Συγυρισμένο το φαίνεσθε
Μα τελικώς τι είναι?
Εφησυχασμένο το γίγνεσθαι
Μα τ’ αύριο που είναι?
Φτιάξατε την εικόνα ωραία
Μα το έσω πως είναι?
Αφεθήκατε στις υποσχέσεις μοιραία
Μα ο προορισμός σας που είναι?
Αποκτήσατε σημαίνουσα παρέα
Μα οι σχέσεις σας πως είναι?
Ακολουθήσατε ότι προβάλει η κεραία
Μα η δικιά σας ζωή που είναι?
Ψάχνετε σύντροφο μια λαμπρή εικόνα
Μα το συναίσθημα που είναι?
Κάνατε σκοπό ζωής την κονόμα
Μα η χαρά που είναι?
Δημιουργήσατε δικιά σας οικογένεια
Μα η παρουσία σας που είναι?
Κληρονομήσατε όνειρο στην απέχθεια
Αλλά τα παιδικά σας όνειρα που είναι?
Απαιτείται πολλά από τα παιδιά
Μα η ζωή τους πως είναι?
Οδηγείτε στην καταστροφή μια γενιά
Αλλά το μονό που μάθατε δεν είναι?
Αλήθεια, δεν μπορείς να απαντήσεις?
Μα είναι απλές ερωτήσεις!
Μα αν κάποτε θελήσεις,
Να ψαχτείς για τις λύσεις
Στον εαυτό σου να αναζητήσεις
Τις απαντήσεις στις ερωτήσεις
Δεν είναι επικρίσεις,
Απλά εσένα να βρίσκεις
Αφού πορευτήκατε στην πολυπλοκότητα
Και σας είναι δύσκολη η απλότητα
Αφού ξεμείνατε στου υλισμού την μηδενικότητα
Ξεπέσατε να ‘στε απλά μια οντότητα.
εμμενω απλα σε αυτο που ειπες
”απλα εσενα να βρισκεις”
αυτο για μενα ειναι η ριζα..
άλλο αν μερικοι δεν μπορουμε 100% να το πετυχουμε ή θελουμε και δεν το πετυχαινουμε
παρα τ αυτα…αν δεν βρουμε μεσα μας απαντησεις
δυσκολο να σου απαντησω με ειλικρινες υφος στο ποστακι σου!
pote den tha to petixeis 100%, einai mia olokliri poreia poy kathos pernane ta xronia metavalete eite ligo eite poli analoga me osa zeis
alla ta vasika stoixeia toy euatoy toy, o kathenas mporei na ta vrei apla xreiazete na toy afierosei xrono
***KIKO!!!΄Ολο αυτό το ποίημα, είναι εξαιρετικό. Και το λέω αυτό, διότι
είναι διαχρονικό.Λέει τις πικρές Αλήθειες, που κανένας δε δέχεται τόσο εύκολα. Δεν θέλει ο ΄Ανθρωπος, να παραδεχτεί ΚΙΚΟ, ότι η ζωή του είναι κενή. Οτι είναι απλά, ένα ον, με όνειρα πεθαμένα. Τα ξέχασε τα όνειρα. Τα πάτησε τα όνειρα. Τί κι΄αν έκανε “οικογένεια” ας πούμε, μέσα στο ψέμα και στην αυταπάτη είναι. Πώς να παραδεχτεί ο ΄Ανθρωπος, ότι κυνηγάει το χρήμα, το χρήμα και ξανά το χρήμα, μα είναι τόσο δυστυχισμένος? Πώς να ομολογήσει, ότι πράττει χοντρά και ανεπανόρθωτα λάθη, προδίδοντας ακόμα και τις πιό βασικές Αξίες?ΚΙΚΟ! Πάντα χιλιάδες χρόνια πριν αν γυρίσουμε, το ίδιο δεν έκανε ο άνθρωπος?΄Εφερνε παιδιά στη ζωή μα δεν ήξερε, τί να τα κάνει.Και πώς να τα αντιμετωπίσει.Θεωρούσε ως χρέος του, να δώσει – ας το πούμε έτσι- σπόρο στην ανθρωπότητα. Αφού είχε γαλουχηθεί η Γυναίκα, πως ο σκοπός της ζωής της, είναι να κάνει παιδιά, και το πίστευαν αυτό ακράδαντα, τότε και ο άντρας -στο κάτω-κάτω- πιό τυχερός, διότι αυτός δεν γκαστρώνεται. Δε φουσκώνει η κοιλιά του. Δεν αλλοιώνεται το κορμί του. Χαρά του ήταν, λοιπόν, να γαμεί. Και να είναι Υπερήφανος, ότι προσφέρει στην κοινωνία. Στην εκάστοτε κοινωνία.΄Ετσι και σήμερα το 2009 το ίδιο έργο παίζεται. Μοναξιά, λύπη, αδιέξοδα, απάτη, ανώφελος εγωϊσμός, ο έρωτας έχασε το μεταξένιο του χρώμα πιά, κι΄έγινε σκέτο πήδημα.Χωρίς ψυχή. Χωρίς καρδιά. ΚΙΚΟ, ο Ανθρωπος αυτοφυλακίστηκε!΄Εχεις δίκιο λοιπόν, σε όλα και για όλα. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΕΣ ΚΑΙ ΠΙΚΡΕΣ, οι Ερωτήσεις σου. Και επειδή ΛΕΝΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, κανείς, μα κανείς δεν θα σου απαντήσει στα ίσια και με μπέσα.
Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΡΑΛΗ.