Category: Άρθο

Καλαντα χριστουγενων 2008

καλην ημεραν αρχοντες

κι ας μην, κι ας μην ο ορισμος τους

διαμαρτυρια κανουμε

κοντρα, κοντρα στο φασισμο τους

οργη γενναται σημερον

απο, απο τη νεολαια

ολοι στους δρομους βγηκαμε

ελα, ελα κιεσυ παρεα

η εξουσια τρομοκρατει

τα μι, τα μιντια φιμωνουν

στα σπιτια μας κλεινομαστε

και μας, και μας αποβλακωνουν

κι η κρατικη καταστολη

μας δε, μας δερνει μας σκοτωνει

με σπρει μας ψεκαζουνε

τα ματ, τα ματ κι οι ασφαλιτες

μα εμεις δε λογαριαζουμε

κι αυτοι, κι αυτοι μας λεν αλητες

Καλα χριστουγενα λοιπον

αλλα, αλλα να μην ξεχναμε

για οσα ονειρευτηκαμε

για αυτα, γιαυτα μας πολεμανε!

ω ελατο

ω ελατο, ω ελατο, τι ωραια που αρπαζεις

οταν δεν εισαι παρνασσο

οταν δεν εισαι παρνηθα

στο συνταγμα, στο συνταγμα, τι ωραια που αρπαζεις

μπατσους γεματο στα κλαδια

κι η διμοιρια στη σειρα

ω ελατο, στο συνταγμα, τι ωραια που αρπαζεις

Βρε θα σε καψω μια βραδια

κιας εχει μπατσους στα κλαδια

ω ελατο, ω ελατο, δε θα μου τη γλιτωσεις

Θα ήθελα να γράψω μερικές γραμμές προς αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με τις πραγματικές διαστάσεις του φαινομένου των λεγόμενων «κουκουλοφόρων», αποδομώντας τις επικρατούσες αντιλήψεις αναφορικά με τη δράση τους.

Κουκούλες και «κουκουλοφόροι»

Όποιος έχει πάει τελευταία σε διαδηλώσεις και πορείες θα ξέρει πως κάποια στιγμή όλοι υποχρεωνόμαστε να γίνουμε κουκουλοφόροι, μαντηλοφόροι κλπ. μόνο και μόνο για να προστατευτούμε από τα δηλητηριώδη χημικά που εκτοξεύει συνεχώς η «ηρωική» αστυνομία μας και για να διαφυλάξουμε τα προσωπικά δεδομένα μας από τις κάμερες «ρύθμισης κυκλοφορίας», που κατά τα άλλα χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση των διαδηλωτών, ειρηνικών και μη. Την κουκούλα μας την έχουν επιβάλλει οι κυβερνήσεις με την ανελέητη καταστολή τους και για όσους την φορούν αποτελεί στοιχειώδες μέσο αυτοπροστασίας. Οπότε, όταν τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν τον όρο απαξιωτικά, τότε δυσφημούν και απαξιώνουν ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που βγαίνει στους δρόμους, μάχεται, διαμαρτύρεται.

Ο έμπορος και ο βάνδαλος

Σε ότι αφορά την καταστροφή των περιουσιών των «ευυπόληπτων» καταστηματαρχών μεροκαματιάρηδων, έχω να παρατηρήσω πως δεν θα πρέπει να είμαστε τόσο εύπιστοι απέναντι στην κυβερνητική προπαγάνδα που μεταδίδει μια εικόνα λεηλασίας και γενικευμένης καταστροφής. Τα ΜΜΕ άλλωστε ήταν που επιδόθηκαν σε ένα όργιο ψεύδους μιλώντας για καμένα σπίτια στο κέντρο, εγκλωβισμένους που απανθρακώθηκαν, «αγανακτισμένους πολίτες» και τα συναφή. Η πραγματικότητα είναι πως οι επιθέσεις ήταν στην πλειοψηφία τους στοχευμένες κι εκδηλώθηκαν ενάντια σε μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, πολυεθνικές, τράπεζες, πολυκαταστήματα και κυβερνητικά κτήρια.
Μόνο στην Στουρνάρη η καταστροφή ήταν πράγματι καθολική, όμως αυτό ήταν απόρροια της μάχης σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ που συνέβη έπειτα από τη δολοφονία του μικρού. Η εξέγερση δεν στράφηκε συνειδητά κατά των καταστηματαρχών. Όμως, όταν έχεις πόλεμο μερικά παράθυρα θα σπάσουν και κάμποσες πλάκες θα ξηλωθούν από τα πεζοδρόμια. Επαναλαμβάνω, ο στόχος ήταν τα ΜΑΤ. Μήπως, έπρεπε να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι σε αυτούς που μας δολοφονούν για να κατοχυρώσουμε την ακεραιότητα των πεζοδρομίων; Ή να διαδηλώσουμε ειρηνικά και με χαμόγελο προκειμένου μετά να επιστρέψουμε ικανοποιημένοι στο σπίτι για να παρακολουθήσουμε την αγαπημένη μας τηλεοπτική σειρά; Ή μήπως να μην κάνουμε απολύτως τίποτα εναποθέτοντας τις ελπίδες μας ότι παρόμοιο περιστατικό δεν θα επαναληφθεί, στην κυβέρνηση των δολοφόνων και στα καθεστωτικά δικαστήρια που χθές αθώωσαν τους μπάτσους που κακοποίησαν τον Κύπριο φοιτητή;
Αν ασπαστούμε αυτή την άποψη, τότε πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα οποιαδήποτε κυβερνητική αυθαιρεσία, εξαπάτηση, κλεψιά και καταπίεση, μέχρις ότου οι πολίτες αποκτήσουν πρόσβαση σε έξυπνες βόμβες ή βλήματα ακριβείας εδάφους-αέρος που θα εκτοξεύονται ενάντια στα πάνοπλα, επιτιθέμενα ΜΑΤ αφήνοντας όμως ανέγγιχτες τις πολύτιμες τζαμαρίες μας.
Όσο για τις καταστροφές σε Ερμού και Κολωνάκι, συγχωρείστε με αλλά εγώ δεν ξέρω κανέναν μεροκαματιάρη που να έχει την οικονομική δυνατότητα να εκμισθώσει μαγαζί στον ακριβότερο εμπορικό δρόμο της Αθήνας. Άλλωστε, τα ίδια τα δελτία ειδήσεων που τώρα κόπτονται για τις θρυμματισμένες (αλλά ασφαλισμένες) τζαμαρίες, πριν λίγες μέρες κατηγορούσαν τους εμπόρους για υπερβολικές ανατιμήσεις κι αισχροκέρδεια. Η εξέγερση δεν στρέφεται κατά της περιουσίας κανενός. Στρέφεται όμως εξορισμού ενάντια στον καταναλωτισμό σαν τρόπο ζωής και ενάντια στην αισχροκέρδεια.

Ο αντικειμενικός εχθρός

Σε μια δημοκρατία ο θεωρητικός ρόλος της αστυνομίας είναι διπλός. Περιλαμβάνει από την μία, την καταπολέμηση του εγκλήματος και από την άλλη, την καταστολή «κοινωνικών ταραχών» και την περιφρούρηση της «κοινωνικής ειρήνης». Όλο και περισσότερο η αστυνομία αποποιείται το πρώτο και βασικότερο από τα καθήκοντα της. Δεν προστατεύει, ούτε υπηρετεί τον αδύναμο πολίτη, αλλά χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως οπλισμένος φρουρός ενός σάπιου πλουτοκρατικού συστήματος. Όλο και περισσότερο στρέφεται ευθέως ενάντια στην κοινωνία, ξυλοκοπά στις διαδηλώσεις, προπηλακίζει και τρομοκρατεί εργαζόμενους πολίτες που αναγκάζονται να βγουν στον δρόμο για να διεκδικήσουν τα δίκαια αιτήματα τους απέναντι σε μια ανάλγητη και ληστρική ελίτ. Δεν αναφερόμαστε στους ΜΑΤαδες ως άτομα, αλλά στα ειδικά σώματα ασφαλείας ως κρατικά όργανα, επιφορτισμένα με θεσμική κατασταλτική λειτουργία. Αν τα ΜΑΤ είναι πράγματι «σαρξ εκ της σαρκός» του λαού, τότε καλά θα κάνουν να πετάξουν τις ασπίδες και τα κλομπς τους και να ενωθούν με τους εξεγερμένους. Διαφορετικά, η κοινωνική συγκυρία θα μας φέρει τον έναν απέναντι στον άλλο. Και αυτή τη φορά θα είμαστε εμείς που θα επιτεθούμε πρώτοι.

Ο αντάρτης πόλεων που έγινε πολίτης

Η επικοινωνιακή γραμμή των καθεστωτικών ΜΜΕ ως προς την αντιμετώπιση και αποτελεσματική υπονόμευση της εξέγερσης έχει τρεις βασικούς άξονες: α) την προπαγανδιστική έμφαση αποκλειστικά στις βίαιες πράξεις που τελούνται κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων από τους κουκουλοφόρους, β) την ταύτιση των κουκουλοφόρων με συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αυτόν της Αναρχίας και γ) την πλήρη απόκρυψη της αμιγώς πολιτικής δράσης που αναπτύσσουν οι αναρχικοί στο εσωτερικό του κινήματος. Πράγματι, τα ΜΜΕ ουδέποτε αναφέρθηκαν στους θεσμούς άμεσης δημοκρατίας που έχει δημιουργήσει το κίνημα για να δώσει τη δυνατότητα στους απλούς ανθρώπους να αποφασίσουν ελεύθερα και με δημοκρατικές διαδικασίες προς τα που θα βαδίσουν από εδώ και μπρος. Ουδέποτε μίλησαν για τον διευρυμένο ρόλο των καταλήψεων των πανεπιστημιακών σχολών που για πρώτη φορά αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες που δεν έχουν άμεση σχέση με ζητήματα της δημόσιας εκπαίδευσης, ή για τις ελεύθερες συνελεύσεις των κατειλημμένων δημαρχείων που συνιστούν χώρο εκκόλαψης και σταδιακής συγκρότησης μιας καινούριας συλλογικής, ορθολογικής αντι-εξουσίας. Κάτι τέτοιο δεν είναι συμβατό με την έννοια του «οργισμένου ξεσπάσματος» γύρω από την οποία κατασκευάζουν την μυθολογική εικόνα που αποδίδουν στο κίνημα. Δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα της ύπαρξης τακτικών συλλογικών οργάνων μέσα στην εξέγερση, γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με παραδοχή πως μορφές αυτοοργάνωσης μπορούν να υπάρξουν έξω από κάθε κομματική κηδεμονία και ιεραρχία, σύμφωνα με τα αναρχικά πρότυπα.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, η κουκούλα στους δρόμους και τις κινητοποιήσεις είναι αναγκαίο κακό. Αυτή όμως η ανάγκη για μυστικοπάθεια εκλείπει κι εξανεμίζεται στις συνελεύσεις. Εκεί που ανθίζει η δημοκρατία του ισότιμου διαλόγου, των ελεύθερων πολιτών, η άμεση δημοκρατία της εξέγερσης.

ΠΗΓΗ: counter-empire.blogspot.com

ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΒΡΑΔΥ 30 ΑΤΟΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ/ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΚΑΜΕ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΝΟ ΣΤΗΝ ΦΑΤΝΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΗΣΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ. ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ.

ΕΓΙΝΕ ΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΤΝΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΙΣΑΜΕ ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΚΡΕΜΑΣΑΜΕ ΤΟ ΠΑΝΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΦΑΤΝΗ

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΟΝΟ ΘΕΤΙΚΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΙΘΟΥΝ , ΕΝΩ ΠΟΛΟΙ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ

ΑΥΤΟ ΑΥΤΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ
Ο ΚΟΥΓΙΑΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΠΟ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟ

ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
ΚΑΝΟΥΝΕ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΕΜΕΝΟΙ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ , ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ
ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ , ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ, ΒΑΣΑΝΙΣΤΩΝ

Αγαπητέ Κώστα

Μου είπε η γυναίκα μου πως πήρες τηλέφωνο. Το αυτοκίνητο που κάηκε δεν ήταν το δικό μας, το έχουμε στο συνεργείο. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Μα αλήθεια, τίποτε άλλο δε σκέφτηκες όταν τα είδες όλα αυτά; Ή μήπως πήρες να ρωτήσεις για το Γιαννάκη; Είναι κάπου στο δρόμο, είναι καλά. Αν φοβάμαι; Ναι. Αλλά ο δικός σου που είναι; Εσύ, τι να κάνεις τώρα που σου γράφω; Σε φαντάζομαι κολλημένο στην τηλεόραση να κλαις την περιουσία των άλλων σα να ήταν δικιά σου. Μα, πέθανε ένας άνθρωπος ρε Κώστα.

Τα χέρια μου τρέμουν, δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου. Κλαίμε και μεις ρε Κώστα, συνήθως για τους λάθος λόγους όμως. Όχι τώρα. Άκουσα τον υπουργό εσωτερικών να λέει ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Μεμονωμένο περιστατικό ήταν και η Χιροσίμα, έτσι; Στατιστικά μιλώντας. Μα που το είδαν αυτοί το μεμονωμένο περιστατικό; Τι είναι μεμονωμένο στην περίπτωση ενός ατόμου που ασκήθηκε στις ειδικές δυνάμεις του στρατού μας, που γαλουχήθηκε με τα ιδανικά της αστυνομίας μας, που μπόρεσε να πυροβολήσει ένα μικρό παιδί; Ένα κράτος που οπλίζει ένα ψυχικά ανάπηρο άτομο και το πείθει ότι επιτελεί κοινωνικό έργο, τι είναι, Κώστα; Μήπως είναι και αυτό μεμονωμένο περιστατικό; Και όλα τα υπόλοιπα; Το ξύλο και τα χημικά που φάγανε οι φοιτητές επί Γιαννάκου; Η ζαρντινιέρα; Τα πράσινα παπούτσια; Οι πραίτωρες; Ποιος τους έφτιαξε όλους αυτούς;

Εμείς Κώστα τους πλάσαμε. Με τον ηλίθιο θαυμασμό μας στους καταδρομείς, στο στρατό, στα εθνικά μας ιδανικά. Με την αυτιστική μας προσήλωση στο μαγαζάκι μας, στην περιουσία μας. Εμείς φωνάζαμε Κώστα να έρθουν περισσότεροι αστυνομικοί, εμείς βγαίναμε στα παράθυρα των ειδήσεων και των εκπομπών να ζητήσουμε ένοπλους φρουρούς να μας φυλάξουν από τους Αλβανούς, από τους Μαύρους, εμείς τα κάναμε όλα αυτά. Γιατί είμαστε σίγουροι πως ποτέ δεν θα πιάσουν εμάς, πάντα για τους άλλους φωνάζαμε. Όμως είναι και τα παιδιά μας ρε Κώστα, αυτά γυρνάνε τη νύχτα και τι να κάνεις, να τα κλείσεις μέσα; Είναι τα παιδιά μας μεμονωμένα περιστατικά; Η μήπως θα γίνουν κάποτε;

Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε ποια είναι η υπέρτατη αξία της δημοκρατίας μας. Είναι η ζωή, ή είναι η περιουσία; Άκουσα τον πρωθυπουργό να καθησυχάζει εμάς, τους νοικοκύρηδες. Είπε περισσότερα για τις καταστροφές και τις αποζημιώσεις από όσα είχε να πει για το φόνο. Και μάλιστα, μίλαγε για όλους αυτούς που βγήκανε και τα σπάσανε σα να μίλαγε για το δολοφόνο. Είπε ότι κινήθηκαν ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία. Αν αυτοί κινήθηκαν ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία, τότε ο δολοφόνος τι έκανε; Θα μπορούσαν να ήταν τα παιδιά μας αυτά, Κώστα, να κλαίγαμε τα παιδιά μας, το καταλαβαίνεις;

Και οι ζημιές; Θα μου πεις. Άμα μου καίγανε εμένα το μαγαζί, τα ίδια θα έλεγα; Δεν ξέρω ρε Κώστα τι θα έλεγα, πάντως δεν θα μίλαγα και πολύ. Το μαγαζί μου είναι χρεωμένο μέχρι τα μπούνια, δεν ανάβω λάμπες για να μην καίω ρεύμα. Κάθε μήνα πάω στην τράπεζα και το δάνειο δεν κατεβαίνει το διαβολεμένο. Απόλυσα όλους τους υπαλλήλους, όχι πως τους πλήρωνα και αυτούς δηλαδή, ακόμα τους χρωστάω. Ευτυχώς που δε με καρφώσανε και για τα ένσημα δηλαδή. Χτύπησε και η κρίση, λένε. Τι κρίση ρε Κώστα είναι αυτή που ρίχνει τους τόκους των καταθέσεων και αυξάνει τους τόκους των δανείων; Που πάνε όλα αυτά τα λεφτά ρε; Ποιοι είναι αυτοί που κυκλοφοράνε με τις τζιπάρες ακόμα; Μας δουλεύουνε ρε παλιόφιλε, ψιλό γαζί, και να σου πω και κάτι, εγώ χαιρόμουν όταν έβλεπα τις τράπεζες να καίγονται. Ναι, έλεγε η γυναίκα μου, έγινε ένας φόνος, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να βγουν και να τα κάψουν. Δεν είναι δικαιολογία; Γιατί ψάχνετε μια δικαιολογία πίσω από όλα αυτά; Να σου πω γιατί Κώστα; Γιατί αν μου ορκιστείς ότι ούτε μια φορά στη ζωή σου δεν σου πέρασε η ιδέα να βγείς και να τα κάνεις όλα λαμπόγυαλο, τότε δε σε ξέρω καθόλου. Δικαιολογία ψάχνουμε όλοι, γιατί ξέρουμε τι ευχαρίστηση είναι να ξεσπάς πάνω σε όλα αυτά που σε περιορίζουν. Πάνω στο κωλάμαξό σου που το χρυσοπληρώνεις ακόμα και στα παίρνουνε σε κάθε σέρβις. Πάνω στην κωλοτηλεόραση που σε θεωρεί ηλίθιο. Πάνω στα κωλομάγαζα της συμφοράς στα οποία είσαι υποχρεωμένος να τα σκας για να φας, να ντυθείς, να διασκεδάσεις. Την περασμένη εβδομάδα είχαμε επέτειο με τη γυναίκα μου, και έψαχνα για ώρες τι να της πάρω, ξέρεις γιατί; Γιατί δεν ήξερα τι να της πω. Έτσι καταντήσαμε ρε Κώστα, και καμιά φορά μου ‘ρχεται να τα σπάσω όλα μα δεν έχω το κουράγιο. Βγήκαν αυτοί οι νεαροί και τα σπάσαν; Γιατί άραγε; Μήπως αισθάνονται το ίδιο με μας; Απλώς αυτοί έχουν λίγη παραπάνω λύσσα και λίγο λιγότερο φόβο. Έχουνε και μια φυζίκ δικέ μου, εμείς με τα κοψίδια και τα κρασά δες πως καταντήσαμε, με το ασανσέρ στον πρώτο και αν.

Πως καταντήσαμε έτσι ε; Πουλήσαμε και λίγο πολυτεχνείο, παπάρια, από έξω περάσαμε και πιάσαμε μια ματιά για να λέμε στα παιδιά μας και να κοκορευόμαστε. Θυμάσαι, και τότε κάτι τέτοιο δεν έγινε; Μας λέγανε να πάμε σπίτια μας και ότι κάποιοι ταραξίες βγήκαν και κουνιούνται. Και μεις φτάσαμε με τα πόδια ως την Πατησίων, παρόλο που μισοπιστεύαμε αυτά που μας τσαμπουνάγανε. Κατά τύχη γίναμε η γενιά του Πολυτεχνείου και είχαμε γνώμη για τα πάντα. Ποιος μας έκανε έτσι ρε Κώστα; Εμείς οι ίδιοι. Το μαγαζάκι μας, η γυναικούλα μας, κουτουκάκι, Θεοδωράκης, εφορία και άγιος ο Θεός. Ψήφισα Νέα Δημοκρατία εγώ, είχα βαρεθεί το ΠΑΣΟΚ. Εσύ; Άσε, τα ίδια έ;

Ξέρεις κάτι ρε Κώστα; Εδώ και κάποια χρόνια αισθάνομαι σα να μην υπάρχω. Δεν σε κοροϊδεύω, το νιώθω. Σαν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου να μη συμβαίνουν καθόλου. Ανώτατοι υπάλληλοι πέφτουν στο κενό, και όλοι ασχολούνται με το ντιβιντί, ποιος το πήρε, ποιος το έδωσε, αν ήταν αληθινό κλπ. Κοτζάμ υπουργοί βρίσκονται μπλεγμένοι με μίζες και δεν ξέρω τι και ο πρωθυπουργός ασχολείται με το πώς θα «αλλάξει το κλίμα». Το κλίμα, το καταλαβαίνεις; Αισθάνομαι ότι κανείς δεν ασχολείται με την πραγματικότητα, όλοι έχουν καβαλήσει το καλάμι τους και πάνε όπου τους πάει αυτό. Ότι τίποτα πια δεν έχει να κάνει με την αλήθεια ή το ψέμα, αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Όλα έχουν να κάνουν με μια προσποίηση, εμείς πρέπει να προσποιούμαστε ότι όλα πάνε καλά, αυτοί να προσποιούνται ότι όλα πάνε καλά και να είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Άσχετα από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Άσχετα από την ψευτιά, την υποκρισία, την απάτη που μας την πετάνε στα μούτρα. Δε βλέπω πια ειδήσεις, συγχίζομαι και μου το απαγόρεψε ο γιατρός. Συγχίζομαι γιατί αισθάνομαι ότι δεν υπάρχω για κανέναν. Ότι κανένας δεν υπάρχει γύρω μου, ότι πρέπει να σκύβω το κεφάλι και να βγαίνω για ψώνια για να με βλέπουν οι άλλοι και να λένε: να ένας ευτυχισμένος και φιλήσυχος πολίτης. Και τι να πω εγώ ρε Κώστα; Σάμπως δεν έχω κλέψει και εγώ; Δεν κλέβω συστηματικά την εφορία, τους υπαλλήλους μου, την πολεοδομία, τους πελάτες. Μικροπράγματα θα μου πεις, για την επιβίωση. Ναι, αλλά ο αναμάρτητος, πρώτος τον λίθον, έτσι δεν είναι;

Εμείς φταίμε ρε Κώστα, τα κάναμε σαν τα μούτρα μας, μην το αρνείσαι. Ψάχνουμε να βρούμε πού θα τα φορτώσουμε για να βγούμε και μεις καθαροί και να επιστρέψουμε στην ομαλότητα. Πλησιάζουν και οι γιορτές ε; να πάμε να ψωνίσουμε με την ησυχία μας.

Τι να σου πω, ρε Κώστα, τι να σου πω. Σε βαρέθηκα και σένα. Μπούχτισα να μιλάω και να μη με ακούει κανείς. Ό, τι είπαμε είπαμε. Βαρέθηκα και τις εξυπνάδες της τηλεόρασης. Βαρέθηκα αυτή τη σκατένια γεύση στο στόμα. Ξέρεις τι λέω; Θα πάρω τηλέφωνο το γιό μου και θα πάω να τον βρω. Και να πάτε να πνιγείτε όλοι σας. Έχω αίμα στα χέρια μου. Σήμερα σκότωσαν ένα παιδί.

(ΟΔΟΔΕΙΚΤΗΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ)

1. ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ – Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΠΛΗΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

2. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΕΚΔΥΟΜΕΘΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΔΕΡΜΑ – ΟΛΟΓΥΜΝΟΙ ΚΙ ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΟΝΕΙΡΑ ΕΑΡΙΝΑ, ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ AYTO ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ ΑΚΟΜΑ

3. ΚΥΟΦΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ – ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ

4. ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΙΡΙΔΙΖΟΥΣΕΣ ΠΟΜΦΟΛΥΓΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΜΑΣ – ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΟΠΟ ΝΑ ΑΠΟΙΚΗΣΟΥΜΕ

5. ΠΥΡΠΟΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ “ΠΑΡΕΛΘΟΝ” ΚΑΙ “ΜΕΛΛΟΝ” – ΔΕΝ ΜΑ΄Σ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ – ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΕΤΕΩΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ “ΤΩΡΑ”

6. ΛΕΞΕΙΣ-ΜΟΛΟΤΩΦ ΣΚΑΝΕ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΠΥΡΠΟΛΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΠΡΟΣΟΧΗ! ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΛΕΚΤΑ ΑΠ’ ΤΗ ΒΕΝΖΙΝΗ

7. ΘΡΥΜΜΑΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ – ΚΑΙΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΦΥΛΑΚΙΖΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ

8. ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΚΛΑΔΙΑ –ΔΕΣΤΕ! ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝΟΥΝ ΣΧΟΙΝΙΑ – ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΝΙΑ – ΓΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΥΝ ΕΝΑΝ ΧΟΝΤΡΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ

9. ΠΩ΄Σ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΘΩΩΤΗΤΑ; – Η ΑΘΩΩΤΗΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΣΕ ΑΧΡΗΣΤΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

10. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΕΡΕΤΡΑ – Η ΤΑΞΗ, ΤΑ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥΣ

11. ΔΕΣΤΕ! – ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΦΛΟΓΕΣ! ΨΗΛΑΦΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ

12. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ

13. Η “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΠΡΟΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ – ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΧΙΖΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΟΥ – ΤΑ ΣΤΗΘΗ ΤΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΟΥΝ – ΣΤΗ ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΙΔΟΙΟΥ ΤΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΥΠΟΧΩΡΟΥΝ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΕΣ

14. ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΟΥΣ: ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ – ΑΦΗΣΤΕ ΚΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ, ΝΑ ’ΡΘΟΥΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΝΑ ΦΩΛΙΑΣΟΥΝ. ΝΑ ’ΡΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!

15. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ – ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ – ΤΩΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ – ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ

16. ΜΕ ΒΟΓΓΗΤΑ, ΣΚΟΤΑΔΙΑ, ΔΑΚΡΥΑ, ΚΡΟΤΟΥΣ, ΚΡΑΥΓΕΣ, ΛΑΜΨΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Θ’ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΟ, “Σ’ ΑΓΑΠΩ”

17. ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΛΙΑΧΤΩΝ ΜΑΣ, Ο ΑΝΕΜΟΣ ΡΑΒΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

18. ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ – ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ – ΓΙΑΤΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΣΤΕ, ΑΥΤΟ ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΑ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ

19. ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ΄ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΤΕ – ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ ΑΝΟΥΣΙΟ ΟΝΕΙΡΟ – ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙΤΕ ΣΑΝ ΠΡΩΙΝΗ ΟΜΙΧΛΗ – Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ

20. ΘΑ ’ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΤΙ ΜΑ΄Σ ΧΡΗΣΙΜΕΥΑΝ

21. ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΑΠΑΞ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ: Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ – ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ) – Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΜΑΣ – ΛΕΗΛΑΤΕΙ ΤΗ ΖΩΗ

22. ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ, ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ! ΕΜΦΑΝΙΣΤΕ ΚΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ

23. ΖΩ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΩ ΚΟΣΜΟΥΣ – Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗ, Ή ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ

24. ΔΕΣΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΥΡΠΟΛΗΜΕΝΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΔΙΑΒΑΙΝΕΙ ΑΤΑΡΑΧΗ – ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΡΟΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ, ΜΙΑ ΑΠΟΚΟΣΜΗ ΜΕΛΩΔΙΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ

25. ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΥΡΙΣΚΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΑΠ’ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ – ΞΑΦΝΙΚΑ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑ ΟΡΘΙΟΣ

26. ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΕΧΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ – ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΖΕΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ..

Τα σκυλιά που φυλάνε καλά τα αφεντικά τους χτυπούν ανελέητα εργάτες, φοιτητές, μαθητές για να καταστείλουν το υπέρτατο δικαίωμα του ανθρώπου να είναι ελεύθερος, το καθήκον του να πολεμά για την ελευθερία στην έκφραση, το δικαίωμα για μια καλύτερη ζωή χωρίς χρηματιστήρια ανήθικων αξιών, εμπορευματοποίηση και υστερική καταναλωτική λατρεία, χωρίς ξενοφοβία, με αλληλεγγύη προ μετανάστες, συνανθρώπους με κοινά ιδανικά κι οράματα ισότητας και δικαιώματος στην διαφορά.

Η εν ψυχρώ, η κτηνώδης δολοφονία του Αλέξη, ενός 15 άχρονου παιδιού ήταν το παγόβουνο που έλιωσε για να δημιουργήσει την οργισμένη αντίδραση της λαοθάλασσας με μπροστάρηδες τους νέους ανθρώπους, τα παιδιά με τα μαύρα που τους λένε αλήτες και δεν έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι δουλοπρεπώς στους κάθε μπάτσους της κοινωνίας μας, υψώνουν το ανάστημά τους πάνω από τις ασπίδες και τα καρκινογόνα χημικά, βροντοφωνάζουν τη μια και μοναδική αλήθεια ξεσκίζοντας τη σιωπή των καθώς πρέπει φιλήσυχων δημοκρατικαναπεδοπολιτών, των ηδονοβλεψιών της καλποεκλογοτρυπίδας της ανοργασμικής τηλεαποχαύνωσης.

Συλλαμβάνουν 12 άχρονα και 13 άχρονα που τολμούν να αντιστέκονται στη κρατική βία, ρομποτοποίηση της ζωής τους, να αντιμιλάνε, να εκφράζονται να ουρλιάζουν καταγγέλλοντας πως δεν θέλουν να γίνουν σκλάβοι των υλικών αγαθών, της άρχουσας τάξης που δίνει άλλοθι σε δολοφόνους φασίστες με τη προβιά του εκλογοδημοκράτη της μειοψηφικής εξουσίας, της ολιγαρχίας των χοντροκοιλαράδων με τα σκατοσάκκουλα για μυαλά, να μη γίνουν τέλος σαν τους πατεράδες τους, τις μανάδες τους, τους πνευματοκτόνους βολεμένους δημοσιουπαλληλίσκους δάσκαλο-καθηγητάδες στις φυλακές που έχουν για σχολεία που τους μιλάνε για το πολυτεχνείο σαν μια γιορτούλα που έγινε και δεν τους λένε πως αυτοί που κυβερνάνε τώρα είναι η γενιά του πολυτεχνείου που πουλήθηκε για τη καρέκλα του βολευτή.

Ποιός δεν έχει νιώσει τη βία, τον εξευτελισμό από τους ράμπο της αστυνομοκρατίας που γαλουχούνται από την εκάστοτε κυβέρνηση αδιακρίτως να βγάζουν την ψυχοπάθειά τους πάνω σε ανήλικα, σε γυναίκες, αλλοδαπούς, σε εξαρτημένα παιδιά, τσιγγάνους και σε όσους θέλουν να είναι διαφορετικοί. Τι διάολο δημοκρατία είναι αυτή που θέλει ΜΑΤ και ΜΕΑ να την προστατεύουν από μαθητές, τι απειλή σοβαρή μπορεί να υπάρχει από συνταξιούχους και τους ξυλοφορτώνουν; Όλη αυτή η κοκαϊνομανείς υποκουλτούρα των σκυλάδικων είναι μεγαλύτερη απειλή αλλά εκεί πάνε στα μπουζουκοτραγωδομάζα που η Ελλάδα αναστενάζει οι υπουργοί και κυβερνήτες της νταλκαδοκαψούρας της κλαψομούνικης, της μισογύνικης…

Κάνουν τα πάντα να πείσουν τους άνεργους, ανασφάλιστους, τη γενιά των 400 ευρό πως φταίνε οι φτωχοί άμοιροι εργάτες, οι μετανάστες που έχουν υποστεί τα πάνδεινα για να γλιτώσουν το πόλεμο στη χώρα τους και δεν φταίνε οι πολυεθνικές που θησαυρίζουν, καθοδηγώντας τους κωλογλύφτες πολιτικούς για να ψηφίζουν μπάσταρδα εργατονομοσχέδια, για να στέλνουν στο τάφο εργάτες στο πέραμα, στα γιαπιά, στα εργοστάσια να δουλεύουνε άμισθοι, απλήρωτοι, ανασφάλιστοι (το ιδανικό τους είναι κάποτε να τους παρακαλάμε για να ασκήσουμε το δικαίωμα της δουλείας).

Κουκουλοφόροι μπάτσοι συλλαμβάνονται μόνο από τις κάμερες εν ώρα εργασίας κι “εμπορίου” και είναι κοινά μυστικά πως χαφιεδορουφιάνοι μας πουλούν προστασία με την προβιά-μάσκα του αναρχικού, του κομμουνιστή, του ανθρώπου μεταμφιεσμένοι μασκαράδες, μεταλλαγμένοι σε φρικιά με μαλλιά και γενιά μέχρι τον κώλο τους, περπατούν παριστάνοντας τους φίλους, συντρόφους, πλιατσικολογώντας, καίγοντας μαγαζάκια, μικροπερίπτερα ταμπουρωμένοι πίσω από τη σιδερόφραχτη ομάδα ανεμίζοντας τη πλαστική σημαία λάβαρο των αγανακτισμένων τηλεκατευθυνόμενων πολιτών της εθνοναζιστικής νοοτροπίας…κι όλα αυτά για 3 και 60!!! (είναι πολλά τα λεφτά Άρη).

Που διάολο είναι η αριστερά όταν δεν παίζει πιτσικουλιές με αλληλοκατηγορίες, με προβοκατόρικες ενέργειες που ενισχύουν την θέση τους στο σύστημα και τους κάνει να απολαμβάνουν τα έσοδα από το κράτος που δήθεν του αντιστέκονται κι είναι που είναι αυτοί οι ίδιοι το κράτος, ο στυγνός έμπορας ιδανικών.

Το όπιο του λαού η εκκλησία άφαντη, παραδομένη στη θεία και πνευματική ενασχόλησή της αποθηκεύει λίπος, εκατομμύρια ευρό τζογάρει με την ανοχή του κράτους σε χρηματιστήρια και ιδρύει εταιρίες πλουτισμού τη στιγμή που η φτώχεια, η ανέχεια έχει γονατίσει από τα δάνεια, τα φροντιστήρια της παραπαιδείας, της ασυδοσίας αφεντικών, σούπερ μάρκετ ιδεολογίας των μέσων μαζικής εξημέρωσης που κατασκευάζουν μεγαλοδικηγορίσκους των πρωινάδικων, των πρωινάδικων μεταξύ τυριού και αχλαδιού εκτελούν ζωές, ανθρώπινα δικαιώματα, καθοδηγούν τον λαό στο πνευματικό σκοτάδι λεηλατώντας την ανάγκη πραγματικής ενημέρωσης χωρίς πολυεθνικές, μεγαλοδιαφημιστικές καμπάνιες που στηρίζουν τα κανάλια και με τους πληρωμένους κονδυλοφόρους, φερέφωνα της κυβερνητικής αλαζονείας, αδιαλλαξίας, τραμπουκισμού.

Ποιόν να πιστέψουν οι νέοι άνθρωποι, σε ποιόν πολιτικό; Αυτόν που άφησε τον πατέρα τους άνεργο, που τον έστειλε σακάτη σε κάποιο γιαπί, που πνίγηκε σε ναυάγιο, που πέθανε γιατί ήταν φτωχός και δεν είχε φακελάκι για το γιατρό; γιατί δεν υπάρχει κρεβάτι σε νοσοκομείο; εντατική μονάδα; γιατί δεν υπάρχει έλεος και πληρώνουν μόνο οι φτωχοί; γιατί έχουν κάνει τα σχολεία βιομηχανία παραπαιδείας;

Από τη μια η απληστία του πλούτου και από την άλλη η εξαθλίωση που τον σέρνουν τα όργανα του κράτους φονιά. Που θα πάει; Που έχει χρέος να πάει. Η μόνη απάντηση είναι ο δρόμος, να κατέβει στο δρόμο να αντιμετωπίσει τη ζωή, τη πραγματική ζωή και θα την απαιτήσει φτύνοντας κατάμουτρα τους σύγχρονους ταγματασφαλίτες , τους τοκογλύφτες τραπεζοπολιτικάντηδες, τα κομματόσκυλα μισθοφόρους που πελατολογούν πάνω στην χαμένη ευτυχία του, τη ζωή που του κλέβουνε, θα βάλει φωτιά στο σύστημα της αναξιοκρατίας, της αθλιότητας που τον εξαναγκάζουν να παραδεχτεί τη σκλαβιά του. Πως μπορείτε να το ζητάτε αυτό από την πιο περήφανη γενιά των τελευταίων 40 χρόνων; Είναι η γενιά που μας δείχνει το δρόμο για αγώνες, για αντίδραση με την ανυπακοή για καθήκον του μέσα στην αρένα του στυγνού καπιταλισμού, του σύγχρονου δουλεμπορίου ελπίδων. Μας δείχνουν το δρόμο της αυτοργάνωσης, αυτοδιάθεσης μακριά από εργατοπατέρες και κονδυλοφόρους δημοσιογραφίσκους των ΜΜΕ που κόπτονται με κροκοδείλια δάκρυα ανάμεσα σε χορό εκατομμυρίων ευρώ διαφημίσεις και κρατικές χορηγίες για το μέλλον της νεολαίας ξεχνώντας να πούνε την αλήθεια, πως αυτοί είναι το σύστημα που του συντρίβει τις ζωές. Αλλά κύριοι αυτά τα παιδιά δεν θα τα κοροιδέψετε άλλο. Σας έχουν καταλάβει, σας έχουν νιώσει καλά στο πετσί τους κι όσες κλωτσιές τους δώσετε θα σας τις γυρίσουν πολλαπλάσιες και όσα ναρκωτικά τους ποτίσατε θα έρθει η ώρα της εκδίκησης που θέλει το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο να παίρνει φωτιά.

Είμαστε μαζί σας παιδιά. Είμαστε όλοι παιδιά κι αν δεν μας σεβόσαστε, δεν σέβεστε το παιδικό όνειρο που έχουμε μέσα μας τότε θα έρθει η ώρα που θα φοβηθείτε την οργισμένη εξέγερση του ονείρου μας για ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη. Το μέλλον ανήκει στα παιδιά και δεν θα έρθει από μόνο του.

Μήπως ήρθε ή ώρα και πρέπει να διαλέξεις με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις;

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Χωρίς Αιτία! Ξυλοδαρμός και σύλληψη κοπέλας μπροστά στη μητέρα της

Ανεβάζω αυτή τη μαρτυρία για μια εντελώς παρανοϊκή σύλληψη και κακοποίηση μιας κοπέλας που ούτε σε διαδήλωση συμμετείχε, ούτε πείραξε κανέναν. Επίσης, δεν θελω να ακούσω οτι βρισκόταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, γιατι αν υπάρχει ένα λάθος σημείο αυτό βρίσκεται στον εγκέφαλο αυτών των επικίνδυνων τραμπούκων που φροντίζουν υποτίθεται για την ασφάλεια μας.
…μου φαινεται κάπως ειρωνικό πως το προηγούμενο πόστ που ανέβασα είναι ο “πρακτικός οδηγός σε περίπτωση σύλληψης” και όταν το διάβαζα έλεγα απο μέσα μου
Σήμερα με ξύπνησε ένα τηλεφώνημα και έτσι έμαθα τι συνέβη χθες το μεσημέρι στη Μυρτώ.

Το κείμενο είναι της Xripol

Η Ιστορία

Η Μυρτώ είναι μία φίλη 26 χρονών που εργάζεται και κάνει το μεταπτυχιακό της στο Brighton της Αγγλίας. Εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές. Είναι ζωντανός άνθρωπος, καλλιτέχνης, ιδεολόγος, χορτοφάγος, φιλική, γεμάτη ιδέες και όνειρα…
Είναι καλή ερασιτέχνης φωτογράφος και συνήθως κυκλοφορεί με τη φωτογραφική της μηχανή. Το Φεβρουάριο σκοπευει (ή σκόπευε…) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα.

Στο δρόμο:
Εχθές, Δευτέρα 15/12 λίγο πριν τις 2:00 το μεσημέρι, περπατούσε βιαστικά μαζί με τη μητέρα της για να προλάβουν ανοικτή την τράπεζα. Το σπίτι τους είναι στου Γκύζη, κάποιους δρόμους πίσω από την Ασφάλεια. Ήθελαν να πάνε στη στάση μετρό των Αμπελοκήπων. Δύο δρόμους πάνω από την Γ.Α.Δ.Α, τους σταμάτησαν τα Μ.Α.Τ, λέγοντάς τους να μην προχωρήσουν άλλο, αλλά να πάνε από άλλο δρόμο. Η μητέρα της κοντοστάθηκε και έπιασε την κουβέντα με έναν αστυνομικό, ρωτώντας τον ποιά στάση μετρό είναι ανοικτή, από ποιό δρόμο να πάνε κλπ.
Η Μυρτώ στάθηκε κι εκείνη, περιμένοντάς την στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Τότε ένας «άνδρας» των ΜΑΤ την πλησίασε λέγοντάς της «τι κάνεις εδώ ρε κωλόπαιδο?! Δεν σου είπαμε να φύγεις από δω?!». Η Μυρτώ εκνευρίστηκε με τον τρόπο του και έκατσε εκεί φωνάζοντας «περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!».
Μετά από μισό λεπτό, μπροστά στα μάτια της μητέρας της, τέσσερεις άνδρες των ΜΑΤ ήρθαν κατά πάνω της. Της έριξαν κλωτσιά στην πλάτη κι εκείνη έπεσε στο δρόμο. Η Μυρτώ είναι λίγο πάνω από 50 κιλά. Όπως είναι φυσικό, άρχισε να φωνάζει και να τους βρίζει. Η μητέρα της άρχισε να φωνάζει πανικόβλητη και να τους παρακαλάει να αφήσουν ήσυχη τη Μυρτώ.
Κάποιοι άνδρες των Μ.Α.Τ τη σταματούσαν από το να πάει κοντά στην κόρη της, όσο οι άλλοι τέσσερεις είχαν γυρίσει το χέρι της Μυρτούς πίσω από την πλάτη κρατώντας την κάτω στο δρόμο. Την κλωτσούσαν στην κοιλιά, στα πόδια, στα πλευρά, βρίζοντάς την χυδαία και σεξιστικά!
Εκείνη αντέδρασε και προσπάθησε να τους ξεφύγει. Τέτοια ήταν η οργή της που τα κατάφερε για λίγο, παρόλο που στην προσπάθεια της παραλίγο να χάσει το χέρι της. Οι αστυνομικοί όμως ήταν πολλοί. Εκείνη την ώρα ήρθαν στο μέρος της «οι άνδρες με τα μπλε» (με κράνη κλπ) και της είπαν «προσαγωγή!». Η Μυρτώ τους είπε –εξουθενωμένη από το ξύλο αλλά και οργισμένη-, «εντάξει, μόνο μην με αγγίζετε! Θα περπατήσω μόνη μου».
Τότε ένας απ’ αυτούς πήγε από πίσω της και έκανε πάνω της την κλασική χυδαία κινήση προσποίησης σεξ.
Στο δρόμο για την Γ.Α.Δ.Α την έβριζαν (λέγοντάς της το πώς θα την γ…) κι έφαγε κι άλλη κλωτσιά στην πλάτη. Η μητέρα της ακολουθούσε.
Κάθε τόσο η Μυρτώ τους ρωτούσε γιατί κατηγορείται, αλλά κανείς βέβαια δεν της έλεγε.
Όταν έφτασαν, δεν άφηναν τη μαμά της να ανέβει μαζί με τη Μυρτώ (και τη συνοδεία της), αλλά ένας (πιο «καλός») τελικά την άφησε.

Στη Γ.Α.Δ.Α:
Στον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει.
Τη Μυρτώ την έβαλαν σε ένα δωμάτιο (φυσικά αφήνοντας απ’ έξω τη μαμά), που είχε 2 καναπέδες. Στον ένα καθόταν ένας έφηβος 17 χρονών –όπως έμαθε αργότερα η Μυρτώ- που έκλαιγε ασταμάτητα (όσο ήταν εκεί η Μυρτώ, αυτό το παιδί -με σπασμένα τα νεύρα- δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Στο δωμάτιο ήταν 2 άνδρες γύρω στα 30, καλοβαλμένοι και μοντέρνα ντυμένοι. Είπαν στη Μυρτώ να κάτσει στον ένα καναπέ. Αμέσως της είπαν (βρίζοντάς την) να σηκωθεί και να πάει να κάτσει στον άλλο καναπέ. Η Μυρτώ δεν μιλούσε. Με το που σηκώθηκε για να πάει στον άλλο καναπέ (δίπλα στο παιδί που έκλαιγε) την κλώτσησαν στην πλάτη.
Η Μυρτώ έμεινε στην Ασφάλεια γύρω στις 3,5 ώρες. Όσο ήταν σ’ αυτό το δωμάτιο, οι μπάτσοι δεν την κτύπησαν ξανά, με κλωτσιές. Της έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, εξευτελίζοντας την προσωπικότητά της. Πλησίαζαν το πρόσωπό τους γύρω στα 10 εκατοστά από το δικό της και αποκαλώντας την …διάφορα, της περιέγραφαν το πως θα «ασελγήσουν» επάνω της. Κάθε τόσο της τραβούσαν τα μαλλιά.
Όταν ρώτησε πόσο θα κρατήσει αυτό κι αν αργούν πολύ ακόμα, ο ένας της είπε να τον ξαναρωτήσει το ίδιο πράγμα όταν θα την π… όλοι μαζί.
Επειδή βρήκαν στην τσάντα της τη φωτογραφική μηχανή, τη ρωτούσαν επίμονα κάθε λίγο αν είναι δημοσιογράφος. Όταν η Μυρτώ έλεγε ότι δεν είναι, την έβριζαν.
Δεν είχε μαζί της ελληνική ταυτότητα, αλλά είχε χαρτιά (ταυτότητα από τη σχολή της, πάσο κλπ) από την Αγγλία. Η μητέρα της είχε ταυτότητα μαζί της.
Όταν είδαν αυτά τα χαρτιά, έδειξαν πιο εξοργισμένοι και τη ρωτούσαν τι γυρεύει στην Ελλάδα!
Η Μυρτώ τους είπε ότι ήρθε στην πόλη της, για να κάνει Χριστούγεννα με τη μητέρα της, αλλά εκείνοι της έλεγαν ότι δεν την πιστεύουν και ότι είναι ξένος δημοσιογράφος, σκουλήκι κλπ…
Είδαν τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει αυτές τις μέρες και ήθελαν να κατασχέσουν την κάρτα μνήμης της μηχανής, αλλά η Μυρτώ δεν την έδινε. Επειδή έχει σχετικά καλή Digital SLR μηχανή, την ειρωνευόντουσαν για το πώς είχε τέτοια μηχανή, ενώ δεν είναι δημοσιογράφος και πώς την αγόρασε, πόσο κοστίζει και τέτοια…
Αργότερα, μπήκε στο δωμάτιο η δικηγόρος του 17χρονου. Αμέσως μαζεύτηκαν λίγο οι μπάτσοι και έγιναν πιο «ευγενικοί». Έκανε κάποιες συνεννοήσεις για το παιδί. Όπως άκουσε η Μυρτώ, το παιδί είπε ότι αστυνομικοί έβαλαν πέτρες στις τσέπες του, καθώς τον ανέβαζαν στον 11ο όροφο… (αυτός όπως είπαμε, δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει).
Μετά η δικηγόρος πλησίασε τη Μυρτώ. Τότε τη σταμάτησαν οι μπάτσοι, λέγοντάς της ότι η κοπέλα εκπροσωπείται ήδη και ότι ο εκπρόσωπος της είναι απ’ έξω.
Η δικηγόρος απάντησε ότι απ’ έξω είναι η μητέρα της κοπέλας κι ότι μόλις τη διόρισε δικηγόρο και της Μυρτούς, όταν είδε ότι έμπαινε στο δωμάτιο ως δικηγόρος του άλλου παιδιού.
Είπε στη Μυρτώ να μη φοβάται.
Έκανε κάποιες συνεννοήσεις, χαρτούρα κλπ. Η κατηγορία της τελικά ήταν «αντίσταση κατά της αρχής».
Την άφησαν να φύγει. Ο 17χρονος έμεινε εκεί.
Μετά πήγε στο νοσοκομείο. Στον Ερυθρό Σταυρό που εφημέρευε. Ήταν γεμάτο έφηβους.
Η Μυρτώ, που δεν μπορεί και τα νοσοκομεία, έφυγε μετά από λίγο χωρίς να βγάλει ακτινογραφία. Ήθελε μόνο να πάει σπίτι της και να βγάλει τη βρωμιά από πάνω της. Το μόνο που ήθελε απεγνωσμένα, ήταν να πλυθεί. Κι ας πόναγε παντού.

Έξω από το δωμάτιο στον 11ο όροφο, μπροστά στη δικηγόρο, ένας αστυνομικός της έκανε το εξής χιούμορ:
«σκέψου και την καλή πλευρά. Σε φέραμε εδώ γιατί σε περάσαμε για 10 χρόνια νεώτερη!»

Επίλογος:
Πώς αισθάνεται η Μυρτώ; Μόνο όποιος έχει ζήσει κάτι τέτοιο μπορεί να την καταλάβει.
Μου είπε ότι αισθάνεται άδεια. Σαν μετά από βιασμό. Πιο πολύ απ’ όλα την τρόμαξε ο εαυτός της. Αυτό μου είπε. Από άνθρωπος δυναμικός, αλλά ειρηνιστής, είδε τον εαυτό της να θέλει να σκοτώσει. Δεν ήθελε να πετάξει πέτρα ή να διαμαρτυρηθεί. Μετά από λίγο δεν τους μιλούσε καθόλου. Δεν τους απαντούσε. Ήθελε μόνο να τους σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια. Τίποτ’ άλλο. Αυτό την τρόμαξε πιο πολύ απ΄ όλα.
Μετά αμφισβήτησε το νόημα των ονείρων της.

Η Μυρτώ, εκεί που περπατούσε με τη μητέρα της, σωφρονίστηκε από την κρατική μηχανή.

by http://alepouda.blogspot.com/

μπιστευτικό έγγραφο του προϊστάμενου Γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Μουδανιών, Αστέριου Βαγγλή, με το οποίο ζητάει εξηγήσεις για τη συμμετοχή των μαθητών σχολείου σε διαδηλώσεις.

Το κείμενο του εγγράφου:

« Περιφ/κη Δ/νση Π. & Δ. Εκπ/σης Κ. Μακεδονίας
Δ/νση Δ/θμιας Εκπ/σης Ν. Χαλκιδική
Γραφείο Δ/θμιας Εκπα/σης Ν. Χαλκιδική

Ν. Μουδανιά, 11-12-2008
ΘΕΜΑ: Παροχή πληροφοριών
Καλείστε να μας ενημερώσετε εγγράφως, εντός της ημέρας, για τη λειτουργία του Σχολείου σας τη Δευτέρα 08-12-2008, διότι πληροφορηθήκαμε ότι:

1. Εγκρίνατε την πραγματοποίηση πορείας διαμαρτυρίας στο κέντρο των Ν. Μουδανιά μαθητών του Σχολείου σας.
2. Εγκρίνατε τη συμμετοχή – συνοδεία καθηγητά στην πορεία των μαθητών, εν ώρα υπηρεσίας.
3. Δεν ενημερώσατε το Γραφείο μας για τις ενέργειές σας.

Ο Αναπληρωτής Προϊστάμενου
[υπογραφή]
Αστέριος Βαγγλής»

Ομάδα νέων μπήκε στο στούντιο των ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης, στις 3 το μεσημέρι και διέκοψε τη ροή του δελτίου ειδήσεων, αναρτώντας πανό που ανέγραφε “ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΕΤΕ, ΒΓΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥΣ”. Η ομάδα ζήτησε επίσης την αποφυλάκιση των συλληφθέντων για τα επεισόδια των τελευταίων ημερών.

Τα παιδιά έμειναν για ελάχιστα λεπτά στον αέρα καθώς η ροή σταμάτησε για διαφημίσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά το τέλος του διαλείμματος, η ροή του δελτίου συνεχίστηκε κανονικά χωρίς κάποιο σχόλιο από τους παρουσιαστές.

Και οι αισχρές δηλώσεις απο τον προεδρο της

“Πρόκειται για επεισόδιο που ξεπερνά οποιοδήποτε όριο και ανοχή της δημοκρατίας”, δήλωσε ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Χρήστος Παναγόπουλος, χαρακτηρίζοντας την κατάληψη εισβολή.

Ο Παναγόπουλος σε μήνυμα που απηύθυνε κατά τη διάρκεια του δελτίου, μετά την κατάληψη του από νεαρούς, δήλωσε ότι 3 25ντάρηδες που ήξεραν να χειρίζονται μηχανήματα, μπήκαν στην ΕΡΤ δηλώνοντας ότι είναι καλλιτέχνες και με ύπουλο και μεθοδευμένο τρόπο έσπρωξαν τεχνικό προσωπικό αλλά και τον ίδιο και εισέβαλλαν στο στούντιο των ειδήσεων.

“Κινήθηκα να διασφαλίσω την κανονική ροή και τα καταφέραμε με 20 δευτερόλεπτα που βγήκε μόλις στον αέρα” τόνισε. Ο πρόεδρος της κρατικής τηλεόρασης δήλωσε ότι δεν επιτρέπεται να υπάρχουν ομάδες με μεθοδευμένη στόχευση και πως έχοντας πληροφορίες ότι μπορεί να σημειωθεί κατάληψη, είχε φροντίσει να φέρει σεκιούριτι. Ζητησε δε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τη διακόπη του προγράμματος.

ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΙΧΕ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

ΚΑΤΑ ΤΗΣ 1 ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΚΛΗΘΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΚΑΤΩ

ΜΕΝΟΝΤΑΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ 3 ΟΠΟΥ ΤΑ ΜΑΤ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΦΥΣΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΘΗΣΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΣΠΙΔΕΣ ΣΠΡΩΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΗΓΑΝ ΕΤΣΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΑΝ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ , ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ

ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΦΕΡΝΩ ΣΤΟ ΝΟΥ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ

ΜΟΥ ‘ΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΠΑΣΩ ΕΝΟΣ ΜΠΑΤΣΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Και τότε αλλά και τώρα πέρα από την δολοφονική μηχανή που λέγεται κράτος και σκοτώνει μέσα από τα όργανα καταστολής της , υπάρχουν και τα όρνια που λυμαίνονται την μνήμη του κάθε νεκρού σκοτώνοντας τον ξανά και ξανά

Τα ίδια έκαναν και τότε με την οικογένεια του Μιχάλη , τα ίδια κάνουν και τώρα

Αν δεν μπορείτε να σεβαστείτε από μόνοι σας ένα νεκρό, θα σας κάνουμε να φοβηθείτε

Όλους εσάς με την γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα σας τόσες μέρες αλλά και όλους εσάς που πάνω από το άψυχο κορμί ενός δολοφονημένου παιδιού θέλετε να βγάλετε χρήματα εκμεταλλευόμενοι την μνήμη του

Ξέρετε κάτι?

Λάθος άνθρωπο τολμήσατε να χρησιμοποιήσετε, δεν είναι σαν και εσάς

Σε τι αναφέρομαι?

Παραθέτω παρακάτω το κείμενο απάντηση στην ενέργεια σας από τον άνθρωπο που προσπαθήσατε να χρησιμοποιήσετε

“06-12-2008…Για σένα μικρή μου…ΜΜΕ…και η κατάντια μερικών…

από ένα μέλος τις γενιάς του prozac…

Λογικά όσοι διαβάζετε το κείμενο αυτό θα γνωρίζετε τι σχέση του κομματιού με τα γεγονότα τις 6-12-2008 και συγκεκριμένα τον θάνατο(δολοφονία)του Αλέξη Γρηγοροπουλου από την ελληνική αστυνομία…Μέσα από όσα γράψω εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω τι δική μου θέση και οπτική γωνία των πραγμάτων…

Μετά τον άδικο χαμό του Αλέξη λοιπόν, και αφού τα γνωστά κοράκια που ονομάζονται δημοσιογράφοι θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να πατήσουν οπουδήποτε ώστε να βγάλουν είδηση, βρήκαν την ευκαιρία με την προβολή του κομματιού σε διάφορες εκπομπές και δελτία ειδήσεων ως ένα από τα κομμάτια τα οποία είναι από αυτά που αρέσουν στον Αλέξη(αρνούμαι να το αποκαλέσω το αγαπημένο του, διότι θα έπρεπε να ζούμε σε μια κοινωνία που αφήνει τα ”παιδιά’ τις να ζήσουν ώστε να το μάθουμε από τους ίδιους για να είμαστε σίγουροι),λόγω του ότι το είχε στο profile του στο facebook, βρήκαν την ευκαιρία λοιπόν ένα πάτημα για είδηση…

Με προσέγγισαν λοιπόν αρχικά, πολλές από τις μεγαλύτερες εφημερίδες & ιδιωτικά κανάλια τις ελλάδας, ονόματα των οποίων δεν θα αναφέρω, αλλά είναι τα πρώτα που θα σας έρθουν στο μυαλό, με στόχο όπως έλεγαν να με διαφημίσουν για τι δουλειά μου και να μιλήσω για το θάνατο του Αλέξη χρησιμοποιώντας ακόμα και φράσεις όπως ‘αυτό θα ήθελε η μητέρα του ,η οικογένεια του, κάντο στη μνήμη τού’ και λοιπές άλλες τέτοιες τραγελαφικές φράσεις.. αφού αρνήθηκα λέγοντας πως κάτι τέτοιο θα βεβήλωνε τι μνήμη του αντί να την τιμήσει, άρχισαν να μπαίνουν ποσά σε διάφορες ποικιλίες αριθμών στη μέση έστω και για μια παράγραφο με λόγια μου σε κάποιες από αυτές τις εφημερίδες η μια 2λεπτή συνέντευξη σε κάποια από αυτά τα κανάλια…η άρνηση συνεχίστηκε…

Επόμενοι που μυρίστηκαν κέρδος από την όλη υπόθεση, ήταν οι δισκογραφικές εταιρείες.. και πάλι δεν θα αναφέρω ονόματα, είναι και πάλι κάποια από τα πρώτα που σας έρχονται, με προσέγγισαν με φράσεις όπως ”το κομμάτι θα βγει σε cd single και θα τσακίσει κόκαλα, θα κάνεις το bam, θα σπάσει ταμεία, ο κόσμος το ζητάει απεγνωσμένα’ και λοιπές τέτοιες φράσεις…βλέποντας ότι δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο

άρχισαν και πάλι να μπαίνουν στη μέση ποσά, και καθόλου μικρά θα έλεγα, αρκετών έως πάρα πολλών χιλιάδων euro…ένα πράγμα έχω να ρωτήσω εγώ:

ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΓΙ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΕΊΣΤΕ?

