 20.000 ευρώ στον καθένα και ένας χρόνος φυλάκισης, ενώ αυτοί και η επιτροπή αλληλεγγύης να μην πλησιάζουν πιο κοντά από 500 μέτρα από το κατάστημα!)Η τρομοκρατική σύλληψη έγινε  μια μέρα πριν την εκδίκαση της δεύτερης αίτησης των ασφαλιστικών μέτρων της εργοδοσίας.Αυτή την ώρα γίνεται συγκέντρωση έξω απο το Α.Τ. του Λευκού Πύργου, μέσα βρίσκονται συνδικαλιστές, που ζητούν να αφεθεί ελεύθερος. Σύμφωνα με πληροφορίες ο εισαγγελέας πρότεινε να αφεθεί ελεύθερος αφού όμως κρατηθούν τα στοιχεία του και δακτυλικά αποτυπώματα.

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

– ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ –

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ BANQUET

Πηγή: athens.indymedia.org

Αναπόσπαστο κομμάτι του ευρωπαϊκού πολιτισμού επί περισσότερα από 1.000 χρόνια, οι Ρομά, «Τσιγγάνοι του μύθου, του έπους και της αξιοπρέπειας» όπως τους προσφωνούσε ο Λόρκα προσκυνώντας «έναν ελεύθερο λαό με μια τραγική αίσθηση ζωής», βρίσκονται ξανά στο στόχαστρο δυτικοευρωπαϊκών κυβερνήσεων που με τις σχεδιαζόμενες πολιτικές των διώξεων, των απελάσεων και του στιγματισμού παραβιάζουν κατάφωρα την ίδια την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

«Εστίες παρανομίας»

Η απόφαση της Γαλλίας να διαλύσει 300 παράνομους καταυλισμούς Ρομά ως «εστίες παράνομης διακίνησης ανθρώπων και εκμετάλλευσης παιδιών προς επαιτεία, πορνεία και έγκλημα», οι προωθούμενες απελάσεις «για λόγους εθνικής ασφαλείας», η ποινικοποίηση ολόκληρης της οικογένειας κι όχι μόνο του δράστη κάποιας παράβασης και οι δηλώσεις του γάλλου υπουργού Μετανάστευσης Ερίκ Μπεσόν περί στέρησης της γαλλικής υπηκοότητας σε Ρομά που διαπράττουν κάποιο έγκλημα (πρακτική που εφαρμόστηκε από το δωσίλογο καθεστώς Βισί κατά τη ναζιστική κατοχή της Γαλλίας) αποτελούν την πιο ακραία έκφραση ενός φαινομένου που πλήττει ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Τον τελευταίο χρόνο περισσότεροι από 10.000 Ρομά απελάθηκαν από τη Γαλλία, παρ’ ότι ως κάτοικοι της Ε.Ε. έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης. Η Γερμανία σχεδιάζει τα επόμενα χρόνια να απελάσει στο Κόσοβο 12.000 Ρομά, εκ των οποίων τα μισά είναι παιδιά και έφηβοι που μεγάλωσαν στη χώρα. Η Σουηδία έχει από τις αρχές του χρόνου απελάσει 50 Ρομά για επαιτεία, μολονότι η επαιτεία δεν είναι έγκλημα στη χώρα. Τον Ιούλιο στη Δανία απελάθηκαν 23 Ρομά, ενώ στο Βέλγιο 750 Τσιγγάνοι της ομάδας Vie e Lumiere εκδιώχθηκαν από τις φλαμανδικές περιοχές και βρήκαν προσωρινό καταφύγιο στη Βαλονία. Και η Βρετανία υιοθέτησε νομοθεσία που επιτρέπει την εκδίωξη εκατοντάδων οικογενειών Ρομά αλλά και νομάδων ταξιδευτών.

Πρόκειται για ελάχιστα πρόσφατα παραδείγματα που καταδεικνύουν πως οι Ρομά, η θεωρούμενη μεγαλύτερη εθνική μειονότητα της Ευρώπης με 10-12 εκατ. μέλη και παρουσία και στα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε., εξακολουθούν να είναι ανεπιθύμητοι σε μια Ευρώπη όπου, σύμφωνα με τη «Μοντ», ένας στους τέσσερις Τσιγγάνους είχε δεχθεί επίθεση, απειλή ή παρενόχληση.

Τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα που υιοθέτησαν δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις αφορούν διώξεις Ρομά από πρώην ανατολικές χώρες που μετακινήθηκαν δυτικά αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Μολονότι είναι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, φαίνεται πως γι’ αυτούς δεν ισχύει το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης που χαίρουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι πολίτες.

Υποκρισία από Ε.Ε.

Κι ενώ στην Ε.Ε. διανύουμε τη Δεκαετία για την Ενταξη των Ρομά (2005-2015), η Κομισιόν νίπτει τας χείρας της, δηλώνοντας πως δεν είναι ρόλος της να κρίνει ξεχωριστές περιπτώσεις Ρομά και είναι ευθύνη της κάθε κυβέρνησης η λήψη των σχετικών αποφάσεων.

Η Επιτροπή κατά του Ρατσισμού και της Αδιαλλαξίας του Συμβουλίου της Ευρώπης (ECRI) είχε ήδη προειδοποιήσει ότι η οικονομική κρίση θα συμβάλει στην έκρηξη του ρατσισμού και θα έχει άμεσο αντίκτυπο στον τσιγγάνικο πληθυσμό. Και ο Ντέιβιντ Μαρκ, επικεφαλής της Συμμαχίας Πολιτών Ρομά, επισημαίνοντας πως με τη σκόπιμη υπέρμετρη δημοσιότητα που δίνεται σε μεμονωμένα εγκλήματα που διαπράττουν Ρομά διαμορφώνεται το κατάλληλο προπαγανδιστικό υπόβαθρο για να στιγματιστεί το σύνολο των κοινοτήτων τους «Οι διώξεις δεν έχουν τέλος. Οι σημερινοί πολιτικοί χρησιμοποιούν ανάλογα στερεότυπα για να επιτύχουν τους πολιτικούς τους στόχους».

Πηγή: enet.gr

Παρασκευή 13 Αυγούστου και ώρα 8 μμ στο Λεωφορείο 022 (διαδρομή Πλ. Αιγύπτου – Πλ. Κυψέλης) ένας 44χρονος άνδρας ονόματι Ανδρέας Μπάστας άρχισε να επιτήθεται με ρατσιστικά σχόλια και βρυσιές (τύπου ‘Που είναι το εισητήριό σου βρωμιάρα; Να πας στη χωρα σου στους αράπηδες! Θα σε γαμήσω’ κ.α.) σε μία μικρόσωμη αφρικανή γυναίκα που μόλις είχε επιβιβαστεί. Η γυναίκα δεν αντιδρούσε και μαζευόταν τρομοκρατημένη ενώ κανένας απο τους επιβάτες δεν αντιδρούσε. Για 5′ ο ρατσιστής συνέχισε να της φωνάζει και να την πλησιάζει απειλητικά μέχρι που την στρίμωξε σε μία γωνία. Τότε ένας 21χρονος νεαρός (γιός συντρόφου) του φώναξε να την αφήσει αμέσως και οτι δεν είναι ελεγκτής, τότε ο ρατσιστής πλησίασε επιθετικά τον νεαρό και η λογόμαχία κατέληξε σε επίθεση του φασίστα με γροθιές όπου ο φασίστας έβριζε και κρατούσε τον νεαρό απο τα μαλλιά στο πάτωμα για 5′-10′ όσο τον κλότσαγε επιφέροντάς του θλάσεις στον αυχένα, ελαφρα διάσειση, μόλωπες στο πρόσωπο και κεφάλι και μια βαθιά δαγκωνιά στο χέρι του νεαρού. Ο οδηγός άνοιξε τις πόρτες για να κατέβουν οι επιβάτες και δεν βοήθησε παρά τις εκκλήσεις το νεαρού αλλά μόνο 10′ μετά όταν σταμάτησε το όχημα και φώναξε την αστυνομία. Ο νεαρός (Αλέξανδρος Ρ.) και ο Μπάστας (πρώην σεκιούριτι) μεταφέρθηκαν στο ΑΤ Κυψέλης όπου και κρατήθηκαν διότι μετά την καταγγελία για ξυλοδαρμό του νεαρού, ο μυθομανής Μπάστας έπλασε ιστορίες παρακολουθήσεων και κλοπών όπου εκείνος φερόταν ως αστυνομικός-σωτήρας των επιβατών. Ο Φασίστας Ανδρέας Μπάστας αφέθηκε ελεύθερος την επομένη και είναι σίγουρο οτι έχει και θα ξαναεπιτεθεί σε αλλοδαπούς με παρόμοιο τρόπο. Το γεγονός είναι καταγεγραμένο και η δίκη θα οριστεί για Σεπτέμβριο και την οικογένεια του νεαρού θα βοηθούσε οποιαδήποτε ηθική ή νομική βοήθεια. (η φωτογραφία του Μπάστα μετά το αυτόφωρο επισυνάπτεται)

Πηγή: athens.indymedia.org

Πώς ο Βασίλειος Α΄ νυμφεύτηκ τον ηγούμενο Νικόλαο και τον γιό της πλούσιας χήρας

«Ο Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών “προήχθη από ευτελούς υπηρέτου ενός των μεγιστάνων της Κωνσταντινουπόλεως εις το περίβλεπτον αξίωμα του μονάρχου της Ανατολής. Ίνα αξιωθή τοιαύτης μεταβολής της εαυτού τύχης, ουδέν μέγα ή απλώς γενναίον έπραξεν· απ’ εναντίας δεν ανέβη τας κυριωτέρας της κλίμακος εκείνης βαθμίδας ειμή δια πολυειδώς αισχρού εξευτελισμού και δια κακουργίας δεινής.» (Κ. Παπαρρηγόπουλου, “Ιστορία του Ελληνικού Έθνους”, τ. 5, κεφ. Β΄.)

Ο πρώτος γάμος μεταξύ ανδρών δεν έγινε το 2008 στην Τήλο, αλλά, σύμφωνα με πλείστες ιστορικές μαρτυρίες, τον θ΄ αι. μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Ένας άξεστος ιπποκόμος, φτωχός κι αγράμματος χωριάτης, αλλά όμορφος και με ωραία κορμοστασιά νέος, νυμφεύτηκε τον Νικόλαο, ηγούμενο μοναστηριού και μερικά χρόνια αργότερα έναν άλλο άνδρα, γιό πλούσιας χήρας, τον Ιωάννη. Μέσω αυτών των γάμων απόκτησε διαδυνδέσεις στην Κωνσταντινούπολη και σύντομα έγινε “παρακοιμώμενος” του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄. Αργότερα, μέσα σε ένα λουτρό αίματος και οργίων κατάφερε να κατακτήσει ο ίδιος το θρόνο. Πρόκειται για τον Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα, τον πρώτο αυτοκράτορα της Μακεδονικής -λεγόμενης- δυναστείας.

Οι γάμοι αυτοί του Βασιλείου με άνδρες είναι οι πρώτοι, που τεκμηριώνονται από ιστορικές πηγές, δεν είναι όμως πρωτόγνωροι στη χριστιανική παράδοση. Οι γάμοι μεταξύ ανδρών, ή “ενώσεις”, ή “αδελφοποιήσεις”, όπως συγκαλλυμένα ενίοτε λέγονται, έχουν πολύ βαθιές ρίζες στο χριστιανισμό ξεκινώντας από τη Βίβλο και φθάνοντας μέχρι τις μέρες μας (βλ «Άγια ζευγάρια ομοφύλων».)

Ο γάμος του Βασιλείου Α΄ με τον Ιωάννη, όπως μας τον διασώζει στη «Χρονογραφία» του ο βυζαντινός αξιωματούχος (κουροπαλάτης και μέγας δρουγγάριος της βίγλας),  Ιωάννης Σκυλίτζης. Διακρίνονται από αριστερά: Η μητέρα του Ιωάννη, Δανιηλίδα, το ζεύγος των μελλονύμφων Βασίλειος – Ιωάννης, ο ιερέας, που τελεί τον γάμο και πίσω του άλλοι ιερείς, ενώ ανάμεσα στο ζεύγος και στον ιερέα φαίνεται ανηγμένο το Ευαγγέλιο.

Βασίλειος: Ένας γοητευτικός Αρμένιος

Ο Βασίλειος γεννήθηκε κατά το 812 στα περίχωρα της Αδριανούπολης, από μια οικογένεια χριστιανών χωρικών, φτωχών αποίκων, πού οι περιστάσεις τους είχαν ξεριζώσει απ’ την πατρίδα τους την Αρμενία και που η τελευταία τους συμφορά, ο θάνατος του πατέρα, τους άφηνε τελειωτικά χωρίς κανένα πόρο. Ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν, ότι η καταγωγή του ήταν Αρμενο-σλαβική ή καθαρά Σλαβική. Το προσωνύμιο Μακεδών οφείλεται στη βυζαντινή γεωγραφική αντίληψη, κατά την οποία ορισμένα μέρη της Θράκης αποτελούσαν τμήμα της Μακεδονίας. Η Μακεδονική (Ελληνική) δήθεν καταγωγή του Βασιλείου είναι μεταγενέστερο ιστορικό ψεύδος· ούτε ο Βασίλειος, ούτε κανένας άλλος αυτοκράτορας του Βυζαντίου είχε Ελληνική καταγωγή (βλ. «Ούτε ένας Έλληνας Βυζαντινός αυτοκράτορας!»).

Νόμισμα του “εν θεώ βασιλέως των Ρωμαίων” -όχι των Ελλήνων- Βασιλείου·

το μεταγενέστερο- δήθεν- «Μακεδών», δεν υπάρχει πουθενά.

Ο Βασίλειος, πού από­μεινε πια το μόνο στήριγμα της μητέρας και των αδελφών του, ήταν τότε εικοσιπέντε με εικοσιέξη χρόνων, ένα ψηλό και γεροδεμένο παλληκάρι, μέ γερά χέρια και στιβαρό κορμί. Πυκνά, σγουρά μαλλιά, πλαισίωναν το ζωηρό του πρόσωπο. Ολότελα αγράμματος, άλλωστε—δεν ήξερε ούτε να γράφει, ούτε να διαβάζει—ήταν απλά ένας ωραίος νέος. Αυτό στάθηκε αρκετό για να δημιουρ­γήσει τη μεγάλη τύχη του και να φτάσει στο σκοπό του χωρίς δισταγμούς στηριζόμενος όχι μόνον σε γυναίκες, αλλά κυρίως σε  ομοφυλόφιλους άνδρες, που γοητεύτηκαν έντονα από την αθλητική του ομορφιά.

Ο πρώτος γάμος του Βασιλείου με τον ηγούμενο

Περί το 840, ρακένδυτος, με ένα ραβδί στο χέρι κι ένα δισάκι στον ώμο έφτασε ο Βασίλειος μιά Κυριακή απόγευμα αναζητώντας την τύχη του στην Κωνσταντινούπολη. Αφανισμένος από την κούραση, κατασκονισμένος κι ενώ κόντευε να νυκτώσει πλάγιασε κάτω από τα προπύλαια της εκκλησίας του Αγίου Διομήδη, που βρήκε μπροστά του, όπου δεν άργησε να αποκοιμηθεί βαθιά, χωρίς καθόλου να προσέξει και όπως έτυχε.

Ο Νικόλαος, ηγούμενος του μοναστηριού, που παράρτημά του ήταν η εκκλησία (σύμφωνα με το Theophanes Continuatus, 5.9, σελ.223, ή προσμονάριος σύμφωνα με τον Συμεών το Λογοθέτη, “Περί Μιχαήλ και Θεοδώρας”, 11, εκδ. Μπέκερ, σελ. 656) με έκπληξή του βλέπει τον καλοφτιαγμένο κοιμώμενο νέο. Το πρωί τον ξυπνά,  τον προσκαλεί να τον ακολουθήσει και τον καθίζει στο τραπέζι. Του κάνει λουτρό και του δίνει καινούρια ρούχα (“λούσας αυτόν και ιμάτιον περιβαλών“), συζούν (“ομώροφον είχε και ομοδίαιτον“, “Χρονικό” του Γεωργίου του Μοναχού στον Ίστριν, 2:5) και τελικά η γνωριμία τους πολύ σύντομα καταλήγει σε γάμο· ενώνονται με τελετή στην εκκλησία: “Τη δευτέρα ημέρα απελθών μετ’ αυτού εις το λουτρόν ήλλαξεν αυτόν και ελθών εν τη εκκλησία εποίησεν αδελφοποίησιν μετ’ αυτού και συνηυφραίνοντο εν αλλήλοις” (Γεωργίου Μοναχού στον Μόραβτσικ, σελ. 120.) Η τελευταία φράση θυμίζει το βιβλικό “και συνευφραίνου μετά γυναικός της νεότητός σου” (“Παροιμίαι”, 5:18), που αναφέρεται σε σχέση άνδρα – γυναίκας.

