H Δικτύωση Αυτοοργανωμένων Εγχειρημάτων Βορείων Συνοικιών Αθήνας, πραγματοποίησε μοίρασμα αντιφασιστικού κειμένου γραμμένο από μαθητές από Δευτέρα22/10 εως και Πέμπτη 25/10, σε σχολεία των βορειοδυτικών περιοχών της Αθήνας στα πλαίσια της διεύρυνσης του αντιφασιστικού αγώνα σε κάθε κοινωνικό πεδίο.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε
Σήμερα βιώνουμε μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος και αντιμετωπίζουμε ραγδαίες αλλαγές σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Αυτές οι αλλαγές απορρέουν ακριβώς από την ίδια την κρίση και τον τρόπο με τον οποίο έχει επιλέξει το σύστημα να την αντιμετωπίσει. Ας προσπαθήσουμε, όμως, να εξετάσουμε κάποιες από αυτές, πιο συγκεκριμένα και πιο αναλυτικά.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Ένα από τα φλέγοντα ζητήματα αυτή τη στιγμή, είναι η εκπαίδευση, μέσω της οποίας βάλλεται ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.
Η εκπαίδευση αποτελεί έναν από τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται από το κράτος για να καθοριστεί η μελλοντική σύνθεση του κοινωνικού ιστού. Το κράτος προσπαθεί να πειθαρχίσει το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, μαθητές, φοιτητές, δασκάλους και καθηγητές που αντριδρούν, είτε εδραιώνοντας ένα πρόγραμμα σπουδών που εξυπηρετεί το ίδιο το σύστημα, είτε αποστερώντας την οποιαδήποτε υλικοτεχνική υποδομή, και εν τέλει, καταπνίγοντας οποιαδήποτε προσπάθεια αντίδρασης της εκπαιδευτικής κοινότητας σε όλα αυτά.
Το πρόγραμμα σπουδών επηρεάζεται σε τέτοιο βαθμό, ώστεα να διδάσκεται ό,τι εξυπηρετεί τον κυρίαρχο. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει γίνει λόγος για απαράδεκτα βιβλία ιστορίας, που παραποιούν ιστορικά γεγονότα, παραλείπουν άλλα ή διαστρεβλώνουν εντελώς την πραγματικότητα. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο το γεγονός ότι από την 3η δημοτικού, τα θρησκευτικά είναι υποχρεωτικό μάθημα και μάλιστα με αρκετές ώρες διδασκαλίας.
Η υλικοτεχνική υποδομή είναι πλέον τόσο λίγη που πολλά σχολεία υπολειτουργούν με κίνδυνο μελλοντικά να κλείσουν, λόγω στέρησης των απαιτούμεν κονδυλίων από το κράτος, και να λειτουργήσουν, σε ιδιωτικό ουσιαστικά, επίπεδο, πλέον.
Το σύστημα των πανελληνίν δενπροωθεί την ουσιαστική μόρφωση, αλλά υποχρεώνει τους μαθητές να αποστηθίζουν τεράστια ύλη, αν θέλουν να έχουν κάποιες πιθανότητες να πάρουν καλούς βαθμούς, εκμηδενίζοντας έτσι κάθε έννοια συλλογικού πνεύματος και προτάσσοντας ένα δρόμο ατομικό,μέσα σε ένα κλίμα ψυχοφθόρου ανταγωνισμού.
Το εξεταστικό σύστημα οδηγεί αναγκαστικά τους μαθητές στα φροντιστήρια, δείχνοντας ότι η παιδεία που επιδιώκουν έιναι μια παιδεία ιδιωτική και για λίγους.
Όλα αυτά λειτουργούν προς μία και μοναδική κατεύθυνση, τη δημουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος »για τους λίγους» που θα δημιουργεί τα μελλοντικά δθηνά εργατικά χέρια, αμόρφωτος εργαζόμενους που δεν θα γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και δεν θα αγωνίζονται για αυτά, πολίτες- πειθήνια όργανα στα χέρια του κράτους, υπηκόους που δεν θα αντιδρούν, που θα συντηρούν το ίδιο σάπιο σύστημα που τους δημιούργησε.
