Από το βράδυ της 3ης Μαΐου ξεκίνησε μια μεθοδευμένη επιχείρηση με στόχο τη φυσική και πολιτική ομηρία του αναρχικού αγωνιστή Άρη Σειρηνίδη. Τα μέχρι τώρα στάδια αυτής της επιχείρησης είναι λίγο έως πολύ γνωστά. Τη νύχτα της 3ης Μαΐου η Ασφάλεια διαρρέει στο διαδίκτυο ότι ο Άρης Σ. συνελήφθη ως ένας από τους δράστες της ληστείας στο κατάστημα Πράκτικερ της οδού Πειραιώς, κατά την οποία τραυματίστηκε βαριά και ένας υπάλληλος. Πρόθυμοι, οι συνήθεις παπαγάλοι των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ όχι μόνο αναπαράγουν αμέσως την είδηση, χωρίς να κάνουν τον κόπο να τη διασταυρώσουν, αλλά τη διανθίζουν με πλήθος ψεμάτων, φθηνό συναισθηματισμό και αντι-αναρχικό μένος. Μόνο που το επόμενο πρωί, οι ένστολοι πληροφοριοδότες τους από το κτίριο της ΓΑΔΑ, τους αφήνουν έκθετους. Ανακοινώνεται ότι ο Άρης Σ. δεν έχει καμία σχέση με τη ληστεία στο Πράκτικερ, συνελήφθη σε τυχαίο μπλόκο και κατηγορείται σε βαθμό πλημμελήματος για οπλοκατοχή και αντίσταση κατά της αρχής. Από το σημείο εκείνο και έπειτα, τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ φεύγουν από το έργο. Τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει αποκλειστικά η ασφάλεια και η πλοκή εκτυλίσσεται ανάμεσα στο κτίριο της ΓΑΔΑ και στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων. Το μεσημέρι της 7ης Μαΐου και ενώ είχε ήδη εκδοθεί η απόφαση της μη κράτησής του και αναμενόταν η απελευθέρωσή του, κυριολεκτικά στο παραπέντε, ύστερα από ένα κρεσέντο καθυστερήσεων της ανακριτικής διαδικασίας, έφτασε νέο ένταλμα σύλληψης εναντίον του. Ο Άρης Σειρηνίδης, γνωστός για τη μακρόχρονη παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες, κατηγορήθηκε ως ο επονομαζόμενος «τρελός με το σομπρέρο και τις σαγιονάρες», που πυροβόλησε πέρυσι το καλοκαίρι εναντίον κλούβας των ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Πειστήριο, το γενετικό υλικό από το πορτοφόλι του Άρη, που ταυτιζόταν με το γενετικό υλικό από μια χειρουργική μάσκα που βρέθηκε στην περιοχή, όπου συνέβη το περιστατικό με τον «τρελό με το σομπρέρο».
Θα δυσκολευόμασταν να συγκρατήσουμε τα γέλια μας με το να φανταστούμε και μόνο τον Άρη με σομπρέρο, βερμούδα και σαγιονάρες, αν η υπόθεση, παρά τη φαιδρότητά της, δεν ήταν τόσο σοβαρή. Την Τετάρτη 12 Μαΐου, ύστερα από μια εβδομάδα στα κρατητήρια της Αντιτρομοκρατικής στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ, ο Άρης κρίθηκε προφυλακιστέος με βάση ένα κατηγορητήριο που προκαλεί και αυτά ακόμη τα όρια της περίφημης «αστικής δικαιοσύνης». Ακόμα και αν οι καταθέσεις των μαρτύρων του περιστατικού του πυροβολισμού, μεταξύ αυτών και του ίδιου του επικεφαλής της διμοιρίας, έκαναν λόγο για δράστη με σχιστά μάτια και ύψος μεταξύ 1.60 και 1.65, τη στιγμή που ο Άρης είναι 1.85 και σε καμία περίπτωση «σχιστομάτης»· ακόμα και αν στις καταθέσεις η χειρουργική μάσκα, που θεωρείται και το βασικό πειστήριο, φέρεται να έχει πέσει από άτομο διαφορετικό εκείνου που πυροβόλησε εναντίον της κλούβας των ΜΑΤ· ακόμα και αν πουθενά στη δικογραφία δεν δίνονται πληροφορίες για το είδος και τον τύπο του γενετικού υλικού που ανιχνεύτηκε στο πορτοφόλι του Άρη και στην περισυλλεγείσα μάσκα· ακόμα και αν δεν υποβλήθηκαν σε εργαστηριακή εξέταση άλλα πειστήρια που περισυλλέγησαν από την περιοχή του πυροβολισμού, η απόφαση είχε ήδη ληφθεί στο κτίριο της ΓΑΔΑ και την επικύρωσαν ανακριτής και εισαγγελέας: ήθελαν τον αναρχικό αγωνιστή Άρη Σειρηνίδη με κάθε τρόπο στη φυλακή.
Η υπόθεση του Άρη Σ. όσο μας εξοργίζει, άλλο τόσο μας φέρνει αντιμέτωπους/ες με μια αναβάθμιση των κατασταλτικών μεθόδων του κράτους εναντίον των κοινωνικών αγωνιστών και προοιωνίζει μια νέα εποχή στο μέτωπο των πολιτικών διώξεων.