Αδελφοποιία και …αδελφές

Η ορολογία, που επισήμως χρησιμοποιεί η Εκκλησία για τους γάμους μεταξύ ανδρών είναι η Αδελφοποιία ή Αδελφοποίηση· ως τέτοια νοείται η με θρησκευτική τελετή -δήθεν πνευματική- ένωση δύο ανδρών, για την οποία γράφτηκε και επίσημη ευχή «εις Αδελφοποιίαν πνευματικήν», που διαβαζόταν από τον ιερέα μπροστά από το Ευαγγέλιο. Η Ακολουθία της  Αδελφοποιίας όμως, είναι ολόιδια με την Ακολουθία του –γνωστού ετερόφυλου- Γάμου (ζευγάρι εμπρός από τον ιερέα, Ευαγγέλιο, κεριά, κουμπάρος, συγγενείς κ.τ.λ.).
Στην πραγματικότητα δηλαδή, δεν πρόκειται για καμμία πνευματική ένωση, αλλά για κανονικό γάμο μεταξύ ανδρών και ευλογία από τον ιερέα της σαρκικής ομοφυλόφιλης ένωσης. Αυτό ομολογείται και από το ίδιο το «Πηδάλιον», στο οποίο αναφέρεται χαρακτηριστικά, ότι οι άνδρες κατά την αδελφοποιησία  «υπανδρεύονται αναμεταξύ των». Το «Πηδάλιον» απαγορεύει τέτοιες τελετές χαρακτηρίζοντας τους νυμφίους ως «ψευδαδελφοποιητούς», που ικανοποιούν «τας ηδονάς και τα σαρκικά των θελήματα»: «Η δε λεγομένη αδελφοποιησία είναι εμποδισμένη από το λε’ κεφ. του ιγ΄ τίτλου του ε’ βιβλίου του νόμου (σελ. 217, της Γιούρ Γραικορ.) τελείως να μην γίνεται, και αποβεβλημένη εστίν από την Εκκλησίαν του Χριστού… Όθεν η τοιαύτη αδελφοποιησία όχι μόνον δεν γίνεται, ή λογίζεται τελείως εμπόδιον εις το να υπανδρεύωνται αναμεταξύ των οι τοιούτοι ψευδαδελφοποιητοί, αλλ’ ουδέ όλως πρέπει να γίνεται. Απόβλητον γάρ εστι τούτο από την Εκκλησίαν του Χριστού, ως πολλών κακών και απωλείας πρόξενον ψυχικής εις τους περισσοτέρους, και ύλη δια να πληρόνουν τινες τας ηδονάς και τα σαρκικά των θελήματα, καθώς η δοκιμή μυρία έδειξε τα παραδείγματα κατά διαφόρους καιρούς και τόπους». («Πηδάλιο», «Περί συνοικεσίων», κεφάλαιο Ι’.)
Για λόγους κοινωνικού κατατρεγμού η Εκκλησία –αντίθετη στην παράδοσή της- με εγκυκλίους της (7/2/1834, 26/9/1862) απαγόρευσε τελικά την τελετή Αδελφοποιίας απειλώντας με τιμωρίες τους παραβάτες λαϊκούς και ιερείς.

Αδελφοί και αδελφές λέγονται οι μοναχοί/ές, αδελφάτα τα θρησκευτικά σωματεία, ενώ από την τελετή της Αδελφοποιίας προέκυψε και ο χαρακτηρισμός των ομοφυλοφίλων: αδελφές.
Οι άνδρες («ψευδαδελφοποιητοί»)  κατά την αδελφοποιησία  «υπανδρεύονται αναμεταξύ των»  ικανοποιώντας «τας ηδονάς και τα σαρκικά των θελήματα».

«Πηδάλιον»,  κεφ. Ι΄.
* * *

Τις ίδιες λέξεις (αδελφοποίησις, αδελφοποίητος) χρησιμοποιούν οι ιστορικοί στην περίπτωση της ένωσης στην εκκλησία των Βασιλείου – Νικολάου, όπου δεν υπάρχει καμμία νύξη φυλετικής ή οικογενειακής παραμέτρου για τη σχέση, ούτε για ανταλλαγή αί­ματος. Δεν έχει στρατιωτική σημασία, ούτε αναφέρονται συνθήκες, που να την προκάλεσαν (π.χ. διάσωση από κίνδυνο, σοβαρή ασθένεια κ.λπ..) Τόσο ο Βασίλειος όσο και ο Νικόλαος είχαν ζώντες αδελφούς με τους οποίους δια­τηρούσαν τακτικές και στενές επαφές, έτσι η πράξη τους δεν ήταν αποτέλεσμα επιθυμίας να αποκτήσουν αδελφό. Για τον Βασίλειο αναφέρονται τουλάχιστον δύο αδελφοί, οι Βάρδας και Μαριανός, οι οποίοι μάλιστα τον βοήθησαν στην μετέπειτα οργάνωση της δολοφονίας του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄, ο δε Νικόλαος είχε αδελφό ένα γιατρό, ο οποίος -όπως θα δούμε παρακάτω- φρόντισε να έρθει ο Βασίλειος σε επαφή με την αυτοκρατορική αυλή.

Πρόκειται καθαρά για μια προσωπική σχέση, που έγινε για τους προσωπικούς λόγους του καθενός. Ο ηγούμενος ευφραίνετο από τον καλοφτιαγμένο Βασίλειο,  ο οποίος, άν δεν είχε βρεί τον ηγούμενο, πιθανόν θα συνέχιζε να κοι­μάται στους δρόμους.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΙΣ ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΙΝ

Άγιον Όρος, μονή Παντελεήμονος, φύλλα 60-62

Ποιεί ο ιερεύς ευλογητόν, τρισάγιον, Παναγία τριάς, Πατέρ ημών, ότι σού έστιν, απολυτίκιον της ημέρας, και κοντάκιον και του αγίου της μονής, ωσαύ­τως και το κοντάκιον και θεοτόκιον. Είτα τίθησιν το άγιον Εύαγγέλιον εν τω αναλογίω και τίθησι τας δεξιάς χείρας επάνω αυτού οι μέλλοντες αδελφοί ποιηθήναι, κρατούσι δε κηρούς άπτοντας και ο ιερεύς λέγει τάς ευχάς μεγαλοφώνως.

Αγαπητοί ηκούσατε την ευαγγελικήν φωνήν την λεγουσαν, του Κυρίου δεήθωμεν, ταύτα εντέλλομαι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους και του μεγάλου Παύλου λέγοντος· η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ουκ ασχημονει, η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής, ου λογίζεται το κακόν, ή αγάπη ουδέποτε εκπίπτει εν Χριστώ τω Θεώ ημών, ως και Δαβίδ προφητικώς φάσκει· ιδού δη τί καλόν, ή τί τερπνόν άλλ’ ή τό κατοικείν αδελφούς άμα εν αγάπη Θεού. Πορεύεσθε πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Είτα λέγει την συναπτήν· εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπέρ της άνωθεν ειρήνης και τής σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρί­ου δεηθώμεν…

Και αλλάσσουν τας χείρας αυτών εν τω Αγίω Ευαγγελίω. ο έχων ά­νω τίθησιν υποκάτω. Είτα επεύχεται ο ιερεύς λέγων την ευχήν ταύτην του Κυρίου δεήθωμεν.