Έχετε ξεχάσει ότι ένα 15ΧΡΌΝΟ ΠΑΙΔΊ, που δεν πρόλαβε να ζήσει τι ζωή του, ΣΚΟΤΏΘΗΚΕ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑ?

Πως μπορείτε να σκέφτεστε μουσική και πωλήσεις αυτές τις στιγμές που συνάνθρωποι σας υποφέρουν?

Κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση τις οικογένειας του?

δηλαδή θα κάνετε τα πάντα για το κέρδος ακόμα και αν χρειαστεί να πατήσετε πάνω στα δάκρυα και στην θλίψη των ανθρώπων?

Ξεχασμένοι καλλιτέχνες θα προσπαθήσετε να διαφημιστείτε πάνω στη δολοφονία παιδιών?

Στους δρόμους βγαίνουν μικρά παιδιά και πολεμάνε, θέλοντας να θυμίσουν ότι δεν ξεχνάνε, δεν συγχωρούν και δεν συμβιβάζονται, ΝΑ ΘΥΜΊΣΟΥΝ ΌΤΙ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΧΑΘΕΊ ΚΆΘΕ ΊΧΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΆΣ, και εσείς απλά “θέλετε” να ξεζουμίσετε την ευκαιρία αυτή που παρουσιάστηκε ?

Κάντε το με όση άνεση διαθέτετε.. αλλά μην υπολογίζεται σε μένα…

Συγγνώμη, αλλά ο βλάκας (γιατί βλάκα με αποκαλέσατε για τις ευκαιρίες που πετάω όπως είπατε)δη θα σας κάνει τι χάρη…Γιατί αυτούς θαυμάζει, σε αυτών το πλευρό βρίσκεται και πιστεύει σε αυτούς τους ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ…κάποιοι από εμάς θεωρούν σημαντικότερο το να μπορούν να κοιμηθούν τα βράδια παρά να γεμίσουν από τι μια μέρα στην άλλη την τσέπη τους…

δεν είχαμε ανέσεις, δεν θα μας λείψουν οι ανέσεις…

Τουλάχιστον εγώ δεν είμαι μόνος…έχω ανθρώπους που βλέπουν τα πράματα με λίγη αξιοπρέπεια έτσι ώστε να με στηρίζουν να με συμβουλεύουν και να μου δείχνουν το δρόμο σε καταστάσεις όπως αυτή.. εσείς τι έχετε? τα λεφτά σας? τα πουκάμισα σας? τα αυτοκίνητα σας? τα πολυτελή σπίτια σας? κρατήστε τα, δεν εντυπωσιάζομαι…

Αν είναι αλήθεια πως με αυτό το κομμάτι υπάρχει κόσμος που φέρνει στο μυαλό του και θυμάται τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, μεγάλη μου τιμή και ευθύνη…Γιατί κάθε άνθρωπος που χάθηκε με τέτοιον άδικο τρόπο, πόσο μάλλον κάποιος στην ηλικία του Αλέξη είναι ήρωας για μένα… και εφόσον έτσι έχουν τα πράματα για μένα, δεν πουλάω τίποτα και σε κανέναν…Η μουσική και τα συναισθήματα είναι για όλους και έτσι θα προσπαθήσουμε να τα κρατήσουμε με νύχια και με δόντια…όποτε και η ακρόαση του κομματιού αυτού είναι ελεύθερη…απλά να τον θυμάστε…

Ειλικρινή μάτια και χαμόγελα υπάρχουν ακόμα…το αποδεικνύουν κάθε μέρα οι πράξεις και οι αποφάσεις μας…

Μην κλαίτε γιατί αυτό τους χαροποιεί, να χαμογελάτε γιατί έφυγε σαν ΉΡΩΑΣ…

Να σαι καλά όπου και αν βρίσκεσαι Αλέξη…06-12-2008…δεν ξεχνάμε…

Δεν έχω να λογοδοτήσω σε κανέναν θεο σας, σε κανένα κράτος σας και κανένα νόμο σας…

ΣΥΛΛΥΠΗΤΉΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΈΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ,

ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑ ΚΑΙ ΚΆΘΕ ΈΝΣΤΟΛΟ…

ΣΕΒΑΣΜΌΣ και ΥΠΟΣΤΉΡΙΞΗ ΣΕ ΌΣΟΥΣ ΔΗ ΣΤΑΥΡΏΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ και ΒΓΑΊΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΌΜΟΥΣ ΝΑ ΑΠΑΙΤΉΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ ΤΟΥΣ…ΕΊΜΑΙ ΜΑΖΊ ΣΑΣ…

αυτά από εμένα, τον βλάκα του πανέξυπνου κόσμου σας…

‘άνθρωπε ντρέπομαι που άνθρωπος λέγομαι, δε σε νιώθω, σπαω τα κάγκελα”

“

ΚΡΙΤΗΣ

ΠΗΓΗ: http://blog.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendID=122650170&blogID=455864569

Αυτή είναι η κατάντια σας

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΑΘΑΤΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΤΕ

ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ

ΣΑΣ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΣΤΕ

ΕΜΕΙΣ ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΣΑΣ

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΛΟΙΠΟΝ

ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗ ΓΗ…

Όλοι είχαμε ακούσει, πως η βία φέρνει, βία — αλλά αυτές τις μέρες το ζήσαμε. Καταλάβαμε πως μπορεί ένας πυροβολισμός να φέρει μιαν εξέγερση.

Παράξενοι οι δρόμοι, της βίας. Από τους αλλοτριωμένους στους ελεύθερους. Από την εξουσία προς την αντιεξουσία. Γι’ αυτό μια επανάσταση δεν είναι δράση. Είναι αντίδραση.

Και οι εφημερίδες — σκέτη ναυτία: “ΣΚΟΤΩΣΑΝ 15ΑΧΡΟΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ”. Τι πλεονασμός! Κάθε δεκαπεντάχρονος είναι αναρχικός (αλίμονο αν δεν είναι!). Αυθόρμητη, καθαρή φύση.

Αλλά και κανένας δεκαπεντάχρονος δεν είναι συνειδητός και υπεύθυνος οπαδός του Μπλανκί η του Μπακούνιν. Ένα παιδί! Καθαρή φύση…

“Όμως η βία δεν ξεχωρίζει ποιότητες. Σκοτώνει. Έρχεται από το μηδέν και θέλει να μηδενίσει. Η βία μισεί το Είναι. Ο “νόμος και η τάξη” οδηγούν τελικά στους πιο εύτακτους, ασφαλείς και ήσυχους χώρους: τα κοιμητήρια.

Προσέξτε, προσέξτε καλά τους αναρχικούς. Είναι, το θερμόμετρο της κοινωνίας. Όταν αγανακτούν, σημαίνει πως η “νόμιμη” βία έχει ξεπεράσει τα όρια επιφυλακής.

Βέβαια οι περισσότεροι, αναγνώστες μου, άνθρωποι σοβαροί και ευπρεπείς, δεν θα δέχονταν υποδείξεις από έναν αναρχικό. “Όμως, στο βάθος, ο αναρχικός έχει, πιο πολλά να πει από τον μικροαστό. Όσο κι αν δεν σας είναι, συμπαθής, αξίζει να τον ακούτε από καιρό σε καιρό. Γιατί δείχνει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Κάθε οργανωμένη κοινωνία προϋποθέτει —δυστυχώς— ένα ποσοστό ανελευθερίας. “Όσο μικρότερο αυτό το ποσοστό, τόσο υψηλότερο το επίπεδο της οργάνωσης. (Ως εδώ συμφωνούμε όλοι: Προτιμότερη η πιο ελεύθερη Αγγλία, από την καταπιεστική π.χ. Ουγκάντα).

Έ, λοιπόν, ο αναρχικός είναι αυτός που ζητάει να ελαχιστοποιήσει το ποσοστό ανελευθερίας. (Περισσότερο: να το μηδενίσει — ο ουτοπικός αναρχισμός!). Στην επιδίωξη του αυτή συμπίπτει και με τα πιο σοβαρά κόμματα. (Μόνον που αυτός το εννοεί). Και βλέπει την ανελευθερία, την κατάχρηση εξουσίας, εκεί που ελάχιστοι τις αντιλαμβάνονται.

Οι αναρχικοί είναι τα πιο ευαίσθητα μέλη της κοινωνίας μας. Όταν αντιδρούν έχουν πάντα κάποιο δίκιο. “Όπως οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν το αόρατο, έτσι και οι αναρχικοί διαμαρτύρονται για μορφές βίας που εμείς (στην αλλοτρίωση μας) δεν τις βλέπουμε. Τις έχουμε συνηθίσει. Αλλά δεν παύουν να είναι αυθαίρετες και ίσως περιττές.

Π. χ., σίγουρα θεωρείτε αυτονόητη την ύπαρξη της αστυνομικής ταυτότητας. Ξέρετε πως σε άλλα κράτη είναι άγνωστη; Και πως θα το θεωρούσαν προσβολή της προσωπικότητας αν έπρεπε να αποδείξουν το ποιοι είναι; Και ξέρετε ακόμα πως, όταν πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας θέλησε να εφοδιάσει όλους τους πολίτες με αριθμημένες ηλεκτρονικές ταυτότητες, ξεσηκώθηκε τέτοιος σάλος για το “φακέλωμα” που τελικά αποσύρθηκε το νομοσχέδιο;

Εμείς όμως αποκαλούμε τη Δυτική Γερμανία “αστυνομικό κράτος” (το έχω διαβάσει συχνά!), ενώ υποδεχόμαστε με αδιαφορία ένα παρόμοιο νομοσχέδιο, που θα μας φακελώσει, όλους ενάριθμα.

Να σε τι χρειάζονται οι αναρχικοί. Αποτελούν τη ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας μας. Υπενθυμίζουν συνεχώς, με την παρουσία και τη δράση τους, ότι ο δρόμος οφείλει να οδηγεί προς την περισσότερη ελευθερία!

—Μα προκαλούν! (Είναι μέσα στο ρόλο τους).

—Μα υπερβάλλουν ! (Μήπως η άλλη πλευρά;).

—Μα επιτίθενται! (Σχεδόν ποτέ. Είναι μόνιμα σε άμυνα. Αλλά δεν μαθαίνουμε τη δική τους άποψη !).

—Μα βάζουν βόμβες!

Προσοχή: Μίλησα για αναρχικούς — όχι για τρομοκράτες (η προβοκάτορες !). “Όποιος τους συγχέει πάσχει από νοητική μυωπία. Διότι είναι πόλοι αντίθετοι. Αυτός που ζητάει ελευθερία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί βία — έστω και σαν μέσο. Η βία φέρνει μόνο καταπίεση — ποτέ αυτονομία.

Οι αναρχικοί βλέπουν μακριά. Το ζητούμενο είναι μια κοινωνία ελευθερίας — από την αλλοτρίωση , την ανάγκη, την καταπίεση κάθε μορφής. Η εξουσία όποια κι αν είναι, πρέπει να συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Γιατί από τη φύση της είναι απάνθρωπη. Εξουσιάζω σημαίνει δυναστεύω. Καλή εξουσία δεν υπάρχει. Είναι ένα αναγκαίο κακό, που θα εξαφανισθεί όταν περάσουμε σε άλλες, ανώτερες μορφές οργάνωσης. (Σε χίλια χρόνια; Έστω. Αλλά αρχίζουν σήμερα!).

