Κάτω τα χέρια από το Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ

Σήμερα, 20 Απρίλη, στις 6 πμ, πλήθος κατασταλτικών δυνάμεων με τρεις εισαγγελείς απέκλεισαν όλη την περιοχή των Εξαρχείων, ξυπνώντας μνήμες της εγκαθίδρυσης της Χούντας το ’67. Υλοποιώντας άμεσα και για πρώτη φορά την εντολή του εισαγγελέα Αρείου Πάγου Τέντε και με την αγαστή συνεργασία της εισαγγελέως Ράϊκου προχώρησαν στη σφράγιση του Κοινωνικού Κέντρου ΒΟΞ, χρησιμοποιώντας το πιλοτικά για να στείλουν ξεκάθαρο μήνυμα καταστολής των καταλήψεων και των ανοικτών κοινωνικών χώρων όπου λειτουργούν αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα, αλλά και ευρύτερων αγώνων που χρησιμοποιούν την κατάληψη ως μέσο αγώνα. Το ΒΟΞ ήταν η αρχή.

Μετά από εισαγγελικούς εκβιασμούς η Διοίκηση του ΙΚΑ προέβει σε μήνυση κατά του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου ΒΟΞ προσφέροντας έτσι και τυπικά τη νομιμοποίηση της ήδη προαποφασισμένης εκκένωσης. Ήδη το εγχείρημα αυτό στοχοποιήθηκε όπως και άλλες καταλήψεις στο πρόσφατο παρελθόν  με αφορμή επερωτήσεις μνημονιακών και μη βουλευτών αλλά πάντα πρόθυμων να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη «διατήρηση του νόμου και της τάξης».

Όσον αφορά την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ που συνεπικουρούν πάντα τις κατασταλτικές επιθέσεις, θριαμβολογώντας με απευθείας συνδέσεις, στήνοντας το γνωστό μιντιακό υπερθέαμα και εκτοξεύοντας τόνους λάσπης, εμείς δεν έχουμε την υποχρέωση να απαντήσουμε στο παραλήρημά τους.

Είναι προφανές ότι στόχος τους είναι η καταστολή όλων των κοινωνικών-πολιτικών εγχειρημάτων που θέτουν στο επίκεντρο του λόγου και της δράσης τους τον αντιιεραρχικό, αυτοοργανωμένο, αντικαθεστωτικό αγώνα, ειδικά σήμερα που τέτοια εγχειρήματα μέσα σε συνθήκες ολοκληρωτισμού  αποτελούν κομμάτι ενός δικτύου πολύμορφων κοινωνικών αντιστάσεων. Στα πλαίσια αυτά, στις αρχές του 2012, άτομα από τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο καταλάβαμε το ΒΟΞ με στόχο τη μετατροπή του σε ανοιχτό κοινωνικό κέντρο.

Η πρωτοφανής αυτή κατασταλτική επιχείρηση δε θα μείνει αναπάντητη.

Ως πρώτη κίνηση, καλούμε το Σάββατο στις 6 μμ σε συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων, όπου θα ακολουθήσει η προγραμματισμένη συναυλία του Κοινωνικού Κέντρου ΒΟΞ.

Το ΒΟΞ ή θα είναι κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ή  δε θα είναι τίποτα

 

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη  

 

Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ

Για τα γεγονότα της Παρασκευής 5/9/10 έξω από την Κατάληψη Ορφανοτροφείου

Όσοι βρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής πλησίον του χώρου της κατάληψης έγιναν μάρτυρες ενός ακόμα κινηματογραφικής έμπνευσης φιάσκου της ΕΛ.ΑΣ. και πιο συγκεκριμένα της νεοσύστατης μονάδας μοτοσικλετιστών, τραμπούκων, της ομάδας ΔΙΑΣ που σκοπός της είναι η ΄΄ άμεση ΄΄ αστυνόμευση και η αύξηση της καταστολής  στις ζωές μας.

 Τα γεγονότα λοιπόν έχουν ως εξής: Στης 19:30 μπροστά ακριβώς από την είσοδο της κατάληψης 20! Αστυνομικοί της ομάδας  ΔΙΑΣ, επικαλούμενοι έναν τυπικό έλεγχο των στοιχείων ενός συντρόφου την ώρα που επέστρεφε στην κατάληψη , με το φορτηγάκι του, τον επιτέθηκαν και χτυπώντας τον στα γεννητικά όργανα και στο κεφάλι αποπειράθηκαν τον δημόσιο εξευτελισμό του προσπαθώντας να τον ρίξουν στην άσφαλτο.

 Αφού δεν τα κατάφεραν λόγο της αντίδρασης γειτόνων και των συντρόφων της κατάληψης του φόρεσαν χειροπέδες και τον έβαλαν σε ένα περιπολικό, λέγοντας στον κόσμο που αντιδρούσε ότι ακόμα πρόκειται για ένα τυπικό έλεγχο. Έπειτα τον μετέφεραν στο Α.Τ. Τούμπας , όπου στη συνέχεια ο σύντροφος και το όχημα του υπέστησαν εξονυχιστικό έλεγχο από τον οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο , δεν προέκυψε τίποτα απολύτως. Έτσι για να δικαιολογήσουν το όλο φιάσκο , 10 μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ που απόκλεισαν την κατάληψη κλείνοντας την Γρ. Λαμπράκη και στα 2 ρεύματα για 20 λεπτά τουλάχιστον ,επινόησαν το αδίκημα της απείθειας που βαρύνει τον σύντροφο και τον υποχρεώνει σε δίκη.

 Όλα αυτά έγιναν από την αστυνομία με σκοπό να δημιουργηθεί κλίμα τρομοκρατίας στους συντρόφους , ενόψει  Δ.Ε.Θ. και να δημιουργηθεί σύγχυση και ψευδής εντυπώσεις στην γειτονιά και τους περιοίκους σχετικά με την κατάληψη.

 

 Η τρομοκρατία τους δε θα περάσει, ο αγώνας για την ελευθέρια δεν κάμπτετε από την καταστολή .

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια την Τρίτη 12:00(7-9-10).

 Δεν μας φοβίζουν , μας  εξοργίζουν   .    

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΥ.

Είμαστε εδώ… Και είμαστε ακόμη στην αρχή

«Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που θα υπάρξει. Αν υπάρξει μία, είναι αυτή που βρίσκεται ήδη εδώ, η κόλαση που κατοικούμε κάθε μέρα, που φτιάχνουμε με το να ζούμε μαζί. Δύο τρόποι υπάρχουν για να γλιτώσεις από το μαρτύριό της. Ο πρώτος είναι εύκολος σε πολλούς: δέξου την κόλαση και γίνε μέρος της έτσι που να μην την βλέπεις πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση και γνώση: ψάξε και μάθε να αναγνωρίζεις: ποιος και τι, στη μέση της κόλασης, δεν είναι κόλαση, κι αυτά κάνε να διαρκέσουν,  δώσ’ τους χώρο»

Ιτάλο Καλβίνο, «Οι αόρατες πόλεις»

Θέλουμε να δώσουμε χώρο στην γνώση, την επαγρύπνηση, σε όποιον και οτιδήποτε δεν είναι κόλαση στη μέση της κόλασης που κατοικούμε κάθε μέρα.

Κι έτσι παίρνουμε ένα χώρο από μόνοι μας χωρίς να τον ζητήσουμε από αυτούς που επιβεβλημένα θέλουν να διαχειρίζονται τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τη ζωή μας
…από αυτούς που κάθε σκέψη και θέλω μας τα βάζουν στο προκρούστειο κρεβάτι των  κρατικών νόμων, της κυρίαρχης ιδεολογίας και της ανυπόφορης αστικής ηθικής

Δεν έχουμε ούτε αρχηγούς ούτε αντιπροσώπους, δεν είμαστε ούτε κομματικά γραφεία ούτε μη κυβερνητική οργάνωση ή μαζικός φορέας

Δεν είμαστε ούτε «ντόπιοι» ούτε «ξένοι», ούτε έλληνες ή μετανάστες, ζούμε στο Αιγάλεω των σερραίων, των πακιστανών, των βλάχων, των αλβανών, των σαρακατσαναίων, των ιρακινών, των κρητικών, των κούρδων, των ηπειρωτών, των ασσυρίων, των ρωσοπόντιων, των αφγανών, των ανθρώπων που γεμίζουν τα σπίτια, τις γειτονιές και τις πλατείες από την Καβάλας μέχρι την Πέτρου Ράλλη κι από την Αγίας Άννης μέχρι την Πλαταιών, των ανθρώπων που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε πέρα από τους ψεύτικούς διαχωρισμούς που δημιουργεί η εξουσία ανάμεσά μας

Απεχθανόμαστε τις έμφυλες διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων όχι γιατί πρεσβεύουμε γενικά κι αόριστα την ισότητα των φύλων αλλά γιατί επιδιώκουμε πολύ συγκεκριμένα την καταστροφή των ρόλων, επιθυμούμε το ξερίζωμα της πατριαρχίας, εναντιωνόμαστε στην χειραγώγηση της σεξουαλικότητας

Δεν έχουμε ούτε χορηγούς ούτε πάτρωνες, λειτουργούμε με την ελεύθερη οικονομική συνεισφορά καλύπτοντας τις συλλογικές μας ανάγκες με τις δικές μας δυνατότητες, αγωνιζόμαστε για την αποδόμηση των εμπορευματικών σχέσεων που δυναστεύουν την καθημερινή ζωή

Πιστεύουμε στην αυθόρμητη κι ανιδιοτελή δημιουργία κι όχι στην «τέχνη» που φτιάχνεται για να πουληθεί, στηρίζουμε την προσωπική και συλλογική έκφραση που βγαίνει στους δρόμους για να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί κι όχι στην αργυρώνητη δεξιοτεχνία που μαντρώνεται στις γκαλερί, προωθούμε μια τέχνη που δεν διαχωρίζεται με κανέναν τρόπο από την καθημερινή ζωή

Θεωρούμε αυτονόητο ότι σε αυτόν τον χώρο μπορεί να στεγαστεί κάθε πρόταση για την ανατροπή αυτού του κόσμου χωρίς να χρειάζεται ιδεολογικό διαβατήριο. Κάθε εξεγερμένος ή αμφισβητίας, κάθε αναζητητής ή οδοιπόρος για το πέρασμα σε μιαν ελεύθερη κοινωνία είναι ευπρόσδεκτος. Και αντιθέτως, κάθε κομματική συνταγή ή ιδεολογικός αυταρχισμός είναι ανεπιθύμητα. Ως καταληψίες έχουμε θέσει τα βασικά χαρακτηριστικά του εγχειρήματος ως έναν αδιαπραγμάτευτο τρόπο, έναν καταλυτικό προσανατολισμό για να επιλύονται οι αντιφάσεις και οι συλλογικές αντιθέσεις χωρίς να προσδιορίζονται ή να επιβάλλονται επ’ ουδενί οι κατευθύνσεις και οι αποφάσεις του εγχειρήματος. Έχουμε θέσει το «πώς» κι όχι το «τί».

