Μες στο καλοκαίρι (26 Αυγούστου 2010), σε μία μόνο συνεδρίαση, η κυβέρνηση ψήφισε τη δεύτερη κατά σειρά τροποποίηση του τρομονόμου ή «αντιτρομοκρατικού νόμου» του 2001 (η πρώτη τροποποίηση έγινε από την κυβέρνηση της ΝΔ το 2004), διευρύνοντας το πεδίο εφαρμογής του έτσι ώστε οποιασδήποτε μορφής αντίσταση απέναντι στο καθεστώς να θεωρείται τρομοκρατία. Ο συγκεκριμένος νόμος (3875/2010) έρχεται να χαρακτηρίσει ως τρομοκρατική πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα κάθε διαδήλωση, κατάληψη, φθορά ξένης περιουσίας – «αδικήματα» για τα οποία συχνά πυκνά παραπέμπονται συμμετέχοντες σε μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Μόνο που από δω και πέρα αυτοί θα παραπέμπονται ως τρομοκράτες.
Αφορμή για την επιπλέον «ενίσχυση» του τρομονόμου υπήρξε η κύρωση της σύμβασης του Παλέρμου του ΟΗΕ, που υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» εισήγαγε την έννοια της «τρομοκρατίας» και την όρισε ως βασικό εχθρό του σύγχρονου κόσμου. Μια σύμβαση που, αν και πέρασαν 10 χρόνια (ψηφίστηκε το 2000), καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έπαιρνε την ευθύνη της κύρωσής της.
Όμως, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν αρκέστηκε μόνο στην κύρωση της σύμβασης του Παλέρμου. Εισήγαγε και ένα δεύτερο τμήμα, στο οποίο κάνει σοβαρές τροποποιήσεις στην ποινική νομοθεσία και ιδιαίτερα στη λεγόμενη «αντιτρομοκρατική».
Εκτός από το ΠΑΣΟΚ τις διατάξεις ψήφισε και η ΝΔ, ενώ το ακροδεξιό ΛΑΟΣ τις καταψήφισε γιατί ζητούσε ακόμα σκληρότερη αντιμετώπιση τόσο του «εσωτερικού εχθρού», όσο και των μεταναστών.
Οι τροποποιήσεις στον τρομονόμο είναι οι εξής:
1. Έως τώρα τιμωρούνταν «όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) και επιδιώκει τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων». Το «και» αντικαταστάθηκε με «που». Έτσι, εξαλείφεται το υποκειμενικό στοιχείο του δόλου και αντικαθίσταται με το αντικειμενικό συλλογικό στοιχείο. Είναι αδιάφορο αν ο διωκόμενος ήθελε να διαπράξει ή διέπραξε κακουργήματα: Αρκεί που το ήθελε η οργάνωση… Το ελληνικό σύστημα δικαίου δεν περιλάμβανε μέχρι τώρα τον αντικειμενικό δόλο. Πλέον, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», εισάγεται και αυτός. Η συλλογική ευθύνη είναι πια αδίκημα και με το νόμο. Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά πόσο περατά είναι τα όρια αστικής δημοκρατίας και φασισμού.
2. Ως «τρομοκρατική» οργάνωση ορίζεται πλέον και αυτή που συγκροτείται για να διαπράξει πλημμελήματα (π.χ. παρακώλυση συγκοινωνιών, διακεκριμένη φθορά κ.ά.). Έτσι, οι συλληφθέντες μιας μαχητικής πορείας, στους οποίους κατά κανόνα αποδίδονται τέτοια αδικήματα, μπορούν κάλλιστα να δικαστούν ως «τρομοκράτες». Απλώς, τους επιφυλάσσεται μικρότερη ποινή σε σχέση με όσους διαπράττουν κακουργήματα. Το ίδιο ισχύει και για όποιον κατηγορηθεί ότι «διευθύνει» τέτοια ομάδα. Δικάζεται κι αυτός σαν «αρχηγός», αλλά με μειωμένη ποινή (ο «διευθύνων» ομάδα που συστήθηκε για να διαπράξει κακουργήματα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 10 ετών).
3. Ο κύκλος των μελών μιας οργάνωσης διευρύνεται επίσης με τους συμπαθούντες και όσους κατά την κρίση του δικαστηρίου υποβοηθούν την τέλεση πράξεων που ο νόμος ονομάζει κακουργηματικές. Τώρα –και με το νόμο πλέον– η υποβοήθηση της αντίστασης στο καθεστώς της Κυριαρχίας είναι κακούργημα. Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος προβλέπει πως «όποιος παρέχει ουσιώδεις πληροφορίες ή υλικά μέσα, με σκοπό να διευκολύνει ή να υποβοηθήσει τη διάπραξη κακουργηματικών πράξεων, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών»! Μάλιστα, ο νέος νόμος διευκρινίζει ρητά ότι αυτή η κατηγορία απευθύνεται «ανεξάρτητα από τη διάπραξη οποιουδήποτε εγκλήματος από τα αναγραφόμενα στην παρ. 1»! Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι, αν φωνάξεις σε μία ομάδα διαδηλωτών («τρομοκρατών» με την ορολογία της Εξουσίας) «Προσέξτε, από ‘κεί έρχεται η αστυνομία», αν προσφέρεις σε κάποιον μία χειρουργική μάσκα ως προστασία από τα δακρυγόνα, αν προσφέρεις στέγη ή οποιαδήποτε βοήθεια σε όποιον αγωνίζεται εναντίον αυτού του συστήματος (τον οποίον η Εξουσία έχει βαφτίσει τρομοκράτη), κινδυνεύεις να βρεθείς στη φυλακή μέχρι και 10 χρόνια ως συνεργός τρομοκρατών!
4. Εισάγεται πλέον, δίπλα στη συμμετοχή σε «δομημένη οργάνωση» (κατηγορία γνωστή κι ως «σύσταση συμμορίας»), το αδίκημα της απειλής. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα επέρχεται τροποποίηση σύμφωνα με την οποία «όποιος απειλεί σοβαρά με την τέλεση του κατά την παρ. 1 εγκλήματος, και έτσι προκαλεί τρόμο, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών». Τα όρια της αυθαιρεσίας εκτείνονται πλέον στο άπειρο, καθώς ευθέως διώκεται το φρόνημα και η πρόθεση τέλεσης εγκλήματος. Κι αφού η Εξουσία κατονομάζει, ανοιχτά και με το νόμο πλέον, σαν έγκλημα και τρομοκρατία οποιασδήποτε μορφής αντίσταση εναντίον της, πρακτικά η ανακοίνωση μιας διαδήλωσης ή μιας κατάληψης μπορεί να θεωρηθεί ότι προκαλεί τρόμο, και άρα οι διοργανωτές είναι δυνατόν να συλληφθούν και να οδηγηθούν στη φυλακή, υπαγόμενοι στον τρομονόμο!
5. Για να κατοχυρώσουν καλύτερα τη διεύρυνση του κύκλου των «υπόπτων», καταργούν τη διάταξη του νόμου του 2004 που έλεγε ότι «δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη η τέλεση ενός ή περισσότερων από τα εγκλήματα των προηγούμενων παραγράφων, αν εκδηλώνεται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτού ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας […] ή αποσκοπεί στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας ή άλλου δικαιώματος». Η διάταξη αυτή θεωρητικά απέτρεπε τη δίωξη του φρονήματος και της ανοιχτής πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, ωστόσο ουσιαστικά όλα υπάγονταν στην κρίση του εκάστοτε δικαστηρίου. Σήμερα, με την κατάργηση του συγκεκριμένου άρθρου της διάταξης αυτής, καταργούνται ακόμα και τα προσχήματα.
Τυχαία γίνεται λόγος για χούντα;
6. Με τον προηγούμενο τρομονόμο το δικαστήριο δεχόταν ανώνυμες μαρτυρικές καταθέσεις, αλλά ήταν υποχρεωμένο να αποκαλύψει στον κατηγορούμενο το όνομα του μάρτυρα, εφόσον ο κατηγορούμενος ή κάποιος διάδικος το ζητούσε. Η δυνατότητα αυτή πλέον αφαιρείται, αφού το δικαστήριο μπορεί να αρνηθεί το αίτημα αυτό εφόσον αιτιολογήσει γραπτά τους λόγους της άρνησης. Πρακτικά η αλλαγή αυτή μπορεί να στείλει σε πολυετείς καθείρξεις κατηγορουμένους για «τρομοκρατία» με βάση καταθέσεις ανθρώπων τους οποίους δεν θα δουν και δεν θα ακούσουν ποτέ διά ζώσης, ώστε να μπορούν να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς τους. Το μέτρο αυτό ξεπερνά και τον πιο σκληρό και αρρωστημένο ολοκληρωτισμό!
Η αντίσταση αποκαλείται τρομοκρατία, διώκεται ως κακούργημα με τη συνδρομή αόρατων μαρτύρων, που, αν το δικαστήριο αρνηθεί να αποκαλύψει την ταυτότητά τους, δε θα μάθουμε ποτέ αν πραγματικά υπήρξαν, ή κι αν υπήρξαν τι σχέση (δεν) είχαν με την υπόθεση. Επιπλέον, θα μπορούν να φυγαδεύονται στο εξωτερικό. Ικανοποιείται έτσι ένα πάγιο αίτημα των αμερικανικών διωκτικών υπηρεσιών και κατασταλτικών μηχανισμών για τη χρήση «ανώνυμων πληροφοριοδοτών», κατά τα αμερικανικά πρότυπα, δηλαδή πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών! Είναι εμφανής η τάση ομογενοποίησης της καταστολής της υπερεθνικής Εξουσίας, αλλά και της ολοκληρωτικής κοινωνίας που αυτή ετοιμάζει.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η κύρωση της σύμβασης του Παλέρμου προδικάζει τη λήψη και άλλων κατασταλτικών μέτρων, όπως, π.χ., η σκλήρυνση του καθεστώτος κράτησης των καταδικασθέντων για «τρομοκρατία». Για παράδειγμα, το άρθρο 11 παρ. 4 της σύμβασης προβλέπει διαφορετικό καθεστώς για την προσωρινή ή υφʼ όρων απόλυση καταδικασθέντων για τέτοια αδικήματα. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι «κάθε κράτος-μέρος διασφαλίζει ότι τα δικαστήριά του ή άλλες αρμόδιες Αρχές λαμβάνουν υπόψη τη βαρύτητα των αδικημάτων που καλύπτονται από τη Σύμβαση αυτήν, όταν εξετάζουν το ενδεχόμενο προσωρινής ή υφʼ όρων απόλυσης προσώπων που έχουν καταδικαστεί για τέτοια αδικήματα».