Προσέξτε λοιπόν καλά τους αναρχικούς. Είναι οι αλαφροίσκιωτοι, οι ποιητές της κοινωνικής δράσης. Είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος. (Αλίμονο μας και αν δεν είναι!). Δείχνουν το δρόμο. Άτσαλα, βάρβαρα, φανατικά. Είναι νέοι, δεν έχουν καλούς τρόπους (ευτυχώς!). Κάποια μέρα όμως, γι’ αυτούς θα μιλάνε τα βιβλία μας — κι όχι για τους διάφορους μεγαλοσχήμονες, κυβερνήτες, κατακτητές, εξουσιαστές

Αν συμφωνούμε για την ελευθερία — πρέπει να συμφωνήσουμε και για τους αναρχικούς. Πώς είναι όχι μόνο χρήσιμοι αλλά αναγκαίοι. Ακουστέ το μήνυμα τους: έρχεται από το μέλλον. Που το θυσιάζουν καμιά φορά, στα δεκαπέντε τους χρόνια…

Κάθε κοινωνικός σχηματισμός που έχει ή θέλει την εξουσία εκτρέφει και εκπαιδεύει μαντρόσκυλα. Το κράτος έχει την αστυνομία και το παρακράτος. Στα κόμματα έχουμε τα ονομαζόμενα «μαντρόσκυλα». Επιλέγονται επιθετικές ράτσες και βέβαια εκπαιδεύονται για να αναπτύξουν στο έπακρο αυτή τη ροπή. Αντίθετα οι διάφορες αντιεξουσιαστικές ομάδες δεν έχουν ανάγκη για κάτι τέτοιο γιατί δεν έχουν σκοπό να καταλάβουν την εξουσία ούτε μάντρες να φυλάξουν. Έτσι γίνονται πιο ευάλωτοι σε προβοκάτσιες μα καλύτερα ελεύθεροι και ευάλωτοι παρά σκλάβοι και ασφαλείς. Πολλοί κρύβουν τα πρόσωπά τους είτε για τεχνικούς λόγους (προστασία από δακρυγόνα και άλλα παρανοϊκά σκευάσματα καταστολής) είτε και για να μη τους αναγνωρίσουν από τη στιγμή που κάνουν παράνομες ενέργειες. Όποιος φοράει κουκούλα δεν σημαίνει πως είναι δειλός. Είναι δειλός – ας πούμε – ο Κομαντάντε Μάρκος?

Κατανοώ τη βία των αδυνάτων που προσπαθούν να υπερασπίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, έχει ηθικά ερείσματα. Φοβάμαι όμως πως όποιος μολυνθεί από την υιό της βίας, ακόμα και όταν ο στόχος του είναι ουμανιστικός, θα αποτύχει στο τέλος. Το μέσον κι ο σκοπός αγιάζουν το αποτέλεσμα. Αντί για τη βία προτιμώ την ανέλιξη της πνευματικότητας και την ανθρωπιά σαν μέσο για μια καλύτερη ζωή. Παρ’ όλα αυτά όμως θεωρώ τους αντιεξουσιαστές σαν το πιο ανιδιοτελές και θαρραλέο τμήμα των κοινωνικών αγωνιστών είτε στα δικά μας πρόσφατα γεγονότα, είτε στο απώτερο παρελθόν είτε στο μέλλον, τοπικά ή παγκόσμια…. Σαν επίλογο, συμπληρώνοντας ίσως τα παραπάνω με κάτι από το διακόνεμα μου, παραθέτω τις δύο τελευταίες στροφές από το ακυκλοφόρητο τραγούδι μου «Ο Σαν Μικέλε Είχε Έναν Κόκκορα» :

Πείτε μου. Μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά,

Λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι

Ή τα μαλλιά που φύλαξε απ’ την πρώτη μου κουρά

Η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει?

Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό,

Σύντροφοι, μήπως βρέθηκε και κείνο,

Να φτύσω μέσα με θυμό που οι νέες εποχές

Με κάνουνε να μοιάζω με αρλεκίνο?

Η Ελλάδα φλέγεται για πέμπτη συνεχόμενη ημέρα. Φοβισμένα από το μέγεθος και την αγριότητα της λαϊκής αντίδρασης, τα καθεστωτικά ΜΜΕ προσπαθούν να ξορκίσουν το «κακό» διατυμπανίζοντας διαρκώς τον μύθο ότι η γενικευμένη αναταραχή είναι έργο μιας μειοψηφίας κουκουλοφόρων, σκληροπυρηνικών αναρχικών και κακοποιών στοιχείων. Ο μαγικός αριθμός που επαναλαμβάνεται, με ύφος σχεδόν τελετουργικό, είναι «300». Τόσοι υποτίθεται πως είναι ο σκληρός πυρήνας των αντιεξουσιαστών με ροπή προς την βία. Γίνεται όμως ένας γενικός ξεσηκωμός να ερμηνεύεται ως έργο τριακοσίων ατόμων; Θα έπρεπε να είναι τριακόσια άτομα που ως άλλοι 300 του Λεωνίδα, πολεμούν γενναία και ακούραστα από το Σάββατο το βράδυ έναν υπέρτερο και βάρβαρο εχθρό.

Όμως αντίθετα από τους αρχαίους Σπαρτιάτες, οι «300» δεν υπερασπίζονται κάποιες Θερμοπύλες, αλλά εμφανίζονται πότε στα Προπύλαια, πότε στο Σύνταγμα, πότε στο Εξάρχεια και πότε στη Νέα Σμύρνη, πότε στην Αθήνα και πότε σε Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα. Οι ίδιοι «300» ως δια μαγείας φαίνονται να βρίσκονται την ίδια στιγμή παντού. Ναι, οι αναρχικοί είναι παντού αλλά όχι με την έννοια που το εννοούν τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, η απηυδισμένη κοινωνία εμφανίζεται δεκτική στις αντιεξουσιαστικές αντιλήψεις, εξεγείρεται και διαμαρτύρεται. Για πρώτη φορά, αναρχικές ιδέες και διαθέσεις διαποτίζουν την κοινωνία και το Κράτος παρακολουθεί τρομοκρατημένο.

Κάποιος τηλε-κάφρος, πληρωμένος προπαγανδιστής του συστήματος, σχολίασε πως η αστυνομία «δεν επεμβαίνει» επειδή υποφέρει από «τύψεις συνειδήσεως» για τον θάνατο του μικρού Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πώς γίνεται ένας κρατικός οργανισμός να υποφέρει από τύψεις; Όχι, οι αποκτηνωμένοι μπάτσοι δεν υποφέρουν από τύψεις, όπως δείχνει η καθημερινή συμπεριφορά τους απέναντι σε άοπλους διαδηλωτές, παιδιά, γονείς και απλούς ανθρώπους. Η αλήθεια είναι πως οι πολιτικοί προϊστάμενοι των μπάτσων, αυτό που λέμε «κυβέρνηση», τρέμουν ότι ένας ακόμη θάνατος θα προκαλέσει διάχυση των ριζοσπαστικών τάσεων σε όλη την κοινωνία και θα πυροδοτήσει μια επαναστατική έκρηξη που θα σαρώσει και θα κατακάψει ολόκληρο το σάπιο σύστημα τους που επιβιώνει χάρη στην ανοχή του κόσμου.

Μία, μία οι ομάδες του πληθυσμού αποσπώνται από την υποταγμένη, φοβισμένη μάζα που αποκαλούμε «σιωπηλή πλειοψηφία» και στρέφονται αυθόρμητα ενάντια στο Κράτος, επειδή πλέον δεν έχουν άλλη επιλογή. Η κτηνωδία του Κράτους τους αναγκάζει να πάρουν θέση και να προσχωρήσουν στην εξέγερση. Η αρχή έγινε με τους εξαγριωμένους κατοίκους των Εξαρχείων που την Κυριακή (7/12) το βράδυ συμμάχησαν με τους μαχόμενους αναρχικούς και επιτέθηκαν στους μπάτσους με ότι έβρισκαν μπροστά τους επειδή δεν άντεχαν άλλο την αποπνικτική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει στη γειτονιά τους η χρήση χημικών όπλων από τους ΜΑΤαδες.

Ύστερα ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές και οι μαθητές διαμαρτυρόμενοι που ένας συνομήλικος τους έπεσε νεκρός στα 15 του από τη σφαίρα ενός πωρωμένου μπάτσου που είχε μάθει ότι στα Εξάρχεια πρώτα πυροβολείς και μετά ρωτάς. Οι μαθητές, όπως τόσες άλλες ομάδες, επαγγελματικές και μη, της ελληνικής κοινωνίας, δοκίμασαν και αυτοί τις τελευταίες ημέρες το κάψιμο που φέρνει στα μάτια το φονικό αέριο που απελευθερώνεται από τα δακρυγόνα, τους μώλωπες από τα χτυπήματα των αστυνομικών κλομπ. Αντιμετωπίστηκαν σαν εσωτερικός εχθρός και ξυλοκοπήθηκαν. Στον Πειραιά πολλοί ανήλικοι μαθητές συνελήφθησαν. Έτσι, το βράδυ της Δευτέρας (8/12) μια μάζα από απελπισμένους γονείς περικύκλωσε και πολιόρκησε την Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά απαιτώντας να ελευθερωθούν τα παιδιά τους που κινδυνεύουν να πολτοποιηθούν στην ανάλγητη Κρατική κρεατομηχανή.

Οι χιλιάδες άνθρωποι που βγαίνουν καθημερινά και διαδηλώνουν δεν είναι περιθώριο. Είναι κοινωνικό και πολιτικό κίνημα.

Στο χθεσινό του διάγγελμα ο «πρωθυπουργός» ζήτησε από την κοινωνία να αποδοκιμάσει τα ακραία στοιχεία που διαπράττουν βίαιες ενέργειες και «καταστρέφουν περιουσίες». Προφανώς φοβάται ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού όχι μόνο δεν αποδοκιμάζει αλλά συμμερίζεται τους στόχους των εξεγερμένων. Προσπαθώντας να προσεταιριστούν την κοινή γνώμη, τα κανάλια έχουν αναγάγει τον «Καταστηματάρχη» και τον «Μικροεπιχειρηματία» σε εμβληματικές φυσιογνωμίες της αντεπανάστασης. Θα πρέπει να αναρωτηθούν ποιός μικροεπιχειρηματίας έχει τη δυνατότητα να εκμισθώνει ακίνητο στον ακριβότερο εμπορικό δρόμο της Αθήνας (Ερμού) και να διατηρεί πολυτελή καταστήματα που κατά κανόνα υπερτιμούν και μας υπερχρεώνουν για τα προϊόντα τους.

Πριν από μερικές ημέρες, το Υπουργείο Οικονομικών εγκαινίασε τηλεοπτική διαφημιστική εκστρατεία (χρηματοδοτούμενη από τα χρήματα των φορολογουμένων) που προέτρεπε τους πολίτες να έχουν «φορολογική συνείδηση». Εν μέσω οικονομικών σκανδάλων, κατεστημένης διαφθοράς, συγχώνευσης των θεσμών με το εθνικό και πολυεθνικό κεφάλαιο, απαξίωσης και σκόπιμης υπονόμευσης των δημόσιων υπηρεσιών προς όφελος του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα, συρρίκνωσης των ατομικών δικαιωμάτων σε όλα τα επίπεδα και γενικευμένης φτώχιας κι εξαθλίωσης, το Κράτος είχε το θράσος να ζητήσει από τους πολίτες να επιδείξουν «αίσθηση του καθήκοντος» στη σύνταξη της φορολογικής δήλωσης τους. Οι απλοί άνθρωποι αντέδρασαν με θυμηδία και αρκετοί οργίσθηκαν, διότι το Κράτος αυτό έχει πάψει να τους αντιπροσωπεύει. Ξέρουν ότι οι εισφορές τους ποτέ δεν θα επιστραφούν υπό την μορφή της παροχής υπηρεσιών κοινής ωφελείας. Γνωρίζουν καλά πως χρόνια τώρα, το Κράτος εισπράττει τακτικά τους φόρους των πολιτών αυξάνοντας διαρκώς την έμμεση φορολογία, αλλά ισχυρίζεται πως τα ταμεία του είναι άδεια. Προφασιζόμενο έλλειψη κονδυλίων, επέτρεψε την κατάρρευση των συνταξιοδοτικών ταμείων καθώς και αυτών της κοινωνικής πρόνοιας, αλλά μέσα σε μια νύχτα ενέκρινε πακέτο βοηθείας 28 δισεκατομμυρίων ευρώ για τους «δοκιμαζόμενους» αετονύχηδες των τραπεζών.

