Σε σκέψεις ξεχασμένος , στο πόνο πάντα μονός
Χρόνο με το χρόνο να σε κυριεύει ο τρόμος
Τόσα μα τόσα στα χρόνια πόσα / ίδιος τόνος
Χρόνια 20+ / μα γνωστός ο ίδιος τρόμος
Ένα περιπλανώμενο γιατί , ένα κάτι ένα τι
Πράγματι ένα αόριστο γιατί , σε τι πάνω στη
Ποια? Δουλειά? Αγάπη? Τάξη? Μάχη? Μα αστη
Επόμενη πράξη , ζήσε και έπειτα καψτη
Μα πρώτα παιδί , άκου κάτι παιδί , ποιο το γιατί;
Για να το βρεις πρέπει να το μάθεις
Που το γιατί; Πότε το γιατί; Πως το γιατί;
Να το βιώσεις και να το πάθεις
Μα αντιδράς , πονάς , μα δεν ξεχνάς , μα γυρνάς
Σε μέρη ξεχασμένα παγώνεις στις χαραμάδες
Φοβάσαι , έρχονται ξανά ,μα να φύγεις ξεχνάς
Μένεις, στεκεσε, κοιτάς μέσα στις ψιχάλες
Ονόματα κοριτσιών περνάνε σε κοιτάνε και γελάνε
Σου θυμίζουν πολλά μα σαν άγνωστα περπατάνε
Μα όλα ασυναίσθητα ξανά πίσω σε πάνε
Πίσω σε μέρη γνώριμα το μυαλό σου ξαναγυρνάνε
Μέρη στο μυαλό , θαμμένα ήδη
Γεμάτα σύριγγες σπασμένες ένα προς ένα
Μέρη όπου φιλαράκια έχουν φύγει
Χαμένα από την πρεζα ένα προς ένα
Μα εσύ ακόμα μένεις παιδί / ει παιδί
Ένα τρομοκρατημένο παιδί , μα γιατί;
Τι; Ποιο παιχνίδι; Που παίζετε ήδη;
Στο μυαλό χαμένο στολίδι
Τύχη; Ποια τύχη; Που ηχούνε οι ήχοι;
Σε πείθει; Η σε εγκαταλείπει η τύχη;
Τέσσερις τοίχοι και έχουν φύγει οι φίλοι
Μύθοι μα και τόσοι ξεχασμένοι τίτλοι
Μα σου λένε πως πρέπει να νιώθεις καλά
Ο ασφαλίτης στην γωνιά για σένα φιλά
Μα αραγμενος να κοιτά και να μιλά
Εσένα να σε πνιγούν πολλά μα πολλά
Για ουσίες ξεχασμένες να βρεις , πας γυρνάς
Ξημερώματα ραντεβού στα μαύρα κυκλοφοράς
Σύνδρομα ψυχικής στέρησης τόσα μα τόσα κουβαλάς
Με υπεροψία φάρμακο ζητάς και στα μάτια κοιτάς
Τα επίγεια σνομπάρεις , για να ξεχάσεις ψάχνεις να βρεις
Στην ανατροπή μονάχα περιφέρεσαι και ζεις
Με την συνείδηση σε όσους αγαπάς απλά να δεις
Με το θάνατο προ των πυλών θα βρεθείς