Category: Υλικό

Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 73

Η πρώτη Εκδοση του1979 

DOWNLOAD

Πρόκειται για την πρώτη έκδοση από την Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πολιτών που έγινε το Νοέμβρη του 1979. Μοιράσθηκε χέρι με χέρι.

Αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο… γραμμένο με την ψυχή και το αίμα των εξεγερμένων από τη βάση.

Δεν αποτελεί ιστορικό κειμήλιο της λήθης αλλά της μνήμης και του αγώνα.

Προβάλει την αληθινή εικόνα, αυτή που τεχνηέντως χρόνια τώρα κρύβουν, γιατί τους χαλάει τα σχέδια της κάθε γιορτής.

Καταγράφει από τη βάση και από τους δρόμους, τα όσα διαδραματίσθηκαν το Νοέμβρη του 1973 και τα όσα ακολούθησαν.

Είναι χρέος μας και καθήκον μας στο όνομα της αντι-πληροφόρησης να φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί…

…η ιστορία έχει γραφτεί και κανείς δεν μπορεί να την ξαναγράψει παραχαράσσοντας την…

 

Υ.Γ Για να μην ξεχάσουμε ποτέ και ολους/ες αυτούς/ες που ΔΕΝ ήταν στο Πολυτεχνείο το 73 και άφησαν να γίνει ότι έγινε.

Για όλους όσοι μας κοροϊδεύουν και γιορτάζουν και τιμούν το Πολυτεχνείο όπως ακριβώς στις «εθνικές επετείους» με στεφάνια, τυμπανοκρουσίες, γαρίφαλα, σουβλάκια και πολιτικά ψεύδη και καπηλεύσεις…αλλά τότε εκείνη τη νύχτα του 73 όλοι αυτοί ΔΕΝ ήταν εκεί, αλλά μέσα στα σπίτια τους, κλειδαμπαρωμένοι πίσω από τα παράθυρα τους.

Γιατί ίσως, αν ολοι αυτοί/ες ήταν μέσα και γύρω από το Πολυτεχνείο και όχι πίσω από τα κατεβασμένα ρολά και τα κλειστά παράθυρα… να μην είχε γίνει η εισβολή και το μακελειό.

για τη μεταφορά

κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

Όταν η δημοκρατία

υποτάχθηκε στο χρέος

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος  Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως  o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.

Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.

Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.

Σε αυτή την προσπάθειά ζητάμε τη βοήθειά σου. Οι δημιουργοί του DEBTOCRACY εργάστηκαν αφιλοκερδώς αλλά τα έξοδα ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες ευρώ. Προκειμένου να αποφύγουμε κάθε είδους εξαρτήσεις απευθυνόμαστε σε συνδικάτα και εργατικές ενώσεις. Κυρίως όμως απευθυνόμαστε σε πολίτες που θέλουν να γίνουν συμπαραγωγοί. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή  ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ, καταθέτοντας όσα χρήματα επιθυμείς μέσω Paypal ή σε τραπεζικό λογαριασμό. Όσοι το επιθυμούν θα αναφέρονται ως συμπαραγωγοί.

O Αρης Χατζηστεφάνου είναι δημιουργός της εκπομπής Infowar στο Ρ/Σ Σκάι και αρχισυντάκτης του Thepressproject.gr

H Κατερίνα Κιτίδη είναι αρχισυντάκτρια του tvxs.gr και του τηλεοπτικού Infowar.

