Author: kiko

Η ΠΟΡΕΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΤΙΣ 19:00 ΠΕΡΙΠΟΥ 250 ΑΤΟΜΑ.
ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚ ΑΡΙΘΜΟΥΣΕ ΠΕΡΙΠΟΥ 125 ΑΤΟΜΑ.Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΟΠΟΥ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑΝ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΚΡΟΤΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΜΕ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΕΣ ΚΡΟΤΟΥ ΛΑΜΨΕΙΣ. ΣΤΗΘΗΚΑΝ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΚΑΔΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΠΟΛΥ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΗΓΕ ΝΑ ΕΓΚΛΟΒΙΣΤΕΙ..ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ.
ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ Ως ΕΙΡΗΝΙΚΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ…
ΑΥΡΙΟ ΛΑΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 21:00 ΙΑΤΡΙΚΗ(ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ)

Επιθεση με μολοτοφ και πετρες στο δικαστικο μεγαρο και στις διμοιριες .οι μπατσοι εντρομοι πετουσαν τυφλα δακρυγονα…

συνεχιζεται η αντιπληροφορηση με μικροφωνικες μοιρασμα φυλλαδιων.καθε μερα λαικη συνελευση στις 18:00 στο κτιριο της ιατρικης στην πλατεια ταχυδρομειου.σημερα θα πραγματοποιηθει πορεια αλληλεγγυης στουσ συλληφθεντες.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΥΛΕΓΚΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΗΦΘΕΝΝΤΕΣ
ΣΤΙΣ 6 ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΟΥ ΚΤΙΡΙΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

στο δρομο στο δρομο να σπασουμε τον τρομο

ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΙΧΕ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

ΚΑΤΑ ΤΗΣ 1 ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΚΛΗΘΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΚΑΤΩ

ΜΕΝΟΝΤΑΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ 3 ΟΠΟΥ ΤΑ ΜΑΤ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΦΥΣΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΘΗΣΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΣΠΙΔΕΣ ΣΠΡΩΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΗΓΑΝ ΕΤΣΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΑΝ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ , ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ

ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΦΕΡΝΩ ΣΤΟ ΝΟΥ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ

ΜΟΥ ‘ΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΠΑΣΩ ΕΝΟΣ ΜΠΑΤΣΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Και τότε αλλά και τώρα πέρα από την δολοφονική μηχανή που λέγεται κράτος και σκοτώνει μέσα από τα όργανα καταστολής της , υπάρχουν και τα όρνια που λυμαίνονται την μνήμη του κάθε νεκρού σκοτώνοντας τον ξανά και ξανά

Τα ίδια έκαναν και τότε με την οικογένεια του Μιχάλη , τα ίδια κάνουν και τώρα

Αν δεν μπορείτε να σεβαστείτε από μόνοι σας ένα νεκρό, θα σας κάνουμε να φοβηθείτε

Όλους εσάς με την γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα σας τόσες μέρες αλλά και όλους εσάς που πάνω από το άψυχο κορμί ενός δολοφονημένου παιδιού θέλετε να βγάλετε χρήματα εκμεταλλευόμενοι την μνήμη του

Ξέρετε κάτι?

Λάθος άνθρωπο τολμήσατε να χρησιμοποιήσετε, δεν είναι σαν και εσάς

Σε τι αναφέρομαι?

Παραθέτω παρακάτω το κείμενο απάντηση στην ενέργεια σας από τον άνθρωπο που προσπαθήσατε να χρησιμοποιήσετε

“06-12-2008…Για σένα μικρή μου…ΜΜΕ…και η κατάντια μερικών…

από ένα μέλος τις γενιάς του prozac…

Λογικά όσοι διαβάζετε το κείμενο αυτό θα γνωρίζετε τι σχέση του κομματιού με τα γεγονότα τις 6-12-2008 και συγκεκριμένα τον θάνατο(δολοφονία)του Αλέξη Γρηγοροπουλου από την ελληνική αστυνομία…Μέσα από όσα γράψω εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω τι δική μου θέση και οπτική γωνία των πραγμάτων…

Μετά τον άδικο χαμό του Αλέξη λοιπόν, και αφού τα γνωστά κοράκια που ονομάζονται δημοσιογράφοι θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να πατήσουν οπουδήποτε ώστε να βγάλουν είδηση, βρήκαν την ευκαιρία με την προβολή του κομματιού σε διάφορες εκπομπές και δελτία ειδήσεων ως ένα από τα κομμάτια τα οποία είναι από αυτά που αρέσουν στον Αλέξη(αρνούμαι να το αποκαλέσω το αγαπημένο του, διότι θα έπρεπε να ζούμε σε μια κοινωνία που αφήνει τα ”παιδιά’ τις να ζήσουν ώστε να το μάθουμε από τους ίδιους για να είμαστε σίγουροι),λόγω του ότι το είχε στο profile του στο facebook, βρήκαν την ευκαιρία λοιπόν ένα πάτημα για είδηση…

Με προσέγγισαν λοιπόν αρχικά, πολλές από τις μεγαλύτερες εφημερίδες & ιδιωτικά κανάλια τις ελλάδας, ονόματα των οποίων δεν θα αναφέρω, αλλά είναι τα πρώτα που θα σας έρθουν στο μυαλό, με στόχο όπως έλεγαν να με διαφημίσουν για τι δουλειά μου και να μιλήσω για το θάνατο του Αλέξη χρησιμοποιώντας ακόμα και φράσεις όπως ‘αυτό θα ήθελε η μητέρα του ,η οικογένεια του, κάντο στη μνήμη τού’ και λοιπές άλλες τέτοιες τραγελαφικές φράσεις.. αφού αρνήθηκα λέγοντας πως κάτι τέτοιο θα βεβήλωνε τι μνήμη του αντί να την τιμήσει, άρχισαν να μπαίνουν ποσά σε διάφορες ποικιλίες αριθμών στη μέση έστω και για μια παράγραφο με λόγια μου σε κάποιες από αυτές τις εφημερίδες η μια 2λεπτή συνέντευξη σε κάποια από αυτά τα κανάλια…η άρνηση συνεχίστηκε…

Επόμενοι που μυρίστηκαν κέρδος από την όλη υπόθεση, ήταν οι δισκογραφικές εταιρείες.. και πάλι δεν θα αναφέρω ονόματα, είναι και πάλι κάποια από τα πρώτα που σας έρχονται, με προσέγγισαν με φράσεις όπως ”το κομμάτι θα βγει σε cd single και θα τσακίσει κόκαλα, θα κάνεις το bam, θα σπάσει ταμεία, ο κόσμος το ζητάει απεγνωσμένα’ και λοιπές τέτοιες φράσεις…βλέποντας ότι δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο

άρχισαν και πάλι να μπαίνουν στη μέση ποσά, και καθόλου μικρά θα έλεγα, αρκετών έως πάρα πολλών χιλιάδων euro…ένα πράγμα έχω να ρωτήσω εγώ:

ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΓΙ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΕΊΣΤΕ?

