Καλή συντρόφια με τον Κανέλο να ‘χεις Σαν-Παπιέ

Μια ενδιαφέρουσα φράση. Που αναφέρεται άραγε;

Τι σημαίνει;

Ποια είναι τα κρυφά νοήματα που θέλει να πει ο ποιητής;

Ή δεν είναι καν κρυφά;

Δεν χρειάζεται να είναι…

Ποια είναι αυτή η χαραμισμένη ζωή στην οποία αναφέρεται;

Και γιατί την έχουμε αποδεχτεί κιόλας;

   Εδώ και χρόνια από όταν πρωτοθυμάμαι τον εαυτό μου να κάνει σκέψεις γύρω από το μέλλον πάντα αγχωνόμουν. Κάποιες από τις παραμέτρους που έπρεπε να υπολογίσω για την επίλυση του προβλήματος «το μέλλον μου» έλειπαν. Ήταν υπερβολικά θολές και όσο και αν προσπαθούσα να τις βρω δεν τα κατάφερνα. Πάντα στην ιδέα ότι θα περάσει ο καιρός και δεν θα έχω ζήσει τη ζωή μου με κυρίευε ένας ανεξήγητος φόβος. Στο σχεδιάγραμμα που μου είχαν δώσει για σπουδές, δουλειά και οικογένεια δεν έβγαζα άκρη…

Και ο φόβος παρέμενε…

Κάθε φορά που κυλούσαν οι δείκτες του ρολογιού κυλούσε και ο φόβος μου για μια χαραμισμένη ζωή…

Πρόσφατα τόλμησα να κάνω μια απρόσμενη σκέψη..

Ότι το πρόβλημα μου δεν είναι ο φόβος..ότι το πρόβλημα μπορεί να είναι σε εκείνο το σχεδιάγραμμα και όλα αυτά που συνεπάγεται..

Αν σκεφτόμουν τη ζωή μου χωρίς αυτό, και ήμουν ελεύθερη να τη ζήσω ο φόβος ξαφνικά έπαυε να υπάρχει..Γιατί πλέον θα τη ζούσα! Με το δικό μου πρόγραμμα και όχι με κάποιο που μου επέβαλαν..Περίεργο..

   Δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω στη ζωή μου. Υπέθεσα ότι θα το άφηνα στην τύχη και αυτή θα με βοηθούσε να πάρω το σωστό δρόμο. Ακόμα το υποθέτω και το ελπίζω. Να ήταν αυτό το τυχερό μου. Θυμάμαι όταν έπρεπε να επιλέξουμε τις σχολές στις οποίες θα κάναμε αίτηση κάποιοι καθηγητές μας έλεγαν να επιλέξουμε ένα επάγγελμα που μας αρέσει και οι περισσότεροι μας έλεγαν να βρούμε ένα επάγγελμα με καλά λεφτά που να μην έχει κορεστεί ακόμα. Όσο για τους γονείς δεν το συζητώ. Πάντα πρώτα στις προτιμήσεις σε κάθε οικογένεια ήταν να γίνεις παιδί μου γιατρός,δικηγόρος, δάσκαλος. Αυτά είναι βλέπεις τα επαγγέλματα με κύρος!

Μα τι είναι αυτό το κύρος; Σχετίζεται με τα φακελάκια των γιατρών στα νοσοκομεία;  Ίσως με την εκπροσώπηση «αθώων» πελατών με μεγάλες τσέπες στα δικαστήρια; Ή μήπως με τους δασκάλους που χωρίς να έχουν καν την απαραίτητη εκπαίδευση μπαίνουν στα σχολεία και πλάθουν στα τρυφερά μυαλά των παιδιών  διεστραμένες και πάνω από όλα φιλελεύθερες ιδέες όπως «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι»; Επαγγέλματα με κύρος σου λέει μετά. Εγώ προσωπικά πιο πολύ κύρος και αξιοπρέπεια βλέπω στους υδραυλικούς…

   Το φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία που σου ζητάν να αποφασίσεις τι θέλεις να γίνεις είναι να μη ξέρεις τι θέλεις. Έτσι πας στην τύχη! Και ό,τι κάτσει! Ραντεβού στα τυφλά με την μοίρα! Να υπήρχε άραγε κάποιος τρόπος να κάνω ένα τεστ δεξιοτήτων και να μου πουν τι επάγγελμα μου ταιριάζει ανάλογα με τον χαρακτήρα μου και τις κλίσεις μου.. Ούπς! Το ξέχασα! Υπάρχει! Ένα μικρό πρόβλημα μόνο. Δεν υπάρχει στα σχολεία δωρεάν όπως θα έπρεπε. Μόνο αυτός που θα το ανακαλύψει  από τον ειδικό οργανισμό και θα δώσει και το ανάλογο αντίτιμο μπορεί να μάθει τι του ταιριάζει σαν επάγγελμα..Δεν πειράζει. Εγώ δεν στενοχωριέμαι που δεν τον ήξερα ή δεν διέθετα τα λεφτά. Έτσι και αλλιώς τι να μου πουν μερικές σελίδες χαρτί. Μπορεί να με βοηθούσαν μπορεί και όχι. Καλά θα ήταν όμως να είχα και την επιλογή. Αλλά έτσι είναι η ζωή..Πρώτο δείγμα αποδοχής.

Με τα πολλά τα καταφέρνεις! Μπαίνεις στο πανεπιστήμιο. Ήρθε η ώρα να ανοίξει το μυαλό. Ο αριθμός των μαθημάτων απίστευτος. Πόλλά από τα οποία είναι εντελώς άχρηστα με ατο αντικείμενο μου, αλλά υπάρχουν γιατί ο καθηγητής θέλει να συμπληρώσει ώρες για να πάρει καλό μισθό.-Επάγγελμα με κύρος. Την ικανότητα ορισμένων καθηγητών να διδάξουν ούτε καν τη σχολιάζω. Την αντικειμενικότητα με την οποία φέρονται στους φοιτητές θα τη σχολιάσω. Είναι μαγική! Είδα φοιτητές που ασχολούνταν με κόμματα και χρωστούσαν τα μισά μαθήματα της σχολής στο τελευταίο έτος, να παίρνουν πιο νωρίς πτυχίο από μένα! Αξιοκρατεία! Είναι όλοι τους μάγοι εκτός από μένα; Ε αφού δεν είμαι τι μπορώ να κάνω. Έτσι είναι η ζωή. Δεύτερο δείγμα αποδοχής.

Όταν με το καλό καταφέρνω και παίρνω πτυχίο ήρθε η ώρα της αναζήτησης επαγγέλματος. Καθώς λένε πως το σχολείο είναι μικρογραφία της κοινωνίας έμαθα καλά την αξιοκρατεία και όπως το περίμενα την συναντώ σε κάθε φάση της καθημερινής μου ζωής. Πρέπει όμως να το αποδεχτώ γιατί δεν έχω άλλη επιλογή. Πρέπει να δουλέψω για να ζήσω.

Αν καταφέρω και βρω δουλειά πρέπει να ανεχτώ κάθε καταπίεση και δείγμα αξιοκρατίας και δικαιοσύνης. Η πληρωμή μου στο τέλος του μήνα θα είναι η λύτρωση μου. Ακόμα και αν τα λεφτά δεν αρκούν πια ούτε για τις βασικές ανάγκες. Αλλα δεν πειράζει εγώ δεν τρώω και κάθε μέρα, δεν έχω και οικογένεια να θρέψω. Αν θελήσω να βγάλω τα πολλά λεφτά θα πρέπει να μπω και εγώ στο κόλπο. Να γίνω ένας από αυτούς. Να καταπιέζω και να πατήσω πάνω στη δυστυχία των άλλων για να μπορέσω να κάνω διακοπές σε εξωτικά νησιά..

Ωστόσο, αν εγώ δεν είμαι έτσι; Αν δεν με απασχολεί να γίνω πλούσια, αλλά απλά να ζω; Τότε δουλεύω τα κανονικά ωράρια μου και ίσως και υπερωρίες και δε μιλάω. Όταν πάω σπίτι μου θα ξεκουραστώ. Πολλές φορές από την πίεση και την καταπίεση ξεσπάω στα κλάματα. Νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο. Αλλά δεν πειράζει τουλάχιστον πληρώνομαι. Με τα λεφτά μου μπορώ πλέον να ζήσω τη ζωή μου. Πότε όμως; Μετά από τις ώρες ψυχολογικής και σωματικής κούρασης δεν έχω το κουράγιο να κάνω τίποτα. Κάθομαι μπροστά στη τηλεόραση μου. Θα ζήσω αύριο δεν πειράζει. Ίσως πάω μια βδομάδα διακοπές όταν μου δώσουν άδεια. Εκεί θα γλεντήσω με τη ψυχή μου. Θα ζήσω τη ζωή μου μια ολόκληρη βδομάδα. Έτσι είναι η ζωή τι να κάνω. Τρίτο δείγμα αποδοχής.

 Έτσι θα περάσουν τα χρόνια θα φτάσω εκεί κάπου στα 60 γερή και δυνατή, δεν θα έχω πάρει ακόμα σύνταξη, αλλά δεν πειράζει! Όσο αναπνέω ζω-δουλεύω και η δουλειά είναι χαρά άρα ας πεθάνω δουλεύοντας. Να πάω χαρούμενη δηλαδή όχι τίποτα άλλο!

Κοιτάω πίσω στα χρόνια που πέρασαν Βλέπω λύπες χαρές και λύπες. Περίεργο. Συνήθως ήμουν δυστυχισμένη. Μα γιατί;

Όλα αυτά τα πράγματα τα οποία αποδέχτηκα μου έφαγαν τη ψυχή σιγά σιγά. Μια ζωή χαραμισμένη όπως έλεγε και η αρχική φράση.

Ζούμε σε έναν κόσμο που μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Παρά μόνο να αποδεχτούμε την αδικία, την εκμετάλλευση και τη σκλαβιά. Κέντρο όλων είναι το χρήμα. Και το έχουμε αποδεχτεί. Η απανθρωπία είναι πλέον πιο φυσιολογική από την ανθρωπιά. Τι ενδιαφέρον που θα ήταν όμως να ζούμε σε μια κοινωνία που κέντρο της είναι ο άνθρωπος.

Μια κοινωνία όπου δεν θα είμαι απλά ένας τροχός σε ένα άρμα που κάνει τους πλούσιους πιο πλούσιους και τους φτωχους πιο φτωχούς.

Υπάρχει και αυτή η επιλογή..Υπάρχει…

Πηγή: Yiota M.

18 ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΑΜΕΣΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ (DDC) ΤΗΣ GREENPEACE

Δυο λόγια για το DDC

Στο τμήμα άμεσου διαλόγου της GREENPEACE, απασχολούνται εργαζόμενοι, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με το να βρίσκουν οικονομικούς υποστηρικτές για την οργάνωση. Υπό αυτήν την έννοια, για μια οργάνωση η οποία έχει ως σημαία της την οικονομική της ανεξαρτησία, το πόστο αυτό είναι και το πιο νευραλγικό, αφού είμαστε στην ουσία εμείς αυτοί οι οποίοι φέρνουμε λεφτά στην GREENPEACE, για να κάνει ό,τι κάνει και να είναι η μεγαλύτερη περιβαλλοντική οργάνωση στην Ελλάδα. Παρʼόλα αυτά, η τακτική της οργάνωσης εδώ και δέκα χρόνια απέναντι στους εργαζομένους του άμεσου διαλόγου μπορεί να συνοψιστεί στα εξής βασικά σημεία. Οι εργαζόμενοι στο DDC αποτελούν το φθηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό το οποίο μάλιστα δουλεύει και στις πιο αντίξοες συνθήκες εργασίας σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζομένους. Σε όλα αυτά τα χρόνια, ελάχιστοι παρέμειναν πάνω από λίγους μήνες αφού από τη μια είχαν να κάνουν με την ολοένα και αυξανόμενη πίεση για αποτελέσματα κι από την άλλη με την τακτική της εργοδοσίας να διώχνει κόσμο, πάνω στο δίμηνο, αφού πρώτα τον έχει εξαντλήσει σε κάθε επίπεδο. Παρατηρώντας δηλαδή σε βάθος χρόνου την εργοδοτική πολιτική της GREENPEACE θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως ένα χρονικό διαρκών απολύσεων, γεγονός το οποίο μπορούσε να επιτευχθεί εύκολα από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι στο DDC είναι αφενός οι χειρότερα αμειβόμενοι αλλά και οι μοναδικοί ανασφάλιστοι τόσο σε σύγκριση με τους υπόλοιπους του γραφείου, όσο και σε σύγκριση με τα αντίστοιχα DDC της οργάνωσης διεθνώς. Μιλάμε λοιπόν για μια μαύρη εργασία με ωρομίσθιο της τάξης των 4,5 ευρώ για τις ώρες που είμαστε στο δρόμο και 3,5 ευρώ για τις ώρες γραφείου χωρίς να δικαιούμαστε στοιχειώδη πράγματα, όπως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένσημα κλπ.

Την ίδια στιγμή, η οργάνωση φρόντιζε να μας υπενθυμίζει τον επαγγελματισμό της απέναντί μας, προσφέροντάς μας απλόχερα προϊσταμένους, εντολές, νόρμες παραγωγικότητας, αυξανόμενες απαιτήσεις στόχων και διαρκή επιτήρηση ώστε να πιάνουμε το budget του κάθε μήνα. Ιστορικό διεκδικήσεων Συνειδητοποιώντας τη θέση στην οποία βρισκόμαστε οι εργαζόμενοι στο τμήμα άμεσου διαλόγου, αποφασίσαμε από τις αρχές Μαρτίου 2010 να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας τα καθημερινά μας κοινά προβλήματα και να αναζητήσουμε με τρόπο συλλογικό τη λύση. Φυσικά τα εμπόδια ήταν πολλά. Ένα πρώτο είναι η αντίληψη που επικρατεί γενικώς και η οποία βλέπει αυτούς που δουλεύουν στην ομάδα άμεσου διαλόγου ως εθελοντές ή στην καλύτερη ως “τα παιδάκια με τα πορτοκαλί μπλουζάκια”. Ένα δεύτερο ήταν η ευκολία με την οποία μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να μας διώξουν αφού δεν υπήρχε καμιά γραπτή σύμβαση εργασίας. Τέλος, ήταν ότι ήδη πολύς κόσμος είχε φτάσει στα όρια των αντοχών του, σε ότι αφορά την παραμονή του στη δουλειά.

Έπειτα από αρκετές μεταξύ μας συζητήσεις αποφασίσαμε τελικά να μείνουμε και να διεκδικήσουμε από κοινού ό,τι μας αντιστοιχούσε, τόσο για μας, όσο και για τους υπόλοιπους που θα έρχονταν στο τμήμα μετά από μας. Έτσι, η πρώτη μας κίνηση ήταν να ζητήσουμε ένα ραντεβού με τον διευθυντή και όποιον άλλον αρμόδιο με σκοπό να ζητήσουμε τα εξής: γραπτή σύμβαση εργασίας (στη βάση της σχετικής υπουργικής απόφασης που ορίζει τα μισθολογικά εργαζομένων σε ΜΚΟ), ασφάλιση, ένσημα, τήρηση ωραρίου και αποζημίωση δύο πρόσφατα απολυμένων. Στο ραντεβού που ακολούθησε (Μεγάλη Τετάρτη) λάβαμε τη δέσμευση ότι θα υπάρξει επόμενο ραντεβού στο οποίο θα συζητήσουμε πάνω σε ένα προσχέδιο σύμβασης εργασίας, το οποίο θα μας φέρνανε και πάνω στους εξής άξονες: διάρκεια σύμβασης, απαιτήσεις από πλευράς εργοδοσίας για τους στόχους, μισθολογικό,ασφάλιση, ένσημα.

Τη Δευτέρα 5 Απριλίου έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ενώ οι άξονες της συζήτησης ήταν καθορισμένοι από πριν, οι συνολικά τέσσερις υπεύθυνοι που παρήλασαν από μπροστά μας θέλησαν να μας κάνουν σεμινάριο για τα οικονομικά της οργάνωσης και γιατί είναι αδύνατο να ικανοποιήσουν τα αιτήματά μας. Μόλις δηλώσαμε ότι δεν ήρθαμε για να συζητήσουμε για τα οικονομικά της οργάνωσης κι ότι δεν είμαστε ούτε πληρωνόμαστε για οικονομικοί διευθυντές, άρχισε από το μέρος τους ο εμπαιγμός: « – Ξέρετε τί είναι η σύμβαση έργου εσείς; – Αν σας κάνουμε σύμβαση θα παίρνετε λιγότερα από ό,τι τώρα», οι ειρωνείες: « – Άντε βγείτε στην αγορά εργασίας να δείτε πώς είναι τα πράγματα », οι απειλές: « – Αν συνεχίσετε με αυτό το βιολί θα απολυθείτε όλοι», που είχαν ως κατάληξη την αξιομνημόνευτη δήλωση: « Ή κάθεστε με τους όρους που σας έχουμε πει και δεν ξανανοίγετε αυτό το θέμα ή έχετε το αναφαίρετο δικαίωμα να παραιτηθείτε. Άλλη επιλογή δεν υπάρχει.» Εδώ να σημειώσουμε ότι την ίδια μέρα (5 Απρίλη) είχαν ξεκινήσει τη δουλειά έξι νέα άτομα τα οποία είχαν προσληφθεί τις προηγούμενες μέρες. Εμείς από την πλευρά μας, προτάσσοντας τη θέλησή μας να μείνουμε και θεωρώντας αυτονόητο ότι κανείς δεν μπορεί να μας κλείσει το στόμα κάναμε την ίδια μέρα καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και πήγαμε την επόμενη το πρωί στη δουλειά για να μας πουν πού δουλεύουμε. Εκεί αφού αντιμετωπίσαμε το – στα όρια παραληρήματος – ξέσπασμα της υπεύθυνης του DDC, ακούσαμε διά στόματός της την απόλυσή μας: «Παραδώστε τώρα το υλικό σας (μπλουζάκια, φάκελοι κλπ) κι έξω από την πόρτα». Ακολούθησε καταγγελία απόλυσης στην επιθεώρηση και τηλέφωνο από την τελευταία στην οργάνωση, όπου ο οικονομικός διευθυντής της GREENPEACE προσπαθούσε μάταια να βγάλει λαγούς από το καπέλο παρουσιάζοντάς μας τη μια ως εθελοντές και την άλλη ως μπλοκάκηδες.

Τελικά αποφασίστηκε να επιστρέψουμε στο γραφείο ώστε να λυθούν άμεσα οι οικονομικές μας διαφορές (αποζημίωση απόλυσης, δεδουλευμένα, δώρα, αργίες κλπ), πράγμα το οποίο κι έγινε δύο μέρες αργότερα όπου αφενός πληρωθήκαμε ό,τι μας αναλογούσε ως υπαγόμενοι στην κατηγορία του διοικητικού προσωπικού κι αφετέρου μας δόθηκαν και τα ένσημα τα οποία αντιστοιχούσαν στην περίοδο εργασίας μας. Λίγες μέρες μετά, με τρόπο ετσιθελικό, η οργάνωση αποφάσισε να παύσει και τους καινούριους εργαζόμενους ώστε, σύμφωνα με ό,τι τους είπαν, να τους επαναπροσλάβουν αργότερα με καλύτερους για αυτούς όρους εργασίας. Στο σημείο αυτό, έχουμε φυσικά κάθε λόγο να κρατούμε τις αμφιβολίες μας τόσο για το αν επαναπροσληφθούν άτομα τα οποία έκαναν το έγκλημα να έρχονται σε επαφή με εμάς όσο και για το κατά πόσο θα υπαχθούν όντως στην κατηγορία η οποία αντιστοιχεί στη δουλειά που κάνουν, δηλαδή αυτή του διοικητικού προσωπικού και με σχέση εξαρτημένης εργασίας.

Ως προς αυτά επιφυλασσόμαστε για το μέλλον. Συμπεράσματα – Προοπτικές Αν από όλον αυτόν τον αγώνα κρατάμε κάτι, είναι κατά τη γνώμη μας τα εξής σημεία. Πρώτον, η συλλογική μας στάση καθʼ όλη τη διάρκεια της διεκδίκησης αποτέλεσε το ισχυρότερο όπλο μας απέναντι στην αυθαιρεσία και τις απειλές τους. Άλλωστε, δεν ήταν λίγες οι φορές που προσπάθησαν να μας διασπάσουν είτε ζητώντας κατʼ ιδίαν κουβέντες, είτε τάζοντας σύμβαση στους πιο παραγωγικούς. Δεύτερον, πέραν από τις αποζημιώσεις, τα δεδουλευμένα και τα ένσημα που κερδίσαμε, τα οποία για πολλούς από μας ήταν άκρως απαραίτητα, αποδείχθηκε και στην πράξη το πόσο έωλο ήταν το 'επιχείρημα της απόλυτης νομιμότηταςʼ με το οποίο τόσο καιρό μας πιπίλιζαν τα αυτιά: “Είμαστε η GREENPEACE και άρα είμαστε απόλυτα νόμιμοι”. Το γεγονός μάλιστα αυτό αποκτά μεγαλύτερη σημασία από τη στιγμή που αποτελεί και ένα προηγούμενο για τις επερχόμενες διεκδικήσεις των νέων εργαζομένων σε περίπτωση που δεν τους δοθεί η σύμβαση που τους αντιστοιχεί.

Απρίλης 2010, Απολυμένοι της Greenpeace
 

Τον Δεκέμβρη του 2008 κατά τη διάρκεια των γεγονότων που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος απάντησε στις φασιστικές εκκλήσεις των ΜΜΕ για επιστροφή σε «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» με το αφοπλιστικό σύνθημα «εσείς μιλάτε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ζωές».

Ποια επικίνδυνη υποκρισία κάνει τώρα ορισμένους να μιλάνε για τα ανύπαρκτα μέτρα πυροπροστασίας της τράπεζας και όχι για τις ζωές που χάθηκαν; Ποια οργουελική αντιστροφή της πραγματικότητας κάνει κάποιους να μιλούν για το τραγικό συμβάν σαν να επρόκειτο για βραχυκύκλωμα;

Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι αυτή η υποκρισία είναι αντίστοιχη των νατοϊκών δολοφόνων που μιλούσαν για «παράπλευρες απώλειες»;

Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι η δεδομένη και αυτονόητη κυνικότητα και κτηνωδία ενός μεγαλοκαπιταλιστή, που επέβαλε εκβιαστικά στους υπαλλήλους του να βρίσκονται μέσα στην τράπεζα, δεν εξιλεώνει κανέναν για τους νεκρούς;

Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι αν χρησιμοποιείς τις τακτικές του κτήνους το οποίο αντιπαλεύεις έχεις γίνει ίδιος μ’ αυτό;

Αν για κάτι αγωνίζονται οι αναρχικοί, αν για κάτι αξίζει να αγωνιστούν οι άνθρωποι είναι για την Ζωή, την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια. Για έναν κόσμο όπου ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία…

Στη διαδήλωση της 6/5 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που ανταποκρίθηκε σε κάλεσμα της ένωσης νοσοκομειακών γιατρών θεσ/νίκης και πρωτοβάθμιων σωματείων, αρκετός κόσμος, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές από το τελευταίο μπλοκ, φώναξε επανειλημμένα: "ήταν δολοφονία, δεν έχουμε αυταπάτες, κράτος και Βγενόπουλος δολοφονούν εργάτες". Σίγουρα μια τέτοια σκέψη για κάποιους είναι ανακουφιστική. Είναι όμως βέβαιο ότι αντιλαμβάνονται το περιεχόμενο και τις προεκτάσεις αυτού που εύχονται;

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη στη Marfin το μεσημέρι της 5/5/2010. Γνωρίζουμε όμως, ότι την ώρα που ακούσαμε τη τραγική είδηση, κανείς από τον περίγυρό μας δεν ήταν σε θέση να πει πως αποκλείεται να έγινε αυτό που οι εισαγγελείς των ΜΜΕ ανακοίνωναν! Και αυτό είναι επίσης τραγικό.

Γιατί αν με την πρακτική μας δεν καθιστούμε ολοφάνερα αδιανόητο (και πρώτα απ’ όλα σε εμάς τους ίδιους) κάτι τέτοιο να προήλθε από άτομα που κινούνται στον ίδιο χώρο με εμάς, τότε έχουμε ήδη ανοίξει το δρόμο ώστε να συμβαίνουν τραγωδίες (από φονική ανευθυνότητα, από διεστραμμένη μοχθηρία ή από δόλιο σχεδιασμό).

Σε μια γενικευμένη εξέγερση υπάρχουν ανεξέλεγκτοι νεκροί, έγινε στο Λος Άντζελες, έγινε στην Αργεντινή. Κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να αποδώσει σε κάποιο οργανωμένο πολιτικό ρεύμα αμφισβήτησης τους θανάτους αυτούς.

Το γεγονός ότι οι 3 δολοφονημένοι της Marfin χρεώνονται στην αναρχία δείχνει σίγουρα μεγάλες ευθύνες. Ποιος μπορεί να αγνοήσει την ανοχή σε πρωτοποριακές λογικές και στην περιφρόνηση της ζωής; Δεν πα να λες ότι οι έμπειροι αναρχικοί τόσα χρόνια, τόσες τράπεζες έχουν κάψει, και ότι κανένας δεν κινδύνευσε… Δεν πα να λες ότι φταίει ο Βγενόπουλος που υποχρέωσε τους εργαζόμενους να μείνουν στην τράπεζα, που δεν είχε πυρασφάλεια κλπ

Η ευθύνη δεν φεύγει από πάνω σου.

Αν υπάρχουν έστω και ελάχιστα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί και φτάνουν στην ανευθυνότητα να πυρπολούν κτήρια με κόσμο μέσα, κάπως έχει καλλιεργηθεί αυτή η ανευθυνότητα.

Αν, ακόμα χειρότερα, έχεις στρώσει το δρόμο ώστε να συμβεί η μεγαλύτερη μεταπολεμική προβοκάτσια στην ελλάδα, τότε οι μακροπρόθεσμες συνέπειες ξεπερνούν και την τραγωδία των 3 δολοφονημένων.

Και η απάντηση δεν είναι οι διαμαρτυρίες ότι «ο εχθρός είναι αδίστακτος». Ξέρουμε και την Piazza Fontana στο Μιλάνο και τη Scala στη Βαρκελώνη.

Η απάντηση είναι η αναδυόμενη πολυπληθής αντιπολίτευση που ριζώνει σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και πανελλαδικά, με επίμονη και κοπιαστική δουλειά, με συντροφικότητα, αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη. Η απάντηση είναι ο αγώνας για τη ζωή, όχι για τον θάνατο.

 

Εκδόσεις-περιοδικό Πανοπτικόν, Εκδόσεις των Ξένων, Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, Εκδόσεις Εξάρχεια, Μαύρο Πιπέρι του Ευβοϊκού, Περιοδικό Νυχτεγερσία

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010 η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΜΠΑΤΣΟΚ ( συγγνώμη ΠΑΣΟΚ ήθελα να γράψω μου ξέφυγε ως τυπογραφικό λάθος, δαίμων του τυπογραφείου βλέπετε ή αμέλημα του αρχισυντάκτη αν προτιμάτε καλύτερα) είναι έτοιμη και επίσημα (ως κομμάτι του συντάγματος ) να παραχωρήσει τον όποιο πλούτο και διεκδικήσεις έχουν παραμείνει  ακόμα στον έρημο αυτό λαό,  στα χέρια και στις προσταγές του εγχώριου και διεθνούς  κεφαλαίου  ώστε να τις κάνει ότι πραγματικά θέλει απλά προστάζοντας αυτούς που ψηφίσατε και εκλέξατε και θα ψηφίζετε και θα εκλέγετε για αφεντάδες σας .

Και αυτό διότι αυτοί οι διαχρονικοί αφεντάδες σας δημιούργησαν ένα τεράστιο έλλειμμα  και το καλύπτουν με δάνεια τόσα χρόνια όπου πλέον έφτασαν σε ένα σημείο να μην μπορούν να δανειστούν άλλο, ώστε να ξεπληρώνουν τα δάνεια που είχαν πάρει τόσο καιρό πριν . Έτσι  για να μην κηρύξουν πτώχευση με αποτέλεσμα να μην πάρουν οι πιστωτές του πίσω τα λεφτά τους από τα δάνεια που είχαν δανείσει ήδη ( διότι  αν δεν μπορούσαν να εξοφληθούν αυτά ,δεν μπορούσε ο δανειστής του κεφαλαίου να τα πάρει πίσω  όπως η τράπεζα μπορεί να σου κατασχέσει το σπίτι σου αν δεν πληρώσεις το δάνειο σου) συμφώνησαν μέσα από ένα μηχανισμό «στήριξης» να πάρουν άλλο ένα  ΥΠΕΡ-ΔΑΝΕΙΟ (ώστε να ξεπληρώσουν τα προηγούμενα) και αυτή την φορά  από όλο την κεφαλαιοκρατική τάξη  του πλανήτη που κατοικούμαι, η  οποία για να είναι σίγουρη ότι δεν χάσει ακόμα και άλλα λεφτά απαίτησε κάποιες διεκδικήσεις ώστε να δώσει αυτό το ΥΠΕΡ-ΔΑΝΕΙΟ. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την παραχώρηση της κυριαρχίας του πλούτου  και των διεκδικήσεων του εργαζόμενου λαού ως ελάχιστα ασφαλιστικά μέτρα για να μην χαθούν τα χρήματα που δάνεισε και τα οποία θα τα πάρει πίσω με πλουσιοπάροχο τόκο. Αλλά και την μελλοντική δυνατότητα νέων μέτρων για ακόμα μεγαλύτερη αρπαγή του μόχθου κάθε εργαζομένου σε περίπτωση που δεν έχουν άμεσα κέρδη από την κερδοσκοπία τους  στην πλάτη κάθε εργαζόμενου στο κόσμο αυτό όπως αρχίζει ναι φαίνεται διεθνώς (και ειδικά στην Ευρώπη) η κατάσταση .

Αυτό που οι τράπεζες το έκαναν στους πελάτες τους μαζεύοντας την όποια περιουσία είχε ο απλός πολίτης  ,τώρα πάλι οι ίδιοι οι κεφαλαιούχοι κάνουν το ίδιο πράγμα  σε χώρες με αποτέλεσμα να μαζευτεί όλος ο παγκόσμιος πλούτος στα χέρια της κεφαλαιοκρατικής τάξης μέσα  από το διεθνές νομισματικό τους ταμείο. Μια τράπεζα για τις χώρες που χρειάζονται δάνεια και δεν μπορούν να κολυμπήσουν στην αγορά του κεφαλαίου.

Παράδειγμα για να καταλάβετε ;    Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

ΑΡΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΛΗΣΤΕΙΑ Ή ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ;

ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ Ή ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΟ “ΕΙΡΗΝΙΚΟΥΣ” , ΕΝΑ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑ

Κάτω από ένα τέτοιο κλίμα και με τέτοιες εξαγγελίες  της κυβέρνησης ( μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα)  φτάσαμε στην τετάρτη 5 Μαΐου 2010 ημέρα εργατικής απεργίας που αναγκάστηκε να εξαγγείλει η ξεπουλημένη ΓΣΣΕ των εργατοπατέρων μια μέρα πριν την ψήφιση των νομοσχεδίων που θα παραχωρούν την κυριαρχία του πλούτου  και των διεκδικήσεων του εργαζόμενου λαού στο διεθνές κεφάλαιο .

Μια ημέρα απεργίας  έντονα φορτισμένης και περιέργως ηλεκτρισμένης , με οργή και θυμό να ξεχύνεται με τον καθένα που μιλούσες  και παράλληλα μια ανασφάλεια και ένα άγχος με αίσθηση φόβου για τις μέρες που έρχονται ,αν δεν κάνουμε κάτι ώστε να αλλάξουν. Ένα αίσθημα ότι μια γενιά που έμαθε στο να βολεύεται ή να μεγαλώνει βολεμένη να αισθάνεται ότι πια δεν έχει και πολλά να χάσει.

Κάτω από όλη αυτή την κατάσταση , ο κόσμος  ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις ,αρκετές μα αρκετές δεκάδες χιλιάδες κόσμου, ίσως να ήταν και η πολυπληθέστερη διαδήλωση των τελευταίων δυο δεκαετιών.

Μπορεί στην απεργία για το ασφαλιστικό του Γιανίτση επί Σημίτη  ο κόσμος που κατέβηκε να κατάφερε να μην περάσει το νομοσχέδιο αν και λιγότερος ( τρομοκρατήθηκαν οι πολιτικάντηδες τότε  μήπως και τυχόν δεν τους ξανά ψηφίσουν και το πήραν πίσω , και την νύφη πλήρωσε ο Γιανίτσης  με την αποπομπή του από την κυβέρνηση) αλλά τώρα όλος αυτός ο κόσμος που κατέκλεισε τους δρόμους σε όλη την Ελλάδα , από τις μικρές ή τις μεγάλες πόλεις,  κατάφερε να τρομοκρατήσει το κεφάλαιο ολόκληρο  και τους πολιτικάντηδες να τους κάνει να παραμιλούν χωρίς να ξέρουν τι λένε (διότι τα νομοσχέδια για τα μετρά παραγγελίας του ΔΝΤ είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για την ίδια τους την πολιτική και φυσική παρουσία και συνέχεια, στην προηγούμενη απεργία πήραν όλοι ένα δείγμα μέσω του Κακλαμάνη τι τους περιμένει αν ξαφνικά βγουν στο δρόμο χωρίς προστασία).

ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ , Ο ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ

Πριν ένα χρόνο περίπου στην διαδήλωση για την πρωτομαγιά , αναρχικοί  σύντροφοι, μπήκαν κατά την διάρκεια της πορείας με καλυμμένα πρόσωπα  σε μια τράπεζα και αφού έβγαλαν έξω όλους τους πελάτες και τους υπαλλήλους, μαζί με διευθυντές και λοιπά στελέχη, την έκαψαν κάτω από τις επευφημίες όλης της πορείας αλλά και αρκετών πελατών της τράπεζας και μερικοί εξέφρασαν το παράπονο γιατί δεν μοίρασαν τα λεφτά από τα ταμεία στον κόσμο πριν την κάψουν.

Ένα χρόνο και πέντε μέρες μετά όντας ξανά σε μια διαδήλωση  απεργίας ( η πρωτομαγιά είναι απεργία και όχι αργία)  γίνεται το ίδιο ξανά σε μια τράπεζα φαινομενικά κλειστή  που βρίσκεται επί της Σταδίου, σύντροφοι αναρχικοί σπάνε ένα μέρος της τζαμαρίας μιας τράπεζας κλειδωμένης που στο ισόγειο της δεν βρίσκεται κανένας και πετανε μια μολότοφ μέσα , δυστυχώς στους άλλους 4ις ορόφους του κτιρίου υπήρχαν εργαζόμενοι που δούλευαν εκεί για να μην φαίνονται  και σύμφωνα με καταγγελίες συναδέλφων τους είχαν δεχτεί από την εργοδοσία την τρομοκρατία της απόλυσης αν τυχόν απεργούσαν.

Αποτέλεσμα και ενώ η πορεία είχε προχωρήσει αρκετά οι εργαζόμενοι να πνίγουν από τους καπνούς και 3 από αυτούς που δεν πρόλαβαν να βγουν στα μπαλκόνια να πεθάνουν από ασφυξία και όλα αυτά επειδή σύμφωνα με καταγγελία εργαζόμενου στην Marfin Bank  ότι στο συγκεκριμένο υποκατάστημα της τράπεζας

● Η πυροσβεστική υπηρεσία δεν έχει δώσει έγγραφη άδεια για το συγκεκριμένο κτίριο, η συμφωνία ήταν κάτω από το τραπέζι, όπως άλλωστε γίνεται πρακτικά με όλες τις επιχειρήσεις και τις εταιρείες στην Ελλάδα.

● Το συγκεκριμένο κτίριο δε διαθέτει πυρασφάλεια και πυροπροστασία, ούτε μελέτη ούτε εγκατάσταση, δηλαδή ψεκαστήρες οροφής, εξόδους διαφυγής, πυροσβεστικές φωλιές. Μόνο φορητούς πυροσβεστήρες, οι οποίοι φυσικά δε μπορούν να αντιμετωπίσουν μια εκτεταμένη πυρκαγιά σε ένα κτίριο φτιαγμένο με προ πολλού ξεπερασμένες προδιαγραφές ασφαλείας.

● Κανένα κατάστημα της τράπεζας δε διαθέτει προσωπικό εκπαιδευμένο στην αντιμετώπιση πυρκαγιών. Ούτε καν στη χρήση των λιγοστών πυροσβεστήρων. Η διοίκηση προφασίζεται πάντα το κόστος και δεν κάνει ούτε στοιχειώδεις κινήσεις για να προφυλάξει το προσωπικό.

● Ποτέ δεν έχει γίνει άσκηση εκκένωσης οποιουδήποτε κτιρίου από τους εργαζόμενους της τράπεζας ούτε έχει γίνει σεμινάριο από πυροσβέστες, ώστε να δοθούν οδηγίες για τέτοιες καταστάσεις. Οι μόνες ασκήσεις που έχουν γίνει στη Mafrin Bank είναι για σενάρια τρομοκρατικών ενεργειών και διαφυγή των μεγάλων κεφαλιών της τράπεζας από τα γραφεία τους.

● Το συγκεκριμένο κτίριο δεν είχε ειδική πρόβλεψη για φωτιά, παρόλο που λόγω η κατασκευή του είναι πολύ ευαίσθητη κάτω από τέτοιες συνθήκες και παρόλο που ήταν γεμάτο με υλικά από πάνω μέχρι κάτω. Υλικά που παίρνουν φωτιά πολύ εύκολα, όπως χαρτί, πλαστικά, καλώδια, έπιπλα. Το κτίριο αυτό αντικειμενικά είναι ακατάλληλο για χρήση σαν τράπεζα λόγω της κατασκευής του.

● Καμία ομάδα προσωπικού ασφαλείας δεν έχει γνώση πρώτων βοηθειών και πυρόσβεσης, παρόλο που πρακτικά του ανατίθεται με προφορική εντολή κάθε φορά να προστατέψει το κατάστημα. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι καλούνται να γίνουν πυροσβέστες και σεκιούριτι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε κ.Βγενόπουλου.

● Τα στελέχη της τράπεζας απαγόρεψαν κάθετα και κατηγορηματικά στους εργαζόμενους να φύγουν, παρόλο που οι ίδιοι το ζητούσαν επίμονα από νωρίς το πρωί, ενώ επέβαλλαν στους εργαζόμενους να κλειδώσουν τις πόρτες και επιβεβαίωναν συνέχεια τηλεφωνικά το κλείδωμα του κτιρίου. Όποιος φύγει να μην έρθει αύριο για δουλειά, ήταν η μόνιμη απειλή. Τους έκλεισαν ακόμα και την πρόσβαση στο διαδίκτυο για να μην επικοινωνούν με τον έξω κόσμο.

● Εδώ και μέρες επικρατεί πλήρης τρομοκρατία στην τράπεζα σχετικά με τις κινητοποιήσεις, με την προφορική προσφορά “ή δουλεύεις ή απολύεσαι”.

● Οι δύο αστυνομικοί της ασφάλειας που δουλεύουν στο συγκεκριμένο κατάστημα για τις ληστείες δεν εμφανίστηκαν σήμερα, παρόλο που τα στελέχη είχαν υποσχεθεί προφορικά ότι θα τους φέρουν εκεί.

Και κάπου εδω ξεκιναει η ανάσταση του γκαίμπελς :

‘Όλα τα κανάλια ανεξαιρέτως έχουν ξεσαλώσει ενάντια στους διαδηλωτές και ειδικά προς τους αναρχικούς , προσπαθούν να περάσουν στην κοινή γνώμη ότι την ευθύνη την έχουν αποκλειστικά οι αντιεξουσιαστές και μάλιστα τους ονομάζουν δολοφόνους.

Παράδειγμα γκαιμπελισμού από κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας:

Το STAR μεταδίδει εικόνες από τη τράπεζα με γράμματα-λεζάντες από κάτω που γράφουν άθλια προπαγανδίσματα όπως:

• Έκαψαν αθώους πολίτες οι ψευτοεπαναστάτες
• Δολοφόνησαν 33χρονη μητέρα και το αγέννητο παιδί της
• Μπράβο σας! Τώρα διαλύσατε το καπιταλισμό
• Όσοι απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή είναι φασίστες
• Μη φοβόσαστε τους άνανδρους δολοφόνους

η δημοσιογράφος στο ρεπορτάζ μιλάει για κουκουλοφόρους ψευτοεπαναστάτες.

Στο ΣΚΑΙ δημοσιογράφος – σχολιαστής είπε ότι και το 91 σε διαδήλωση για εκπαιδευτικά θέματα αναρχικοί είχαν κάψει με μολότοφ 4 ανθρώπους στο κατάστημα  ΚΑΠΑ ΜΑΡΟΥΣΗΣ , η παραπληροφόρηση και η στρέβλωση των γεγονότων σε όλο της το μεγαλείο. Τότε το κατάστημα είχε πιάσει φωτιά από τα δακρυγόνα που είχαν ρίξει τα ΜΑΤ.

Τα κανάλια κατά παραγγελία του κεφαλαίου προσπαθούν να εμποδίσουν όσους ακόμη κάθονται στο καναπέ τους να αισθανθούν κάποια σκιρτήματα κοινωνικής ευθύνης και επιτέλους να σηκωθούν και να βγουν στους δρόμους μαζί με τους συναδέλφους τους.

Εγκληματίες είναι τα αφεντικά που εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν ενώ απέξω γίνονται διαδηλώσεις και υπάρχει τεταμένο κλίμα, που δεν υπάρχει πυρόσβεση και έξοδος κινδύνου.
Δολοφόνοι και εγκληματίες είναι το κράτος και το κεφάλαιο.

Ή θα αγωνιστούμε για το δικαίωμα πλέον να ζούμε ή θα εκμηδενιστούμε  από τις επιταγές του κεφαλαίου!

Ψηλά το κεφάλι!

Ας εξεγερθουμε!

Για την αξιοπρέπεια

Για την αλληλεγγύη

Για την Αναρχία !

«Στήνουν καρτέρι τις νύχτες, στην οδό Αλκιβιάδου, πίσω από την εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα. Κι όταν περάσει μετανάστης, του επιτίθενται. Πετάνε σπρέι κατάματα, χτυπούν με ρόπαλα, μας παίρνουν το μεροκάματο και το κινητό. Μου είπαν «δεν θα ξαναπατήσεις εδώ…»».

Τρομοκρατημένος, ο Καντίρ δείχνει το σπασμένο τραπέζι του αραβικού καφενείου, που βρίσκεται κι αυτό στην οδό Αλκιβιάδου, απέχει λίγα μέτρα από το καφενείο-στέκι, που είναι στημένο «μπλόκο» ακροδεξιών: «Μπήκαν στις 12 το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Ηταν περίπου 15 άτομα. Σπάσανε μπουκάλια, ναργιλέδες, τραπέζια. Χτυπούσαν με ρόπαλα, ξύλα, κλοτσιές…», καταγγέλλει στην «Ε».

«Ν’ ανοίξουν τα σύνορα να φύγουμε. Η ζωή μας έγινε πολύ δύσκολη», λέει ο Μοχ. Ζαχίρ (πρ. αφγανικής κοινότητας) προσθέτοντας: «Πάνω από 120 Αφγανοί τον μήνα επιστρέφουν στην πατρίδα. Δεν μας δίνουν άσυλο, ούτε προσωρινή στέγη και τροφή για τις οικογένειες προσφύγων όπως προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία».

«Και οι φασιστικές επιθέσεις, στη γειτονιά, έχουν την πλήρη κάλυψη του αστυνομικού τμήματος», λέει ο Θαν. Κούρκουλας (Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό): «Αυτός είναι ο λόγος που η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να ξαναζωντανέψει τη συμμορία τους».

Ιδιοκτήτης καταστήματος ο Χαμίντ εξηγεί: «Στο καφενείο της οδού Αλκιβιάδου συγκεντρώνονται Ελληνες και ορισμένοι λευκοί μετανάστες. Κάθε βράδυ, από το περασμένο Σάββατο, επιτίθενται και χτυπούν όποιον μετανάστη περάσει. Γύρω, υπάρχουν έξι μαγαζιά Αφγανών. Είναι τηλεφωνικά κέντρα, καφετέριες, μίνι-μάρκετ, πουλάνε CD με τα παραδοσιακά τραγούδια. Γύρω στις 3 το μεσημέρι εμφανίζονται απειλητικά, λέγοντας: “Αν δεν κλείσεις, θα τα σπάσουμε…”».

«Είχαν σταματήσει λίγους μήνες», δηλώνει ο Ιμπραΐμ: «Πληρώνουμε ενοίκιο και φόρους. Τώρα οι Ελληνες ιδιοκτήτες των κτιρίων μάς λένε “να κλείνετε τα μαγαζιά γιατί ακούσαμε ότι θα έρθουν φασίστες”. Ολοι τους γνωρίζουν. Κάνουν βάρδιες σε καφενείο της Αλκιβιάδου. Από εκεί ξεκινούν και τα σπάνε».

Στο βραδινό  κεντρικό δελτίο ειδήσεων της Παρασκευής 30/4/2010, του καναλιού που μπαίνει στην… ουσία των Γεγονότων μας πέταξαν στη μούρη ορισμένα στατιστικά στοιχεία για τους Δημόσιους Υπαλλήλους.

Αφού μας παρουσίασαν τα στοιχεία με τη διόγκωση του χρέους από το 2000 μέχρι το 2009, περάσανε στο ζουμί της προπαγάνδας τους:

Ο.Τρέμη: Τώρα να δούμε και μια άλλη πλευρά που έχει να κάνει με τη διόγκωση του δημόσιου χρέους Θάνο. Ζούμε σε μία χώρα που βασίζεται στο σύστημα πελατειακών σχέσεων που εγκαθιδρύθηκε από την μεταπολίτευση. Εχουμε εν τω μεταξύ δημιουργήσει ένα υπερτροφικό κράτος το οποίο είναι βουτηγμένο στη διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα. Αυτό το αποτυπώνουν ανάγλυφα τα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών.