Σήμερα όλα αυτά γίνονται όλο και πιο εξόφθαλμα. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, έχουν ανάγκη τη δημιουργία μιας εκπαίδευσης σε αυτά τα πρότυπα. Φαίνεται ξεκάθαρα, με τις ελλείψεις βιβλίων, καθηγητών, με τις εικασίες για ελλείψεις σε πετρέλαιο, με τις ακόμα μεγαλύτερες περικοπές από τον προυπολογισμό, για την εκπαίδευση.
ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ
Αυτές τις μέρες, πλησιάζουμε σοτν καθιερωμένο θεσμό των παρελάσεων, μέσω του οποίου έχει διαστρεβλωθεί, από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, η ουσιαστική έννοια της επετείου. Βιώνουμε τη μέρα της παρέλασης ως μια μέρα στρατιωτικοποίησης και υπακοής των μαθητών, αποτυπώνοντας, ουσιαστικά, και τον ίδο τον τρόπο λειτουργίας οτυ συστήματος, καταδεικνύοντας τις ιεραρχικές δομές του και την υποταγή που επιδιώκουν.
Δεν θα έπρεπε να γιορτάζουμε τη μέρα με στρατιωτικού τύπου παρελάσεις, έτσι όωπς τις καθιέρωσε ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, μέσω της Ε.Ο.Ν. , αλλά με μέρες αντίστασης κα αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού, ναζισμού και ιμπεριαλισμού.
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Τώρα είναι λοιπόν η ώρα και εμείς να δώσουμε μια απάντηση σε όλα αυτά. Δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσουν όλα όσα ετοιμάζουν για την παιδεία. Πρέπει, συλλογικά, αποφασισμένοι, να χρησιμοποιήσουμε ότι μέσο έχουμε στην διάθεση μας για να τους σταματήσουμε.
Ένα από τα πιο ισχυρά μέσα, ήταν και είναι οι καταλήψεις. Αν κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, θα διαπιστώσουμε ότι τόσο το μαθηματικό, όσο και το φοιτητικό κίνημα κατάφερε με καταλήψεις και συνεχή οργάνωση του αγώνα τους, μέσω αυτών, να αντρέψει τα σχέδια τους για την παιδεία, καταργώντας επί της ουσίας, νόμους, που έμειναν στα χαρτιά, πετυχαίνοντας σημαντικές νίκες απένταντι στην σχεδιαζόμενη πολιτική. Πάντα, όμως υπήρχε απένταντι μας η κρατική καταστολή.
Μέσω των Μ.Μ.Ε., αρχικά, κατάφεραν να εγκληματοποιήσουν πολιτικά και κοινωνικά τις καταλήψεις. Στα μάτια του κ΄σομου που βρισκόταν αμέτοχος θεατής σε όλα αυτά, η λέξη »ΚΑΤΑΛΗΨΗ» ισοδυναμεί πλεόν με αραλίκο και τεμπελιά, ισοδυναμεί και με βία και σπάσιμο της »σχολικής περιουσίας»…
Κατάληψη δεν είναι απλά δέκα μέρες αραλίκι, παίζοντας μπάλα στο προαύλιο του σχολείου και ακούγοντας μουσική. Κατάληψη είναι το ισχυρότερο όπλο των μαθητών ενάντια σε κάθε προσπάθεια χαλιναγώγησης της νέας γενιάς και υποβάθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος.
Μετά από όλα αυτά, λοιπόν, φτάνοντας στο τώρα, η κρατική καταστολή, είναι πιο ισχυρή και πιο έντονη από ποτέ. Διαβάζουμε για κταλήψεις οι οποίες δέχθηκαν την επίθεση της αστυνομίας. Αστυνομικοί εισβάλλουν στα σχολεία, μαθητές συλλαμβάνονται και παραπέμπονται στον εισαγγελέα, συχνά, ακόμα και με την συνδρομή κάποιων »πρόθυμων» καθηγητών. Και όλα αυτά στο πλαίσιο της »νομιμότητας».