Έχετε ξεχάσει ότι ένα 15ΧΡΌΝΟ ΠΑΙΔΊ, που δεν πρόλαβε να ζήσει τι ζωή του, ΣΚΟΤΏΘΗΚΕ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑ?

Πως μπορείτε να σκέφτεστε μουσική και πωλήσεις αυτές τις στιγμές που συνάνθρωποι σας υποφέρουν?

Κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση τις οικογένειας του?

δηλαδή θα κάνετε τα πάντα για το κέρδος ακόμα και αν χρειαστεί να πατήσετε πάνω στα δάκρυα και στην θλίψη των ανθρώπων?

Ξεχασμένοι καλλιτέχνες θα προσπαθήσετε να διαφημιστείτε πάνω στη δολοφονία παιδιών?

Στους δρόμους βγαίνουν μικρά παιδιά και πολεμάνε, θέλοντας να θυμίσουν ότι δεν ξεχνάνε, δεν συγχωρούν και δεν συμβιβάζονται, ΝΑ ΘΥΜΊΣΟΥΝ ΌΤΙ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΧΑΘΕΊ ΚΆΘΕ ΊΧΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΆΣ, και εσείς απλά “θέλετε” να ξεζουμίσετε την ευκαιρία αυτή που παρουσιάστηκε ?

Κάντε το με όση άνεση διαθέτετε.. αλλά μην υπολογίζεται σε μένα…

Συγγνώμη, αλλά ο βλάκας (γιατί βλάκα με αποκαλέσατε για τις ευκαιρίες που πετάω όπως είπατε)δη θα σας κάνει τι χάρη…Γιατί αυτούς θαυμάζει, σε αυτών το πλευρό βρίσκεται και πιστεύει σε αυτούς τους ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ…κάποιοι από εμάς θεωρούν σημαντικότερο το να μπορούν να κοιμηθούν τα βράδια παρά να γεμίσουν από τι μια μέρα στην άλλη την τσέπη τους…

δεν είχαμε ανέσεις, δεν θα μας λείψουν οι ανέσεις…

Τουλάχιστον εγώ δεν είμαι μόνος…έχω ανθρώπους που βλέπουν τα πράματα με λίγη αξιοπρέπεια έτσι ώστε να με στηρίζουν να με συμβουλεύουν και να μου δείχνουν το δρόμο σε καταστάσεις όπως αυτή.. εσείς τι έχετε? τα λεφτά σας? τα πουκάμισα σας? τα αυτοκίνητα σας? τα πολυτελή σπίτια σας? κρατήστε τα, δεν εντυπωσιάζομαι…

Αν είναι αλήθεια πως με αυτό το κομμάτι υπάρχει κόσμος που φέρνει στο μυαλό του και θυμάται τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, μεγάλη μου τιμή και ευθύνη…Γιατί κάθε άνθρωπος που χάθηκε με τέτοιον άδικο τρόπο, πόσο μάλλον κάποιος στην ηλικία του Αλέξη είναι ήρωας για μένα… και εφόσον έτσι έχουν τα πράματα για μένα, δεν πουλάω τίποτα και σε κανέναν…Η μουσική και τα συναισθήματα είναι για όλους και έτσι θα προσπαθήσουμε να τα κρατήσουμε με νύχια και με δόντια…όποτε και η ακρόαση του κομματιού αυτού είναι ελεύθερη…απλά να τον θυμάστε…

Ειλικρινή μάτια και χαμόγελα υπάρχουν ακόμα…το αποδεικνύουν κάθε μέρα οι πράξεις και οι αποφάσεις μας…

Μην κλαίτε γιατί αυτό τους χαροποιεί, να χαμογελάτε γιατί έφυγε σαν ΉΡΩΑΣ…

Να σαι καλά όπου και αν βρίσκεσαι Αλέξη…06-12-2008…δεν ξεχνάμε…

Δεν έχω να λογοδοτήσω σε κανέναν θεο σας, σε κανένα κράτος σας και κανένα νόμο σας…

ΣΥΛΛΥΠΗΤΉΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΈΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ,

ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑ ΚΑΙ ΚΆΘΕ ΈΝΣΤΟΛΟ…

ΣΕΒΑΣΜΌΣ και ΥΠΟΣΤΉΡΙΞΗ ΣΕ ΌΣΟΥΣ ΔΗ ΣΤΑΥΡΏΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ και ΒΓΑΊΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΌΜΟΥΣ ΝΑ ΑΠΑΙΤΉΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ ΤΟΥΣ…ΕΊΜΑΙ ΜΑΖΊ ΣΑΣ…

αυτά από εμένα, τον βλάκα του πανέξυπνου κόσμου σας…

‘άνθρωπε ντρέπομαι που άνθρωπος λέγομαι, δε σε νιώθω, σπαω τα κάγκελα”

“

ΚΡΙΤΗΣ

ΠΗΓΗ: http://blog.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendID=122650170&blogID=455864569

Αυτή είναι η κατάντια σας

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΑΘΑΤΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΤΕ

ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ

ΣΑΣ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΣΤΕ

ΕΜΕΙΣ ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΣΑΣ

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΛΟΙΠΟΝ

ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗ ΓΗ…

Όλοι είχαμε ακούσει, πως η βία φέρνει, βία — αλλά αυτές τις μέρες το ζήσαμε. Καταλάβαμε πως μπορεί ένας πυροβολισμός να φέρει μιαν εξέγερση.

Παράξενοι οι δρόμοι, της βίας. Από τους αλλοτριωμένους στους ελεύθερους. Από την εξουσία προς την αντιεξουσία. Γι’ αυτό μια επανάσταση δεν είναι δράση. Είναι αντίδραση.

Και οι εφημερίδες — σκέτη ναυτία: “ΣΚΟΤΩΣΑΝ 15ΑΧΡΟΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ”. Τι πλεονασμός! Κάθε δεκαπεντάχρονος είναι αναρχικός (αλίμονο αν δεν είναι!). Αυθόρμητη, καθαρή φύση.

Αλλά και κανένας δεκαπεντάχρονος δεν είναι συνειδητός και υπεύθυνος οπαδός του Μπλανκί η του Μπακούνιν. Ένα παιδί! Καθαρή φύση…

“Όμως η βία δεν ξεχωρίζει ποιότητες. Σκοτώνει. Έρχεται από το μηδέν και θέλει να μηδενίσει. Η βία μισεί το Είναι. Ο “νόμος και η τάξη” οδηγούν τελικά στους πιο εύτακτους, ασφαλείς και ήσυχους χώρους: τα κοιμητήρια.

Προσέξτε, προσέξτε καλά τους αναρχικούς. Είναι, το θερμόμετρο της κοινωνίας. Όταν αγανακτούν, σημαίνει πως η “νόμιμη” βία έχει ξεπεράσει τα όρια επιφυλακής.

Βέβαια οι περισσότεροι, αναγνώστες μου, άνθρωποι σοβαροί και ευπρεπείς, δεν θα δέχονταν υποδείξεις από έναν αναρχικό. “Όμως, στο βάθος, ο αναρχικός έχει, πιο πολλά να πει από τον μικροαστό. Όσο κι αν δεν σας είναι, συμπαθής, αξίζει να τον ακούτε από καιρό σε καιρό. Γιατί δείχνει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Κάθε οργανωμένη κοινωνία προϋποθέτει —δυστυχώς— ένα ποσοστό ανελευθερίας. “Όσο μικρότερο αυτό το ποσοστό, τόσο υψηλότερο το επίπεδο της οργάνωσης. (Ως εδώ συμφωνούμε όλοι: Προτιμότερη η πιο ελεύθερη Αγγλία, από την καταπιεστική π.χ. Ουγκάντα).

Έ, λοιπόν, ο αναρχικός είναι αυτός που ζητάει να ελαχιστοποιήσει το ποσοστό ανελευθερίας. (Περισσότερο: να το μηδενίσει — ο ουτοπικός αναρχισμός!). Στην επιδίωξη του αυτή συμπίπτει και με τα πιο σοβαρά κόμματα. (Μόνον που αυτός το εννοεί). Και βλέπει την ανελευθερία, την κατάχρηση εξουσίας, εκεί που ελάχιστοι τις αντιλαμβάνονται.

Οι αναρχικοί είναι τα πιο ευαίσθητα μέλη της κοινωνίας μας. Όταν αντιδρούν έχουν πάντα κάποιο δίκιο. “Όπως οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν το αόρατο, έτσι και οι αναρχικοί διαμαρτύρονται για μορφές βίας που εμείς (στην αλλοτρίωση μας) δεν τις βλέπουμε. Τις έχουμε συνηθίσει. Αλλά δεν παύουν να είναι αυθαίρετες και ίσως περιττές.

Π. χ., σίγουρα θεωρείτε αυτονόητη την ύπαρξη της αστυνομικής ταυτότητας. Ξέρετε πως σε άλλα κράτη είναι άγνωστη; Και πως θα το θεωρούσαν προσβολή της προσωπικότητας αν έπρεπε να αποδείξουν το ποιοι είναι; Και ξέρετε ακόμα πως, όταν πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας θέλησε να εφοδιάσει όλους τους πολίτες με αριθμημένες ηλεκτρονικές ταυτότητες, ξεσηκώθηκε τέτοιος σάλος για το “φακέλωμα” που τελικά αποσύρθηκε το νομοσχέδιο;

Εμείς όμως αποκαλούμε τη Δυτική Γερμανία “αστυνομικό κράτος” (το έχω διαβάσει συχνά!), ενώ υποδεχόμαστε με αδιαφορία ένα παρόμοιο νομοσχέδιο, που θα μας φακελώσει, όλους ενάριθμα.

Να σε τι χρειάζονται οι αναρχικοί. Αποτελούν τη ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας μας. Υπενθυμίζουν συνεχώς, με την παρουσία και τη δράση τους, ότι ο δρόμος οφείλει να οδηγεί προς την περισσότερη ελευθερία!

—Μα προκαλούν! (Είναι μέσα στο ρόλο τους).

—Μα υπερβάλλουν ! (Μήπως η άλλη πλευρά;).

—Μα επιτίθενται! (Σχεδόν ποτέ. Είναι μόνιμα σε άμυνα. Αλλά δεν μαθαίνουμε τη δική τους άποψη !).

—Μα βάζουν βόμβες!

Προσοχή: Μίλησα για αναρχικούς — όχι για τρομοκράτες (η προβοκάτορες !). “Όποιος τους συγχέει πάσχει από νοητική μυωπία. Διότι είναι πόλοι αντίθετοι. Αυτός που ζητάει ελευθερία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί βία — έστω και σαν μέσο. Η βία φέρνει μόνο καταπίεση — ποτέ αυτονομία.

Οι αναρχικοί βλέπουν μακριά. Το ζητούμενο είναι μια κοινωνία ελευθερίας — από την αλλοτρίωση , την ανάγκη, την καταπίεση κάθε μορφής. Η εξουσία όποια κι αν είναι, πρέπει να συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Γιατί από τη φύση της είναι απάνθρωπη. Εξουσιάζω σημαίνει δυναστεύω. Καλή εξουσία δεν υπάρχει. Είναι ένα αναγκαίο κακό, που θα εξαφανισθεί όταν περάσουμε σε άλλες, ανώτερες μορφές οργάνωσης. (Σε χίλια χρόνια; Έστω. Αλλά αρχίζουν σήμερα!).

Προσέξτε λοιπόν καλά τους αναρχικούς. Είναι οι αλαφροίσκιωτοι, οι ποιητές της κοινωνικής δράσης. Είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος. (Αλίμονο μας και αν δεν είναι!). Δείχνουν το δρόμο. Άτσαλα, βάρβαρα, φανατικά. Είναι νέοι, δεν έχουν καλούς τρόπους (ευτυχώς!). Κάποια μέρα όμως, γι’ αυτούς θα μιλάνε τα βιβλία μας — κι όχι για τους διάφορους μεγαλοσχήμονες, κυβερνήτες, κατακτητές, εξουσιαστές

Αν συμφωνούμε για την ελευθερία — πρέπει να συμφωνήσουμε και για τους αναρχικούς. Πώς είναι όχι μόνο χρήσιμοι αλλά αναγκαίοι. Ακουστέ το μήνυμα τους: έρχεται από το μέλλον. Που το θυσιάζουν καμιά φορά, στα δεκαπέντε τους χρόνια…

Κάθε κοινωνικός σχηματισμός που έχει ή θέλει την εξουσία εκτρέφει και εκπαιδεύει μαντρόσκυλα. Το κράτος έχει την αστυνομία και το παρακράτος. Στα κόμματα έχουμε τα ονομαζόμενα «μαντρόσκυλα». Επιλέγονται επιθετικές ράτσες και βέβαια εκπαιδεύονται για να αναπτύξουν στο έπακρο αυτή τη ροπή. Αντίθετα οι διάφορες αντιεξουσιαστικές ομάδες δεν έχουν ανάγκη για κάτι τέτοιο γιατί δεν έχουν σκοπό να καταλάβουν την εξουσία ούτε μάντρες να φυλάξουν. Έτσι γίνονται πιο ευάλωτοι σε προβοκάτσιες μα καλύτερα ελεύθεροι και ευάλωτοι παρά σκλάβοι και ασφαλείς. Πολλοί κρύβουν τα πρόσωπά τους είτε για τεχνικούς λόγους (προστασία από δακρυγόνα και άλλα παρανοϊκά σκευάσματα καταστολής) είτε και για να μη τους αναγνωρίσουν από τη στιγμή που κάνουν παράνομες ενέργειες. Όποιος φοράει κουκούλα δεν σημαίνει πως είναι δειλός. Είναι δειλός – ας πούμε – ο Κομαντάντε Μάρκος?

