Τελείωσαν οι συνεστιάσεις , τελείωσαν οι γιορτές
Κλειστήκατε στα σπίτια , χαθήκατε από το χθες
Μαύρες σημαίες κυματίζουν νεκρές
Κηδεύουν του τότε τις φωνές
Αφήσατε τους δρόμους ξεχάσατε τις φωτιές
Ευυπόληπτοι πολίτες σήμερα , αγωνιστές του χθες
Μοιάζετε σαν περιφερόμενες σκιές
Ξεχασμένες καρικατούρες του χθες
Στη ναφθαλίνη οι θεωρίες που λες
Ξεχασμένες εμπειρίες αφημένες νεκρές
Σβησμένες στου σήμερα τις απολαβές
Κηδέψατε σε τέσσερις τοίχους την ζωή του χθες
Σήμερα στην πόλη άναψαν φωτιές
Βγηκαμε στους δρόμους και στις γειτονιές
Από τους τέσσερις τοίχους βγες
Μαζί μας έλα αν το θες
Σήμερα τα θέλουμε όλα
Θα τα πάρουμε τώρα
Θα πιάσουμε την ευκαιρία
Σήμερα θα γράψουμε ιστορία
Δεν θα χάσουμε την στιγμή
Σήμερα είμαστε όλοι μαζί
Εχουμε μάτια που αδικία βλέπουν
Ψυχές που δεν την επιτρέπουν
Τα θέλουμε τώρα
Θα τα πάρουμε όλα
Εμείς γράφουμε την ιστορία
Δεν θα χάσουμε την ευκαιρία
Απόψε είμαστε ένα
Από το τέλος πιο πέρα
Απόψε τον κόσμο τους θα κάψουμε
Από τις στάχτες του, θα τον φτιάξουμε
Δεν υπάρχει ιδιοκτησία
Κοινοκτημοσύνη είναι η ουσία
Κοινωνική απελευθέρωση και πνοή
Ολοι μαζί / ελευθεριακή ζωή
ΚΙΚΟ!!! Αυτό, που μόλις διάβασα, αυτό που έγραψες ΕΣΥ, είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας, προσφέρει Ελπίδες. Ναι. ΄Ετσι είναι. ΄Ολα τα ξεχάσαμε, κλειστήκαμε στα σπίτια μας, οι σημαίες κυματίζουν νεκρές, μα…”απόψε είμαστε ένα Από το τέλος πιο πέρα, Απόψε τον κόσμο τους θα κάψουμε….”, ΕΔΩ ΚΙΚΟ, πετάγεσαι ΕΣΥ, για να δώσεις ΦΩΣ, για να δώσεις ξανά ΖΩΗ, σε όλα τα νεκρά κύτταρα. Και κάνεις ένα κάλεσμα, φωνάζοντας ΄”Ολοι μαζί”!…! Ομως, είμαι απαισιόδοξη ΚΙΚΟ. ΕΝΤΕΛΩΣ.Δηλαδή, θέλω να πω, ότι ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. ΑΥΤΟ ΄ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ ΛΕΩ. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ, ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΚΙΚΟ, ΟΤΙ ΘΑ “Φιάξουμε τον κόσμο, μέσα από τις στάχτες του.”! Πέραν όμως της δικής μου απαισιοδοξίας, το γραπτό σου είναι όμορφο, συγκινεί, και πράγματι, μπορεί να γίνει θαυμάσιο τραγούδι! ΔΕΣΠΟΙΝΑ.
ΑΓΑΠΗΤΟ ΚΙΚΟ. Θα γράψω, εδώ, ένα χιουμοριστικό, για να αλλάξει λίγο η ατμόσφαιρα. Δεν ξέρω, αν θα αρέσει. Αρκεί, η προσπάθεια.
[ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΜΑΤ}
***Αν καλέσουν τις γυναίκες,
Για να μπουν στα ΜΑΤ,
Θα΄μαι η πρώτη
Που θα τρέξει,
Κι αχ καρδιά μου,
Ποιός θ΄αντέξει!!!
**Θα φοράω την πανοπλία,
Ε, ρε κόσμε, μπες σε πλοία!!!