Αυτό που επιδιώκουμε είναι να φτιαχτεί ένα συλλογικό εργαστήρι
-για την καταστροφή όλων των κοινωνικών σχέσεων που βασίζονται στην αγωγή της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, στην αγωγή των διακρίσεων και των διαχωρισμών, στην αγωγή της ιεραρχίας και των κοινωνικών αποκλεισμών
-για την πειραματική οικοδόμηση νέων κοινωνικών σχέσεων, ελεύθερων και αυτόνομων, ισότιμων και ανεξάρτητων, ανοιχτών και ανιδιοτελών, αυθεντικών και αλληλέγγυων
Δεν θεωρούμε την κατάληψη νησίδα ελευθερίας, αυτάρκειας και αυτοκατανάλωσης αλλά ανοιχτή πρόταση που ξεκινά από το έδαφος της κατάληψης και διεκδικεί όλον τον κλεμμένο από την εξουσία χωρόχρονο της καθημερινής μας ζωής, επιτίθεται σε ό,τι περιορίζει της ανάγκες και τις επιθυμίες των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων αυτού του κόσμου
Το Αιγάλεω, ένα μητροπολιτικό προάστιο που είναι από καταβολής του ταξικά προσδιορισμένο, θα εισπράξει  και αυτό τα ποσοστά που του αναλογούν ως απότοκα της τρέχουσας συστημικής κρίσης.  Η λεηλασία που θα ακολουθήσει την χυδαία επίθεση των καπιταλιστικών μηχανισμών θα είναι απάνθρωπη. Η επιλογή μας να καταλάβουμε έναν χώρο είναι η απαρχή μιας σειράς προτάσεων που έχουν σαφώς να κάνουν και με την τρέχουσα δυσμενή κοινωνική συνθήκη και που θα κατατεθούν ανοιχτά στην περιοχή για την αντίσταση, την ανατροπή και την αντιστροφή των συνεπειών αυτής της λεηλασίας. Πρέπει να δρομολογήσουμε τόσο πράξεις συλλογικής άρνησης στην επιβολή των νέων «μέτρων» όσο και κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοστήριξης στις γειτονιές μας. Θα είναι μια απάντηση στον κοινωνικό κανιβαλισμό που προωθούν οι κυρίαρχοι μηχανισμοί με σημείο αναφοράς την κουλτούρα της εξατομίκευσης και του διάχυτου φόβου.

Θέλουμε να αξιοποιήσουμε την κατάληψη ως ένα απελευθερωμένο έδαφος των συναντήσεων και των συλλογικών πειραματισμών σε αυτές τις κατευθύνσεις. Ψυχή της κατάληψης είναι η ανοιχτή συνέλευση που λειτουργεί με το πνεύμα της αυτοοργάνωσης και της ισοτιμίας, ορίζεται κάθε φορά -είτε τακτικά είτε έκτακτα- σύμφωνα με τις επιλογές των καταληψιών και αποφασίζει όχι μόνο για τα διαχειριστικά ζητήματα αλλά και για τις δράσεις και τις στοχεύσεις του εγχειρήματος. Σκοπεύουμε να κάνουμε την κατάληψη έναν χώρο αυτομόρφωσης για όλο το φάσμα -ει δυνατόν- της γνώσης, έναν χώρο που θα καταλύει την άκριτη σχέση δάσκαλου και μαθητή, ειδήμονα και αδαή και θα αποκαθιστά την διαδικασία της μάθησης στα ανθρώπινα μεγέθη της κριτικής σχέσης και της αδιαπραγμάτευτης αυταξίας των ατόμων. Τόσο η (αντι)πληροφόρηση όσο και η δράση της κατάληψης προς τις στοχεύσεις που έχουν τεθεί έχουν ένα τοπικό βεληνεκές αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι διεκδικήσιμες  και επιθυμητές οι πολιτικές και κοινωνικές διασυνδέσεις με άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα ανά την επικράτεια. Θα είμαστε στους δρόμους του Αιγάλεω αλλά δεν θα λείπουμε απέναντι από εκεί που παίρνονται οι κυριαρχικές αποφάσεις. Θα είμαστε στους δρόμους του Αιγάλεω αλλά δεν θα λείπουμε δίπλα από κάθε συλλογικότητα και άτομο στον δύσκολο αγώνα για την κατάκτηση της προσωπικής και κοινωνικής ελευθερίας.

Μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς με τις εξουσίες να επιβουλεύονται όπως ποτέ άλλοτε την καθημερινή μας πραγματικότητα…

…Μπορεί να είμαστε θλιμμένοι αλλά δεν χάνουμε το κέφι μας. Μπορεί να είμαστε οργισμένοι αλλά δεν χάνουμε την ψυχραιμία μας. Μπορεί να είμαστε απελπισμένοι αλλά κρατάμε αποστάσεις από την απόγνωση.

Είναι «δυνατοί» αλλά εύθραυστοι
Είμαστε «αδύνατοι» αλλά άθραυστοι

Είμαστε εδώ
Και είμαστε ακόμη στην αρχή

οι δολοφόνοι “θρηνούν” τα θύματά τους (για τον σημερινό τραγικό θάνατο 3 ανθρώπων)


Η μεγαλειώδης απεργιακή συγκέντρωση και πορεία σήμερα Τετάρτη 5 Μαϊου μετατράπηκε σε έναν κοινωνικό χείμαρο οργής. Τουλάχιστον 200 χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας στο δρόμο (εργαζόμενοι και άνεργοι, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ντόπιοι και μετανάστες) επιχειρούσαν επί ώρες σε διαδοχικά κύματα να περικυκλώσουν και να καταλάβουν τη Βουλή. Οι δυνάμεις καταστολής σε πλήρη διάταξη στο γνώριμο ρόλο τους, αυτόν της προάσπισης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Οι συγκρούσεις πολύωρες και εκτεταμένες. Το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του στο ναδίρ.

Αναμέσα σε όλα όμως, ένα περιστατικό τραγικό που καμιά λέξη δεν μπορεί να το περιγράψει: 3 άνθρωποι νεκροί από αναθυμιάσεις στο υποκατάστημα της Marfin Bank στην οδό Σταδίου που τυλίχθηκε στις φλόγες.

Το κράτος και σύσσωμος ο δημοσιογραφικός συρφετός, χωρίς καμία αιδώ απέναντι στους νεκρούς και τους οικείους τους, μιλούν από την πρώτη στιγμή για δολοφόνους-κουκουλοφόρους, επιχειρώντας να αξιοποίησουν το συμβάν για να κατευνάσουν το ρεύμα κοινωνικής οργής που ξέσπασε, για να αποκαταστήσουν το κουρελιασμένο τους κύρος, για να επιβάλλουν ξανά τον αστυνομικό στρατό κατοχής στους δρόμους, για να καταστείλλουν τις εστίες κοινωνικής αντίστασης και ανυπακοής στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για το λόγο αυτό τις τελευταίες ώρες οι αστυνομικές δυνάμεις επελαύνουν στο κέντρο της Αθήνας, έχουν προχωρήσει σε εκατοντάδες προσαγωγές και έχουν εισβάλει με πυροβολισμούς και χειροβομβίδες κρότου λάμψης στην αναρχική κατάληψη “χώρος ενιαίας πολύμορφης δράσης” στην οδό Ζαϊμη και στο “στέκι μεταναστών” στην Τσαμαδού προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές (και οι δυο χώροι στα Εξάρχεια). Την ίδια στιγμή, η απειλή της βίαιης αστυνομικής εκκένωσης επικρέμμεται πάνω και από τους υπόλοιπους αυτοοργανωμένους χώρους (καταλήψεις και στέκια) μετά το πρωθυπουργικό διάγγελμα περί εισβολών για τη συλλήψη των “δολοφόνων”.

Οι κυβερνήτες, οι κρατικοί αξιωματούχοι, το πολιτικό προσωπικό, τα τηλεφερέφωνα και οι έμμισθοι κονδυλοφόροι επιχειρούν με τον τρόπο αυτό να καθάρουν το καθεστώς τους και να εγκληματοποιήσουν τους αναρχικούς και κάθε ακηδεμόνευτη φωνή αγώνα. Λες και υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα αυτοί που επιτέθηκαν στην τράπεζα να γνώριζαν πως μέσα υπήρχαν άνθρωποι και ωστόσο να την πυρπόλησαν (εφόσον ισχύει το επίσημο σενάριο). Μάλλον μπερδεύουν τους αγωνιζόμενους ανθρώπους με τους εαυτούς τους, που χωρίς κανένα ενδοιασμό παραδίδουν ολόκληρη την κοινωνία στην πιο βαθιά λεηλασία και υποδούλωση, που υποδεικνύουν στους πραιτοριανούς τους να χτυπάνε ανενδοίαστα και να πυροβολούν στο ψαχνό, που οδήγησαν 3 ανθρώπους στην αυτοκτονία την τελευταία εβδομάδα λόγω χρεών.

Η αλήθεια είναι ότι ο πραγματικός δολοφόνος, ο πραγματικός αυτουργός του σημερινού τραγικού θανάτου των 3 ανθρώπων είναι ο “κύριος” Βγενόπουλος, που με τους γνωστούς εργοδοτικούς εκβιασμούς (απειλή απόλυσης) ανάγκασε τους υπαλλήλους του σε ημέρα απεργίας να εργάζονται στα υποκαταστήματα της τράπεζάς του, ακόμα και σε αυτά, όπως της Σταδίου, απ’ όπου θα περνούσε η διαδήλωση. Εκβιασμοί που είναι γνώριμοι σε όλους όσοι βιώνουν καθημερινά την τρομοκρατία της μισθωτής σκλαβιάς. Να δούμε, σήμερα, τι δικαιολογίες θα βρει να ξεφουρνίσει στους οικείους των θυμάτων και σε ολόκληρη την κοινωνία (με το γνωστό σιχαμένο μελιστάλαχτο και σοβαροφανές ύφος του) αυτός ο μεγαλοκεφαλαιούχος, που ορισμένα καθεστωτικά κέντρα τον προωθούν για επόμενο πρωθυπουργό σε κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” μετά την αναμενόμενη ολοκληρωτική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.

Αν μπορεί μια απεργία δίχως προηγούμενο να θεωρηθεί δολοφόνος…

Αν μπορεί μια διαδήλωση δίχως προηγούμενο, σε μια κοινωνική κρίση δίχως προηγούμενο, να θεωρηθεί δολοφόνος…

Αν μπορούν ανοιχτοί κοινωνικοί, ζωντανοί και δημόσιοι χώροι να θεωρηθούν δολοφόνοι…

Αν μπορεί το κράτος να απαγορεύει την κυκλοφορία και να επιτίθεται σε διαδηλωτές με το πρόσχημα να συλλάβει δολοφόνους…

Αν μπορεί ο Βγενόπουλος να κρατάει έγκλειστους εργαζόμενους μέσα σε μια τράπεζα, κατ’ εξοχήν κοινωνικό εχθρό και στόχο επίθεσης των διαδηλωτών…

…είναι γιατί η εξουσία, ο κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος, θέλει να καταστείλει στη γέννησή της μια εξέγερση που αμφισβητεί τη λύση μιας ακόμα πιο βάναυσης επίθεσης στην κοινωνία, μιας ακόμα μεγαλύτερης κοινωνικής λεηλασίας από το κεφάλαιο, μιας ακόμα πιο διψασμένης αφαίμαξής μας.

