Δημόσια ανακοίνωση σχετικά με τις μαζικές κλήσεις και ανακρίσεις στο πλαίσιο της ‹‹αντι››-τρομο-κρατικής εκστρατείας:

Την ίδια ώρα που παρατείνεται η προφυλάκιση των τριών αναρχικών (Σαράντου Νικητόπουλου, Βαγγέλλη Σταθόπουλου, Χριστόφορου Κορτέση) που κατηγορούνται για συμμετοχή στην επαναστατική οργάνωση ‹‹Επαναστατικός Αγώνας›› χωρίς κανένα στοιχείο, όπως και των τριών αγωνιστών (Παναγιώτας Ρούπα, Νίκου Μαζιώτη, Κώστα Γουρνά) που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την συμμετοχή τους στον ‹‹Επαναστατικό Αγώνα››,

Την ίδια ώρα που ο Κώστας Γουρνάς, βρίσκεται σε προχωρημένη φάση απεργίας πείνας, από 13 Οκτώβρη (με την συμπαράσταση συγκρατούμενων, με απεργίες πείνας και αποχές συσσιτίου), καθώς ο δικαστικός μηχανισμός αρνείται την μεταγωγή του από τις φυλακές Τρικάλων στις φυλακές Κορυδαλλού, κρατώντας τον μακριά από την οικογένειά του,

Την ίδια ώρα που παρατείνεται η προφυλάκιση του αναρχικού Άρη Σειρηνίδη με ένα κατηγορητήριο σαθρό και στηριγμένο στην επιστημονικά αβάσιμη και ταχυδακτυλουργική μέθοδο της ανάλυσης DNA,

Την ίδια ώρα που κράτος και αφεντικά εξαπολύουν την πιο βάρβαρη μεταπολιτευτικά οικονομική και ιδεολογική επίθεση ενάντια στην κοινωνία, έχοντας εξοπλίσει και εκπαιδεύσει έναν τεράστιο αστυνομικό-αντικοινωνικόστρατό,

Οι δικαστικοί καλούν μαζικά για ανακρίσεις ανθρώπους από το κοινωνικό περιβάλλον των προφυλακισμένων, συγγενείς τους και πολιτικά δραστήριους αναρχικούς, χωρίς συγκεκριμενοποιημένο θέμα έρευνας, παρά μόνο μια γενική αναφορά στον ‹‹αντι››-τρομοκρατικό νόμο (‹‹καλούμε… να εξεταστεί ως μάρτυρας για την Παρβ 187 Α Π.Κ››), χωρίς να κατονομάζουν στις κλήσεις και κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων τις επικαλούμενες ενδείξεις προσωπικών γνωριμιών με τους κατηγορούμενους ή σχέσεων με τον Επαναστατικό Αγώνα. Όπως ακριβώς καλούνταν οι αγωνιστές στην ασφάλεια μετά τον εμφύλιο και στην δικτατορία ‹‹δι’ υπόθεσιν τους››.

Οι ανακρίσεις είχαν προαναγγελθεί σε άρθρο της εφημερίδας Το Βήμα, η οποία διεκπεραιώνει κατά συρροή την προπαγάνδα των προβοκατόρικων σεναρίων της ασφάλειας, υπερακοντίζοντας το μεγάλο κομμάτι του δημοσιογραφικού κόσμου που υπηρετεί τα επιτελεία της κρατικής τρομοκρατίας.

Η ανακριτική επιχείρηση επιδιώκει τον εκφοβισμό ενός πολιτικού κινήματος κι ενός κοινωνικού χώρου και την ακτινογράφηση των δεσμών του, των αντανακλαστικών του και της στάσης όσων αγωνίζονται, στην κατεύθυνση της γενικευμένης ποινικοποίησης με βάση τους ειδικούς νόμους και στην κατεύθυνση της διάχυσης της καχυποψίας και του κατακερματισμού. Ενδεικτικό είναι ότι οι ερωτήσεις αφορούσαν τις κοινωνικές σχέσεις, στοιχεία της προσωπικής ζωής και τις πολιτικές απόψεις τωνκληθέντων.

Με αυτό το πλαίσιο επενδύει στον στιγματισμό όσων καλούνται για ανάκριση,

Την ίδια ώρα που συνεχίζονται τα έμμεσα βασανιστήρια στον αναρχικό Σίμο Σεϊσίδη, ο οποίος κρατείται, όντας ακρωτηριασμένος στο ένα πόδι, αφού πυροβολήθηκε πισώπλατα από αστυνομικό, από απόσταση μικρότερη του ενός μέτρου και επιπλέον του προσάπτεται μια υπόθεση του ‹‹αντι››-τρομοκρατικού νόμου επίσης στηριγμένη στην μέθοδο ανάλυσης DNA.

Την ίδια ώρα που οι δολοφόνοι του μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, ο οποίος βασανίστηκε μέχρι θανάτου στο αστυνομικό τμήμα της Νίκαιας τον Οκτώβρη του 2009, εξακολουθούν να ‹‹εργάζονται›› στα ίδια πόστα.

Την ίδια ώρα που οι εκτελεστές του εργαζόμενου μετανάστη Ν.Τόντι, ο οποίος δολοφονήθηκε από την αστυνομία με δεκαπέντε σφαίρες τον Φλεβάρη του 2010 στον Βύρωνα, κυκλοφορούν ακόμα οπλισμένοι.

Η τρομοκρατία δεν περνάει.

Ορισμένοι από τους κληθέντες ‹‹ως μάρτυρες για την παρβ 187 Α Π.Κ››

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του Banquet, την περασμένη Παρασκευή, 15/10/2010, υπογράφτηκε συμφωνία μεταξύ της εργοδοσίας και των οκτώ εργαζομένων που είχαν απολυθεί. Στη συμφωνία περιλαμβάνεται η πρόθεση της εργοδοσίας για επαναπρόσληψη, αν και οι ίδιοι δήλωσαν πως δεν επιθυμούν πια να επανέλθουν, η ασφάλιση του Β. Κιτσώνη, η καταβολή όλων των δεδουλευμένων ύψους 55.000 ευρώ, η καταβολή των δικαστικών εξόδων, η αποζημίωση για τους τρεις μήνες ανεργίας, και η αμοιβαία απόσυρση μηνύσεων και καταγγελιών. Η Επιτροπή στην ανακοίνωσή της εκτιμά ότι «πρόκειται για σημαντική νίκη, μετά από έναν πολύμηνο αγώνα που στηρίχτηκε στην ενεργή δράση της Επιτροπής Αλληλεγγύης και πυροδότησε κινητοποιήσεις σε άλλους χώρους σίτισης». Πιο συγκεκριμένα, η Επιτροπή Αλληλεγγύης στην ανακοίνωσή της αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: 1) Η εργοδοσία αποδέχεται την επαναπρόσληψη επτά εργαζομένων πλην του Β. Κιτσώνη (οι επτά συνάδελφοι δήλωσαν πως δεν θέλουν να επιστρέψουν για εργασία στο Banquet). 2) Στον Β. Κιτσώνη θα δοθεί ασφάλιση από τον 10/2010 έως 2/2011, ώστε να συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για ταμείο ανεργίας. 3) Για οφειλές δεδουλευμένων θα καταβληθούν στους εργαζόμενους 55.000 ευρώ συν την αμοιβή του δικηγόρου τους. Σε αυτό το ποσό δεν περιλαμβάνονται οι αποζημιώσεις απολύσεων, δώρα, επιδόματα που έχουν ήδη εισπράξει (16.970 ευρώ για τους οκτώ συναδέλφους). 4) Ως αποζημίωση για τις ασφαλιστικές εισφορές των τριών μηνών αναστολής λειτουργίας του Banquet το καλοκαίρι συμφωνήθηκε η τρίμηνη σύμβαση από 10/2010 έως 1/2011 για τον ένα συνάδελφο και η πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών στους άλλους έξι συναδέλφους με το ποσό των 7.800 ευρώ. 5) Η εταιρία αποδέχεται την καταβολή 295 ενσήμων σε τρεις συναδέλφους για παρελθόντα έτη. 6) Η εργοδοσία ανακαλεί τις 18 μηνύσεις που κατέθεσε εναντίον δεκαέξι συναγωνιστών και θα ζητήσει την αθώωση για όσες κατηγορίες πάνε αυτεπάγγελτα στο δικαστήριο. Δεν έχει καμία απαίτηση (λόγω ασφαλιστικών μέτρων κ.λπ.) έναντι των εργαζομένων, της Επιτροπής Αλληλεγγύης και συμπαραστεκόμενων σωματείων. Τα αντίστοιχα (ανακλήσεις μηνύσεων) ισχύουν και για την πλευρά των εργαζομένων. Η εργοδοσία θα καταβάλει όλα τα δικαστικά έξοδα που θα προκύψουν για τις παραπάνω διαδικασίες. 7) Ως απόρροια της συμφωνίας, οι εργαζόμενοι θα αποσύρουν τις καταγγελίες/αγωγές ενάντια στην εργοδοσία.

Βράδυ Κυριακής 24/10/2010 λίγο πριν τα μεσάνυχτα, πραγματοποιήθηκε φασιστική επίθεση σε μαγαζί μεταναστών. Τέσσερα οπλισμένα άτομα με πτυσσόμενα γκλοπ και σπασμένα μπουκάλια επιτέθηκαν στους δύο υπαλλήλους και έκλεψαν τα κινητά και το ταμείο του καταστήματος. Ένας από τους δύο υπαλλήλους, χτυπημένος στο κεφάλι, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, ενώ ο ένας από τους επιτιθέμενους ακινητοποιήθηκε και παραδόθηκε στην αστυνομία.

Αρκετοί σύντροφοι κατέφθασαν στον τόπο της επίθεσης, μίλησαν με τους μετανάστες και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Α.Τ. Λάρισας, όπου είχε οδηγηθεί ο φασίστας.

Δεν είναι η πρώτη φορά, που οι νοσταλγοί των ταγμάτων ασφαλείας και της ναζιστικής Γερμανίας επιτίθενται σε μετανάστες. Πριν μια εβδομάδα είχαν σπάσει τις λάμπες του ίδιου καταστήματος και είχαν γράψει φασιστικά συνθήματα με την υπογραφή της Χρυσής Αυγής.

Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, δε φέρουν καμιά ευθύνη για την οικονομική κατάσταση της χώρας και σίγουρα στα φοβισμένα για το αύριο πρόσωπά τους δε θα βρούμε γενεσιουργές αιτίες.

Στα πρόσωπα των μεταναστών μπορούμε να αντιληφθούμε τα ίδια συναισθήματα αμφιβολίας και αγωνίας με εμάς για το σήμερα του Δ.Ν.Τ. και τη γενικότερη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου σε εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα δικαιώματα αιώνων.