Συγκεκριμένα, το τελευταίο διάστημα, συνέβησαν δύο τέτοια περιστατικά, αστυνομικής βίας σε σχολεία, στο 2ο ΕΠΑΛ Λαμίας και στο 1ο Γυμνάσιο-Λύκειο Χολαργού, με αστυνομικούς της ομάδας Δέλτα και ασφαλίτες να εισβάλλουν στο χώρο των σχολείων και να συλλαμβάνουν μαθητές που θέλησαν να στηρίξουν τη συλλογική τους απόφαση, να πραμείνουν τα σχολεία υπό κατάληψη.
Πρέπει όλη η μαθητική κοινότητα, στο σύνολο της, να καταδικάσει τα γεγονότα αυτά και να εκφράσει την αλληλεγγύη της στους μαθητές που βίωσαν στο πετσί τους την κρατική καταστολή, αυτή τη φορά και στα σχολεία. Πρέπει όλοι συλλογικά και οραγανωμένα να παλέψουμε να μην αγγίξουν άλλο την παιδεία. Πρέπει να τους δείξουμε ότι θα μας βρίσκουν συνεχώς απέναντί τους.
Οι ενέργειες αυτές δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν..
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις..
ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ »ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ»
Όλα αυτά, λοιπόν, στο πλαίσιο της »νομιμότητας» …
Στο πλαίσιο της »νομιμότητας» και οι συνεχείς επιθέσεις της αστυνομίας σε μαζικές εκδηλώσεις που έχουν σκοπό να εκφράσουν την αντίθεση τους στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Στο πλαίσιο της »νομιμότητας» και οι δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών, στις τελευταίες διαδηλώσεις, ύστερα από δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και ξύλο. Στο πλαίσιο της »νομιμότητας» οι συλλήψεις και οι βασανισμοί αντιφασιστών-αντιφασιστριών και αλληλέγγυων προς αυτούς.
Ένα παράδειγμα κορύφωσης της κρατικής καταστολής είναι η δολοφονία ενός μαθητή το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008. Σύμφωνα με την αστυνομία, η αιτία του θανάτου του συμμαθητή μας, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν η »εκπυρσοκρότηση» του όπλου ενός μπάτσου. Το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα στον κόσμο να εξεγερθεί, όχι μόνο για το θάνατο του Αλέξη, όχι μόνο για την ωμή απροκάλυπτη κρατική βία, αλλά να εξεγερθεί ενάντια στη γενικότερη εφαρμοζόμενη πολιτική και το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα, το πραγματικοό προσωπείο του οποίου, φαίνεται τώρα περισσότερο από ποτέ, ένα σύστημα φτώχειας, ανισότητας και καταπίεσης.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε απαριθμώντας κι άλλα περισταστικά στυνομικής βίας και καταστολής που γίνονται »στο πλαίσιο της αυτό» , αλλά δεν έχει νόημα. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι το ελληνικό κράτος έχει κάνει, τον τελευταίο καιρό, μια συγκεκριμένη και καθ” όλα ξεκάθαρη επιλογή.
Έχει επιλέξει να επιστρέψει μερικές δεκαετίες πίσω, σε ότι αφορά τις πρακτικές που χρησιμοποιεί. Η αλήθεια είναι ότι δεν απέιχε ποτέ πολύ από αυτές, τώρα όωμς είναι πασιφανές ότι τις ενστερνίζεται πλήρως. Έχει επιλέξει ότι όποιος προσπαθήσει να του αντιτεθεί, δεν θα επιβιώσει.Θα χτυπηθεί από την αστυνομία, θα εισπνεύσει καρκινογόνα χημικά, θα κρατηθεί σε απάνθρωπες συνθήκες στη ΓΑΔΑ, θα στερηθεί τα δικαιώματα του και θα στοχοποιηθεί.
..ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
Όλα αυτά στο πλαίσιο της »νομιμότητας»..;;
Όχι.Όλα αυτά έρχονται ν ασυμπληρώσουν μια εικόνα γενικότερης συντηριτικοποίησης και εκφασισμού της κοινωνίας. Διανύουμε εξάλλου, αναντίρρητα, μια περίοδο, κατα΄την οποία και το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει.Έχουμε ένα νεοναζιστικό κόμμα πολιτικά και ηθικά νομιμοποιημένο, από μισό και πλέον, εκατομμύρι έλληνες, με την είσοδο του στη βουλή. Έχουμε μαζικά πογκρόμ και από το ίδιο το κράτος που, συμφωνώντας με τους ναζί, αποφάσισε ότι αποδιοπομπαίος τράγος της κατάστασης είναι οι μετανάστες, αλλά και από την χρυσή αυγή, καθημερινά στους δρόμους και τις γειτονιές του κέντρου και όχι μόνο.΄Εχουμε και την ελληνική αστυνομία , στο πλερό των ναζί με σκοπό την διεκπεραίωση του έργου τους.
Έχουμε, με λίγα λόγια, ένα ελληνικό κράτος που με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, θρέφει και προστατεύει τους ναζί, αφού το ίδιο τους επιστράτευσε όταν τους χρειάστηκε. Όλοι μαζί κυνηγούν τους μετανάστες αλλά και οποιονδήποτε τολμήσει να τους υπερασπιστεί ή γενικά να αντιδράσει. Ταυτόχρονα κράτος, μ.μ.ε., αστυνομία και ναζί διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι ουδεμία σχέση έχουν ή έλουν να έχουν μεταξύ τους, αφού οι μεν, κατα τους δε, είναι »αυτοί που έχουν καταστρέψει την Ελλάδα» και οι δε είναι »εχθροί της Δημοκρατίας».
Έτσι, αυξάνονται συνεχώς τα κρούσματα ρατσιστικών επιθέσεων εις βάρος των μεταναστών. Εις βάρος ανθρώπων που συναντάμε καθημερινά σε κάθε γειτονιά, ανθρώπων που προσπαθούν με αξιοπρέπεια να δουλέψουν, να σπουδάσουν και να ζήσουν μαζί μας, δίπλα μας. Κι ακόμη, ανθρώπων που τα παιδιά τους είνια συμμαθητές μας και οι γονείς μας συνάδελφοι στη δουλειά.
Συνεχώς αυξάνεται και ο αριθμός των μαθητών που εισχωρούν και δρουν σε φασιστικές-ρατσιστικές οργανώσεις. Ανάμεσα στ” άλλα, φορείς της ρατσιστικής βίας είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ, παιδιά 16 17 και 18 χρονών.
Οι μαθητές στο σύνολό τους πρέπει να βρίσκονται απένταντι σε κάθε τέτοιου είδους φαινόμενα, ενάντια σε κάθε είδους φασιστική-ρατσιστική βία!
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ…
Όλα αυτά, λοιπόν, και πολλά άλλα συνθέτουν την εικόντα μιας σάπιας, μέχρι το κόκκαλο, ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει, επομένως, όλοι να παλέψουμε να σταματήσει να εξελίσσεται τα ίδια πρότυπα.
Πρέπει όλοι να παλέψουμε, για μια κοινωνία με καλύτερη παιδεία, μια παιδεία για όλους, που θα μορφώνει πραγματικά. Για μια κοινωνία στην οποία, η κρατική βία και καταστολή δε θα έχουν θέση. Για μια κοινωνία στην οποια, ο φυλετισμός και ο ρατσισμός θα είναι λέξεις άγνωστες. Για μια κοινωνία στην οποία, δε θα χωράει καμιά έννοια φασισμού ή ναζισμού. Για μια κοινωνία που δεν θα ζούν οι »λίγοι» εις βάρος των πολλών.
Πρέπει να αγωνιστούμε, για μια τέτοια κοινωνία..ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!
Μαθητές-μαθήτριες από τη
Δικτύωση Αυτοοργανωμένων Εγχειρημάτων Βορείων Συνοικιών Αθήνας