…είναι γιατί το μέλλον της εξέγερσης δε χωρά πολιτικούς και αφεντικά, αστυνομία και ΜΜΕ.

…είναι γιατί πίσω από την πολυδιαφημισμένη “μοναδική” τους λύση, υπάρχει η λύση που δε μιλάει για ρυθμούς ανάπτυξης και ανεργία, αλλά για αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και ανθρώπινες σχέσεις.

Ας κοιταχτούν λοιπόν ανάμεσά τους τα φυράματα της εξουσίας και του κεφαλαίου, οι παρατρεχάμενοι και οι λακέδες τους για το ποιοι είναι οι δολοφόνοι της ζωής, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας. Και σήμερα και πάντα.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ

από την ανοιχτή συνέλευση του απογεύματος 5/5/2010

στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Διονύσου και Σόλωνος γωνία: Για την κατάληψη στο Μαρούσι

Διονύσου και Σόλωνος γωνία, στις παρυφές της αστικής μητρόπολης η κανονικότητα της καθημερινότητας είναι ασφυκτική. Ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Θεός, Κράτος και Κεφάλαιο ορίζουν τη ζωή όλων μας. Καταναγκασμοί* τυποποιημένα πακέτα διασκέδασης* πλύση εγκεφάλου από μμε* αγορά ελπίδων από παπάδες* αλλοτριωμένες σχέσεις* εκμετάλλευση* βία της μισθωτής σκλαβιάς* πλήξη* ανταγωνισμός στο σχολείο* κατακερματισμός του χρόνου* εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής* ιδιοκτησία ως υπέρτατο αγαθό* ασφάλεια* εντατικοποίηση καταστολής* ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης* καθεστώς έκτακτης ανάγκης λόγω κρίσης* τρομολαγνικό και εθνικιστικό παραλήρημα* κατανάλωση* κατανάλωση* κατανάλωση* φαντάζει μονόδρομος…

Όμως η επιθυμία για ζωή και συνεύρεση, η ανάγκη για αδιαμεσολάβητη επικοινωνία και δράση, γεννούν συνεχώς νέα μονοπάτια δημιουργίας και συλλογικών αρνήσεων.

Στις 07/04 ένα ακόμα εγκαταλελειμμένο κτίριο στα Β.Π. καταλαμβάνεται από ομάδα νεολαίων που αυτοπροσδιορίζεται ως κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου. Στόχος η μετατροπή του νεκρού κτιρίου σε εστία αντιπληροφόρησης, εκδηλώσεων, συζητήσεων και διαφόρων μορφών δράσης.

Η έπαυλη Κουβέλου στο Μαρούσι, προορισμένη τάχα για στέγη για άπορα και ορφανά παιδιά  στέκεται εδώ και 30 χρόνια εγκαταλειμμένη και παρατημένη στο έλεος του χρόνου και της φθοράς. Βρίσκεται στα χέρια του ιδρύματος «Στέγη Αχιλλέως και Ευδοκίας Κουβέλου», πρόεδρος του Δ.Σ. του οποίου είναι ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος. Με τις διάφορες εργασίες των καταληψιών (καθαρισμός κήπου και σπιτιού, μάζεμα μπάζων κλπ) ενεργοποίηθηκαν τα υποκριτικά αντανακλαστικά του ιδρύματος, το οποίο άσκησε μήνυση κατ’αγνώστων με την κατηγορία της διατάραξης οικιακής ειρήνης, ενημερώνοντας παράλληλα για άμεση εκκένωση του κτιρίου. Η αντίδραση αυτή δεν  εξέπληξε κανέναν. Είναι προφανές ότι η εκκλησία, ως μηχανισμός χειραγώγησης θα λειτουργούσε κατασταλτικά σε κάθε απόπειρα αμφισβήτησης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων πάνω σε οποιοδήποτε τμήμα της αμύθητης περιουσίας της.

Για εμάς η κατάληψη ως επιλογή σηματοδοτεί την έμπρακτη απόρριψη της ιδιοκτησίας ως πρωταρχική αξία της αστικής αλλά και θεικής νομιμότητας. Παράλληλα δημιουργεί ένα πραγματικό αλλά και συμβολικό χώρο στον οποίο δίνεται η δυνατότητα στα άτομα που τον διαχειρίζονται, να πειραματιστούν σε νέες αυτοοργανωμένες δομές κοινωνικής οργάνωσης με αντιεραρχικά και αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά και  να παρέμβουν στο κοινωνικό πεδίο. Μέσα απ’ αυτό το πρίσμα και στη σημερινή οικονομική-κοινωνική συγκυρία, η πρακτική της κατάληψης αποτελεί όσο ποτέ άλλοτε ένα επίκαιρο μέσο αγώνα στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση.

ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ

Γι’ αυτό αλληλεγγύη στις καταλήψεις και Άγιος ο Θεός!!!!

Υ. Γ. Παπάδες , μετανοείτε, έρχεται η οργή.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Πρ. Ηλία 49 Πολύδροσο

protovouliaxalandriou.blogspot.com

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ VILLA AMALIAS

Στις 9/07/09, γύρω στις 23:30 και ενώ στην αυλή της κατάληψης VillaAmalias είχε μόλις ολοκληρωθεί προγραμματισμένη θεατρική παράσταση, μια ομάδα 15-20 φασιστοχούλιγκαν ξεκίνησε από τον Άγιο Παντελεήμονα και μέσω της οδού Φυλής, επιτέθηκε με βόμβες μολότωφ, φωτοβολίδες και καπνογόνα προς την κατάληψη.

Σύντροφοι και συντρόφισσες απαντήσαμε στην επίθεση και τους τρέψαμε σε φυγή, αναγκάζοντας τους να γυρίσουν στην πλατεία του Αγ.Παντελεήμονα, ενώ προηγουμένως και πάνω στην βιασύνη τους, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν μια τσάντα με τρεις βόμβες μολότωφ.

Όταν επέστρεψαν στη θαλπωρή των αστυνομικών δυνάμεων και μέσα σε φιλικό κλίμα, προέτρεπαν τα ματ να αναλάβουν εκείνοι δράση…

Ας σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη επίθεση πραγματοποιήθηκε μισή ώρα μετά την επίσκεψη του αρχισερίφη Μαρκογιαννάκη στην εν λόγω πλατεία, όπου και χαριεντίστηκε με τους ρατσιστές κάτοικους και καταστηματάρχες, και τους παρακρατικούς νεοναζί.

Όλα αυτά 2 μέρες μετά την απροκάλυπτη και αναβαθμισμένη συνεργασία κράτους και παρακράτους, που κινήθηκαν συντονισμένα έτσι ώστε να παρεμποδίσουν τη διέλευση από τον Άγιο Παντελεήμονα της μαζικής διαδήλωσης 2.500 ατόμων ενάντια στο σύγχρονο Απαρτχάιντ.

Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους, ο πόλεμος μαίνεται…Εδώ είμαστε, όλα συνεχίζονται…

Κατάληψη Villa Amalias

Αχαρνών 80 κ Χέυδεν

10/7/09

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΦΕΤΟΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΝΑΒΟΛΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Τις τελευταίες ημέρες είναι πλέον εμφανής η συντονισμένη προσπάθεια του κράτους και των ΜΜΕ να κυρήξουν το τέλος των πρόσφατων εχθροπραξιών και την επιστροφή στην ομαλότητα: οι γιορτές έφτασαν, ήρθε η ώρα να ξεχάσουμε τις «μαύρες ημέρες» των συγκρούσεων στους δρόμους, ήρθε η ώρα να καταναλώσουμε χαρούμενοι βοηθώντας τους «κακόμοιρους» μαγαζάτορες του κέντρου, ήρθε η ώρα να γυρίσουμε πειθαρχημένοι στη δουλειά μας και στο μάθημά μας, ήρθε η ώρα να ξεχάσουμε. Είναι η γνωστή καραμέλα όλων των παπαγάλων της εξουσίας όταν έχουν πραγματικά απειληθεί. Όμως εμείς έχουμε χίλιους λόγους να μην ξεχάσουμε, έχουμε χίλιους λόγους να συνεχίσουμε να κατεβαίνουμε δυναμικά στο δρόμο.
Όσοι βρεθήκαμε στους δρόμους τις προηγούμενες εβδομάδες βιώσαμε στο μέγιστο βαθμό την βία από την μεριά της αστυνομίας: εκτεταμένη χρήση χημικών, ξύλο στις πορείες και στους αποκλεισμούς των αστυνομικών τμημάτων, ατελείωτο κυνηγητό, επιθέσεις των παρακρατικών σε μετανάστες και μαθητές… Βιώσαμε την προσπάθεια καταστολής μιας εξέγερσης που έσπασε την βιτρίνα της κοινωνικής ειρήνης, καταστολή που έχει οδηγήσει μέχρι τώρα σε εκατοντάδες συλλήψεις πανελλαδικά. Αυτή τη στιγμή είναι καταρχάς σημαντικό να καταλάβουμε όλοι δύο πράγματα: πρώτον ότι, μέσα σε ένα κλίμα μηδενικής ανοχής, η αστυνομία δεν είναι ο μοναδικός εκφραστής της καταστολής, αντίθετα μπάτσοι, δικαστές και πολιτική εξουσία βρίσκονται σε στενή συνεργασία μεταξύ τους. Η ξεκάθαρα στρατευμένη θέση των δικαστών, οι οποίοι τσακίζουν τους διαδηλωτές την στιγμή που χαϊδεύουν τα αφτιά των αστυνομικών-πιστολέρο, είναι η καλύτερη απόδειξη. Δεύτερον, ότι η καταστολή στοχεύει σε όλους ώστε να μας τρομοκρατήσει, κυρίως όσους συμμετείχαμε ενεργά στις κινητοποιήσεις και τις συγκρούσεις και δευτερευόντως όσους απλά παρακολουθούσαν τα γεγονότα . Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα των «κατορθωμάτων» των μπάτσων είναι αρκετά για να εξοργίσουν ακόμη και τον «μέσο φιλήσυχο πολίτη»: η σύλληψη και βάναυση κακοποίηση ενός φαντάρου που απλά έκανε την βόλτα του στο κέντρο την ώρα της πορείας, η σύλληψη και προφυλάκιση ατόμου που συμμετέχει στο πρόγραμμα απεξάρτησης 18 άνω απλά επειδή βρισκόταν στο πολυτεχνείο για να παρακολουθήσει εκδήλωση του προγράμματος, η σύλληψη και καταδίκη για κλοπή ενός πακιστανού μετανάστη επειδή είχε «κλέψει» το ίδιο του το κινητό, η καταδίωξη και σύλληψη ενός μαθητή μέσα στην τουαλέτα καφετέριας στο σύνταγμα επειδή συμμετείχε στην πορεία, η σύλληψη και η απαγγελία κατηγοριών σε διαδηλωτές με βάση τον τρομονόμο… όλα αυτά, και πολλά ακόμη, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα του τρόμου ώστε να επιτευχθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η επιστροφή στην ομαλότητα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Όλα αυτά, και πολλά ακόμη, δεν πρέπει να τα αφήσουμε αναπάντητα.
Για εμάς είναι αδιανόητο να αφήσουμε στην τύχη τους εκατοντάδες συλληφθέντες παριστάνοντας ότι «δεν συμβαίνει τίποτα». Για εμάς η αλληλεγγύη σε κάθε διωκώμενο αυτής της εξεγέρσης είναι αυτονόητη, η απαίτηση για απελευθέρωση όλων ανεξαιρέτως των συλληφθέντων, ελλήνων και μεταναστών, μαθητών και εργαζόμενων, είναι επιβεβλημένη. Οι συλληφθέντες είναι οι αιχμάλωτοι ενός κοινωνικού αγώνα που ξεκίνησε από την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή και την εναντίωση στην αστυνομική βία και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια γενικευμένη κοινωνική σύγκρουση η οποία άνοιξε όλη την βεντάλια των κοινωνικών ζητημάτων. Μέσα στο πλαίσιο του κοινού μας αγώνα οι συλληφθέντες είναι ένα κομμάτι από εμάς.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
Τετάρτη 24/12, στις 16:00, στο Μοναστηράκι

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ για την δημιουργία ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στους συλληφθέντες
Σάββατο 27/12, στις 16:00, στο Πολυτεχνείο

Το παραπάνω κάλεσμα προέρχεται από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συμμετείχαν στην ανοιχτή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 21/12 μέσα στο κατειλημμένο κτίριο της ΓΣΕΕ, με θέμα την οργάνωση της αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΕΘΝΗ

Πολιτικοί και δημοσιογράφοι τριγυρνάνε κομπάζοντας και προσπαθούν να υποβάλλουν πάνω στο κίνημα μας την δική τους αποτυχημένη λογική. Σύμφωνα με αυτή την λογική εξεγειρόμαστε γιατί η κυβέρνηση μας είναι διεφθαρμένη ή γιατί θέλουμε περισσότερα από τα λεφτά τους ή από τις δουλειές τους.

Αν σπάμε τις τράπεζες αυτό είναι γιατί αναγνωρίζουμε πως τα λεφτά είναι μια βασική αιτία της θλίψης μας. Αν σπάμε βιτρίνες δεν είναι γιατί η ζωή είναι ακριβή, αλλά γιατί οι ανέσεις μας εμποδίζουν να ζήσουμε με κάθε κόστος. Αν χτυπάμε την αισχρή αστυνομία, δεν το κάνουμε μόνο για να εκδικηθούμε για τους νεκρούς συντρόφους μας, αλλά γιατί ανάμεσα σε αυτόν τον κόσμο και σε αυτόν που επιθυμούμε θα στέκονται πάντα ως εμπόδιο.

Ξέρουμε πως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε στρατηγικά. Στην εποχή της αυτοκρατορίας ξέρουμε πως η συνθήκη για μια νικηφόρα εξέγερση είναι το γεγονός ότι εξαπλώνεται, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τα τελευταία χρόνια είδαμε και μάθαμε: Οι σύνοδοι κορυφής, τα φοιτητικά και οι εξεγερση στα γκέτο της Γαλλίας, το Νο-Tav κίνημα στην Ιταλία, η κομμούνα της Οαχάκα, η επιθετική υπεράσπιση της κατάληψης Ungdomshuset στην Κοπενγχάγη, οι συγκρούσεις ενάντια στο εθνικό συνέδριο των δημοκρατικών στις Η.Π.Α. και η λίστα συνεχίζεται.

Γεννημένοι μέσα στην καταστροφή, είμαστε τα παιδιά κάθε κρίσης: πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, οικολογικής. Ξέρουμε πως αυτός ο κόσμος είναι ένα αδιέξοδο. Θα πρέπει να είσαι τρελλός για να κρατιέσαι από τα ερείπιά του. Θα πρέπει να είσαι σοφός αν αυτοοργανώνεσαι. Η πλήρης άρνηση της κομματικής πολιτικής και των κομματικών οργανώσεων δηλώνει το προφανές, δηλαδή ότι είναι μέρος του παλιού κόσμου. Είμαστε τα κακομαθημένα παιδιά αυτής της κοινωνίας αλλά εμείς δεν θέλουμε τίποτα από αυτή. Αυτή είναι η υπέρτατη αμαρτία που δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ. Πίσω από τις κουκούλες είμαστε τα παιδιά σας.

Και οργανωνώμαστε.

Δεν θα καταβάλαμε τόση προσπάθεια στο να καταστρέψουμε την υλικότητα αυτού του κόσμου, τις τράπεζές του, τα σούπερ μάρκετ του, τα αστυνομικά του τμήματα, εάν δεν γνωρίζαμε ότι την ίδια στιγμή υποτιμούμε την ίδια του την μεταφυσική, τα ιδεώδη του, τις ιδέες και τη λογική του.

Τα μήντια θα περιέγραφαν τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας ως μια έκφραση μηδενισμού. Αυτό που δεν πιάνουν είναι ότι κατά την ίδια την διαδικασία προσβολής και παρενόχλησης αυτής της πραγματικότητας, βιώνουμε μια ανώτερη μορφή κοινότητας και μοιράσματος, μια ανώτερη μορφή αυθόρμητης και χαρούμενης οργάνωσης που θέτει την βάση ενός νέου κόσμου.

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η εξέγερσή μας, βρίσκει τα δικά της όρια στο ίδιο το γεγονός ότι δημιουργεί μόνο αγνή καταστροφή. Αυτό θα ήταν αλήθεια αν εκτός από τις οδομαχίες, δεν είχαμε στήσει την αναγκαία οργάνωση που απαιτεί ένα μακράς διάρκειας κίνημα: καντίνες που προμηθεύονται από συστηματικές απαλλοτριώσεις, ιατρεία για να περιποιούμαστε τους τραυματίες μας, τα μέσα για να εκδίδουμε τις εφημερίδες μας, το δικό μας ραδιόφωνο. Καθώς απελευθερώνουμε έδαφος από τα χέρια της αυτοκρατορίας του κράτους και της αστυνομίας του, πρέπει να το καταλάβουμε, να το γεμίσουμε και να μεταμορφωσουμε την μέχρι πρότινος χρήση του ώστε να εξυπηρετεί το κίνημα. Έτσι το κίνημα δεν σταματάει ποτέ να αναπτύσσεται.

Σε όλη την Ευρώπη οι κυβερνήσεις τρέμουν. Αυτό που πραγματικά τους τρομάζει περισσότερο δεν είναι οι ιδιου τύπου τοπικές συγκρούσεις, αλλά η ίδια η δυνατότητα να βρεί η δυτική νεολαία κοινό σκοπό, να γίνει ένα και να δώσει σε αυτήν την κοινωνία το τελειωτικό της χτύπημα.

Αυτό είναι ένα κάλεσμα σε όλους αυτούς που το ακούν:

Από το Βερολίνο μέχρι τη Μαδρίτη, από το Λονδίνο μέχρι το Ταρνάκ όλα γίνονται δυνατά.

Η αλληλεγγύη πρέπει να μετατραπεί σε πολυπλοκότητα. Οι αναμετρήσεις πρέπει να διαχυθούν. Κομμούνες πρέπει να αναγγελθούν.

Ώστε η κατάσταση να μην επιστρέψει ποτέ στην κανονικότητα. Ώστε οι ιδέες και οι πρακτικές που μας συνδέουν μεταξύ μας να γίνουν πραγματικοί δεσμοί.

Ώστε να μείνουμε ακυβέρνητοι.

Επαναστατικοί χαιρετισμοί σε όλους τους συντρόφους του κόσμου.

Προς όλους τους φυλακισμένους: θα σας βγάλουμε έξω!

CALL FOR A NEW INTERNATIONAL

Politicians and journalists bragg around, trying to impose on our movement their own failling rationality. We would revolt because our government is corrupted or because we’d like more of their money, more of their jobs.
If we break the banks it’s because we recognize money as one of the central cause of our sadness, if we break down shop windows it’s not because life is expensive but because commodity prevent us from living, at all cost. If we attack the police scum, it’s not only to avenge our dead comrades but because between this world and the one we desire, they will always be an obstacle.

We know that the time has come for us to think strategically. In this Imperial time we know that the condition of a victorious insurrection is that it spreads, at least, on a european level. Those last years we’ve seen and we’ve learnt: The counter-summits worldwide, students and suburban riots in France, the No-Tav movement in Italy, the Oaxaca commune, Montreal’s riots, the offensive defense of the Ungdomshuset squat in Copenhagen, riots against the Republican National Convention in the USA, the list goes on.
Born in the catastrophe, we’re the children of all crisis: political, social, economical, ecological. We know this world is a dead-end. You have to be crazy to cling on its ruins. You have to be wise to self-organize.
There’s an obviousness in the total rejection of party politics and organizations, they’re part of the old world. We’re the spoiled children of this society and we don’t want anything from it. That’s the ultimate sin they’ll never forgive us. Behind the black masks, we are your children. And we’re getting organized

We would not make so much efforts to destroy the materiality of this world, its banks, its supermarkets, its police-station if we didn’t know that at the same time we undermine its very metaphysic, its ideals, its ideas and its rationality.
The media would describe last week events as an expression of nihilism. What they don’t get is that in the very process of assaulting and harrassing this reality, we experience a higher form of community, of sharing, a higher form of spontaneous and joyous organisation which sets the basis of a different world.
One could say our revolt finds its own limit in the very fact it only creates pure destruction. That would be true if, beside the street fights, we hadn’t set up the necessary organisation that requires a long term movement: canteens provided by regular looting, infirmaries to heal our own wounded, the means to print our own newspapers, our own radio. As we liberate territory from the empire of the State and its police, we have to occupy it, to fill it and to transform its uses so it can serve the movement. So the movement never stops to grow.

All over Europe, governments tremble. For sure what scares them the most are not local copycat riots but the very possibility that the western youth finds common cause and rises as one to give this society its final blow.
This is a call to all those who hear it:
From Berlin to Madrid, from London to Tarnac, everything becomes possible.
Solidarity must become complicity. Confrontations have to spread. Communes need to be declared.
So that the situation never goes back to normal. So that the ideas and practices that link us to one another become actual bounds.
So that we can stay ungovernable.

Revolutionary salute to all our comrades worldwide. To all the prisonners, we’ll get you out!