Η θυμηδία των πολιτών απέναντι στην Κρατική κοροϊδία, είναι η άλλη όψη της καταστροφικής μανίας ενάντια στα σύμβολα της Κρατικής εξουσίας που ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες.

Οι δημοκράτες της τηλεόρασης ισχυρίζονται πως το Κράτος έχει χρέος να διαφυλάξει την κοινωνική ειρήνη. Όμως, ακόμη και με τα κριτήρια των ψευτοδημοκρατών που αποδέχονται την ύπαρξη του Κράτους, ο ισχυρισμός τους δεν ευσταθεί. Μας λεν πως αποστολή του Κράτους είναι να υπηρετεί τους πολίτες και να φροντίζει για την συνολική ευημερία της κοινωνίας. Όμως, όταν το «δημοκρατικό» Κράτος δεν εκπληρώνει το ένα σκέλος των καθηκόντων του (αυτό της ευημερίας), όταν κλέβει, σπαταλά, καταχράται, όταν καταστρέφει την υγεία, την εκπαίδευση, το περιβάλλον, τότε η περιφρούρηση της κοινωνικής ειρήνης συνιστά ευφημισμό για ένα και μόνο πράγμα: την Τυραννία. Καμία διαφορά δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση ανάμεσα στη δημοκρατία και τη δικτατορία.

Τόσο τεράστιο είναι το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στο Κράτος και τους πολίτες του, τόση είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στη ληστρική ολιγαρχία και τα όργανα της, που η οικογένεια του Αλέξη αισθάνθηκε υποχρεωμένη να προσλάβει τεχνικό σύμβουλο για να παραστεί στην ιατροδικαστική εξέταση και στη βαλλιστική έρευνα που θα καθορίσουν τις αιτίες του θανάτου του παιδιού. Φαίνεται πως η οικογένεια Γρηγορόπουλου δεν πίστεψε τις δημόσιες διαβεβαιώσεις του «πρωθυπουργού» και των παρατρεχάμενων του περί απόδοσης δικαιοσύνης και φοβάται συγκάλυψη του περιστατικού από τους δολοφόνους του Κράτους.

Τελικά, πόσα περιστατικά «μεμονωμένης αστυνομικής βίας» θα πρέπει να συμβούν για να καταλάβουμε πως αφού επαναλαμβάνονται, δεν μπορεί να συνιστούν εξαίρεση;

Η κτηνώδης αστυνομική βία και ο ωμός καταναγκασμός είναι η μέθοδος την οποία η ελίτ έχει επιλέξει για να επιβάλλει τη θέληση της στην κοινωνία. Το αστυνομικό Κράτος είναι μονόδρομος στον βαθμό που οι πολίτες ολοένα και πιο πολύ, δυσπιστούν και εξεγείρονται ενάντια στους αποτυχημένους, διάτρητους θεσμούς του «υπαρκτού καπιταλισμού».

Ο Αλέξης είναι νεκρός επειδή το Κράτος φοβάται τους πολίτες του. Κι έχει κάθε λόγο να τους φοβάται.

Ζήτω η εξέγερση του Δεκεμβρίου!

Δεν έχουμε συμβόλαιο με την νίκη, παρά μόνο με τον αγώνα.

Πηγή: http://counter-empire.blogspot.com

EΔΩ ΟΠΟΥ ΖΩ .. ( μια μικρή βόλτα )
Ξεκινάω από την Ασκληπιού , κοντά στο παλιό ΙΚΑ . Εχει κρύο απόψε , επιτέλους χειμωνιάζει .
Αφήνω αριστερά μου ότι κάποτε , για λίγο , ήταν η Κατάληψη και νιώθω ακόμα την αύρα της ελπίδας αυτών των παιδιών . Αρκετά χρόνια πριν , δίπλα τους, ήταν το Giteana και πιο παλιά το Transformer , περήφανα μπάζα κάτω από το πολυόροφο κτήριο που δεν έχει σκεπάσει , ακόμα , τις αναμνήσεις .
Προχωρώ και φτάνω στην Ιατρική . Ξέρω ότι κάποια φλόγα καίει εδώ μέσα .
Θα ήθελα να μπορούσα να είμαι πιο κοντά τους . Μπορεί και να μπορώ .
Το Καφωδείο σε λίγο . Ότι πιο αυθεντικό έχει να παρουσιάσει η πόλη εδώ και χρόνια . Ρεμπέτ-ασκέρ , τίμιες φωνές , άνθρωποι , όχι ζώα . Ο Νίκος αντέχει .
Στρίβω αριστερά , το Ωδείο απέναντι . Ο φαρδύς πεζόδρομος μοιάζει να στενεύει . Το βήμα μου γίνεται πιο σιγανό και ο σφυγμός μου ταχύτερος . Αριστερά μου είναι το Θέατρο . Εχω την αίσθηση , από τότε που βγήκε στην επιφάνεια ότι μιλάω για δύο ξεχωριστά πράγματα : Την πόλη και το Θέατρο . Άλλο το ένα και άλλο το άλλο . Δεν θα έπρεπε . Αλλα ετσι είναι . Δυστυχώς . Δεν μπορεί να το υποστηρίξει . Κι ας το ‘’ανακαλυψε’’ ξαφνικά ..
Στον πεζόδρομο αριστερά το μπαράκι του Χάρη . Όχι τόσο αρχαίο οσο το Θέατρο αλλά εξίσου απόλυτο στην αισθητική του όσα χρόνια και αν πέρασαν από πάνω του . Είναι λόγος να το εκτιμάς ακόμα και αν είσαι αισθητικά αλλού . Αυτό το θέμα νομίζω ότι πρέπει να το δούμε λίγο εμείς οι νεοέλληνες . Οπου φυσάει ο άνεμος είναι εύκολο να πας . Η κόντρα είναι που ενδιαφέρει όμως . Τουλάχιστον τους φίλους μου . Για αυτούς γράφω όμως .
Φτάνω στου Γιάννη . Κρασιά και Joy Division , τσίπουρα και Deus X Machina , τεκίλες και Κολυμβητές . Αρκεί να είναι Rock n roll . Στέκι πολλών από αυτούς που έχουν μείνει ανεξέλεγκτοι , αδιάφοροι ή απλά εκτός. Και φυσικά συνταγές που σου παίρνουν το μυαλό !
Απέναντι ακριβώς το πιο όμορφο κτήριο της πόλης . Art Deco . Αν κάποτε το γκρεμίσουν και αυτό , θα είναι σημάδι .
Προχωράω . Νικόδημος . Δεν δικαιούμαι να πω πολλά . Μαγαζί του 19ου αιώνα , πρώην μπακάλικο , νυν ταβερνείο , προσεγμένο , μεράκι και ενίοτε σεκλέτι .
Παίρνω την ευθεία που θα με ενώσει με το ποτάμι .
Αυτό που κάποτε ήταν ο Πηνειός .
Θα ήθελα , αν γινόταν , να γκρεμίσω τη γέφυρα , να ξηλώσω τους κυβόλιθους στις όχθες του , να σκάψω το μπετόν μέχρι να φανεί ξανά το χώμα . Μέχρι να δω τον Πηνειό να ροδίζει ξανά . Δεν μπορώ . Λυπάμαι και ντρέπομαι . Εδώ όπου ζω .
Πρέπει να αλλάξω εγώ πρώτος .
Ευτυχώς αυτό είναι το εύκολο . (?) …

Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση – καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Ακολουθεί η Αγγλική μετάφραση του κειμένου :

“The situation in Greek prisons is unacceptable. Radical changes in the prison system should be a first priority”.

– Karolos Papoulias, Head of State, 6/11/08

“We are human. Prisoners but still human, I tell you”.

– Vangelis Pallis, prisoner, 9/11/08

From November 3rd, all detainees in prisons throughout the country are on a hunger strike, claiming what should be respected, but is not : their lost dignity. What they face is the criminal silence of the mainstream media and the indifference of the political leadership. To this silence and political practices all we who sign this text DO NOT CONSENT.

The conditions in Greek prisons are unspeakable and may be understood only by the cold language of mathematics. In the supposedly reformatory institutions of the country a total of 417 detainee deaths were recorded over the past decade, while the rate has literally taken off to such a degree, that every month four people die in the hands of the State. Capacity in Greek prisons reaches 168% (10,113 detainees for 6019 spaces) with a ratio of minimum space for each man in some cases reaching 1square meter, while the daily public spending per prisoner is the meager 3.60 €. Prison cells are miserable, reminiscent of medieval times and health care is almost non – existent. At the same time, the Greek judicial system sends in prison one in every thousand of the overall population, while detainees without trial (in custody) are up to the 30% of the total number of prisoners. If quality of our Democratic system of governance is characterized by its prisons, then our Democracy is in crisis. If detainment is a penalty imposed for criminal behaviors by the State in the name of society, then in the case of Greek prisons we should all be accountable and most responsible of all, the Authorities. Facing such a reality all we who sign this text respond NOT IN OUR NAME.

The data revealed by official bodies for Greek prisons outline inhuman conditions of detention. According to a recent Report of the European Committee on the Prevention of Torture (2007), has found incidents of torture and inhuman treatment of prisoners, threats against their life along with series of violations in relation to their conditions of detention, deficits in investigating and punishing the perpetrators, incidents of violence in collusion with doctors and prison-guards and unacceptable health and medical care conditions. The European Court of Human Rights has issued a series of decisions, convicting the Greek state regarding abuse and / or other rights’ violations of prisoners by prison Authorities. The Greek National Commission on Human Rights has taken a decision – catapult, noting human rights’ abuses in Greek prisons and suggesting certain direct actions to resolve them. The Greek Ombudsman complains about the lack of cooperation with competent state Authorities, causing them literally to be banned from entering the country’s prisons for the last two years. The country’s bar associations, Non-Governmental Organizations, such as Amnesty International, and many political / social institutions unanimously denounce the unacceptable conditions in Greek prisons and call for greater cooperation to overcome the problem. If human rights are to be enjoyed by every human being, depriving it of detainees in Greek prisons, is an open wound for our society. In this situation those who sign this text agree to SMASH COMMUNICATION BARRIERS BETWEEN PRISONS AND SOCIETY.

Prisoners going on hunger strikes, resort to the last bastion of resistance left to them, their own life. A month before the strikes commenced, there has been a last call to the political leadership to solve their problems, as things were getting unbearable, but nothing happened. To stop the hunger strikes, prisoners have specific, realistic and decent demands that restore their lost dignity and recover their basic human rights.As a response to Greek prisoners’ mobilization the political leadership stands in indifference, acts only to make promises for the future and to repress their movements. Nevertheless, an indifferent stance of the political leadership at this stage will certainly mean dead hunger strikers. In these circumstances we say that we cannot remain passive waiting for the news of deaths from hunger strikes but we will stand by them. If the defense of democracy and human rights require the watchfulness of all of us, now is a chance for all, to take steps away from indifference and evasions of the problem.

Faced with the tension that prevails in prisons all over the country, we who sign this text consider the political leadership fully responsible for anything that will happen and demand both institutionally and in practice that BASIC HUMAN RIGHTS FOR ALL PRISONERS IN THE COUNTRY ARE GUARANTEED.”