Θ.Πασχάλης: Ακριβώς Ολγα, καταρχάς να πούμε ότι σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, τα  επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, ο αριθμός των υπαλλήλων στο Δημόσιο, στενό και ευρύτερο Δημόσιο τομέα αλλά και στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς ήταν τις αρχές του 2009 περίπου 840000 από τους οποίους περίπου 90000 είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου και έργου. Δείτε λοιπόν πώς από το 2003 με βάση στοιχεία που μας δόθηκαν από το υπουργείο Εσωτερικών, φούσκωνε το ελληνικό δημόσιο και κάτι αντίστοιχο βέβαια γινότανε και τις προηγούμενες δεκαετίες. Τι συνέβαινε; Αποχωρούσαν στη σύνταξη λιγότεροι υπάλληλοι και προσλαμβανόταν περισσότεροι.

Εκεί πέφτουν οι πίνακες με τα «στοιχεία» που «αναδεικνύουν» ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ – ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ!

Το έτος 2003 αποχωρούν 18000 και προσλαμβάνονται 24000.

Τα έτη 2004, 2005, 2006 ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ

Το έτος 2007 αποχωρούν 24000 και προσλαμβάνονται 35000.

Το έτος 2008 αποχωρούν 23000 και προσλαμβάνονται 40000.

Το έτος 2009 αποχωρούν 22000 και προσλαμβάνονται 26000.

Η σχέση αυτή ανατρέπεται μόνο το τελευταίο τρίμηνο του 2009 όπου έχουμε 5000 αποχωρήσεις και 2500 προσλήψεις.

Ο εκφωνητής επαναλαμβάνει (για να το εμπεδώσουμε) ότι όλα αυτά τα χρόνια έφευγαν λιγότεροι και προσλαμβανόταν περισσότεροι (με τι μισθούς και σχέσεις εργασίας προσλαμβάνονταν… το κανάλι κάνει την… πάπια).

Ετσι, το Δημόσιο κατά την τελευταία εξαετία «φούσκωσε» κατά 55000 επιπλέον υπαλλήλους λέει ο Θ.Πασχάλης.

Και μιλάμε για τους μονίμους Δημοσίους Υπαλλήλους – πετάγεται ο Τσίμας, συμπληρώνοντας ότι πίσω από αυτούς τους αριθμούς υπάρχει δεκαπλάσιος αριθμός συμβασιούχων και σταζιέρ – για να καταλήξει ο Μ.Καψής στο πολυπόθητο συμπέρασμα:

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΛΑ!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ!

Θαυμάστε τους:

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΛΙΓΗ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ….

Ø                   2003: 24000 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ – 18000 ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ =   6000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

Ø                   Τα έτη 2004, 2005, 2006 ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ

Ø                   2007: 35000 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ – 24000 ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ = 11000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

Ø                   2008: 40000 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ – 23000 ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ = 17000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

Ø                   2009: 26000 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ – 22000 ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ =   4000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

ΣΥΝΟΛΟ                                                            = 38000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

(ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ)

Ο Θ.Πασχάλης υποστήριξε ότι οι στατιστικές αναφέρουν 55000 περισσότερους Δημοσίους Υπαλλήλους και ο Μ.Καψής τους ανέβασε σε 60000!

Ισως να είναι κι έτσι!

Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι αυτοί οι Δημόσιοι Υπάλληλοι που προσλήφθηκαν μεταξύ 2003-2009 έπαιρναν χοντρούς μισθούς της τάξης των 3000 Ευρώ το μήνα (το 2003) κι ας θεωρήσουμε ακόμα ότι όλοι αυτοί έπαιρναν γενναίες αυξήσεις της τάξης του 10% κάθε χρόνο (δηλαδή τέτοιες αυξήσεις που δεν έχουν δοθεί ποτέ στα χρονικά).

Πόσα είναι τα επιπλέον χρήματα στους Δημόσιους Υπαλλήλους που «έβαλαν μέσα τη χώρα»;

ü       Ας κάνουμε ορισμένες απλές μαθηματικές πράξεις Τρίτης Δημοτικού…

ü       Κι ας θεωρήσουμε ότι τα χρόνια 2004, 2005, 2006 που το κανάλι δεν έδειξε τα στοιχεία, οι δημόσιοι υπάλληλοι αυξήθηκαν κατά: 6500, 7000 & 8500 αντίστοιχα για να φτάσουμε  στον… μαγικό αριθμό των 60000 για την εξαετία που είπε ο Μ.Καψής (κι όχι των 55000 που είπε ο Θ.Πασχάλης).

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Ø                   2003 :    6000 επιπλέον Δ.Υπ. * 3000 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς =  252,00  εκ. Ευρώ

Ø                   2004 :    6500 επιπλέον Δ.Υπ. * 3300 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς =  300,30  εκ. Ευρώ

Ø                   2005 :    7000 επιπλέον Δ.Υπ. * 3630 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς =  355,74  εκ. Ευρώ

Ø                   2006 :    8500 επιπλέον Δ.Υπ. * 3993 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς =  475,17  εκ. Ευρώ

Ø                   2007 : 11000 επιπλέον Δ.Υπ. * 4392 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς =   676,41  εκ. Ευρώ

Ø                   2008 : 17000 επιπλέον Δ.Υπ. * 4831 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς = 1149,90  εκ. Ευρώ

Ø                   2009 :   4000 επιπλέον Δ.Υπ. * 5315 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς =    297,62  εκ. Ευρώ

ΣΥΝΟΛΟ 2003-2009: 3507,15 εκ. Ευρώ ή 3,5 δισ. Ευρώ.

για 60.000 υπαλλήλους που… «φορτώθηκαν» στο Δημόσιο την εξαετία αυτή.

Πόσο αυξήθηκε το χρέος από το 2004 μέχρι το 2009;

Ας θυμηθούμε όμως τα ποσά που μας παρουσίασε το κανάλι:

Όπως φαίνεται από το παραπάνω σχήμα, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης αυξήθηκε κατά:

298,5-201,2 δισ. Ευρώ = 97,3 δισ. Ευρώ (ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ 2004-2009)

Πόσο ήταν το ποσοστό των επιπλέον μισθών που διόγκωσαν το χρέος (και ευθύνονται κυρίως για την διόγκωσή του κατά το κανάλι);

Ας κάνουμε μιαν απλή διαίρεση:

3,5 δισ Ευρώ (ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΙΣΘΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ 2003-2009)/ 97,3 δισ. Ευρώ (ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ 2004-2009)= 0,036 ή 3.6%

ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΟ «ΤΡΕΛΕΣ» ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ, ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΟΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΜΙΣΘΟΥΣ 3000 ΕΥΡΩ ΤΟ 2003, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΝ ΚΑΤΑ 10% ΤΟ ΧΡΟΝΟ (!) ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ 5000 ΕΥΡΩ ΤΟ 2009…

ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ «ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΙΣΘΩΝ» (2003-2009) ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (2004-2009) ΗΤΑΝ ΜΟΛΙΣ

3.6% !!! (ποσοστό που πέφτει στο 3.3% αν βγάλουμε τους μισθούς του 2003 και συγκρίνουμε τους επιπλέον μισθούς μεταξύ 2004-2009 με τη διόγκωση του χρέους μεταξύ 2004-2009)

ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ 96,4% ΠΟΙΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ;;;;

ΑΠΟ ΠΟΤΕ «Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΤΟ 3% ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ 97%;;;

Θα κατηγορούσατε ποτέ τα παιδιά σας αν ο οικογενειακός σας προϋπολογισμός έμπαινε μέσα 1000 Ευρώ το μήνα επειδή τρώνε κάθε μέρα… παγωτό;

ΜΗΠΩΣ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ;

ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΒΑΛΟΥΝ ΝΑ ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ;

Ø     ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΑΨΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ;

Ø     ΠΟΣΑ ΤΣΕΠΩΣΑΝ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ;

Ø     ΠΟΣΑ ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΜΙΖΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ SIEMENS;

Ø     ΠΟΣΑ ΠΗΡΑΝ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ «ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ»;

ΜΗΝ ΤΡΩΤΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ

ΕΞΕΓΕΡΘΕΙΤΕ!!!

Ευχαριστώ για την υπομονή σας…

Κ.Β.

Ούτε δέκα, ούτε είκοσι αλλά 46 άτομα έχει στο γραφείο της η Άννα!

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ…

Από τρεις συνεργάτες, οκτώ ειδικούς συμβούλους και πολλούς άλλους υπαλλήλους στη Γραμματεία, Επικοινωνία, Δημόσιες Σχέσεις, ιδιαίτερα και πολιτικά γραφεία κ.λπ. αποτελείται ο μηχανισμός της υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου.

Ειδικότερα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, υπό την υπουργό ως συνεργάτες υπηρετούν οι Ιωάννης Μήτσος, Κωνσταντίνα Παπαδογιάννη και Γιάννης Χάλαρης, ενώ ως ειδικοί σύμβουλοι οι Εύη Χατζηανδρέου, Παύλος Γούσης, Ελένη Πετράκη, Ματίνα Στάππα, Ελένη Μωραΐτου, Χαρά Σωτηριάδου, Αργύρης Περουλάκης και Αλεξάνδρα Ιωαννίδου.

Διευθύντρια του Γραφείου της υπουργού ανέλαβε η Ευγενία Λοκανά με γραμματείς της τις κυρίες Γεωργία Θεοφανοπούλου και Μαρίνα Μαγκουρλίδου.

Στο ιδιαίτερο γραφείο της υπουργού εργάζονται οι Ρούλα Μπικίδου, Αθηνά Πανούτσου και Μίζη Ελένη, στη Γραμματεία οι Σοφία Κυρούση και η Κατερίνα Καρβέλα, στο Πρωτοκόλλο η Αλεξάνδρα Μπουρνιά, η Δήμητρα Γαζή και η Ουρανία Σταύρακα, στις Δημόσιες Σχέσεις η Σταυρούλα Τσούτσουρα (διευθύντρια) και η Αγγελική Καρακατσάνη.

Στο Πολιτικό Γραφείο της Άννας Διαμαντοπούλου εργάζονται οι: Αναστασία Χατζηδάκη, Βασιλική Σκαρτσούνη, Χρήστος Δρούζιας, Γιώργος Πλούσος, Μάρθα Παναγιώτου, Διονύσης Τσαγκρής, Ιωάννα Λογαρά, Γιώργος Σταθιάς και Έφη Μεγαγιάννη. Το πολυπρόσωπο Γραφείο Τύπου αποτελούν οι: Ρίτσα Γαλογαύρου, Γιάννης Μαστρογεωργίου, Δώρα Τσολάκη, Νιόβη Λακοπούλου, Γιώργος Παπούλιας, Γιάννης Νάστος, Άννα Μπεκρή, Μαργαρίτα Βεβή, Σταματίνα Μοτάκη, Πελαγία Γιαννικοπούλου, Φραντζέσκα Φακάρου, Αλεξάνδρα Σπύρου και Νίκος Διαμανταρίδης.

Μέχρι στιγμής δηλαδή χρειάζονται 46 άτομα στο γραφείο της υπουργού….

Άννα Διαμαντοπούλου: Η υπέρμαχος της αξιοκρατίας

Εκτός από τα στελέχη της αμαρτωλής διοίκησης του ΟΕΕΚ που βρήκαν καταφύγιο στην αυλή της μικρής πριγκηποπούλας του σοσιαλισμού, αρκετοί άλλοι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί χαίρονται την εύνοια της Υπουργού Παιδείας, και μάλιστα με το αζημίωτο:

Πολλά και διάφορα συμβαίνουν κάτω απο τα “άγρυπνα μάτια” της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας

Είσαι εκπαιδευτικός και σου κόβουν το μισθό;

Έχεις “ταξιδιάρα” ψυχή αλλά οι καθημερινές ανάγκες επιβίωσης δεν στο επιτρέπουν; Υπάρχει λύση στο πρόβλημά σου… Κάνε μία καταγγελία και μπες στον κόσμο των έργων της Ε.Ε. Δες πως και που να απευθυνθείς…

Ο κ. Γ. Σταθιάς, εκπ/κός με απόσπαση στο πολιτικό γραφείο της Υπουργού Παιδείας ΔΒΜΘ, δίχως τίτλο μεταπτυχιακού επιπέδου(!), έχει αναλάβει – εκτός άλλων εξυπηρετήσεων και ρουσφετιών – το πετυχημένο (για τα δεδομένα της χώρας μας) ευρωπαϊκό έργο etwinning, το οποίο προάγει την αξιοποίηση των ΤΠΕ στην εκπαίδευση και επενδύει στην καλλιέργεια της ευρωπαϊκής ιδέας.

Το τελευταίο όμως τετράμηνο, εξαιτίας των χειρισμών του, αρχίζει να μην αποτελεί και τόσο καλή προβολή στην Ε.Ε., ειδικά ενώ οι ποσοτικοί και ποιοτικοί δείκτες του, παρέμεναν υψηλοί για μία πενταετία.

Επίσης, ο ίδιος, ενώ δεν έχει απολύτως καμία διοικητική ισχύ – όπως όλοι οι σύμβουλοι σε όλα τα Υπουργεία – λύνει και δένει, ορίζοντας ομάδες εργασίας εκπαιδευτικών, συγκαλώντας συναντήσεις και άλλα διάφορα ευτράπελα, με συμπεριφορά 100 καρδιναλίων! Ή μήπως άραγε παπάδων, μιας και αναμεμιγμένο φαίνεται να είναι και το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδας; Τι ανταλλάγματα άραγε έχουν ταχθεί παρασκηνιακά;

Η αποσπασμένη εκπαιδευτικός κ. Ι. Κομνηνού στο εν λόγω Κέντρο, θεωρεί εαυτόν σωτήρα του έργου και ως “φίλη” με τον συνεργάτη της Υπουργού, έχει οριστεί αντ’ αυτού, ενώ προ τετραμήνου κατέθετε ανυπόστατες καταγγελίες για το εν λόγω έργο στο Υπουργείο, εμπλέκοντας και άλλους 2 συναδέλφους της (στο παιχνίδι των καταγγελιών) για να εδραιώσει τη θέση της.

Στο συγκεκριμένο έργο οι καταγγέλοντες συμμετείχαν ως πρεσβευτές του από το 2005, οι οποίοι όχι μόνο δεν εξέφρασαν καμία διαμαρτυρία όλα αυτά τα χρόνια, αλλά κέρδιζαν συμμετοχή σε συνέδρια στο εξωτερικό και γενικότερα σε εμπειρίες και τεχνογνωσία. Έτσι η εκ των υστέρων καταγγελία τους, αποδεικνύει τις όχι τόσο αγνές τους προθέσεις.

Πρόκειται για ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο κάτω από τη μύτη ή και την ανέχεια ίσως της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, με τελικό στόχο τις επιπρόσθετες αμοιβές που προκύπτουν από την ανάληψη καθηκόντων στο έργο και τη στελέχωση ομάδας εκπαιδευτικών μέσα από αδιαφανείς και αναξιοκρατικές διαδικασίες!

Είναι λυπηρό που το 2010, ακόμη και σε θέματα νέων τεχνολογιών, τα νήματα υποκινούνται από παρωχημένους τσιφλικάδες με θεώρηση των πραγμάτων της Ελλάδας του 1980.

Κάποιοι εργάζονται “σκληρά” στο γραφείο τύπου της Υπουργού Παιδείας

Σε πρόσφατη συνέντευξή της η υπουργός Παιδείας κ.Άννα Διαμαντοπούλου μίλησε για την εξάλειψη φαινομένων αποσπάσεων εκπαιδευτικών από τις τάξεις τους που έχουν “μπάρμπα στην Κορώνη”.

Διαβάζοντας τα ονόματα των συνεργατών της (13 τον αριθμό!!!) με τα οποία στελέχωσε το γραφείο τύπου, διάβασα και το όνομα του κ. Νίκου Διαμανταρίδη!

Για όσους τυχόν δε γνωρίζουν , ο κ. Διαμανταρίδης είναι αποσπασμένος στο Υπουργείο Παιδείας τα τελευταία περίπου 10 χρόνια.

Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια απασχολείται σε γνωστό ιδιωτικό κανάλι (MEGA) εκφωνώντας το δελτίο καιρού.

Σαν μάχιμη εκπαιδευτικός με 18 χρόνια προϋπηρεσίας και χωρίς να επιθυμώ να αποσπαστώ σε κανένα υπουργείο, ερωτώ:

Πόσα χρόνια υπηρέτησε ο κ.Διαμανταρίδης στην τάξη του;

Πόσα χρόνια θα παραμείνει αποσπασμένος στο Υπουργείο Παιδείας;

Πώς αποδεικνύεται από την παραπάνω περίπτωση η δέσμευση της υπουργού για διαφάνεια, αντικειμενικότητα και κατάργηση των πελατειακών σχέσεων και εξυπηρετήσεων;

Για πόσα χρόνια θα μας θεωρούν οι εκάστοτε υπουργοί κορόιδα;


Ο συνεργάτης στο γραφείο τύπου της Υπουργού Παιδείας, κ.Νίκος Διαμανταρίδης, εν ώρα… σκληρής εργασίας φωτογραφίζεται σε χώρο του Υπουργείου ως μοντέλο… και μάλιστα αμείβεται υπερωριακά γι’ αυτό!

ΕΡΩΤΑΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ  ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ

(Ποίηση-Μια αποτύπωση: Η τέχνη του έρωτα στην καθημερινότητα)

Μια ανοιξιάτικη μέρα στα Εξάρχεια

«ΕΛΑ ΕΡΩΤΑ ΑΝΤΑΡΤΗ» …πάρε

μας και τρέξε μαζί μας  στους δρόμους της πόλης.

Πήδα από ταράτσα σε ταράτσα και ζυγιάσου από  κοντά, από παράθυρο σε παράθυρο. Τρέξε από φιλί σε φιλί ,αγγίξου, πέτα ,εκτοξεύσου από πάθος και ηδονή.

Κυλίσου στο αχ σου.

Εκτοξεύσου εκεί που τίποτα στραγγαλιστικό παρά μόνο το βαθύ ερωτεύσιμο υπάρχει.

Χτύπησε στο βαθύ μέσα.

Στην καρδιά της κατεχόμενης πόλης.

Εκεί που η αστυνομοκρατία δεν μπορεί να αγγίξει.

Πρόσεχε.

Αυτοί στοχεύουν στο μυαλό.

Εγώ σου μιλώ για την καρδιά.

Ο έρωτας είναι μια μεγάλη περιπέτεια.

Η έρχεται η δεν έρχεται,

Η τον έχουμε η δεν τον έχουμε.

Η τον νιώθουμε η μας προσπερνά

Η τον χάνουμε σαν την άμμο ανάμεσα στα δάκτυλα.

Ο έρωτας είναι μια μεγάλη περιπέτεια.

Πάς, η δε πάς.

Σαν την επανάσταση.. .»                            (Άγνωστος)

–Καλή αντάμωση στα εσωτερικά γουναράδικα του καθενός/μιας μας.-

Υ.Γ  (1) Φωτογραφική «ανάλυση» μίνι  «οδοιπορικό»  αναζήτησης της ποίησης του  έρωτα και του πάθους στους ελεύθερους τοίχους  της κατεχόμενης περιοχής των Εξαρχείων.

Το εγχείρημα αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολο. Σαν να λείπει η ποίηση σαν να λείπει ο έρωτας. Σαν να υπάρχουν μόνο πινελιές του σκόρπιες… στο χάος….

Σαν να φοβούνται αυτοί/ές που περνούν  έστω και σε απόσταση από «κοντά» του να  ανατρέψουν τα ήσυχα νερά της καθημερινότητας να μην φοβηθούν και να μπουν καλά μέσα του.

Οι τοίχοι της πόλης πάρα πολλοί.  Το ταξίδι στους δρόμους του ρομαντικού μικρότερο.

Τα στοιχεία εκείνα τα πιο «τρυφερά» της καθημερινότητας,   στην πλειονότητα τους τα πιο εσωτερικά ίσως της κάθε ψυχούλας, τα μηνύματα του ερωτεύσιμου,   ακόμη  λιγότερα.

Έρωτας αντάρτης  στους τοίχους… σαν χρυσόσκονη… στο γκρι του  τσιμεντένιου γίγαντα. Μαζί με το συγκεκριμένο φωτογραφικό υλικό υπάρχουν και υπέροχες ζωγραφιές (γκράφιτι) σπονδή στην ομορφιά.

Υ.Γ (2) Στιχομυθία σε πεζόδρομο κάτω από την Καλλιδρομίου ανάμεσα σε ιδιοκτήτη κτιρίου και σε κρατούντες μαρκαδόρους.  Τα αποσιωπητικά δηλώνουν τη σχετική αμηχανία.. Τελικά η ποίηση όλα τα ξεπερνά. Εξάρχεια 2010

« …-Χωράει εδώ?

-Ναι μια χαρά είναι.

…

–Τι θα γράψετε παιδιά στον τοίχο?

….

-Παρακαλώ?

…

–Ρωτώ τη θα γράψετε στον τοίχο γιατί είναι δικός μου.

…

-Θα γράψουμε ένα ποίημα.

…

–Τι ποίημα?  Να ξέρω τι είναι και αν θα μ αρέσει.

….

-Είναι ένα ποίημα του τσε για τον έρωτα.

–Του τσέ?

-Ναι. Είναι ένα γράμμα στην τότε αγαπημένη του.

–

… Να το γράψετε τότε αλλά  μη το γράψετε εδώ, δε θα φαίνεται καλά. Εδώ στο μεγάλο κομμάτι να το γράψετε για να φαίνεται. Να το βλέπω και να χαίρομαι.

…

-Ευχαριστούμε.

…

–Εγώ ευχαριστώ,  για την ποίηση…»

«Για τα παράξενα μάτια

που το παράδοξο φως τους

μου επισημαίνουν τον κίνδυνο

να αποκοιμηθώ μέσα τους»

Che στην Tσιτσίνα Φερέϊρα

20/10/51

κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

Αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Δηλώνουμε πως ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας που έπεσε νεκρός στη Δάφνη στις το Μαρτίου του 2010 ύστερα από μάχη με τους μπάτσους, συμμετείχε επίσης στον Επαναστατικό Αγώνα. Η μάχη που έδωσε ήταν για την υλοποίηση του ανατρεπτικού σχεδίου που συλλογικά ο Επαναστατικός Αγώνας είχε αποφασίσει. Ήταν μια μάχη για την επανάσταση και την ελευθερία.

Δηλώνουμε επίσης πως είμαστε πολύ περήφανοι για την οργάνωση μας, τον Επαναστατικό Αγώνα, είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, για κάθε στιγμή της πολιτικής δράσης μας. Είμαστε περήφανοι για το σύντροφο Φούντα, τον οποίο τιμούμε και θα τιμούμε για πάντα.