Δέσποτα Κύριε ο Θεός ημών, ο ποιήσας τον άνθρωπον κατ’ εικόνα σην και ομοίωσιν, και δούς αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός αϊδίου, ο ευδοκήσας τους αγίους σου αποστόλους Φίλιππον και Βαρθολομαίον αδελ­φούς γενέσθαι, ου δεσμουμένους φύσεως, αλλά πνεύματος αγίου κοινω­νία, ο και τους αγίους σου μάρτυρας Σέργιον και Βάκχον αδελφούς γενέ­σθαι αξιώσας, αυτός ευλόγησον και τους δούλους σου τούτους, όδεινα και όδεινα, ου δεσμουμένους φύσεως αλλά πίστεως τρόπω· δός αυτοίς, Κύριε, του αγαπάν αλλήλους αμισήτους και ασκανδαλίστους είναι πάσας τας ημέρας της ζωής αυτών· πρεσβείαις της αγίας Θεοτόκου και πάντων των αγί­ων σου, ότι σον το κράτος και σου έστιν ή βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του πατρός και του υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Του Κυρίου δεηθώμεν. Κύριε ο Θεός ημών, ο εν τη κατά σάρκα σου οικονομία Ιάκωβον και Ιωάννην, υιούς Ζεβεδαίου, ου κατηξιώσας αδελφούς γενέσθαι, αλλά μαθητάς και αποστόλους αναδείξας· αυτός και νύν, τους δούλους σου τού­τους τους πνευματικήν αγάπην εαυτούς αγαπήσαντας, εν ειρήνη και ομονοία διατήρησον πάσας τας ήμερας τής ζωής αυτών, εργαζομένους τας εντολάς σου. Και κατεύθυνον την οδόν αυτών, την λαμπάδα αυτών άσβεστον διατήρησον, συγκαταρίθμων αυτούς μετά των πέντε φρονίμων παρ­θένων, σώσον, ελέησον αυτούς ένεκεν του ονόματός σου το επεκεκλημένον υπ’ αυτούς και καταξίωσον αυτούς χάριν ευρείν ενώπιόν σου, ό­τι ουκ ην τα σαρκικά ως τα πνευματικά.

Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνευματι. Αμήν.

Του Κυρίου δεήθωμεν.

Κύριε ο Θεός ημών, ο συναθροίσας τους αγίους σου αποστόλους εν νεφέλαις και ενώσας αυτούς ενταύθα αδελφούς εν διλήμματι αγίω, εις ειρήνην και σωφροσύνην εις αγάπην ανυπόκριτον και εις έργα αγαθά εργαζομένους τας εντολάς σου, χάριτι και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου πνεύματι. Αμήν.

Του Κυρίου δεηθώμεν…

Ελέησον ημάς, ο Θεός, κατά το μέγα σου έλεος –δεόμεθά σου- έτι δεόμεθα υπέρ των γενομένων αδελφών όδεινα και όδεινα ελέους, υγείας, ζωής, και σωτήριας, και αφέσεως των αμαρτιών είπομεν.

Ότι αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν.

Τροπάριον ήχος πλάγιος β’.

Τω συνδέσμω ταις αγάπαις συνδεόμενοι οι αυτάδελφοι τω δεσπόζοντι των όλων εαυτούς Χριστώ αναθεμένοι, ωραίους πόδας εξατενίζοντες ευαγγελιζόμενοι πάσιν ειρήνην.

Και ασπάζονται το Άγιον Ευαγγέλιον και αλλήλους και απόλυσις.

Η αγάπη του Θεοφιλίτση για το Βασίλειο

Ο Βασίλειος ζητούσε επίμονα από το Νικόλαο να τον συστήσει σε κάποιον από τους επισήμους, που γνώριζε. Ο αδελφός του ηγούμενου, ένας γιατρός, είδε μια μέρα το Βασίλειο στο μοναστήρι, του φάνηκε πολύ καλοφτιαγμέ­νος και όμορφος και τον σύστησε σ’ έναν πελάτη του, τον Θεόφιλο, περισσότερο γνωστό με το προσωνύμιο Θεοφιλίτσης, συγγενή του κατέχοντα τότε τον τίτλο του Καίσαρα, Βάρδα, και του ίδιου του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄.

Ο Θεοφιλίτσης ήθελε να έχει στην υπηρεσία του ανθρώπους δυνατούς και ψηλόκορμους, που τους έντυνε με θαυμάσιες, ολομέταξες φορεσιές. Του άρεσε να εμφανίζεται στον κόσμο μαζί μ’ αυτούς τους γίγαντες που τον συνόδευαν (“εις σπουδήν έχον γενναίους άνδρας και ευειδείς και ευήλικας και επ’ανδρία μάλιστα και αρώμη σώματος διαφέροντας“, “Τheophanes Continuatus, 5.9, σελ. 225.)  Μόλις ο γιατρός του μίλησε για το Βασίλειο, θέλησε να τον δει, και γοητευμένος απ’ το παράστημά του, τον πήρε αμέσως για να φροντίζει τα άλογά του δίνοντάς του το αξίωμα του πρωτοστράτωρα. Ο Θεοφιλίτσης αγαπούσε το Βασίλειο κάθε μέρα και περισσότερο (“και ημέραν εξ ημέρας επί πλέον ηγαπάτο παρ’ αυτού“.)

Ο δεύτερος γάμος του Βασιλείου με το γιό της πλούσιας χήρας

Ο Βασίλειος, έμεινε αρκετά χρόνια στο σπίτι του Θεοφίλτση και σ’ αυτό το διάστημα είχε μια περιπέτεια, που εξασφάλισε οριστικά το μέλλον του. Κάποτε, που ο αφέντης του πήγε με κάποια αποστολή στην Πελοπόννησο, ο Βασίλειος τον συνόδευσε σαν ιπποκόμος του, αλλά στο ταξίδι αρρώ­στησε και αναγκάσθηκε να σταματήσει στην Πάτρα. Στο ναό του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου γνωρίστηκε με ένα καλόγερο, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με  μιά πλούσια ώριμη χήρα, η οποία ήταν ίσως και γιαγιά και ονομαζόταν από το όνομα του ανδρός της Δανιήλ, Δανιηλίδα.

Η περιουσία της Δανιηλίδας ήταν αφάνταστα μεγάλη («πλού­τη βασιλικά και όχι απλού ιδιώτη» μας λέει ο χρονογράφος.) Είχε πολλούς δούλους, απέραντα κτήματα, κοπάδια αμέτρητα, εργοστάσια, όπου γυναίκες ύφαιναν για λογαριασμό της υπέροχα μεταξωτά, θαυμάσια χαλιά, και ε­ξαίσια και λεπτά λινά. Το σπίτι της ήταν γεμάτο από πλού­σια ασημένια και χρυσά σκεύη. Στα σεντούκια της ήταν στοι­βαγμένα λαμπρά φορέματα, οι κασέλες της ξεχείλιζαν από βέργες σε πολύτιμα μέταλλα. Είχε ιδιόκτητο ένα μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου, και όπως λέει κάποιος ιστορικός, ήταν πραγματικά «η βασίλισσα του τόπου».

Της Δανιηλίδας της άρεσε η πολυτέλεια και η επίδει­ξη, της άρεσαν όμως και οι ωραίοι άνδρες. Έτσι κινήθηκε το ενδιαφέρον της για το Βασίλειο, τον οποίο καλοδέχθηκε και τον περιποιήθηκε στο σπίτι της αναπτύσσοντας σύντομα πολύ στενές σχέσεις.
Ο Βασίλειος νυμφεύτηκε τελικά το γιό της χήρας, Ιωάννη. Το γεγονός πρέπει να είχε προξενήσει μεγάλη εντύπωση, καθ’ ότι αφ’ ενός επιβεβαιώνεται από διάφορες ιστορικές πηγές κι αφ’ ετέρου ο λόγιος και αξιωματούχος της βυζαντινής αυλής, Ιωάννης Σκυλίτζης, έχει φιλοτεχνήσει δύο εικόνες του γάμου στη “Χρονογραφία” του, μία από την εκκλησία και μία από το γαμήλιο γεύμα.

Το γαμήλιο γεύμα. Στη μέση διακρίνεται η μητέρα του Ιωάννη, Δανιηλίς, κι εκατέρωθεν αυτής το ζεύγος των νεονύμφων· αριστερά ο Βασίλειος Α’ και δεξιά ο Ιωάννης. [Οι χαρακτήρες αναγνωρίζονται από τα ονόματα, τα οποία είναι γραμμένα από επάνω τους (Ιωάννου Σκυλίτζη, «Χρονογραφία».)]

Όταν επί τέλους ο Βασίλειος αποφάσισε να φύγει, η Δανιηλίς του έδωσε χρήματα, όμορφες φορεσιές, και τριάντα δούλους για να τον υπηρετούν. Με όλα αυτά ο φτωχός ιπποκόμος έγινε ένας μεγάλος άρχοντας, και μπόρεσε να παρουσιασθεί στον κόσμο και ν’ αγοράσει και μερι­κά κτήματα στη Μακεδονία.

