Καταληψίες από την ΑΣΟΕΕ και τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών εισέβαλλαν την Παρασκευή 19/12 στην εταιρεία δημοσκοπήσεων MRB και στο τηλεφωνικό κέντρο του ΟΤΕ 11888, διακόπτωντας για λίγο την παραγωγική διαδικασία και μοιράζοντας το παρακάτω κείμενο στους τηλεφωνητές/τριες που εργαζονται σε αυτές τις εταιρείες υπό καθεστώς προσωρινότητας και ελαστικότητας:
ΜΗΝΥΜΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ
Είσαι τηλεφωνήτρια-της. Δουλειά σου είναι να απαντάς σε χιλιάδες τηλέφωνα για να δίνεις τις απαραίτητες πληροφορίες για την κίνηση των εμπορευμάτων στην μητρόπολη (π.χ. 11888). Ή να παίρνεις εσύ συνεχώς τηλέφωνα για να κάνεις έρευνες αγοράς/δημοσκοπήσεις για να ξέρουν τα αφεντικά το προφίλ του καταναλωτή/πολίτη στον οποίον απευθύνονται. Ή στην χειρότερη να παίρνεις τηλέφωνα για να πείσεις ανθρώπους να αποτελέσουν τους επίδοξους καταναλωτές των άχρηστων εμπορευμάτων που αναγκάζεσαι να προωθείς. Κοινή συνθήκη σε όλες αυτές τις δουλειές ο έλεγχος της παραγωγής από την μηχανή, το κεφάλι που κουδουνίζει, ο νεκρός χρόνος και τα μάτια που τσούζουν μπροστά από μια οθόνη. Κοινή συνθήκη επίσης το ωρομίσθιο των 3,5 ευρώ την ώρα ή η δουλειά με το κομμάτι κι ο συνεπακόλουθος εκβιασμός για κάλυψη των ξέφρενων στανταρντς παραγωγής της εταιρείας, όπως και τα συνεπαγόμενα «κουτσά» ένσημα. Κοινώς, μια μίζερη και άχαρη (σκατο)δουλειά που γίνεται είτε για να βγει το χαρτζιλίκι (για φοιτητές), είτε λόγω ανεργίας ή για δεύτερη δουλειά για τους «επαγγελματίες» επισφαλείς εργαζόμενους…
Πρόκειται για δουλειές στις οποίες απασχολούνται όλο και περισσότεροι/ες, από την στιγμή που οι θέσεις εργασίας που προσφέρουν τα αφεντικά είναι περιορισμένου βεληνεκούς. Μάλιστα αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε ότι οι προτάσεις των «από πάνω» για 3 μέρες εργασίας την εβδομάδα έχουν ως σκοπό να στρέψουν τους/τις εργαζόμενους/ες σε τέτοιες ελαστικές σχέσεις εργασίας. Προφανώς όχι για να δουλεύουμε λιγότερο, αλλά για να δουλεύουμε σε παραπάνω από μια δουλειά και να επιβιώνουμε προσθέτοντας επιμέρους χαρτζιλίκια. Πέρα από αυτό, είναι αρκετά βολικό για τα αφεντικά το να δημιουργούν «εργαζόμενους χαμαιλέοντες», που ως προσωρινοί αδυνατούν να οργανωθούν με τους συναδέλφους τους, να διατυπώσουν αιτήματα, να διεκδικήσουν. Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια αρκετών νέων εργαζομένων σε τέτοιες δουλειές τα τελευταία χρόνια να οργανώσουν συλλογικές δομές (π.χ. σωματεία βάσης), προσπάθειες που όλες αποτυχαίνουν όχι γιατί λείπει η όρεξη, αλλά επειδή η προσωρινότητα σε αυτούς τους χώρους δεν αφήνει περιθώρια για σταθερή παρέμβαση.