Όσο και αν πιστεύουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί ότι φυλακίζοντας μας θα ξεμπερδέψουν πολιτικά με εμάς, κάνουν λάθος. Είτε έξω είτε μέσα από τις φυλακές ο αγώνας που για εμάς είναι ζήτημα τιμής και αξιοπρέπειας, θα συνεχιστεί.

Όσο και αν γελούν αυτάρεσκα οι δύο τρομοκράτες Παπανδρέου και Χρυσοχοΐδης για τις συλλήψεις μας, όσο και αν πιστεύουν πως κατοχύρωσαν την απαραίτητη ασφάλεια για να προχωρήσει ανεμπόδιστα το σοσιαλφασιστικο τους κόμμα την εφαρμογή των εγκληματικών του σχεδίων ενάντια στην κοινωνία και κουνάνε την ουρά τους που οι Αμερικάνοι προϊστάμενοι τους τους επιχαίρουν, όσο και αν ισχυρίζονται πως εξαλειψανε μια σοβαρή απειλή για το καθεστώς τους, τους διαβεβαιώνουμε ότι δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα με εμάς.

Όσο είμαστε ζωντανοί, όσο ζούμε και αναπνέουμε θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να δημιουργούμε προβλήματα στα αντικοινωνικά και εγκληματικά τους σχέδια.

Και αν πιστεύουν οι διώκτες μας και η πολιτική εξουσία αυτής της χώρας πως έχουν το σύνολο της κοινωνίας με το μέρος τους, αν πιστεύουν πως η πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρούν εμάς ως κοινωνική απειλή, γελιούνται. Κοινωνική απειλή για την πλειοψηφία του πληθυσμού είναι η κυβέρνηση που περνά το ένα πακέτο αντικοινωνικών μέτρων μετά το άλλο, καθ’ υπόδειξη των κορακιών του κεφαλαίου που «λαδώνουν» με τη ρευστότητα που διαθέτουν την κρατική μηχανή. Τρομοκρατία είναι η μακροχρόνια νεοφιλελεύθέρη πολιτική που επέβαλαν τα κόμματα εξουσίας με την ανοχή ή και τη στήριξη των μικρών κομμάτων. Τρομοκρατία είναι η εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας που έχει κάνει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να παρακολουθούν μουδιασμένα μέχρι στιγμής από φόβο, μια πρωτοφανή επίθεση εναντίον τους να βρίσκεται σε εξέλιξη.

Τρομοκρατία είναι να μην έχεις τα βασικά για να επιβιώσεις, να σου παίρνουν το μισθό και τη σύνταξη, να σου κατάσχει η τράπεζα το σπίτι, να ζεις μέσα στη μόλυνση που σκοτώνει. Τρομοκρατία είναι να ζεις καθημερινά υπό το καθεστώς του φόβου για την επιβίωση.

Για τα περισσότερα τμήματα της κοινωνίας, τρομοκράτες και εγκληματίες είναι αυτοί που κυβερνούν, είναι οι καθεστωτικοί πολιτικοί, είναι οι πλούσιοι, οι προνομιούχες κάστες που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και που ευημερούν συμμετέχοντας στην οικονομική και πολιτική εξουσία. Εχθροί της κοινωνίας είναι αυτοί που, αφού έκλεβαν και πλούτιζαν για χρόνια εις βάρος της, εκμεταλλευόμενοι ένα βάρβαρο και κατάφωρα άδικο σύστημα, τώρα που αυτό διανύει τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του, απαιτούν από αυτήν όλο και μεγαλύτερες θυσίες, απαιτούν από όλους μας να παραδώσουμε οικειοθελώς όλο το αίμα μας για να συντηρηθεί στη ζωή το σάπιο σώμα του καθεστώτος.

Όταν οι σοσιαλφασίστες του κυβερνώντος κόμματος διατείνονται πως έχουν τη λαϊκή εντολή για να εφαρμόσουν αυτές τις πολιτικές, προκαλούν ακόμα περισσότερο την κοινωνική αγανάκτηση. Είναι εξ’ άλλου καταγεγραμμένη ιστορικά και κανείς δεν ξεχνά τη μεγάλη προεκλογική εξαπάτηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων από τους συμμετέχοντες στο ΠΑΣΟΚ, που με δόλο άρπαξαν την εξουσία στις τελευταίες εκλογές, λέγοντας ψέματα για τη δήθεν αναδιανεμητική υπέρ των αδυνάτων πολιτική που είχαν σκοπό να εφαρμόσουν, τάζοντας αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, υποσχόμενοι μια ομαλή, και χωρίς μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις, έξοδο από την κρίση.

Είπαν ψέματα ότι δεν γνώριζαν την πραγματική κατάσταση στα δημοσιονομικά του κράτους, είπαν ψέματα για την κατάσταση της οικονομίας και τις δυνατότητες της, είπαν ψέματα ότι θα πάρουν, δήθεν, τα χρήματα που χρειάζονται από τους προνομιούχους. Με τα ψέματα, με την εξαπάτηση, με το δόλο, έκλεψαν την εξουσία. Αν προεκλογικά αποκάλυπταν έστω και ένα μικρό μέρος των σχεδίων τους, όχι μόνο δεν θα ήταν τώρα κυβέρνηση, αλλά θα έμεναν και εκτός κοινοβουλίου. Η κοινωνική συναίνεση που επικαλούνται είναι ένα τερατώδες ψέμα που προκαλεί έντονα την κοινωνική οργή.

Εμείς ως Επαναστατικός Αγώνας αμέσως μετά τις εκλογές και πριν το ΠΑΣΟΚ αποκαλύψει τις πραγματικές του προθέσεις, μιλήσαμε για την πιο άγρια νεοφιλελεύθερη επίθεση που πρόκειται να εξαπολύσει στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης και των δημοσιονομικών προβλημάτων, και έχουμε ήδη επιβεβαιωθεί.

Επίσης, είχαμε μιλήσει για την άμεση πολιτική χρεοκοπία της κυβέρνησης Παπανδρέου, την οποία και αναμένουμε το προσεχές διάστημα, καθώς πρόκειται για μια ουσιαστικά υπηρεσιακή κυβέρνηση, με σύντομη ημερομηνία λήξης.

Παρ’ όλο που το εγκληματικό πρόσωπο τους έχει αποκαλυφθεί, εξακολουθούν οι κατέχοντες την πολιτική εξουσία να εξαπατούν και να κοροϊδεύουν, υποστηρίζοντας πως ό,τι κάνουν είναι «για το καλό του κοινωνικού συνόλου». Ο Παπανδρέου και τα επιτελεία του κάνουν πλέον το πανελλήνιο να γελά όταν επικαλούνται τον πατριωτισμό τους, όταν αναφερόμενοι στα σκληρά μέτρα που επιβάλλουν, μιλούν για μέτρα που «επιβάλει το εθνικό συμφέρον», ότι πρόκειται για «τη σωτηρία της χώρας». Και το αποκορύφωμα αυτής της συντονισμένης κοροϊδίας είναι όταν λένε πως οι προσπάθειες τους να μη χρεοκοπήσει η χώρα είναι για το συμφέρον των μη προνομιούχων.

Είναι «ζήτημα εθνικής ανάγκης» να ρίχνουν όλο και πιο βαθιά στη φτώχεια και την ανέχεια μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, προκειμένου να «ηρεμήσουν οι αγορές» (όπου «αγορές» εννοούμε τα άγρια θηρία που απαρτίζουν την υπερεθνική οικονομική ελίτ), να σταματήσουν να κερδοσκοπούν με το ελληνικό χρέος και να ρίξουν, επιτέλους, τα επιτόκια δανεισμού του ελληνικού δημοσίου.

Στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα σκοπό να προστατέψουν τη χώρα και τα λαϊκά στρώματα από τη χρεοκοπία, όπως δηλώνουν οι κυβερνώντες. Τα μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού είναι ήδη καταβεβλημένα από τις άγριες πολιτικές που εφαρμόζονται εις βάρος του και είναι δεδομένη η χρεοκοπία τους ως προϋπόθεση για τη συντήρηση των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων. Συντάξεις και μισθοί κόβονται ή καταργούνται, εκατοντάδες χιλιάδες απολύονται και πρόκειται να απολυθούν στο άμεσο μέλλον, οι φορολογικές επιδρομές εντείνονται, τα ασφαλιστικά ταμεία, ύστερα από μια μακροχρόνια πολιτική καταλήστευσης και απαξίωσης από το κράτος, αφήνονται να καταρρεύσουν, υπηρεσίες υγείας καταργούνται, δημόσια νοσοκομεία χρεοκοπούν και αφήνονται στη σήψη ως το οριστικό κλείσιμο, δίνοντας τη χαριστική βολή σε ό,τι είχε απομείνει όρθιο από το σύστημα υγείας του δημοσίου.

Αυτές οι συνθήκες όχι μόνο δεν είναι κάτι πρόσκαιρο που θα λήξει σε 2-3 χρόνια όπως διαμηνύουν ψευδώς οι εξουσιαστές για να καθησυχάσουν την κοινωνία, αλλά θα γίνουν ακόμη χειρότερες εν όψει των μακροχρόνιων προσπαθειών της πολιτικής ελίτ να «βγάλει τη χώρα από την κρίση» δηλαδή να σώσει την άρχουσα οικονομική και πολιτική τάξη.

Μέσα στα πολλά και τερατώδη ψεύδη που λέει συστηματικά η κυβέρνηση, έχουν γίνει και αρκετές ειλικρινείς αναφορές (π.χ. από την Κατσέλη) στην «μεγάλη ευκαιρία που προσφέρει η κρίση στην Ελλάδα να εφαρμοστούν οι απαραίτητες αλλαγές για τη συνολική οικονομική εξυγίανση». Εννοούν φυσικά, τη μοναδική ευκαιρία να περάσουν όλες τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που τόσα χρόνια, λόγω φόβου για το πολιτικό κόστος από τις κοινωνικές αντιδράσεις, οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν μπορούσαν ούτε καν να διανοηθούν να προωθήσουν.

Μιλούν για τη μοναδική ευκαιρία που τους προσφέρεται να ξηλώσουν οριστικά και ταχύτατα όλα τα κοινωνικά κεκτημένα και κατακτήσεις, να ιδιωτικοποιήσουν ασφάλιση και υγεία, να μειώσουν δραστικά το εργασιακό κόστος, να μετατρέψουν την Ελλάδα σ’ ένα παράδεισο εκμετάλλευσης για το κεφάλαιο, με άφθονο πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα. Μιλούν για τη μοναδική ευκαιρία να πραγματοποιηθεί η πιο ανελέητη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω.

Δεν τους ενδιαφέρει λοιπόν, να σωθούν οι μη προνομιούχοι, οι οποίοι και καταδικάζονται με αυτές τις πολιτικές σ’ έναν αργό οικονομικό και κοινωνικό θάνατο. Θέλουν να σώσουν τους έλληνες κεφαλαιοκράτες, τις τράπεζες, τις μεγάλες επιχειρήσεις, τους εφοπλιστές. Θέλουν να προστατέψουν τους επενδυτές, τους κάθε είδους κερδοσκόπους που τζογάρουν άπληστα στο προσοδοφόρο μέχρι στιγμής, ελληνικό χρέος. Θέλουν να προστατέψουν τον εαυτό τους και την υπόλοιπη πολιτική ελίτ της χώρας από μια καθεστωτική κατάρρευση, που θα σημάνει τον όλεθρο της κρατικής μηχανής. Θέλουν να προστατέψουν τον εαυτό τους και τα προνόμια που απολαμβάνουν συμμετέχοντας στο καθεστώς.

Για τα μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, τα οποία και αποτελούν αναλώσιμο υλικό που χρησιμοποιείται για την επιβίωση τών εξουσιαστών, είναι εξασφαλισμένη η πιο βαθιά οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία που έχει να ζήσει η χώρα από την εποχή της γερμανικής κατοχής. Το ΠΑΣΟΚ παραδίδει γη και ύδωρ στο μεγάλο κεφάλαιο, ξεπουλάει το σύνολο της χώρας για να σωθεί το τομάρι της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ.

Ας σταματήσουν λοιπόν, τα ψέματα. Ποιον κοροϊδεύουν όταν λένε πως η δημοσιονομική κατάρρευση θα έχει επιπτώσεις κυρίως στους μη προνομιούχους, όταν προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι προς το συμφέρον μας να τους βοηθήσουμε για το ξεπέρασμα της κρίσης. Μα όταν η χώρα «θα έχει σωθεί», εμείς όλοι θα είμαστε ήδη νεκροί. Δουλειές δεν θα υπάρχουν, η φτώχεια θα έχει απλωθεί σαν πανούκλα παντού, ο κόσμος θ’ αρρωσταίνει και θα πεθαίνει χωρίς να μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, το βιοτικό επίπεδο θα μοιάζει με αυτό μιας χώρας σε πόλεμο. Γιατί έχουμε πόλεμο. Όχι αυτόν που αναφέρεται ο ψεύτης ο Παπανδρέου. Δεν έχει κηρύξει κανένα πόλεμο η κυβέρνηση στις αγορές και τους κερδοσκόπους. Αυτά τα γελοία φραστικά πυροτεχνήματα που έχουν περισσέψει όλο αυτό το διάστημα, ιδίως από τον προαναφερόμενο θεατρίνο που διευθύνει την ολοκλήρωση της σύγχρονης καταστροφής της χώρας, χρησιμεύουν απλώς για την παραπλάνηση της κοινωνίας.

Έχουμε έναν κοινωνικό και ταξικό πόλεμο σε πρωτοφανή όξυνση. Εχουμε τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα να συγχρονίζονται και να συντονίζουν τις δυνάμεις τους για να εξαπολύσουν τη μεγαλύτερη ταξική επίθεση που έχει γίνει ποτέ στη χώρα. Έχουμε τον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι κεφαλαιοκράτες με τη βοήθεια της κυβέρνησης ενάντια στους εργαζόμενους. Έχουμε τον πόλεμο των εξουσιαστών εναντίον των αγωνιστών.

Έχουμε μια μοναδική κοινωνική κατάσταση που διαμορφώνεται και που σπάνε ο ένας μετά τον άλλο οι οικονομικοί και κοινωνικοί δεσμοί ανάμεσα σε προνομιούχους και μη. Μια μεγάλη κοινωνική ρήξη διαμορφώνεται στο εσωτερικό της χώρας και μια πρωτοφανής πολιτική αντίθεση ανάμεσα στην ελίτ και την κοινωνική βάση με εκρηκτικές προοπτικές.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον πρωτόγνωρης τρομοκρατικής επίθεσης από κράτος και κεφάλαιο και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας βιώνει ένα ασύλληπτο μέχρι χθες καθεστώς τρόμου και ανασφάλειας, είναι πραγματικά γελοίο να ισχυρίζονται οι εξουσιαστές ότι οι συλλήψεις μας αφορούν στην αντιμετώπιση μιας κοινωνικής απειλής και ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είχε ως σκοπό «να εκφοβίσει σοβαρά τον πληθυσμό» όπως αναφέρεται στο κατηγορητήριο.

Η μακροχρόνια και συνεπής πολιτική παρουσία του Επαναστατικού Αγώνα είμαστε βέβαιοι πως όχι μόνο δεν γίνεται αντιληπτή από τους περισσότερους ως «απειλή για την κοινωνία», αλλά ως μια πολιτική παρουσία δίπλα στους καταπιεσμένους και πάντα ενάντια στην οικονομική και πολιτική ελίτ. Δίπλα σε αυτούς που ζουν υπό το ζύγό της εξουσίας και απέναντι σε αυτούς που την ασκούν.

Παρά την ιδεολογική αντεπίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος και τα Μ.Μ.Ε. εναντίον μας, είναι κατανοητό από την πλειοψηφία του πληθυσμού πως ο πόλεμος εναντίον μας είναι πόλεμος εναντίον όσων θέλουν ν’ αντισταθούν δυναμικά στις επιλογές τους, είναι ένα μέσο εκφοβισμού και τρομοκράτησης γι’ αυτούς που σκέφτονται να σηκώσουν το ανάστημα τους ενάντια στις εγκληματικές πολιτικές της εξουσίας.

Αν παρακολουθήσει κάποιος την πορεία του Επαναστατικού Αγώνα καταλαβαίνει πόσο έωλοι είναι οι ισχυρισμοί της πολιτικής εξουσίας και των κολαούζων της στα Μ.Μ.Ε. ότι η δράση του συνιστά απειλή για το κοινωνικό σύνολο. Γιατί ποια είναι η ενέργεια μας που έχει δήθεν τρομοκρατήσει την κοινωνία και έχει στραφεί ενάντια της; Μήπως οι επιθέσεις στα μισητά από την κοινωνική πλειοψηφία υπουργεία εργασίας και οικονομίας όπου αποφασίζονται και προστάζονται οι πιο αντικοινωνικές πολιτικές;

Μήπως οι επιθέσεις ενάντια στα ΜΑΤ που τρομοκρατούν καθημερινά στους δρόμους των πόλεων, ξυλοκοπούν διαδηλωτές και έχουν ως αποστολή τη βίαιη καταστολή των κοινωνικών αγώνων; Οι επιθέσεις ενάντια στα αστυνομικά τμήματα που στεγάζουν τους εκπαιδευμένους δολοφόνους του καθεστώτος και όπου καθημερινά ξεφτιλίζονται, ξυλοκοπούνται και δολοφονούνται άνθρωποι που πέφτουν στα χέρια των μπάτσων;

Μήπως συνιστά τρομοκράτηση της κοινωνίας η επίθεση εναντίον του Βουλγαράκη ο οποίος έχει συνδεθεί με δύο μεγάλα σκάνδαλα (τηλεφωνικές υποκλοπές, απαγωγές Πακιστανών) και που εκμεταλλευόμενος τον υπουργικό του θώκο αύξησε την οικογενειακή του περιουσία με τις αγοραπωλησίες εκτάσεων του δημοσίου (υπόθεση Βατοπεδίου); Αυτόν, όπως και όλους όσους έχουν συνδεθεί με ανάλογες υποθέσεις άπληστης υφαρπαγής του κοινωνικού πλούτου, οι περισσότεροι που ζουν σε αυτή τη χώρα πολύ θα ήθελαν να τους δουν κρεμασμένους στην πλατεία Συντάγματος.

Μήπως πρόκειται για ενέργεια τρομοκράτησης της κοινωνίας η επίθεση εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ; Μήπως δεν γνωρίζουν οι διώκτες μας και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι πως αυτή την επίθεση επιδοκίμασε η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας η οποία μόνο ευγενή συναισθήματα δεν τρέφει για το κράτος των ΗΠΑ;

Μήπως είναι πράξη που τρομοκρατεί τον πληθυσμό μια επίθεση εναντίον της πολυεθνικής εταιρείας Shell που εδώ και πολλές δεκαετίες λυμαίνεται τον φυσικό πλούτο πολλών χωρών, εκμεταλλεύεται πληθυσμούς και συμβάλλει στην καταστροφή του πλανήτη;

Ή μήπως η επίθεση εναντίον της Citibank, έναν από τους κορυφαίους ομίλους της διεθνούς χρηματοοικονομικής τρομοκρατίας, που διαδραμάτισε εδώ και δεκαετίες πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία συγκέντρωσης κεφαλαίου, αρπάζοντας τον πλούτο αμέτρητων χωρών μέσω της κερδοσκοπίας με το χρέος τους, οδηγώντας τις σε μια μη αναστρέψιμη πολλές φορές οικονομική και κοινωνική καταστροφή; Είναι αντικοινωνική μια επίθεση ενάντια σ’ αυτή την πολυεθνική των οικονομικών εγκλημάτων που πρωτοστάτησε στη δημιουργία της μεγάλης κρίσης που ζούμε σήμερα;

Ή μήπως πρόκειται για πράξη κοινωνικής τρομοκράτησης η επίθεση ενάντια στο χρηματιστήριο, το ναό του χρήματος και έναν από τους σημαντικότερους διαύλους υφαρπαγής του κοινωνικού πλούτου και μεταφοράς του από την κοινωνική βάση προς την οικονομική ελίτ;

Οι μόνοι που έχουν τρομοκρατηθεί από αυτές τις πολιτικές ενέργειες είναι η πολιτική και οικονομική εξουσία. Είναι οι εγκληματίες κεφαλαιοκράτες που ανησυχούν για τις «επενδύσεις» τους και που φοβούνται πως δεν θα μπορούν να περάσουν χωρίς προβλήματα τους όρους της σύγχρονης δικτατορίας τους. Αν αυτές οι επιθέσεις συνιστούν απειλή για κάποιους αυτοί είναι όσοι απολαμβάνουν οικονομική και κοινωνική ισχύ από το υπάρχον καθεστώς κοινωνικής υποδούλωσης.

Η φυλάκισή μας λοιπόν, όχι μόνο δεν συνιστά λύση για την ασφάλεια του πληθυσμού αλλά λειτουργεί προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Θέλει να καταφέρει την αντιμετώπιση μιας πολιτικής απειλής για το καθεστώς, ώστε κράτος και κεφάλαιο με μεγαλύτερη ασφάλεια να ασκούν τη μαζική τρομοκρατία εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας. Στόχος των διωκτών μας να εξαλείψουν έναν παράγοντα πολιτικής αφύπνισης για την κοινωνία, μια επαναστατική απειλή.

Για πολλούς από την διεθνή πολιτική και οικονομική ελίτ – μεταξύ των οποίων και των γερακιών του ΔΝΤ – η διεθνής οικονομική κρίση έχει τελειώσει, η οικονομική ανάκαμψη, αν και ισχνή, έχει ξεκινήσει, οι προοπτικές διαφαίνονται καλές ενώ η κρίση στην Ελλάδα δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο παρά αποτέλεσμα της κακής διαχείρισης από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Οι υπερασπιστές και εκφραστές του οικονομικού και πολιτικού συστήματος αναγνώρισαν ως κρίση μόνο αυτή που συγκλόνισε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και αφού αυτό φαίνεται να διασώθηκε μετά τις γενναιόδωρες παροχές ρευστότητας από τις κυβερνήσεις, μιλάνε για το τέλος των προβλημάτων του συστήματος και για την αρχή μιας, ίσως επίπονης και όχι πολύ σύντομης, διαδικασίας οικονομικής ανάκαμψης, και με την προϋπόθεση πάντα ότι οι κυβερνήσεις θα λάβουν τ’ απαραίτητα μέτρα λιτότητας.

Μετην ίδια επιφανειακή προσέγγιση της κρίσης που τη διαχωρίζει στις διάφορες – για πολλούς ακόμη και ανεξάρτητες μεταξύ τους – διαστάσεις της και τις απομονώνει, αναλύεται από τους καθεστωτικούς αναλυτές και η κρίση του χρέους στην Ελλάδα. Γι’ αυτούς η οικονομική κρίση είναι μόνο ένα αποτέλεσμα κακής διαχείρισης του συστήματος που με κάποιες επιμέρους διορθώσεις θα επανέλθει στην πρότερη εύρυθμη λειτουργία του.