Χρόνια αργότερα, όταν ο Βασίλειος έγινε αυτοκράτορας πήρε τον Ιωάννη κοντά του δίνοντάς του το αξίωμα του πρωτοσπαθαρίου, ενώ τη Δανιηλίδα, όταν τον επισκέφθηκε στην Κωνσταντινούπολη, την υποδέχθηκε στα ανάκτορα της Μαγναύρας σα βασίλισσα και της παρα­χώρησε επίσημα τον τίτλο της βασιλομήτορος.

Άλλο γάμο με άνδρα δεν έκανε ο Βασίλειος. Θα ολοκληρώσουμε όμως, εν συντομία την ιστορία της ζωής του, προκειμένου να φανεί ξεκάθαρα, ότι ο αγράμματος Βασίλειος καμμία πνευματική ανησυχία δεν είχε, ώστε να κάνει πνευματικές ενώσεις, όπως παρουσιάζονται εξωραϊσμένα οι γάμοι του με τους άντρες από ορισμένους χριστιανούς ιστορικούς. Παρέμεινε σε όλη του τη ζωή, το ίδιο ανθρώπινο πλάσμα, το πρωτόγονο και άξεστο, με τα σκληρά και βάναυσα ενστικτα και τα βίαια πάθη. Στάθηκε πάντα ένας συμφεροντολόγος, ένας άνθρωπος με ταπεινή ψυχή, χωρίς κανένα ενδοιασμό και καμμιά λε­πτότητα, χωρίς τιμή.

Παρακοιμώμενος του αυτοκράτορα

Όταν ο Βασίλειος γύρισε απ’ την Πάτρα στην Κωνσταντινούπολη ξαναμπήκε στην υπηρεσία του Θεοφιλίτση, οπότε δύο απρόοπτα περιστατικά τον έφεραν σ’ επαφή με τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄. Ο αυτοκράτορας ήταν Εβραϊκής καταγωγής, ανίκανος, βωμολόχος, διεφθαρμένος και μέθυσος· με αυτό το προσωνύμιο έμεινε γνωστός στην Ιστορία: Μιχαήλ Γ΄ ο Μέθυσος. Ο Μιχαήλ διασπάθιζε σε γελοία έξοδα το δημόσιο χρήμα. Διοργάνωνε με το επιτελείο του όργια, τα οποία ξεκινούσαν με γελωτοποιούς και μίμους, αλλά κατέληγαν σε ακρωτηριασμούς ανυπόπτων πολιτών, θανατικές εκτελέσεις κ.λπ.. Ο Πατριάρχης Φώτιος εύρισκε πολύ αστείες τις διασκεδάσεις του αυτοκράτορα και πρόθυμα τον συναγωνιζόταν στο τραπέζι πίνοντας περισσότερο κι απ’ τον ίδιο.

Σε ένα τέτοιο όργιο ο Βασίλειος πάλαιψε και νίκησε έναν -ανίκητο εως τότε- Βούλγαρο παλαιστή. Λίγες μέρες αργότερα κατάφερε να δαμάσει και ένα ωραιότατο άλογο, που κάποιος επαρχιακός διοικητής είχε στείλει στον Μιχαήλ και κανένας δεν μπορούσε να καβαλήσει. Ο βασιλιάς, ο οποίος αρεσκόταν τόσο στην παρέα γυναικών, όσο και ανδρών, κατάμαγεμένος απέσπασε από τον Θεοφιλίτση αυτό το όμορφο παλληκάρι, που ήταν τόσο καλός ιπποκόμος και τόσο ρωμαλέος παλαιστής, τον κατέταξε στους δικούς του ιπποκόμους και του έδωσε το αξίωμα του πρωτοστράτωρα.

Όταν αργότερα ο Σκύθης ευνούχος παρακοιμώμενος του Μιχαήλ καθαιρέθηκε τη θέση του -ύστερα από πρόταση του Βάρδα- κατέλαβε ο Βασίλειος, τον οποίο άλ­λωστε ο Μιχαήλ λάτρευε. Δεν κου­ραζόταν να λέει, πως μόνον αυτός ήταν ένας υπηρέτης πι­στός και αφοσιωμένος.

Δακτύλιος του Βασιλείου ως παρακοιμώμενου.

Ο παρακοιμώμενος ήταν αξίωμα στη βασιλική αυλή του Βυζαντίου. Προήλθε από το γεγονός, ότι ο αξιωματούχος αυτός κοιμόταν πρό της θύρας του βασιλικού κοιτώνα. Η άμεση σχέση του παρακοιμώμενου με τον βασιλιά εξηγεί, γιατί έλαβε το αξίωμα αυτό τόση μεγάλη σημασία. Ήταν πολλές περιπτώσεις, που οι παρακοιμώμενοι εκτελούντες καθήκοντα άμεσου βοηθού του βασιλιά για την άσκηση της εξουσίας ήταν αυτοί, που ουσιαστικά κυβερνούσαν το βυζαντινό κράτος.

Τη θέση του παρακοιμώμενου ασκούσαν -για ευνόητους λόγους- ευνούχοι. Στην περίπτωση όμως, του διεφθαρμένου αυτοκράτορα Μιχαήλ η κατάληψη της θέσης του παρακοιμώμενου από τον σφριγηλό ερωτικά και όμορφο Βασίλειο ήταν η πλέον ενδεδειγμένη.

Αίμα, ηδονή, θάνατος

Αργότερα ο Μιχαήλ πάντρεψε τον ευνοούμενό του με την ερωμένη του, την Ευδοκία Ιγγερίνα, η οποία ήταν πολύ όμορφη και ο Μιχαήλ την είχε αρκετά χρόνια ερωμένη. Την έδωσε -λένε- στο Βασίλειο με τη συμφωνία πως οι σχέσεις Μιχαήλ – Ευδοκίας θα εξακολουθούσαν. Η σύμβαση φαίνεται πως τη­ρήθηκε τόσο καλά, πού οι αμερόληπτοι χρονογράφοι αναγνωρίζουν τον Μιχαήλ σαν πα­τέρα τών δύο πρώτων παιδιών του Βασιλείου (Κωνσταντίνου και Λέοντος – μετέπειτα αυτοκράτορα.)

Οι παλατια­νοί συγγραφείς πιο διακριτικοί φυσικά, γύρω άπό ένα τόσο λεπτό ζήτημα, προσπάθησαν αντίθετα να εξυμνήσουν, όχι μόνο την ομορφιά και τη χάρη της Ευδοκίας, μα ακόμα και τη σύνεση και την αρετή της. Όμως, κι αυτή ακόμα η επι­μονή τους δείχνει πως υπήρχε κάπου ένα νευραλγικό σημείο, κάπως ενοχλητικό για τη Μακεδονική δυναστεία. Μο­νάχα ο Βασίλειος φαίνεται πως συμβιβάστηκε άκοπα με αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Είχε άλλωστε και τον τρόπο να παρηγορηθεί. Ήταν ερωμένος της Θέκλας, της αδελφής του αυτοκράτορα και ο Μιχαήλ έκλεινε τα μάτια του μπροστά σ’ αυτό το σύνδεσμο, όπως και ο Βασίλειος έκλεινε τα δικά του μπροστά στη μοιχεία της γυναίκας του. Έτσι λοι­πόν όλοι αυτοί αποτελούσαν την πιο όμορφη οικογένεια, που μπορεί κανείς να φαντασθεί.

Όταν ο Βασίλειος διείδε, ότι ο Καίσαρας Βάρδας αποτελούσε εμπόδιο στις φιλοδοξίες του τον συκοφάντησε στον αυτοκράτορα και τελικά με συνεργό τον γαμπρό του Βάρδα, Συμβάτιο, τον σκότωσε. Το πτώμα του Βάρδα μπροστά στα μάτια του αδιάφορου ή ανίσχυρου αυτοκράτορα κομματιάστηκε, ενώ οι όρχεις του κρεμάστηκαν σε κοντάρι και τους γυρόφερναν για θέαμα. Ο Πατριάρχης Φώτιος, σαν καλός αυλικός, έσπευσε να συγχαρεί τον αυτοκράτορα, που ξέφυγε από τόσο μεγάλους κινδύνους. Ο Βασίλειος ήταν τώρα ο νικητής και ο Μιχαήλ την ημέρα της Πεντηκοστής της 26ης Μαίου 866, τον ανακήρυξε συμβασιλέα.