Κατανοώ τη βία των αδυνάτων που προσπαθούν να υπερασπίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, έχει ηθικά ερείσματα. Φοβάμαι όμως πως όποιος μολυνθεί από την υιό της βίας, ακόμα και όταν ο στόχος του είναι ουμανιστικός, θα αποτύχει στο τέλος. Το μέσον κι ο σκοπός αγιάζουν το αποτέλεσμα. Αντί για τη βία προτιμώ την ανέλιξη της πνευματικότητας και την ανθρωπιά σαν μέσο για μια καλύτερη ζωή. Παρ’ όλα αυτά όμως θεωρώ τους αντιεξουσιαστές σαν το πιο ανιδιοτελές και θαρραλέο τμήμα των κοινωνικών αγωνιστών είτε στα δικά μας πρόσφατα γεγονότα, είτε στο απώτερο παρελθόν είτε στο μέλλον, τοπικά ή παγκόσμια…. Σαν επίλογο, συμπληρώνοντας ίσως τα παραπάνω με κάτι από το διακόνεμα μου, παραθέτω τις δύο τελευταίες στροφές από το ακυκλοφόρητο τραγούδι μου «Ο Σαν Μικέλε Είχε Έναν Κόκκορα» :

Πείτε μου. Μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά,

Λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι

Ή τα μαλλιά που φύλαξε απ’ την πρώτη μου κουρά

Η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει?

Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό,

Σύντροφοι, μήπως βρέθηκε και κείνο,

Να φτύσω μέσα με θυμό που οι νέες εποχές

Με κάνουνε να μοιάζω με αρλεκίνο?

χτες το μεσημερι καταλαβαμε χωρο της ιατρικης ως εστια αντιπληροφορισης και συνεχισης του αγωνα.σημερα το πρωι εγινε καταληψη του δημοτικου ραδιοφωνου με σκοπο την καταγγελια του δημαρχου κ.τζανακουλη,και του προεδρου του εμπορικου συλλογου τζικα που προετρεψαν φασιστοειδη να βγουν στουσ δρομουσ στο πλευρο των ματ και της ασφαλειας.επισησ δηλωσαμε την αλληλεγγυη μας σε ολουσ τουσ συλληφθεντες της λαικης εξεγερσης.
για σημερα στισ 6 εχει καλεστει λαικη συνελευση στο κατειλιμενο κτιριο της ιατρικης

κατω τα ξερα σας απ την εξεγερμενη νεολαια.
το αιμα κυλαει εκδικηση ζηταει.

Η Ελλάδα φλέγεται για πέμπτη συνεχόμενη ημέρα. Φοβισμένα από το μέγεθος και την αγριότητα της λαϊκής αντίδρασης, τα καθεστωτικά ΜΜΕ προσπαθούν να ξορκίσουν το «κακό» διατυμπανίζοντας διαρκώς τον μύθο ότι η γενικευμένη αναταραχή είναι έργο μιας μειοψηφίας κουκουλοφόρων, σκληροπυρηνικών αναρχικών και κακοποιών στοιχείων. Ο μαγικός αριθμός που επαναλαμβάνεται, με ύφος σχεδόν τελετουργικό, είναι «300». Τόσοι υποτίθεται πως είναι ο σκληρός πυρήνας των αντιεξουσιαστών με ροπή προς την βία. Γίνεται όμως ένας γενικός ξεσηκωμός να ερμηνεύεται ως έργο τριακοσίων ατόμων; Θα έπρεπε να είναι τριακόσια άτομα που ως άλλοι 300 του Λεωνίδα, πολεμούν γενναία και ακούραστα από το Σάββατο το βράδυ έναν υπέρτερο και βάρβαρο εχθρό.

Όμως αντίθετα από τους αρχαίους Σπαρτιάτες, οι «300» δεν υπερασπίζονται κάποιες Θερμοπύλες, αλλά εμφανίζονται πότε στα Προπύλαια, πότε στο Σύνταγμα, πότε στο Εξάρχεια και πότε στη Νέα Σμύρνη, πότε στην Αθήνα και πότε σε Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα. Οι ίδιοι «300» ως δια μαγείας φαίνονται να βρίσκονται την ίδια στιγμή παντού. Ναι, οι αναρχικοί είναι παντού αλλά όχι με την έννοια που το εννοούν τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, η απηυδισμένη κοινωνία εμφανίζεται δεκτική στις αντιεξουσιαστικές αντιλήψεις, εξεγείρεται και διαμαρτύρεται. Για πρώτη φορά, αναρχικές ιδέες και διαθέσεις διαποτίζουν την κοινωνία και το Κράτος παρακολουθεί τρομοκρατημένο.

Κάποιος τηλε-κάφρος, πληρωμένος προπαγανδιστής του συστήματος, σχολίασε πως η αστυνομία «δεν επεμβαίνει» επειδή υποφέρει από «τύψεις συνειδήσεως» για τον θάνατο του μικρού Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πώς γίνεται ένας κρατικός οργανισμός να υποφέρει από τύψεις; Όχι, οι αποκτηνωμένοι μπάτσοι δεν υποφέρουν από τύψεις, όπως δείχνει η καθημερινή συμπεριφορά τους απέναντι σε άοπλους διαδηλωτές, παιδιά, γονείς και απλούς ανθρώπους. Η αλήθεια είναι πως οι πολιτικοί προϊστάμενοι των μπάτσων, αυτό που λέμε «κυβέρνηση», τρέμουν ότι ένας ακόμη θάνατος θα προκαλέσει διάχυση των ριζοσπαστικών τάσεων σε όλη την κοινωνία και θα πυροδοτήσει μια επαναστατική έκρηξη που θα σαρώσει και θα κατακάψει ολόκληρο το σάπιο σύστημα τους που επιβιώνει χάρη στην ανοχή του κόσμου.