Η δε δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα δεν αποτελεί για τους συμμετέχοντες στην ηγεσία του συστήματος ούτε καν μια παρενέργεια της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που οφείλεται στην κακή διαχείριση των δημοσίων ταμείων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Δεν αμφισβητούμε βέβαια, το γεγονός ότι οι κατά καιρούς κατέχοντες την εξουσία στη χώρα προέβησαν συστηματικά και χωρίς εξαιρέσεις στην καταλήστευση του χρήματος και της περιουσίας του δημοσίου. Αντιθέτως, με τον πλούτο που έχει αντλήσει το κράτος από την κοινωνική βάση, πλούτιζαν και ζούσαν σπαταλώντας αφειδώς τα δημόσια ταμεία όλες ανεξαιρέτως οι συμμορίες των κυβερνώντων, πετώντας μερικά ξεροκόμματα στην πλειοψηφική βάση των ψηφοφόρων προκειμένου να κερδίσουν την ψήφο τους. Οι ληστές των κομμάτων εξουσίας έφτιαξαν τεράστιες περιουσίες, έχτισαν βίλες, αγόρασαν κότερα, εξασφάλισαν μια ζωή μες στη χλιδή ενώ η κοινωνική πλειοψηφία ζει υπό το καθεστώς της οικονομικής τρομοκρατίας που επιβάλλει το κράτος και το κεφάλαιο. Όταν όμως τα γεράκια του Δ.Ν.Τ. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατηγορούν τις προηγούμενες κυβερνήσεις για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, δεν εννοούν τα παρα-πάνω και ούτε βέβαια τα δισεκατομμύρια ευρώ που χαρίστηκαν στους κάθε εθνικότητας κεφαλαιοκράτες οι οποίοι δραστηριοποιούνται στη χώρα. Τις κατηγορούν ότι σπατάλησαν πολλά σε μισθούς και συντάξεις, ότι ξοδεύουν πολλά για τη δημόσια υγεία και για την παιδεία και ότι υπήρξαν πολύ ελαστικές με τη φορολόγηση της κοινωνικής βάσης.

Το ελληνικό κράτος βρίσκεται εδώ και καιρό υπό καθεστώς δημοσιονομικής χρεοκοπίας, ασχέτως αν δεν το ομολογούν οι κυβερνώντες, ενώ ο μηχανισμός στήριξης του Δ.Ν.Τ., της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που ανέλαβε πλέον τα ηνία της εξουσίας, έχει ως αποστολή την παροχή ρευστότητας για να πληρωθούν όσοι δάνεισαν το ελληνικό δημόσιο αγοράζοντας ομόλογα. Το αντάλλαγμα για την «οικονομική σωτηρία» είναι η εφαρμογή της πιο άγριας καταλήστευσης της κοινωνίας για λογαριασμό του υπερεθνικού κεφαλαίου.

Όσον αφορά το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, εκτός από την καταλήστευση των ταμείων για ίδιον όφελος από τους κυβερνώντες, αυτό άρχισε να δημιουργείται εξ’ αιτίας του κυρίαρχου αναπτυξιακού μοντέλου που υιοθετήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια και του ρόλου της Ελλάδας στην αλυσίδα της διεθνούς παραγωγικής διαδικασίας. Η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη ήταν ανέκαθεν αυτή μιας αγοράς για τα ευρωπαϊκά προϊόντα. Και ενώ το ακριβό και μη ανταγωνιστικό ευρώ δεν επέτρεπε στα ευρωπαϊκά προϊόντα ν’ ανταγωνιστούν τα κατά πολύ φθηνότερα που παράγονταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, η μικρή πληθυσμιακά ελληνική αγορά ήταν υποχρεωμένη να καταναλώνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής των χωρών της ευρωζώνης.

Ο ισχυρισμός ότι η Ευρώπη παρέχει μια οικονομική ασφάλεια για την Ελλάδα δεν είναι παρά ένα τερατώδες ψέμα. Η επιβεβλημένη από την Ευρώπη οικονομική στρατηγική για την Ελλάδα ήταν από την αρχή η αποδιάρθρωση του προηγούμενου παραγωγικού μοντέλου και η ενθάρρυνση από το ελληνικό κράτος της κατανάλωσης με δανεικά. Οι ελληνικές κυβερνήσεις προχωρούσαν συνεχώς σε δανεισμούς για να χρηματοδοτούν επενδύσεις των πολυεθνικών από την Ε.Ε. στον ελληνικό χώρο, ενισχύοντας παράλληλα και τους Έλληνες κεφαλαιοκράτες.

Από την άλλη η ελληνική κοινωνία, ύστερα από μια ανελέητη προπαγάνδα από μεριάς των τραπεζικών ομίλων, μπήκε μέσα στο λαβύρινθο του δανεισμού όπου και βρίσκεται σήμερα ένα μεγάλο τμήμα της εγκλωβισμένο, προκειμένου να διευρυνθούν οι δυνατότητες κατανάλωσης της μικρής πληθυσμιακά ελληνικής αγοράς.

Ακόμα και εν μέσω της κρίσης και ενώ το ελληνικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, είχε ήδη φτάσει το ποσό του 1 τρισ. ευρώ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Τρισέ, δήλωνε με έμφαση πως «οι Έλληνες έχουν ακόμα περιθώρια για επιπλέον δανεισμό», ώστε να συνεχίσουν να καταναλώνουν στηρίζοντας με δανεικά την ισχνή λόγω κρίσης ευρωπαϊκή ανάπτυξη και να συνεχιστεί η κερδοφορία τραπεζών και επιχειρήσεων.

Η πλασματική ευημερία και οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης δεν ανταποκρίνονταν ποτέ στην πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας, παρά αντανακλούσαν την μεγάλη κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτό εξ’άλλου το είχαμε επισημάνει από το 2005 – εποχή που όλοι μιλούσαν για την ισχυρή ελληνική οικονομία – ενώ είχαμε προβλέψει το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και τον υπαρκτό κίνδυνο χρεοκοπίας που θ’ αντιμετώπιζε η Ελλάδα σε περίπτωση που θα ξεσπούσε μια μεγάλη και διεθνών διαστάσεων οικονομική κρίση.

Για τους πάσης φύσεως κερδοσκόπους – διαχειριστές και κατόχους του μεγάλου κεφαλαίου η κρίση δεν αφήνει περιθώρια υψηλής κερδοφορίας από τους παραδοσιακούς τομείς της οικονομίας. Ακόμα και πολλά χρηματιστήρια δεν δίνουν τις ικανοποιητικές για τους άπληστους κεφαλαιοκράτες αποδόσεις και η αγορά των πρώτων υλών και των τροφίμων – παρά το γεγονός ότι οι τιμές είναι υπερβολικά υψηλές σε σχέση με την μειωμένη ζήτηση παγκοσμίως – δεν προσφέρει, προς το παρόν τουλάχιστον, τη δυνατότητα μιας πιο μεγάλης ανόδου, ανάλογης με αυτής του 2008, σε πείσμα των επενδυτών που κάνουν τα πάντα για να μεγεθύνουν την ήδη υπάρχουσα φούσκα στα συγκεκριμένα χρηματιστήρια.

Αντιθέτως, τα κρατικά χρέη είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για το υπερεθνικό κεφάλαιο ν’ αντλήσει τα μέγιστα, εν μέσω κρίσης, δυνατά κέρδη. Ήδη η διεθνής φούσκα του χρέους στις χώρες του καπιταλιστικού κέντρου έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, όμως οι πάσης φύσεως κερδοσκόποι δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν, αλλά θα εξαντλήσουν κάθε περιθώριο εκμετάλλευσης του. Ο εκτροχιασμός του δημοσίου χρέους για τις χώρες του κέντρου οφείλεται στα τεράστια πακέτα οικονομικής στήριξης που οι κυβερνήσεις παρείχαν για την σωτηρία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Με δύο λόγια η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση ξεπεράστηκε- τουλάχιστον για την ώρα- εις βάρος των κοινωνικών πλειοψηφιών των χωρών του κέντρου, με τις κυβερνήσεις να εγκληματούν συστηματικά, καλύπτοντας με τον δημόσιο πλούτο τις μαύρες τρύπες των ταμείων των μεγάλων χρηματοοικονομικών ομίλων, των βασικών δημιουργών της διεθνούς κρίσης.

Η γιγαντιαία διάσταση του χρηματοοικονομικού τομέα (ενώ το 2006 και προ κρίσης το παγκόσμιο ΑΕΠ έφτανε τα 47 τρισ., η συνολική αξία των μετοχών ξεπερνούσε τα 50 τρισ., η αξία των ομολόγων ήταν στα 70 τρισ. και των παραγώγων ξεπερνούσε τα 470 τρισ., δηλαδή ήταν δεκαπλάσια του παγκοσμίου ΑΕΠ), είναι πολύ δυσανάλογη των μεγεθών και των πιο ανεπτυγμένων καπιταλιστικά χωρών. Οι προσπάθειες των κυβερνήσεων να σηκώσουν στους ώμους τους τα χρέη αυτών των τραπεζικών και επενδυτικών τερατουργημάτων, θα οδηγήσει στη χρεοκοπία πολλές ακόμα και εύρωστες μέχρι πρότινος οικονομίες.

Σε αυτό συνεισφέρει η οικονομική ελίτ όλου του πλανήτη καθώς θα συνεχίσει να τζογάρει στο χρέος των κρατών. Μεγάλο μέρος της λιμνάζουσας λόγω κρίσης ρευστότητας βρήκε κερδοφόρα διέξοδο στο δημόσιο χρέος, τροφοδοτώντας την πιο καταστρεπτική για τις κοινωνίες φούσκα, της οποίας το σκάσιμο θ’ αναγκαστούν να πληρώσουν.

Το παιχνίδι της μεγάλης κερδοσκοπικής επίθεσης στα κρατικά χρέη άνοιξε με την Ελλάδα που λόγω των άσχημων δημοσιονομικών και του μεγάλου χρέους της, πρόσφερε τον ιδανικό πελάτη για τις αγορές. Τα ψηλά επιτόκια, που αντανακλούν κατά τους «επενδυτές» την έλλειψη οικονομικής ασφάλειας και την αυξημένη πιθανότητα χρεοκοπίας, έχουν δώσει μέχρι τώρα μεγάλα κέρδη για όσους έχουν «παίξει» στο ελληνικό χρέος. Έτσι κι αλλιώς το αυξημένο ρίσκο στις αγορές πάντα προσφέρει τις μεγαλύτερες αποδόσεις.

Στη διαμόρφωση της μεγάλης φούσκας του χρέους συμμετέχει σύσσωμη η οικονομική ελίτ του πλανήτη η οποία και για μια ακόμα φορά πιστεύει ότι θα μπορεί για όσο θέλει ν’ αντλεί μεγάλα κέρδη από τα δημόσια χρέη, αφού όπως ισχυρίζονται δημοσίως αρκετοί εκπρόσωποι της, δεν θα επιτραπεί η χρεοκοπία των χωρών. Πρόκειται για την ίδια αντίληψη που ίσχυε και με την προηγούμενη κρίση του χρέους των χωρών της περιφέρειας τη δεκαετία του ’80. Και τότε και σήμερα ακούγεται από τους κατόχους του μεγάλου κεφαλαίου η άποψη ότι «τα κυρίαρχα έθνη δεν χρεοκοπούν». Με αυτό το σκεπτικό η Ελλάδα έφτασε να χρεώνεται με επιτόκια που ξεπέρασαν το 9% και σε κάποιες περιπτώσεις το 15% και η κυβέρνηση πέφτει στην αγκαλιά της «επιτροπής σωτηρίας» των Δ. Ν.Τ., Ε. Επιτροπής και Ε.Κ.Τ. για να σωθεί, έστω και τυπικά, το ελληνικό κράτος από την οικονομική κατάρρευση.

Η φράση «τα κυρίαρχα έθνη δεν χρεοκοπούν» που εκφράζουν οι κεφαλαιοκράτες εκφράζει έμμεσα την πίεση που ασκούν για να παρέμβουν οι διεθνείς μηχανισμοί «σωτηρίας» των υπό χρεοκοπία κρατών, ώστε να μη ρισκάρουν τα κεφάλαια τους που επενδύουν στο χρέος και να συνεχίσουν χωρίς φόβο να κερδοσκοπούν με αυτό. Όμως η απληστία των κατόχων του υπερεθνικού κεφαλαίου πολύ σύντομα θ’ αποδειχθεί τόσο μεγάλη που ακόμα και μηχανισμοί «διάσωσης» όπως το ΔΝΤ δεν θα μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν.

Στην Ελλάδα πολύ κουβέντα γίνεται για τους κερδοσκόπους και οι αφορισμοί περισσεύουν, χωρίς ποτέ να προσδιορίζεται ποιοι είναι αυτοί. Σίγουρα όμως δεν πρόκειται μόνο για τους νεαρούς με τα λευκά κολάρα των υπερεθνικών επενδυτικών εταιρειών που «κάθονται μπροστά στους υπολογιστές και παίζουν με το χρέος των χωρών» όπως διεμήνυε ο Παπανδρέου λίγο καιρό πριν. Πρόκειται για το σύνολο της οικονομικής ελίτ. Μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες και μέσω αυτών όλη η αφρόκρεμα της ελληνικής πλουτοκρατίας, όλοι οι ευυπόληπτοι επιχειρηματίες που χαίρουν εκτίμησης από την πολιτική ελίτ της χώρας.

Και ας μην ξεχνάμε την σκανδαλώδη διαδικασία με την οποία οι ελληνικές τράπεζες αντλούν χρήμα με μηδενικό σχεδόν επιτόκιο από την Ε.Κ.Τ., δίνοντας ως εγγύηση ομόλογα του δημοσίου, τα οποία παίρνουν τζάμπα μέσω του πακέτου στήριξης των 28 δισ. ευρώ που αποφάσισε η προηγούμενη κυβέρνηση και στη συνέχεια δανείζουν το κράτος με τα ψηλά επιτόκια των αγορών. Και όλα τα παραπάνω ενώ έχουν βάλει αρκετά δισ. σε ρευστό στα ταμεία τους, διασφαλίζοντας έτσι την κεφαλαιακή τους επάρκεια ενώ η κυβέρνηση τις καλεί – υπό τις υπάρχουσες συνθήκες και τη στιγμή που ξεπουλά τη χώρα για δανεικά – ν’ αξιοποιήσουν και το υπόλοιπο πακέτο που έχει μείνει αναξιοποίητο.

Το περίφημο περίστροφο λοιπόν, που συνήθιζε να επικαλείται γελοιωδώς ο Παπανδρέου όποτε έπαιρνε κάποια φραστική υποστήριξη από τους προϊσταμένους «εταίρους» του στην Ευρώπη, δεν στρέφεται ενάντια σε κανένα κερδοσκόπο. Αυτό το όπλο υπάρχει και σημαδεύει την πλειοψηφία του πληθυσμού αυτής της χώρας, για να υποκύψει στις απειλές της κυβέρνησης και των σωτήρων του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ο Παπανδρέου ως σύγχρονος Τσολάκογλου πλέον έχει εισαγάγει τη χώρα σε μια νέα εποχή κατοχής από το υπερεθνικό κεφάλαιο με το ΔΝΤ, την Ε. Επιτροπή και την Ε.Κ.Τ. – στο όνομα πάντα της σωτηρίας της πατρίδας – να ηγείται της επιτήρησης των προγραμμάτων λιτότητας και μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την ομαλή αποπληρωμή των δανειστών του ελληνικού κράτους.

Όλη η φιλολογία γύρω από τον αγαθό ρόλο του ΔΝΤ και η προσπάθεια αποδαιμονοποίησής του από την κυβέρνηση και τους διάφορους παρατρεχάμενούς της, δεν θα αντέξει για πολύ ακόμα.. Είναι γνωστό πως σε όποιας χώρας τη ζωή και αν ενεπλάκη, οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Σε Αφρική, Ασία, Νότια Αμερική το ΔΝΤ ευθύνεται για την καταστροφή οικονομιών, παραγωγικών δομών και μοντέλων που δεν αρμόζουν στα κερδοφόρα παραγωγικά μοντέλα των γερακιών του υπερεθνικού κεφαλαίου που υπηρετεί αυτός ο οργανισμός. Τα αποτελέσματα των «ευεργετικών» παρεμβάσεων του ΔΝΤ σε πολλές περιπτώσεις, ήταν λιμοί, αρρώστιες, εμφύλιοι, μη αναστρέψιμες κοινωνικές και περιβαλλοντικές καταστροφές.

Είναι επίσης, αστείο όταν μετά από δεκαετίες δράσης του ΔΝΤ με τα ίδια πάντα καταστροφικά αποτελέσματα, πολλοί κυρίως αριστεροί και σοσιαλδημοκράτες εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τις άγριες νεοφιλελεύθερες συνταγές που επιβάλλει απλώς ως «λάθος στρατηγικής». Δεν είναι δυνατό να πιστεύουν πως, απλώς, είναι ηλίθιοι. Γνωρίζουν και πολύ καλά τι κάνουν, και η κατεύθυνση τους είναι πολύ συγκεκριμένη.

Το χρέος μιας χώρας που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει, είναι η ευκαιρία για την οικονομική ελίτ μέσω του ΔΝΤ να την γονατίσει, να την εξοντώσει, να την κατακτήσει. Αφού την ξεζουμίζουν, βγάζοντας τα κέρδη τους με το παραπάνω, την οδηγούν στη χρεοκοπία και τότε τα κοράκια του κεφαλαίου πέφτουν και αγοράζουν για ένα κομμάτι ψωμί ό,τι έχει αξία σε αυτό τον τόπο για να το αξιοποιήσουν, ενώ θα ‘χουν μετατρέψει τη χώρα αυτή σ’ ένα παράδεισο εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους κεφαλαιοκράτες, που θα μπορεί επιτέλους να ανταγωνιστεί τις πλέον απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες. Αυτό είναι το σχέδιο του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Ένα σχέδιο που οδηγεί ταχύτατα στην υπερσυγκέντρωση οικονομικής και κοινωνικής ισχύος σε ακόμη λιγότερα χέρια και το λαό στην εξαθλίωση.

Αν αφήσουμε να προχωρήσουν οι εγκληματίες του πολιτικού καθεστώτος της χώρας σε αυτές τις πολιτικές, έχουμε παραδοθεί στην πιο επαίσχυντη μορφή υποδούλωσης που υπήρξε ποτέ, έχουμε παραδώσει τη χώρα και το μελλόντων παιδιών μας στα σαγόνια των καρχαριών του μεγάλου κεφαλαίου, έχουμε αποδεχθεί να ζούμε υπό τη συνεχή τρομοκρατία της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας.

Κανένας ελεύθερος άνθρωπος δεν μπορεί να δεχθεί μια τέτοια συνθήκη, κανένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια δεν μπορεί να παραδοθεί χωρίς αντίσταση. Ενώ το ίδιο το σύστημα γκρεμίζει τις γέφυρες σύνδεσης και επικοινωνίας με την κοινωνική πλειοψηφία και παρατάσσεται πολεμικά απέναντι της, θα ήταν μεγάλο λάθος να επιδιώξουμε από τα κάτω την επαναδημιουργία αυτών των συνδέσεων. Τα κόμματα της αριστεράς που συμμετέχουν στο πολιτικό σύστημα θα επιδιώξουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τις επικείμενες κοινωνικές εκρήξεις. Όσο και αν αυξάνουν τους λεονταρισμούς κατά των κυβερνητικών επιλογών, δεν πρόκειται να έρθουν σε καμία ρήξη με το σύστημα.

Από την άλλη, η κοινωνία των μη προνομιούχων αναμένει μια νέα πολιτική δύναμη, ανεξάρτητη από κάθε πολιτική σκοπιμότητα και κάθε διάθεση χειραγώγησης, να διαμορφώσει αυτό το πολιτικό πεδίο στο οποίο θα μπορεί να πατήσει για ν’ αγωνιστεί ενάντια στις σύγχρονες άγριες συνθήκες ζωής που της επιβάλλονται. Αυτή η νέα πολιτική δύναμη δεν μπορεί να είναι άλλη από ένα ευρύ ριζοσπαστικό κίνημα που, χωρίς αναστολές, ενδοιασμούς, ενοχικά σύνδρομα και ψευδαισθήσεις σχετικά με την αναγκαιότητα ή όχι να υπάρξει μια ολική σύγκρουση με το καθεστώς, θα μπορέσει να χαράξει μια πορεία ανατροπής του συστήματος και να εμπνεύσει όσους περισσότερους καταπιεσμένους γίνεται προς την απελευθερωτική κατεύθυνση.
Όποιος στη σημερινή εποχή και ενώ πλέον βρισκόμαστε υπό την ωμή χούντα των αγορών εξακολουθεί να επικαλείται τις «άγουρες αντικειμενικές συνθήκες», τότε δεν έχει καμία διάθεση να δράσει ανατρεπτικά.

Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι οι πλέον ιδανικές.

Ας διαμορφώσουμε και τις υποκειμενικές συνθήκες που απαιτούνται για να επιχειρήσουμε την επανάσταση. Αυτή είναι η ευκαιρία μας.

ΖΗΤΩ Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ -ΝΙΚΟΣ ΜΑΖΙΩΤΗΣ -ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΡΝΑΣ

Σχετικά με τα τρομοσενάρια της αστυνομίας και ΜΜΕ, τη στοχοποίηση αγωνιστών και την επιχείρηση ποινικοποίησης  του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού αγώνα

Την τελευταία περίοδο παρακολουθούμε την κλιμάκωση της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου στην κοινωνία, με σειρά αντεργατικών, κατασταλτικών και ευρύτερα αντικοινωνικών μέτρων. Μιας γενικευμένης επίθεσης που στόχο έχει την τρομοκράτηση, την πειθάρχηση και τη σιωπή της κοινωνίας απέναντι στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και την επιβολή ακόμη σκληρότερων όρων εκμετάλλευσης και ελέγχου.

Στο πλαίσιο αυτής της επίθεσης εντατικοποιείται και η επίθεση στους χώρους των αγωνιζόμενων ανθρώπων,  και ειδικότερα στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, το πλέον ευαίσθητο, ριζοσπαστικό, δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο στοχοποιείται από το κράτος και τους μηχανισμούς του, σε μια προσπάθεια εξουδετέρωσής του μέσα από την ποινικοποίηση και την απομόνωσή του από την κοινωνία.

Μέρος αυτής της επίθεσης στον αντιεξουσιαστικό κοινωνικό αγώνα είναι η κεντρική πολιτική κατασταλτική μεθόδευση που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, υπό τον γενικό τίτλο «εξάρθρωση του Επαναστατικού Αγώνα», η οποία έχει θέσει στο στόχαστρό της έξι συντρόφους που βρίσκονται στα χέρια της αστυνομίας και διαρκώς διευρύνεται προσπαθώντας να θέσει σε ομηρία και άλλους αγωνιστές. Μια κατασταλτική μεθόδευση η οποία εξελίσσεται με διάφορες κατασκευές σεναρίων, «στοιχείων» και «ενόχων» από την πλευρά της αστυνομίας. Κατασκευές που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ που παίζουν ρόλο φερέφωνων της Αντιτρομοκρατικής.

