ΕΡΩΤΑΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
(Ποίηση-Μια αποτύπωση: Η τέχνη του έρωτα στην καθημερινότητα)
Μια ανοιξιάτικη μέρα στα Εξάρχεια
«ΕΛΑ ΕΡΩΤΑ ΑΝΤΑΡΤΗ» …πάρε
μας και τρέξε μαζί μας στους δρόμους της πόλης.
Πήδα από ταράτσα σε ταράτσα και ζυγιάσου από κοντά, από παράθυρο σε παράθυρο. Τρέξε από φιλί σε φιλί ,αγγίξου, πέτα ,εκτοξεύσου από πάθος και ηδονή.
Κυλίσου στο αχ σου.
Εκτοξεύσου εκεί που τίποτα στραγγαλιστικό παρά μόνο το βαθύ ερωτεύσιμο υπάρχει.
Χτύπησε στο βαθύ μέσα.
Στην καρδιά της κατεχόμενης πόλης.
Εκεί που η αστυνομοκρατία δεν μπορεί να αγγίξει.
Πρόσεχε.
Εγώ σου μιλώ για την καρδιά.
Ο έρωτας είναι μια μεγάλη περιπέτεια.
Η έρχεται η δεν έρχεται,
Η τον έχουμε η δεν τον έχουμε.
Η τον νιώθουμε η μας προσπερνά
Η τον χάνουμε σαν την άμμο ανάμεσα στα δάκτυλα.
Ο έρωτας είναι μια μεγάλη περιπέτεια.
Πάς, η δε πάς.
Σαν την επανάσταση.. .» (Άγνωστος)
–Καλή αντάμωση στα εσωτερικά γουναράδικα του καθενός/μιας μας.-
Υ.Γ (1) Φωτογραφική «ανάλυση» μίνι «οδοιπορικό» αναζήτησης της ποίησης του έρωτα και του πάθους στους ελεύθερους τοίχους της κατεχόμενης περιοχής των Εξαρχείων.
Το εγχείρημα αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολο. Σαν να λείπει η ποίηση σαν να λείπει ο έρωτας. Σαν να υπάρχουν μόνο πινελιές του σκόρπιες… στο χάος….
Σαν να φοβούνται αυτοί/ές που περνούν έστω και σε απόσταση από «κοντά» του να ανατρέψουν τα ήσυχα νερά της καθημερινότητας να μην φοβηθούν και να μπουν καλά μέσα του.
Οι τοίχοι της πόλης πάρα πολλοί. Το ταξίδι στους δρόμους του ρομαντικού μικρότερο.
Τα στοιχεία εκείνα τα πιο «τρυφερά» της καθημερινότητας, στην πλειονότητα τους τα πιο εσωτερικά ίσως της κάθε ψυχούλας, τα μηνύματα του ερωτεύσιμου, ακόμη λιγότερα.
Έρωτας αντάρτης στους τοίχους… σαν χρυσόσκονη… στο γκρι του τσιμεντένιου γίγαντα. Μαζί με το συγκεκριμένο φωτογραφικό υλικό υπάρχουν και υπέροχες ζωγραφιές (γκράφιτι) σπονδή στην ομορφιά.
Υ.Γ (2) Στιχομυθία σε πεζόδρομο κάτω από την Καλλιδρομίου ανάμεσα σε ιδιοκτήτη κτιρίου και σε κρατούντες μαρκαδόρους. Τα αποσιωπητικά δηλώνουν τη σχετική αμηχανία.. Τελικά η ποίηση όλα τα ξεπερνά. Εξάρχεια 2010
« …-Χωράει εδώ?
-Ναι μια χαρά είναι.
…
–Τι θα γράψετε παιδιά στον τοίχο?
….
-Παρακαλώ?
…
–Ρωτώ τη θα γράψετε στον τοίχο γιατί είναι δικός μου.
…
-Θα γράψουμε ένα ποίημα.
…
–Τι ποίημα? Να ξέρω τι είναι και αν θα μ αρέσει.
….
-Είναι ένα ποίημα του τσε για τον έρωτα.
–Του τσέ?
-Ναι. Είναι ένα γράμμα στην τότε αγαπημένη του.
–
… Να το γράψετε τότε αλλά μη το γράψετε εδώ, δε θα φαίνεται καλά. Εδώ στο μεγάλο κομμάτι να το γράψετε για να φαίνεται. Να το βλέπω και να χαίρομαι.
…
-Ευχαριστούμε.
…
–Εγώ ευχαριστώ, για την ποίηση…»
που το παράδοξο φως τους
μου επισημαίνουν τον κίνδυνο
να αποκοιμηθώ μέσα τους»
Che στην Tσιτσίνα Φερέϊρα
20/10/51
κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