Κι ενώ δίνονται αυτές οι άνισες συνδικαλιστικές μάχες, για τον επίσημο συνδικαλισμό αυτή η κατηγορία εργαζομένων απλά δεν υπάρχει. Αρκεί άλλωστε που η αριστερά και τα ΜΜΕ σου κοτσάρουν μια ταμπέλα του στυλ «γενιά των 400 ευρώ». Οπότε εσύ να πρέπει να τους δείξεις ευγνωμοσύνη που σε ανακάλυψαν κι ας ξέρεις ότι δεν αλλάζει ποτέ τίποτα προς το καλύτερο σε αυτές τις δουλειές. Άλλωστε οι εργατοπατέρες έχουν σημαντικότερες δουλειές να κάνουν από το να παρεμβαίνουν ενάντια στην ελαστικοποίηση της εργασίας: Ξέρετε τώρα, να ξεπουλάνε απεργίες, να υπογράφουν αυξήσεις του 1 ευρώ, να φωτογραφίζονται με τους βιομηχάνους του ΣΕΒ κτλ.
Σύμφωνα άλλωστε με το γνωστό «παιδί της πιάτσας» Παναγόπουλο, οι σωστοί εργάτες βρίσκονται το πρωί στις δουλείες τους κι οπότε δεν τους μένει χρόνος να καταλαμβάνουν τα συνδικαλιστικά παλάτια της ΓΣΕΕ. Ας ενημερώσουμε τον εν λόγω εργατοπατέρα ότι μεγάλο κομμάτι της νεολαίας και των εργαζομένων που εδώ και δυο εβδομάδες συγκρούεται, διαδηλώνει και καταλαμβάνει δημόσια κτίρια απασχολείται σε τέτοιου είδους δουλειές κι οπότε, το λαστιχένιο ωράριο κι η συνθήκη της επισφάλειας, του παρέχουν την δυνατότητα μεταξύ εξέγερσης κι εργασίας κάποιες φορές να επιλέγει την πρώτη. Σαν μια μορφή αόρατης κι ανεπίσημης απεργίας. Ατομικοί τρόποι πάντα υπάρχουν. Από το να γράφεις άδειες για να συμμετέχεις στην διαδήλωση, μέχρι το να παρατάς τέτοιου είδους δουλειές για ένα διάστημα, αφού άλλωστε έχεις συνηθίσει να τις αλλάζεις σαν τα πουκάμισα.
Όπως υπάρχουν και ατομικοί τρόποι μπλοκαρίσματος των ξέφρενων ρυθμών παραγωγής. Από ένα τσιγάρο ή μια βόλτα στην τουαλέτα που κρατάει παραπάνω ή άλλους «υπόγειους» τρόπους άρνησης της εντατικοποίησης (γιατί υπάρχουν και εταιρείες που σου κόβουν από το μισθό ανάλογα με τον χρόνο κατουρήματος). Κάθε εργαζόμενος/η κάνει ότι μπορεί για να δουλεύει λιγότερο, από την στιγμή άλλωστε που πρόκειται για δουλειές που δεν προσφέρουν κανένα κοινωνικό όφελος, που τις κάνει χωρίς να βρίσκει κανένα νόημα σε αυτές πέρα από τα λεφτά. Γι’ αυτό κιόλας όσο αυξάνονται τέτοιες δουλειές δεν μένει άλλη λύση από το να τις σαμποτάρεις. Αν τόσοι χιλιάδες επισφαλείς εργαζόμενοι δεν μπορούν να κάνουν μια κλασσικού τύπου απεργία, μπορούν σίγουρα να καταστρέψουν την κανονικότητα της εμπορευματικής λειτουργίας του μητροπολιτικού κέντρου, συμμετέχοντας μαζί με άλλους εξεγερμένους στα συγκρουσιακά γεγονότα που ακολούθησαν την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πέρα από τα ξεσπάσματα οργής, ένα από τα ζητούμενα είναι η ατομική αντιπαραγωγική διάθεση να βρει εκείνα τα μονοπάτια μέσα από τα οποία θα μεταμορφωθεί σε συλλογική διάθεση μπλοκαρίσματος της αλλοτριωμένης εργασίας και καθημερινότητας.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που η ΓΣΕΕ έχει γραμμένο τον κόσμο της ελαστικής εργασίας, σας καλούμε στο απελευθερωμένο, από εργάτες, κτίριό της, καθώς και στις υπόλοιπες καταλήψεις, για να αυτοοργανώσουμε μαζί τη συλλογική μας δράση.
Εργαζόμενοι, προσωρινοί, φοιτητές, άνεργοι από τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών και την Κατάληψη ΑΣΟΕΕ