Με τούτο δω το γρήγορο
Κοντό “αυτοκινητάκι”
Μπάτσο δεν αφήνω
Αραχτό,
Ούτε σε χλωρό κλαράκι.
΄Οταν γίνεται απεργία,
Θα με πιάνει αλλεργία…
Και με σθένος και μανία,
Κοπανάω Αστυνομία!!
Δακρυογόνα ρίχνω,
Ρουκέτες και γκαζάκια,
Και τούτη η φωτιά,
Τους καίει τα μπατζάκια!!!
΄Ολοι θα μπερδευτούν,
Ποιός είναι αυτός,
Θα πουν!!!
***Και τρέχει σαν βολίδα,
Αμολάει φωτοβολίδα,
Αφήνει αίμα κηλίδα,
΄Οχι κάποιου παιδιού,
Μα Μπάτσου Αρχηγού!!!
Κοίτα!!! Τί κρατάει
Ρε Αυτός?
΄Οπλο σαρανταπεντάρι,
Και χτυπάει σαν Λιοντάρι.
Οι ντουντούκες τωρα
Ηχούν,
Τα Συνθήματα Φωνάζουν
Και “Αυτόν” Ζητωκραυγάζουν.
Τότε, νάτος έρχεται
Αυτός απ΄την Ασφάλεια,
Κομψός και βλοσυρός
Με όλα τα Μετάλεια.
Βρίζει δεξιά,
Κραυγάζει αριστερά,
“ΠΙΑΣΤΕ ΡΕ ΓΑΊΔΟΥΡΙΑ
ΕΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΠΙΟΥΝΟ
ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΚΡΑΝΙΑ,
ΑΠ΄ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΩΜΑ,
ΚΑΙ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΠΤΩΜΑ”.
΄Ομως Ξαφνικά,
Γίνονται
ΤΟ ΜΑΤ στριφογυρίζει
Σειρήνα την ανοίγει,
Σφυρίζει και τσιρίζει
Το Οπλο κροταλίζει
Τους μπάτσους τους φοβίζει
Μα και τους Ερεθίζει.
Και έτσι αρχίζει
΄Αλλη Μάχη
Να βρουν την Ανδρομάχη!
Μα ΕΚΕΙΝΗ ΑΕΤΟΣ,
Φτερωτός και Δυνατός.
Ρίχνει τα χημικά
Οι μπάτσοι παν΄τυφλά.
Τους τσούζουνε τα μάτια
~~Απορημένοι αργο-περπατούν,
~~~΄Αλλοι είναι πληγωμένοι
~~΄Αλλοι λιποθυμισμένοι.
~~~Και χωρίς να το
~~~Σκεφτούν,
~~~Δειλά οπισθοχωρούν..
****ΤΡΕΧΑ ΛΑΕ!!!
****ΠΡΟΧΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
****ΑΦΟΒΑ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ.
****ΡΥΘΜΟΣ, ΑΛΑΛΑΓΜΟΣ
****ΦΩΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ,
***ΣΚΕΤΗ ΦΟΒΕΡΑ..
****ΤΟ΄ΣΚΑΣΕ Η ΜΠΑΤΣΑΡΙΑ,
****ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΙΕΙ ΣΕ ΜΠΥΡΑΡΙΑ
****”ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”!!!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΡΑΛΗ.
Ζητώ συγνώμη. Λείπει από μιά στροφή, λέξη.
Την επαναλαμβάνω εδώ.
***Ομως ΞΑΦΝΙΚΑ,
ΓΙΝΟΝΤΑΙ… “ΜΑΓΙΚΑ”
ΤΟ ΜΑΤΟ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΖΕΙ
ΣΕΙΡΗΝΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΓΕΙ,
ΣΦΥΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΣΙΡΙΖΕΙ
ΤΟ ΟΠΛΟ ΚΡΟΤΑΛΙΖΕΙ
ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΒΙΖΕΙ
ΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΕΘΙΖΕΙ.
Η λέξη που έλειπε ήταν …{ΓΙΝΟΝΤΑΙ …ΜΑΓΙΚΑ}.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΔΕΣΠΟΙΝΑ.