Aυτές τις μέρες ένα άλλο παιδί μετράει κάγκελα και η δημοκρατία μας τις πληγές της.

Στον απόηχο του συλλογικού δράματος όμως που βιώνουν χιλιάδες μετανάστες στη χώρα μας, όταν παραβιάζονται συστηματικά οι θρησκευτικές, κοινωνικές και πολιτικές τους ελευθερίες, συνυπάρχουν και οι ατομικές τραγωδίες, σαν αυτές των 45 συλληφθέντων μεταναστών από την πορεία της Παρασκευής.
Παρασκευή απόγευμα φθάνει η ομάδα Νομικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών στη ΓΑΔΑ όπου κρατούνται οι συλληφθέντες.
Μετά από 6 ώρες αναμονής, εισέρχεται στο κτίριο, τα αίματα στο ασανσέρ και στο πάτωμα του 6ου ορόφου είναι ενδεικτικά της «φιλοξενίας» που επιφύλαξαν οι αρχές στους συλληφθέντες μετανάστες.
Το αυτόφωρο ορίζεται για το πρωί του Σαββάτου.
Οι μετανάστες περνούν όλο το πρωινό μέσα στις κλούβες με χειροπέδες, εμφανώς καταπονημένοι και φοβισμένοι.
Το απόγευμα ο εισαγγελέας απαγγέλει κατηγορίες στους συλληφθέντες, μεταξύ αυτών ο 13χρονος Εμντί Α. από το Μπαγκλαντέζ.
Προχωρά στο εσωτερικό του κτιρίου της Ευελπίδων δεμένος με χειροπέδες – όπως άλλωστε προσιδιάζει σε κάθε επικίνδυνο κακοποιό- με βλέμμα ανάμικτο απορίας και τρόμου στραμμένο προς τους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους και τους δικηγόρους.
Είναι ασυνόδευτος, έχει έρθει μόνος του στη χώρα και δεν έχει χαρτία, είναι δηλαδή «ένας επικίνδυνος λαθρομετανάστης, απ’ αυτούς που μας κλέβουν τις δουλειές και διαπράττουν εγκλήματα» σύμφωνα με το κυριάρχο στερεότυπο.
Εξάλλου απ’ ότι φαίνεται η ταυτότητα «μετανάστης» υποκαθιστά την ταυτότητα «παιδί».
Οι κατηγορούμενοι παίρνουν αναβολή για την Τρίτη, οι περισσότεροι αφήνονται ελεύθεροι, ο Εμντί όχι.
Παρά την απόφαση του εισαγγελέα να άρει την κράτηση του, η Αστυνομία αποφασίζει έκνομα την κράτηση του στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ και κάνει πρόταση απέλασης.
Η νομοθεσία για την περίπτωση των ασυνόδευτων ανήλικων αλλοδαπών προβλέπει ότι αναλαμβάνει την προσωρινή εποπτεία τους ο εισαγγελέας ανηλίκων και ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δικαιούται να κάνει αίτηση ασύλου και να εξασφαλίσει την παραμονή του στη χώρα.
Αλλά προφανώς «οι νόμοι είναι για να παραβιάζονται» ακόμα και από τους λειτουργούς τους. Κάποτε ο Μενέλαος Λουντέμης έγραψε για ένα παιδί που μετράει τ’ άστρα, αυτές τις μέρες ένα άλλο παιδί μετράει κάγκελα και η δημοκρατία μας τις πληγές της.