Αναπόσπαστο κομμάτι του ευρωπαϊκού πολιτισμού επί περισσότερα από 1.000 χρόνια, οι Ρομά, «Τσιγγάνοι του μύθου, του έπους και της αξιοπρέπειας» όπως τους προσφωνούσε ο Λόρκα προσκυνώντας «έναν ελεύθερο λαό με μια τραγική αίσθηση ζωής», βρίσκονται ξανά στο στόχαστρο δυτικοευρωπαϊκών κυβερνήσεων που με τις σχεδιαζόμενες πολιτικές των διώξεων, των απελάσεων και του στιγματισμού παραβιάζουν κατάφωρα την ίδια την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
«Εστίες παρανομίας»
Η απόφαση της Γαλλίας να διαλύσει 300 παράνομους καταυλισμούς Ρομά ως «εστίες παράνομης διακίνησης ανθρώπων και εκμετάλλευσης παιδιών προς επαιτεία, πορνεία και έγκλημα», οι προωθούμενες απελάσεις «για λόγους εθνικής ασφαλείας», η ποινικοποίηση ολόκληρης της οικογένειας κι όχι μόνο του δράστη κάποιας παράβασης και οι δηλώσεις του γάλλου υπουργού Μετανάστευσης Ερίκ Μπεσόν περί στέρησης της γαλλικής υπηκοότητας σε Ρομά που διαπράττουν κάποιο έγκλημα (πρακτική που εφαρμόστηκε από το δωσίλογο καθεστώς Βισί κατά τη ναζιστική κατοχή της Γαλλίας) αποτελούν την πιο ακραία έκφραση ενός φαινομένου που πλήττει ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Τον τελευταίο χρόνο περισσότεροι από 10.000 Ρομά απελάθηκαν από τη Γαλλία, παρ’ ότι ως κάτοικοι της Ε.Ε. έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης. Η Γερμανία σχεδιάζει τα επόμενα χρόνια να απελάσει στο Κόσοβο 12.000 Ρομά, εκ των οποίων τα μισά είναι παιδιά και έφηβοι που μεγάλωσαν στη χώρα. Η Σουηδία έχει από τις αρχές του χρόνου απελάσει 50 Ρομά για επαιτεία, μολονότι η επαιτεία δεν είναι έγκλημα στη χώρα. Τον Ιούλιο στη Δανία απελάθηκαν 23 Ρομά, ενώ στο Βέλγιο 750 Τσιγγάνοι της ομάδας Vie e Lumiere εκδιώχθηκαν από τις φλαμανδικές περιοχές και βρήκαν προσωρινό καταφύγιο στη Βαλονία. Και η Βρετανία υιοθέτησε νομοθεσία που επιτρέπει την εκδίωξη εκατοντάδων οικογενειών Ρομά αλλά και νομάδων ταξιδευτών.
Πρόκειται για ελάχιστα πρόσφατα παραδείγματα που καταδεικνύουν πως οι Ρομά, η θεωρούμενη μεγαλύτερη εθνική μειονότητα της Ευρώπης με 10-12 εκατ. μέλη και παρουσία και στα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε., εξακολουθούν να είναι ανεπιθύμητοι σε μια Ευρώπη όπου, σύμφωνα με τη «Μοντ», ένας στους τέσσερις Τσιγγάνους είχε δεχθεί επίθεση, απειλή ή παρενόχληση.
Τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα που υιοθέτησαν δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις αφορούν διώξεις Ρομά από πρώην ανατολικές χώρες που μετακινήθηκαν δυτικά αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Μολονότι είναι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, φαίνεται πως γι’ αυτούς δεν ισχύει το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης που χαίρουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι πολίτες.
Υποκρισία από Ε.Ε.
Κι ενώ στην Ε.Ε. διανύουμε τη Δεκαετία για την Ενταξη των Ρομά (2005-2015), η Κομισιόν νίπτει τας χείρας της, δηλώνοντας πως δεν είναι ρόλος της να κρίνει ξεχωριστές περιπτώσεις Ρομά και είναι ευθύνη της κάθε κυβέρνησης η λήψη των σχετικών αποφάσεων.
Η Επιτροπή κατά του Ρατσισμού και της Αδιαλλαξίας του Συμβουλίου της Ευρώπης (ECRI) είχε ήδη προειδοποιήσει ότι η οικονομική κρίση θα συμβάλει στην έκρηξη του ρατσισμού και θα έχει άμεσο αντίκτυπο στον τσιγγάνικο πληθυσμό. Και ο Ντέιβιντ Μαρκ, επικεφαλής της Συμμαχίας Πολιτών Ρομά, επισημαίνοντας πως με τη σκόπιμη υπέρμετρη δημοσιότητα που δίνεται σε μεμονωμένα εγκλήματα που διαπράττουν Ρομά διαμορφώνεται το κατάλληλο προπαγανδιστικό υπόβαθρο για να στιγματιστεί το σύνολο των κοινοτήτων τους «Οι διώξεις δεν έχουν τέλος. Οι σημερινοί πολιτικοί χρησιμοποιούν ανάλογα στερεότυπα για να επιτύχουν τους πολιτικούς τους στόχους».
Πηγή: enet.gr