Μία, μία οι ομάδες του πληθυσμού αποσπώνται από την υποταγμένη, φοβισμένη μάζα που αποκαλούμε «σιωπηλή πλειοψηφία» και στρέφονται αυθόρμητα ενάντια στο Κράτος, επειδή πλέον δεν έχουν άλλη επιλογή. Η κτηνωδία του Κράτους τους αναγκάζει να πάρουν θέση και να προσχωρήσουν στην εξέγερση. Η αρχή έγινε με τους εξαγριωμένους κατοίκους των Εξαρχείων που την Κυριακή (7/12) το βράδυ συμμάχησαν με τους μαχόμενους αναρχικούς και επιτέθηκαν στους μπάτσους με ότι έβρισκαν μπροστά τους επειδή δεν άντεχαν άλλο την αποπνικτική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει στη γειτονιά τους η χρήση χημικών όπλων από τους ΜΑΤαδες.

Ύστερα ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές και οι μαθητές διαμαρτυρόμενοι που ένας συνομήλικος τους έπεσε νεκρός στα 15 του από τη σφαίρα ενός πωρωμένου μπάτσου που είχε μάθει ότι στα Εξάρχεια πρώτα πυροβολείς και μετά ρωτάς. Οι μαθητές, όπως τόσες άλλες ομάδες, επαγγελματικές και μη, της ελληνικής κοινωνίας, δοκίμασαν και αυτοί τις τελευταίες ημέρες το κάψιμο που φέρνει στα μάτια το φονικό αέριο που απελευθερώνεται από τα δακρυγόνα, τους μώλωπες από τα χτυπήματα των αστυνομικών κλομπ. Αντιμετωπίστηκαν σαν εσωτερικός εχθρός και ξυλοκοπήθηκαν. Στον Πειραιά πολλοί ανήλικοι μαθητές συνελήφθησαν. Έτσι, το βράδυ της Δευτέρας (8/12) μια μάζα από απελπισμένους γονείς περικύκλωσε και πολιόρκησε την Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά απαιτώντας να ελευθερωθούν τα παιδιά τους που κινδυνεύουν να πολτοποιηθούν στην ανάλγητη Κρατική κρεατομηχανή.

Οι χιλιάδες άνθρωποι που βγαίνουν καθημερινά και διαδηλώνουν δεν είναι περιθώριο. Είναι κοινωνικό και πολιτικό κίνημα.

Στο χθεσινό του διάγγελμα ο «πρωθυπουργός» ζήτησε από την κοινωνία να αποδοκιμάσει τα ακραία στοιχεία που διαπράττουν βίαιες ενέργειες και «καταστρέφουν περιουσίες». Προφανώς φοβάται ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού όχι μόνο δεν αποδοκιμάζει αλλά συμμερίζεται τους στόχους των εξεγερμένων. Προσπαθώντας να προσεταιριστούν την κοινή γνώμη, τα κανάλια έχουν αναγάγει τον «Καταστηματάρχη» και τον «Μικροεπιχειρηματία» σε εμβληματικές φυσιογνωμίες της αντεπανάστασης. Θα πρέπει να αναρωτηθούν ποιός μικροεπιχειρηματίας έχει τη δυνατότητα να εκμισθώνει ακίνητο στον ακριβότερο εμπορικό δρόμο της Αθήνας (Ερμού) και να διατηρεί πολυτελή καταστήματα που κατά κανόνα υπερτιμούν και μας υπερχρεώνουν για τα προϊόντα τους.

Πριν από μερικές ημέρες, το Υπουργείο Οικονομικών εγκαινίασε τηλεοπτική διαφημιστική εκστρατεία (χρηματοδοτούμενη από τα χρήματα των φορολογουμένων) που προέτρεπε τους πολίτες να έχουν «φορολογική συνείδηση». Εν μέσω οικονομικών σκανδάλων, κατεστημένης διαφθοράς, συγχώνευσης των θεσμών με το εθνικό και πολυεθνικό κεφάλαιο, απαξίωσης και σκόπιμης υπονόμευσης των δημόσιων υπηρεσιών προς όφελος του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα, συρρίκνωσης των ατομικών δικαιωμάτων σε όλα τα επίπεδα και γενικευμένης φτώχιας κι εξαθλίωσης, το Κράτος είχε το θράσος να ζητήσει από τους πολίτες να επιδείξουν «αίσθηση του καθήκοντος» στη σύνταξη της φορολογικής δήλωσης τους. Οι απλοί άνθρωποι αντέδρασαν με θυμηδία και αρκετοί οργίσθηκαν, διότι το Κράτος αυτό έχει πάψει να τους αντιπροσωπεύει. Ξέρουν ότι οι εισφορές τους ποτέ δεν θα επιστραφούν υπό την μορφή της παροχής υπηρεσιών κοινής ωφελείας. Γνωρίζουν καλά πως χρόνια τώρα, το Κράτος εισπράττει τακτικά τους φόρους των πολιτών αυξάνοντας διαρκώς την έμμεση φορολογία, αλλά ισχυρίζεται πως τα ταμεία του είναι άδεια. Προφασιζόμενο έλλειψη κονδυλίων, επέτρεψε την κατάρρευση των συνταξιοδοτικών ταμείων καθώς και αυτών της κοινωνικής πρόνοιας, αλλά μέσα σε μια νύχτα ενέκρινε πακέτο βοηθείας 28 δισεκατομμυρίων ευρώ για τους «δοκιμαζόμενους» αετονύχηδες των τραπεζών.

Η θυμηδία των πολιτών απέναντι στην Κρατική κοροϊδία, είναι η άλλη όψη της καταστροφικής μανίας ενάντια στα σύμβολα της Κρατικής εξουσίας που ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες.

Οι δημοκράτες της τηλεόρασης ισχυρίζονται πως το Κράτος έχει χρέος να διαφυλάξει την κοινωνική ειρήνη. Όμως, ακόμη και με τα κριτήρια των ψευτοδημοκρατών που αποδέχονται την ύπαρξη του Κράτους, ο ισχυρισμός τους δεν ευσταθεί. Μας λεν πως αποστολή του Κράτους είναι να υπηρετεί τους πολίτες και να φροντίζει για την συνολική ευημερία της κοινωνίας. Όμως, όταν το «δημοκρατικό» Κράτος δεν εκπληρώνει το ένα σκέλος των καθηκόντων του (αυτό της ευημερίας), όταν κλέβει, σπαταλά, καταχράται, όταν καταστρέφει την υγεία, την εκπαίδευση, το περιβάλλον, τότε η περιφρούρηση της κοινωνικής ειρήνης συνιστά ευφημισμό για ένα και μόνο πράγμα: την Τυραννία. Καμία διαφορά δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση ανάμεσα στη δημοκρατία και τη δικτατορία.