‘Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι’

Κοινωνική αλληλεγγύη

Ταξική αλληλεγγύη

Αλληλεγγύη χωρίς σύνορα

Ιός Κοινωνικής Απελευθέρωσης

Ευχαριστούμε θερμά όλες τις συντρόφισσες και όλους τους συντρόφους για την αλληλεγγύη που μας έδωσαν με κάθε δυνατό τρόπο. Όμως τις-τους παρακαλούμε να ΜΗΝ συμμετάσχουν στη δίκη μας που θα γίνει στη Λάρισα στις 22 Νοεμβρίου 2010.

Χρήστος και Αλφρέντο

20/10/10, Α’ Πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ!

Την ώρα που η κυβέρνηση κόβει μισθούς και συντάξεις καταδικάζοντας στη φτώχεια την εργαζόμενη πλειοψηφία, μειώνει τη φορολογία των εταιριών και, μεταξύ άλλων, αυξάνει τα διόδια! Την ώρα που καταργεί  όλα τα δικαιώματα πρόνοιας των πολιτών, στέκει προστατευτικά στο πλάι των εταιριών εκμετάλλευσης των δημόσιων δρόμων  και  διώκει ποινικά όσους αγωνίζονται ενάντιά τους!   Σ’ αυτή την εθνική οδό που σκοτώνει, με τα μονίμως «εξελισσόμενα» έργα, την ίδια που έχουμε πληρώσει – και συνεχίζουμε να πληρώνουμε με δισεκατομμύρια πλέον άμεσους και έμμεσους φόρους εδώ και δεκαετίες! Σ’ αυτό το δρόμο, που το μόνο που αλλάζει είναι οι νέοι σταθμοί διοδίων  που φυτρώνουν, κάθε λίγο, σαν τα μανιτάρια!

Φτάνει πια! Απαιτούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα, χωρίς διόδια! Εμείς δεν χρωστάμε σε κανέναν! Κυκλοφορούμε και αρνούμαστε να πληρώσουμε! Χιλιάδες πλέον εργαζόμενοι και κάτοικοι απ’ όλη την Ελλάδα, συμμετέχουν στο κίνημα «Δεν Πληρώνω», συντονίζονται στην Πανελλαδική Επιτροπή Αγώνα, κινητοποιούνται και ανοίγουν τα διόδια, για να κυκλοφορούμε ελεύθερα, χωρίς χαράτσια!

Στις 6 Ιούνη πραγματοποιήθηκε πανελλαδική κινητοποίηση και άνοιξαν τα διόδια σε όλη την Ελλάδα. Εκατοντάδες κάτοικοι και εργαζόμενοι από τις Επιτροπές Πολιτών και Εργαζομένων Κατά των διοδίων, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την Πρωτοβουλία ενάντια στα μέτρα, και τα σωματεία των μεταφορέων της Θεσσαλίας, συμμετείχαν στην κινητοποίηση στους σταθμούς Μοσχοχωρίου και Μακρυχωρίου την ίδια μέρα.

Πρόθυμα σπεύδει η κυβέρνηση στο πλάι των εταιριών, που μειώνεται η είσπραξή τους!  Στέλνει την Αστυνομία στους κατοίκους και εργαζόμενους αγωνιστές, με διαδικασίες εξπρές, χωρίς νόμιμες κλητεύσεις και εισαγγελικές παραγγελίες, με τηλεφωνήματα «περάστε από το Τμήμα δι’ υπόθεσίν σας»…  Τι κι’ αν δεν είναι ποινικό αδίκημα η μη καταβολή διοδίων; Κυβέρνηση, αστυνομία και εταιρίες, μπορούν και να παρανομούν… Στην Λάρισα είναι καθεστώς η αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός, τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 όπου ανήλικοι μαθητές κατηγορούνται για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης και δικάζονται στις 9 του Δεκέμβρη, το πιο μελανό παράδειγμα.Ητροποποίηση του αρθρου187Α του Π.Κ.οπου η συνδικαλιστική-πολιτική δράση διασαλεύει την σιδερένια πειθαρχεία του κεφαλαιου, θεωρείται τρομοκρατική ενέργεια(νέος τρομονόμος)το μέλλον… που μας επιφυλάσσουν.

Δεν μας φοβίζουν! Μας εξοργίζουν! Κανένα λαϊκό δικαίωμα δεν εκχωρούμε στην αστυνομία, την κυβέρνηση και τις εταιρίες! Ούτε την ελεύθερη μετακίνηση ούτε και την ελεύθερη συνείδηση! Οι πολιτικές διώξεις της κοινωνικής και πολιτικής μας δράσεις θα πέσουν στο κενό!

Τους δρόμους τους έχουμε χρυσοπληρώσει. Εμείς Δεν χρωστάμε, Δεν πληρώνουμε και Δεν απολογούμαστε για την πολιτική μας συνείδηση και δράση!

Απαιτούμε:

• Να παύσει, τώρα, η πολιτική δίωξη των αγωνιστών του μαζικού κινήματος.
• Να κυκλοφορούμε ελεύθερα, από και προς οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας.

Καλούμε την Παρασκευή στις 6.30 μ.μ. στο Αστυνομικό Μέγαρο Λαρισας συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΛΑΡΙΣΑΣ

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Μετά τις τελευταίες κινητοποιήσεις (Τετάρτη κινητοποίηση στα δικαστήρια για τη δίκη της Μ. Κουταλάκη που αθωώθηκε, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο συγκεντρώσεις στο BANQUET) για πρώτη φορά η εργοδοσία του BANQUET έκανε μια πρόταση πολύ κοντά στα αιτήματα των εργαζομένων.

Με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων η πρόταση αυτή αποτελεί μια καταρχήν συμφωνία. Αποφασίσαμε πως για τις επόμενες μέρες αναστέλουμε τις κινητοποιήσεις ώστε να συγκεκριμενοποιηθούν διάφορες πλευρές της συμφωνίας.

Αν δεν υπάρξει σαφής κατάληξη θα συνεχίσουμε δυναμικά τον αγώνα. Ανάλογα με τις εξελίξεις θα θπάρξει νέα συνάντηση της επιτροπής αλληλεγγύης για να συζητήσουμε όλες τις πλευρές αυτού του αγώνα.

Ο ξενώνας προσφύγων στη Θεσσαλονίκη συνεχίζει να λειτουργεί ανοιχτός, αλληλέγγυος και με τη συμμετοχή της κοινωνίας χωρίς καμία κρατική χρηματοδότηση. Σε μια χώρα που όλο και περισσότερο κλείνει τα σύνορα της, σε ένα σύστημα πρόνοιας που οδηγεί τους χώρους φιλοξενίας προσφύγων στο να κλείνουν εμείς απαντάμε με αλληλεγγύη. Ο Ξενώνας προσφύγων στη Θεσσαλονίκη, φιλοξενεί 16 οικογένειες – 71 άτομα, χάρη στη στήριξη της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης, των κοινωνικών φορέων της πόλης αλλά και των πολιτών που προσφέρουν καθημερινά εργασία και δωρεές.

Η σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει και όλα τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας έχουν εγγραφεί στα σχολεία. Η συνδρομή μας στην ενταξιακή διαδικασία τους στο σχολικό περιβάλλον έμπρακτα μεταφράζεται σε εξασφάλιση των αναγκαίων σχολικών ειδών, την υποστηρικτική διδασκαλία και παρακολούθησης της σχολικής τους πορείας.

Τα είδη που χρειάζονται να εξασφαλισθούν για τα παιδιά του ξενώνα είναι σχολικές τσάντες (νηπιαγωγείου και δημοτικού), βιβλία για όλα τα μαθήματα της Α’ Δημοτικού του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων, τετράδια, μολύβια (μηχανικά μολύβια), στυλό, σβήστρες, ξύστρες, κασετίνες, μπλόκ ζωγραφικής, μαρκαδόροι, ξυλομπογιές, παστέλ χρώματα, τέμπερες, μπλοκ ακουαρέλας, κασετίνες, ψαλιδάκια. Για την ένδυση των παιδιών χρειαζόμαστε αθλητικές φόρμες και αθλητικά παπούτσια. Επιπλέον χρειάζεται να καλυφθεί το πρωινό και το κολατσιό των παιδιών στο σχολείο.

Εκτιμώντας τη μέχρι τώρα ανταπόκριση, μπορούμε να ελπίζουμε ότι η κοινωνία της πόλης, οι πολίτες, τα συνδικάτα και οι συλλογικότητες, θα βρουν τρόπο να εξασφαλίσουν τα αναγκαία για τα παιδιά σχολικά είδη.

Για συνεισφορές στα παραπάνω επικοινωνήστε στα 6977274287 (Έφη Γ.) και 6973710771 (Μαρία Ε.)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Σχεδόν εδώ κι ένα χρόνο έχει στηθεί ένα ζοφερό σκηνικό φόβου με την λαίλαπα της κρίσης, την ανεργία, την πιθανή χρεοκοπία, τους άγνωστους κερδοσκόπους, την επίθεση σκοτεινών δυνάμεων στη χώρα, τους μετανάστες που μας παίρνουν τις δουλειές. Σε αυτό το θέατρο του παραλόγου οι πρωταγωνιστές του θιάσου Σαρκοζύ, Τρισέ, Μέρκελ, Γιωργάκης.Α.Π. μπερδεύονται με το χορό που συνθέτουν «δημοκράτες – πατριώτες» δημοσιογράφοι & πολιτικοί  κι αλληλοκραυγάζουν: ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ – ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

 

 

Οι θεατές μπαίνουν δωρεάν στην παράσταση και αφού πείθονται ότι γι αυτούς δεν υπάρχει …σάλιο, πληρώνουν… κατά την έξοδο

Κι εμείς  ?… εμείς απορρίπτουμε  το σενάριο και αρνούμαστε το ρόλο του θεατή

Διοργανώνουμε το  Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} 7^ο  Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στις 24 & 25 Σεπτέμβρη και..

Με αλληλεγγύη

Σπάμε τα Δεσμά Νέου Τύπου

Το ρατσισμό & την εκμετάλλευση

Στα πλαίσια της προετοιμασίας του φεστιβάλ διοργανώνονται οι παρακάτω προφεστιβαλικές εκδηλώσεις σε Λάρισα και Τύρναβο

ΛΑΡΙΣΑ

Παρασκευή 17/9, 7.30μ.μ. Αμφιθέατρο Ιατρικής – πλ. Ταχυδρομείου

Συζήτηση: «κρίση – εργασία – μετανάστευση», 

συμμετέχουν : ομάδα προσφύγων & μεταναστών – clandestina, εργαζόμενοi / απολυμένοi από τους αγώνες στη ΜΕΤΚΑ, το BANQUET, τη Μηχανιώνα, ομάδα αλλοδαπών – μεταναστών φοιτητών Θες/νίκης

 

Τρίτη 21/9, 8μ.μ., στέκι para tod@s , Θουκυδίδου 7

Συζήτηση : «Το δικαίωμα στην ερωτική έκφραση»,

 συμμετέχει το Πολιτιστικό πανόραμα Θεσσαλονίκης για το δικαίωμα στην ερωτική έκφραση

Προβολές ταινιών μικρού μήκους

 

ΤΥΡΝΑΒΟΣ

Σάββατο 18/9, πάρκο Τούμπας

Έκθεση φωτογραφίας & σκίτσου

8.30μ.μ. προβολή του ντοκιμαντέρ «Οδυσσέας» του Βάχαγκ Καραπετιάν

9.30μ.μ. συναυλία με τους High Speed

 Οι μέρες του Φεστιβάλ, είναι μέρες αντίστασης, γιορτής και αλληλεγγύης,

είναι οι «δικές μας μέρες».