Η ευγνωμοσύνη δέν ήταν η χαρακτηριστική αρετή του Βασιλείου. Επειδή οι χθεσινοί του συνένοχοι και ιδιαίτερα ο Συμβάτιος του ζητούσαν απαιτητικά το μερίδιο τους από την εξουσία και τις τιμές, αφού τώρα πια του ήταν άχρηστοι τους έδιωξε χωρίς κανέναν ενδοιασμό και όταν οι δυσαρεστημένοι εστασίασαν, ο Βασίλειος τιμώρησε αυστηρά την ανταρσία τους. Τους έβγαλε τα μάτια και αφού έκοψε το δεξί χέρι του Συμβάτιου και τη μύτη ενός άλλου συνεργάτη του, τους εξόρισε.

Ο Μιχαήλ, που συνέχισε τα μεθύσια και τις διασκεδάσεις και «ξόδευε τους θησαυρούς του Κράτους σκορπίζοντας το χρήμα με το φτυάρι με κίναιδους, οργανοπαίκτες, χορεύτριες κι ένα πλήθος από ακόλαστους ανθρώπους», ήταν τώρα το τελευταίο εμπόδιο, που είχε απομείνει στον Βασίλειο στην προσπάθειά του για αναρρίχηση στον αυτοκρατορικό θρόνο. Έτσι, στις 23 Σεπτεμβρίου του 867, ύστερα από ένα ακόμα μεθύσι του Μιχαήλ σε δείπνο στό παλάτι του Αγίου Μάμαντα ο Βασίλειος με τους συνεργάτες του δολοφονούν τον Μιχαήλ· πρώτα του κόβουν και τα δύο χέρια κι ύστερα τον ξεκοιλιάζουν χύνοντας τα εντόσθιά του στο πάτωμα.

Παραμερίζοντας όλα τα εμπόδια που τον χώριζαν από τό θρόνο, ο Βασίλειος ήταν αυτοκράτορας. Πρώτη του φροντίδα ήταν να εγκαταστήσει στα διαμερίσματα της νόμιμης αυτοκράτειρας τη γυναίκα του, την Ευδοκία Ιγγερινή, που ως την τελευταία στιγμή ήταν η ερωμένη του Μιχαήλ Γ΄, αν και είχε δώσει το λόγο του στη Θέκλα. Λίγα χρό­νια αργότερα, απόκτησε μάλιστα απ’ αυτήν ένα γιό, που ήταν το πρώτο νόμιμο παιδί του, και ύστερα, άλλες τέσσερες θυγατέρες (τις έβαλε σε μοναστήρι, προκειμένου να τις αποκαταστήσει.) Βλέπουμε πώς την ψυχή του Αρμένιου χωριάτη, που είχε μείνει χυδαία, στο βάθος της δεν τη δυσκόλευαν τέτοιες μάταιες λεπτότητες.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του γνωρίζοντας την επιρροή και δύναμη, που είχαν οι καλόγεροι έκτισε περί τα εκατό μοναστήρια, τους ενίσχυε συνεχώς και τους κολάκευε. Εκείνη την εποχή οι καλόγεροι έγιναν οι πιο αφοσιωμένοι και πιστοί στυλοβάτες της μακεδονικής δυναστείας. Έπίσης ξόδεψε πολλά χρήματα για την ανακαίνιση, τη διακόσμηση και το στολισμό με εικόνες του ναού των Αγίων Στεργίου και Βάκχου, που αναφέρονται στις τελετές γάμων μεταξύ ανδρών.

Ο Βασίλειος πέθανε το 886 σε ηλικία εβδομηντατεσσάρων ετών κατά τη διάρκεια κυνηγιού. Είναι πολύ πιθανόν να δολοφονήθηκε, όπως ο Βάρδας κι ο Μιχαήλ, κι αυτός από συνωμοσία (βλ. σχετική μελέτη του Vogt: “La jeunesse de Leon VI”, στη “Revue Historique”, τ. 174, 1934) αν και βυζαντινές πηγές ισχυρίζονται, ότι σκοτώθηκε από τα κέρατα ελαφιού (Λέων Γραμματικός, 262.)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», Εκδοτική Αθηνών.

Κ. Παπαρρηγόπουλου, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους».

Γ. Κορδάτου, «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας».

Κ. Σάθα, “Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη”.

Ι. Σκυλίτζη, «Χρονογραφία», εκδ. «Μίλητος», Αθήνα.

Βασίλιεφ, «Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας 324-1453», εκδ. «Μπεργαδή».

Καρόλου Ντίλ, «Βυζαντινές μορφές», εκδ. «Μπεργαδή», Αθήνα, 1969.

Τζών Μπόσγουελ, «Γάμοι μεταξύ ανδρών», εκδ. «Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος», Αθήνα, 2004.

Εγκυκλοπαίδειες «Ήλιος», «Πάπυρος Λαρούς».

Γιάννης Λάζαρης

Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ

«Με το καλημέρα, βγάλε το σώβρακο, κάτσε κάτω, γύρνα, σκύψε, βήξε, ο απόλυτος εξευτελισμός». Ο κρατούμενος Δ. Προεστός περιγράφει τον τρόπο που γίνεται ο έλεγχος για την εισαγωγή ναρκωτικών στις ελληνικές φυλακές. Ντροπή και φρίκη…

Πρωτομπήκε στη φυλακή το 1984, βγήκε το 1994 και ξαναγύρισε το 1995, οπότε και κρατείται μέχρι σήμερα με ισόβια κάθειρξη. Συνολικά, αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει εννέα χρόνια πειθαρχείο: «Πειθαρχείο, βρόμικο κατουρημένο στρώμα, δεν τρως, δεν πίνεις νερό, δεν καπνίζεις. Σε έχουν σε ένα τσιμεντένιο κλουβί δεμένο με χειροπέδες», θυμάται.

«Μου “ξέσκισαν” την ψυχή»

Φυλακή Διαβατών. Τότε «ήμουν δεμένος στο πειθαρχείο για ενάμιση μήνα. Είχα φάει πολύ ξύλο. Κατούραγα και έκανα την ανάγκη μου στο στρώμα που κοιμόμουν. Εβγαλα την χρυσή και αρρώστησα από ηπατίτιδα. Αρχιφύλακας Μήτσιος και διευθυντής Ευτυχίδης, αφού με είχαν σκοτώσει στο ξύλο, θυμάμαι να με παρακαλούν να βγω από το πειθαρχείο και να με πάνε στο Λοιμωδών στη Θεσσαλονίκη, για να μην πεθάνω».

Για τον Προεστό υπάρχουν περιστατικά που του έχουν «ξεσκίσει» την ψυχή, όπως λέει χαρακτηριστικά. «Ακραία περιστατικά μόνον με κάποιους υπαλλήλους υπάρχουν στο μυαλό μου και συνέβαιναν εκεί που δεν υπήρχε “τρίτο μάτι”… απομόνωση, μποντρούμια, καθηλώσεις, σταυρός, βασανιστήρια, εξευτελισμός»…

Ενας άλλος κρατούμενος, ο Γ. Μάκης, καταγγέλλει: «Μπροστά σε οκτώ υπαλλήλους μού ζητήθηκε να γυρίσω, να σκύψω και να βήξω (γυμνός). Εγώ το αρνήθηκα γιατί ένιωσα ότι προσβάλλεται και θίγεται η αξιοπρέπειά μου και, με βάση τον σωφρονιστικό κώδικα, είναι δικαίωμα του κάθε κρατούμενου να αρνηθεί οτιδήποτε μειώνει και θίγει την αξιοπρέπειά του». Ψιλά γράμματα για κάποιους…

Δεκάδες είναι οι επιστολές που έχουμε λάβει από κρατούμενους σε όλες τις φυλακές της χώρας. Ανθρώπινες ιστορίες αραδιασμένες σε τέσσερις κόλλες χαρτιού με μπλε στυλό. Ανθρωποι που για τον οποιονδήποτε λόγο καταδικάστηκαν και σήμερα κρατούνται. Φαίνεται, όμως, πως η απόδοση ευθυνών σταματάει με το που ακουστεί ο ήχος και η σιδερένια πόρτα της φυλακής ανοίξει. Μετά, δεν υπάρχει απόδοση ευθυνών παρά μόνον για τους κρατούμενους.

Και όταν δεν κρατείται ισορροπία, με δεδομένο ότι πολλές κοινωνικές υπηρεσίες είναι διαλυμένες, το παιχνίδι γίνεται επικίνδυνο και ξαναγυρνά ζητώντας εκδίκηση στην ίδια την κοινωνία. Γι’ αυτό το θέμα των φυλακών πρέπει να μας αφορά όλους.