Η πρακτική της σκευωρίας αποτελεί μια παλιά και δοκιμασμένη συνταγή της κρατικής εξουσίας εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων. Από την άποψη αυτή, η περίπτωση του Άρη Σ. δεν συνιστά μια καινοτομία. Το καινούργιο στοιχείο που χαρακτηρίζει, όμως, τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι ότι, τόσο από πλευράς τεχνικής όσο και περιεχομένου της μεθόδευσης, επανεισάγει πρακτικές της εμφυλιοπολεμικής περιόδου στο μέτωπο της δίωξης των πολιτικών αντιπάλων. Από τους «συνήθεις υπόπτους» της σοσιαλιστικής νιρβάνας των δεκαετιών 1980-1990, φτάνουμε στον «κρατούμενο για ό,τι προκύψει» της εποχής των σοσιαλιστών του ΔΝΤ. Η έμφαση στο «τερατώδες» (ληστεία σε πολυκατάστημα και πυροβολισμός αθώου υπαλλήλου) και, όταν αυτό κατέπεσε, στο φαιδρό (πιστολέρο με σαγιονάρες) διεκδικεί τα πρότυπά της στην αστείρευτη, όπως τελικά φαίνεται, εγχώρια παράδοση του «κομμουνιστο-συμμοριτισμού». Δείχνει πως τα «σύγχρονα» κατασταλτικά μέσα που επικαλείται ο κ. Χρυσοχοΐδης φέρουν την κακοσμία της εμφυλιοπολεμικής προπαγάνδας. Εξάλλου, το είπε και ο ίδιος: «Έχουμε πόλεμο!». Είναι ο πόλεμος που το κράτος και το κεφάλαιο έχουν κηρύξει στην εργασία και την αγωνιζόμενη κοινωνία. Και ο Άρης γνωρίζουμε καλά σε ποια πλευρά ανήκει.
Οφείλουμε, ωστόσο, να αναγνωρίζουμε στον κ. Χρυσοχοΐδη, ότι παρά τη δυσωδία που αποπνέει, η επιχειρούμενη μεθόδευση εναντίον του Άρη Σειρηνίδη ούτε άστοχη είναι ούτε συμπτωματική. Δεν είναι, δηλαδή, καθόλου τυχαίο τι είδους κατηγορίες απευθύνονται και σε ποιο άτομο. Ο Άρης αποτελεί τη ζωντανή και διαρκή αναίρεση της εικόνας του ανερμάτιστου βανδάλου και μηδενιστή καταστροφέα που κράτος και ΜΜΕ προσπαθούν να προβάλλουν για τους αναρχικούς. Γνωστός για την μακροχρόνια και συνεπή παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες, τη μαχητικότητα και, κυρίως, το ήθος του, ο Άρης είναι ο αναρχικός που προκαλεί λυσσασμένα το κράτος. Δεν αρκεί να μπει στη φυλακή. Πρέπει να διασυρθεί ως αιμοσταγής ληστής και, όταν αυτό δεν γίνεται εφικτό, πρέπει να γελοιοποιηθεί ως ψυχικά διαταραγμένος πιστολέρο με παντόφλες.
Η επιχειρούμενη σκευωρία εναντίον του Άρη Σ. εγκαινιάζει, όμως, και μια νέα εποχή στο μέτωπο της καταστολής, καθώς καθιστά ρυθμιστικό παράγοντα των κατηγορητηρίων τις επιστημονικοφανείς, και ως εκ τούτου αδιάσειστες, αποφάνσεις των εργαστηρίων της ΓΑΔΑ. Οποιοδήποτε γενετικό υλικό, οποιουδήποτε ανθρώπου, σε οποιοδήποτε κινητό αντικείμενο και σε οποιαδήποτε περιοχή, σε οποιονδήποτε χρόνο μπορεί να καταστεί αδιάσειστο πειστήριο για οποιαδήποτε κατηγορία. Ένας νέος «βιολογικός πόλεμος» βρίσκεται στα σκαριά.
Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης και κοινωνικής απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, η δίωξη του Άρη Σ. είναι μια κίνηση με πολλαπλούς αποδέκτες. Στοχεύει τον ίδιο και, στο πρόσωπό του, ολόκληρο τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο και την ανυπάκουη κοινωνία. Μέσα στην εκδικητική μανία της, η δίωξη αυτή είναι παράλληλα ενδεικτική του πανικού του χρεοκοπημένου ελληνικού κράτους μπροστά στο ενδεχόμενο μετατροπής της γενικευμένης κοινωνικής οργής σε κοινωνική εξέγερση.
Αν ο κ. Χρυσοχοΐδης και οι εντολείς του πιστεύουν ότι με την κακόγουστη αυτή φάρσα μπορούν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα του αναρχικού Άρη Σειρηνίδη είναι οικτρά γελασμένοι. Η σκευωρία τους δεν θα περάσει. Από τις φυλακές Κορυδαλλού ο Άρης υψώνει τη γροθιά του προς όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ
Η ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Αλληλέγγυοι/ες στον Άρη Σειρηνίδη