 

αντιρατσιστική πρωτοβουλία λάρισας

 

Υ.Γ.Το πρόγραμμα του Διημέρου 24-25/9 του 7^ο  Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ θα ανακοινωθεί σύντομα

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=WzkERr8734k[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=QoKyYKgaHZA[/youtube]

English Subtitles

Στις 14/06/10 μπουκάραμε σε super market της αλυσιδας μασούτης επι της οδού Μ. Κυριακού λίγο πιο πάνω απο τη ροτόντα,
πήραμε είδη πρώτης ανάγκης (λαδια μακαρόνια γάλατα κλπ) καταστρέψαμε τα αντικλεπτικά
συστήματα τις δυο κάμερες και την οθόνη παρακολούθησης ενώ σπασαμε τα ταμεία και κάψαμε
ό,τι χρήματα περιείχαν.

Από την αρχή είχαμε αποφασίσει τα αγαθά της απαλοτροίωσης να μοιραστούν μεταξύ των
συντρόφων-συντροφισσών που συμμετείχαν και όχι να διανεμειθούν.
Μ΄αυτή μας την επιλογή θέλουμε να κάνουμε ξεκάθαρο, οτι με τη συγκεκριμένη
αλλά και με αντίστοιχες πρακτικές, ο στόχος δεν είναι να αναδειχθούν κάποιοι ως σωτήρες της
κοινωνίας, θέλουμε η ίδια η κοινωνία να τις οικιοποιηθεί και να τις αγκαλιάσει/εφαρμόσει χωρίς να
περιμένει το φιλάνθρωπο -φιλόπτωχο “επαναστάτη”.Ειδικά σε μια περίοδο όπως η σημερινή,
όπου η σαπίλα του υπάρχωντος συστήματος το ωθεί προς την κατάρρευση. Όσο για τον όρο “Ρομπέν των σουπερ μαρκετ”,
θεωρούμε ότι αποτελεί άλλη μια κλασσική απόπειρα απονοηματοδότησης τέτοιων δράσεων από τα ΜΜΕ που
παρουσιάζουν τους συντρόφους σαν μια ελιτ που κλέβει για τους φτωχούς, με αποτέλεσμα το μοίρασμα των
αγαθών να παρουσιάζεται με τρόπο που να παραπέμπει στη νάρκωση και στην παθητικότητα του “κάποιος θα σκεφτεί-πράξει-φροντίσει για μας”.
Εμείς δεν πιστεύουμε σε μια κοινωνία του “άβολου κοσμάκη” που για να συνεχίσει να υπάρχει πρέπει αναγκαστικά
να εξουσιάζεται, όπως την θέλει η κυριίαρχη προπαγάνδα. Χαιρόμαστε όταν οι άνθρωποι
πορεύονται με την πεποίθηση ότι η ζωή τους ανήκει μακριά από διαμεσολαβητές και άσκοπες φλυαρίες, όταν
οργανόνονται με πρόταγμα την αλληλεγγύη, την αντιεξουσία και την αυτοοργάνωση έχοντας σαν οδηγό την
έμπρακτη άρνηση και την επίθεση. Όταν δεν πέφτουν στο ολίσθημα της παραμύθας που πλασάρεται απο το
καθεστώς του “βοηθόντας ο ένας τον άλλον θα ξεπεράσουμε κουτσά στραβά την κρίση”. Έχει σημασία
τέλος  ότι όταν μοιράζεις τα αγαθά δεν μπορεί να γνωρίζεις αν ο δέκτης είναι όντως αλληλέγγυος
ακόμη και όχι έμπρακτα ή απλά είναι υποκριτής που κοιτά την καβάτζα του και ενδεχομένως άλλες φορές να
είναι ο πρώτος που θα ρουφιανέψει στους μπάτσους. Φυσικά επικροτούμε αντίστοιχες δράσεις συντρόφων που μοιράζουν
τα αγαθά αφού όπως είπαμε πιο πάνω οι στόχοι είναι ίδιοι.

Το κάψιμο των χρημάτων, είναι μια κίνηση συμβολική και μιλάει απο μόνη της. Αυτά τα χαρτάκια, που σε δευτερόλεπτα έγιναν
στάχτες, έχουν καταφέρει σε ακόμη μικρότερο χρόνο να καταστρέψουν ζωές, σχέσεις, να μεταλλάξουν τον άνθρωπο και τις επιθυμίες
του μετατρέποντας τη ζωή σε δείκτες ψηφιοποιώντας τις αισθήσεις και τις εμπειρίες, απλοποιόντας τα αίσθημα της ευτυχίας και της δυστυχίας
στο δίπολο έχω/ δεν έχω φράγκα.

Όσο για τη δράση αυτή καθαυτή, πραγματοποιήθηκε όπως ακριβώς την είχαμε σχεδιάσει.Η διαφυγή μας ήταν χαλαρή και χωρίς απρόοπτα.
Χρησιμοποιήσαμε κάδους για να κλείσουμε κάποιους δρόμους προληπτικά ενώ φροντίσαμε να γνωρίζουμε τις κινήσεις των μπάτσων πριν
και κατα τη διάρκεια του σκηνικού. Χαρακτηριστικό είναι ότι γουρούνια της ομαδας Ζ κάθονταν μπερδεμένοι στο συντριβάνι στην Εγνατια περιμένοντας προφανώς ενισχύσεις
και προσπάθησε να μας προσεγγίσει αφού ήμασταν ήδη μακρυά.

Είμαστε συνειδητά και έμπρακτα αλληλέγγυοι με κάθε άλλη δράση που σαμποτάρει τον καπιταλισμό μέσα στο αστικό περιβάλλον που δραστηριοποιούμαστε.

ΥΓ1. Ενδεικτική προειδοποίση προς τους  ελληναράδες που θέλουν να το παίξουν ήρωες
θα έχουν την αντιμετώπιση που τους αρμόζει όπως και έγινε όταν εντοπίστηκε ένας τέτοιος να παίρνει τηλέφωνο τους μπάτσους κυνηγήθηκε απο συντρόφους
αυτός και το τσούρμο που ετοιμαζόταν να επέμβει.αλλα του γρηγόρου η μάνα ποτε δεν έκλαψε…

ΥΓ2. Δεν μπορούμε παρά να γελάμε με την παραπληροφόρηση των μμε για συγκρούσεις με δυνάμεις καταστολής, καροτσάκια με προιόντα που
δεν πρόλαβαν να μοιραστούν κλπ…

ΥΓ3. Φυσικά και υποστηρίζουμε την απαλλοτροίωση χρημάτων για κινηματικούς σκοπούς απλά στη συγκεκριμένη δράση θέλαμε να δώσουμε διαφορετικό
περιεχόμενο.

Οι κλέψαντες του κλέψαντος

Τις συνθήκες κράτησης και νοσηλείας του κρατούμενου Σίμου Σεϊσίδη
καταγγέλλουν με ανακοίνωσή τους έντεκα πολίτες (πανεπιστημιακοί,
γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, εκδότες), συνθήκες που
«χαρακτηρίζονται από κρατική αυθαιρεσία, αστυνομική βαρβαρότητα και
ιατρική αντιδεοντολογία».

Στο κείμενο που ακολουθεί αναφερόμαστε σε έναν κρατούμενο, που
κατεζητείτο για ληστεία, τον Σίμο Σεϊσίδη, η σύλληψη, η κράτηση και η
νοσηλεία του οποίου αποτελούν παράδειγμα κρατικής αυθαιρεσίας,
αστυνομικής βαρβαρότητας και ιατρικής αντιδεοντολογίας.

Θεωρούμε ότι οι ιατρικές οργανώσεις, οι κινήσεις δημοκρατικών και
ανθρώπινων δικαιωμάτων, πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες
οφείλουν τώρα να πάρουν θέση στο ζήτημα, γιατί στην αντιμετώπιση του
Σίμου Σεϊσίδη (κρατούμενου και ασθενούς χωρίς κανένα απολύτως
δικαίωμα) συμπυκνώνονται οι αποκρουστικότερες μορφές κρατικής
καταστολής και υποταγής του ιατρικού λειτουργήματος στις σκοπιμότητές
της.

Ζήτημα 1ο: Μπορεί ένας ύποπτος να πυροβολείται εν ψυχρώ;

Ο Σίμος Σεϊσίδης, στις 3 Μαΐου 2010, υπέστη αστυνομικό έλεγχο στην
περιοχή των Πετραλώνων. Οταν ευλόγως, ως φυγόδικος, προσπάθησε να
διαφύγει, πυροβολήθηκε εν ψυχρώ από αστυνομικό στο πόδι, με αποτέλεσμα
η σφαίρα να διαπεράσει την κνήμη του εισερχόμενη από την πίσω πλευρά
του ποδιού, εξερχόμενη από την μπροστινή και διαλύοντας την κεντρική
αρτηρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις καταθέσεις των αστυνομικών
που πραγματοποίησαν τη σύλληψη, επ’ ουδενί προκύπτει ότι απειλήθηκαν
από τον Σεϊσίδη, αλλά υλοποίησαν την άνωθεν εντολή να πυροβολούν (στα
πόδια!) όσους υπόπτους προσπαθούν να διαφύγουν.