Αρκετοί κρατούμενοι μας καταγγέλλουν ότι ακόμη και το ευεργέτημα των ημερομισθίων παρέχεται «για να εξυπηρετούνται κάποιες ιδιαίτερες ισορροπίες μέσα στις φυλακές».

Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις ο εσωτερικός μηχανισμός της κάθε φυλακής ξεπερνά ακόμη και την ισχύ του αρμόδιου υπουργείου. «Η γραμματεία της φυλακής επηρεάζει ακόμη και τα συμβούλια εφετών με τον τρόπο που παρουσιάζει τα θέματα και τις υποθέσεις και όλα αυτά δημιουργούν μια περίεργη και πολλές φορές άνομη συμπεριφορά και σχέση», μας λένε.

«Ρουσφέτι», όμως, φαίνεται πως θεωρείται ακόμη και η μεταγωγή στις αγροτικές φυλακές. Κυριολεκτικά άπιαστο όνειρο για κάποιους. Ενώ στα περισσότερα σωφρονιστικά καταστήματα επικρατεί υπερπληθυσμός, υπάρχουν αγροτικές φυλακές που είναι «άδειες» και θα μπορούσαν να δεχθούν κρατούμενους.

«Και αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται διότι κανείς υπουργός Δικαιοσύνης μέχρι σήμερα, ακόμη και να έχει τη βούληση -που είναι σπάνιο- δεν έχει τη δύναμη να τα βάλει με το κατεστημένο των φυλακών», επισημαίνει κρατούμενος τα στοιχεία του οποίου είναι στη διάθεση της εφημερίδας.

Πηγή: enet.gr

«Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που θα υπάρξει. Αν υπάρξει μία, είναι αυτή που βρίσκεται ήδη εδώ, η κόλαση που κατοικούμε κάθε μέρα, που φτιάχνουμε με το να ζούμε μαζί. Δύο τρόποι υπάρχουν για να γλιτώσεις από το μαρτύριό της. Ο πρώτος είναι εύκολος σε πολλούς: δέξου την κόλαση και γίνε μέρος της έτσι που να μην την βλέπεις πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση και γνώση: ψάξε και μάθε να αναγνωρίζεις: ποιος και τι, στη μέση της κόλασης, δεν είναι κόλαση, κι αυτά κάνε να διαρκέσουν,  δώσ’ τους χώρο»

Ιτάλο Καλβίνο, «Οι αόρατες πόλεις»

Θέλουμε να δώσουμε χώρο στην γνώση, την επαγρύπνηση, σε όποιον και οτιδήποτε δεν είναι κόλαση στη μέση της κόλασης που κατοικούμε κάθε μέρα.

Κι έτσι παίρνουμε ένα χώρο από μόνοι μας χωρίς να τον ζητήσουμε από αυτούς που επιβεβλημένα θέλουν να διαχειρίζονται τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τη ζωή μας
…από αυτούς που κάθε σκέψη και θέλω μας τα βάζουν στο προκρούστειο κρεβάτι των  κρατικών νόμων, της κυρίαρχης ιδεολογίας και της ανυπόφορης αστικής ηθικής

Δεν έχουμε ούτε αρχηγούς ούτε αντιπροσώπους, δεν είμαστε ούτε κομματικά γραφεία ούτε μη κυβερνητική οργάνωση ή μαζικός φορέας

Δεν είμαστε ούτε «ντόπιοι» ούτε «ξένοι», ούτε έλληνες ή μετανάστες, ζούμε στο Αιγάλεω των σερραίων, των πακιστανών, των βλάχων, των αλβανών, των σαρακατσαναίων, των ιρακινών, των κρητικών, των κούρδων, των ηπειρωτών, των ασσυρίων, των ρωσοπόντιων, των αφγανών, των ανθρώπων που γεμίζουν τα σπίτια, τις γειτονιές και τις πλατείες από την Καβάλας μέχρι την Πέτρου Ράλλη κι από την Αγίας Άννης μέχρι την Πλαταιών, των ανθρώπων που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε πέρα από τους ψεύτικούς διαχωρισμούς που δημιουργεί η εξουσία ανάμεσά μας

Απεχθανόμαστε τις έμφυλες διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων όχι γιατί πρεσβεύουμε γενικά κι αόριστα την ισότητα των φύλων αλλά γιατί επιδιώκουμε πολύ συγκεκριμένα την καταστροφή των ρόλων, επιθυμούμε το ξερίζωμα της πατριαρχίας, εναντιωνόμαστε στην χειραγώγηση της σεξουαλικότητας

Δεν έχουμε ούτε χορηγούς ούτε πάτρωνες, λειτουργούμε με την ελεύθερη οικονομική συνεισφορά καλύπτοντας τις συλλογικές μας ανάγκες με τις δικές μας δυνατότητες, αγωνιζόμαστε για την αποδόμηση των εμπορευματικών σχέσεων που δυναστεύουν την καθημερινή ζωή

Πιστεύουμε στην αυθόρμητη κι ανιδιοτελή δημιουργία κι όχι στην «τέχνη» που φτιάχνεται για να πουληθεί, στηρίζουμε την προσωπική και συλλογική έκφραση που βγαίνει στους δρόμους για να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί κι όχι στην αργυρώνητη δεξιοτεχνία που μαντρώνεται στις γκαλερί, προωθούμε μια τέχνη που δεν διαχωρίζεται με κανέναν τρόπο από την καθημερινή ζωή

Θεωρούμε αυτονόητο ότι σε αυτόν τον χώρο μπορεί να στεγαστεί κάθε πρόταση για την ανατροπή αυτού του κόσμου χωρίς να χρειάζεται ιδεολογικό διαβατήριο. Κάθε εξεγερμένος ή αμφισβητίας, κάθε αναζητητής ή οδοιπόρος για το πέρασμα σε μιαν ελεύθερη κοινωνία είναι ευπρόσδεκτος. Και αντιθέτως, κάθε κομματική συνταγή ή ιδεολογικός αυταρχισμός είναι ανεπιθύμητα. Ως καταληψίες έχουμε θέσει τα βασικά χαρακτηριστικά του εγχειρήματος ως έναν αδιαπραγμάτευτο τρόπο, έναν καταλυτικό προσανατολισμό για να επιλύονται οι αντιφάσεις και οι συλλογικές αντιθέσεις χωρίς να προσδιορίζονται ή να επιβάλλονται επ’ ουδενί οι κατευθύνσεις και οι αποφάσεις του εγχειρήματος. Έχουμε θέσει το «πώς» κι όχι το «τί».

Αυτό που επιδιώκουμε είναι να φτιαχτεί ένα συλλογικό εργαστήρι
-για την καταστροφή όλων των κοινωνικών σχέσεων που βασίζονται στην αγωγή της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, στην αγωγή των διακρίσεων και των διαχωρισμών, στην αγωγή της ιεραρχίας και των κοινωνικών αποκλεισμών
-για την πειραματική οικοδόμηση νέων κοινωνικών σχέσεων, ελεύθερων και αυτόνομων, ισότιμων και ανεξάρτητων, ανοιχτών και ανιδιοτελών, αυθεντικών και αλληλέγγυων
Δεν θεωρούμε την κατάληψη νησίδα ελευθερίας, αυτάρκειας και αυτοκατανάλωσης αλλά ανοιχτή πρόταση που ξεκινά από το έδαφος της κατάληψης και διεκδικεί όλον τον κλεμμένο από την εξουσία χωρόχρονο της καθημερινής μας ζωής, επιτίθεται σε ό,τι περιορίζει της ανάγκες και τις επιθυμίες των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων αυτού του κόσμου
Το Αιγάλεω, ένα μητροπολιτικό προάστιο που είναι από καταβολής του ταξικά προσδιορισμένο, θα εισπράξει  και αυτό τα ποσοστά που του αναλογούν ως απότοκα της τρέχουσας συστημικής κρίσης.  Η λεηλασία που θα ακολουθήσει την χυδαία επίθεση των καπιταλιστικών μηχανισμών θα είναι απάνθρωπη. Η επιλογή μας να καταλάβουμε έναν χώρο είναι η απαρχή μιας σειράς προτάσεων που έχουν σαφώς να κάνουν και με την τρέχουσα δυσμενή κοινωνική συνθήκη και που θα κατατεθούν ανοιχτά στην περιοχή για την αντίσταση, την ανατροπή και την αντιστροφή των συνεπειών αυτής της λεηλασίας. Πρέπει να δρομολογήσουμε τόσο πράξεις συλλογικής άρνησης στην επιβολή των νέων «μέτρων» όσο και κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοστήριξης στις γειτονιές μας. Θα είναι μια απάντηση στον κοινωνικό κανιβαλισμό που προωθούν οι κυρίαρχοι μηχανισμοί με σημείο αναφοράς την κουλτούρα της εξατομίκευσης και του διάχυτου φόβου.

Θέλουμε να αξιοποιήσουμε την κατάληψη ως ένα απελευθερωμένο έδαφος των συναντήσεων και των συλλογικών πειραματισμών σε αυτές τις κατευθύνσεις. Ψυχή της κατάληψης είναι η ανοιχτή συνέλευση που λειτουργεί με το πνεύμα της αυτοοργάνωσης και της ισοτιμίας, ορίζεται κάθε φορά -είτε τακτικά είτε έκτακτα- σύμφωνα με τις επιλογές των καταληψιών και αποφασίζει όχι μόνο για τα διαχειριστικά ζητήματα αλλά και για τις δράσεις και τις στοχεύσεις του εγχειρήματος. Σκοπεύουμε να κάνουμε την κατάληψη έναν χώρο αυτομόρφωσης για όλο το φάσμα -ει δυνατόν- της γνώσης, έναν χώρο που θα καταλύει την άκριτη σχέση δάσκαλου και μαθητή, ειδήμονα και αδαή και θα αποκαθιστά την διαδικασία της μάθησης στα ανθρώπινα μεγέθη της κριτικής σχέσης και της αδιαπραγμάτευτης αυταξίας των ατόμων. Τόσο η (αντι)πληροφόρηση όσο και η δράση της κατάληψης προς τις στοχεύσεις που έχουν τεθεί έχουν ένα τοπικό βεληνεκές αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι διεκδικήσιμες  και επιθυμητές οι πολιτικές και κοινωνικές διασυνδέσεις με άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα ανά την επικράτεια. Θα είμαστε στους δρόμους του Αιγάλεω αλλά δεν θα λείπουμε απέναντι από εκεί που παίρνονται οι κυριαρχικές αποφάσεις. Θα είμαστε στους δρόμους του Αιγάλεω αλλά δεν θα λείπουμε δίπλα από κάθε συλλογικότητα και άτομο στον δύσκολο αγώνα για την κατάκτηση της προσωπικής και κοινωνικής ελευθερίας.

Μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς με τις εξουσίες να επιβουλεύονται όπως ποτέ άλλοτε την καθημερινή μας πραγματικότητα…

…Μπορεί να είμαστε θλιμμένοι αλλά δεν χάνουμε το κέφι μας. Μπορεί να είμαστε οργισμένοι αλλά δεν χάνουμε την ψυχραιμία μας. Μπορεί να είμαστε απελπισμένοι αλλά κρατάμε αποστάσεις από την απόγνωση.

Είναι «δυνατοί» αλλά εύθραυστοι
Είμαστε «αδύνατοι» αλλά άθραυστοι

Είμαστε εδώ
Και είμαστε ακόμη στην αρχή

Άλλη δουλειά δεν έχετε από το να γεμίζετε την πόλη μπάτσους και τσιμέντο;

Εργάζομαι ως εξωτερικός υπάλληλος εταιρείας στο κέντρο της Αθήνας. Έχω συνηθίσει να βλέπω τους ελληνοκαοϋμπόηδες της αστυνομίας, με στολή ή χωρίς, να συμπεριφέρονται στο δρόμο λες και τους τον παραχώρησαν μαζί με την υπηρεσιακή τους ταυτότητα. Έχω δει πολλά από τα κατορθώματά τους, όμως αυτό που έχω πιο πρόσφατο θα ήθελα να το καταγγείλω γιατί είναι εξοργιστικό.

Βρισκόμουνα στην οδό Σκουφά (Κωλο-νάκι) με τη μηχανή και τακτοποιούσα φακέλους της δουλειάς μέσα στην τσάντα μου. Όση ώρα έκανα αυτό, αντιλήφθηκα κάποιον να έχει έρθει δίπλα μου και να με κοιτάζει λες και ήμουνα εξωγήινος. Γύρισα, τον κοίταξα και εγώ και τον ρώτησα αν θέλει κάτι. Χασκογέλασε ειρωνικά και μου απάντησε “ναι αμέ, να σηκωθείς να φύγεις από εδώ τώρα”. Ρώτησα “γιατί;” και η απάντηση που πήρα ήταν “γιατί έτσι γουστάρω, ασφάλεια” και λέγοντας αυτό σήκωσε το κάτω μέρος από το μπλουζάκι του και μου έδειξε μια θήκη που φορούσε στη ζώνη του, μέσα στην οποία ήταν ένα όπλο. Του εξήγησα ότι έτσι κι αλλιώς θα έφευγα, απλά τακτοποιούσα τα πράγματά μου. Μόλις το άκουσε αυτό, άρπαξε την τσάντα, την πέταξε στο πεζοδρόμιο και μου είπε “τότε θα φύγεις χωρίς την τσάντα”. Κινήθηκα προς την τσάντα για να τη μαζέψω, λέγοντάς του ταυτόχρονα ότι ήταν της δουλειάς μου και ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να συμπεριφέρεται έτσι. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε άλλος ένας, με παρόμοια ενδυμασία και ύφος, ρωτώντας τον πρώτο ελληνοκαοϋμπόυ “τι θέλει αυτός ο μαλάκας ρε;” για να λάβει την απάντηση “του λέω να φύγει και δε φεύγει”. Λες και είχα σκοπό να κατασκηνώσω στη Σκουφά. Μαζεύοντας τα πράγματά μου, κάνω να ανέβω στη μηχανή και τότε ο δεύτερος λέει “την τσάντα την έψαξες ρε, τι έχουμε πει” και χωρίς καν να κάνει τον κόπο να μου μιλήσει, άρχισε να τραβάει την τσάντα από τον ώμο μου. Τους είπα ότι διαμαρτύρομαι έντονα για τη συμπεριφορά τους και ότι δε θέλω να ανοίξουν την τσάντα, γιατί περιείχε έγγραφα της δουλειάς μου. “Είναι θέμα εθνικής ασφάλειας και επομένως κάτσε όπως είσαι να τελειώσουμε όμορφα και ωραία”, απάντησε ο δεύτερος, τραβώντας την τσάντα και κοιτώντας στο εσωτερικό της, για να αποφανθεί μέσα σε δευτερόλεπτα ότι “μπα, κάτι φακέλους έχει μέσα και κάτι χαρτιά”. Μάζεψα την τσάντα και πήγα να βάλω μπροστά στη μηχανή, όταν ο πρώτος ελληνοκαοϋμπόυ είχε μια αναλαμπή, λέγοντας “α, και τα χαρτιά σου να δούμε, άδεια και τα λοιπά”. Ανοίγω το τσαντάκι να βγάλω τα χαρτιά. Καταφτάνει ένα Smart με δύο κουστουμαρισμένους μέσα και ένα ελληνοκαοϋμπόυ σε μηχανή από πίσω. Αμέσως ο ένας ελληνοκαοϋμπόης πάει στο απέναντι πεζοδρόμο και ο άλλος με αφήνει, λέγοντάς μου “δώστα σ’αυτόν τα χαρτιά” και φωνάζοντας στο μηχανοκίνητο ελληνοκαοϋμπόυ “τα χαρτιά του, τσέκαρέ τον”. Τo Smart φεύγει, με τους δύο ελληνοκαοϋμπόηδες να τρέχουν από τα δύο πεζοδρόμια μαζί του. Ο μηχανοκίνητος σταματάει μπροστά μου, του δίνω τα χαρτιά, τα κοιτάει για λίγο βαριεστημένος και μου τα επιστρέφει. Του λέω, “γιατί όλη αυτή η φασαρία; με έχουν εδώ τόση ώρα, μου πετάξανε την τσάντα κάτω, μου δείχνουν τα όπλα τους, δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η συμπεριφορά” και μου απαντάει “φρουρά Κακλαμάνη, δουλειά σου εσύ, άλλη φορά να κυκλοφορείς με διαφανή τσάντα”. Και φεύγει προς την κατεύθυνση του Smart και των δύο ελληνοκαοϋμπόηδων.

υ.γ. το Smart δεν είχε πινακίδα, ενώ η πινακίδα του μηχανοκίνητου ήταν στραβωμένη προς τα πάνω.

Πηγή: athens.indymedia.org