Δεν είναι καθόλου άσχετη η φασιστική τροπολογία για την καταστολή της απεργίας των φορτηγατζήδων υπό τον τρομονόμο-3, που ψηφίστηκε εν κρυπτώ μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, η κυβέρνηση μετατρέπει σε κακουργήματα (με ποινές άνω των τριών ετών) τη μη συμμόρφωση σε απόφαση επίταξης και την παρακώλυση συγκοινωνιών.
Προληπτικά το κράτος θέλει να σπείρει τον τρόμο για να παραλύσει τις αντιστάσεις μας, μπροστά στον κίνδυνο να βρεθεί ο καθένας στη φυλακή με κατηγορίες «τρομοκράτη»…
Κατασταλτικά θα λειτουργήσει όταν αρχίσουν να εκδηλώνονται οι πρώτες μαχητικές αντιδράσεις. Μπάτσοι, εισαγγελείς και δικαστές ξέρουν να στέκονται στο ύψος τους σε αυτές τις περιστάσεις. Αυτοί που πάσχισαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου με τις καταδίκες Κορκονέα–Σαραλιώτη, αυτοί που δεν δίστασαν να τσουβαλιάσουν με την κατηγορία «μελών τρομοκρατικής οργάνωσης» ανήλικα παιδιά στη Λάρισα τον Δεκέμβρη του 2008, δεν θα διστάσουν να τσουβαλιάσουν ακόμα περισσότερους προς παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Όλα αυτά πέρασαν κρυφά, με την πλήρη αποσιώπηση του γεγονότος από τα καθεστωτικά μέσα «ενημέρωσης». Τα μίντια για μία ακόμη φορά έδειξαν ποιος είναι ο ρόλος τους. Οι ελάχιστοι δημοσιογράφοι του αστικού Τύπου που ανέφεραν το γεγονός, επέκριναν την κυβέρνηση για «βιαστικό και αθόρυβο» πέρασμα των διατάξεων και «ανεπαρκείς διαβουλεύσεις με τους πολίτες», ενώ δεν παρέλειψαν να δουν κάποιες «ευνοϊκές ρυθμίσεις» και να κάνουν λόγο για «ασφαλιστικές δικλείδες» στον προηγούμενο τρομονόμο… Ουσιαστικά, δηλαδή, εγκαλούν την κυβέρνηση για λανθασμένο χειρισμό του ζητήματος, συμφωνώντας με την πλειονότητα των διατάξεων, πόσω μάλλον με το γενικότερο πλαίσιο του νόμου!
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα νόμο για το γενικό καλό, που έπεσε εξ ουρανού, όπως προφανώς φαντασιώνονται κάποιοι φιλελεύθεροι αστοί. Η προσθήκη των κατασταλτικών αυτών διατάξεων έχει εξήγηση και αιτίες – που δεν περιμένουμε, βέβαια, απ’ αυτούς να αγγίξουν.
Αποτελούν κινήσεις θωράκισης του κατασταλτικού οπλοστασίου του κράτους ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό». Αποτελούν μία πρώιμη προετοιμασία της ολοκληρωτικής δημοκρατίας απέναντι στις διαφαινόμενες κοινωνικές εκρήξεις. Ενισχύεται κι άλλο το νομικό πλαίσιο της καταστολής και εναρμονίζεται με τα πρότυπα της Αυτοκρατορίας.
Επιχειρείται η παγίωση της αλλοίωσης του περιεχομένου εννοιών σύμφωνα με τα πρότυπα και τα συμφέροντα της Κυριαρχίας (π.χ. η αντίσταση προπαγανδίζεται και ποινικοποιείται σαν «τρομοκρατία», η σκέψη σαν «απειλή» κ.ο.κ.). Επιχειρείται ο εθισμός της ανθρώπινης σκέψης σε αυτήν την καινούργια χρήση εννοιών. Επιχειρείται με μηχανιστικό και φασιστικό τρόπο η διάρρηξη όλων των δεσμών αλληλεγγύης, ο εκφοβισμός όλης της κοινωνίας και η επιβολή της κοινωνίας του τρόμου.
Πηγές
actionforliberty.wordpress.com
www.eksegersi.gr/article.php?article_id=5888&pos=4&cat_id=48