Τα ερωτήματα: Από πού κι ώς πού ένας ύποπτος προκειμένου να μη
διαφύγει πρέπει να πυροβολείται; Με ποιο κριτήριο η στόχευση της
σύλληψης του υπόπτου υπερτερεί της προστασίας της ζωής και της
αρτιμέλειας κάθε ανθρώπου; Είναι δυνατόν (έστω θεωρητικά) στο δικαιικό
σύστημα αυτής της χώρας να ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας και σε
έναν ύποπτο να απονέμεται η εσχάτη ποινή του θανάτου ή της μόνιμης
αναπηρίας; Τι άλλο περιμένουμε για να κατανοήσουμε τον αστυνομικό
αγριανθρωπισμό μετά τον ανηλεή ξυλοδαρμό μέχρι λιποθυμίας του
αιμόφυρτου Σεϊσίδη από τους αστυνομικούς, που του προκάλεσε πολλαπλά
κατάγματα πλευρών -και τότε απειλούνταν;

Ζήτημα 2ο: Ως πού μπορεί να φτάσει η αστυνομική αυθαιρεσία;

Οι αστυνομικοί, λοιπόν, πυροβολούν αναίτια τον Σίμο Σεϊσίδη και στη
συνέχεια τον κακοποιούν. Ομως, δεν αρκούνται σε αυτά. Εισβάλλουν
πάνοπλοι στη ΜΕΘ του ΚΑΤ και στη συνέχεια στον θάλαμο-κελί που
νοσηλεύεται· απαγορεύουν στην οικογένειά του, αλλά και σε αποκλειστική
νοσηλεύτρια της επιλογής του νοσοκομείου να του παράσχουν την αναγκαία
φροντίδα· του αρνούνται οποιαδήποτε αλληλογραφία ή τηλεφωνική
επικοινωνία, ακόμα και την ύπαρξη τηλεόρασης ή ραδιοφώνου στον θάλαμο
νοσηλείας του· παρενοχλούν τον ασθενή ουρλιάζοντας και βρίζοντας πάνω
από το κρεβάτι του, μέχρι και τον φωτογραφίζουν με κινητά την ώρα που
τον καθαρίζει το νοσηλευτικό προσωπικό· και το εκπληκτικότερο: την
Παρασκευή 28 Μαΐου, κατά τον ακρωτηριασμό του ποδιού του Σίμου
Σεϊσίδη, μέσα στο χειρουργείο βρίσκεται αστυνομικός!

Τα ερωτήματα: Ποιοι φυλακτικοί λόγοι επιβάλλουν όλα αυτά τα μέτρα που
είναι ηλίου φαεινότερον ότι στοχεύουν στον εξευτελισμό και την
ψυχοσυναισθηματική εξόντωση του Σίμου Σεϊσίδη; Δεν υπάρχει κάποιος
θεσμικός φορέας σε αυτή τη χώρα που να είναι διατεθειμένος να ελέγξει
την αστυνομική ανθρωποφαγία; Επιτέλους, το ότι ο Σεϊσίδης καταζητείται
για ληστεία μπορεί να αποτελεί ανασχετικό παράγοντα για οποιονδήποτε
φορέα, οργάνωση ή κόμμα να ασχοληθεί με την υπόθεση;

Ζήτημα 3ο: Είναι δυνατόν οι γιατροί να είναι υφιστάμενοι των αστυνομικών;

Τελικά, ο Σίμος Σεϊσίδης υπέστη ακρωτηριασμό του ποδιού του, γιατί,
σύμφωνα με τους θεράποντες γιατρούς, διέτρεχε άμεσο κίνδυνο η ζωή του.
Χωρίς να αποδίδουμε οποιαδήποτε σκοπιμότητα, παράλειψη ή ολιγωρία στο
προσωπικό της Α’ Ορθοπεδικής Κλινικής του ΚΑΤ, καταλογίζουμε ιδιαίτερα
στον διευθυντή της Κλινικής αντιδεοντολογική συμπεριφορά, σε ό,τι
αφορά την ανοχή απέναντι στην ασφυκτική αστυνομική παρουσία, που
ενδεχομένως να επιβάρυνε τη θεραπευτική εξέλιξη του ασθενούς και
οπωσδήποτε επιβαρύνει (με ευθύνη τώρα της ΜΕΘ του Ευαγγελισμού) την
περαιτέρω αποθεραπεία του.

Τα ερωτήματα: Είναι δυνατόν γιατροί να δέχονται να μην υπάρχει
αποκλειστική νοσηλεύτρια (όπως σε όλους τους κρατούμενους ασθενείς);
Δεν είναι παράλογο γιατροί να δέχονται την παρουσία αστυνομικών μέσα
στη ΜΕΘ, ακόμα και στο χειρουργείο; Δεν είναι γελοίο ο αρμόδιος
γιατρός της ΜΕΘ του Ευαγγελισμού να δηλώνει «δεν είμαστε εμείς
αρμόδιοι για την παρουσία των αστυνομικών στη Μονάδα»; Τελικά, ιατρική
είναι απλώς η εκτέλεση πράξεων και η χορήγηση φαρμάκων ή η οργάνωση
της πλήρους αποκατάστασης της υγείας του ασθενούς; Υπάρχει γιατρός που
να σέβεται το πτυχίο του και τον όρκο του, ο οποίος να πιστεύει ότι η
απομόνωση, οι προπηλακισμοί και η παρουσία ένοπλων κυριολεκτικά πάνω
από τον ασθενή αφήνουν ανεπηρέαστη τη θεραπεία του; Τελικά, υπάρχει
«ιατρικός ανθρωπισμός» ή όλα στην εποχή μας υπακούουν στους κανόνες
της ελεύθερης αγοράς και της ελεύθερης καταστολής;

Απαιτούμε: Να αποσυρθούν αμέσως οι αστυνομικοί από το εσωτερικό της
ΜΕΘ του Ευαγγελισμού· να καταργηθεί το καθεστώς απομόνωσης του Σίμου
Σεϊσίδη, να έχει κανονικό επισκεπτήριο, αποκλειστική νοσηλεύτρια,
αλληλογραφία και, όταν επιστρέψει σε θάλαμο, ραδιόφωνο, τηλεόραση και
απρόσκοπτη τηλεφωνική επικοινωνία· η αποκατάσταση του ακρωτηριασμένου
ποδιού να γίνει στον χρόνο της νοσηλείας του και να μη διακοπεί με
μεταφορά του στη φυλακή. Εξάλλου, η κατάσταση της υγείας του και η όλη
αντιμετώπισή του μέχρι τώρα από τις αρχές επιβάλλουν τη μη προφυλάκισή
του και, εφόσον προκύπτουν στοιχεία σε βάρος του, την παραπομπή του σε
δίκη.

Καλούμε: Τις επιστημονικές και συνδικαλιστικές ιατρικές οργανώσεις,
κάθε ευαίσθητο κοινωνικό και πολιτικό φορέα να καταγγείλουν αυτό το
αίσχος, που δεν εξοντώνει μόνο τον Σίμο Σεϊσίδη αλλά εξευτελίζει κάθε
έννοια δημοκρατίας και ανθρωπιάς.

Δημήτρης Κέκος (πανεπιστημιακός, ΕΜΠ) *Περικλής Κοροβέσης (συγγραφέας,
πρ. βουλευτής)*Νίκος Μανιός (γιατρός, Νοσοκομείο Πεντέλης)*Γιάννης
Μπανιάς (πρ. βουλευτής, μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ)*Ρομίνα Ξύδα
(δημοσιογράφος, «Πρώτο Θέμα») *Γιάννης Προκόβας (γιατρός, Γενικό
Κρατικό Νίκαιας)*Μιχάλης Πρωτοψάλτης (εκδότης,Βιβλιοπέλαγος *Αλκης
Ρήγος (πανεπιστημιακός, Πάντειο) *Γιώργος Ρούσης (πανεπιστημιακός,
Πάντειο)*Δημήτρης Σαραφιανός (δικηγόρος) *Γιώργος Σταματόπουλος
(δημοσιογράφος, «Ελευθεροτυπία») *

Από το βράδυ της 3ης Μαΐου ξεκίνησε μια μεθοδευμένη επιχείρηση με στόχο τη φυσική και πολιτική ομηρία του αναρχικού αγωνιστή Άρη Σειρηνίδη. Τα μέχρι τώρα στάδια αυτής της επιχείρησης είναι λίγο έως πολύ γνωστά. Τη νύχτα της 3ης Μαΐου η Ασφάλεια διαρρέει στο διαδίκτυο ότι ο Άρης Σ. συνελήφθη ως ένας από τους δράστες της ληστείας στο κατάστημα Πράκτικερ της οδού Πειραιώς, κατά την οποία τραυματίστηκε βαριά και ένας υπάλληλος. Πρόθυμοι, οι συνήθεις παπαγάλοι των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ όχι μόνο αναπαράγουν αμέσως την είδηση, χωρίς να κάνουν τον κόπο να τη διασταυρώσουν, αλλά τη διανθίζουν με πλήθος ψεμάτων, φθηνό συναισθηματισμό και αντι-αναρχικό μένος. Μόνο που το επόμενο πρωί, οι ένστολοι πληροφοριοδότες τους  από το κτίριο της ΓΑΔΑ, τους αφήνουν έκθετους. Ανακοινώνεται ότι ο Άρης Σ. δεν έχει καμία σχέση με τη ληστεία στο Πράκτικερ, συνελήφθη σε τυχαίο μπλόκο και κατηγορείται σε βαθμό πλημμελήματος για οπλοκατοχή και αντίσταση κατά της αρχής. Από το σημείο εκείνο και έπειτα, τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ φεύγουν από το έργο. Τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει αποκλειστικά η ασφάλεια και η πλοκή εκτυλίσσεται ανάμεσα στο κτίριο της ΓΑΔΑ και στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων. Το μεσημέρι της 7ης Μαΐου και ενώ είχε ήδη εκδοθεί η απόφαση της μη κράτησής του και αναμενόταν η απελευθέρωσή του, κυριολεκτικά στο παραπέντε, ύστερα από ένα κρεσέντο καθυστερήσεων της ανακριτικής διαδικασίας, έφτασε νέο ένταλμα σύλληψης εναντίον του. Ο Άρης Σειρηνίδης, γνωστός για τη μακρόχρονη παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες, κατηγορήθηκε ως ο επονομαζόμενος «τρελός με το σομπρέρο και τις σαγιονάρες», που πυροβόλησε πέρυσι το καλοκαίρι εναντίον κλούβας των ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Πειστήριο, το γενετικό υλικό από το πορτοφόλι του Άρη, που ταυτιζόταν με το γενετικό υλικό από μια χειρουργική μάσκα που βρέθηκε στην περιοχή, όπου συνέβη το περιστατικό με τον «τρελό με το σομπρέρο».