APPEL POUR UNE NOUVELLE INTERNATIONALE

Politiciens et journalistes ouvrent leurs claque-merdes pour nous imposer leur rationalité. Ainsi, nous nous revolterions parce que le gouvernement est corrompu, ou parce que nous voudrions un peu plus de leur argent et de leurs boulots. Mais, si nous cassons les banques c’est parce que nous reconnaissons l’argent comme une des causes principales de la tristesse. Si nous brisons les vitrines ce n’est pas parce que la vie est chère mais parce que la marchandise nous empêche de vivre à tout prix. Si nous attaquons les flics ce n’est pas juste pour venger nos camarades morts mais parce qu’entre ce monde et celui que nous voulons ils seront toujours un obstacle.

Nous savons que le temps est venu pour nous de penser strategiquement. Dans cette époque impériale nous savons que la condition d’une insurrection victorieuse est qu’elle se propage, au moins, à l’échelle européenne. Ces dernieres annees nous avons vu et appris : les contres sommets partout dans le monde, les émeutes des banlieues et des étudiants en France, le mouvement contre le train à grande vitesse en italie, la commune de oaxaca, les émeutes de montreal, la defense offensive de ungdomshuset, les émeutes du RNC aux USA… liste encore en cours.

Nés dans la catastrophe, nous sommes les enfants de toutes les crises : politiques, sociales, économiques, écologique. Nous savons que ce monde est une impasse. Il faut être fou pour s’accrocher à ses ruines. Il faut de la sagesse pour s’auto-organiser. Il y a une évidence dans le rejet total des politiques de partis et d’organisations : ils font partis du vieux monde. Nous sommes les enfants gâtés de cette société et nous ne voulons rien d’elle. C’est le pêché ultime qu’ils ne nous pardonnerons jamais. Derrières les cagoules, nous sommes vos enfants. Et nous nous organisons.

Nous ne mettrions pas autant d’efforts à détruire la matérialité de ce monde, ses banques, ses supermarches, ses commissariats si nous ne savions pas que dans le même temps nous minons aussi sa métaphysique, ses idéaux, ses idées, sa rationalité. Les médias auront décris les évènements de la semaine passée comme une expression du nihilisme. Ce qu’ils ne comprennent pas c’est que dans le processus même d’agresser et de harceler cette réalité, nous expérimentons une forme supérieure de communauté, de partage et d’organisation spontanée et joyeuse qui posent les bases d’un monde différent.

D’aucuns diront que notre révolte trouve ses propres limites dans le fait qu’elle ne produit que pure destruction. Ce serait vrai si, en parallèle des émeutes, nous n’avions élaboré l’organisation nécesssaire que requiert un mouvement à long terme : cantines approvisionnées par des pillages réguliers, infirmeries pour soignés nos blessés, les moyens d’imprimer nos propres journaux, notre propre radio. A mesure que nous libérons un territoire de l’Etat et de sa police, nous devons l’occuper, le remplir et en transformer l’usage pour qu’il serve le mouvement. Pour que le mouvement ne s’arrête pas de s’amplifier.

Dans toute l’Europe, les gouvernements tremblent. Pour sur, ce qui les effraie le plus n’est pas la possibilité que quelques émeutes se reproduisent sur leur territoire, mais la menace que la jeunesse occidentale fasse cause commune et se lève ensemble afin de donner à cette société son coup fatal.
Ceci est un appel pour tous ceux qui peuvent l’entendre :
De berlin à madrid, de londres à tarnac, tout devient possible.
La solidarité doit devenir de la complicité. Les affrontements doivent se propager. Les communes doivent être déclarées.
Afin que la situation ne revienne jamais à la normale. Afin que les idées et les pratiques qui nous relient deviennent de véritables liens.
Afin que nous restions ingouvernables.

Salut révolutionnaire à tous nos camarades dans le monde. A tous les prisonniers : nous vous sortirons.

ΜΗΝΥΜΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ

Καταληψίες από την ΑΣΟΕΕ και τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών εισέβαλλαν την Παρασκευή 19/12 στην εταιρεία δημοσκοπήσεων MRB και στο τηλεφωνικό κέντρο του ΟΤΕ 11888, διακόπτωντας για λίγο την παραγωγική διαδικασία και μοιράζοντας το παρακάτω κείμενο στους τηλεφωνητές/τριες που εργαζονται σε αυτές τις εταιρείες υπό καθεστώς προσωρινότητας και ελαστικότητας:

ΜΗΝΥΜΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ

Είσαι τηλεφωνήτρια-της. Δουλειά σου είναι να απαντάς σε χιλιάδες τηλέφωνα για να δίνεις τις απαραίτητες πληροφορίες για την κίνηση των εμπορευμάτων στην μητρόπολη (π.χ. 11888). Ή να παίρνεις εσύ συνεχώς τηλέφωνα για να κάνεις έρευνες αγοράς/δημοσκοπήσεις για να ξέρουν τα αφεντικά το προφίλ του καταναλωτή/πολίτη στον οποίον απευθύνονται. Ή στην χειρότερη να παίρνεις τηλέφωνα για να πείσεις ανθρώπους να αποτελέσουν τους επίδοξους καταναλωτές των άχρηστων εμπορευμάτων που αναγκάζεσαι να προωθείς. Κοινή συνθήκη σε όλες αυτές τις δουλειές ο έλεγχος της παραγωγής από την μηχανή, το κεφάλι που κουδουνίζει, ο νεκρός χρόνος και τα μάτια που τσούζουν μπροστά από μια οθόνη. Κοινή συνθήκη επίσης το ωρομίσθιο των 3,5 ευρώ την ώρα ή η δουλειά με το κομμάτι κι ο συνεπακόλουθος εκβιασμός για κάλυψη των ξέφρενων στανταρντς παραγωγής της εταιρείας, όπως και τα συνεπαγόμενα «κουτσά» ένσημα. Κοινώς, μια μίζερη και άχαρη (σκατο)δουλειά που γίνεται είτε για να βγει το χαρτζιλίκι (για φοιτητές), είτε λόγω ανεργίας ή για δεύτερη δουλειά για τους «επαγγελματίες» επισφαλείς εργαζόμενους…

Πρόκειται για δουλειές στις οποίες απασχολούνται όλο και περισσότεροι/ες, από την στιγμή που οι θέσεις εργασίας που προσφέρουν τα αφεντικά είναι περιορισμένου βεληνεκούς. Μάλιστα αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε ότι οι προτάσεις των «από πάνω» για 3 μέρες εργασίας την εβδομάδα έχουν ως σκοπό να στρέψουν τους/τις εργαζόμενους/ες σε τέτοιες ελαστικές σχέσεις εργασίας. Προφανώς όχι για να δουλεύουμε λιγότερο, αλλά για να δουλεύουμε σε παραπάνω από μια δουλειά και να επιβιώνουμε προσθέτοντας επιμέρους χαρτζιλίκια. Πέρα από αυτό, είναι αρκετά βολικό για τα αφεντικά το να δημιουργούν «εργαζόμενους χαμαιλέοντες», που ως προσωρινοί αδυνατούν να οργανωθούν με τους συναδέλφους τους, να διατυπώσουν αιτήματα, να διεκδικήσουν. Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια αρκετών νέων εργαζομένων σε τέτοιες δουλειές τα τελευταία χρόνια να οργανώσουν συλλογικές δομές (π.χ. σωματεία βάσης), προσπάθειες που όλες αποτυχαίνουν όχι γιατί λείπει η όρεξη, αλλά επειδή η προσωρινότητα σε αυτούς τους χώρους δεν αφήνει περιθώρια για σταθερή παρέμβαση.

Κι ενώ δίνονται αυτές οι άνισες συνδικαλιστικές μάχες, για τον επίσημο συνδικαλισμό αυτή η κατηγορία εργαζομένων απλά δεν υπάρχει. Αρκεί άλλωστε που η αριστερά και τα ΜΜΕ σου κοτσάρουν μια ταμπέλα του στυλ «γενιά των 400 ευρώ». Οπότε εσύ να πρέπει να τους δείξεις ευγνωμοσύνη που σε ανακάλυψαν κι ας ξέρεις ότι δεν αλλάζει ποτέ τίποτα προς το καλύτερο σε αυτές τις δουλειές. Άλλωστε οι εργατοπατέρες έχουν σημαντικότερες δουλειές να κάνουν από το να παρεμβαίνουν ενάντια στην ελαστικοποίηση της εργασίας: Ξέρετε τώρα, να ξεπουλάνε απεργίες, να υπογράφουν αυξήσεις του 1 ευρώ, να φωτογραφίζονται με τους βιομηχάνους του ΣΕΒ κτλ.

Σύμφωνα άλλωστε με το γνωστό «παιδί της πιάτσας» Παναγόπουλο, οι σωστοί εργάτες βρίσκονται το πρωί στις δουλείες τους κι οπότε δεν τους μένει χρόνος να καταλαμβάνουν τα συνδικαλιστικά παλάτια της ΓΣΕΕ. Ας ενημερώσουμε τον εν λόγω εργατοπατέρα ότι μεγάλο κομμάτι της νεολαίας και των εργαζομένων που εδώ και δυο εβδομάδες συγκρούεται, διαδηλώνει και καταλαμβάνει δημόσια κτίρια απασχολείται σε τέτοιου είδους δουλειές κι οπότε, το λαστιχένιο ωράριο κι η συνθήκη της επισφάλειας, του παρέχουν την δυνατότητα μεταξύ εξέγερσης κι εργασίας κάποιες φορές να επιλέγει την πρώτη. Σαν μια μορφή αόρατης κι ανεπίσημης απεργίας. Ατομικοί τρόποι πάντα υπάρχουν. Από το να γράφεις άδειες για να συμμετέχεις στην διαδήλωση, μέχρι το να παρατάς τέτοιου είδους δουλειές για ένα διάστημα, αφού άλλωστε έχεις συνηθίσει να τις αλλάζεις σαν τα πουκάμισα.

Όπως υπάρχουν και ατομικοί τρόποι μπλοκαρίσματος των ξέφρενων ρυθμών παραγωγής. Από ένα τσιγάρο ή μια βόλτα στην τουαλέτα που κρατάει παραπάνω ή άλλους «υπόγειους» τρόπους άρνησης της εντατικοποίησης (γιατί υπάρχουν και εταιρείες που σου κόβουν από το μισθό ανάλογα με τον χρόνο κατουρήματος). Κάθε εργαζόμενος/η κάνει ότι μπορεί για να δουλεύει λιγότερο, από την στιγμή άλλωστε που πρόκειται για δουλειές που δεν προσφέρουν κανένα κοινωνικό όφελος, που τις κάνει χωρίς να βρίσκει κανένα νόημα σε αυτές πέρα από τα λεφτά. Γι’ αυτό κιόλας όσο αυξάνονται τέτοιες δουλειές δεν μένει άλλη λύση από το να τις σαμποτάρεις. Αν τόσοι χιλιάδες επισφαλείς εργαζόμενοι δεν μπορούν να κάνουν μια κλασσικού τύπου απεργία, μπορούν σίγουρα να καταστρέψουν την κανονικότητα της εμπορευματικής λειτουργίας του μητροπολιτικού κέντρου, συμμετέχοντας μαζί με άλλους εξεγερμένους στα συγκρουσιακά γεγονότα που ακολούθησαν την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πέρα από τα ξεσπάσματα οργής, ένα από τα ζητούμενα είναι η ατομική αντιπαραγωγική διάθεση να βρει εκείνα τα μονοπάτια μέσα από τα οποία θα μεταμορφωθεί σε συλλογική διάθεση μπλοκαρίσματος της αλλοτριωμένης εργασίας και καθημερινότητας.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που η ΓΣΕΕ έχει γραμμένο τον κόσμο της ελαστικής εργασίας, σας καλούμε στο απελευθερωμένο, από εργάτες, κτίριό της, καθώς και στις υπόλοιπες καταλήψεις, για να αυτοοργανώσουμε μαζί τη συλλογική μας δράση.

