Month: November 2008

EΔΩ ΟΠΟΥ ΖΩ .. ( μια μικρή βόλτα )
Ξεκινάω από την Ασκληπιού , κοντά στο παλιό ΙΚΑ . Εχει κρύο απόψε , επιτέλους χειμωνιάζει .
Αφήνω αριστερά μου ότι κάποτε , για λίγο , ήταν η Κατάληψη και νιώθω ακόμα την αύρα της ελπίδας αυτών των παιδιών . Αρκετά χρόνια πριν , δίπλα τους, ήταν το Giteana και πιο παλιά το Transformer , περήφανα μπάζα κάτω από το πολυόροφο κτήριο που δεν έχει σκεπάσει , ακόμα , τις αναμνήσεις .
Προχωρώ και φτάνω στην Ιατρική . Ξέρω ότι κάποια φλόγα καίει εδώ μέσα .
Θα ήθελα να μπορούσα να είμαι πιο κοντά τους . Μπορεί και να μπορώ .
Το Καφωδείο σε λίγο . Ότι πιο αυθεντικό έχει να παρουσιάσει η πόλη εδώ και χρόνια . Ρεμπέτ-ασκέρ , τίμιες φωνές , άνθρωποι , όχι ζώα . Ο Νίκος αντέχει .
Στρίβω αριστερά , το Ωδείο απέναντι . Ο φαρδύς πεζόδρομος μοιάζει να στενεύει . Το βήμα μου γίνεται πιο σιγανό και ο σφυγμός μου ταχύτερος . Αριστερά μου είναι το Θέατρο . Εχω την αίσθηση , από τότε που βγήκε στην επιφάνεια ότι μιλάω για δύο ξεχωριστά πράγματα : Την πόλη και το Θέατρο . Άλλο το ένα και άλλο το άλλο . Δεν θα έπρεπε . Αλλα ετσι είναι . Δυστυχώς . Δεν μπορεί να το υποστηρίξει . Κι ας το ‘’ανακαλυψε’’ ξαφνικά ..
Στον πεζόδρομο αριστερά το μπαράκι του Χάρη . Όχι τόσο αρχαίο οσο το Θέατρο αλλά εξίσου απόλυτο στην αισθητική του όσα χρόνια και αν πέρασαν από πάνω του . Είναι λόγος να το εκτιμάς ακόμα και αν είσαι αισθητικά αλλού . Αυτό το θέμα νομίζω ότι πρέπει να το δούμε λίγο εμείς οι νεοέλληνες . Οπου φυσάει ο άνεμος είναι εύκολο να πας . Η κόντρα είναι που ενδιαφέρει όμως . Τουλάχιστον τους φίλους μου . Για αυτούς γράφω όμως .
Φτάνω στου Γιάννη . Κρασιά και Joy Division , τσίπουρα και Deus X Machina , τεκίλες και Κολυμβητές . Αρκεί να είναι Rock n roll . Στέκι πολλών από αυτούς που έχουν μείνει ανεξέλεγκτοι , αδιάφοροι ή απλά εκτός. Και φυσικά συνταγές που σου παίρνουν το μυαλό !
Απέναντι ακριβώς το πιο όμορφο κτήριο της πόλης . Art Deco . Αν κάποτε το γκρεμίσουν και αυτό , θα είναι σημάδι .
Προχωράω . Νικόδημος . Δεν δικαιούμαι να πω πολλά . Μαγαζί του 19ου αιώνα , πρώην μπακάλικο , νυν ταβερνείο , προσεγμένο , μεράκι και ενίοτε σεκλέτι .
Παίρνω την ευθεία που θα με ενώσει με το ποτάμι .
Αυτό που κάποτε ήταν ο Πηνειός .
Θα ήθελα , αν γινόταν , να γκρεμίσω τη γέφυρα , να ξηλώσω τους κυβόλιθους στις όχθες του , να σκάψω το μπετόν μέχρι να φανεί ξανά το χώμα . Μέχρι να δω τον Πηνειό να ροδίζει ξανά . Δεν μπορώ . Λυπάμαι και ντρέπομαι . Εδώ όπου ζω .
Πρέπει να αλλάξω εγώ πρώτος .
Ευτυχώς αυτό είναι το εύκολο . (?) …

Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση – καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Ακολουθεί η Αγγλική μετάφραση του κειμένου :

“The situation in Greek prisons is unacceptable. Radical changes in the prison system should be a first priority”.

– Karolos Papoulias, Head of State, 6/11/08

“We are human. Prisoners but still human, I tell you”.