Τόσο τεράστιο είναι το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στο Κράτος και τους πολίτες του, τόση είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στη ληστρική ολιγαρχία και τα όργανα της, που η οικογένεια του Αλέξη αισθάνθηκε υποχρεωμένη να προσλάβει τεχνικό σύμβουλο για να παραστεί στην ιατροδικαστική εξέταση και στη βαλλιστική έρευνα που θα καθορίσουν τις αιτίες του θανάτου του παιδιού. Φαίνεται πως η οικογένεια Γρηγορόπουλου δεν πίστεψε τις δημόσιες διαβεβαιώσεις του «πρωθυπουργού» και των παρατρεχάμενων του περί απόδοσης δικαιοσύνης και φοβάται συγκάλυψη του περιστατικού από τους δολοφόνους του Κράτους.

Τελικά, πόσα περιστατικά «μεμονωμένης αστυνομικής βίας» θα πρέπει να συμβούν για να καταλάβουμε πως αφού επαναλαμβάνονται, δεν μπορεί να συνιστούν εξαίρεση;

Η κτηνώδης αστυνομική βία και ο ωμός καταναγκασμός είναι η μέθοδος την οποία η ελίτ έχει επιλέξει για να επιβάλλει τη θέληση της στην κοινωνία. Το αστυνομικό Κράτος είναι μονόδρομος στον βαθμό που οι πολίτες ολοένα και πιο πολύ, δυσπιστούν και εξεγείρονται ενάντια στους αποτυχημένους, διάτρητους θεσμούς του «υπαρκτού καπιταλισμού».

Ο Αλέξης είναι νεκρός επειδή το Κράτος φοβάται τους πολίτες του. Κι έχει κάθε λόγο να τους φοβάται.

Ζήτω η εξέγερση του Δεκεμβρίου!

Δεν έχουμε συμβόλαιο με την νίκη, παρά μόνο με τον αγώνα.

Πηγή: http://counter-empire.blogspot.com

Το αποκορύφωμα της κοινωνικής καταπίεσης είναι να σε πυροβολούν στο ψαχνό.

Όλες οι βγαλμένες από το οδόστρωμα πέτρες που έπεσαν στις ασπίδες των μπάτσων ή στις προθήκες των ναών του εμπορεύματος, όλα τα φλεγόμενα μπουκάλια που χάραξαν μια τροχιά στο νυχτερινό ουρανό, όλα τα οδοφράγματα που στήθηκαν στους δρόμους της πόλης, χωρίζοντας τις δικές μας περιοχές από τις δικές τους, όλοι οι κάδοι των καταναλωτικών σκουπιδιών που, χάρη στη φωτιά της εξέγερσης, από Μηδέν έγιναν Κάτι, όλες οι γροθιές που υψώθηκαν κάτω απ’ το φεγγάρι, είναι τα όπλα που δίνουν σάρκα, αλλά και πραγματική δύναμη, όχι μόνο στην αντίσταση, αλλά και στην ελευθερία. Και είναι ακριβώς η αίσθηση της ελευθερίας που εκείνες τις στιγμές αποτελεί τελικά το μόνο στο οποίο αξίζει να στοιχηματίσουμε: η αίσθηση των λησμονημένων παιδικών πρωινών όπου όλα μπορούν να συμβούν γιατί είμαστε εμείς, ως δημιουργικά ανθρώπινα όντα, που έχουμε ξυπνήσει, όχι οι κατοπινές αποδοτικές ανθρωπομηχανές του υπηκόου, του εκπαιδευόμενου, του αλλοτριωμένου εργάτη, του ιδιοκτήτη, του οικογενειάρχη. Η αίσθηση ότι αντιμετωπίζεις τους εχθρούς της ελευθερίας – ότι πια δεν τους φοβάσαι.

Έχουν επομένως σοβαρούς λόγους να ανησυχούν όσοι θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους, σαν μην τρέχει τίποτα, να μην έτρεξε τίποτα ποτέ. Το φάντασμα της ελευθερίας πάντα έρχεται με το μαχαίρι στα δόντια, με την βίαιη διάθεση να σπάσει τις αλυσίδες, όλες τις αλυσίδες, που μετατρέπουν τη ζωή σε μιαν άθλια επαναληπτικότητα, χρήσιμη για την αναπαραγωγή των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων. Από το Σάββατο της 6ης Δεκέμβρη οι πόλεις αυτής της χώρας, όμως, δεν λειτουργούν κανονικά: δεν έχει shopping therapy, ανοιχτούς δρόμους για να πάμε στη δουλειά μας, ειδήσεις για τις επόμενες πρωτοβουλίες ανάκαμψης της κυβέρνησης, ανέμελο zapping στις lifestyle εκπομπές, βραδινές τσάρκες με το αμάξι γύρω από το Σύνταγμα, κλπ., κλπ., κλπ. Αυτές οι μέρες και οι νύχτες δεν ανήκουν στους εμπόρους, στους τηλεσχολιαστές, στους υπουργούς, και στους μπάτσους. Αυτές οι μέρες και οι νύχτες ανήκουν στον Αλέξη!

Ως σουρρεαλιστές βρεθήκαμε απ’ την αρχή στο δρόμο, μαζί με χιλιάδες άλλους εξεγερμένους και αλληλέγγυους ανθρώπους, γιατί ο σουρρεαλισμός γεννήθηκε με την ανάσα του δρόμου, και δεν σκοπεύει ποτέ να την εγκαταλείψει. Μετά την μαζική αντίσταση στους κρατικούς δολοφόνους η ανάσα του δρόμου έχει γίνει ακόμα πιο ζεστή, ακόμα πιο φιλόξενη, ακόμα πιο δημιουργική. Δεν μας αναλογεί η αρμοδιότητα να προτείνουμε μια γραμμή στο κίνημα. Αναλαμβάνουμε, ωστόσο, την ευθύνη του κοινού αγώνα, γιατί είναι αγώνας για την ελευθερία. Χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνούμε με όλες τις πτυχές ενός τέτοιου μαζικού φαινομένου, χωρίς να είμαστε θιασώτες του τυφλού μίσους, και της βίας για τη βία, δεχόμαστε ότι το φαινόμενο αυτό δικαίως υπάρχει.

Να μην αφήσουμε αυτήν την φλεγόμενη πνοή της ποίησης απλά να εκτονωθεί ή να σβήσει.

Να την μετατρέψουμε σε μια συγκεκριμένη ουτοπία: για την αλλαγή του κόσμου και την αλλαγή της ζωής!

Καμιά ειρήνη με τους μπάτσους και τ’ αφεντικά τους!

Όλοι στους δρόμους!