Για να ξεπεραστούν τα προφανή αδιέξοδα αυτής της κατασταλτικής μεθόδευσης, επιχειρείται η διεύρυνσή της μέσα από τη στοχοποίηση και άλλων προσώπων, μεταξύ των οποίων – όπως «πληροφορήθηκα» από τα ΜΜΕ που διαρρέουν τα σενάρια της Ασφάλειας – εμφανίζεται και το δικό μου.

Συγκεκριμένα, όσον αφορά τη «διαρροή» του ονόματός μου σε σχέση με αποτύπωμα που αναφέρεται ότι βρέθηκε σε βιβλίο στο σπίτι του δολοφονημένου συντρόφου Λάμπρου Φούντα, έχω να δηλώσω τα εξής:

Πρώτον, δεν συνηθίζω στην καθημερινότητά μου να κυκλοφορώ με γάντια! Και, δεύτερον, η μνήμη του δολοφονημένου αγωνιστή με γεμίζει με αισθήματα τιμής και συγκίνησης για αυτόν, και οργής για τους φονιάδες του.

Τέλος, εκφράζω την αλληλεγγύη μου στους συλληφθέντες και σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.

Αν χρειαστεί, θα επανέλθω.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Λήδα Σοφιανού
14/4/10

Η απάντηση για τη στοχοποίηση μου από την Αστυνομία και τα ΜΜΕ

Είμαι ο “διανοούμενος”, “αρχηγός”, “κάτοικος περιοχής της Μαγνησίας”, με “συχνές εκδρομές στην Αθήνα και την Ικαρία”, “με οργανωτικό ρόλο σε κινητοποιήσεις αντιεξουσιαστών” και η λίστα σας, άραγε, έχει τέλος;

Μήπως σας κάνω για το “προφίλ” που ξέρετε πολύ καλά να κατασκευάζετε, σε περιπτώσεις δημιουργίας “τρομοκρατικών οργανώσεων”;

Μήπως σας λείπει κάτι από το παζλ και εγώ σας κάνω;

* Ναι, λοιπόν, είμαι 60 ετών (παρ’ όλ’ αυτά στο χώρο που ανήκω δεν υπάρχουν αρχηγοί, πόσο μάλλον μεσήλικες!).

* Ναι, είμαι ο κάτοικος της οικίας που κάνατε τις έρευνές σας, την Κυριακή 11 Απρίλη 2010, στην Κυψέλη (Σποράδων 21), χωρίς, βέβαια, κανένα αποτέλεσμα.

* Ναι, είμαι ο πατέρας της γυναίκας του Κώστα Γουρνά (δηλαδή είναι γαμπρός μου!)

* Ναι, είμαι ο παππούς των δύο 16μηνων παιδιών τους, και, τέλος

* Ναι, είμαι αντιεξουσιαστής.

Ομολογώ ότι συμμετείχα από τη δεκαετία του 70 στους κοινωνικοταξικούς αγώνες, που διεξάγονται από την πλευρά των καταπιεσμένων ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο. Κι επειδή η δική μου λίστα είναι μεγάλη, θα αναφερθώ στο πρόσφατο παρελθόν. Συμμετείχα και συμμετέχω, ενεργά, στο “συντονιστικό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες”, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Μεξικού, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, στη “συνέλευση αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα”, στη “Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου” και στην “κατάληψη του ΠΙΚΠΑ”, των κατοίκων αυτών των περιοχών.

Και για να σας διευκολύνω στις έρευνές σας, σας ανακοινώνω ότι αυτές τις μέρες (δηλ. από τότε που ξεκινήσατε τις τρομερές συλλήψεις και έρευνές σας), βρίσκομαι στο πλευρό της κόρης μου, στην οικία της, που ερευνήσατε την Κυριακή 11 Απρίλη 2010.

Από ότι φαίνεται το χολιγουντιανό υπερθέαμα της εξάρθρωσης του “Επαναστατικού Αγώνα”, ήταν το καλύτερο χαπάκι για να θολώσετε τα νερά. Για να περάσετε τα αντικοινωνικά-αντεργατικά μέτρα σας, όπως και την επιτήρηση της χώρας από το ΔΝΤ.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η αλληλεγγύη στους ανθρώπους που διώκονται για τη συμμετοχή τους στον “Επαναστατικό Αγώνα” είναι και θα είναι δεδομένη και μαζική. Είμαι ένα κομμάτι των αλληλέγγυων και θα είμαι μέχρι την απελευθέρωσή τους.

Η ποινικοποίηση των οικογενειακών και φιλικών σχέσεων, όσων αντιστέκονται, είναι γνωστή τακτική σας, και εγώ στέκομαι συνειδητά απέναντί της.

Αθήνα, Τρίτη 13 Απρίλη 2010                        Μανώλης Μπεραχάς

Υ.Γ. Όσον αφορά το χώρο στην Κυψέλη, δεν διαμένει, όπως κατασκευασμένα έχει γραφτεί στην επίσημη έκθεση έρευνας, ο γαμπρός μου Κώστας Γουρνάς, αλλά είναι ο επαγγελματικός χώρος του αδελφού μου και δικός μου.

Πηγή: ((i)) Indymedia :: Athens

Πως προσπαθουν ο Χρυσοχοϊδης και η παρέα του να εξοργισουν την κοινη γνωμη με κατευθυνομενες πληροφοριες.

Στον αέρα βρίσκονται όλες οι “αποκαλύψεις” του Χρυσοχοϊδη και της παρεούλας του. Όσο δεν ανακαλύπτονται τα όπλα και ο οπλισμός του Επαναστατικού Αγώνα, οι δικογραφίες είναι ένα μάτσο κουρελόχαρτα. Το ερώτημα που γεννάται βεβαίως είναι τι θα κάνει ο Χρυσοχοϊδης και η παρέα του αν αυριο μεθαυριο χτυπήσει ο Επαναστατικός Αγώνας…

Γι αυτό εξάλλου έχουν λυσσάξει να εντοπίσουν τη γιάφκα με τον οπλισμό. Γιατί γιάφκα χωρίς οπλισμό είναι παιδική χαρά για τα σαρκοφαγα κοράκια της ενημέρωσης. Γι αυτό ζητούν απελπισμένα απο τους πολίτες να ρουφιανέψουν οτιδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει τις έρευνες.

Όσο για το σπίτι στη Ν. Φιλαδέλφεια μην μας λένε αηδίες οτι το ανακάλυψαν απο τα κλειδιά που είχε στην τσέπη του ένας απο τους κατηγορούμενους. Το ενοίκιο του σπιτιού πληρωνόταν κάθε μήνα μέσω τραπέζης. Τι πιο απλό λοιπόν απο το να εντοπίσουν τον ιδιοκτήτη του λογαριασμού και να τον ρωτήσουν για το σπίτι που νοικιαζε.

Δεν έχουν κανένα σοβαρό στοιχείο που να μπορεί να δέσει έστω στοιχειωδώς την υπόθεσή τους. Πέρα απο τις κοινές διαπιστώσεις που μπορεί να κάνει καθε ένας πολίτης αναφορικώς με τον τρόπο που δρουσε ο επικεφαλής των τρομοκρατων με ολόκληρη κουστωδία αστυνομικών στο κατόπι του απο το 1995 και μετά, με την ολέθρια απερισκεψία να κρατάει στοιχεία στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του σπιτιού του όταν για τον οπλισμό είχαν κρυφή γιαφκα, υπάρχει και η κορυφαία ΑΠΟΡΙΑ όλων μας:

αφού έχουν καταγεγραμμένη τηλεφωνική συνομιλία κατηγορόυμενων την ώρα που έσκασε η βόμβα στα Κάτω Πατήσια, απο την οποία έχασε τη ζωή του ο 15χρονος μετανάστης, γιατί ο εισαγγελέας ποινικής διώξης δεν έχει ασκήσει δίωξη για ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΘΕΣΗ? Κατηγορία που θεωρείται αρκετά σοβαρή -αν υπάρχουν στοιχεία- και μπορεί να δέσει το κατηγορητήριο….

Με τις διαρροές που κάνουν οι μπάτσοι προς τους συνεργάτες τους μπατσοσυντάκτες, με πρώτο και καλύτερο αυτόν τον γραφικό τυπάκο που θέλει να είναι και προέδρος της ΕΣΗΕΑ όταν δεν μπορεί να βάλει πέντε λέξεις στη σειρά, προσπαθούν να διαμορφώσουν κλίμα. Προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη οτι ο Χρυσοχοϊδης και η παρέα του έχουν το κοκκαλακι της νυχτερίδας με αποτέλεσμα να μπορούν παντού και πάντα να εξαρθρωνουν τους τρομοκρατες.

Βέβαια αυτή τη φορά δεν τους “έκατσε” η συνταγή του 2002 ώστε να οδηγήσουν κάποιο κατηγορούμενο στο νοσοκομείο και να αναθέσουν τη “διαλεύκανση” της υπόθεσης στις …πορτοκαλάδες με κοκτέίλ χημικων. Έτσι προσπαθούν να χαλιναγωγήσουν την κοινή γνώμη χρησιμοποιώντας πρόθυμους συνεργάτες με δημοσιοκαφρικη ταυτότητα.

Καθημερινά όλα αυτά τα παπαγαλάκια που ψοφάνε για το δικό τους 15λεπτο της δημοσιότητας κάθε βράδυ στα δελτία παραπλήροφορησης, τηλεφωνούν στις “πηγες” τους, -τη μπατσαρία- και ζητούν πληροφόρηση την οποία εν συνεχεία θα μας σερβίρουν το βράδυ με μπόλικη σάλτσα.

Πόσο γρήγορα ξεχάσαμε την Μ.Κ. που την βάφτισαν “Αννα” της 17Ν και κάθε βραδυ έδινα ρεσιταλ καφρίλας τα κανάλια? Πόσο γρήγορα ξεχάσαμε οτι για το διασυρμό αυτής της γυναίκας υπήρξαν ποινές και απο την ποινική δικαιοσύνη και απο την πειθαρχική διαδικασια της ανυπαρκτης ΕΣΗΕΑ… Είναι σύμπτωση άραγε οτι ένας απ αυτούς που τιμωρήθηκαν τότε με 3μηνη διαγραφη είναι ο ίδιος άνθρωπος που προσπαθούσε να μας πείσει απο το καναλι όπου εργαζεται, οτι αυτοί που τοποθέτησαν τη βόμβα στα Κατω Πατήσια συνομιλούσαν στο τηλέφωνο και περιγελούσαν το θάνατο του 15χρονου μετανάστη? Όχι βέβαια τίποτα δεν είναι σύμπτωση….

Εντολές εκτελεί κι αυτός και όλοι οι μπατσοσυντάκτες οι οποίοι στο μόνο που διαφέρουν απο τους κανονικούς μπάτσους είναι στο οτι δεν φοράνε στολή. Στόχος τους να προκαλέσουν το κοινό αίσθημα που θα αντιδράσει με οργή απέναντι στα “καθαρματα” τους τρομοκράτες που σκότωσαν το παιδάκι. Για να πάρει αυτή την οργή ο Χρυσοχοϊδης και να την μετουσιώσει σε περισσότερη αστυνόμευση “για το καλό μας”.

Για να μπορεί πιο εύκολα να μας σερβίρει τα κατασκευασμένα σενάρια τρομοκρατίας. Όπως αυτό με τα περι σκοποβολής στηνη ανατολικη πλευρα του Υμηττου οπου παρακολουθουσαν -λενε- οι μπάτσοι τους τρομοκράτες να ρίχνουν ριπές με Καλάσνικοφ και περίμεναν να φύγουν για να πάνε να φωτογραφήσουν τους κάλυκες. Τους οξειδωμένους αυτούς κάλυκες των 9 και των 45 χιλιοστών που θέλουν ντε και καλά να μας πεισουν οτι σκουριασαν σε λίγες μέρες….

Οχι κύριοι το παραμύθι σας δεν έχει ΔΡΑΚΟ γι αυτο δεν θα το καταπιούμε αμάσητο. Εκείνο που δεν αναλογίστηκε κανένας ούτε λεπτό όμως είναι τι θα γίνει αν στο δικαστήριο που θα γίνει σε μερικούς μήνες όλοι αυτοι οι άνθρωποι αθωωθούν? Ποιός θα τους δώσει πίσω την κλεμμένη ζωή τους? Ποιός θα έχει το θάρρος να τους πει “συγνωμη λάθος”? ΚΑΝΕΝΑΣ γιατί τα παντα είναι πολιτική για τον Χρυσοχοϊδη και την παρέα του.

anergoidimosiografoi.blogspot.com

Λίγα πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε σε περίπτωση προσαγωγής ή επικείμενης σύλληψης.

(Για τις μέρες που έρχονται αλλά και γενικότερα)

Κατ’ αρχήν, καμία προσαγωγή δεν είναι κατ’ ανάγκην σύλληψη.

Σε περίπτωση προσαγωγής μας δεν μπορούν να μας πάρουν αποτυπώματα, δεν μπορούν να μας αφαιρέσουν το κινητό και τα προσωπικά μας αντικείμενα, δεν μπορούν να μας απαγορεύσουν τηλεφωνήματα, δεν μπορούν να μας βάλουν σε κελί κράτησης, παρά μόνο στους «ειδικούς» χώρους αναμονής που έχουν τα Α.Τ. μέχρι να επιβεβαιώσουν τα στοιχεία μας και ότι δεν υπάρχει καμία δικαστική εκκρεμότητας (π.χ. καταδίκη).

Αυτή η διαδικασία συνήθως δεν διαρκεί πολύ, αλλά για λόγους τακτικής και σπασίματος νεύρων την καθυστερούν. Καλό είναι να έχουμε ταυτότητα μαζί, ώστε να αποφύγουμε αν είναι δυνατόν την προσαγωγή λόγω απουσίας της (αν και συνήθως δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν η ύπαρξη της ταυτότητας). Αν οι προσαχθέντες είναι ανήλικοι δεν μπορούν οι μπάτσοι να τους αναγκάσουν να βγάλουν τα ρούχα τους για έλεγχο. Αλλά και γενικότερα, θα πρέπει να υπάρχει άρνηση σ’ αυτό το «μέτρο έρευνας».

Αν μας σταματήσουν ασφαλίτες, τότε είναι υποχρεωμένοι να δείξουν την ταυτότητά τους πριν ζητήσουν τη δική μας. (Σημείωση: Όσες φορές δείχνουν ταυτότητα φροντίζουν να καλύπτουν με το δάκτυλο του χεριού τους το όνομά τους. Αν η «επίδειξη» είναι γρήγορη ζητάμε να επαναλάβουν την κίνηση για να βεβαιωθούμε πως έχουμε να κάνουμε με μπάτσους σε πολιτική περιβολή).

Σε περίπτωση «σύλληψης» και άμεσης προσαγωγής μας στις αστυνομικές διευθύνσεις (π.χ. ΓΑΔΑ) ή στα Α.Τ., ισχύουν τα ίδια: δεν δίνουμε αποτυπώματα, δεν υπογράφουμε κανένα έντυπο, κανένα χαρτί, δεν δίνουμε καταθέσεις και πολύ περισσότερο δεν τις υπογράφουμε.

Κατηγορίες δεν απαγγέλλονται από τους μπάτσους παρά μόνο από τους δικαστικούς, συνεπώς όσο και να διαρκεί η κράτηση μας στις αστυνομικές διευθύνσεις ή στα αστυνομικά τμήματα, αν δεν φτάσουμε στον εισαγγελέα είμαστε εν δυνάμει κατηγορούμενοι και ότι και να λένε οι μπάτσοι προκειμένου να μας αποσπάσουν καταθέσεις και υπογραφές δεν είναι σίγουρη η κράτηση μας, ούτε η απόδοση κατηγοριών.

Πολλές φορές επίσης αντίθετα με τα όσα ισχυρίζονται δεν είναι σε θέση να στηρίξουν κάποια κατηγορία και απλά υπερβάλλουν για να μας φοβίσουν και να παρατείνουν την απλή προσαγωγή για τον έλεγχο των στοιχείων μας. Είναι ένας τρόπος που τον χρησιμοποιούν ενάντια σε νέους ανθρώπους για να καταστείλουν και να τους φοβίσουν, ώστε να τους αποτρέψουν από μελλοντική συμμετοχή τους στον δρόμο.

Συνήθης τακτική στη ΓΑΔΑ, αλλά και στα Αστυνομικά Τμήματα είναι οι ρόλοι των οργάνων της τάξης και το ξεμονάχιασμα, π.χ. ο ένας μπάτσος θα μας προσεγγίσει με πατρικό ύφος, «πέστα τώρα, να ξεμπερδεύεις, είσαι καλό παιδί να μη μπλέξεις», ενώ ο άλλος θα μας αγριέψει «πέστα ρε, γιατί τα είπαν για σένα οι φίλοι σου και σε δώσανε».

Όσο κρατούμαστε παραμένουμε σιωπηλοί και αν κάποιοι είναι ανήλικοι θα πρέπει να απαιτήσουν την παρουσία των γονιών τους. Ειδικά για τους ανήλικους δεν μπορούν οι μπάτσοι να προβούν σε κανενός είδους ενέργεια, αν δεν υπάρχει παρουσία κηδεμόνα. Δεν απαντάμε σε καμιά περίπτωση και το κυριότερο δεν υπογράφουμε.

Για να υπογράψουμε συνήθως χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους πειθούς, του «καλού» και του «κακού». Αν τελικά κρατηθούμε για να περάσουμε από εισαγγελέα, αρνούμαστε να καταθέσουμε στους μπάτσους και περιμένουμε να περάσουμε από τον εισαγγελέα με την παρουσία δικηγόρου της εμπιστοσύνης μας.

Ακόμα και αν μας απαγγελθούν κατηγορίες μπορούμε να αρνηθούμε να δώσουμε αποτυπώματα. Συνήθως όποιες κατηγορίες κι αν μας φορτώσουν είτε είναι πλημμεληματικού, είτε κακουργηματικού χαρακτήρα, η άρνηση για αποτυπώματα και DNA, είναι απλή απείθεια και δεν επισύρει βαριές ποινές (απειλείται η ποινή ενός μήνα μόνο). Στη περίπτωση της απλής προσαγωγής είναι παράβαση από τους μπάτσους η λήψη αποτυπωμάτων και οφείλουμε να μην δώσουμε αποτυπώματα ή DNA.

Καλό είναι επίσης σε περίπτωση ομαδικών συλλήψεων, όπως π.χ. σε μια πορεία, να μην διαχωρίσουμε τη θέση μας από τους συγκατηγορούμενους μας, όσο και να πιεστούμε, πολλές φορές ο διαχωρισμός μιας υπόθεσης, όσο και να επιμένουν γονείς, δικηγόροι, μπάτσοι και δικαστές μπορεί να είναι επιβαρυντικός για ενδεχόμενη δίκη.

Σε περιπτώσεις συλλήψεων και απαγγελίας κατηγοριών κατά τη διάρκεια ή μετά από πορείες, αν και μπορεί να φαίνονται περίπλοκες (οι νομικές καταστάσεις ή οι κατηγορίες) στα αυτιά μας, εν τούτοις, είναι απλές για κάθε δικηγόρο που ασχολείται με το ποινικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει ότι επιλέγουμε τον δικηγόρο που νοιώθουμε πιο άνετα μαζί του και εμπιστευόμαστε και όχι όποιον θέλουν να μας πείσουν ότι είναι ο καταλληλότερος.

Ξεκινώντας με δεδομένο ότι η στάση στην ανάκριση είναι σε κάθε περίπτωση μια πολιτική στάση, είναι φανερό ότι ένα τέτοιο κείμενο δεν μπορεί παρά να μπαίνει τόσο στο πολιτικό μέρος αυτής της στάσης, όσο και στο τεχνικό που της αντιστοιχεί.
Αυτό είναι αναπόφευκτο. Ακόμα και ένα απλό κείμενο με “νομικές συμβουλές δεν μπορεί να είναι ουδέτερο. Πίσω του βρίσκεται μια πολιτική αντίληψη που το διαποτίζει. Για να μην πέσουμε λοιπόν στην υποκρισία να σκαρώσουμε δήθεν ένα τυπικό νομικό κείμενο οχυρωμένοι πίσω από την “εξουσία” των ειδικών μας γνώσεων, παρασιωπώντας την πολιτική του ουσία, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε απ την αρχή. ότι το καθοριστικό στην ανάκριση από πολιτική άποψη είναι η συνεργασία η όχι με τον κατασταλτικό μηχανισμό.
Λυτή δεν είναι απλά μια ιδεολογική στάση απόρριψης αυτού του μηχανισμού του κράτους στην πιο ξεκάθαρη κατασταλτική του λειτουργία, αλλά και του αστικού δίκαιου σαν τέτοιου, που με καθαρά ταξικά κριτήρια ποινικοποιεί μερικές πολιτικές συμπεριφορές και πράξεις και πολλές φορές άμεσα και ιδεολογίες.

Ετσι ο στόχος αυτού του κείμενου δεν είναι το πώς θα αποδείξουν την αθωότητα τους τα εκάστοτε θύματα της κρατικής καταστολής μέσα από μια τεχνικά άψογη στάση, μέσα ‘στην οποία ενδεχόμενα περιλαμβάνονται και οι παραπειστικές απαντήσεις η οι αντιπερισπασμοί, αλλά πως θα έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή ευχέρεια κινήσεων μέσα στη δίκη ν’ αποκαλύψουν τις πολιτικές σκοπιμότητες που οδήγησαν στη δίωξη τους και ν αντιστρέψουν τους ορούς μεταξύ κατήγορου και κατηγορουμένου σε μια πολιτική βάση και όχι γιατί σώνει και καλά δεν υπάγονται οι συγκεκριμένες πράξεις στα άρθρα του κατηγορητήριου με ερμηνείες τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά η πολύ περισσότερο με εξευτελιστικές δηλώσεις καταδίκης από τον κατηγορούμενο των πράξεων που του αποδίδονται. Σε κάθε περίπτωση κάθε δίκη έχει τις δικές της ιδιόρρυθμες, που πρέπει να σταθμίζονται όσο γίνεται πιο ψύχραιμα, κάτι που δεν μπορεί να γίνει συνήθως στην ανάκριση με τα δεδομένα που υπάρχουν από την πράξη και για το λόγο αυτό η – και τεχνικά – σωστότερη στάση στην ανάκριση είναι η στάση της μη συνεργασίας. Στόχος είναι να μην γίνει καμιά απολύτως κατάθεση ή δήλωση που μπορεί αργότερα να μας μπλέξει σε φαύλους κύκλους ή αντιφάσεις.

Eίναι επίσης χρήσιμο να ξέρει ο καθένας που συλλαμβάνεται και κατηγορείται για κάτι, ότι με κάποια τυχόν λαθεμένη στάση του μπορεί να μπλέξει τους άλλους συγκατηγορούμενους του γι’ αυτό και η υπεράσπιση οφείλει να είναι ενιαία, ή να δημιουργήσει κάποιο κεκτημένο για το μηχανισμό καταστολής, που θα χρησιμοποιήσει για μελλοντικές ανακρίοεις και δίκες.

Τελειώνοντας αυτή την εισαγωγή θα θέλαμε να θυμίσουμε και να τονίσουμε, ότι οποίος πέφτει στα χεριά της αστυνομίας η του ανακριτή, πρέπει να θυμάται πάντα ότι έχει απέναντι του επαγγελματίες, που απ την πείρα τους ξέρουν πολύ καλά να χρησιμοποιούν τον πανικό, το φόβο. την αμηχανία, την κούραση και την αγνοία, αλλά και τις διαφορές κουτοπονηριές που τους σερβίρονται.
Περά από τη γνώση και την πείρα, έχουν και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αυτοί θα κρίνουν ποιους θα παραπέμψουν και γιατί. Κάποιοι άλλοι σαν κι αυτούς θα κρίνουν αν θα δικαστούν οι κατηγορούμενοι, ποτέ και για ποιο λόγο. Φυσικά και δεν είναι αλάνθαστος αυτός ο μηχανισμός, αλλά πολύ σπανία μπορεί να τα αξιοποιήσει μόνος του και απομονωμένος ο κατηγορούμενος και σχεδόν ποτέ αυτοσχεδιάζοντας…

ΔΗΛΩΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ – ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
1) Σύμφωνα με το άρθρο 157 του οργανισμού σώματος Αστυνομίας Πόλεων (Ν. 2458/1953), όποιος αρνείται να δηλώσει την ταυτότητα του ή δηλώνει ψεύτικα στοιχεία, τιμωρείται με φυλάκιση από δέκα μέρες μέχρι 1 χρόνο, βάσει του ίδιου νόμου είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε την ταυτότητα κάποιου άλλου, εφόσον τον γνωρίζουμε και να μην δηλώνουμε ψεύτικα στοιχεία γι αυτόν.
‘Οταν μας ζητηθούν τα στοιχεία μας, είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να τα δίνουμε.
Αν μας τα ζητήσουν αστυνομικοί με στολή τα δίνουμε ενώ αν φορούν πολιτικά, ζητάμε πρώτα να μας δείξουν την ταυτότητα τους.
Η υποχρέωση μας εξαντλείται στο να δείξουμε την ταυτότητα μας. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε κανένα άλλο στοιχείο ή πληροφορία.

2. Αρκετές φορές τα αστυνομικά όργανα μετά τον έλεγχο της ταυτότητας μας ζητάνε να τους ακολουθήσουμε στο τμήμα. με το αιτιολογικό της εξακρίβωσης στοιχείων. Από τη στιγμή όμως που τους έχουμε δείξει την ταυτότητα μας, αυτό είναι παράνομο και πρέπει να διαμαρτυρόμαστε.
Αν τυχόν μας πάνε στο τμήμα ξαναδίνουμε τα στοιχείο μας και απαιτούμε να φύγουμε. Αν μας ζητήσουν κατάθεση π.χ. που είμαστε, που πηγαίναμε, τι θέλαμε εκεί, αρνούμαστε κατηγορηματικά να απαντήσουμε, λέγοντας πως παρανομούν, γιατί στο βαθμό που δεν έχουμε πάρει κλήση, δεν είμαστε μάρτυρες αλλά στην πράξη κατηγορούμενοι, που έχουμε συλληφθεί γιατί ούτε ένταλμα υπάρχει, ούτε για αυτόφωρο αδίκημα κατηγορούμαστε οπότε δικαιούμαστε να μην απαντήσουμε και απαιτούμε άμεσα τον δικηγόρο μας.

Α (β) ΑΥΤΟΦΩΡΗ ΣΥΛΛΗΨΗ
1. Μπορεί να συλληφθούμε και να οδηγηθούμε στο αστυνομικό τμήμα κάτω απ’ την δικαιολογία ότι έχει διαπραχτεί κάποιο αυτόφωρο έγκλημα. Οταν η αθωότητα μας είναι φανερή διαμαρτυρόμαστε ΕΝΤΟΝΛ.
Στο τμήμα δίνουμε μόνο τα στοιχεία μας και αρνούμαστε να απαντήσουμε σε άλλες ερωτήσεις … βιογραφικά, κατάσταση κατηγορουμένου κ.λ.π ή να τις υπογράψουμε. Αρνούμαστε να σώσουμε δείγμα γραφικού χαρακτήρα.
Μετά από αυτά. απαιτούμε να μας αφήσουν ελεύθερους. και αν όχι να μας δηλωθεί ότι είμαστε κατηγορούμενοι. Εάν είμαστε κατηγορούμενοι, υπογραφούμε την έκθεση σύλληψης αφού βεβαιωθούμε ότι σ αυτή γράφεται η ακριβείς ώρα σύλληψης.
Κατόπιν απαιτούμε να τηλεφωνήσουμε σε συγγενείς μας και στον δικηγόρο μας. Αρνούμαοτε σταθερά οποιαδήποτε συζήτηση, κατάθεση κλπ, προτού επικοινωνήσουμε με το δικηγόρο μας.
Η αστυνομία συχνά κάνει προανάκριση, και χωρίς εισαγγελική παραγγελία. Το ν’ αρνηθούμε να απαντήσουμε σαν κατηγορούμενοι στην αστυνομική ανάκριση δεν είναι αδίκημα.
Μπορούμε να καταθέσουμε μόνο με τη φράση “αρνούμαι τις κατηγορίες” και να το υπογράψουμε ακόμα και αν δεν παρίσταται ο δικηγόρος μας.

Τέλος αμέσως ή το πολύ σε 24 ώρες πρέπει να οδηγηθούμε στον εισαγγελέα.
Αν τώρα περάσει το 24ωρο και δεν έχουμε πάει στον εισαγγελέα, διαμαρτυρόμαστε έντονα και απαιτούμε σύμφωνα με το Σύνταγμα να μας αφήσουν ελευθέρους. (Σημείωση μόνο στην περίπτωση που ο τόπος σύλληψης δεν ανήκει στην έδρα του εισαγγελέα, μπορεί να παραταθεί το 24ωρο, και πάντα όχι περισσότερο από τον αναγκαίο χρόνο για την μεταφορά του κρατούμενου. Η παραβίαση αυτών των προθεσμιών είναι ποινικό αδίκημα για τους υπεύθυνους αστυνομικούς, οπότε μπορούμε να τους μηνύσουμε.

ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Αν μας οδηγήσουν στον εισαγγελέα, πέραν του 24ώρου, διαμαρτυρόμαστε και εδώ έντονα, απαιτούμε να αφεθούμε ελεύθεροι, και με τον δικηγόρο μας υποβάλλουμε ένσταση.
Αν οδηγηθούμε εμπρόθεσμα, ο εισαγγελέας αποφασίζει αν θα ασκήσει δίωξη ή όχι.
Από τη στιγμή που ο εισαγγελέας μας απαγγείλει την κατηγορία, μπορεί:
(α) ή να μας αφήσει ελεύθερους, και να προσδιορίσει ρητή δικάσιμο
(β) ή να μας παραπέμψει στο αυτόφωρο δικαστήριο (άμεσα ή το αργότερο σε 24 ώρες)
(γ) ή να διατάξει συμπλήρωση της προανάκρισης στο αστ. τμήμα (οπότε ζητούμε να αφεθούμε προσωρινά ελεύθεροι)
(δ) ή τέλος αν θεωρήσει ελλιπή τα στοιχεία να μας παραπέμψει στον ανακριτή για κυρία ανάκριση (άμεσα), οπότε λήγει και η συνοπτική διαδικασία του αυτόφωρου.

Τώρα στο ΑΥΤΟΦΩΡΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, μπορούμε να ζητήσουμε τριήμερη αναβολή (το δικαστήριο τη δίνει υποχρεωτικά). Ακόμα το δικαστήριο αποφασίζει για τη συνέχιση ή μη της κράτησης.
Στον ΑΝΑΚΡΙΤΗ πάλι μπορούμε να ζητήσουμε τριήμερη (τουλάχιστον) προθεσμία για να απολογηθούμε (που μας δίνεται υποχρεωτικά). Μέχρι την απολογία μπορεί να αφεθούμε προσωρινά ελεύθεροι. Μετά την απολογία στον ανακριτή, ο ανακριτής πρέπει άμεσα ή το πολύ σε 24 ώρες σε συνεργασία με τον εισαγγελέα είτε να εκδώσει ένταλμα προφυλάκισης στα αδικήματα που ο νόμος το επιτρέπει, είτε να μας αφήσει ελεύθερους (και να παραπέμψει την υπόθεση σε ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.

Α (γ) ΣΥΛΛΗΨΗ ΜΕ ΕΝΤΑΛΜΑ
Αν δεν συλληφθούμε επ’ αυτοφώρω, μπορεί να συλληφθούμε μόνο με ένταλμα που θα πρέπει να μας επιδοθεί τη στιγμή της σύλληψης.
Το ένταλμα σύλληψης πρέπει να έχει οπωσδήποτε το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και περιγραφή μας, το έγκλημα για το οποίο κατηγορούμαστε με το άρθρο του, σφραγίδα και υπογραφή από τον ανακριτή και το γραμματέα αλλιώς είναι ΑΚΥΡΟ.
Δε μπορεί να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης για εγκλήματα με ελάχιστο όριο ποινής κάτω από τρεις μήνες.
Ισοδύναμο με το ένταλμα σύλληψης είναι και το βούλευμα του συμβουλίου πλημμελειοδικών ή εφετών

(4>Σε ειδικές περιπτώσεις μπορούν να διατάξουν τη σύλληψη και ο πρόεδρος εφετών ο πρόεδρος του δικαστηρίου που δικάζει το δικαστήριο και ο εισαγγελέας στα αυτόφωρα.

Είναι αμφίβολης συνταγματικότητας να μας επιδίδετε το ένταλμα όχι κατά την στιγμή της σύλληψης αλλά μετά την προσαγωγή μας στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα όπως συνήθως γίνετε στην πράξη. (Αρθρο 6 του Συντάγματος).

Αν η σύλληψη γίνει σε εκκλησία την ώρα της λειτουργίας η σε σπίτι την νύχτα χωρίς να το ζητήσει ο ιδιοκτήτης η να τηρηθούν οι διατυπώσεις που προβλέπονται για νυχτερινή ερευνά σε σπίτι, αυτοί που κάνανε τη σύλληψη διώκονται πειθαρχικά.
Προβλέπεται – αλλά χωρίς κυρώσεις – ότι αυτοί που κάνουνε τη σύλληψη, πρέπει να μας φέρονται καλά να μην μας προσβάλουν, να μην μεταχειρίζονται βία και να μη μ<κ δένουν παρά μόνο όταν αντισταθούμε ή μας θεωρούν ύποπτους φυγής. >
Αυτά ισχύουν και για τα αυτόφωρα. Βέβαια το ξύλο, οι βρισιές κλπ συνιστούν αδίκημα για τους αστυνομικούς και πρέπει να μηνύονται.
Όπως και να συλληφθούμε πρέπει χωρίς αναβολή και το αργότερο μέσα σε 24 ώρες να προσαχθούμε στον ανακριτή που είναι αρμόδιος (αρθρ. 6 παρ. 2 Συντ.). Εκεί παίρνουμε τουλάχιστον τριήμερη προθεσμία για απολογία.

Α (δ) ΕΡΕΥΝΑ
Έρευνα μπορεί να γίνει όταν διεξάγεται οποιαδήποτε ανάκριση για πλημμέλημα ή κακούργημα. Επίσης μπορεί να γίνει για να συλληφθεί κάποιος που διαπράττει αυτόφωρο πλημμέλημα (ή κακούργημα).

Ερευνα σε σπίτι.
Η έρευνα στο σπίτι μπορεί να γίνει οποιαδήποτε ώρα της μέρας. Τη ΝΥΧΤΑ αντίθετα επιτρέπεται η έρευνα ΜΟΝΟ αν πρόκειται να συλληφθεί πρόσωπο που διώκεται νόμιμα (με ένταλμα σύλληψης) ή για να συλληφθεί κάποιος μέσα στο σπίτι, που διαπράττει αυτόφωρο πλημμέλημα ή κακούργημα. Νύχτα είναι από τις 8μ.μ.-6π.μ. το χειμώνα (1 Οκτωβρίου – 31 Μαρτίου) και 9μ.μ.-5π.μ. το καλοκαίρι (1 Απριλίου – 30 Σεπτεμβρίου).

ΕΡΕΥΝΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Τη νύχτα μπορεί να γίνει έρευνα, χωρίς ιδιαίτερες προϋποθέσεις και σε χώρους που είναι προσιτοί στον καθένα (π.χ. καφενεία – μπαρ – κινηματογράφους κλπ).
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΡΕΥΝΑ
Την έρευνα κάνουν τουλάχιστον δυο άτομα όπου απαραίτητα ο ένας είναι δικαστικός. Όταν μας χτυπήσουν το κουδούνι για έρευνα, ζητάμε τα στοιχεία των αστυνομικών-δικαστικών, το ένταλμα έρευνας και αν είναι μέρα ανοίγουμε την πόρτα.
Τη νύχτα εκτός από το ένταλμα έρευνας ζητάμε να μας πουν τους επιπλέον λόγους που υπάρχουν για να γίνει η έρευνα τη νύχτα (δηλ. αν υπάρχει ένταλμα σύλληψης, από που πιστεύουν οι αστυνομικοί ότι εμείς έχουμε σχέση με κάποιο αδίκημα κλπ).
Πάντως σε κάθε περίπτωση έχουμε το δικαίωμα να ειδοποιήσουμε τον δικηγόρο μας και όποιον άλλο ότι μας κάνουν ερευνά.
Η ερευνά δεν μπορεί να γίνεται ταυτόχρονα σε δυο δωμάτια. Εχουμε το δικαίωμα να είμαστε μπροστά όταν κάνουν έρευνα. Αυτό μας προφυλάσσει από τυχόν αυθαιρεσίες αστυνομικών οργάνων που προσπαθούν να μας ενοχοποιήσουν.
Αν τυχόν λείπει ο ένοικος (ή δεν ανοίγει) ο ανακριτής πρέπει να παραβιάσει την πόρτα. Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να προσκαλείται κάποιος γείτονας για να παραστεί στην ερευνά.
Η έρευνα πρέπει να γίνεται χωρίς περιττή δημοσιότητα η ενόχληση του ενοίκου.

ΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΨΑΞΟΥΝ
Μπορούν να ψάξουν σχεδόν τα πάντα, με προσοχή όμως για να μην προξενήσουν ζημίες. Αν καταστρέψουν αντικείμενα <π.χ. στρώματα, βιβλία κλπ αυτό μπορεί να συνιστά ποινικό αδίκημα αν υπάρχει δόλος.>
Για τυχόν ζημιές στην ερευνά, αποζημίωση μπορούμε να ζητήσουμε από το δημόσιο.
Οι ερευνητές δεν μπορούν να ερευνήσουν σφραγισμένη αλληλογραφία (“απόρρητο αλ/φιας”, έγγραφα που καλύπτονται από το επαγγελματικό απόρρητο, και βιβλιάρια καταθέσεων (τραπεζικό απόρρητο). Για να ερευνήσουν τα παραπάνω χρειάζεται επιπλέον άδεια από ανακριτή, ενώ ειδικά για το επαγγελματικό απόρρητο ισχύει το εξής: Οι αστυνομικοί απαγορεύεται να διαβάσουν τα έγγραφα, αλλά αφού τα κατάσχουν τα σφραγίζουν σε φάκελο που στη συνέχεια μεταβιβάζεται στο αρμόδιο επαγγελματικό σωματείο (Δικηγορικό Σύλλογο, Ενωση Συντακτων, Εμπορικό Σύλλογο κλπ), το οποίο αποφασίζει για το εάν θα δοθούν τα έγγραφα στην ανάκριση.

Στο τέλος της έρευνας συντάσσεται ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΕΥΝΑΣ, στην οποία γράφονται αναλυτικά και τα αντικείμενα που τυχόν θα κατασχεθούν.
Απαιτούμε να γραφτούν όλα τα κατασχεμένα αντικείμενα. Στο τέλος έχουμε το δικαίωμα να ζητήσουμε (και προφορικά) αντίγραφο της έκθεσης έρευνας. Η έκθεση υπογράφεται και από μας και από τους αστυνομικούς.

ΕΡΕΥΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΝΤΑΛΜΑ
Προβλέπεται ότι σε αυτόφωρα αδικήματα η αστυνομία μπορεί να μπει σε σπίτι χωρίς ένταλμα και χωρίς την παρουσία δικαστικού. Τότε σ’ αυτή την περίπτωση, πριν ανοίξουμε, πρέπει να μας δηλώσουν προφορικά το σκοπό της έρευνας (π.χ. “θα κάνουμε έρευνα διότι έχουμε πληροφορίες ότι π.χ. το σπίτι είναι παράνομη χαρτοπαικτική λέσχη”).
Τότε ανοίγουμε την πόρτα, και πρέπει οι αστυνομικοί να δουν σύντομα αν πράγμαι γίνεται αδίκημα, και αν όχι να αποχωρήσουν.
Δεν επιτρέπεται να αρχίσουν να ψάχνουν πράγματα που δεν έχουν εμφανή σχέση με το υποτιθέμενο αυτόφωρο αδίκημα (π.χ. να ψάχνουν σε στρώματα, αποθήκες, πατάρια κ.ο.κ.). Αν επιμένουν, τηλεφωνούμε άμεσα στο δικηγόρο μας, και το καταγγέλλουμε στην εισαγγελία.

ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
Σωματική έρευνα μπορεί να γίνει είτε σε σπίτι είτε στο τμήμα ακόμα και στο δρόμο. Πρέπει να υπάρχει σπουδαίος λόγος για να γίνει σωματική έρευνα. Κάθε ερευνούμενος εξετάζεται χωριστά.
Στις γυναίκες έρευνα κάνουν μόνο γυναίκες αστυνόμοι, και μπορούν να ζητήσουν παράσταση προσώπου της εμπιστοσύνης τους.
Κατά το δυνατόν δεν πρέπει να εξευτελίζεται με την έρευνα ο ερευνούμενος. Αν ζητιέται ειδικά κάποιο πράγμα ή χαρτί, πρώτα θα πρέπει να ζητείται από τον ερευνούμενο να το παραδώσει.
Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε όσο γίνεται καλύτερα όλα τα παραπάνω, αφού μάλλον δεν θα ‘χουμε δικηγόρο και η αστυνομική αυθαιρεσία βασίζεται ιδιαίτερα στη δική μας άγνοια. Είναι αποδειγμένο ότι πολλές φορές η σταθερή και επίμονη στάση μας μπορεί να μας γλιτώσει από άσκοπες διώξεις και μπελάδες.

Β. ΕΠΑΦΗ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΜΕ ΔΙΚΗΓΟΡΟ
Β (α) ΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣΕΑΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Κλήση μπορεί να σταλεί στο σπίτι μας σε δυο περιπτώσεις:
(α) ‘Οταν γίνεται προανάκριση, μετά από γραφτή παραγγελία του εισαγγελέα. Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να αναφέρει αν καλούμαστε σαν μάρτυρες ή κατηγορούμενοι και να αναφέρει την συγκεκριμένη πράξη.
Η κλήση πρέπει να είναι γραφτή, και πρέπει να μας δοθεί 24 ώρες πριν από τη μέρα που μας καλεί να παρουσιαστούμε. Η κλήση πρέπει να υπογράφεται από αστυνόμο Β’ και πάνω η διοικητή σταθμού ή τμήματος η ειδικής υπηρεσίας.
Αν δεν πάμε στο Αστυνομικό Τμήμα η ποινή είναι πρόστιμο η κράτηση.
(β) Πολλές φορές η κλήση που μας στέλνεται δεν είναι αιτιολογημένη (π.χ. καλείστε δι υπόθεσιν σας). Τυπικά και αυτή η κλήση είναι συνταγματική, όταν δεν καλείσαι στα πλαίσια προανάκρισης.
Δεν είναι γνωστές καταδίκες για παράβαση της υποχρέωσης προσέλευσης στο τμήμα.
Μπορούμε λοιπόν να μην πηγαίνουμε στο τμήμα, όταν δεν διευκρινίζεται γιατί καλούμαστε. Αν παρ’ όλα αυτά πάει κάποιος στο τμήμα με βάση τέτοια κλήση, δεν πρέπει να κρατηθεί περισσότερο από τον αναγκαίο χρόνο για να δώσει εξηγήσεις ή να εξετασθεί, και σε ακραίες περιπτώσεις μέχρι 24 ώρες.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Εναι παράνομη η βίαια προσαγωγή στο τμήμα με τη δικαιολογία ότι εκεί υπάρχει κλήση. Αν παρ’ όλα αυτά μας πάνε εκεί, πρέπει να διαμαρτυρηθούμε, να ζητήσουμε να δούμε την κλήση, και να δούμε για ποιο λόγο μας καλούσε. Δεν πρέπει να κρατηθούμε περισσότερο από 24 ώρες.

Β (β) ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΑ
Μπορεί να κληθούμε να καταθέσουμε σαν μάρτυρες σε Αστυνομικό Τμήμα, Ανακριτή (δικαστικό), δικαστήριο. Αν κληθούμε νόμιμα δεν έχουμε το δικαίωμα να αρνηθούμε τη μαρτυρία μας (αρθ. 209 Κ.Π.Δ.).
Η κλήση πρέπει να μας έχει δοθεί τουλάχιστον 24 ώρες πριν και να αναφέρει την υπόθεση. Αν δεν πάμε να καταθέσουμε μπορούν να μας κάνουν βίαια προσαγωγή ή να μας επιβάλλουν πρόστιμο.
Επιπλέον αν δεν καταθέσουμε στο δικαστήριο χωρίς να υπάρχει κάποια δικαιολογία εκτός από πρόστιμο μπορεί να καταδικαστούμε για απείθεια (φυλάκιση από 10 μέρες μέχρι έξι μήνες).

(Ι) Κατάθεση μάρτυρα σε τμήμα ή σε ανακριτή
Η κατάθεση μάρτυρα, γίνεται χωρίς την παρουσία δικηγόρου. Μπορεί ένας μάρτυρας, αργότερα, να μετατραπεί σε κατηγορούμενο αν από την κατάθεση του ή από άλλα οτοιχεία φαίνεται πιθανότητα και δικής του ενοχής. Η κατάθεση που θα έχει δώσει σαν μάρτυρας μπορεί και να χρησιμοποιηθεί εναντίον του, αν ενοχοποιείται για κάτι, αν και τυπικά αυτό απαγορεύεται.
‘Οπως προαναφέραμε δεν μπορούμε να αρνηθούμε να καταθέσουμε. Αντίθετα μπορούμε να πούμε “δεν ξέρω”·. Σύμφωνα με το νόμο, δεν πρέπει να μας κάνουν ερωττήσεις για την προσωπική μας κρίση σε ζητήματα που δεν σχετίζονται με την υπόθεση, όπως; Και σε ερωτήσεις σχετικά με τις πεποιθήσεις μας.
Δεν είμαστε υποχρεούμενοι να καταθέσουμε για γεγονότα, από τα οποία μπορεί να ενοχοποιηθούμε για οποιοδήποτε αδίκημα, όπως και σε ερωτήσεις που από τη φύση τους απευθύνονται σε κατηγορούμενους (π.χ. που ήσουν τη συγκεκριμένη νύχτα κλπ).

Αν τώρα καταθέσουμε για κάτι, πρέπει να δηλώσουμε από που το μάθαμε (και αν ακούσαμε για κάτι, ποιος μας το είπε). Την κατάθεσή μας μπορούμε να την υπαγορεύουμε και να ζητήσουμε να γράφονται όσα λέμε, σχεδόν αυτολεξεί.
Στο τέλος διαβάζουμε αυτά που γράφτηκαν και υπογράφουμε την κατάθεση μαρτυρά.
Σημείωση: Η κατάθεση, θα γράφει στην αρχή ότι πρόκειται για κατάθεση μάρτυρα. Αλλιώς δεν υπογράφουμε.

Κατάθεση μάρτυρα στο δικαστήριο
(1) Ισχύουν ότι είπαμε στην κατάθεση μάρτυρα σε ανακριτή.
(2) Μπορούμε να αρνηθούμε να ορκιστούμε στο ευαγγέλιο, αλλά μόνο στο λόγο τιμής μας, αφού δηλώσουμε ότι δεν πιστεύουμε σε καμιά θρησκεία.
(3) Η συμπεριφορά του δικαστηρίου προς τον μαρτυρά πρέπει να είναι άψογη.
(4) Χρειάζεται πρόσθετη προσοχή στην κατάθεσή μας στο δικαστήριο, γιατί υπάρχει περίπτωση να διαταχθεί η σύλληψη μας από το δικαστήριο (π.χ. αν φανεί ότι ψευδομαρτυρήσαμε αν βρίσαμε παράγοντα του δικαστηρίου κλπ)

Γ. ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ
Όταν έχει ασκηθεί εναντίον μας ποινική δίωξη, ή μήνυση ή έγκληση ή αίτηση δίωξης θεωρούμαστε κατηγορούμενοι. θεωρούμαστε κατηγορούμενοι και όταν στην ανάκριση μας αποδίδεται αξιόποινη πράξη, ή όταν έχουμε συλληφθεί σαν ύποπτοι (ακόμα και χωρίς ένταλμα, ακόμα και όταν η σύλληψη είναι “παράνομη”.
Οταν πάλι εκδίδεται εναντίον μας ένταλμα βιαίας προσαγωγής ή σύλληψης, ή καλούμαστε οε απολογία, ή μας αποδίδει στην προανάκριση (ή στην κύρια ανάκριση) κάποιος μαρτυράς ή πολιτικός ενάγοντας μηνυτής μια συγκεκριμένη αξιόποινη πράξη είμαστε πάλι κατηγορούμενοι.
Όποιος αναφέρεται στη μήνυση είναι κατηγορούμενος, και αν δεν υπάρχουν σοβαρά στοιχεία εναντίον του.

(α) ΚΛΗΣΗ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ
Η κλήση πρέπει να είναι γραπτή, να αναφέρει την αξιόποινη πράξη, να έχει επίσημη σφραγίδα και υπογραφή του ανακριτή και του γραμματέα. Πρέπει να μας δοθεί 24 ώρες τουλάχιστον πριν από τη μέρα απολογίας.

(β) ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙ
Τότε μπορεί να διαταχθεί η βίαιη προσαγωγή του για κατάθεση, (ακόμα και για αδικήματα για τα οποία δεν προβλέπεται προφυλάκιση) ή διατάσσεται η σύλληψη του, ή παραπέμπεται στο ακροατήριο (τακτική δικάσιμος).

‘ (γ) ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ
(1) Ο κατηγορούμενος από την πρώτη στιγμή δικαιούται να εκλέξει ελεύθερα τον δικηγόρο του. ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟ ΡΟΥΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΤΟΥ. Μπορεί ΑΜΕΣΑ να λάβα γνώση της δικογραφίας.
(2) Μπορεί να παρίσταται με δικηγόρο σε κάθε ανακριτική πράξη, εκτός από την εξέταση των μαρτύρων. Μπορεί να παρίσταται με δικηγόρο ακόμα και στην εξέταση σε αντιπαράθεση με άλλους μάρτυρες ή κατηγορούμενους. Για το λόγο αυτό κλητεύεται τουλάχιστον 24 ώρες πριν γίνει οποιαδήποτε ανακριτική πράξη.
(3) Εάν είναι κρατούμενος ή προφυλακισμένος μπορεί να υποβάλλει οποιαδήποτε γραφτή αίτηση ή δήλωση στο διευθυντή της φυλακής ή του τόπου κράτησης του, την οποία είναι υπο χρεωμένοι να την διαβάσουν αμέσως.

Γ (δ) Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΡΙΣΗ (ΤΕΧΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ) Ο κατηγορούμενος που πάει για ανάκριση είτε μετά από αυτόφωρη σύλληψη είτε μετά από σύλληψη με ένταλμα είτε μετά από κλήση πρέπει νάχει υπ’ όψη του τα παρακάτω:
Να απαιτεί την άσκηση των δικαιωμάτων του και να ε;iναι ανένδοτος στο σημείο αυτό (φτάνοντας μέχρι την απεργία πείνας εάν κρατείται. Να ΑΠΑΙΤΕΙ την άμεση επαφή με το δικηγόρο του (τον οποίο εκλεγεί ελευθέρα) και ΚΥΡΙΩΣ να αρνείται σταθερά οποιαδήποτε συζήτηση, κατάθεση κλπ. προτού επικοινωνήσει με το δικηγόρο του. Και η πιο αθώα συζήτηση μπορεί να επιβαρύνει τη θέση του κατηγορούμενου.

Οταν η αθωότητα του συλλαμβανομένου είναι φανερή να διαμαρτύρεται ΕΝΤΟΝΑ.
Είναι βασικό να ξέρει ο κατηγορούμενος ότι έχει το δικαίωμα από το να αρνηθεί να απολογηθεί ή να απαντήσει στις ερωτήσεις οποιουδήποτε ανακριτή (αστυνομικού – δικαστικού). Αρα είναι προτιμότερο να μην απαντά, παρά να λέει ψέματα και να πέφτει σε αντιφάσεις.
Αυτό ειδικά στις περιπτώσεις αυτοφώρου όπου ο κατηγορούμενος είναι σε μια πρωτόγνωρη γι αυτόν κατάσταση, με όλα τα επακόλουθα της. (αδυναμία επικοινωνίας με τους έξω, άγχος, ψυχολογικός πόλεμος από τους αστυνόμους κλπ).

Οι σιωπές δεν είναι ποτέ αντιφατικές. Είναι βασικό επίσης ο κατηγορούμενος να μην “συνεργάζεται”.
Οι αστυνόμοι ξεκινάνε συνήθως μια κουβέντα σε φιλικό στυλ, με αθώες ερωτήσεις για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κρατουμένου με σκοπό να τον παγιδέψουν.
Ειδικά ο πολιτικός κρατούμενος αν εκδηλώσει μια τάση “συνεργασίας”, τότε εκτός από τις ενοχοποιητικές πληροφορίες που χαρίζει στην αστυνομία, είναι υποχρεωμένος να αρνηθεί κάθε πολιτική υποστήριξη που προέρχεται απ’ έξω. ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι βελτιώνει τη θέση του.

Μια θαρραλέα στάση (αλλά όχι “αυθάδικη” μπορεί να γλιτώσει τον συλληφθέντα από πολλές φασαρίες.
Το σημαντικότερο για ένα πολιτικό κρατούμενο είναι να κρατάει μια επαφή με τους συντρόφους του απ’ έξω, για να μπορούν να τον βοηθήσουν.
Αυτό που μετράει δεν είναι ο συσχετισμός δυνάμεων ανάμεσα στον ίδιο και τους ανακριτές του, αλλά ο συσχετισμός δυνάμεων συνολικά, (π.χ. Υπερασπίζουμε τη συμμετοχή μας σε μια διαδήλωση και τους στόχους της, ενώ δεν παίρνουμε την ευθύνη για ό,τι προέκυψε απ’ αυτήν. Π.χ. τραυματισμός αστυνομικού κλπ).

Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα στις περισσότερες περιπτώσεις η πολιτική από την ποινική ευθύνη για μια συγκεκριμένη πράξη και μπορούν να διαχωρίζονται. Η στάση του κατηγορούμενου στην ανάκριση, που περιγράψαμε παραπάνω, μας επιτρέπει να παίρνουμε την πολιτική ευθύνη για τους στόχους μιας διαδήλωσης π.χ. ενάντια στην καταστολή, και να τους αποδεχόμαστε και να υπερασπίζουμε τη συμμετοχή μας.
Όταν όμως κατηγορούμαστε για τραυματισμούς αστυνομικών που έγιναν σ’ αυτή τη διαδήλωση ή για συνθήματα που θεωρούνται υβριστικά κλπ, μπορούμε κάλλιστα να αρνηθούμε τη συμμετοχή μας σ’ αυτές τις αξιόποινες πράξεις, χωρίς μάλιστα να μας υποχρεώνει κανείς να τις καταδικάσουμε, αφού μπορούμε να μην απαντήσουμε, αν μας γίνουν τέτοιες ερωτήσεις.

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΛΗΣΗ ΣΕ ΑΣΤ. ΤΜΗΜΑ Ή ΔΙΚΛΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ
ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟ
Όταν λάβουμε κλήση που μας καλεί να καταθέσουμε σαν κατηγορούμενοι, ή είμαστε κρατούμενοι και προσαχθούμε για απολογία πάμε πάντα με το δικηγόρο μας.
Πριν απολογηθούμε διαβάζουμε όλα τα έγγραφα της δικογραφίας και μπορούμε να πάρουμε αντίγραφα (με γραπτή αίτηση).
Κατόπιν μπορούμε να πάρουμε 48ωρη τουλάχιστον προθεσμία για να προετοιμάσουμε την απολογία μας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ένας κατηγορούμενος στη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας (σύλληψη μέχρι δίκη), ίσως δώσει παραπάνω από μια καταθέσεις (π.χ. στην αστυνομία, σε ανακριτή, στο δικαστήριο τέλος). Γι αυτό η απολογία πρέπει να είναι η ίδια κάθε φορά, για να μην πέφτει σε αντιφάσεις και καλά προετοιμασμένη σε συνεργασία με το δικηγόρο.
Είναι προτιμότερο στην Αστυνομία να μην απολογούμαστε αναλυτικά, παρά μόνο με τη φράση “Αρνούμαι όλες τις κατηγορίες”.
Τώρα όταν καταθέτουμε δεν πρέπει να μας διακόπτουν, εκτός και αν είμαστε εκτός θέματος. Μετά την κατάθεση μπορεί να μας γίνουν ερωτήσεις που δεν πρέπει να είναι παραπειστικές.
Μπορούμε να αρνηθούμε να απαντήσουμε σε όλες τις ερωτήσεις ή σε μερικές από όσες μας κάνουν οι ανακριτές. Μόλις δώσουμε την απολογία, την διαβάσουμε και την υπογράφουμε.

Γ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ
Την προφυλάκιση την αποφασίζει ο ανακριτής με σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα, μετά την απολογία του κατηγορουμένου. Αν δεν συμφωνούν, τότε ο κατηγορούμενος αφήνεται προσωρινά ελεύθερος (Εάν φυσικά ήταν κρατούμενος) και η διαφωνία παραπέμπεται σε δικαστικό συμβούλιο, το οποίο αποφασίζει για την προφυλάκιση ή όχι.

Για να προφυλακισθεί κάποιος πρέπει να υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι έχει κάνει κακούργημα ή κάποιο πλημμέλημα για το οποίο προβλέπεται φυλάκιση πάνω από 3 μήνες και μόνο όταν είναι ύποπτος φυγής ή κρίνεται σαν ιδιαίτερα επικίνδυνος.
Αντί για προφυλάκιση (και eφόσον υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής μπορεί να διαταχθεί η καταβολή εγγύησης (η οποία είναι ανάλογη του αδικήματος και της οικονομικής κατάστασης του κατηγορούμενου) ή εμφάνιση στον ανακριτή (ή σε αστ. τμήμα) σε τακτά χρονικά διαστήματα, περιορισμοί στη διαμονή ή στη μετακίνηση, απαγόρευση εξόδου από τη χωρά κλπ.
Η προφυλάκιση μπορεί να κρατήσει μέχρι 9 μήνες για τα πλημμελήματα και μέχρι 18 μήνες για τα κακουργήματα.
Μόλις επιβληθεί προφυλάκιση ή κάποιος από τους παραπάνω περιορισμούς, μπορούμε να κάνουμε αίτηση στον ανακριτή ή προσφυγή στο συμβούλιο για άρση της προφυλάκισης, και των περιορισμών ή άρση της προφυλάκισης με εγγύηση κλπ.

Δ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΕΣ ΝΟΜΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ
(α) ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ
Αν ο εισαγγελέας πάρει κάποια μήνυση ή αναφορά και τη θεωρεί νομικά ή ουσιαστικά αβάσιμη, προβλέπεται μια διαδικασία για να τη βάλει στο αρχείο. Σε αντίθετη περίπτωση ασκεί ποινική δίωξη και πρέπει να διατάξει προανάκριση ή κύρια ανάκριση ή παραπομπή του κατηγορούμενου απευθείας στο δικαστήριο (εκτός από τα κακουργήματα). Πριν ασκήσει δίωξη μπορεί να ζητήσει ή να κάνει ο ίδιος ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ.

ΠΡΟΑΝΑΚΡΙΣΗ
Προανάκριση (καθώς και προκαταρτική εξέταση) μπορούν να κάνουν οι ειρηνοδίκες και οι βαθμοφόροι της αστυνομίας (υπενωματάρχης και πάνω · υπαρχιφύλακες και πάνω).
Για να γίνει προανάκριση χρειάζεται γραπτή παραγγελία του εισαγγελέα. Προβλέπεται ότι μπορεί να γίνει αστυνομική προανάκριση και χωρίς εισαγγελική παραγγελία στα αυτόφωρα και όταν υπάρχει κίνδυνος από την αναβολή (δηλ. κινδυνεύουν να χαθούν ουσιώδη αποδεικτικά στοιχεία).
Η προανάκριση είναι συνοπτική και τελειώνει με την παραπομπή του κατηγορούμενου στο ακροατήριο ή σε κυρία ανάκριση ή στο δικαστικό συμβούλιο. Θεωρείται περιττή η προανάκριση για τα πταίσματα, τα πλημμελήματα αρμοδιότητας μονομελούς και τα αυτόφωρα πλημμελήματα (χωρίς φυσικά να αποκλείεται να γίνει).
Πeριττή επίσης θεωρείται η προανάκριση για τα πλημμελήματα αρμοδιότητας τριμελούς όταν έχει προηγηθεί προκαταρτική εξέταση.

ΚΥΡΙΑ ΑΝΑΚΡΙΣΗ
1) Την κυρία ανάκριση την διενεργούν οι τακτικοί ανακριτές, μετά από γραπτή παραγγελία του εισαγγελέα.
Τα κακουργήματα πάνε πάντα στην κυρία ανάκριση. Ακόμα για τα πλημμελήματα που επιτρέπεται προφυλάκιση ή για να συμπληρωθεί η προανάκριοη είναι στην κρίση του εισαγγελέα να ζητήσει κύρια ανάκριση.

2) Υποτίθεται ότι σκοπός της ανάκρισης είναι η ανακάλυψη της αλήθειας και όχι η συλλογή κάποιων τυπικών αποδεικτικών στοιχείων και για το λόγο αυτό δεν υπάρχει κάποιος κατάλογος ανακριτικών πράξεων, γπαρχουν μόνο κάποιοι δικονομικοί περιορισμοί.
Εξετάζονται ακόμα και στοιχεία που αφορούν την προσωπικότητα του κατηγορουμένου, εφόσον μπορούν να παρθούν υπ’ όψη για το μέγεθος της ποινής.

3) Κάθε ανακριτής (και ο προανακριτής) έχει απεριόριστες δυνατότητες και δικαιώματα στην ανάκριση. Μπορεί να κλείνει ολόκληρα σπίτια, να σφραγίζει κινητά και ακίνητα, νπ διατάζει να μην απομακρυνθεί κανείς μέχρι το τέλος της ανάκρισης, ερευνάς κλπ., να διατάζει την απομάκρυνση όσων εναντιώνονται, ακόμα και να τους επιβάλλει κράτηση μέχρι 24 ώρες. Μπορεί να διατάζει την απομάκρυνση (που μπορεί να εκτελεστεί και με τη βία) του εναντιονομένου συνηγόρου, αλλά τότε πρέπει να διορίσει άλλο συνήγορο, ιδιαίτερα αν το ζητήσει ο κατηγορούμενος.
Για κάθε ανακριτική πράξη ο ανακριτής πρέπει να κάνει έκθεση επί τόπου, με την παρουσία δικαστικού γραμματέα η άλλου ανακριτή ή δυο μαρτύρων.

4) Μόλις ο τακτικός ανακριτής τελειώσει την ανάκριση και πριν στείλει τη δικογραφία στον εισαγγελέα πρέπει ν’ ανακοινώσει στον κατηγορούμενο το τέλος της ανάκρισης. Ο εισαγγελέας αφού πάρει τη δικογραφία, άμα θεωρεί κλεισμένη την ανάκριση, πρέπει να κάνει πρόταση. Αν ο κατηγορούμενος το ζητήσει, ο εισαγγελέας είναι υποχρεωμένος να τον ειδοποιήσει 24 ώρες νωρίτερα να λάβει γνώση της εισαγγελικής πρότασης.

Αν στην ανάκριση παραβιαστούν οι διατάξεις που αφορούν την εμφάνιση, εκπροσώπηση ή υπεράσπιση του κατηγορούμενου και την άσκηση των δικαιωμάτων του, οι πράξεις που έγιναν παράνομα είναι απόλυτα άκυρες. Αυτή η ακυρότητα συμπαρασύρει και τις επόμενες πράξεις που έγιναν μετά την άκυρη ή πιο πριν αλλά είναι συναφείς με την άκυρη. Όμως αυτή η ακυρότητα πρέπει να προβληθεί μέχρι την αμετάκλητη παραπομπή της υπόθεσης στο ακροατήριο, αλλιώς καλύπτεται. Αν δεν αφορά την προδικασία εξετάζεται αυτεπάγγελτα ακόμα και στον Άρειο Πάγο.
Στις περιπτώσεις που αναφέρονται από τη δικονομία δεν είναι ανάγκη να υποβάλλει αίτηση ο κατηγορούμενος για την άσκηση των δικαιωμάτων του. Η κυρία ανάκριση τελειώνει με την παραπομπή του κατηγορούμενου στο ακροατήριο ή στο δικαστικό συμβούλιο (για βούλευμα).

Υ.Γ. Το βασικό είναι κάθε σύντροφος που θα συλληφθεί άμεσα να ειδοποιήσει τους συντρόφους, και να μην δεχθεί καμιά κουβέντα με τους ασφαλίτες. Τα άλλα θα βρουν το δρόμο τους.
Χρειαζόταν όμως, πιστεύουμε και αυτή η νομική κατάρτιση.

Στις επιτυχίες της ΕΛ.ΑΣ. για φέτος έρχεται να προστεθεί και η σημερινή που ξεπερνά κάθε φαντασία. Τα “τσακάλια” της αστυνομίας μαζί με τα παιδιά που προσήγαγαν από το πάρκο πήραν και έναν σκύλο! Όπως μας είπαν είχαν σαφείς εντολές να προσαγάγουν όλους όσους ήταν εκείνη την στιγμή στο πάρκο οπότε ύποπτος κρίθηκε και ο νεαρός που έβγαζε βόλτα τον σκύλο του όπως και ο ίδιος ο σκύλος. Μέσα στον κλοιό λοιπόν έβαλαν και το τετράποδο, το μετέφεραν κανονικά με το λεωφορειάκι και το ανέβασαν στην ΓΑΔΑ όπου και περίμενε μέχρι να αποφασίσουν τι θα το κάνουν. Ο σκύλος, παρότι ανήλικος, είχε αξιοπρεπή στάση, έδειχνε να τους αγνοεί και κράτησε το στόμα του κλειστό. Οι κύριοι αστυνομικοί κατάλαβαν ότι δεν θα του έπαιρναν κουβέντα οπότε τον άφησαν τελικά ελεύθερο χωρίς να του κάνουν καμιά ερώτηση.

Πηγή:   ((i)) Indymedia :: Athens

[youtube width=”500″ height=”344″]http://www.youtube.com/watch?v=r9bEHz59Dyw[/youtube]

Το τραγούδι έγραψε ο Nino Rota για την ταινία “Film d’amore e d’anarchia”.

Ένας αναρχικός καταδιώκεται απο τους καραμπινιέρους και καταφεύγει σε ένα μπουρδέλο.

Οί πουτάνες τον κρύβουν αλλά οι καραμπινιέροι τον ανακαλύπτουν .

Προσπαθεί να αυτοκτονήσει με ένα σκουριασμένο πιστόλι φωνάζοντας “ζήτω η αναρχία” αλλά το πιστόλι δεν δουλεύει (ούτε αυτό) και συλλαμβάνεται.

Μουσική: Νίνο Ρότα
Στίχοι: Λίνα Βερτμίλλερ
Πρώτη εκτέλεση: Άννα Μελάτο (στην ταινία της Βερτμύλλερ “Ιστορία έρωτα και αναρχίας”).
Haris Alexiou – Canzone Arrabbiata (Canto per me)
Composer: Nino Rota
Lyrics: Lina Wertmuller
Film “D’ amore e d’ anarchia” (Anna Melato)

Canto per chi non ha fortuna
canto per me
canto per rabbia questa luna
contro di te
contro chi e ricco e non lo sa
chi sporchera la verita
cammino e canto
la rabbia che mi fa

Penso a tanta gente nell’oscurita
alla solitudine della citta
penso alle illusioni dellumanita
tutte le parole che ripetera

Canto per chi non ha fortuna
canto per me
canto per rabbia questa luna
contro di te
canto a quel sole che verra
tramontera rinascera
alle illusioni
alla rabbia che mi fa

Μετάφραση στίχων:

Οργισμένο τραγούδι

Τραγουδάω για όποιον δεν έχει τύχη
τραγουδάω για μένα
οργισμένο τραγούδι λέω για τούτο το φεγγάρι ενάντια σε σένα
ενάντια σ όποιον είναι πλούσιος και δεν το ξέρει
σ όποιον λερώνει την αλήθεια
περπατώ και τραγουδάω για την οργή
που μέσα μου φουντώνει

Σκέφτομαι τόσο κόσμο στο σκοτάδι
στης πόλης μέσα τη μοναξιά
σκέφτομαι τις χίμαιρες του ανθρώπου
όλα τα λόγια που λέει και ξαναλέει

Τραγουδάω για όποιον δεν έχει τύχη
τραγουδάω για μένα
οργισμένο τραγούδι λέω για τούτο το φεγγάρι ενάντια σε σένα
τραγουδάω για τον ήλιο που θάρθει
θα πάει στη δύση θ ανέβει στην ανατολή
τραγουδάω για τις χίμαιρες και την οργή που με πνίγει.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΞΙ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΝΕΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΟΥΜΕ…..

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΛΟΙΠΟΝ..

Venceremos