– Vangelis Pallis, prisoner, 9/11/08

From November 3rd, all detainees in prisons throughout the country are on a hunger strike, claiming what should be respected, but is not : their lost dignity. What they face is the criminal silence of the mainstream media and the indifference of the political leadership. To this silence and political practices all we who sign this text DO NOT CONSENT.

The conditions in Greek prisons are unspeakable and may be understood only by the cold language of mathematics. In the supposedly reformatory institutions of the country a total of 417 detainee deaths were recorded over the past decade, while the rate has literally taken off to such a degree, that every month four people die in the hands of the State. Capacity in Greek prisons reaches 168% (10,113 detainees for 6019 spaces) with a ratio of minimum space for each man in some cases reaching 1square meter, while the daily public spending per prisoner is the meager 3.60 €. Prison cells are miserable, reminiscent of medieval times and health care is almost non – existent. At the same time, the Greek judicial system sends in prison one in every thousand of the overall population, while detainees without trial (in custody) are up to the 30% of the total number of prisoners. If quality of our Democratic system of governance is characterized by its prisons, then our Democracy is in crisis. If detainment is a penalty imposed for criminal behaviors by the State in the name of society, then in the case of Greek prisons we should all be accountable and most responsible of all, the Authorities. Facing such a reality all we who sign this text respond NOT IN OUR NAME.

The data revealed by official bodies for Greek prisons outline inhuman conditions of detention. According to a recent Report of the European Committee on the Prevention of Torture (2007), has found incidents of torture and inhuman treatment of prisoners, threats against their life along with series of violations in relation to their conditions of detention, deficits in investigating and punishing the perpetrators, incidents of violence in collusion with doctors and prison-guards and unacceptable health and medical care conditions. The European Court of Human Rights has issued a series of decisions, convicting the Greek state regarding abuse and / or other rights’ violations of prisoners by prison Authorities. The Greek National Commission on Human Rights has taken a decision – catapult, noting human rights’ abuses in Greek prisons and suggesting certain direct actions to resolve them. The Greek Ombudsman complains about the lack of cooperation with competent state Authorities, causing them literally to be banned from entering the country’s prisons for the last two years. The country’s bar associations, Non-Governmental Organizations, such as Amnesty International, and many political / social institutions unanimously denounce the unacceptable conditions in Greek prisons and call for greater cooperation to overcome the problem. If human rights are to be enjoyed by every human being, depriving it of detainees in Greek prisons, is an open wound for our society. In this situation those who sign this text agree to SMASH COMMUNICATION BARRIERS BETWEEN PRISONS AND SOCIETY.

Prisoners going on hunger strikes, resort to the last bastion of resistance left to them, their own life. A month before the strikes commenced, there has been a last call to the political leadership to solve their problems, as things were getting unbearable, but nothing happened. To stop the hunger strikes, prisoners have specific, realistic and decent demands that restore their lost dignity and recover their basic human rights.As a response to Greek prisoners’ mobilization the political leadership stands in indifference, acts only to make promises for the future and to repress their movements. Nevertheless, an indifferent stance of the political leadership at this stage will certainly mean dead hunger strikers. In these circumstances we say that we cannot remain passive waiting for the news of deaths from hunger strikes but we will stand by them. If the defense of democracy and human rights require the watchfulness of all of us, now is a chance for all, to take steps away from indifference and evasions of the problem.

Faced with the tension that prevails in prisons all over the country, we who sign this text consider the political leadership fully responsible for anything that will happen and demand both institutionally and in practice that BASIC HUMAN RIGHTS FOR ALL PRISONERS IN THE COUNTRY ARE GUARANTEED.”

Πορεία προς τις φυλακές πραγματοποίησε η αντιρατσιστική πρωτοβουλία λάρισας .εκεί περίμεναν την πορεία 3 δοιμιρίες και άλλοι μπάτσοι και ασφαλίτες.Φωνάχτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης προς τους κρατουμένους καθώς και αντιμπατσικά συνθήματα.οι κρατούμενοι ανταπέδιδαν τα συνθήματα.Η πορεία έληξε χωρίς επεισόδια

Η πορεία που κάλεσε ο ΙΚΑ ξεκίνησε γύρω στις 11.30 με μπλοκ 70 ατόμων.Κατά τη διάρκεια της πορείας ξηλώθηκε κάμερα από τράπεζα,η οποία κατατέθηκε μαζί με ένα τριαντάφυλλο σ το καθιερωμένο σημείο που αφήνονται τα στεφάνια για το Πολυτεχνείο στη Λάρισα.Επίσης έγιναν επιθέσεις με μπογιές και γράφτηκαν συνθήματα με σπρει σε τράπεζες και σε στρατιωτικά κτίρια.Φωνάχτηκαν πολλά αντικρατικά συνθήματα και η πορεία γενικά ήταν πολύ δυναμική.