 

@ Vimeo

[vimeo]http://vimeo.com/22036773[/vimeo]


@ Dailymotion

[dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/xhztyb_debtocracy_shortfilms#from=embed[/dailymotion]

 

Download @ Rapidshare

Download DEBTOCRACY

Ένα τραγούδι για τους 300 μετανάστες εργάτες απεργούς πείνας

«Νερό κι αλάτι»

 

«…Για τους δικούς σου, από την ώρα που φεύγεις μετανάστης είσαι ήδη σαν νεκρός, στρώνουν κάθε βράδυ τραπέζι κι εσύ λείπεις. Τους είπα να με κλάψουν 40 μέρες, κι αυτό ήταν. Κι εμείς αν πεθάνουμε, θα κοιμόμαστε για πάντα ήσυχοι. Όμως, αυτοί που δε μας δίνουν μια σφραγίδα δε θα κοιμούνται ήσυχοι ποτέ. Θέλω να πω και μια κουβέντα στους Έλληνες φίλους που έκανα: μπήκατε στην καρδιά μου. Ζήσαμε ευτυχισμένοι. Και σε όλους αυτούς που μας φέρθηκαν άσχημα, μας έφαγαν λεφτά: σας τα χαρίζω, σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Αντίο σας».
Χασάν.
Ένας από τους 300 εργάτες μετανάστες απεργούς πείνας.

Σαράντα μέρες κλάψε με πατέρα,
ρημάξανε τον τόπο μας, θα φύγω.
Ανθρώπινη ζωή θα πάω να χτίσω,
τους φράχτες και τις νάρκες θ’ αψηφήσω.
Στη φτώχεια που γεννήθηκα η ανάγκη με παιδεύει.
Αδιέξοδες οι μέρες μου κι οι νύχτες μου συντρίμμια.

Δουλέμποροι σταθήκανε μπροστά μου,
σε μαύρα σαπιοκάραβα με ρίξαν.
Με φόρτωμα της γης τους κολασμένους
στα άγρια τα πελάγη ξανοιχτήκαν.
Στο κύμα που λυσσομανά η ανάσα μας κομμένη,
να κρέμεται απ’ το βλέμμα μας μια τόση δα ελπίδα.

Σε τούτα εδώ τα χώματα που ήρθα,
στ’ αμπέλια, στις ελιές, μέσα στους κάμπους
αβγάτιζα το βιος του αφεντικού μου,
φωνή δεν είχα, μαύρη η δουλειά μου.
Κλεισμένος σ’ εργοτάξια, θαμμένος σε υπόγεια,
να τρέφονται απ’ τη σάρκα μου αχόρταγα θηρία.

Νερό κι αλάτι, 300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης, πριν με μετρήσει η ζυγαριά να αργοσβήνω, πολεμώντας.

Ο ιδρώτας μου κυλούσε μες στις πόλεις,
σε δρόμους, εργοστάσια, ναυπηγεία.
Τα χέρια μου πληγιάζαν στους χειμώνες
που μάτωνα για ξένα μεγαλεία.
Και στήριγμα στους γέροντες που απόβλητοι σωπαίναν.
Στο άδειο προσκεφάλι τους μια στάλα από φροντίδα.

Αυτοί που νόμιμα μ’ απομυζούσαν
λαθραία ονομάσαν τη ζωή μου,
να ιδρώνω, να κοπιάζω, να παράγω,
μα δίκιο να μη βρίσκω στο κελί μου.
Και τρέμω τα τσιράκια τους που με παραφυλάνε.
Γυρεύω τα αδέρφια μου, τους ντόπιους τους εργάτες.

Νερό κι αλάτι, 300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης, πριν με μετρήσει η ζυγαριά να αργοσβήνω, πολεμώντας.

Ο θάνατος πια δε θα με τρομάξει,
πεθαίνω τώρα πλάι σε συντρόφους.
Πατρίδα μου είναι η σφιχτή γροθιά μου
κι ο αγώνας για της τάξης μου τα δίκια.
Ζωή να χτίσω πάλεψα κι αυτοί με πολεμάνε.
Αυτοί που όλο το μόχθο μας δικό τους τον κρατάνε.

Νερό κι αλάτι, 300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης, πριν με μετρήσει η ζυγαριά να αργοσβήνω, πολεμώντας.

Αντίο σας.

Αμπντούλ, Νορντίν, Αχμέντ,                          Εργάτη μετανάστη
Χαμίντ, Χασάν.                                           αδερφέ μου.

ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ
24/2/2011

Download

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Jx3cyo31zAs[/youtube]