Εργαζόμενοι, προσωρινοί, φοιτητές, άνεργοι από τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών και την Κατάληψη ΑΣΟΕΕ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ – ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο δελτίο τύπου του ΕΚΑ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο δελτίο τύπου του ΕΚΑ

Η γενική συνέλευση εξεγερμένων εργατών εκφράζει την έντονη δυσφορία της για την προβοκατόρικη – προδοτική προς τα αισθήματα της εργατικής τάξης- ανακοίνωσης του ΕΚΑ. Είμαστε εργάτες/τριες διαφόρων κλάδων, συνδικαλισμένοι και μη, που θέλουμε να συσπειρώσουμε την οργή όλης της κοινωνίας ενάντια στη δολοφονική κυβέρνηση και τη σιωπή απραξία της επίσημης αντιπολίτευσης και των επίσημων συνδικαλιστικών οργάνων που δεν έχουν σταθεί στο ύψος της περίστασης, και με τη στάση τους αυτή στηρίζουν αυτή τη κυβέρνηση και το σύστημα των φονιάδων – κλεφτών και πλιατσικολόγων των δημόσιων ταμείων.

Η κατάληψη του ανακτόρου της ΓΣΕΕ όπως και τόσες άλλες κινήσεις εργαζομένων – νεολαίων – ανέργων – μεταναστών αυτές τις μέρες αντανακλά αυτή την αγανάκτηση του κόσμου που δεν μπορεί να εκφραστεί από τις ηγεσίες και τους καριερίστες που στηρίζουν το σύστημα. Καταλάβαμε το συγκεκριμένο κτίριο ακριβώς γιατί υποτίθεται ότι συμβολίζει αγώνες εργατικούς και ακριβώς γιατί ανήκει σε όλους εμάς που αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας και για ένα διαφορετικό μέλλον.

Είναι απαράδεκτο να αποκλειόμαστε από αυτό το κτίριο, οι εκατοντάδες άνθρωποι που σε καθημερινή βάση συγκεντρωνόμαστε σε αυτό και συμμετέχουμε στις εργατικές συνελεύσεις. Από κτίριο σύμβολο το μετατρέψαμε σε ελεύθερο – ανοιχτό χώρο προς όλους/όλες εργάτες/τριες για να συντονίσουν τον αγώνα τους και να οργανώσουν την απάντηση τους οι ίδιοι χωρίς διαμεσολαβητές και ξεπουλημένους αντιπροσώπους.

Η κίνηση μας ήταν αποτέλεσμα της κρατικής καταστολής και της βίας του καπιταλισμού εναντίων των κοινωνικών αγώνων και ήρθε να απαντήσει στη σιωπή των γραφειοκρατικών δομών, όπως του ΕΚΑ και της ΓΣΕΕ.
Κατά πόσο το ΕΚΑ εκφράζει τους εργάτες;
Εκφράζει τον κόσμο που δεν συνδικαλίζεται γιατί αρνείται να εκπροσωπηθεί από έναν υποταγμένο – γραφειοκρατικό και άνευρο συνδικαλισμό;
Εκφράζει τους τους χαμηλόμισθους εργάτες που δουλεύουν “μαύροι” και ανασφάλιστοι, με ελαστικά ωράρια, ακριβώς γιατί αυτοί οι κύριοι έχουν υποχωρήσει στις απαιτήσεις των αφεντικών και της κυβέρνησης;

Τέτοιες καταστάσεις όπως η κατάληψη από τη γενική συνέλευση εξεγερμένων εργατών, όπου οι εργάτες παίρνουν την τύχη του αγώνα τους στα χέρια τους, ξεσκεπάζουν το πραγματικό πρόσωπο της ΓΣΕΕ, η οποία έχει τώρα στρατοπεδεύσει στο ΕΚΑ. Για να σαμποτάρουν το εγχείρημα μας έχουν κόψει τις τηλεφωνικές γραμμές , το διαδίκτυο και την πρόσβαση στα ηλεκτρονικά μέσα, για να δυσκολέψουν την κατάληψη να λειτουργήσει ως κέντρο αντιπληροφόρησης και αγώνα των εργατών/τριών. Παρά όλα αυτά οι εξακόσιοι και πλέον εργαζόμενοι που συμμετέχουν στις καθημερινές εργατικές συνελεύσεις διοργανώνουν των αγώνα τους ενάντια στην κρατική βία και διεκδικούν μαχητικά τα αυτονόητα δικαώματα τους. Έχουμε ήδη εκφραστεί μέσα πό τις χιλιάδες προκυρήξεις που έχουμε μοιράσει και καλούμε όλους όσοι θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτή τη προσπάθεια

Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών
Αθήνα 19/12/08
Τρίτη μέρα κατάληψης

και η ανακοίνωση των εργατοπατέρων….

ΕΚΑ
ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ
ΤΜΗΜΑ ΤΗς ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αρ.Πρωτ. 3537 Αθήνα 18/12/2008

Δ Ε Λ Τ ΙΟ Τ Υ Π Ο Υ

Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας εκφράζει την έντονη δυσφορία του με την προβοκατόρικη κίνηση μιας μειοψηφίας πολιτών, που δηλώνουν “εργαζόμενοι”, να καταλάβουν το κτίριο της ΓΣΕΕ. Το κτίριο που ανήκει σε όλους τους εργαζόμενους της Ελλάδας και που συμβολίζει δεκαετίες αγώνων συναδέλφων – ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, για την κατοχύρωση και υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας στους χώρους εργασίας.
Η κίνηση όμως αυτή δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Είναι αποτέλεσμα της κρατικής καταστολής και της τυφλής βίας των τελευταίων ημερών ενάντια στους κοινωνικούς αγώνες.
Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας εκφράζει τους εργαζόμενους, διοργανώνει και συμπαραστέκεται στους αγώνες τους για την ανατροπή της βίας και της ευρύτερης αντιλαϊκής πολιτικής και στους αγώνες τους για βελτίωση των εισοδημάτων τους και ενός αξιοπρεπέστερου επιπέδου διαβίωσης .
Πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι του Λεκανοπεδίου να είμαστε ενωμένοι στον αγώνα για τη διεκδίκηση της ελευθερίας έκφρασης και της αξιοπρέπειάς μας, Ζητούμε να υπάρξει πολιτική καταδίκη για την κατάληψη της ΓΣΕΕ.

Η ΓΣΕΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΤΗΡΙΟ!
ΓΣΕΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ!
Η ΓΣΕΕ είναι ο συλλογικός Οργανωτής και καθοδηγητής των αγώνων των εργαζομένων!

Για το Δ.Σ

(ακολουθεί η σφραγίδα)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΟΛΕΣ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

Μετά από δύο μέρες κατάληψης του κτιρίου της γ.σ.ε.ε. με μέσο όρο συμμετοχής 600 εργατών στις καθημερινές γενικές συνελεύσεις όπου συζητήθηκαν :

·Η εκμετάλλευση της εργασίας καιοι σύγχρονές επισφαλείς εργασιακές σχέσεις

·Τα εργατικά ατυχήματα

·Οι απολύσεις

·Οι χαμηλοί μισθοί

·Ο κυνισμός των καπιταλιστών και του κράτους

·Το αδιέξοδο και η απουσία αξιοπρεπούς μέλλοντος για τις νέες γενιές

·Η αναγκαιότητα της Αυτό-οργάνωσης ενάντια στους συνδικαλιστικούς μηχανισμούς, καθώς και ένα πλήθος προτάσεων για δράσεις στους χώρους εργασίας,

η συνέλευση αποφάσισε την συνέχιση της κατάληψης με σκοπό την πραγματοποίηση εκδηλώσεων-ενημερώσεων που θα αναδεικνύουν όλα τα ζητήματα που θέσαμε από την αρχή του εγχειρήματος μας.

Να μετατρέψουμε το κτίριο της γ.σ.ε.ε. σε χώρο ελεύθερης έκφρασης και συνάντησης των εργατών.

Να διαλύσουμε τον μύθο που προωθούν τα μ.μ.ε., ότι οι εργάτες ήταν και είναι απόντες από τις συγκρούσεις.

Να στηλιτεύσουμε και να αποκαλύψουμε τον ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην υπονόμευση της εξέγερσης και όχι μόνο.

Να προωθήσουμε την ιδέα της Αυτό-οργάνωσης και της Αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς.

Οι εργατικές διεκδικήσεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε κοινωνικής εξέγερσης. Η Αλληλεγγύη του εργατικού κινήματος σε κάθε αιχμάλωτο και διωκόμενο της εξέγερσης είναι αυτονόητη. Καλούμε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία να καταδικάσουν την κρατική βία και να σταθούν αλληλέγγυα στο σύνολο των συλληφθέντων, Ελλήνων και μεταναστών, μαθητών και εργαζομένων

3 Μέρες Εκδηλώσεων στην Κατειλημμένη Γ.Σ.Ε.Ε. από την

Γ.ΕΝΙΚΗ Σ.ΥΝΕΛΕΥΣΗ Ε.ΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ Ε.ΡΓΑΤΩΝ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 / 12 / 08

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ (ώρα έναρξης 18.00 )

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ (ώρα έναρξης 20.00)

ΣΑΒΒΑΤΟ 20/ 12 / 08

(ΟΜΙΛΙΕΣ-ΠΡΟΒΟΛΕΣ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ)

1918-2008 Η Γ.Σ.Ε.Ε. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ (ώρα έναρξης 14.00)

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 / 12 / 08

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΛΕΙ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΛΗΦΘΕΝΤΩΝ, ΣΥΓΓΕΝΩΝ, ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ, ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ.

Γ.ΕΝΙΚΗ Σ.ΥΝΕΛΕΥΣΗ Ε.ΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ Ε.ΡΓΑΤΩΝ

Κατειλημμένο Κτήριο Γ.Σ.Ε.Ε.

Ανακοίνωσεις απο κατάληψη ΓΣΕΕ

Ανακοίνωση νο. 4
Πριν καμιά ώρα εμφανίστηκαν γύρω στους 50 γραφειοκράτες συνδικαλιστές και οι μπράβοι τους, οι οποίοι αποπειράθηκαν να μπουν στο κατειλλημένο κτήριο της ΓΣΕΕ. Ο κόσμος μέσα από την κατάληψη τους εμπόδισε και τους απομάκρυνε πέρα από τον πεζόδρομο.
Είναι προφανές ότι το κράτος δε μπορεί να χτυπήσει φανερά την κίνηση μας αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, από ότι φαίνεται το παρακράτος έχει αρχίσει να κινητοποιείται προκειμένου να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση.
Έχει καλεστεί συνέλευση στις 18:00 στο κτήριο της ΓΣΕΕ, καλούμε όλους τους εργαζόμενους και όλες τις εργαζόμενες να στηρίξουν αυτή την κίνηση με την παρουσία τους εδώ.

ΑΛΗΤΕΣ ΛΕΡΕΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ

Μία απάντηση σε αυτό τον κόσμο από το απελευθερωμένο κτήριο της ΓΣΕΕ

Ο Παναγόπουλος το πρωί μας δήλωσε ότι δεν είμαστε εργάτες, γιατί οι εργάτες είναι στη δουλειά τους. Αυτό ανάμεσα στα πολλά φανερώνει και το ποια είναι η «δουλειά» του Παναγόπουλου. Η «δουλειά» του Παναγόπουλου είναι οι εργάτες να είναι στη δουλειά τους και να κάνει ότι περνάει από το χέρι του προκειμένου οι εργάτες να είναι στη δουλειά τους και μόνο εκεί.

Εδώ όμως και δέκα μέρες οι εργάτες εκτός από τη δουλειά τους έχουν βγει και στο δρόμο. Και αυτό ο Παναγόπουλος και ο κάθε Παναγόπουλος δεν μπορεί να το κρύψει ακόμα και αν καταφέρει να κρύψει τον ήλιο που φωτίζει τα βήματα μας και την οργή μας στους δρόμους αυτής της πόλης.

Είμαστε εργαζόμενοι, είμαστε άνεργοι (που πληρώνουμε με απολύσεις στο πετσί μας τη συμμετοχή μας στις απεργίες της ΓΣΕΕ, όταν οι ίδιοι που τις καλούν παίρνουν προαγωγές), είμαστε συμβασιούχοι από δουλειά σε δουλειά, είμαστε μαύροι τυπικά ή άτυπα σε προγράμματα stage και επιδοτούμενες θέσεις για τη μείωση της ανεργίας. Είμαστε κομμάτι αυτού του κόσμου και είμαστε εδώ. Και όποιος θέλει να καταλάβει ας καταλάβει.

Είμαστε εξεγερμένοι εργαζόμενοι. Τέλος.

Και όλα μας τα ένσημα είναι όλα ένα προς ένα κερδισμένα με αίμα, ιδρώτα, βία, τσακισμένες μέσες, χέρια, γόνατα, πόδια, κεφάλια.

Όλος αυτός ο κόσμος από εμάς τους εργάτες έχει φτιαχτεί.

ΥΓ. Ακούσαμε σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι η κίνηση μας είναι καλλιτεχνική παρέμβαση. Αποδεχόμαστε το χαρακτηρισμό μόνο στο βαθμό που το προλεταριάτο θα καταργήσει τη τέχνη και τη φιλοσοφία (μαζί με το κράτος και το κεφάλαιο…).

Δύο οργισμένοι προλετάριοι από την απελευθερωμένη ΓΣΕΕ.

ΜΙΑ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ «κ.» ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΙΣ –ΠΡΟ ΟΛΙΓΗΣ ΩΡΑΣ- ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΝΕΤ.

Ο «κύριος» Παναγόπουλος είπε στο κρατικό κανάλι, πως «κάποιοι νεαροί κατέλαβαν το κτίριο της ΓΣΕΕ […] και πως αν ήταν χειρωνάκτες εργάτες, θα ήταν σε γιαπιά τέτοια ώρα […]»
Αυτός ο απίθανος τύπος, μεγαλοστέλεχος της Εθνικής Τράπεζας που «εκπροσωπεί» τους εργάτες, πού είναι τέτοια ώρα και τι ξέρει από γιαπιά;
Σε όλη του τη ζωή υπήρξε τεχνοκράτης, διευθυντικό στέλεχος σε ΔΕΚΟ, κομματικός ρουσφετολόγος και νεκροθάφτης αγώνων.
Ο εν λόγω εκφραστής της πασοκικής πολιτικής εντός του εργατικού κινήματος, μένει στα β. προάστια, καπνίζει πούρα και αμοίβεται παχυλά, από την Εθνική Τράπεζα και τη ΓΣΕΕ, ενώ διαχειρίζεται και τεράστια κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια.
Πήρε προαγωγή από το αφεντικό του, ενώ οι συνδικαλιστές απαγορεύεται να προάγονται κατά τη θητεία τους και την αποδέχθηκε.
Οργάνωσε συνέδριο της ΓΣΕΕ για τα 90χρονα μέσα στο αμφιθέατρο της Εθνικής, δηλαδή του αφεντικού του του Αράπογλου, με επιχορήγηση του υπουργείου Εξωτερικών, δείχνοντας τις διαθέσεις του και την ταξική του θέση.

Ας πάει να κάτσει με τα αφεντικά ο Παναγόπουλος, όπως κάνει κάθε μέρα. Όπως κάνει όταν υπογράφει τις Συλλογικές Συμβάσεις με τους εργοδότες, που μας εξασφαλίζουν τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη.

Πως τολμάει να εγκαλεί τους εξεγερμένους εργάτες, αυτός που πρωτοστατεί στην καταστολή κάθε εργατικής διεκδίκησης;

Εδώ στην κατειλημμένη ΓΣΕΕ, έχουμε μπροστά μας μια πλάκα που μνημονεύει τις ηγεσίες της. Πάνω απ’ το όνομα του Παναγόπουλου, έχει κι άλλα ονόματα γραφειοκρατών που εξαγόρασαν μια αμοιβή βουλευτή, θάβοντας εργατικές διεκδικήσεις: Κανελλόπουλος, Πρωτόπαπας, Πολυζωγόπουλος. Έχει ακόμα αυτή η πλάκα τα ονόματα των δοτών εργατοπατέρων της Χούντας και της Κατοχής. Εκεί αξίζει να βρίσκεται ο Παναγόπουλος.

Εμάς ας μας αφήσει εκεί που είμαστε πάντα: στη δουλειά μας, στην ανεργία μας, στην ταξική μας θέση, στα νυχτερινά ωράρια, στο δρόμο, στην εξέγερση των ημερών, στο δρόμο…

Αν ανησυχεί ο Παναγόπουλος για αυτούς που τώρα δουλεύουν, ας ησυχάσει. Θα έρθουν εδώ στην απογευματινή συνέλευση της κατάληψης, που θα ανοίξει τις πόρτες του κτιρίου σε όσους χρόνια τις κλείνει ο ίδιος. Θα αφήσουν αύριο τις δουλειές τους –τη μέρα που ο ίδιος αρνήθηκε να καλέσει απεργία- για να κατέβουν στο δρόμο και να εκφράσουν την οργή τους.
Μια οργή που ο Παναγόπουλος δε μπορεί και δε θέλει να αντιληφθεί, γιατί οι παχυλοί μισθοί του και ο κατασταλτικός του ρόλος, αυτό του υπαγορεύουν…
Εδώ είμαστε λοιπόν…

Προλεταριακή Πρωτοβουλία (όχι και τόσο νεαρών) Νυχτερινών Εργαζομένων
απ’ την Απελευθερωμένη ΓΣΕΕ.

Κατάληψη στη ΓΣΕΕ

Από τις 8 το πρωί το κτήριο της ΓΣΕΕ (Πατησίων και Αλεξάνδρας) τελεί υπό κατάληψη.
Το κτήριο ανακυρρησεται σε Απελευθερωμένη Εργατική Ζώνη.
Ανοιχτή Εργατική Συνέλευση στις 6.
Το κτήριο είναι ανοιχτό για τους εργαζόμενους όλη τη μέρα.

Γύρω στις 8 το πρωί εργαζόμενοι και πρωτοβάθμια σωματεία πήραν πίσω το κτίριο της ΓΣΕΕ
(Πατησίων 69 & Αινιάνος 2) από τους γραφειοκράτες και το άνοιξαν στους εργαζομένους


Την ιστορία μας ή θα την καθορίσουμε εμείς

ή θα καθοριστεί ερήμην μας.

Εμείς, οι χειρώνακτες εργάτες υπάλληλοι, άνεργοι, προσωρινοί, ντόπιοι και μετανάστες, που δεν είμαστε τηλεθεατές και συμμετέχουμε από το Σάββατο βράδυ, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις διαδηλώσεις, στις συγκρούσεις με την αστυνομία, στις καταλήψεις του κέντρου και των γειτονιών, που πολλές φορές χρειάστηκε να παρατήσουμε τη δουλειά μας και τις καθημερινές μας υποχρεώσεις για να βρεθούμε στο δρόμο με τους μαθητές, τους φοιτητές και τους άλλους προλετάριους που αγωνίζονται.

Αποφασίσαμε να καταλάβουμε το κτήριο της γσεε για :

Να το μετατρέψουμε σε χώρο ελεύθερης έκφρασης και συνάντησης των εργατών.

Να διαλύσουμε το μύθο που προωθούν τα ΜΜΕ ότι οι εργάτες ήταν και είναι απόντες από τις συγκρούσεις και ότι η οργή που εκφράζεται αυτές τις μέρες είναι υπόθεση 500 «κουκουλοφόρων», «χουλιγκάνων» και λοιπά παραμύθια, ενώ στην οθόνη και στα παράθυρά τους οι εργάτες ήταν παρόντες ως οι πληγέντες τις σύγκρουσης, την ίδια στιγμή που η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο οδηγεί σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις οι οποίες από τα ίδια τα ΜΜΕ και τους διαχειριστές τους παρουσιάζονται ως «φυσικό φαινόμενο».

Να στηλιτεύσουμε και να αποκαλύψουμε το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην υπονόμευση της εξέγερσης και όχι μόνο. Η γσεε και όλος ο συνδικαλιστικός μηχανισμός, που τη στηρίζει, δεκαετίες τώρα, υπονομεύουν αγώνες, παζαρεύουν την εργατική μας δύναμη για ψίχουλα, διαιωνίζοντας το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της μισθωτής σκλαβιάς. Ενδεικτική είναι η στάση τους την προηγούμενη Τετάρτη που ακυρώνοντας την προγραμματισμένη απεργιακή πορεία περιορίστηκε στην οργάνωση μιας σύντομης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα φροντίζοντας παράλληλα να διώξει τον κόσμο άρον-άρον από την πλατεία μην τυχόν μολυνθούν οι συγκεντρωμένοι από τον ιό της εξέγερσης.

Να ανοίξουμε για πρώτη φορά αυτό το χώρο- ως συνέχεια του κοινωνικού ανοίγματος που δημιούργησε η εξέγερση- ο οποίος έχει κτιστεί με τις δικές μας εισφορές και από τον οποίο είμαστε αποκλεισμένοι. Γιατί τόσα χρόνια εμπιστευόμαστε την τύχη μας σε κάθε λογής σωτήρες, φτάνοντας να χάσουμε ακόμα και την αξιοπρέπεια μας. Σαν εργαζόμενοι πρέπει να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να μην αναθέτουμε τις ελπίδες μας σε κανέναν πεφωτισμένο ηγέτη ή «ικανό» αντιπρόσωπο. Πρέπει να αποκτήσουμε φωνή, να βρεθούμε, να μιλήσουμε να αποφασίσουμε και να δράσουμε. Ενάντια στη γενικευμένη επίθεση που βρισκόμαστε. Η δημιουργία συλλογικών αντιστάσεων «από τα κάτω» είναι μονόδρομος.

Να προωθήσουμε την ιδέα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς, τις επιτροπές αγώνα και τις συλλογικές διαδικασίες βάσης καταργώντας τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές.

Τόσα χρόνια καταπίνουμε τη μιζέρια, τη ρουφιανιά και τη βία στη δουλειά. Συνηθίσαμε να μετράμε τους σακατεμένους και τους νεκρούς μας- γεγονότα που βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα». Συνηθίσαμε να μετράμε και ν’ αδιαφορούμε για τους μετανάστες- ταξικούς αδελφούς μας- που δολοφονούνται. Κουραστήκαμε να ζούμε με το άγχος της εξασφάλισης του μισθού, των ενσήμων και μιας σύνταξης που φαντάζει όνειρο απατηλό.

Όπως παλεύουμε ώστε να μην αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια των αφεντικών και των συνδικαλιστών αντιπροσώπων έτσι δε θ’ αφήσουμε στα χέρια του κράτους και των δικαστικών μηχανισμών του κανένα από τους συλληφθέντες εξεγερμένους.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Εργατική συνέλευση στο «απελευθερωμένο»κτήριο της γσεε

Τετάρτη 17/12/08, ώρα 18:00.

Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών

http://gseefreezone.blogspot.com

gseefreezone@gmail.com

Ηχογραφημένη η τέταρτη εκπομπή της κατάληψη ΑΣΟΕΕ στον 98 fm

Ηχογραφημένη η τέταρτη εκπομπή της κατάληψη ΑΣΟΕΕ στον 98 FM
(πατήστε play και ακούστε την φωνή της εξέγερσης κατευθείαν χωρίς καμιά διαμεσολάβηση των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε)

Download Link

ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ…

ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ…

06.12.08… Ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από μπάτσο στα Εξάρχεια. Αμέσως σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας ξεσπούν γενικευμένες συγκρούσεις που ‘χουν στόχο κατά κύριο λόγο σύμβολα του κεφαλαίου και της κρατικής εξουσίας. Είναι φανερό πως με αφορμή αυτή τη δολοφονία, εκδηλώνεται (απέναντι σ’ αυτό το σύστημα) μια κοινωνική οργή και αμφισβήτηση η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα (και όχι μόνο στην Ελλάδα αφού η φλόγα της εξέγερσης εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη και όλο τον κόσμο).

Το σύμφωνο κοινωνικής ειρήνης έσπασε…

* Γιατί καθημερινά επιτίθενται σε κάθε πτυχή της ζωής μας βάζοντας μας να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε (ως τα 65 ή τα 67 χρόνια) επιδεινώνοντας μια ούτως ή άλλως μίζερη επιβίωση σ’ ένα σύστημα που είμαστε αναγκασμένοι να πουλάμε την εργατική μας δύναμη προκειμένου να επιβιώσουμε κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να σκοτωθούμε από κάποιο εργατικό «ατύχημα».
* Γιατί διέλυσαν κάθε ψήγμα κοινωνικής ασφάλισης κλέβοντας τα ίδια μας τα λεφτά από τα ταμεία, χαρίζοντας παράλληλα 28 δις ευρώ στις τράπεζες για να στηρίξουν την οικονομία των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων που βρίσκεται σε κρίση. Εξασφαλίζοντας παράλληλα την ατιμωρησία-ασυλία για τον εαυτό τους στα κάθε είδους σκάνδαλα (βατοπέδια, siemens, ομόλογα και δεν συμμαζεύεται) συμπεριφερόμενοι σαν να απευθύνονται σε δούλους. Όλα αυτά όμως είναι απόρροια του ενός και μεγάλου σκανδάλου, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, του καπιταλισμού.
* Γιατί στα σχολεία εντείνουν τους κοινωνικούς αποκλεισμούς φτιάχνοντας σχολεία-εξεταστικά κέντρα-κάτεργα που μας κλέβουν την ζωή, προωθώντας τον ανταγωνισμό και την υποταγή, κατασκευάζοντας τους αυριανούς πειθαρχημένους εργάτες και υποταγμένους υπηκόους, τους αυριανούς δούλους. Γιατί όλο και περισσότεροι από αυτούς που έχουν περάσει σε μια σχολή βλέπουν (ή έστω υποπτεύονται) ότι το μέλλον τους είναι αβέβαιο.
* Γιατί γίνονται όλο και περισσότεροι αυτοί που από νωρίς πετάχτηκαν έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία χάρη στους ταξικούς φραγμούς που ολοένα και εντείνονται (βάση του 10 κτλ.)
* Γιατί στο βωμό του κέρδους, κράτος και κεφάλαιο συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο, καίγοντας και οικοπεδοποιώντας τα δάση, ψάχνοντας μετά για ασύμμετρες απειλές.
* Γιατί καραβιές προσφύγων καταλήγουν σε γκέτο σκλάβων ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (όπως αυτό που το κράτος θέλει να χτίσει στο Δρέπανο), χωρίς χαρτιά, χωρίς δικαιώματα, σε μια κατάσταση διαρκούς ομηρίας.
* Γιατί όποια διαμαρτυρία ξεφεύγει από τα όρια που θέτει η δημοκρατία τους, καταστέλλεται βίαια και με κάθε τρόπο από τους ένστολους φονιάδες.
* Γιατί καταδικάζονται όλο και περισσότεροι στην εξαθλίωση και τους πετούν στα μπουντρούμια που έχουν το θράσος να αποκαλούν σωφρονιστικά καταστήματα, δηλαδή στις φυλακές του απάνθρωπου εγκλεισμού και των βασανιστηρίων.

Όμως δείξαμε το τελευταίο διάστημα ότι όλο και περισσότεροι βγαίνουν στους δρόμους. Είτε φοιτητές, είτε μαθητές, είτε εργάτες, είτε μετανάστες, είτε δάσκαλοι, είτε φυλακισμένοι, είτε όσοι διεκδικούν δυναμικά ό,τι τους ανήκει. Αναπτύχθηκαν αγώνες που συκοφαντήθηκαν και έγινε προσπάθεια να κατασταλούν. Από το Σάββατο όμως αποδείχθηκε ότι τίποτα δεν πάει χαμένο. Όλοι εμείς, που μας θεωρούσαν θεατές στην ίδια μας την εξαθλίωση, εμείς που φτύνουμε καθημερινά αίμα για μια αβέβαιη ζωή, βγήκαμε στους δρόμους της εξέγερσης. Στήσαμε οδοφράγματα, συγκρουστήκαμε ανυπότακτα και δημιουργήσαμε ρήξεις με την κατεστημένη τάξη. Τώρα είναι η ώρα αυτό να συνεχιστεί. Τώρα είναι η ώρα να μην ξαναγυρίσει κανείς στην παλιά καθημερινότητα.

Μας φοβούνται. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μας φοβούνται γι’ αυτό μας συκοφαντούν, μας πνίγουν στα χημικά, μας συλλαμβάνουν. Γι’ αυτό επελαύνει η οργανωμένη προπαγάνδα των media τα οποία από την πρώτη στιγμή συκοφάντησαν και συνεχίζουν να συκοφαντούν αυτό τον αγώνα οργανώνοντας ένα όργιο λασπολογίας που θα ζήλευε ακόμα και ο Γκέμπελς (υπουργός προπαγάνδας των ναζί). Γι’ αυτό ρίχνουν και ένα από τα τελευταία τους χαρτιά, βγάζοντας στο δρόμο τους φονιάδες-παρακρατικούς. Γι’ αυτό μιλούν για τυφλή βία και κουκουλοφόρους. Γιατί όσοι βιώνουν το σήμερα, καταλαβαίνουν ότι δεν είναι τυφλή βία η σπασμένη βιτρίνα από δεκαπεντάχρονους που τους έχουν πετσοκόψει τα όνειρα, δεν είναι τυφλή βία η απαλλοτρίωση αγαθών από κάποιους που δεν έχουν να φάνε, δεν είναι τυφλή βία να επιτίθεσαι σε δολοφόνους. Γι’ αυτό μιλούν για κουκουλοφόρους, για να συκοφαντούν όσους επιλέγουν, ως ελάχιστο μέσο αυτοπροστασίας να καλύψουν τα πρόσωπά τους απέναντι στην κρατική καταστολή και τους κάθε είδους ρουφιάνους. Και για να τελειώνουμε και με τους αστικούς μύθους ας αναλογιστούμε πως η μόνη βιτρίνα που έσπασε είναι αυτή της νομιμοφροσύνης και της υποταγής.

Όσοι τελικά έχουν χάσει κάθε εξουσία πάνω στη χρήση της ζωής τους γνωρίζουν πως το πέρασμα από την διαμαρτυρία στην εξέγερση είναι πάντα ανοιχτό. Μένει όλοι να πάρουμε θέση.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΑΠΕΡΓΙΕΣ -ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ – ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Όλοι στην πορεία Τρίτη 18:00 από το Παράρτημα

Όσοι θέλουν να συλλογικοποιήσουν τις αρνήσεις τους μπορούν να έρθουν στη συνέλευση της κατάληψης του Παραρτήματος κάθε μέρα στις 19:00.

συνέλευση κατάληψης Παραρτήματος

Ηχογραφημένη η τρίτη εκπομπή της κατάληψη ΑΣΟΕΕ στον 98 fm

Ηχογραφημένη η τρίτη εκπομπή της κατάληψη ΑΣΟΕΕ στον 98 fm
(πατήστε play και ακούστε την φωνή της εξέγερσης κατευθείαν χωρίς καμιά διαμεσολάβηση των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε)

Download Link
Download Link 2
Download Link 3

Ηχογραφημένη η δεύτερη εκπομπή της κατάληψη ΑΣΟΕΕ στον 98 fm

  • Update: new download link & new player


Ηχογραφημένη η δεύτερη εκπομπή της κατάληψη ΑΣΟΕΕ στον 98 fm

(πατήστε play και ακούστε την φωνή της εξέγερσης κατευθείαν χωρίς καμιά διαμεσολάβηση των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε)

Download Link
Download Link 2