Ζούμε σε άθλιες συνθήκες, ο ένας πάνω στον άλλον, σε βρώμικους χώρους, πλενόμαστε με παγωμένο νερό. Τρώμε μισές μερίδες νερόβραστου φαγητού. Δεν έχουμε επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αντιμετωπίζουμε μια σαδιστική δικαιοσύνη, που μας επιβάλει εξοντωτικές ποινές…
Κι όμως δεν σταματάει εδώ.
Στις 14/11/2011 οι συγκρατούμενοι μας Γιουνάν Λείθ και Ριβόν Ηλίας που είχαν μεταχθεί στο εφετείο της Λουκάρεως, μετά από έναν διαπληκτισμό με τα γουρούνια της ΕΛΑΣ, ξυλοκοπούνται βάναυσα και μεταφέρονται στο τμήμα «αλλοδαπών» όπου τους ξαναχτυπάνε δεμένους με χειροπέδες. Επιστρέφουν στην φυλακή με σπασμένα άκρα και πλευρά και χτυπήματα σε όλο τους το σώμα.
Στις 17/11/11 ο συγκρατούμενος και αναρχικός Ράμι Συριανός βρίσκεται στην απομόνωση των Διαβατών λόγω της άρνησής του να υποστεί εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο με ξεγύμνωμα του κρατουμένου. Επειδή όμως πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την φυλακή, η υπηρεσία φοβούμενη τα χειρότερα του έκανε έκτακτη μεταγωγή στην Νιγρίτα Σερρών. Εκεί στις 19/11/11 και αφού έχει εκ νέου αρνηθεί αυτό το «άρρωστο» τερτίπι της υπηρεσίας της φυλακής, ο αρχιφύλακας μαζί με 2 φύλακες εισβάλλουν στο κελί της απομόνωσης και αφου τον ακινητοποιούν, τον γδύνουν με την βία.
Παράλληλα ο συγκρατούμενος μας και μέλος της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς Γιώργος Πολύδωρος που βρίσκεται προφυλακισμένος εδώ και 8 μήνες, ήδη έχει μεταφερθεί σε 5 διαφορετικές φυλακές και έχει κρατηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στις απομονώσεις εξαιτίας της άρνησής του να δεχθεί και αυτός τον εξευτελισμό του σωματικού ελέγχου και αυτή την στιγμή βρίσκεται πάλι στην απομόνωση της Χαλκίδας.
Τέλος στις 6/11 μεταφέρθηκαν από τα κρατητήρια της Αμυγδαλέζας, 7 ανήλικοι 17-20 ετών μετανάστες, οι 4 στο Αττικό και οι 3 στο Θριασειο με βαριά εγκαύματα και νοσηλεύονται ακόμα, μετά από φωτιά που προκλήθηκε στο κελί τους. Το υπουργείο περιορίστηκε σε μια λιτή ανακοίνωση στο ότι μόνοι τους έβαλαν την φωτιά. Στο αν το κτήριο διαθέτει πυρασφάλεια και γενικότερα προδιαγραφές για να κρατούνται άνθρωποι και στο τί έκαναν για το γεγονός οι αστυνομικοί βάρδιας είναι ψιλά γράμματα.
Δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά. Βιώνουμε καθημερινά σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, στα τμήματα, στις υπηρεσίες της ΕΛΑΣ, στις φυλακές, στα στρατόπεδα «λαθρομεταναστών».
Προχωράμε σε αυτή την διαμαρτυρία για να δηλώσουμε πως είμαστε ενωμένοι απέναντι στην βαρβαρότητά τους, για να ενημερώσουμε τους «εκτός των τειχών» για όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα στα κελιά και τους θαλάμους που μας έχουν κλεισμένους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
(60 άτομα της Α’ πτέρυγας Κορυδαλλού μείνανε έξω από τα κελιά τους και παρέδωσαν το παραπάνω κείμενο στον αρχιφύλακα της φυλακής)