Όσοι δεν μπορούν να συναισθανθούν την οργή ας το βουλώσουν!

Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας, Δεκέμβρης 08

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί-άγνωστοι”
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι….
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή – μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.

πηγή

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΕΠΙΣΙΜΑ ΜΕΣΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΒΓΑΛΕ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ
ΝΑ ΜΑΧΑΙΡΟΥΝ ΚΟΣΜΟ

ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΤΟ

Το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκέμβρη οι κρατικοί δολοφόνοι περιπολούσαν σε κεντρικό δρόμο των Εξαρχείων, όταν δέχτηκαν λεκτικούς διαπληκτισμούς από τον κόσμο. Αμέσως ο μπάτσος έβγαλε το όπλο του και πυροβόλησε εν ψυχρώ ένα παιδί 16 χρονών, ο οποίος σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες διακομίστηκε νεκρός στον Ευαγγελισμό.



Αμέσως μετά το κέντρο της Αθήνας κατακλύστηκε από μπάτσους και κλούβες, ενώ ο κόσμος συγκεντρώθηκε στον Ευαγγελισμό όπου απώθησε την είσοδο των μπάτσων μέσα στο νοσοκομείο. Λίγο αργότερα τα ΜΑΤ έκαναν επίθεση στην Τσαμαδού με αποτέλεσμα μία σύλληψη, ενώ κόσμος από όλη την Αθήνα κατευθύνεται για συνέλευση στο Πολυτεχνείο. Συνελεύσεις και συγκεντρώσεις γίνονται και σε άλλες πόλεις [Ηράκλειο Κρήτης | Θεσσαλονίκη].

Αργότερα το βράδυ συγκρούσεις γίνονται έξω από το Πολυτεχνείο, καθώς και αυθόρμητη πορεία στην Αθήνα που χτυπήθηκε από τα ΜΑΤ ενώ εχούν καταληφθεί επίσης η ΑΣΟΕΕ και την Νομική. Ταυτόχρονα γενικεύονται οι συγκρούσεις στην Ερμού και έγινε επίθεση στο ΑΤ Ακροπόλεως. Τις πρώτες πρωϊνές ώρες οι συγκρούσεις εξαπλώθηκαν και στο Πάντειο.

Πορείες – συγκρούσεις – διαμαρτυρίες, έγιναν την ίδια ώρα σε όλη σχεδόν τη χώρα: Ηράκλειο [Φώτο] | Μυτιλήνη | Θεσσαλονίκη | Γιάννενα | Κομοτηνή | Ξανθη | Σέρρες | Χανιά | Σπάρτη | Αλεξανδρούπολη | Βόλο |

“Η Δημοκρατία τους δολοφονεί, μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης φτώχειας, ελέγχου, καταστολής και εκμετάλλευσης.

Η κρατική βία ένστολη αυτή τη φορά πυροβολεί και σκοτώνει.

Ένα μικρό παιδί, έναν νεαρό, από αυτούς που τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί της μίζας και της διαφθοράς αποκαλούν αλήτες.

Μια σφαίρα που βρίσκει τη δημοκρατία τους στο πιο ευαίσθητο σημείο και της χαρίζει το θάνατο.

Πάντα και παντού οι σφαίρες των δολοφόνων της αστυνομίας είχαν αυτή την δυνατότητα, να σκοτώνουν περισσότερα από αυτά που αρχικά πυροβολούσαν.



Ένα ολόκληρο σύστημα κρατικής και ιδιωτικής διαφθοράς, από δικαστές, αστυνόμους, πολιτικούς-βουλευτές, επενδυτές και τραπεζίτες, παπάδες και αστυνόμους. Με το μεγαλύτερο μέρος του λαού να βρίσκεται σε βαθύ και μόνιμο λήθαργο, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς ίχνος τσίπας, να χάφτει τις αηδίες που του προσφέρουν.

Σήμερα αυτός ο λαός θα κληθεί να αποδείξει την εμπιστοσύνη του σε αυτό το διεφθαρμένο σύστημα και να αποδεχθεί μία ακόμη θυσία, αυτή τη φορά ενός νεαρότατου μέλους, ενός παιδιού, ενός δολοφονημένου παιδιού.

Η κρατική βία πιο έντονη από ποτέ ελέγχει, παρακολουθεί, εξοπλίζεται, διοικείτε από κυνικούς δολοφόνους, απολαμβάνει ασυλίας, από τους διεφθαρμένους πολιτικούς που προστατεύει και τελικά δολοφονεί.

Η απανθρωπιά και η κτηνωδία ενός ολόκληρου συστήματος διασφαλίζει την ηθική και εξουσιαστική του συγκρότηση στα όπλα των φονιάδων της αστυνομίας.

Δεν θα υπογράψουμε πάνω στο σώμα του νεαρού συντρόφου μας καμία συνθήκη κοινωνικής και ταξικής “ειρήνης”

Ολα συνεχίζονται… ”