Αφού έληξε η πορεία,μετά από μια ώρα έγινε παρέμβαση με συνθήματα αλληλεγγύης στις φυλακές της Λάρισας.
Η αστυνομία και στις 2 κινήσεις συγκρότησε ΜΑΤ αλλά έμοιαζαν αποπροσανατολισμένοι μιας και εμφανίζονταν παντού κατόπιν εορτής.

*Update 1: Όχι στ’ Όνομά μας, καλούμε όλους όσους διατηρούν μπλογκς, διαδικτυακά φόρα και όχι μόνο να δημοσιεύσουν ταυτόχρονα και συντονισμένα στις 20 Νοεμβρίου 2008, ημέρα Πέμπτη, το (υπό διαμόρφωση) κείμενο.

**Update 2: ΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΑΠΕΡΓΟΣ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ

***Update 3: Εμείς οι Κρατούμενοι!!! H ανοιχτή επιστολή των κρατουμένων στον Υπουργό Δικαιοσύνης από Πανελλαδική Επιτροπή των Κρατουμένων

****Update 4: Tα αιτήματα των φυλακισμένων στα ελληνικα , στα ρώσσικα , στα γαλλικά

“Αυτό που γίνεται πίσω από τα κάγκελα της κάθε ελληνικής φυλακής, θα πρέπει να ντροπιάζει όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες αυτής της χώρας. Γιατί δείχνει πόσο ανάλγητοι, πόσο απάνθρωποι και πόσο απολίτιστοι είμαστε. Τελικά όλα στη χώρα μας είναι μια βιτρίνα: Βουλή, κυβέρνηση, κόμματα, τηλεόραση, πανεπιστήμια και καλλιτέχνες. Μια ψεύτικη βιτρίνα, για να κρύβει τη βρωμιά και την αδικία. Ειδικά σε περιπτώσεις όπως αυτή των κρατουμένων, που τους καταδικάζουμε να ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, ξεχνώντας ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι όπως όλοι μας, που έκαναν κάποιο λάθος στη ζωή τους, όπως μπορεί να συμβεί στον καθένα από μας. Και μόνο το κλείσιμο σε τέσσερις τοίχους είναι μια βαριά τιμωρία. Όμως, από ‘κεί και πέρα θα πρέπει να εξασφαλίζονται απόλυτα ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, ώστε ο κρατούμενος να έχει την ευκαιρία να σκεφτεί και να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος, για να μπορέσει κάποια μέρα να επιστρέψει στην οικογένειά του και στην κοινωνία, που τόσο μας έχει όλους ανάγκη.” <!– /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:””; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:”Times New Roman”; mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Sectio

Μίκης Θεοδωράκης

Πόσο καλύτεροι μπορούν να γίνουν μέσα σε τέτοιες συνθήκες;

Πως θα μπορέσουν να σκεφτούν και να προσπαθήσουν να διορθώσουν όσο γίνεται αυτό που έκαναν και βγαίνοντας έξω να προσφέρουν στην κοινωνία;

Όταν το ίδιο το σωφρονιστικό σύστημα στο οποίο εμείς τους βάλαμε για καλό δικό τους αλλά και δικό μας, το λιγότερο που τους κάνει είναι να γεμίζουν με οργή και να θεωρούν τον κοινωνικό περίγυρο εχθρό τους.

Όταν αυτό το “σωφρονιστικό” σύστημα είναι αυτό που δεν σωφρονίζει αλλά εξαγριώνει και υποθάλπει μια σαθρή κατάσταση.

Όταν αυτό το “σωφρονιστικό” σύστημα θεωρεί τους ανθρώπους που πρέπει να σωφρονίσει το λιγότερο παράσιτα μιας κοινωνίας που πρέπει να παψουν να υφίστανται.

Όταν αυτό το “σωφρονιστικό” σύστημα βαφτίζει τους τοξικομανείς , “εμπόρους ναρκωτικών ουσιών” , όταν οι πραγματικοί έμποροι βρίσκονται έξω ελεύθεροι πλουτίζοντας από το θάνατο αυτού που έπρεπε να ήταν το άνθος της κοινωνίας , όταν αυτό το άνθος της κοινωνίας το κόβει και το πετά σε ένα Kαιάδα, αντί να τους παράσχει την σωματική και ψυχολογική υποστήριξη ώστε να ανθίσει.

Όταν αυτό το “σωφρονιστικό” σύστημα είναι μια αποθήκη χαροκαμένων ψυχών.

ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Και αυτή είναι η εικόνα της κοινωνία σου, η εικόνα η δικια σου.

Η εικόνα ενός απολίτιστου και αναίσθητου και βάρβαρου όντος που θέλει να λέγεται άνθρωπος.

Ενός ανθρώπου που έχει καταντήσει χειρότερος από αυτούς που έκλεισε εκεί μέσα επειδή δεν μπορούν να συνυπάρξουν στην κοινωνία του.

Γιατί ο πολιτισμός ενός ανθρώπου χαρακτηρίζεται πέρα από όλα τα άλλα και από μια λέξη που σε λίγα χρόνια ίσως δεν θα υπάρχει ούτε στα λεξικά σας, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Και αυτοί οι παραπεταμένοι από την κοινωνία σου, την έχουν.

Κάτσε μια στιγμή άδειασε το μυαλό σου και την ψυχή από όλα όσα σου έχουν μπολιάσει μέσα σε αυτή από μικρό παιδί, για αυτούς τους κακούς που τους βάζουν σε μια φυλακή, και άκουσε τους…

Άκου την κραυγή τους , τι λένε , τι νιώθουν

Και σκέψου ότι και αν έκαναν. Αξίζουν μια τέτοια απάνθρωπη αντιμετώπιση;

Έτσι θα τους σωφρονίσεις ώστε να επιστρέψουν;

ΑΚΟΥΣΕ ΤΟΥΣ

* Σπύρος: «Εσείς μπορείτε να μιλάτε για οικογένεια, για φίλους, για αγάπη, για όνειρα. Εγώ για το μόνο που μπορώ να σας μιλήσω είναι για φυλακή. Είμαι από 17 χρονώ πίσω από τα κάγκελα. Είμαι 17 χρόνια μέσα. Δεν έχω βγει ποτέ. Δεν έχω περπατήσει σε δρόμο, δεν έχω πάει μια βόλτα. Δεν ξέρω πώς είναι έξω η ζωή».



* Ανήλικος κρατούμενος: «Θέλω να πάω στη μητέρα μου. Βγάλτε με από δω. Δεν αντέχω άλλο».

* Γιώργος: «Έχουμε αρχίσει απεργία πείνας από την πρώτη μέρα. Η συμμετοχή είναι καθολική. Ούτε ψωμί, πετάξαμε και τις κονσέρβες από τα κελιά. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει κανένας μας τροφή. Θα συνεχίσουμε μέχρι να νικήσουμε».

**Μαριάνθη: «Η εξαγγελία δημιουργίας νέων φυλακών δεν είναι η λύση των αιτημάτων μας. Η αύξηση του αριθμού των κρατουμένων οφείλεται στη μαζική φυλάκιση τοξικομανών, στο βάφτισμά τους σε εμπόρους και στην επιβολή σε αυτούς εξοντωτικών ποινών. Ζητούμε για κάθε καινούργια φυλακή να κλείνει μια παλιά».

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΔΙΚΑ, ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΑ

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ.

**Δεν ξεχνάμε, λοιπόν, τον 15χρονο Ματιέα που κρεμάστηκε στο κελί του στο λεγόμενο ψυχιατρείο των φυλακών. Το έγκλημά του τρία γραμμάρια χασίς!



<!– /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:””; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:”Times New Roman”; mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} –**Δεν ξεχνάμε τον Φώτη Τσολακάκη. Καρκινοπαθής, στο τελευταίο στάδιο, μας παρακαλούσε να κάνουμε κάτι για να πεθάνει σπίτι του, δίπλα στη μάνα και στη σύντροφό του. Δεν τα καταφέραμε. Ο Φώτης, πέθανε, δυστυχώς, μέσα στη φυλακή. Αδίστακτα, του στέρησαν την τελευταία χάρη… κάτι σαν εκτελεστικό απόσπασμα.

**Δεν ξεχνάμε τον 92χρονο, στο «νοσοκομείο» των φυλακών, που αναίτια, παράλογα, εκδικητικά, τον κρατούσαν έγκλειστο. Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη φράση που ακούσαμε από τους υπεύθυνους “και πού να πάει;”. Και ο γέροντας πήγε στον άλλο κόσμο, μόνος του, χωρίς ένα χάδι, χωρίς μια καλή κουβέντα.



**Και δεν ξεχνάμε ποτέ, μα ποτέ, τους τέσσερις κρατούμενους που απανθρακώθηκαν στο κελί 80 του Κορυδαλλού και που οι υπεύθυνοι “πλήρωσαν” με τρία και μόνο ημερομίσθια. Ενα λιγότερο από τις τέσσερις ζωές.



**Δεν ξεχνάμε την Αννα Πετρίδη, που ούρλιαζε στην απομόνωση των φυλακών Κορυδαλλού και που πέθανε γιατί δεν υπήρχε γιατρός, γιατί η ζωή φαίνεται ότι στη φυλακή δεν έχει καμία αξία.

**Και δεν ξεχνάμε ποτέ τον Δημοσθένη Βουβάκη, μόλις 25 χρονώ, τελευταίο στον τεράστιο κατάλογο των νεκρών. Ακόμη ένας νεκρός στον βωμό μιας παράλογης πολιτικής που οδηγεί τα θύματα της εμπορίας ναρκωτικών στη φυλακή αντί σε κέντρα απεξάρτησης.

Θα θυμόμαστε…

Δεν θα συμβιβαζόμαστε…

Οι κρατούμενοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά, διεκδικούν τα αυτονόητα.

Και εμείς είμαστε μαζί τους.

Ακόμα και αν θεωρηθούμε συναυτουργοί στην εξέγερση τους

Είναι και δικια μας εξέγερση για μια κοινωνία ανθρώπινη

Και διεκδικούμε το αδύνατο ….Μια ζωή δίχως “φυλακές”

Είτε ορατές είτε αόρατες

Μια ζωή ανθρώπινη και ελεύθερη

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Και ως επίλογο ας βάλουμε ένα απόσπασμα από τις ακοίμητες συνειδήσεις του Θεοτοκά, αφιερωμένο σε όσους επιμένουν να αγωνίζονται. Σ’ αυτους που τους σέρνει το πλεόνασμα των δυνάμεων τους πιο μακριά απ’ τους ορίζοντες και πιο ψηλά από το επίπεδο του πλήθους. Χρειαζόμαστε μερικές ταραγμένες ψυχές.

Σ’ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΤΑΡΑΓΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΛΟΙΠΟΝ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

«Τη φωτιά της δημιουργίας δεν την συντηρούν οι φυλακισμένοι φύλακες της κληρονομιάς των νεκρών.Ούτε λογικοί και πρακτικοί που περπατούν πάντα στα σίγουρα και αποφεύγουν να κάνουν βήμα εκεί που το έδαφος κουνιέται κάτω από τα πόδια τους,ούτε οι ήρεμοι επιστήμονες οι φορτωμένοι σοφία ,μα χωρίς μακρινά οράματα και καμία ανησυχία στην ψυχή,ούτε οι μικροί φιλόδοξοι που έταξαν ως σκοπούς της ζωής τους,τους έπαινους των πρεσβύτερων,την κοινωνική υπόληψη και ένα τιμητικό αξίωμα.Τη φωτιά τη συντηρούν οι ανυπόταχτοι,οι ανικανοποίητοι,οι τυχοδιώκτες της ψυχής και του πνεύματος.Οι άνθρωποι που τους σέρνει το πλεόνασμα των δυνάμεων τους πιο μακριά απ’τους ορίζοντες και πιο ψηλά απ΄το επίπεδο του πλήθους.Χρειαζόμαστε μερικές ταραγμένες ψυχές..»

(Γ.Θεοτοκά Οι ακοίμητες συνειδήσεις)

Επιλέγουμε να κρατήσουμε ανοικτό τον χώρο του πανεπιστήμιου με αφορμή την 35η επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου
Μετατρέπουμε τις αίθουσες από χώρο στείρας διδασκαλίας σε κέντρο αντιπληροφορησης , ελεύθερης και αδιαμεσολαβητης διακίνησης ιδεών

Πρόγραμμα Εκδηλώσεων

• Παρασκευή 14/11

20:00 : Προβολή Ντοκιμαντέρ Για Το Πολυτεχνείο
21:30 : Προβολή Ταινίας “Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες”

• Σαββάτο 15/11

19:00 : Συναυλία DIY συγκροτημάτων
ΧΟΡΤΟΦΑΓΑ ΖΟΜΠΙ
JAVASPA
PROPAGANDA
ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΞΩΤΙΚΑ

• Κυριακη 16/11

14:00 : Προβολή Ταινίας “Γη και ελευθερία”
17:00 : Προβολή Ντοκιμαντέρ Για Το Πολυτεχνείο
19:00 : Συζήτηση για τη εξέγερση του Νοέμβρη και διανομή υλικού αντικαθεστωτικών ομάδων της εποχής
21:00 : Προβολή “Σαλβαδόρ”

Ανοικτή συνέλευση κάθε Κυριακή 20:00 Αντιρατσιστικό στέκι (Μ. Αλεξάνδρου 35)