Θα δυσκολευόμασταν να συγκρατήσουμε τα γέλια μας με το να φανταστούμε  και μόνο τον Άρη με σομπρέρο, βερμούδα και σαγιονάρες, αν η υπόθεση, παρά τη φαιδρότητά της, δεν ήταν τόσο σοβαρή. Την Τετάρτη 12 Μαΐου, ύστερα από μια εβδομάδα στα κρατητήρια της Αντιτρομοκρατικής στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ, ο Άρης κρίθηκε προφυλακιστέος με βάση ένα κατηγορητήριο που προκαλεί και αυτά ακόμη τα όρια της περίφημης «αστικής δικαιοσύνης». Ακόμα και αν οι καταθέσεις των μαρτύρων του περιστατικού του πυροβολισμού, μεταξύ αυτών και του ίδιου του επικεφαλής της διμοιρίας, έκαναν λόγο για δράστη με σχιστά μάτια και ύψος μεταξύ 1.60 και 1.65, τη στιγμή που ο Άρης είναι 1.85 και σε καμία περίπτωση «σχιστομάτης»· ακόμα και αν στις καταθέσεις η χειρουργική μάσκα, που θεωρείται και το βασικό πειστήριο, φέρεται να έχει πέσει από άτομο διαφορετικό εκείνου που πυροβόλησε εναντίον της κλούβας των ΜΑΤ· ακόμα και αν πουθενά στη δικογραφία δεν δίνονται πληροφορίες για το είδος και τον τύπο του γενετικού υλικού που ανιχνεύτηκε στο πορτοφόλι του Άρη και στην περισυλλεγείσα μάσκα· ακόμα και αν δεν υποβλήθηκαν σε εργαστηριακή εξέταση άλλα πειστήρια που περισυλλέγησαν από την περιοχή του πυροβολισμού, η απόφαση είχε ήδη ληφθεί στο κτίριο της ΓΑΔΑ και την επικύρωσαν ανακριτής και εισαγγελέας: ήθελαν τον αναρχικό αγωνιστή Άρη Σειρηνίδη με κάθε τρόπο στη φυλακή.

Η υπόθεση του Άρη Σ. όσο μας εξοργίζει, άλλο τόσο μας φέρνει αντιμέτωπους/ες με μια αναβάθμιση των κατασταλτικών μεθόδων του κράτους εναντίον των κοινωνικών αγωνιστών και προοιωνίζει μια νέα εποχή στο μέτωπο των πολιτικών διώξεων.

Η πρακτική της σκευωρίας αποτελεί μια παλιά και δοκιμασμένη συνταγή της κρατικής εξουσίας εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων. Από την άποψη αυτή, η περίπτωση του Άρη Σ. δεν συνιστά μια καινοτομία. Το καινούργιο στοιχείο που χαρακτηρίζει, όμως, τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι ότι, τόσο από πλευράς τεχνικής όσο και περιεχομένου της μεθόδευσης, επανεισάγει πρακτικές της εμφυλιοπολεμικής περιόδου στο μέτωπο της δίωξης των πολιτικών αντιπάλων. Από τους «συνήθεις υπόπτους» της σοσιαλιστικής νιρβάνας των δεκαετιών 1980-1990, φτάνουμε στον «κρατούμενο για ό,τι προκύψει» της εποχής των σοσιαλιστών του ΔΝΤ. Η έμφαση στο «τερατώδες» (ληστεία σε πολυκατάστημα και πυροβολισμός αθώου υπαλλήλου) και, όταν αυτό κατέπεσε, στο φαιδρό (πιστολέρο με σαγιονάρες) διεκδικεί τα πρότυπά της στην αστείρευτη, όπως τελικά φαίνεται, εγχώρια παράδοση του «κομμουνιστο-συμμοριτισμού». Δείχνει πως τα «σύγχρονα» κατασταλτικά μέσα που επικαλείται ο κ. Χρυσοχοΐδης φέρουν την κακοσμία της εμφυλιοπολεμικής προπαγάνδας. Εξάλλου, το είπε και ο ίδιος: «Έχουμε πόλεμο!». Είναι ο πόλεμος που το κράτος και το κεφάλαιο έχουν κηρύξει στην εργασία και την αγωνιζόμενη κοινωνία. Και ο Άρης γνωρίζουμε καλά σε ποια πλευρά ανήκει.

Οφείλουμε, ωστόσο, να αναγνωρίζουμε στον κ. Χρυσοχοΐδη, ότι παρά τη δυσωδία που αποπνέει, η επιχειρούμενη μεθόδευση εναντίον του Άρη Σειρηνίδη ούτε άστοχη είναι ούτε συμπτωματική. Δεν είναι, δηλαδή, καθόλου τυχαίο τι είδους κατηγορίες απευθύνονται και σε ποιο άτομο. Ο Άρης αποτελεί τη ζωντανή και διαρκή αναίρεση της εικόνας του ανερμάτιστου βανδάλου και μηδενιστή καταστροφέα που κράτος και ΜΜΕ προσπαθούν να προβάλλουν για τους αναρχικούς. Γνωστός για την μακροχρόνια και συνεπή παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες, τη μαχητικότητα και, κυρίως, το ήθος του, ο Άρης είναι ο αναρχικός που προκαλεί λυσσασμένα το κράτος. Δεν αρκεί να μπει στη φυλακή. Πρέπει να διασυρθεί ως αιμοσταγής ληστής και, όταν αυτό δεν γίνεται εφικτό, πρέπει να γελοιοποιηθεί ως ψυχικά διαταραγμένος πιστολέρο με παντόφλες.

Η επιχειρούμενη σκευωρία εναντίον του Άρη Σ. εγκαινιάζει, όμως, και μια νέα εποχή στο μέτωπο της καταστολής, καθώς καθιστά ρυθμιστικό παράγοντα των κατηγορητηρίων τις επιστημονικοφανείς, και ως εκ τούτου αδιάσειστες, αποφάνσεις των εργαστηρίων της ΓΑΔΑ. Οποιοδήποτε γενετικό υλικό, οποιουδήποτε ανθρώπου, σε οποιοδήποτε κινητό αντικείμενο και σε οποιαδήποτε περιοχή, σε οποιονδήποτε χρόνο μπορεί να καταστεί αδιάσειστο πειστήριο για οποιαδήποτε κατηγορία. Ένας νέος «βιολογικός πόλεμος» βρίσκεται στα σκαριά.

Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης και κοινωνικής απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, η δίωξη του Άρη Σ. είναι μια κίνηση με πολλαπλούς αποδέκτες. Στοχεύει τον ίδιο και, στο πρόσωπό του, ολόκληρο τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο και την ανυπάκουη κοινωνία. Μέσα στην εκδικητική μανία της, η δίωξη αυτή είναι παράλληλα ενδεικτική του πανικού του χρεοκοπημένου ελληνικού κράτους μπροστά στο ενδεχόμενο μετατροπής της γενικευμένης κοινωνικής οργής σε κοινωνική εξέγερση.

Αν ο κ. Χρυσοχοΐδης και οι εντολείς του πιστεύουν ότι με την κακόγουστη αυτή φάρσα μπορούν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα του αναρχικού Άρη Σειρηνίδη είναι οικτρά γελασμένοι. Η σκευωρία τους δεν θα περάσει. Από τις φυλακές Κορυδαλλού ο Άρης υψώνει τη γροθιά του προς όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ

Η ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Αλληλέγγυοι/ες στον Άρη Σειρηνίδη

Ας το πούμε απλά. Δε γουστάρουμε να πάμε φαντάροι. Δε θέλουμε το στρατό ούτε για εμάς, ούτε για κανέναν. Μας απωθεί ένας μηχανισμός εξουσίας, ιεραρχίας, απόλυτης πειθαρχίας, παραλογισμού, ισοπέδωσης της προσωπικότητας, της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας. Ένας μηχανισμός που υπάρχει για να ασκεί βία προς τρίτους, αλλά και στους ίδιους τους “μετέχοντες” σε αυτόν.

Γνωρίζουμε τι ρόλο έχουν παίξει οι στρατοί ως σφαγείς της ιστορίας, κατακτητές, δυνάμεις κατοχής ή εσχάτως “ειρηνευτικές δυνάμεις” και “ανθρωπιστικές αποστολές”. Ξέρουμε και τα παράσημα του “δικού μας” εθνικού στρατού. Το ρόλο του στις δικτατορίες τόσο τις προπολεμικές όσο και κυρίως της επταετίας. Τις διεθνείς του αποστολές στην Ουκρανία, στην Κορέα, στη Βοσνία, το Κόσοβο, το Αφγανιστάν.

Αν υπάρχει κάποιο νόημα στη λέξη πατρίδα σίγουρα για εμάς δεν είναι το μίσος για το γείτονα Τούρκο, Μακεδόνισσα, Αλβανό κτλ. εργαζόμενο, μαθήτρια, φοιτητή που αναγκάζεται να καταπίνει τις αντίστοιχες αηδίες περί εθνικού συμφέροντος που μας ταΐζει και η εγχώρια άρχουσα τάξη και η στρατοκρατική κάστα (ευτυχώς αδύναμη και σε απαξίωση όσο ποτέ σε αυτή τη χώρα). Μας είναι ξεκάθαρο πως το μέτωπο σύγκρουσης που διαλέγουμε είναι ενάντια στο αφεντικό μας, στο λαμόγιο πολιτικό που μας κυβερνά, τους κεφαλαιοκράτες του τόπου που μας κοροϊδεύουν στα μούτρα, έναντια στον κάθε τύπου φασίστα της διπλανής πόρτας και όχι εναντίον των απέναντι (που η αμαρτία τους είναι απλά ότι γεννήθηκαν απέναντι).

Μας εξοργίζουν οι στρατιωτικές δαπάνες. Έχουμε δέκα χρόνια που τελειώσαμε το σχολείο, πολύ λίγα που βγάλαμε την όποια κάποια σχολή μας, μόλις (άλλα ήδη) 2-3 τουλάχιστον που μπήκαμε στην εργασία. Δεν προλάβαμε να ξεχάσουμε τις ελλείψεις στα προηγούμενα χρόνια σε δασκάλους, σε υποδομή, σε βιβλία και γενικά σε δυνατότητες. Κι έχουμε ήδη νιώσει στο πετσί μας την τρομοκρατία του βασικού μισθού, την αγωνία αν θα μας κολλήσουν ένσημα ή όχι, αφού (λέμε τώρα) μετά από πολύ κόπο γλιτώσαμε από την αγωνία αν θα έχουμε δουλειά. Την ίδια στιγμή τα αεροπλάνα του στρατού ψηλότερα και περισσότερα πετούν, οι φρεγάτες μακρύτερα πλέουν. Κανένας μπαμπούλας για εχθρούς του έθνους δεν μας πείθει για την ανάγκη αυτών των εξοπλισμών, και σίγουρα το δόγμα “για να έχεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο” είναι από τα πιο άρρωστα που σκέφτηκε ποτέ ανθρώπου νους.

Μας κάθεται στο σβέρκο κι ο κοινωνικός ρόλος του στρατού. Ένα ακόμα κεφάλαιο στη γραμμικότητα της ζωής μας. Ένας χρόνος έξω από τον κόσμο, μακριά από όσα αγαπούμε, από όσα κάνουμε, από τους αγώνες μας. Κι αυτό γιατί «οι εμπειρίες από το στρατό είναι αξεπέραστες», «το κλίμα φανταστικό» (σχεδόν θλίψη προκαλούν αυτές οι ατάκες) και κυρίως γιατί θα γίνουμε (επιτέλους) άντρες. Ε, όχι, αν η αντροσύνη είναι αυτό που είστε, κρατήστε την για τον εαυτό σας, ας παραμείνουμε παιδιά, ας μπορούμε να αγγίξουμε και τη θηλυκή (ή όποια άλλη) πλευρά μας.

Τι νόημα έχει αν δε βγεις να το φωνάξεις;

Αισθανόμαστε αλληλέγγυοι με καθέναν που αρνείται την ένταξη στο στρατιωτικό μηχανισμό, που αμφισβητεί δια της απουσίας του ή της πάσης φύσεως διαφορετικής – εναλλακτικής στάσης του την υποχρεωτική στράτευση. Με αυτούς που βγάζουν τη γλώσσα και πηδούν από τη βάρκα ή διαλέγουν άλλο καράβι. Απλά δεν είναι αυτό που μας ταιριάζει, αυτό που (μετά από πολλή σκέψη και κουβέντα) διαλέγουμε. Θαρρούμε πως είναι πια ώριμος ο καιρός να βγούμε και να αρνηθούμε τη στράτευση πολιτικά, δημόσια και ωραία. Πως χρειάζεται να σπάσει η σιωπή γύρω από το θέμα, να δημιουργηθεί ένα ρήγμα στο πλέγμα της βεβαιότητας πως “έτσι έχουν τα πράγματα” και της αφωνίας των σκέψεων ότι δεν είναι μόνο έτσι. Να μιλήσουμε ξεκάθαρα για κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης (σκεπτόμενοι διαρκώς την κατάργηση του στρατού ως τέτοιου), αρνούμενοι μαζί με αυτήν κάθε δικαίωμα του στρατού και του κράτους να μας την επιβάλλουν. Να κάνουμε σαφές και αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμά μας στην συνειδητή και “στρατευμένη” προσφορά του χρόνου, της διάθεσης, της γνώσης και της κάθε ικανότητάς μας στις κοινωνικές δράσεις και τα κοινωνικά πεδία που ιεραρχούμε υψηλότερα και στα οποίες γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε υδροκέφαλο μηχανισμό πως μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερο.

Χαιρόμαστε και γεμίζουμε δύναμη από τη συνάντησή μας και την αβίαστη απόφαση της συμπόρευσής μας. Βρεθήκαμε και ενώνουμε διαθέσεις και δυνάμεις για να κινηθούμε όχι, όπως θα μας προτιμούσαν, κατά μονάδες χαμένες στην επικαιρότητα και το χάος των γεγονότων, αλλά ως συλλογικότητες, μικρές ή μεγαλύτερες με αλληλεγγύη και αμοιβαία εμπιστοσύνη με λόγο επιθετικό και ξεκάθαρο.

Στις σειρές του Μαΐου και του Αυγούστου του 2010, κάποιοι ούτε θα παρουσιαστούμε, ούτε θα κρυφτούμε. Θα φορέσουμε καλοκαιρινά κι όχι παραλλαγή, θα κάνουμε κάμπινγκ κι όχι στρατόπεδο. Γνωρίζοντας τις ενδεχόμενες συνέπειες και αναλαμβάνοντας πλήρως τις ευθύνες της επιλογής μας, θα αρνηθούμε το στρατιωτικό μας πεπρωμένο, διατηρώντας ακέραιη την πολιτική και κοινωνική μας υπόσταση.

Μάιος 2010

Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Γιάννενα-Κόρινθος,

Παναγιώτης Σιαβελής
Άγγελος Νικολόπουλος
Μόρις Ζαφειριάδης
Δημήτρης Σωτηρίου
Μενέλαος Εξίογλου
Ευάγγελος Ζώης
Σταύρος Κεφάλας

Διωκόμαστε επειδή αγωνιζόμαστε.

Σε μια πόλη όπως η Λάρισα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ελληνικές μητροπόλεις στην αλλοτρίωση των κοινωνικών σχέσεων και των ταξικών διαχωρισμών, η στοχοποίηση και η ποινικοποίηση όσων προσπαθούν να διαταράξουν την κανονικότητα του κάμπου δημιουργώντας νησίδες αυτοοργάνωσης και ελευθερίας, ήταν θέμα χρόνου.

Το χώρο και το χρόνο δε τον επιλέξαμε εμείς. Αυτό που επιλέξαμε όμως και που αποτελεί συνειδητή επιλογή μας είναι να αγωνιζόμαστε όπου και αν βρεθούμε. Το ότι γνωρίζουμε πως σε μια κλειστή κοινωνία η στοχοποίηση μας ήταν αναπόφευκτη, δε μας εμπόδισε να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε. Εδώ και 4 χρόνια έχουμε συμμετάσχει σε καταλήψεις-πορείες-απεργίες στη Λάρισα και σε οποιοδήποτε άλλο κινηματικό γεγονός, με αποκορύφωμα της κινηματικής μας δράσης την κατάληψη του κτιρίου του Ι.Κ.Α και μετά την κατεδάφιση του, τη δημιουργία του στεκιού στο χώρο της Ιατρικής σχολής.

Καθώς η φωνή της αντεξουσίας, της αναρχίας και της ελευθερίας αρχίζουν να δυναμώνουν στη πόλη και κυρίως μετά την εξέγερση του δεκέμβρη η καταστολή εντάθηκε. Από αναίτιες προσαγωγές συντρόφων, πεσίματα σε συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, έξω από τα δικαστήρια η παρέμβαση της ασφάλειας σε χώρους εργασίας πολλών συντρόφων, με αποτέλεσμα την απόλυση τους, έως φασιστικές επιθέσεις με μαχαίρια συνθέτουν το σκηνικό τρομοκρατίας.

Στις 11/02/2009 πραγματοποιήθηκε απαλλοτρίωση στο super market Γαλαξίας. Στη συνέχεια τα προϊόντα μοιράστηκαν στη λαϊκή. Μεγάλη δύναμη της αστυνομίας κατέφθασε στο χώρο και επειδή απέτυχε να πιάσει τους δράστες επ’ αυτοφώρω, άρχισε ένα κυνήγι μαγισσών στα γύρω στενά. Στην ουσία η αστυνομία βρήκε την ευκαιρία που περίμενε. Ζητάδες συνέλαβαν δυο από εμάς που έτυχε να βρισκόμαστε εκεί γύρω μόνο και μόνο, όπως ομολογούν και στις καταθέσεις τους, επειδή μας θυμόντουσαν από τις πρόσφατες πορείες στη πόλη, ενώ ασφαλίτες συνέλαβαν άλλες 2 κοπέλες που περίμεναν το αστικό λεωφορείο για να πάνε στο ΤΕΙ! Μείναμε και οι τέσσερις ένα βράδυ στα κρατητήρια της ασφάλειας και την επόμενη μέρα το μεσημέρι απολογηθήκαμε στον ανακριτή με την κατηγορία της ληστρικης κλοπής κατά συναυτουργία που τιμωρείται με κάθειρξη από 5-20 χρόνια! Θεωρούμαστε κατηγορούμενοι για κακουργήμα χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο.

Η δίκη μας θα γίνει στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων στη Λάρισα την 1η Δεκέμβρη στις 9:00 πμ. Οι αγωνιστές δεν τρομοκρατούνται. Σε μία εποχή που επιχειρείται να ποινικοποιηθεί ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος, που διώκονται άνθρωποι οι οποίοι οραματίζονται έναν κόσμο χωρίς εξουσία και εκμετάλλευση.

Η αλληλεγγύη αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο που έχουμε στα χέρια μας.

Οι συνειδήσεις δεν ποινικοποιούνται!

1 Δεκέμβρη όλοι στα δικαστήρια!

Για την οικονομικη βοήθεια για τα δικαστικά έξοδα ανοίγουμε τον παρακάτω λογαριασμό:095 01 016583 70 EUR

22 ΧΡΟΝΙΑ
στους δρόμους της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης

 

Καμία νοσταλγία για αυτόν το γερασμένο κόσμο που, από καιρό πια, ανήκει στο παρελθόν. Κανένας συμβιβασμός με το αβίωτο παρόν που υπόσχεται μόνο το χειρότερο. Κανένας δισταγμός και φόβος για το μέλλον που θέλουμε: την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό.

 

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37 

Από τις  10-04-2010 βρίσκομαι κατηγορούμενος,  μαζί με συντρόφους που γνωρίζω μέσα από τη διαδρομή μου στους κοινωνικούς αγώνες,  από την περιβόητη αντιτρομοκρατική σε ένα καθεστώς βίας και ψυχολογικού πολέμου. Η σύλληψή μου πραγματοποιήθηκε με κινηματογραφικό τρόπο στην περιοχή της Βικτώριας από 10 με 15 άτομα με προτεταμένα όπλα, ενώ φοβούμενοι την οποιαδήποτε αντίδρασή μου επιστράτευσαν και δυνάμεις των ΕΚΑΜ στην γύρω περιοχή. Πάνοπλοι εναντίον άοπλου. Βέβαια δεν ήταν δύσκολο να τους αντιληφθώ άμεσα λόγω της εμπειρίας που έχω αποκτήσει  ανά τα χρόνια από την συνηθισμένη παρακολούθηση και τις παρενοχλήσεις που είχα στο πατρικό μου στην Νίκαια καθώς και στο σπίτι που διέμενα στα Πευκάκια. Έτσι δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία θεωρώντας το περιστατικό ως μια συνήθη τακτική εκφοβισμού των αρχών με στόχο να ανακόψουν την αντικαθεστωτική δράση των αγωνιστών. Τακτική πάγια από τους  κατασταλτικούς μηχανισμούς της κυρίαρχης τάξης, ιδιαίτερα σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής.  Δεν ήξερα βέβαια τι μου μαγείρεψαν για ακόμη μια φορά οι αρχές. Έχω βρεθεί  επανειλημμένες φορές τόσο εγώ όσο και τόσοι άλλοι σύντροφοι χωρίς στοιχεία ή με κατασκευασμένες κατηγορίες και μεθόδευσης σε εδώλια γελοίων δικαστηρίων από τα ανθρωποειδή της εξουσίας. Σε όλες αυτές τις υποθέσεις έχω αθωωθεί μιας και οι ίδιοι οι μπάτσοι δεν μπόρεσαν να στηρίξουν τα ίδια τους τα παραμύθια. Έμεινα υπόδικος και ελεγχόμενος από τις αρχές επτά ολόκληρα χρόνια. Επτά  χρόνια συνεχών παρακολουθήσεων σε μια προσπάθεια να στοχοποιήσουν την δράση μου ποινικοποιώντας τις προσωπικές μου σχέσεις, τις ιδέες και τις πολιτικές μου απόψεις που έχω κατά καιρούς εκφράσει ανοιχτά και ξεκάθαρα. Και να μια ακόμα φορά!

Είμαι αναρχικός και αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις για την κοινωνική επανάσταση.

Σε συνέχεια των γεγονότων της σύλληψής μου και αφού γνώρισα τους μάγκες της αντιτρομοκρατικής με πήγαν στο «μαγειρείο της βλακείας», 12ο όροφο της ΓΑΔΑ, εκεί που στο ένα γραφείο πας με προσαγωγή και στο διπλανό  φεύγεις με κατασκευασμένες βαρύτατες κατηγορίες. Οι εν λόγω «μάγκες»  λοιπόν, μαθημένοι προφανώς από τους συναδέλφους τους, βασανιστές της χούντας, χτύπησαν εμένα και άλλους συντρόφους έχοντας χειροπέδες στα χέρια ενώ οι βρισιές και οι απειλές κράταγαν τον ρυθμό. Έπειτα βίωσα την απλή διεκπεραίωση, από τους ανακριτές και τους εισαγγελείς, της μεθόδευσης των μπάτσων και έτσι τυλίχτηκε η ζωή μου σε μια κόλλα υπηρεσιακού εγγράφου, η υπόθεσή μου δέθηκε πισθάγκωνα και βρίσκομαι προφυλακισμένος στις φυλακές Τρικάλων. Καθόλου τυχαία βέβαια δεν είναι και η επιλογή της Ε’ πτέρυγας για τη «διαμονή» μου, μιας και είναι η πιο ελεγχόμενη. Δεν χρειάζεται να αναφέρω βέβαια με ακρίβεια τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης στα ‘‘σύγχρονα’’ κολαστήρια της δημοκρατίας. Αρκεί μόνο να πω ότι οι διακοπές υδροδότησης είναι κάτι παραπάνω από σύνηθες φαινόμενο (ας είναι καλά η Θέμις Κατασκευαστική)!!!

Είναι πάγια τακτική της εξουσίας με σύμμαχο τα ΜΜΕ, να συκοφαντεί και να ποινικοποιεί τους κοινωνικούς αγώνες αλλά και τις προσωπικές σχέσεις των αγωνιστών. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλά αυτή τη φορά ένιωσα στο πετσί μου αυτή την απίστευτη κτηνωδία, που στόχο έχει να λοιδορήσει τη ζωή μου, κατασυκοφαντώντας τόσο εμένα και τη δράση μου, όσο και τους συντρόφους , τους φίλους  και την οικογένεια μου, αλλά και το ευρύτερο ανατρεπτικό κίνημα στο οποίο ενεργά συμμετέχω. Σε αυτή την προσπάθεια το σπίτι μου βαφτίζεται γιάφκα και μια καλαμωτή, που παρεμπιπτόντως την βρήκα εκεί όταν το νοίκιασα, στάθηκε ικανή να μετατρέψει τον προσωπικό μου χώρο σε επικίνδυνο ορμητήριο. Το ότι δεν βρέθηκε τίποτα μέσα σε αυτό το σπίτι μάλλον δεν έχει καμία σημασία! Οι συνεχείς ψευδείς διαρροές και η χυδαία παραπληροφόρηση ήρθαν να προστεθούν στον όλο κανιβαλισμό, αποκαλύπτοντας για μια ακόμα φορά την εκδικητική μανία των μηχανισμών και των δημοσιογράφων απέναντι σε κάθε αντιστεκόμενο. Και τούτο είναι μονάχα μια εκδοχή της οργανωμένης βίας των μηχανισμών και των νόμιμων εγκλημάτων του κράτους και των αφεντικών πάνω στις ζωές μας.

Φυσικά ούτε η ποινικοποίηση των αγώνων, ούτε η εγκληματικοποίηση αυτών που αρνούνται το καθεστώς είναι κάτι καινούριο και ασυνήθιστο. Όσοι αγωνίζονται το γνωρίζουν πλέον καλά. Εξάλλου και για μια αφισοκόλληση να συλληφθεί κανείς διώκεται

για ρύπανση και όχι για της ιδέες και τον ανατρεπτικό του λόγο, που είναι και η ουσία της δίωξής του. Απέναντι στο παραμύθι της νομιμότητας , και τα επίπλαστα όρια της αθωότητας ή της ενοχής, δηλώνω εχθρός του καθεστώτος και αμετανόητος πολέμιος του κράτους και του κεφαλαίου.

Άλλωστε, η δήλωσή μου στην ανακρίτρια ότι «δεν αποκηρύσσω καμία μορφή πάλης  ενάντια σε κράτος και εξουσία» είναι και ο μοναδικός λόγος που βρίσκομαι προφυλακισμένος και όχι βέβαια το σαθρό τους κατηγορητήριο. Αν περίμεναν από εμένα δηλώσεις νομιμοφροσύνης και μετάνοιας δεν υπολόγισαν καλά. Εγώ στην ζωή μου δεν έμαθα να σέρνομαι αριστερά και δεξιά σαν δηλωσίας, ρουφιάνος και καταδότης, δεν έμαθα να προδίνω φίλους και συντρόφους, να τους εγκαταλείπω, να τους καταγγέλλω και να τους αποκηρύσσω μπροστά στους διώκτες μου για την γλιτώσω. Εγώ στην ζωή μου έμαθα να κρατάω ψηλά το κεφάλι, να είμαι περήφανος άνθρωπος και να μην σέρνομαι ακόμα και αν αυτό έχει κόστος. Αν κάποιοι έμαθαν να ζουν έτσι,  πραγματικά ντρέπομαι για λογαριασμό τους.

Σε αυτή τη χρονική συγκυρία  όπου το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος με την ομπρέλα του  ΔΝΤ επιχειρεί να τρομοκρατήσει και να καταστείλει κάθε ανατρεπτικό εγχείρημα φοβούμενο τα «δεκεμβριανά» που θα έρθουν, είναι καθήκον μας να παλέψουμε για την ολική ανατροπή του.

 Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι ενάντια στην αστυνόμευση και τον έλεγχο πάνω στις ζωές μας, για την καταστροφή των φυλακών. Για την κοινωνική επανάσταση και την ελευθερία. 

Διότι σε αυτό τον κόσμο η ελευθερία δεν σου χαρίζεται, την διεκδικείς με μάχες και την κερδίζεις.

 

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ  ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΕΝΟΠΛΟ ΑΝΤΑΡΤΗ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΗ

 

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

10-05-2010

 

10.04.2010, περίπου 10 το βράδυ. Περιπολικό της Αμεσης Δράσης με προσεγγίζει σε δρόμο της Ν. Φιλαδέλφειας. Δύο μπάτσοι προτάσσουν τα όπλα τους και μου περνούν χειροπέδες. Στο επόμενο λεπτό καταφτάνει αντιτρομοκρατικάριος με «Freewind» και εμφανώς ανακουφισμένος αναφωνεί «αυτός είναι». Μετά από μια τρελή πορεία, με τους μπάτσους αγχωμένους και τον «αντί» να τους ηρεμεί, φτάνουμε στη ΓΑΔΑ. Το ασανσέρ οδηγεί στον 12ο όροφο. Η πόρτα ανοίγει και τρεις κουκουλοφόροι αναλαμβάνουν δράση. Μετά τα πρώτα χτυπήματα καλωσορίσματος μου λένε να γδυθώ. Ακολουθούν πολλές ερωτήσεις και η αρνητική μου στάση τους εξαγριώνει. Αρχίζουν οι απειλές: «Πάρτε τον στον Υμηττό. Πηγαίνετε να φέρετε τα παιδιά του εδώ να τα σκοτώσουμε μπροστά του». Παράλληλα, ο ξυλοδαρμός συνεχιζόταν με γροθιές, γονατιές κ.ά., με προτεραιότητα κυρίως στο σώμα και όχι στο πρόσωπο. Βέβαια, η συνεχής αρνητική μου στάση «πυροδοτεί» και κάποιες γροθιές στο πρόσωπο (εμφανείς οι μελανιές στο πρόσωπό μου κατά την προσέλευση στον εισαγγελέα). Ξαφνικά διαπιστώνω ότι μαζευτήκανε πολλοί. Η λύσσα τους να μάθουν πράγματα από μένα πριν δημοσιευτεί η σύλληψή μου τους κάνει να ξεχνούν τις κουκούλες τους. Ηταν περίπου εφτά άτομα τώρα στο δωμάτιο. Τώρα, ξεκινούν οι πιο «επαγγελματικές» μέθοδοι ανάκρισης. Κεφαλοκλείδωμα μέχρι να χάσω τις αισθήσεις μου, έντονη πίεση στη μύτη μου και όλα αυτά όντας γυμνός. Μεσολαβούν βέβαια κάποιες παύσεις κοιτάζοντας τον τοίχο, για να σκεφτώ. Οι ερωτήσεις συνεχίζονταν μαζί με επαναλαμβανόμενες γονατιές στο μηρό. Τα πράγματα αγριεύουν. Η ώρα περνάει και οι «αντί» έχουν εξαγριωθεί. Πέφτω συνέχεια κάτω για να προφυλαχτώ από τα χτυπήματα και με σηκώνουν συνέχεια. Οι παύσεις σταματούν. Εφτά ή οχτώ άτομα, κουκουλοφόροι και μη, με ξυλοκοπούν όλοι. Ενα δυνατό χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού, με αποτέλεσμα να χάσω σχεδόν τις αισθήσεις μου, βάζει τέλος στα βασανιστήρια.

Οταν ξαναβρίσκω λίγο τις αισθήσεις μου, συνειδητοποιώ ότι το σώμα μου είναι σε πολύ κακή κατάσταση. Τα άκρα μου έχουν μουδιάσει πλήρως και έχουν πρηστεί. Η ένταση της κατάστασης μου έχει προκαλέσει δύσπνοια και λόγω χαμηλού αιματοκρίτη (στίγμα μεσογειακής αναιμίας) νιώθω την πίεσή μου χαμηλή. Αντιλαμβάνομαι ότι η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί μέχρι το πρωί σε σίγουρα χειρότερες συνθήκες. Παθαίνω κάποιου είδους κρίση και καταρρέω. Οι κουκουλοφόροι δείχνουν να ανησυχούν, αλλά περιμένουν. Με βάζουν να κάτσω και μου ρίχνουν νερά στο πρόσωπο. Δεν έχουν πειστεί ακόμα, ενώ η συμπτωματολογία εντείνεται. Με ρωτούν αν παίρνω φάρμακα και τους εκστομίζω τη λέξη «αναιμία». Δεν δείχνουν να πείθονται, αλλά καλού – κακού φωνάζουν τον διευθυντή της αντιτρομοκρατικής. Τελικά, εμφανώς ανήσυχοι, φωνάζουν κάποιον γιατρό που με εξετάζει και με μεταφέρουν στο ιατρείο μη ρισκάροντας να πάθω κάτι μέσα στη ΓΑΔΑ. Εκεί, μετά από κάποια ώρα, συνέρχομαι και σε κακή κατάσταση με πηγαίνουν στο κελί μου. Η όλη διαδικασία πρέπει να κράτησε γύρω στις τρεις ώρες (λέω «πρέπει» γιατί είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου λόγω της φυσικής και ψυχικής ενέργειας που κατανάλωσα), ενώ η περιγραφή των λεπτομερειών του βασανισμού είναι εκ των πραγμάτων ελλιπής. Ειλικρινά, δεν μπορώ να θυμηθώ ακόμα τα πρόσωπα των βασανιστών μου.

Από το επόμενο πρωί ξεκινάει μια πιο «φιλική» μέθοδος ανάκρισης. Η χρονική διάρκεια αυτής της «προσέγγισης» κράτησε μέχρι και το προηγούμενο βράδυ της προφυλάκισής μου στις φυλακές των Τρικάλων. Πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν τρία υψηλόβαθμα στελέχη της αντιτρομοκρατικής. Σα να μην είχε συμβεί τίποτα το προηγούμενο βράδυ («έλα μωρέ δυο σφαλιάρες έφαγες») οι προσφορές ήταν πλούσιες. Τσιγάρα, νερό, αναψυκτικά, σάντουιτς, καφές και… ουισκάκι με πατατάκια, ήταν πάντα στην ευχέρειά μου για παραγγελία. Η «φιλική» αυτή προσέγγιση περιείχε τις ίδιες, αλλά και άλλες, ερωτήσεις που μου έκαναν κατά τη διάρκεια του βασανισμού μου. Το σκηνικό είχε απ' όλα. CD's με τηλεφωνικές συνομιλίες, φωτογραφίες, αντιτρομοκρατικάριους στο ρόλο του καφετζή με το δίσκο στο χέρι!!!

Ολα αυτά γιατί «εγώ ήμουν ο καλλιεργημένος, με γυναίκα και παιδιά», ενώ οι υπόλοιποι ήταν «διεστραμμένοι, τρελοί» και πολλά άλλα. Από την αρχή πόνταραν στο γεγονός ότι είμαι πατέρας ανήλικων παιδιών και θα συνεργασθώ. «Τα παιδιά σου δεν τα σκέφτεσαι, πώς θα μεγαλώσουν; Πες μας και θα φροντίσουμε εμείς να βγάλεις λίγα χρόνια στη φυλακή». Ακόμα και λεφτά μου πρόσφεραν λίγο πριν «απολογηθώ» στην ανακρίτρια. «Πες μας και θα σου δώσω 50 χιλιάρικα να τα δώσεις στη γυναίκα σου. Δεν θα το μάθει κανείς». Οι επόμενες μέρες πέρασαν με την ίδια διαδικασία να συνεχίζεται κάθε 3-4 ώρες. Επιστράτευσαν βέβαια και ένα νεότερο στέλεχος, περίπου στην ηλικία μου, μήπως και σταθεί πιο τυχερός. Ετσι, πέρασαν οι μέρες μέχρι τις 17.04 που οδηγήθηκα, μαζί με τον Β. Σταθόπουλο, στις φυλακές των Τρικάλων. Το γεγονός ότι ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΘΗΚΑ βέβαια ανταμείφθηκε με την προφυλάκισή μου σε τόσο μεγάλη χιλιομετρική απόσταση που μου στερεί ουσιαστικά τη δυνατότητα να βλέπω τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Εκτός αυτού βεβαίως. Βασικός τους στόχος είναι να δυσχεραίνουν την επικοινωνία μου με τους συντρόφους μου Π. Ρούπα και Ν. Μαζιώτη.

Για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα… Επέλεξα να δημοσιεύσω τον βασανισμό μου απ' τους αχρείους της αντιτρομοκρατικής μετά από την «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Καταρχήν, εντάσσω το βασανισμό μου, αλλά και τη «φιλική προσέγγιση», στην ίδια ακριβώς διαδικασία: ΑΝΑΚΡΙΣΗ! Βασικός στόχος των βασανιστηρίων δεν ήταν η εκδίκηση, αλλά η απόσπαση πληροφοριών. Θέλω να γίνει κατανοητό ότι γράφω αυτές τις γραμμές τώρα, μετά την ανάληψη ευθύνης για τη συμμετοχή μου στον Επαναστατικό Αγώνα, για να δηλώσω ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ. Η δημοσίευση των γεγονότων αυτών δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση καταγγελία βασανιστηρίων. Στόχος μου είναι να καταδείξω τις απαρχαιωμένες και αναποτελεσματικές μεθόδους ανάκρισης και να συνεισφέρω αυτή μου την εμπειρία ως στιγμή αγώνα σε κατάσταση αιχμαλωσίας. Δηλώνω ότι η ξεκάθαρη στάση μου ακολουθεί την υπερήφανη επαναστατική ιστορική διαδρομή όλων όσοι βρέθηκαν αιχμάλωτοι στο καθεστώς.

Νιώθω υπερήφανος για τη συμμετοχή μου στον Επαναστατικό Αγώνα, τη διαδρομή που έχει χαράξει και τις σημαντικές του παρεμβάσεις στον κοινωνικό – ταξικό πόλεμο. Ούτε τα βασανιστήρια ούτε ο ψυχολογικός πόλεμος ούτε και οι εξοντωτικές ποινές που μας επιφυλάσσουν, θα με γονατίσουν. Είμαι πιο δυνατός από ποτέ και αυτό το οφείλω στην ακλόνητη πίστη μου για τον αγώνα και την επανάσταση. Τώρα μπορώ να αντικρύσω τα παιδιά μου κατάματα και με υπερηφάνεια. Αλλωστε, η γέννησή τους την 6η Δεκέμβρη του 2008 καθιστά χρέος για μένα να συνεχίσω ν' αγωνίζομαι. Τέλος, σ' αυτό το κείμενο θέλω να τιμήσω τον σύντροφό μου Λάμπρο Φούντα που δολοφονήθηκε από το καθεστώς. Η μάχη που έδωσε αυτός ο όμορφος αγωνιστής θα μείνει πάντα χαραγμένη στις καρδιές όλων μας.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ – ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Κώστας Γουρνάς

ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΠΤΕΡΥΓΑ Ε1

04.05.2010

• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΑΠΟ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ
• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
• ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΔΝΤ-ΕΕ ΜΕ 48ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
• ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ

Η πρώτη πράξη εφαρμογής του κοινωνικού Μεσαίωνα στη χώρα μας που επιχειρεί η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ σφραγίστηκε με το αίμα αθώων συναδέλφων μας, των τριών εργαζομένων στην τράπεζα της Μαρφίν. Η Συμφωνία και η προσχεδιασμένη πορεία προσφυγής της χώρας μας στο ΔΝΤ μέσω της ΕΕ, έχει απορριφθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων. Έχει ηττηθεί στη συνείδηση του λαού. Δεν έχει καμία πολιτική νομιμοποίηση. Για αυτό πάνω στο αίμα των τριών νεκρών της Μαρφίν και πριν καν κηδευτούν, στήθηκε μια πρωτοφανής, ανήθικη εκμετάλλευση της δολοφονίας, από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ για να οικοδομηθεί η πολιτική συναίνεση, ώστε να περάσουν τα μέτρα στους εργαζόμενους με το λιγότερο δυνατό κόστος! Για αυτό: Καταγγέλλουμε το άθλιο και ανήθικο όργιο εκμετάλλευσης των νεκρών από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και από μεγάλο τμήμα των ΜΜΕ!

 

Το εργατικό κίνημα θρηνεί για τα τρία αθώα θύματα της τράπεζας στη Μαρφίν!
Γιατί ξέρει τι θα πει θάνατος στα σύγχρονα κάτεργα του εργασιακού μεσαίωνα! Η πολιτική ευθύνη για το αίμα των τριών αθώων της Μαρφίν ανήκει στην ίδια! Είναι απαράδεκτη η προσπάθεια να συκοφαντηθεί, να ταυτιστεί ή να συσχετισθεί το ταξικό εργατικό κίνημα και η μεγαλειώδης απεργιακή συγκέντρωση με την εγκληματική ενέργεια της δολοφονίας! Τέτοιες εγκληματικές ενέργειες έχουν αντικειμενικά το χαρακτήρα προβοκάτσιας ενάντια στο εργατικό κίνημα! Καταγγέλλουμε το όργιο βίας και τρομοκρατίας της ΕΛΑΣ, το αστυνομικό κράτος και τους σκοτεινούς μηχανισμούς του!
Καταδικάζουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την εργοδοσία και καταθέτουμε την οργή μας για τα σύγχρονα εργατικά γκέτο που έχουν δημιουργηθεί με προεξάρχοντες τους τραπεζίτες. Στα γκέτο εκείνα που στο όνομα της κερδοφορίας ασκείται η μέγιστη εργασιακή βία, οδηγώντας εργοδότες να κλειδώνουν εργαζόμενους μέσα στις επιχειρήσεις προκειμένου να μην απεργήσουν. Ας αναλάβουν αυτοί όλοι τις ευθύνες και ας μην προσπαθούν θρασύτατα να μεταθέσουν ευθύνες αλλού αναγορεύοντας τον εαυτό τους σε τιμητή.
Διαχωριζόμαστε αποφασιστικά και καταδικάζουμε την εγκληματική ενέργεια αυτών που σαν μέσο αντίδρασης διαλέγουν την τυφλή βία που στρέφεται τελικά κατά του ίδιου του λαϊκού κινήματος, δίνοντας το άλλοθι στις δυνάμεις καταστολής του «σερίφη» Χρυσοχοϊδη να επιτεθούν στους διαδηλωτές που λειτουργούν ηθελημένα η άθελα τους σαν «συγκοινωνούντα» δοχεία με τις δυνάμεις καταστολής. Τώρα είναι αναγκαίο περισσότερο από κάθε άλλη φορά η πολιτική καταδίκη και η απομόνωσή τους από το εργατικό λαϊκό κίνημα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

• Να καθίσει στο σκαμνί, να ανατραπεί η βάρβαρη αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, μαζί με την κρατική καταστολή και τις πρακτικές προβοκάτσιας, που αποτελούν τους ηθικούς και πολιτικούς αυτουργούς του εγκλήματος
• Να καθίσει στο σκαμνί ο Βγενόπουλος και κάθε εργοδοτικός μηχανισμός, που φυλακίζουν τους εργαζόμενους με την απειλή της απόλυσης.
• Να συλληφθούν και να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας και να αποκαλυφθεί δημόσια και πολιτικά ο ρόλος τους, μαζί με τη σύνδεση τους με τους κρατικούς μηχανισμούς.

Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ καλεί τους εργαζόμενους σε συγκέντρωση μνήμης την Τρίτη 11 Μάη 2010 στις 19.00 έξω από το υποκατάστημα της Marfin στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στην συνέχεια στην Βουλή. Αποτείνοντας με αγωνιστικό τρόπο φόρο τιμής στην μνήμη των τριών αδικοχαμένων συναδέλφων μας.

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