EΔΩ ΟΠΟΥ ΖΩ .. ( μια μικρή βόλτα )
Ξεκινάω από την Ασκληπιού , κοντά στο παλιό ΙΚΑ . Εχει κρύο απόψε , επιτέλους χειμωνιάζει .
Αφήνω αριστερά μου ότι κάποτε , για λίγο , ήταν η Κατάληψη και νιώθω ακόμα την αύρα της ελπίδας αυτών των παιδιών . Αρκετά χρόνια πριν , δίπλα τους, ήταν το Giteana και πιο παλιά το Transformer , περήφανα μπάζα κάτω από το πολυόροφο κτήριο που δεν έχει σκεπάσει , ακόμα , τις αναμνήσεις .
Προχωρώ και φτάνω στην Ιατρική . Ξέρω ότι κάποια φλόγα καίει εδώ μέσα .
Θα ήθελα να μπορούσα να είμαι πιο κοντά τους . Μπορεί και να μπορώ .
Το Καφωδείο σε λίγο . Ότι πιο αυθεντικό έχει να παρουσιάσει η πόλη εδώ και χρόνια . Ρεμπέτ-ασκέρ , τίμιες φωνές , άνθρωποι , όχι ζώα . Ο Νίκος αντέχει .
Στρίβω αριστερά , το Ωδείο απέναντι . Ο φαρδύς πεζόδρομος μοιάζει να στενεύει . Το βήμα μου γίνεται πιο σιγανό και ο σφυγμός μου ταχύτερος . Αριστερά μου είναι το Θέατρο . Εχω την αίσθηση , από τότε που βγήκε στην επιφάνεια ότι μιλάω για δύο ξεχωριστά πράγματα : Την πόλη και το Θέατρο . Άλλο το ένα και άλλο το άλλο . Δεν θα έπρεπε . Αλλα ετσι είναι . Δυστυχώς . Δεν μπορεί να το υποστηρίξει . Κι ας το ‘’ανακαλυψε’’ ξαφνικά ..
Στον πεζόδρομο αριστερά το μπαράκι του Χάρη . Όχι τόσο αρχαίο οσο το Θέατρο αλλά εξίσου απόλυτο στην αισθητική του όσα χρόνια και αν πέρασαν από πάνω του . Είναι λόγος να το εκτιμάς ακόμα και αν είσαι αισθητικά αλλού . Αυτό το θέμα νομίζω ότι πρέπει να το δούμε λίγο εμείς οι νεοέλληνες . Οπου φυσάει ο άνεμος είναι εύκολο να πας . Η κόντρα είναι που ενδιαφέρει όμως . Τουλάχιστον τους φίλους μου . Για αυτούς γράφω όμως .
Φτάνω στου Γιάννη . Κρασιά και Joy Division , τσίπουρα και Deus X Machina , τεκίλες και Κολυμβητές . Αρκεί να είναι Rock n roll . Στέκι πολλών από αυτούς που έχουν μείνει ανεξέλεγκτοι , αδιάφοροι ή απλά εκτός. Και φυσικά συνταγές που σου παίρνουν το μυαλό !
Απέναντι ακριβώς το πιο όμορφο κτήριο της πόλης . Art Deco . Αν κάποτε το γκρεμίσουν και αυτό , θα είναι σημάδι .
Προχωράω . Νικόδημος . Δεν δικαιούμαι να πω πολλά . Μαγαζί του 19ου αιώνα , πρώην μπακάλικο , νυν ταβερνείο , προσεγμένο , μεράκι και ενίοτε σεκλέτι .
Παίρνω την ευθεία που θα με ενώσει με το ποτάμι .
Αυτό που κάποτε ήταν ο Πηνειός .
Θα ήθελα , αν γινόταν , να γκρεμίσω τη γέφυρα , να ξηλώσω τους κυβόλιθους στις όχθες του , να σκάψω το μπετόν μέχρι να φανεί ξανά το χώμα . Μέχρι να δω τον Πηνειό να ροδίζει ξανά . Δεν μπορώ . Λυπάμαι και ντρέπομαι . Εδώ όπου ζω .
Πρέπει να αλλάξω εγώ πρώτος .
Ευτυχώς αυτό είναι το εύκολο . (?) …

Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση – καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Ακολουθεί η Αγγλική μετάφραση του κειμένου :

“The situation in Greek prisons is unacceptable. Radical changes in the prison system should be a first priority”.

– Karolos Papoulias, Head of State, 6/11/08

“We are human. Prisoners but still human, I tell you”.

– Vangelis Pallis, prisoner, 9/11/08

From November 3rd, all detainees in prisons throughout the country are on a hunger strike, claiming what should be respected, but is not : their lost dignity. What they face is the criminal silence of the mainstream media and the indifference of the political leadership. To this silence and political practices all we who sign this text DO NOT CONSENT.

The conditions in Greek prisons are unspeakable and may be understood only by the cold language of mathematics. In the supposedly reformatory institutions of the country a total of 417 detainee deaths were recorded over the past decade, while the rate has literally taken off to such a degree, that every month four people die in the hands of the State. Capacity in Greek prisons reaches 168% (10,113 detainees for 6019 spaces) with a ratio of minimum space for each man in some cases reaching 1square meter, while the daily public spending per prisoner is the meager 3.60 €. Prison cells are miserable, reminiscent of medieval times and health care is almost non – existent. At the same time, the Greek judicial system sends in prison one in every thousand of the overall population, while detainees without trial (in custody) are up to the 30% of the total number of prisoners. If quality of our Democratic system of governance is characterized by its prisons, then our Democracy is in crisis. If detainment is a penalty imposed for criminal behaviors by the State in the name of society, then in the case of Greek prisons we should all be accountable and most responsible of all, the Authorities. Facing such a reality all we who sign this text respond NOT IN OUR NAME.

The data revealed by official bodies for Greek prisons outline inhuman conditions of detention. According to a recent Report of the European Committee on the Prevention of Torture (2007), has found incidents of torture and inhuman treatment of prisoners, threats against their life along with series of violations in relation to their conditions of detention, deficits in investigating and punishing the perpetrators, incidents of violence in collusion with doctors and prison-guards and unacceptable health and medical care conditions. The European Court of Human Rights has issued a series of decisions, convicting the Greek state regarding abuse and / or other rights’ violations of prisoners by prison Authorities. The Greek National Commission on Human Rights has taken a decision – catapult, noting human rights’ abuses in Greek prisons and suggesting certain direct actions to resolve them. The Greek Ombudsman complains about the lack of cooperation with competent state Authorities, causing them literally to be banned from entering the country’s prisons for the last two years. The country’s bar associations, Non-Governmental Organizations, such as Amnesty International, and many political / social institutions unanimously denounce the unacceptable conditions in Greek prisons and call for greater cooperation to overcome the problem. If human rights are to be enjoyed by every human being, depriving it of detainees in Greek prisons, is an open wound for our society. In this situation those who sign this text agree to SMASH COMMUNICATION BARRIERS BETWEEN PRISONS AND SOCIETY.

Prisoners going on hunger strikes, resort to the last bastion of resistance left to them, their own life. A month before the strikes commenced, there has been a last call to the political leadership to solve their problems, as things were getting unbearable, but nothing happened. To stop the hunger strikes, prisoners have specific, realistic and decent demands that restore their lost dignity and recover their basic human rights.As a response to Greek prisoners’ mobilization the political leadership stands in indifference, acts only to make promises for the future and to repress their movements. Nevertheless, an indifferent stance of the political leadership at this stage will certainly mean dead hunger strikers. In these circumstances we say that we cannot remain passive waiting for the news of deaths from hunger strikes but we will stand by them. If the defense of democracy and human rights require the watchfulness of all of us, now is a chance for all, to take steps away from indifference and evasions of the problem.

Faced with the tension that prevails in prisons all over the country, we who sign this text consider the political leadership fully responsible for anything that will happen and demand both institutionally and in practice that BASIC HUMAN RIGHTS FOR ALL PRISONERS IN THE COUNTRY ARE GUARANTEED.”

Πορεία προς τις φυλακές πραγματοποίησε η αντιρατσιστική πρωτοβουλία λάρισας .εκεί περίμεναν την πορεία 3 δοιμιρίες και άλλοι μπάτσοι και ασφαλίτες.Φωνάχτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης προς τους κρατουμένους καθώς και αντιμπατσικά συνθήματα.οι κρατούμενοι ανταπέδιδαν τα συνθήματα.Η πορεία έληξε χωρίς επεισόδια